ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ....ΕΣΥ....!

ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΣΥ.....!

Αλήθεια τι είναι η ΨΥΧΗ;

Η Ψυχή μας όσο χρονικό διάστημα ...δεν λαβαίνει σάρκα και οστά....και δεν είναι  κολλημένη με το σώμα μας....κινείται ΕΛΕΥΘΕΡΑ...εις το αόρατον πεδίον.....και δεν έχει αντίληψη του διαχωρισμού μεταξύ αυτής και του Σύμπαντος Κόσμου...διότι ακριβώς δεν κατέχει το υλικό εκείνο όχημα.....οπότε όταν έρχεται εις ένωση....και ενσαρκώνεται ο Άνθρωπος εις την Γαία...τότε λόγω του βαρυτικού πεδίου της Γαίας....απομονώνεται...από την ενότητα του χωροχρόνου...οπότε το φθαρτό μας σώμα....διασπά το χρόνο σε τρία μέρη....δηλαδή ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ.....βάσει των τριών ταυτόχρονων ταχυτήτων....και περιορίζεται....εντός του φυσικού χώρου...με ολίγα λόγια «εγκλωβίζεται» ...εντός του σώματος....με αποτέλεσμα....χάνει την αρχική της ενέργεια κατ’ αρχάς....αφού συρρικνώνεται.....!!! 

Η μεταφορά αυτή λοιπόν....από το ενοποιημένο πεδίο.....εις την υλική διάσταση της Γαίας...γίνεται εις την Μήτρα...της Μητέρας μας.....καθώς η Ψυχή δεν αντιλαμβάνεται.....την διάσπαση αυτή....δηλαδή του ενοποιημένου πεδίου...από την στιγμή της έναρξης λειτουργίας εις το έμβρυον...όπου αναπτύσσεται σε ΕΝΝΕΑ(ΕΝ-ΝΕ-Α) μήνες.....και ο ρυθμός ανάπτυξης της έχει να κάμει με τον σεπτό ιερό αριθμό 7....αριθμό της εξ-έλιξ-ης των έμβιων όντων και όχι μόνον...!!!

Το θέμα είναι ότι εις την ουσία δεν έχουμε ένα ενοποιημένο πεδίο....αλλά τρία...οπότε η Ψυχή....με την εδώ παρουσία της....αρνείται επιμελώς να αντιληφθεί την ύπαρξη των προηγούμενων βίων της.....με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν άμεσα....εκτός εξαιρέσεων….οι οποίοι λαμβάνουν χώρα και από προηγούμενες ζωές...κάτι που μπορεί και να μην είναι και τόσο ευχάριστο...από όσο το φαντάζεστε....μιας και αδυνατούμε να ιδούμε τις άλλες ζωές μας...οι οποίες μπορεί να μας προκαλέσουν και έντονο νευρικό κλονισμό....άμα δεν είμαστε ψυχικά ΕΤΟΙΜΟΙ να δεχτούμε το τι διαπράξαμε σε προηγούμενες ζωές....που συνήθως δεν είμαστε...για να αντιμετωπίσουμε την ήδη υπάρχουσα κατάσταση εις την εδώ ζωή μας.

Η Ψυχή εις το πρώτο ενοποιημένο πεδίο....όταν είναι εις την περίοδο της κύησης....δεν διαχωρίζεται...αφού είναι προστατευμένη μέσα εις το υγρό στοιχείον της Μητέρας μας....και νιώθει εκεί ασφαλής....αλλά όμως αυτό το στάδιο για την Ψυχή....ΑΔΕΛΦΙΑ μου καλά...είναι το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ στάδιο προσαρμογής….μεταξύ της προηγηθείσης ασάρκου ενότητας και της διάσπασης της θνητής κατάστασης....εις την οποία έχει περιέλθει....!

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το έμβρυον...αναπτύσσεται σε υγρό στοιχείο....μιας και το ΥΔΩΡ...ως αρχέγονο στοιχείο...προερχόμενο από τα Ύδατα. του Ωκεανού....μέσω της Αναμνήσεως....συνοδεύει τα «θαλάσσια» τέρατα....σε όλη την διαδρομή της....και εις όλον τον βίο....ώστε να λαμβάνει χώρα ως ένα ένδυμα της Ψυχής....ως προσαρμογή εις τους εξωτερικούς ερεθισμούς ...οπότε επιδρά και Συναισθηματικά.

