ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΕΡΜΑΤΑ

Αυξάνουμε την έκφραση της καλοσύνης στο βαθμό που προσεγγίζουμε την Εσωτερική Ύπαρξή μας, και πλησιάζουμε πο κοντά στην ουσία μας στο βαθμό που εκφράζουμε καλοσύνη.

Έτσι τα άτομα που είναι γεμάτα καλοσύνη είναι γνωστά σαν ευεργέτες της ανθρωπότητας και αναγνωρίζονται σαν θεία και άγια.

Είναι αλήθεια. Είναι θεία και άγια γιατί εκφράζουν τη δική τους θειότητα που είναι η καλοσύνη μέσα τους.

Μάθετε λοιπόν ότι γίνεστε ο αληθινός Εαυτός σας στο βαθμό που εκφράζετε την καλοσύνη.

Όλες οι θρησκείες τονίζουν την πράξη της αγαθοεργίας, το να είμαστε γεμάτοι από φως και αγάπη. Όλες αυτές οι εκφράσεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα: απελευθερώστε τη θειότητα μέσα σας, απελευθερώστε τη θειότητα, τη φλόγα της Ζωής, εκείνη την καλοσύνη που είναι Ζων ηλεκτρισμός μέσα από όλες τις εκφράσεις σας.

Έχουμε μάθει πολλά γύρω από το νοητικό πεδίο.

Το κεφάλαιο αυτό θα διερευνήσει το θέμα σε μεγαλύτερο βάθος.

Το νοητικό πεδίο με τα εφτά υποπεδία του, είναι σαν ένα σύννεφο γύρω από το κεφάλι και το σώμα σας.

Βαθμιαία, καθώς η συνείδησή σας επεκτείνεται και οι εμπειρίες σας εμπλουτίζονται, το νοητικό πεδίο οργανώνεται και εφτά χρώματα εμφανίζονται, ένα για κάθε πεδίο. Τα χρώματα αυτά σιγά – σιγά γίνονται καθαρότερα και παρατηρείτε μια δίνη ενέργειας, η οποία στην εσωτερική φιλολογία ονομάζεται νοητική μονάδα.

Ύστερα, ακριβώς όπως η σελήνη αναδύεται από τα σύννεφα, παρόμοια ένα σημείο φωτός αρχίζει να διακρίνεται στα ανώτερα υποπεδία. Αυτό ανομάζεται το νοητικό μόνιμο άτομο ή σπέρμα.

Η ανάπτυξη του νοητικού πεδίου συνεχίζεται και κάποια μέρα αρχίζει να φαίνεται το αμυδρό περίγραμμα ενός δισκοπότηρου.

Περνούν αιώνες. Το δισκοπότηρο γίνεται όλο και πιο καθαρό, με τη σπάνια ομορφιά πύρινων χρωμάτων και την ακτινοβολία δώδεκα ρευμάτων ενέργειας.

Περνούν και άλλοι αιώνες και έρχεται ο καιρός όπου ο ενοικών μέσα στο δισκοπότηρο ελευθερώνεται και περνάει στην κοσμική εξέλιξη.

Τι είναι τα μόνιμα άτομα;

Μας έχουν πει ότι τα γονίδια στο ανθρώπινο σώμα είναι «κληρονομικοί καθοριστές».

Καθορίζουν την ανάπτυξη ενός ατόμου και τα χαρακτηριστικά του σώματος. Μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Έτσι, ένα γονίδιο είναι το Ζωντανό ή μόνιμο αρχείο, ο πυρήνας του σώματος που διατηρείται σε διαδοχικές γενιές, μεταβαλλόμενος και τροποποιούμενος ελαφρά σύμφωνα με το συνδυασμό των γονέων.

Το σημαντικό σημείο είναι ότι το γονίδιο περιέχει ένα αρχείο όλων των περασμένων χαρακτηριστικών και θα αποτελέσει το σπέρμα του μελλοντικού σώματος.

Γιαυτό τα χαρακτηριστικά δε χάνονται αν και υφίστανται μεταβολές που οφείλονται στις πιέσεις της εκπαίδευσης, του περιβάλλοντος, της καθημερινής Ζωής και άλλων παραγόντων.

Αυτό τώρα μπορεί να είναι αλήθεια για το φυσικό σώμα αλλά τι γίνεται με τους «κληρονομικούς καθοριστές» του αισθαντικού ή νοητικού σώματος ή καταστάσεων;

Στην εσωτερική ψυχολογία ονομάζονται μόνιμα άτομα, σπέρματα ή λίθοι.

Έχουμε έξι μόνιμα άτομα: ένα φυσικό, ένα αστρικό, δυο νοητικά, ένα βουδικό και ένα ατμικό.

Όλες οι εμπειρίες μας σε αυτά τα επίπεδα ή πεδία καταγράφονται σε αυτά τα μόνιμα άτομα ή σπέρματα, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε συνείδηση των εντυπώσεων.

Το νοητικό μόνιμο σπέρμα καταγράφει όλες τις εμπειρίες, όλες τις εντυπώσεις.

Στο αισθαντικό μόνιμο σπέρμα καταγράφονται όλες οι συγκινησιακές εμπειρίες και εντυπώσεις.

Τα μόνιμα άτομα μας είναι σαν «κύτταρα μνήμης» ή σαν αίθουσες αποθήκευσης, στις οποίες αποθηκεύονται όλα όσα έχουμε κάνει ή δοκιμάσει και όλα όσα εντυπώθηκαν πάνω στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης προσπάθειας μας.

Καθετί που κάνουμε σωματικά, καθετί που μας συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο εισέρχεται στο σπέρμα και σχηματίζει ένα περίπλοκο αρχείο. Ακόμα και οι «ασυνείδητες» εμπειρίες μας καταγράφονται στο φυσικό, αστρικό και νοητικό μόνιμο άτομό μας.

Η νοητική μονάδα καταγράφει μόνο όταν δ ε βρισκόμαστε σε «ασυνείδητη» κατάσταση του νου. Στη συνειδητή μας κατάσταση εντυπωσιαζόμαστε κυρίως από αυτό που κάνουμε, νιώθουμε και σκεπτόμαστε, αλλά στις «ασυνείδητες» στιγμές μας από αυτό που οι άλλοι κάνουν σε μας.

Το σώμα τελικά χάνεται, αλλά τα μόνιμα άτομα παραμένουν στους λεπτότερους φορείς.

Έπειτα, όταν ένα άτομο αρχίζει να προετοιμάζεται για μια άλλη φυσική έκφραση, μια άλλη γέννηση, το φυσικό μόνιμο σπέρμα, εργαζόμενο μέσω των αιθερικών κέντρων, δομεί το αιθερικό σώμα σύμφωνα με το περιεχόμενο του σπέρματος και γύρω από το αιθερικό σώμα δομείται το φυσικό σώμα.

Το αισθαντικό μόνιμο σπέρμα περιέχει όλες τις συγκινησιακές αντιδράσεις και εντυπώσεις μας, συνειδητές ή ασυνείδητες. Πολύ αργότερα από τη στιγμή που εγκαταλείπουμε το φυσικό μας σώμα, το αισθαντικό μας σώμα διαλύεται αλλά μέσα στο σπέρμα είναι καταγραμμένες όλες οι συγκινησιακές εμπειρίες της ζωής μας και κάθε καταγραφή είναι ένας καθοριστικός παράγοντας μέσα στο σπέρμα.

Το νοητικό σώμα ζει περισσότερο από το φυσικό και το αισθαντικό σώμα αλλά έρχεται καιρός που και αυτό περνάει μέσα από μια διαδικασία διάλυσης.

Το μόνιμο σπέρμα, όμως, περιέχει όλες τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις της νοητικής ζωής.

Όταν το ανθρώπινο εγώ ετοιμάζεται να επιστρέψει στη ζωή του φυσικού πεδίου, το νοητικό σπέρμα και η νοητική μονάδα κραδαίνοντα. Η δόμηση του νοητικού σώματος αρχίζει και προχωρεί σύμφωνα με τις καταγραμμένες «σημειώσεις» του νοητικού σπέρματος.

Και τα τρία σώματα δομούνται με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με το περιεχόμενο των μόνιμων ατόμων ή σπερμάτων τους, αλλά εδώ πρέπει να τονιστεί ότι τα σώματα ή φορείς δε δομούνται μεμιάς.

Η δόμηση είναι μια βαθμιαία διαδικασία.

Καθώς το φυσικό σώμα φτάνει στην ωριμότητά του, το αισθαντικό σώμα συνεχίζει την πορεία προς τη δική του ωριμότητα.

