Με λιμάνι η ψυχή μου μοιάζει ...;
Αράζουν εκεί οι αναμνήσεις μου, ζητώντας κάθε τόσο προσοχή.
Η κάθε βαρκούλα με σκαρί βαμμένο, δείχνει την πρύμνη της με χάρη να διαλέξω εκείνη
και ν' αναπολήσω σε ταξίδια που κάποτε σάλπαρα μέσα της
Κι όταν το κάνω παραδέρνεται η ψυχή μου σε θάλασσα ανταριασμένη,
ψάχνοντας φάρο για να δει πού θα πάει να κρυφτεί και να γλιτώσει
από κύματα θεριά που με ταράζουν
Μήνυμα από εκείνον να ζητώ, μα εκείνος να μη δίνει ...;
...;στη μοναξιά του στέκεται περήφανα και με ρουφά στης θάλασσας τη δίνη
Κατάρτι τσακισμένο απ' τον καιρό και την αλμύρα η ανάσα μου,
με πανί σκισμένο την καρδιά μου,
αλλού τη ρότα να τραβώ κι αλλού η φουρτούνα να με πάει
Ζητώντας με απόγνωση στεριά να δει για να πατήσει
Στην αιώνια λήθη τους δαίμονες να αφήσει
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.