 Έτσι τα στοιχεία του ΑΗΡ.....που είναι η ΛΟΓΙΚΗ...αλλά και του ΠΥΡΟΣ....που είναι η λάμψη του Φωτός των Αξιών και των Προτύπων.....απουσιάζουν εκείνη την χρονική περίοδο εντός της Μήτρας....εις την υπάρχουσα διαμονή της εκεί.....με αποτέλεσμα οι Θεοί και τα «τέρατα»....να λούζονται από τα προκατακλυσμιαία Ύδατα....από την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...μέσα στο ατομικό ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ....και δρούνε χωρίς περιορισμούς...εις την μετέπειτα πορεία του κάθε έμβιου όντος.

Για την Ψυχή λοιπόν τα πάντα είναι υπαρκτά εντός της Μήτρας......εις την διάρκεια της κύησης....με δυναμική που προηγείται της αποτύπωσης/μνήμης και όλα τα χαρακτηριστικά υπάρχουν μόνον εν «δυνάμει»....ανεκδήλωτα.

 Όπως μας λέγει και ο μέγας Ηράκλειτος : «σωφρονείν αληθέα λέγειν και ποιείν κατά φύσιν επαϊαντας»....τουτέστιν.... «Η σωφροσύνη είναι πιο μεγάλη αρετή και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την».....όπου μας τονίζει ότι η Ψυχή...δεν  είναι ακόμη... «αύη» Ψυχή...δηλαδή σοφώτατη και αρίστη...διότι είναι υγρή και ψυχρή...ακριβώς για όσο διάστημα είναι άσαρκη.....κι επιθυμεί διακαώς να εκπληρώσει τις επιθυμίες εκείνες.....αφού ενσαρκωθεί....λησμονώντας την άσαρκο ύπαρξή της.

Ο Όμηρος επίσης μας παρέδωσε....την αλληγορική έννοια-εικόνα της εξύφανσης του σωματικού μας φορέα....εντός της Μήτρας/Σπηλαίου....υπό των Μακροβίων Όντων...μέσω των Ναϊάδων Νυμφών....όπου οι Νύμφες εξυφαίνουν τα «αλυπόρφυρα φάρεα»....δηλαδή....τα ενδύματα/σώματα μας.

Μόλις η Ψυχή λοιπόν έρχεται και επικάθεται….μέσα εις τον αμνιακό σάκο (Μήτρα)….δεν βιάζεται….φωλιάζει και δεν εξετάζει εις βάθος την ύπαρξή της…..αλλά όταν εξέρθει και εισέρχεται εις το γήινον επίπεδο…ένσαρκος πλέον…επανέρχεται με αργό ρυθμό σε μνήμες …με λίαν οδυνηρό τρόπο φυσικά....αναζητώντας και αναλύοντας τα γεγονότα μέσω των ΕΙκόνων που προσλαμβάνει ….ανευρίσκοντας τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεων της….τα οποία κίνητρα θα την οδηγήσουν συμβολικά εις τον «τάφο»…λόγω του σκοταδιού…όπου αυτό εκφράζεται εις το Ατομικό Ασυνείδητο.

 Αυτή η ακινησία….απασχολεί την Ψυχή….ψάχνοντας τα αίτια του τραύματος της... εις το οποίον έχει περιέλθει…μέσω του Ποσειδώνος…δηλαδή την έλλειψη των υπερβολών του ενστίκτου…..δηλαδή του μέλανος Ίππου της Μελανίππης….( Κόρης του Κενταύρου Χείρωνα )….γνωστή και ως Ίππη ή Ευίππη. Γέννησε μία κόρη με τον Αίολο, την Μελανίππη ή Άρνη.) …. όπου η Θεά Αθηνά….ασχολείται με τον μέλανο πτερωτό ίππο….που υποδηλώνει την αδυναμία του ενστικτώδους φορέα της Ψυχής….όπου  διακατέχεται από την έντονη ορμή της ανυψώσεως της….σε υψηλότερα και πιο καθαρά πεδία…χωρίς όμως να έχει υποβληθεί….και η απαιτούμενη ΚΑΘΑΡΣΗ.