Ενώ το νοητικό σώμα συνεχίζει να αναπτύσσεται ακόμα και όταν το αισθαντικό σώμα έχει φτάσει στην ωριμότητά του.

Έτσι, έχουμε στο ναό μας τα μόνιμα αρχεία, που μοιάζουν με το «Βιβλίο του Θεού», στα οποία έχει καταγραφεί το καθετί. Ολόκληρη η ζωή μας αρχικά καθορίζεται από το περιεχόμενο αυτών των σπερμάτων.

Το φυσικό, αισθαντικό και νοητικό σώμα όχι μόνο αναπτύσσονται από αυτά τα σπέρματα αλλά και οι μελλοντικές ιδιότητες, οι ικανότητες και οι δυνατότητές τους για ανάπτυξη καθορίζονται από τα σπέρματα.

Αντιδρούμε, δεχόμαστε εντυπώσεις, εκφραζόμαστε σύμφωνα με την ιδιότητα των οργάνων μας.

Δε μπορούμε να δούμε ένα μακρινό αστέρι με ένα ψεύτικο τηλεσκόπιο. Δε μπορούμε να παίξουμε μια συμφωνία με μια τρομπέτα. Χρειαζόμαστε άλλα εκλεπτυσμένα όργανα.

Τα σπέρματα μας παρέχουν όλα αυτά τα οποία βάλαμε μέσα τους κατά το παρελθόν, συν τις τωρινές εμπειρίες.

Με λίγα λόγια, καθορίζουν την ακτίνα της ευαισθησίας μας, την ακτίνα και την ιδιότητα των εντυπώσεων, καθώς και τη μορφή και την έκταση της έκφρασής μας στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης προσπάθειας.

Στα μόνιμα άτομα βρίσκουμε ολόκληρο το παρελθόν μας με τις καλές και τις κακές καταγραφές. Καθετί που υπήρξαμε στο παρελθόν, βρίσκεται σε αυτά τα σπέρματα και από αυτά τα σπέρματα θα αναπτύξουμε τ ο μέλλον μας.

Το παρελθόν καθορίζει το μέλλον και έτσι μπορούμε να πούμε ότι το παρελθόν και το μέλλον μας βρίσκονται στα σπέρματα.

Δε μπορούμε να αλλάζουμε το παρελθόν αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον τώρα, στο παρόν, ζώντας μια συνειδητή ζωή και εμφυτεύοντας καλές ιδιότητες και στα τρία μόνιμα σπέρματα.

Τα λάθη που έγιναν σκόπιμα στο νοητικό πεδίο κατά τις περασμένες μας ζωές υπάρχουν και αν με κάποιο τρόπο διεγερθούν και ελευθερωθούν, κατέρχονται αργά, εκφράζονται στο αισθαντικό και το φυσικό σώμα και επηρεάζουν τη ζωή μας με πολλούς τρόπους, πολλές μορφές προβλημάτων.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας επίσης ότι το περιεχόμενο των σπερμάτων δεν είναι πάντα αρνητικό.

Αντίθετα, θα βρείτε μέσα τους ό,τι καλύτερο δώσατε στην οικογένειά σας, στους φίλους και στο έθνος σας. Αυτά είναι τα σπέρματα που καθορίζουν την ευημερία σας πάνω στα τρία πεδία. Είναι τα λουλούδια, το νερό, η τροφή και η ενέργεια για το μακρινό ταξίδι σας πίσω στον αληθινό σας Εαυτό.

Μέσα σε αυτά τα σπέρματα καταγράφεται ο βαθμός ανάπτυξης των τριών σωμάτων σας.

Όταν είστε έτοιμοι να πάρετε τους τρεις φορείς για την επόμενη ζωή σας, θα συνεχίσουν την ανάπτυξή τους από το σημείο που τη σταμάτησαν κατά την προηγούμενη ζωή σας.

Ας υποθέσουμε ότι το φυσικό σας σώμα φτάνει σε ένα επίπεδο είκοσι πέντε βαθμών ανάπτυξης. Την επόμενη φορά θα αρχίσει την ανάπτυξή του από το επίπεδο του εικοστού πέμπτου βαθμού.

Το ίδιο ισχύει και για την ανάπτυξη του συγκινησιακού και του νοητικού σώματος. Εδώ, όμως, πρέπει να τονιστεί ένα πολύ σημαντικό σημείο.

Τα σώματα αρχίζουν να αναπτύσσονται από το σημείο στο οποίο είχαν σταματήσει, με την προϋπόθεση ότι οι «σκοτεινές καταγραφές» δεν παρεμβαίνουν, όπως δείχνει το ακόλουθο παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε ότι είχατε ένα πολύ δυνατό και υγιές σώμα, αλλά πριν πεθάνετε κάνατε μια πολύ ωμή πράξη η οποία έκανε κάποιον να υποφέρει βαθιά. Είναι πιθανόν σε μια από τις επόμενες ζωές σας να έχετε ένα δυνατό, υγιές σώμα και ύστερα να εμφανίσετε μια σοβαρή ασθένεια. Ένα άλλο αποτέλεσμα μπορεί να είναι το να γεννηθείτε με κάποιο φυσικό μειονέκτημα.

Το ίδιο παράδειγμα μπορεί να εφαρμοστέ και στους άλλους φορείς.

Κάποιο λάθος που έγινε σε ένα φορέα εκτείνεται αυτόματα και στους άλλους και το αποτέλεσμα μπορεί να εκφραστεί μέσα από ένα, δυο ή και από τους τρεις φορείς ταυτόχρονα.

Όταν χρησιμοποιούμε τους όρους σωστό και λάθος, τους όρους καλό και κακό, δεν αντιπροσωπεύουν την ηχώ των λέξεων θρησκευτικοί φανατικοί ή αφοσιωμένοι.

Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια αίσθηση, την οποία θα ονομάσουμε ηθική συνείδηση.

Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την ηθική συνείδηση για να κρίνει, αλλά με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε αργότερα.

Το ακόλουθο παράδειγμα θα διαφωτίσει περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο οι «σκοτεινές καταγραφές» εργάζονται και μας επηρεάζουν.

Υποθέστε ότι:

1. Το νοητικό μόνιμο σπέρμα είναι γεμάτο συνεχή ψέματα.
2. Το αισθαντικό μόνιμο σπέρμα είναι γεμάτο φόβους και επώδυνα συναισθήματα.
3. Το φυσικό μόνιμο άτομο είναι γεμάτο με καταγραφές πόνου και ασυνείδητων στιγμών.

Τώρα υποθέστε ότι ο άνθρωπος πεθαίνει φυσικά, αλλά η επίδραση του αισθαντικού μόνιμου σπέρματος συνεχίζει και καθορίζει τη ζωή του στο αστρικό πεδίο.

Οι επαφές του, η ζωή του στα λεπτότερα επίπεδα, τα μίση του, όλα μεταφέρονται μαζί του και γίνονται πραγματικά γι’ αυτόν.

Οι σφοδρές επιθυμίες που είχαν καταγραφεί στα σπέρματα εκφράζονται και παίρνουν μορφή.

Ο άνθρωπος βυθίζεται μέσα σε έναν πραγματικό λαβύρινθο από θυμαπάτες και πλάνες.

Αργά ή γρήγορα το άτομο πεθαίνει στο αστρικό πεδίο και εισέρχεται στο νοητικό πεδίο αλλά εκεί συναντάει τον κόσμο των ψεμάτων τον οποίο είχε προηγούμενα δημιουργήσει.

Εκεί όλες αυτές οι σκεπτομορφές των ψεμάτων είναι αντικειμενικά πράγματα και ζει μέσα σε έναν κόσμο πλανών και αυταπατών.

Ύστερα από μια σύντομη ανάπαυση, όταν ο καιρός είναι ώριμος, επιστρέφει ξανά στη ζωή του φυσικού πεδίου.

(Χ. Σαραϊνταριάν, ο Κόσμος μέσα στον Άνθρωπο.)

Το φυσικό σώμα είναι ριζωμένο στο φυσικό μόνιμο σπέρμα. Ο πίνακας ελέγχου για το κυκλοφορικό σύστημα, το νευρικό σύστημα και τους αδένες είναι το φυσικό μόνιμο άτομο.

Το άτομο διαθέτει ένα καινούργιο φυσικό σώμα, αλλά οι κρυμμένες αιτίες των προβλημάτων βρίσκονται στα σπέρματα.

Κάθε φορά που οι καταγραφές αυτές διεγείρονται με διάφορα μέσα, ο πίνακας εργάζεται αυτόματα και μηχανικά. Αρχίζει να επηρεάζει τα άλλα σώματα σύμφωνα με τις καταγραφές που υπάρχουν εκεί.

Στο φυσικό επίπεδο τα μόνιμα σπέρματα εργάζονται ως εξής:

Συμβαίνει ένα γεγονός που έχει μια αντίστοιχη ομοιότητα στις καταγραφές του φυσικού, συγκινησιακού και νοητικού μόνιμου ατόμου. Οι καταγραφές αυτές κραδαίνονται μέσω του Νόμου της Συνήχησης και παράγουν μια ενέργεια η οποία μεταφράζεται σαν μια διάθεση, σαν μια εσωτερική κατάσταση ή στάση.

Το συγκινησιακό αντίστοιχο και ύστερα το νοητικό αντίστοιχο αυτού του γεγονότος συντονίζεται με τις φυσικές καταγραφές.

Ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του τι συμβαίνει στον εσωτερικό του κόσμο αλλά η σκέψη, το αίσθημα και η πράξη του ελέγχονται. Δεν έχει κάποια δύναμη πάνω στον εαυτό του.

Νιώθει φόβους, καινούργιες παρορμήσεις, καινούργια κίνητρα, η ένταση των οποίων καθορίζεται από το βαθμό ή το βάθος του συντονισμού του ενός σώματος με το άλλο.

Στην Καινή Διαθήκη η πληροφορία αυτή παρουσιάζεται με μια συμβολική παραβολή σχετικά με κάποιον οφειλέτη που κλείστηκε στη φυλακή και δεν του επιτρεπόταν να βγει αν δεν πλήρωνε όλα του τα χρέη.

Εσωτερικά, οι σκοτεινές καταγραφές είναι τα χρέη μας.

Ένα ψέμα, είναι ένα χρέος, μια κλεψιά, είναι ένα χρέος, μια πράξη ωμότητας, είναι ένα χρέος.

Από την άλλη μεριά, μια πράξη αγάπης, υπηρεσίας και ευσπλαχνίας είναι μια πίστωση, ένα σπέρμα φωτός.

Ολόκληρος ο μηχανισμός της αιτίας και του αποτελέσματος μοιάζει με ένα κομπιούτερ το οποίο με το πάτημα μερικών κουμπιών προσθέτει, αφαιρεί, πολλαπλασιάζει και εκτελεί πολλούς άλλους μαθηματικούς υπολογισμούς.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ανθρώπινο μηχανισμό. Πατάμε μερικά κουμπιά και η «μηχανή» αρχίζει να δουλεύει.

Μέσα σε σύντομο διάστημα τα φυσικά, αισθαντικά και νοητικά όργανα, τα σπέρματα και οι σκέψεις αρχίζουν να εργάζονται και τελικά εμφανίζεται το αποτέλεσμα.

Δε μπορούμε να δούμε τις δραστηριότητες των χιλιάδων κυττάρων – οργάνων μέσα στη «μηχανή» αλλά βλέπουμε τα αποτελέσματα, την επίδραση.

Ευτυχώς, δεν είμαστε κομπιούτερ και έτσι υπάρχει ένας τρόπος να ελευθερώσουμε και να εξαφανίσουμε τα σκοτεινά περιεχόμενα των σπερμάτων.

Όλοι οι θεραπευτές ασυνείδητα κατευθύνονται προς αυτές τις πηγές προβλημάτων.

Συχνά διεγείρουν τα περιεχόμενα των σπερμάτων χωρίς να είναι σε θέση να τα απαλείψουν και έτσι η κατάσταση του ατόμου χειροτερεύει.

Μερικές φορές κλείνουν τις λεπτές πόρτες, τα κανάλια μέσω των οποίων το κύμα ταραχής προσπαθεί να διοχετευτεί. Ακριβώς όπως στην εξωτερική φύση μας δεν αρέσει να κρατάει νεκρή ύλη στα «σώματα», το ίδιο και στην εσωτερική φύση μας. Ωθεί προς τα έξω αυτή την ύλη για να καθαρίσει τις διόδους και να εξαγνίσει το σύστημα.

Η ενέργεια η οποία ελέγχει αυτή τη διαδικασία αποβολής ονομάζεται το Πυρ στο Δισκοπότηρο.

Η αιτία των ψυχοσωματικών ασθενειών μας συχνά βρίσκεται ταυτόχρονα και στα τρία μόνιμα σπέρματα.

Η ιατρική ή ψυχολογική θεραπεία συχνά αποτυχαίνει γιατί χρησιμοποιείται για να αποβάλει μόνο το ένα μέρος της αιτίας.

Για παράδειγμα, μπορεί να αποβάλει τη φυσική αιτία, αλλά αυτή είναι μόνο ένα μέρος της ολικής αιτίας στην οποία περιλαμβάνονται ταυτόχρονα και τα τρία σώματα, φυσικό, αισθαντικό και νοητικό.

Μια αποτελεσματική θεραπεία πρέπει να κατευθύνεται σε όλους τους φορείς ή σπέρματα, έτσι ώστε η ρίζα του προβλήματος να απαλείφεται για πάντα.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το φυσικό και το αισθαντικό μόνιμο σπέρμα καταγράφει καθετί που μας συμβαίνει κατά τις «ασυνείδητες» στιγμές μας, γιατί τα περισσότερα ψυχοσωματικά προβλήματα έχουν την καταγωγή τους στο αισθαντικό μόνιμο σπέρμα μας.

Ένας μεγάλος Δάσκαλος μας λέει:

«Το μόνιμο άτομο χρησιμεύει σαν πυρήνας για τη διανομή της δύναμης, για τη συντήρηση της ικανότητας, για την αφομοίωση της εμπειρίας και για τη διατήρηση της μνήμης».

(Αλίκη Μπέιλη, Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός.)

Πέρα από αυτά τα μόνιμα σπέρματα υπάρχει ένα άλλο δοχείο το οποίο ονομάζεται Το Δισκοπότηρο ή Ο Λωτός.

(Χ. Σαραϊνταριάν, η Κρυμμένη Δόξα του Εσωτερικού Ανθρώπου.)

Το δισκοπότηρο αποτελείται από δώδεκα διαφορετικά, πύρινα πέταλα ενέργειας, σαν τα πέταλα ενός τριαντάφυλλου ή μιας τουλίπας.

Τρία από αυτά τα πέταλα σχηματίζουν τον πυρήνα του δισκοπότηρου.

Στον κοινό άνθρωπο το δισκοπότηρο αυτό ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο αλλά καθώς ο άνθρωπος προχωράει πάνω στην Ατραπό, καθώς αναπτύσσει τη γνώση του, την αγάπη και τη θυσιαστική φύση του σε κάποιο βαθμό, ένα μικρό μπουμπούκι εμφανίζεται, που αναπτύσσεται αργά, εκτείνεται και παίρνει τη μορφή ενός Δισκοπότηρου.

Σε αυτό το δισκοπότηρο συγκεντρώνονται οι πραγματικοί θησαυροί του ανθρώπου. Όλες οι επιτεύξεις των αιώνων, η ουσία της αγάπης του, η αληθινή γνώση και υπηρεσία συσσωρεύονται στο δισκοπότηρο.

Ένας Κύριος του Νου λέει:

«Φυσικά το θησαυροφυλάκειο του Πνεύματος είναι το Δισκοπότηρο και αυτό το θησαυροφυλάκειο φυλάει επίσης την ύλη, γιατί μέσα του υπάρχει η πανίσχυρη ώθηση του ιερού πυρός».

(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Α π ε ι ρ ο σ ύ ν η II, παρ. 34.)

«Από το Δισκοπότηρο προβάλλουν όλοι οι δημιουργικοί νόμοι και στο Δισκοπότηρο συγκεντρώνονται όλες οι κοσμικές εκδηλώσεις. Ο εμπλουτισμός του Δισκοπότηρου παρέχει αντίληψη όλων των κοσμικών σχεδίων. Τα θεμέλια συγκεντρώνονται στο Δισκοπότηρο και κάθε ενέργεια μπορεί να γίνει ένας δημιουργός.

Έτσι η δημιουργικότητα διαμορφώνεται από το Νόμο της Συγκράτησης».

(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Α π ε ι ρ ο σ ύ ν η II, παρ. 192.)

«Το κέντρο του Δισκοπότηρου συγκεντρώνει όλα τα δημιουργικά νήματα. Επομένως, κάθε κοσμικός κραδασμός αντηχεί μέσα στο Δισκοπότηρο».

(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Α π ε ι ρ ο σ ύ ν η II, παρ. 152.)