Έτσι ΑΔΕΛΦΙΑ….το ενστικτώδες ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής….προηγείται και μόνον με την κατάλληλη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και ΑΥΤΟΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ…..μέσω της ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ….η Ψυχή και πάλι ανταποκρίνεται εις την ικανότητα ΔΡΑΣΗΣ…εις τα λεπτοφυέστερα Αγνότερα Πεδία…μέσω της υψηλής Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

Η Νόησις/Ζευς καλείται πλέον….να αναλάβει τα ηνία της ΚΑΘΑΡΣΗΣ…και όχι το ίδιο το Συναίσθημα/Ποσειδών….οπότε η σύνεση του Διός….δια του ΜΕΤΡΟΥ…(Παν Μέτρον Άριστον)…καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος του συντελεσθέντος αδικήματος…χωρίς προσωπικής εμπάθειας.

Έτσι….η  Ψυχή κινητοποιείται…..κυρίως από το φόβο του ΘΑΝΑΤΟΥ….δηλαδή την ΖΩΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ….εις τα χθόνια βασίλεια του Άδη….δηλαδή...Αείδου….χωρίς το είδος/μορφής του Πλούτωνα.

Οπότε εις το πρώτο ενοποιημένο πεδίον…του ΠΑΝΤΟΣ….αναφέρεται ακριβώς εις τα ύδατα του σκότους εντός της Μήτρας…..για πρώτη φορά…αποκαλύπτοντας τα άγνωστα τραυματικά γεγονότα…τα οποία βίωσε η Ψυχή….κατά τη τελευταία της κύηση.

[ Προτού πάμε εις το δεύτερο ενοποιημένο πεδίον…ας δούμε και την σημασία των εννοιών του ΠΑΝΤΟΣ και του ΟΛΟΥ….για να κατανοήσουμε πληρέστερα τη σημασία των παραπάνω. 

Η έννοια του «ΠΑΝΤΟΣ» έχει να κάμει με τις πάσης φύσεως υπάρξεις, χωρίς γένος και ταυτότητα…οπότε είναι αδιαφοροποίητη σε δυναμική κατάσταση….χωρίς ατομικότητα και συν αποτελεί το ΠΑΝ….με τρόπο απροσδιόριστο, ακατανόμαστο, αόρατο, άοσμο, άηχο, άγευστο, αβαρή, άχρονο….αλλά όμως υπαρκτό εντός του χώρου. 

Μέσα στο «ΟΛΟ»….οι υπάρξεις έχουν γένος, είδος και ταυτότητα….και συγκεκριμένο προορισμό….προκειμένου να συμμετέχουν συνεργαζόμενοι με ΜΕΤΡΟΝ….χωρίς υπερβολές και ελλείψεις…..και να συγκροτούνε έτσι τη φύση του ΟΛΟΥ. 

Άμα όμως υπερβούν το ΟΛΟ….τότε καταστρέφεται η έννοια της ΑΡΜΟΝΙΑΣ….δια της υπερβολής…διότι ακριβώς η υπερβολή υπερέχει του ΟΛΟΥ….ενώ εάν μειοδοτεί….καταργείται και η έννοια του ΟΛΟΥ….και πραγματοποιείται η έννοια της έλλειψης. ]

Εις το δεύτερο ενοποιημένο πεδίον….έχουμε αντίληψη του συνολικού χρόνου …όπου συλλαμβάνει η μυημένη Ψυχή….αφού κάνει αναζητήσεις εις τις ανεξερεύνητες και σκοτεινές περιοχές του «τάφου» της….δηλαδή…..της εδώ υπάρξεως ζωής….οπότε ο «βιασμός» του Ποσειδώνα….είναι ο προάγγελος των μετέπειτα εξελίξεων της Ψυχής….η οποία καταφέρνει να κατακτήσει μέσω του υγρού στοιχείου…..τη συναισθηματική Νοημοσύνη….την οποία στερείται λόγω της ορμητικότητας των ενστίκτων…του μέλανος Ίππου.