«Σαν ένα συνθετικό κέντρο το Δισκοπότηρο διατηρεί τις πιό ουσιαστικές, απερίγραπτες συσσωρεύσεις».

(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Αδελφότητα II, παρ. 463.)

«Το δισκοπότηρο είναι η αποθήκη καθετί αγαπημένου και πολύτιμου. Μερικές φορές πολλά από αυτά που έχουν συγκεντρωθεί στο Δισκοπότηρο παραμένουν κρυμμένα για ολόκληρες ζωές αλλά αν η ιδέα της Αδελφότητας εντυπωθεί πάνω στο Δισκοπότηρο, θα αντηχεί με χαρά και πόθο σε όλες τις ζωές».

(AGNI ΥOGA SOCIETΥ, Αδελφότητα II, παρ. 464.)

«Ανείπωτοι θησαυροί έχουν συσσωρευτεί μέσα στο Δισκοπότηρο. Το Δισκοπότηρο είναι ένα για όλες τις ενσαρκώσεις.

Οι ιδιότητες του εγκεφάλου υπόκεινται στη φυσική κληρονομικότητα αλλά οι ιδιότητες του Δισκοπότηρου θα καθοριστούν από την αυτο-εξάσκηση.

Στο Δισκοπότηρο βρίσκεται το φτερωτό παιδί».

AGNΙ ΥOGA SOCIETΥ, ‘Α γ κ ν ι Γ ι ό γ κ α, παρ. 627.)

Ο Ιησούς αναφέρεται στο ίδιο γεγονός όταν λέει:

«Ποιήσατε εαυτοίς β α λ λ ά ν τ ι α μη παλαιούμενα, θησαυρόν ανέκλειπτον εν τοις ουρανοίς, όπου κλέπτης ουκ εγγίζει ουδέ σης διαφθείρει- όπου γαρ έστιν ο θησαυρός υμών, εκεί και η καρδία υμών έσται».

(Κατά Λουκά, 12:33 – 34)

«Στις λατρείες του Ζωροάστρη παρουσιάζεται το δισκοπότηρο με μια φλόγα. Το ίδιο φλεγόμενο δισκοπότηρο είναι σκαλισμένο πάνω στα αρχαία εβραϊκά ασημένια νομίσματα της εποχής του Σολωμόντα και ακόμα αρχαιότερης εποχής.

Σε ινδικές ανασκαφές των περιόδων Τσαντραγκούπτα Μούρυα, παρατηρούμε την ίδια πανίσχυρη στυλιζαρισμένη εικόνα.

Ο Σέργιος της Ροντονέγκα, εργαζόμενος για τη διαφώτιση της Ρωσίας, διοικούσε εν ονόματι του φλεγόμενου δισκοπότηρου.

Πάνω σε θιβετανικές εικόνες οι Μποντισάτβα κρατούν το δισκοπότηρο περιβεβλημένο με γλώσσες φωτιάς.

Μπορεί κάποιος επίσης να θυμηθεί το δισκοπότηρο της ζωής των Δρυίδων.

Φλεγόμενο επίσης ήταν και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Όχι με τη φαντασία, αλλά πραγματικά με πράξεις αλληλοϋφαίνονται οι μεγάλες διδασκαλίες όλων των εποχών, η γλώσσα του αγνού πυρός!».

(Νικόλας Ραίριχ Α λ τ α ϊ κ ά Ιμαλάια.)

«Σύμφωνα με την ανάπτυξή σας εσείς οι ίδιοι θα μαζέψετε μαργαριτάρια.

Με τα ίδια σας τα χέρια θα τα ταιριάξετε.

Με τα ίδια σας τα χέρια θα αναπτύξετε δυναμική ισχύ».

(Νικόλας Ραίριχ Α λ τ α ϊ κ ά Ιμαλάια.)

Στην εσωτερική φιλολογία ο ουρανός είναι το νοητικό πεδίο όπου βρίσκεται το δισκοπότηρο.

Ο θησαυρός υπάρχει μέσα στο δισκοπότηρο.

Συμβολιζόταν από το Άγιο Δισκοπότηρο το οποίο αναζητούσαν οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης.

Στο δισκοπότηρο υπάρχει ο αληθινός Οδηγός μας, αλλά Αυτός δε μπορεί να εκφραστεί αν τα μόνιμα άτομα ή σπέρματα δεν καθαριστούν, εξαγνιστούν και το δισκοπότηρο ανθίσει πλήρως, γεμάτο με το ελιξήριο της ζωής.

Η εξαγνιστική διαδικασία είναι το αποτέλεσμα της περισυλλογής του Ηλιακού Αγγέλου μέσα μας. Ο Ηλιακός Άγγελος κραδαίνεται σε ανώτερες οκτάβες και αυτές οι νότες δρουν σαν εξαγνιστικά ρεύματα ενέργειας, τα οποία εκδιώκουν καθετί που δεν ταιριάζει με το σχέδιο της ανθρώπινης ψυχής.

Η πράξη του διαλογισμού είναι μια διαδικασία συνειδητής αφομοίωσης αυτών των ενεργειών.

Το δισκοπότηρο δομείται κυρίως από την ουσία του Ηλιακού Αγγέλου.

Η ανθρώπινη ψυχή ετοιμάζεται να το φορέσει σαν το «ένδυμα της δόξας».

Όταν αυτό το σώμα, το δισκοπότηρο ή το «ένδυμα της δόξας» υφανθεί ή δομηθεί, η θάλασσα των συγκινήσεων εξαφανίζεται και το αστρικό σώμα διαλύεται.

Έτσι ο άνθρωπος έρχεται σε άμεση επικοινωνία με το ενορατικό πεδίο.

Εδώ βρίσκεται η πηγή της αληθινής και άμεσης γνώσης. Αυτό υπονοούσε σε μια από τις παραβολές Του ο Χριστός, όταν μίλησε για κάποιον που δεν είχε το κατάλληλο γαμήλιο ένδυμα για να παρακολουθήσει τη γιορτή.

Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, πώς ένας άνθρωπος που απορρίφθηκε πήγε στη γιορτή.

(Κατά Ματθαίο, 22:13 – 14.)

Μερικοί άνθρωποι εισέρχονται στα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης με τη βοήθεια ναρκωτικών και αναπνευστικών ασκήσεων, αλλά αν δεν είναι έτοιμοι να φορέσουν το «ένδυμα της δόξας» υποφέρουν με πολλούς τρόπους.

Στη Βίβλο διαβάζουμε για τ η χ ά ρ η.

Οι σπουδαστές της Βίβλου και της θρησκείας δυσκολεύονται πολύ να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της χάρης, αλλά είναι πολύ εύκολο να κατανοήσετε το νόημα της χάρης όταν γνωρίζετε για το δισκοπότηρο.

Η χάρη είναι η ουσία, το περιεχόμενο του δισκοπότηρου.

Είναι οι αποταμιευμένες οικονομίες σας που συγκεντρώθηκαν μέσα στους αιώνες και όταν βρεθείτε σε μεγάλη φτώχεια, καλύπτουν τις ανάγκες σας. Σας σώζουν από μεγαλύτερο κίνδυνο, σας δίνουν φως, φώτιση, ομορφιά, ελκυστικότητα και ενέργεια.

Αναρωτιέστε από πού έρχονται αυτά τα πολύτιμα δώρα. Έρχονται «με τη χάρη του Θεού» —από το θησαυρό του δισκοπότηρου σας. Ίσως να θεωρείτε τον εαυτό σας ανάξιο για τη μεγάλη βοήθεια που δέχεστε, αλλά όμως είναι δική σας, σας πληρώνεται από τις οικονομίες σας την κατάλληλη στιγμή και στον κατάλληλο τόπο.

Το δισκοπότηρο είναι το σώμα του Ηλιακού Αγγέλου.

Η φωνή του είναι η ηθική μας συνείδηση.

Στο δισκοπότηρο δε μπορεί να εισέλθει κάτι που να είναι ενάντια στο Θείο Σχέδιο, το Σκοπό και τη Θέληση.

Καθετί στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης προσπάθειας το οποίο βρίσκεται σε συμφωνία και σε συντονισμό με την ουσία του δισκοπότηρου, σας χαρίζει μεγάλη εσωτερική χαρά, ενέργεια και έμπνευση.

Καθετί που κάνετε ενάντια στην ουσία του δισκοπότηρου σας κάνει φτωχό, δυστυχισμένο, ενώ νιώθετε την απαλή λεπτή φωνή της συνείδησής σας να σας προειδοποιεί για τη λαθεμένη πράξη σας.

Το δισκοπότηρο είναι το δοχείο της καθαρής σοφίας, το δοχείο της αληθινής αγάπης και γνώσης, της υπόστασης και της πραγμάτωσης.

Τα δώδεκα πέταλα διαιρούνται σε τέσσερα τμήματα.

Τα τρία εξωτερικά πέταλα ονομάζονται πέταλα της γνώσης. Εκτείνουν την επιρροή τους πάνω στο φυσικό, αστρικό και νοητικό πεδίο.

Οι ανώτερες εντυπώσεις της φωτεινής γνώσης περνούν από το νοητικό μόνιμο σπέρμα στα πέταλα της γνώσης, από κει περνούν στη νοητική μονάδα, ύστερα στα γεννητικά όργανα του νοητικού πεδίου, μετά στο αστρικό κέντρο του λαιμού, έπειτα στα αστρικά γεννητικά όργανα, κατόπιν στο αιθερικό κέντρο του λαιμού και τέλος στα αιθερικά γεννητικά όργανα.

Τα επόμενα τρία πέταλα ονομάζονται πέταλα της αγάπης, στο φυσικό, αστρικό και νοητικό πεδίο. Η ενέργεια της αγάπης περνάει μέσα από το ενορατικό μόνιμο άτομο στα πέταλα αγάπης του δισκοπότηρου, από κει περνάει στο ηλιακό πλέγμα στο νοητικό πεδίο, έπειτα στο συγκινησιακό μόνιμο σπέρμα, μετά στο κέντρο της καρδιάς στο αστρικό πεδίο, έπειτα στο ηλιακό πλέγμα στο αστρικό πεδίο, ύστερα στο κέντρο της καρδιάς του αιθερικού σώματος και στο ηλιακό πλέγμα.

Τα τρία επόμενα πέταλα ονομάζονται πέταλα της θυσίας και το καθένα εκτείνεται στο φυσικό, αστρικό και νοητικό πεδίο.

Η πνευματική θέληση περνάει μέσω του ατμικού μόνιμου ατόμου στα πέταλα της θυσίας, από κει στη βάση της σπονδυλικής στήλης στο νοητικό πεδίο, από κει στο κέντρο της κεφαλής του συγκινησιακού πεδίου, έπειτα στη βάση της σπονδυλικής στήλης στο συγκινησιακό πεδίο, από κει στο φυσικό μόνιμο άτομο, μετά στο κέντρο της κεφαλής του αιθερικού πεδίου και τέλος στη βάση της σπονδυλικής στήλης όπου αναπαύεται το Οφιοειδές Πυρ.

Και τα τρία εσώτερα πέταλα είναι «η σύνθεση της γνώσης, της αγάπης και της θυσίας».

Τώρα, τα μόνιμα σπέρματα λειτουργούν με την όψη ύλη μιας ύπαρξης.

Τα πέταλα του δισκοπότηρου ασχολούνται με τη συνείδηση ή την ψυχική όψη της ύπαρξης, ενώ τα εσώτερα πέταλα είναι εκφράσεις του αγνού πνεύματος.

(Για περισσότερες εξηγήσεις βλέπε Χ. Σαραϊνταριάν, Η Επιστήμη του Διαλογισμού.)

Το πυρ του δισκοπότηρου διεγείρει κυκλικά τα μόνιμα άτομα και βαθμιαία οι σπείρες ενεργοποιούνται.

Το ξεδίπλωμα τους φέρνει καινούργιες παρορμήσεις, καινούργια κίνητρα, καινούργια κατανόηση και ανάπτυξη, καινούργια δημιουργικά ρεύματα, καινούργιες τάσεις και ωθήσεις.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των εισερχόμενων ενεργειών τα σώματα ανταποκρίνονται και γίνονται πιο ευαίσθητα σε εσωτερικές και εξωτερικές εντυπώσεις.

Αυτές οι εισερχόμενες ενέργειες μπορούν να δημιουργήσουν επίσης προβλήματα στα σώματα αν υπάρχουν εμπόδια ή τριβή.

Τα ρεύματα που έρχονται μέσω του φυσικού μόνιμου σπέρματος είναι ρεύματα ανανέωσης, ζωτικότητας, μεταμόρφωσης και ανάπτυξης. Αυτά τα ρεύματα χρησιμοποιούν σαν μέσον το κυκλοφορικό σύστημα, μέσω του κέντρου της καρδιάς και της βάσης της σπονδυλικής στήλης.

Τα ρεύματα που έρχονται μέσω του συγκινησιακού μόνιμου σπέρματος είναι ρεύματα αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης. Και αυτά τα ρεύματα φτάνουν κυρίως στο αδενικό σύστημα, μέσω του κέντρου της καρδιάς και του ηλιακού πλέγματος.

Τα ρεύματα που εισέρχονται μέσω του νοητικού μόνιμου σπέρματος μπορούν να ονομαστούν έμπνευση, ενόραση, όραμα. Και κατεβαίνουν στο νευρικό σύστημα μέσω του κέντρου του λαιμού και του ιερού κέντρου.

Αλλά πολύ συχνά αυτά τα εισερχόμενα ρεύματα ενέργειες, οι ακτίνες δύναμης, έμπνευσης και αγάπης συσκοτίζονται μέσα στα ίδια τα σπέρματα από περασμένες συσσωρεύσεις, οι οποίες είναι μικροκαταγραφές οδυνηρών εμπειριών, φόβων, απωλειών, λαθεμένων πράξεων, αρνητικών συναισθημάτων και λαθεμένων αποφάσεων, σκέψεων, προκαταλήψεων, προλήψεων κτλ.

Κάθε φορά που ο άνθρωπος δρα ενάντια στις αρχές της αγάπης, της ελευθερίας, της ομορφιάς και της καλοσύνης, ρίχνει μια σκοτεινή σκιά μέσα στα σπέρματα. Αυτές οι συσκοτίσεις, τα εμπόδια και οι διαταράξεις χρωματίζουν και καθορίζουν πάντα τις εισερχόμενες ενέργειες.

Όταν αυτές οι ανώτερες ενέργειες περνούν μέσα από τις διαθέσεις ή καταστάσεις της νοητικής και συγκινησιακής ατμόσφαιρας, προκαλούν διάφορες αντιδράσεις.

Μια αρνητική συγκινησιακή κατάσταση μπορεί να δηλητηριάσει την εισερχόμενη ενέργεια και ένα αντίστοιχο όργανο ή σύστημα επηρεάζεται ή προσβάλλεται.

Έτσι πολλές ασθένειες εμφανίζονται στο φυσικό επίπεδο, εξαιτίας ακατάλληλων ή αρνητικών αντιδράσεων στις εισερχόμενες ενέργειες.

Το γεγονός αυτό υπαινίχθηκε ο επιστήμονας Έντουαρντ Μπακ, όταν είπε, «Η σωματική υγεία εξαρτάται ολοκληρωτικά από την κατάσταση του νου» και «η ασθένεια είναι ένα είδος στερεοποίησης μιας νοητικής στάσης και το μόνο που χρειάζεται είναι να ασχοληθούμε με την ψυχική κατάσταση ενός ασθενούς και η ασθένεια θα εξαφανιστεί».

(Δρ. Μπακ Έντουαρντ, Οι Ιατρικές Ανακαλύψεις.)

Αυτές οι ψυχικές καταστάσεις ή στάσεις είναι τα αποτελέσματα των εσωτερικών περιεχομένων των σπερμάτων και μερικές φορές βγαίνουν στην επιφάνεια σπρωγμένα από τις εισερχόμενες ενέργειες ή εντυπώσεις.

Οι άνθρωποι δε θα πρέπει να προσεγγίζουν το εσωτερικό φως κατά τη διάρκεια του διαλογισμού ή της λατρείας όταν υπάρχουν στο νου τους αρνητικές ή επιβλαβείς σκέψεις, ή όταν υπόκεινται σε δηλητηριώδεις ψυχικές καταστάσεις.

Στο παρελθόν ήταν ενεργό μόνο το φυσικό μόνιμο σπέρμα. Το φυσικό μόνιμο σπέρμα ήταν υπεύθυνο για το σώμα των ανθρώπων τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά τους. Στην τωρινή εποχή της εξέλιξης μαζί με το φυσικό μόνιμο σπέρμα είναι ενεργό επίσης και το αστρικό μόνιμο σπέρμα και στην πλειοψηφία των ανθρώπων αυτά τα δυο καθορίζουν τις εκφράσεις της φυσικής και συγκινησιακής ζωής και τα προβλήματα του ανθρώπου.