 Η «μαυρισμένη» Μελανίππη Ψυχή….δεν έχει ακόμη πρόσβαση εις την υψηλή έκφραση των «τέκνων» του Ποσειδώνα…..δηλαδή του Χρυάορος και του Πήγασου….οπότε ο χωροχρόνος ενοποιείται.

Η ενότητα της Ψυχής ΑΔΕΛΦΙΑ….αφορά όχι τον τελευταίο βίο….αλλά το σύνολο των αποτυπώσεων που απέκτησε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις…οπότε οι χωροχρονικές αναμνήσεις του εδώ παρόντος βίου μας….είναι ελάχιστα συγκρινόμενες μ’ εκείνες των όσων έχουν προηγηθεί…διότι η Ψυχή αξιολογεί συνολικά…την εξέλιξή της.

Η συνολική ενότητα της Ψυχής…συμβολίζεται από τις τρεις Μοίρες….δηλαδή… Λάχεσις(παρελθόν), Κλωθώ (παρόν), Ατρόπου (μέλλον)…οι οποίες ορίζουν τον ΝΟΜΟ της ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ….δια της ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ….με την ΑΝΑΓΚΗ….να είναι η μητέρα των τριών θυγατέρων…που δεσπόζει υπεράνω όλων.

Εις το δεύτερο πεδίον αποκαλύπτεται εις την Ψυχή….η αιτία και ο σκοπός της αποπλάνησης...μέσω του Ποσειδώνος (ένστικτον)….είναι η Ανάγκη γέννησης των διδύμων τέκνων….όπου επέρχεται η εξισορρόπηση των αντίρροπων δυνάμεων και ενεργειών…δηλαδή ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ….έναντι της ΛΟΓΙΚΗΣ.

Η γένεση των διδύμων…..συμβολίζει  για εμάς την ανάγκη κατανόησης και εξισορρόπησης των ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ….λόγω της δυαδικότητος που προβάλλεται εις την Γαία….προκειμένου η Ψυχή μας ΑΔΕΛΦΙΑ….να εναρμονισθεί με τις συνεχείς εξελισσόμενες ανάγκες του Σύμπαντος Κόσμου.

Έτσι όταν η Ψυχή αντιληφθεί την έννοια του διαφοροποιημένου όλου….η οποία την έχει διαχωρίσει από την έννοια του Παντός...έχει προχωρήσει εις την εξατομίκευσή της….καθώς αντιλαμβάνεται βέβαια…ότι δεν υπάρχει πλέον ως μέρος του Παντός….αλλά διαχωρίζει την ύπαρξη της ατομικότητας της και δρα εντός του Όλου…έχοντας την έφεση να ενωθεί μετά του Όλου…εις το οποίον οφείλει την ύπαρξή της.

Μέσω λοιπόν της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ….διερχόμενη η ΨΥΧΗ….εκ των δύο πόλων (Π+όλων)….εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ….ταξιδεύει εναργώς …και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία...του Είναι της…..οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων εις ΓΑΜΟΝ….δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟΝ του ΕΙΝΑΙ της….δηλαδή την ατομικότητά της …η οποία ΑΔΕΛΦΙΑ…..είναι το….ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.

Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ....η Ψυχή…ευδαίμων πλέον….προσφέρει τις υπηρεσίες εις άλλα μέρη του Όλου….με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ….των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων….οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων εις την Νοητική Οθόνη….είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.

Εις το τρίτο ενοποιημένο πεδίον….που είναι το «ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ» της Ψυχής...εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ…..όπου δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ της...του επί μέρους βίου της…όπου το αισθητήριο όργανο της εξωτερικής όρασης είναι πλέον άχρηστο….οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη. 

Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακα….που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη….όπου εις την επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων…προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης…διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της. 

Αυτό εκδηλώνεται ΑΔΕΛΦΙΑ…μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ….των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ…οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής…χωρίς όμως να παρεμβαίνουν….οπότε εντός του «τάφου» η Ψυχή….πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της….μετά την αποκτηθείσα εμπειρία εις το άδυτον….εις την σοφία της κατανοήσεως του «τάφου».