Σιγά – σιγά το νοητικό μόνιμο σπέρμα εισέρχεται στη σκηνή και επηρεάζει τους τριπλούς φορείς της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτός είναι ο λόγος που τα νοητικά μας προβλήματα βαθμιαία αυξάνονται και δομούμε ένα πολύπλοκο σύστημα ανταποκριτικού μηχανισμού που είναι δύσκολο να επισκευαστεί μόνο με φυσικά ή ψυχολογικά μέσα.

Ο συνειδητός νους μας, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν έχει επίγνωση ούτε κάποιον έλεγχο πάνω στο φυσικό, αστρικό και νοητικό μόνιμο άτομο.

Συνήθως είμαστε πολωμένοι στο συνειδητό νου ή στη νοητική μονάδα, η οποία είναι μια χωριστή μονάδα μέσα στο νοητικό πεδίο. Γύρω από το κατώτερο νοητικό πεδίο βρίσκονται όλες οι σκεπτομορφές μας, οι καθημερινές εμπειρίες και το κέντρο των καθημερινών δραστηριοτήτων μας.

Αλλά βαθμιαία γίνεται το ξεδίπλωμα ή η ανάπτυξη του δισκοπότηρου και το φυσικό μόνιμο άτομο γίνεται ραδιενεργό.

Ύστερα γίνεται ραδιενεργό το αστρικό μόνιμο άτομο και τέλος αργά – αργά το νοητικό μόνιμο άτομο οργανώνεται, ξεδιπλώνοντας τα εφτά πεδία του νοητικού πεδίου.

Αυτό το ξεδίπλωμα χτίζει μια γέφυρα ανάμεσα στη νοητική μονάδα και στο νοητικό μόνιμο άτομο και τελικά το φυσικό, το αισθαντικό και το νοητικό μόνιμο σπέρμα προσεγγίζουν περισσότερο και οι ηλεκτρομαγνητικές τους αύρες συγχωνεύονται μεταξύ τους.

Το στάδιο αυτό ονομάζεται στάδιο της εμποτισμένης από την ψυχή προσωπικότητας.

Τα μόνιμα άτομα συγκεντρώνονται γύρω από την κοιλότητα του δισκοπότηρου και μεταβιβάζουν την καλοσύνη, την αλήθεια και την αγάπη του δισκοπότηρου στα αντίστοιχα σώματά τους.

Σαν αποτέλεσμα αυτής της μεταβίβασης τα σώματα περνούν μέσα από σοβαρές κρίσεις και ύστερα αναδύονται μέσα σε αγνότητα και χρυσαφένια υγεία. Αυτή είναι η μεταμόρφωση.

Όλες οι ορμές και οι παρορμήσεις του φυσικού επίπεδου, εξαντλούνται.

Το σώμα δομείται με ύλη ανώτερου φυσικού πεδίου.

Το αισθαντικό σώμα καθαρίζεται από όλα τα αρνητικά συναισθήματα και γίνεται μια γαλήνια πηγή αγάπης και ευσπλαχνίας.

Ύστερα αυτά τα δυο σώματα έρχονται κάτω από τον έλεγχο της νοητικής μονάδας και ο αντενεργός νους εξαφανίζεται τελείως.

Η γέφυρα που ενώνει το νοητικό μόνιμο άτομο με τη νοητική ενάδα, γίνεται μια ακτινοβόλος γραμμή φωτός και κατεβάζει στο ανθρώπινο επίπεδο τους θησαυρούς του δισκοπότηρου και ανοίγει τον άπειρο ορίζοντα της σοφίας στο συνειδητό νου.

Τώρα η ανθρώπινη συνείδηση γίνεται μια ενάδα.

Περιέχει όχι μόνο τη συνείδηση των εφτά φυσικών υποπεδίων αλλά επίσης τα αστρικά και τα νοητικά υποπεδία.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ονομάζεται αφυπνισμένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος ο οποίος δεν κοιμάται σε κάποιο από τα είκοσι ένα υποπεδία της προσωπικότητάς του και διαθέτει συνέχιση συνείδησης μέρα και νύχτα. Η δόξα του δισκοπότηρου εκφράζεται περισσότερο ρυθμικά σαν δημιουργική λάμψη, ομορφιά, έμπνευση, ηγετική ικανότητα, εφευρετικότητα, αγιότητα κτλ., και ο άνθρωπος γίνεται ένα λαμπερό φως για τις μελλοντικές γενιές.

Η δόξα του δισκοπότηρου γίνεται όλο και πιο ραδιενεργός.

Το Κεντρικό Πυρ λαμπαδιάζει και μια μέρα όταν φτάνει στην κορυφή της δόξας του, το δισκοπότηρο αναφλέγεται και χάνεται και ο ένοικος ελευθερώνεται από τον έλεγχο του τροχού της ζωής και του θανάτου. Τώρα πια είναι ένας Δάσκαλος. Κυριαρχεί πάνω στη γη, στο νερό, στο πυρ και στον αέρα.

Ο Δάσκαλος Θιβετανός δίνει ξεχωριστά ονόματα στα εννιά πέταλα του δισκοπότηρου.

Τα τρία πέταλαι της γνώσης τα ονομάζει:

1) Πέταλο του πολιτισμού

2) Πέταλο της κουλτούρας

3) Πέταλο της φώτισης

Όταν το πρώτο από τα πέταλα της γνώσης ξεδιπλώθηκε και άνοιξε στο φυσικό επίπεδο «έφερε ένα μέτρο φωτός στη συνείδηση του φυσικού πεδίου της ανθρωπότητας».

Αυτό συνέβη την εποχή των Λεμουρίων και ένας υλιστικός πολιτισμός δημιουργήθηκε.

Την εποχή των Ατλάντων το δεύτερο πέταλο της γνώσης ξεδιπλώθηκε στο αστρικό πεδίο και άρχισε μια συγκινησιακή, θρησκευτική κουλτούρα και ο άνθρωπος έγινε δημιουργικός.

Την εποχή των Αρίων άνοιξε το τρίτο πέταλο πάνω στο νοητικό πεδίο και δημιούργησε μια νοητική φώτιση ή γνώση.

Μας έχουν πει ότι η διδασκαλία του Βούδα βοήθησε στην επιτάχυνση του ανοίγματος των πετάλων της γνώσης.

Αυτά τα πέταλα της γνώσης σχηματίζονται από τρεις τύπους ύλης:

1. Από νοητική ύλη των επιπέδων 1, 2, 3
2. Από νοητική ύλη των επιπέδων 4, 5, 6, 7
3. Από τη νοητική ύλη που βρίσκεται στην ίδια την ύλη.

Τα πέταλα της γνώσης αντιστοιχούν στο Νόμο της Υπηρεσίας.

Η δεύτερη σειρά πετάλων, τα πέταλα της αγάπης, ονομάζονται:

1. Πέταλο της συνεργασίας
2. Πέταλο της κατανόησης με αγάπη
3. Πέταλο της ομαδικής αγάπης.

Μας έχουν πει ότι η διδασκαλία του Χριστού βοήθησε εκπληκτικά αυτά τα πέταλα να αναπτυχθούν και να γεμίσουν την καρδιά του ανθρώπου με την ενέργεια της αγάπης.

Είναι φανερό πως όταν το πρώτο πέταλο της αγάπης ανοίγει στο φυσικό πεδίο, ο άνθρωπος γίνεται συνεργατικός.

Το άνοιγμα του δεύτερου πετάλου στο αστρικό πεδίο τον κάνει άνθρωπο της κατανόησης με αγάπη, στην παρουσία του οποίου εσείς ανοίγετε την καρδιά σας και ανθίζετε.

Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται μεγάλος καλλιτέχνης.

Το άνοιγμα του τρίτου πετάλου της αγάπης τον κάνει άνθρωπο με ομαδική συνείδηση.

Ζει και εργάζεται για την ομάδα την οποία εμείς ονομάζουμε ανθρωπότητα.

Οι μεγάλοι ανθρωπιστές ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Αυτά τα πέταλα της αγάπης αντιστοιχούν στο νόμο της μαγνητικής ώθησης.

Καθώς τα έξι πέταλα ξεδιπλώνονται και ανοίγουν επηρεάζουν τα πέταλα της Θυσίας και με τη βοήθεια των εισερχόμενων καινούργιων ενεργειών αυτά τα τρία πέταλα αρχίζουν επίσης να ανοίγουν.

Αυτά τα τρία πέταλα της Θυσίας ή της Θέλησης ονομάζονται:

1. Πέταλο της συμμετοχής
2. Πέταλο του σκοπού
3. Πέταλο της κατακρήμνισης.

Όταν ξεδιπλωθεί το πρώτο πέταλο, το άτομο ή η ομάδα θα συμμετάσχει ενεργά στο Ιεραρχικό Σχέδιο.

Όλα τα μέλη της ομάδας θα αφιερωθούν στην κατανόηση και την εκτέλεση του Σχεδίου.

Όταν ξεδιπλωθεί το δεύτερο πέταλο το άτομο ή η ομάδα ενώνεται με τη θέληση ομαδικών μαθητών και αγγίζει το Σκοπό που βρίσκεται πίσω από το ΣΧΕΔΙΟ.

Όταν ξεδιπλώνεται το τρίτο θυσιαστικό πέταλο, το άτομο γίνεται ένα με την ομάδα των Μυημένων που εργάζεται για την κατακρήμνιση του Σχεδίου.

Μας έχουν πει ότι τα πέταλα της Θέλησης ή Θυσίας αντιστοιχούν στο Νόμο της Θυσίας.

Τα μεγάλα λόγια του Ερμή, «Όπως επάνω έτσι και κάτω», ισχύουν και πάλι.

Ένας Δάσκαλος της Σοφίας εξηγεί ότι ο Πλανητικός μας Λόγος είναι ένας δωδεκαπέταλος λωτός, ένα δισκοπότηρο ενέργειας, το οποίο συντηρεί τον πλανήτη.

Το Ηλιακό μας Σύστημα σχηματίζει ένα δωδεκα-πέταλο λωτό πάνω στο κοσμικό νοητικό πεδίο του Ηλιακού Λόγου.

Τρεις από αυτούς τους Λόγους αντιπροσωπεύουν τα τρία πέταλα της γνώσης, άλλοι τρεις αντιπροσωπεύουν τα τρία πέταλα της αγάπης, οι απομένοντες τρεις είναι τα πέταλα της Θέλησης, τα πέταλα της θυσίας και οι εσώτεροι περιέχουν τα κεντρικά πυρά και το πετράδι που είναι ο Ίδιος ο Ηλιακός Λόγος.

Ομ Μάνι Πάντμε Χουμ

Από αυτό το Δισκοπότηρο, η ζωή του Ηλιακού Λόγου χύνεται σε όλα όσα υπάρχουν μέσα στον αδιαπέραστο δακτύλιό Του, όπως το ζωηφόρο αίμα του Κοσμικού Χριστού χύνεται από το μεγάλο Άγιο Δισκοπότηρο.

Τα πέταλα είναι μεταβιβαστές ενέργειας.

Το Κεντρικό Πετράδι μέσα στο λωτό είναι η πηγή της ανώτερης ενέργειας στον άνθρωπο.

Η ενέργεια αυτή είναι η Ζωή του φυσικού, αισθαντικού και νοητικού σώματος.

Τα πέταλα ανοίγουν και περισσότερη Ζωή κυλάει μέσα στα σώματα.

Ακριβώς όπως ένα πρίσμα διαθλά το φως παράγοντας ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων, έτσι και τα πέταλα δρουν πάνω σε αυτή την ενέργεια, μετατρέποντας την σε ενέργεια γνώσης, αγάπης και θυσίας.

Τα πέταλα δεν είναι μόνο μεταβιβαστές και μετατροπείς ενέργειας, είναι επίσης οι μεταφραστές ή ερμηνευτές του Ηλιακού Αγγέλου.

Τα πέταλα της γνώσης σχηματίζουν τις ενέργειες και τις ανώτερες εντυπώσεις σε ιδέες και σκεπτομορφές. Αυτές οι ιδέες και οι σκεπτομορφές βαθμιαία απορροφώνται από τα ανώτερα και τα κατώτερα νοητικά επίπεδα, μέχρις ότου ο εγκέφαλος είναι ικανός να τις καταγράψει.

Τα πέταλα της γνώσης συνδέονται στενά με το φυσικό μόνιμο άτομο, με το κέντρο του λαιμού και επίσης με τα γεννητικά όργανα.

Τα πέταλα αυτά δρουν σαν ένα μαγνητικό κέντρο για την εξύψωση και τη μεταφορά των κατώτερων ενεργειών στα αντίστοιχα ανώτερα κέντρα.

Για παράδειγμα, η σεξουαλική ενέργεια εξυψώνεται και μετασχηματίζεται μέσα στο κέντρο του λαιμού στο νοητικό σώμα, παράγοντας έτσι μια δημιουργικότητα πολύ ανώτερου επιπέδου.

Αν υπάρχουν ανώμαλα περιεχόμενα στη νοητική μονάδα, στο νοητικό μόνιμο άτομο και γενικά στον κατώτερο νου, τότε δημιουργείται μια κατάσταση ταραχής στη νοητική σφαίρα και η ροή της ενέργειας της γνώσης μεταβάλλεται σε πλάνες.

Αυτός είναι ο λόγος που στις παλιότερες εποχές οι Δάσκαλοι απαιτούσαν την εξάγνιση του νου πριν μεταβιβάσουν ανώτερες ιδέες στους Ζηλωτές ή πριν ανοίξουν το παράθυρο των πετάλων της γνώσης.

Τα πέταλα της αγάπης συνδέονται με το αισθαντικό μόνιμο άτομο, το κέντρο της καρδιάς και το ηλιακό πλέγμα. Μεταβιβάζουν την ενέργεια της έλξης, της συμπάθειας, της κατανόησης και πάνω απ’ όλα της ενόρασης.

Όταν η ενέργεια των πετάλων της αγάπης κυλάει μέσα από το αισθαντικό σώμα και εκεί συναντάει αρνητικά συναισθήματα, τότε δημιουργεί θυμαπάτες.

Μια θυμαπάτη είναι μια διαστρέβλωση της ενέργειας της αγάπης από ένα αρνητικό συναίσθημα.

Τα πέταλα της θέλησης φέρνουν την ενέργεια της θέλησης από τα ατμικά επίπεδα και την κάνουν προσιτή στα τρία επίπεδα της προσωπικότητας σαν καύσιμο για τις δραστηριότητες των σωμάτων. Ενισχύουν τις πλάνες και τις θυμαπάτες στο νοητικό και το αισθαντικό σώμα και δημιουργούν μάγια στο αιθερικό σώμα, ΑΝ το αιθερικό σώμα έχει προσβληθεί από τις πλάνες και τις θυμαπάτες.

Εκεί δημιουργούν τυφλές και ανεξέλεγκτες παρορμήσεις και τάσεις, οι οποίες ελέγχουν τα αιθερικό κέντρα δημιουργώντας στον άνθρωπο μια κατακαίουσα πάντα επιθυμία για σεξ και υλικά αποκτήματα.

Στην περίπτωση αυτή το κυρίαρχο κέντρο του είναι το κέντρο του σεξ. Είναι σαν ένας άνθρωπος πιασμένος στη δίνη της μάγια και όλες οι σκέψεις, οι εφέσεις και οι επιθυμίες του ελέγχονται από τις δυνάμεις αυτής της δίνης.

Είναι ταυτισμένος με τις ορμές του και με το μηχανισμό του.

Αυτή η ταύτιση είναι η κυριότερη αιτία της μάγια.

Τα πέταλα της θέλησης ή θυσίας τελικά διασκορπίζουν τη μάγια, δημιουργώντας μια συνεχώς προοδεύουσα αδιαφορία και απόσπαση και μετουσιώνοντας την επιθυμία σε έφεση, πρόθεση και αγνή Θέληση.

Στα μόνιμα άτομα ή σπέρματα δομούνται τα πρότυπα της συμπεριφοράς μας, των συνηθειών και των πεποιθήσεών μας, θετικά ή αρνητικά. Υπάρχουν εκεί και κληρονομούνται.

Επηρεάζουν τα γονίδια των κυττάρων και αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς συνεχίζουν για πολλές ζωές.

Όταν αναφέρω την κληρονομικότητα αυτών των πρότυπων συμπεριφοράς δεν αναφέρομαι οτα χαρακτηριστικά που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά.

Ο άνθρωπος κληρονομεί αυτό που ο ίδιος είχε ενσωματώσει μέσα του τη μια εποχή ή την άλλη. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ασκούνται δευτερεύουσες επιρροές και άλλες επιδράσεις πάνω του από τους γονείς και τους συντρόφους του. Αυτές υπάρχουν, αλλά η κύρια πηγή της υπόστασής του είναι ο ίδιος, όπως καταγράφηκε στα σπέρματα και αποθηκεύτηκε στο δισκοπότηρο.