Η λέξη ΤΑΦΟΣ….αναλύεται ως γράμμα Τ….που σημαίνει στάση….μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)…δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί εις τον τάφο….όπου με αναγραμματισμό….ο τάφος καθίσταται φατός: ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.

Η εμβρυακή κατάσταση εντός του «τάφου»…..είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας….αδιαφοροποίητος μεν….και χωρίς επίγνωση δε…όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας…παραμένει τελικώς ενοποιημένη…αλλά όμως χωρίς επίγνωση….όπως η φύσις του Θνητού…που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!

Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους…όπου εις το συμβολικό πεδίον….τα δίδυμα τέκνα…δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών….αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού…επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων….για την ανακάλυψη της Υπάρξεως …τόσον του «Εγώ»….όσον και του «Εσύ».

 Δηλαδή....η ένσαρκος Ψυχή….πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη ….όπου αναζητάει την.....ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)…της Υπάρξεως της….ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς….όμως αντιθέτου φοράς.

Α). Εις τον εξωτερικό της βίο….εις το Αισθητό Πεδίον….απομακρύνεται από το ψυχικό ενοποιημένο πεδίο….και ζει στη διάσπαση…λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του «Εγώ»…έναντι των άλλων.

Β). Εις την ενδοσκόπηση…εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου….εντός του οποίου συνυπάρχουν το «Εγώ»….και οι «άλλοι»….μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.

Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ….ο ενταφιασμός ετούτος και η παραμονή εις τον «τάφο»… οδηγούν την Ψυχή…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ….εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της.

Τότε ενθυμείται το παρελθόν όλων των προηγούμενων της βίων....και συγχρόνωςΑΔΕΛΦΙΑ....προβάλλεται εις την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...ο οραματισμός του μελλοντικού ισορροπημένου ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ επιπέδου....κατά την διάρκεια της πραγματικής εκστατικής ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.

Έτσι η Μελανίππη Ψυχή.....βρίσκει εντός του «τάφου»....την Σοφία του Ιερού Φάους...η οποία την καθιστά....ένδοξο....και φατήν.....όπου τα φωτοχρώματα της ΙΡΙΔΟΣ(επτά-σεπτά)....ευωδιάζουν...γευόμενα την θαλπωρή της αφής...συνυπάρχοντα εις κατάστασινΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ....με πλήθος άλλων αγνώστων προς εμάς....ΜΥΣΤΙΚΩΝ....ερεθισμάτων....!

Συνοψίζοντας λοιπόν....μέσω των ερεθισμάτων της Ελληνικής Μυθολογίας/Μυθοιστορίας μας ....και των τριών βασιλείων του Διός/Ποσειδώνος/Πλούτωνος....ανταποκρίνονται και εις τα τρία ενοποιημένα πεδία της Ελληνικής Ψυχής....του συνολικού Χρόνου/Κρόνου.....όπου Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΕΩΣ/ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ....η Ψυχή μας δεν λησμονεί ΑΔΕΡΦΙΑ....ότι όχι μόνον το δικό της άρμα.....αλλά και τα άρματα των Θεών....που σύρονται από τους τετράωρες ίππους των ισορροπημένων στοιχείων.....διότι χωρίς την εξισορρόπηση αυτή....δεν ημπορεί να μπει εις την τροχιά....του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.

Συμπερασματικά...κλείνοντας θα έλεγα ότι η επιστροφή του πατέρας μας…ΔΙΑΣ-ΖΕΥΣ.....ο (Δίδων Ζωή).....είναι εφικτή....όχι με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο θεάσως...εξωγήινων διαστημοπλοίων....αλλά δια του τρόπου Μυήσεως ...όπου οι Με-Μυημένοι...όντας είναι εις θέση να εκτιμήσουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥ....όπου θα θέσουν τους ΕΑΥΤΟΥΣ τους ....εις την «υπηρεσία» του ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ.....ώστε ΑΔΕΛΦΙΑ.....να προωθηθεί το εναργόν….ΘΕΙΟΝ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟΝ ΣΧΕΔΙΟΝ.

ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ   ( Ε.Ι. )

Ioannis Stogiannos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