Σε περιπτώσεις ύπνωσης μπορεί κάποιος να δει ότι το υποκείμενο αφυπνίζεται όταν μια υποβολή έρχεται σε αντίθεση με το πρότυπο των αρχών που βρίσκονται στα σπέρματα. Εκείνη τη στιγμή μια ηλεκτρική φόρτιση βγαίνει από ολόκληρη τη μονάδα και αποκαθιστά τη συνείδηση απορρίπτοντας την υποβολή. Οι περισσότερες υπνωτιστικές θεραπείες είναι πολύ επικίνδυνες. Εμποδίζουν την παροχέτευση μιας πληγής που βρίσκεται σε ένα από τα μόνιμα σπέρματα.

Η ιατρική κάνει συχνά το ίδιο πράγμα. Με χάρτινους τοίχους εμποδίζει την παρουσία μιας φωτιάς. Συχνά καταφέρνει να διώξει τις φλόγες, αλλά τα κάρβουνα παραμένουν και θα λαμπαδιάσουν ξανά κάποια άλλη φορά, μέσω ενός διαφορετικού φορέα, με διαφορετική μορφή και ίσως σε μια μελλοντική ζωή.

Αν η θεραπεία είναι προσωρινή και συμβαίνει μόνο σε ένα φορέα, δεν είναι αληθινή θεραπεία.

Δεν είναι πραγματική θεραπεία αν ο θεραπευτής θεραπεύει έναν ασθενή μόνο για την Παρασκευή ή μόνο για μια βδομάδα αλλά ξεχνάει τα επερχόμενα χρόνια, τους αιώνες, τις ζωές μέσα από τις οποίες θα περάσει το άτομο.

Αν η κρυμμένη, η αληθινή αιτία της ασθένειας δε μπορεί να προσεγγιστεί, είναι καλύτερα, σε τελική ανάλυση, να αφήνουμε ελεύθερη την εκδήλωση της ασθένειας.

Ας την αφήσουμε να εξαντλήσει τα αποθέματά της.

Ας αφήσουμε τη, φύση να καθαρίσει το σπίτι της.

Αν το σπέρμα καθαριστεί πραγματικά ο ασθενής είναι απρόσβλητος από μελλοντική επανεμφάνιση της ασθένειας.

Υπάρχει κάποιος τρόπος να προσεγγίσουμε τα σπέρματα, να τα εξαγνίσουμε, να τα καθαρίσουμε από τις παρελθοντικές συσσωρεύσεις, από τα εγγράμματα και τις καταγραφές;

Μερικές ανώτερες διάνοιες γνωρίζουν την τεχνική πώς να τα προσεγγίζουν και να εξαντλούν τα αρνητικά περιεχόμενα. «Αφέονταί σου αι αμαρτίαι», είπε ο Χριστός και ο άνθρωπος θεραπεύτηκε. Αυτή η πρόταση είναι το εξωτερικό σύμβολο μιας σύνθετης εσωτερικής τεχνικής.

Όλες οι σκοτεινές καταγραφές στα σπέρματα είναι αμαρτίες, κάτι που έγινε ενάντια στην αγάπη, την αλήθεια, την ομορφιά και το νόμο στο παρελθόν, ίσως αιώνες πριν και η καταγραφή υπάρχει ακόμα.

Όσο καιρό αυτή η καταγραφή, ή χρέος, δεν εξαλείφεται, αναπόφευκτα θα εκφράζεται.

Εκτός από τις σκοτεινές καταγραφές στα σπέρματα, υπάρχει επίσης πολύς στατικός ηλεκτρισμός στο νου μας και αυτός ο στατικός ηλεκτρισμός όχι μόνο παρεμβαίνει στη ροή του φωτός από το δισκοπότηρο και από το Σπινθήρα αλλά μερικές φορές αποκόπτει τελείως το ρεύμα ενέργειας που έρχεται στους φορείς και τα όργανα.

Τι είναι αυτός ο στατικός ηλεκτρισμός;

Είναι σαν στρόβιλοι σκόνης οι οποίοι σχηματίζονται από αντίθετα ρεύματα αέρα.

Είναι αυτό που στην κοινή γλώσσα ονομάζεται αμαρτία. Ένα τέτοιο αμάρτημα εκτελείται από ένα ιδιαίτερο τμήμα του ανθρώπου, από τη δύναμη της αντίστασης αυτού του τμήματος.

Αλλά δε δημιουργεί στατικό ηλεκτρισμό, αν δεν υπάρχει και το αντίθετο ρεύμα.

Το αντίθετο ρεύμα είναι ο ηθικός κώδικας του φόβου που το άτομο έχει ενσωματώσει από την οικογένειά του, τις μελέτες του, την εκκλησία του, τη θρησκεία του, την κυβέρνησή του ή από τον τρόπο της σκέψης του.

Όλα αυτά είναι εντυπωμένα στα σπέρματα και αυτές οι εντυπώσεις αντιστέκονται σε καθετί που δε συμφωνεί μαζί τους.

Το περιεχόμενο των σπερμάτων δρα εδώ σαν ένας κριτής ή σαν ένας αυτόματος αποβολέας, αρνούμενο ο,τιδήποτε είναι ενάντια στην εμφυτευμένη συμπεριφορά.

Ο συνειδητός νους μπορεί να παίξει ένα ρόλο στην επίλυση αυτών των «αμαρτημάτων», δημιουργώντας προφυλακτήρες στις δύσκολες περιπτώσεις.

Μερικά από τα ονομαζόμενα αμαρτήματα είναι το αποτέλεσμα προκαταλήψεων και ανθρώπινων, απαρχαιωμένων κωδίκων συμπεριφοράς.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο «νους» μπορεί να τα λύσει και να δημιουργήσει γαλήνη στο εσωτερικό διάστημα του νοητικού πεδίου και να αποκαταστήσει την εκροή και την εισροή των νοητικών, συγκινησιακών και ενορατικών ρευμάτων. Ο συνειδητός νους μπορεί να το καταφέρει, αν είναι αρκετά πειθαρχημένος ώστε να αποσπά τη σκεπτοδιαδικασία του από την κοινή σκέψη ή από τον κοινό κώδικα και να σκέπτεται σε έναν πλατύτερο χώρο και περιφέρεια, αλλά τείνοντας πάντα προς το ανώτερο καλό.

Αν η σκέψη του ανθρώπου βρίσκεται σε συμφωνία με το πυρ του δισκοπότηρου, ο άνθρωπος οδηγείται σε όλο και περισσότερη ελευθερία.

Αλλά αν η περιορισμένη σκέψη δημιουργεί πέπλα και παραπετάσματα τότε η κατώτερη ζωή θα αναλάβει και πάλι τον έλεγχο και η πρόοδος του ανθρώπου θα καθυστερήσει για αιώνες.

Θα χρειαστεί τότε να αποκαλύψει τον εαυτό του, βήμα – βήμα, από τα δίχτυα που έπλεξε και στα οποία έχει πιαστεί, δημιουργώντας μια πραγματική φυλακή για τον εαυτό του.

Ο Θιβετανός Δάσκαλος στο Κοσμικό Π υ ρ λέει:

«Όταν ο νους αναπτύσσεται ανάρμοστα και παύει να ενώνει το ανώτερο και το κατώτερο, σχηματίζει μια δική του σφαίρα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συμφορά που μπορεί να πλήξει το ανθρώπινο πνεύμα».

(Αλίκη Μπέιλη, Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός.)

Τα μόνιμα σπέρματα δεν είναι μόνο τα δοχεία των δραστηριοτήτων ή των εντυπώσεών μας στα τρία πεδία αλλά επίσης είναι σπέρματα καθένα από τα οποία αναπτύσσει τον αντίστοιχο φορέα του.

(Χ. Σαραϊνταριάν, Ο Κόσμος μέσα στον Άνθρωπο.)

Κάθε μόνιμο άτομο έχει εφτά σπείρες.

Απαιτούνται αιώνες για να αναπτυχθούν αυτές οι σπείρες.

Όταν η έβδομη σπείρα είναι ενεργός, περιέχει μόνο πολύ χονδροειδείς εντυπώσεις και δομεί ένα σώμα που αντιστοιχεί σε αυτό το επίπεδο κραδασμού.

Όταν η τρίτη, μετρώντας από τα πάνω, σπείρα είναι ενεργός, το σώμα είναι ανώτερης τάξης, δομημένο από λεπτότερη ύλη και αντίστοιχα το περιεχόμενο του σπέρματος είναι πιο σύνθετο, πιο περιεκτικό και έχει ανώτερες βαθμίδες εντυπώσεων.

Μόνο όταν δομήσουμε τα σώματά μας από την ύλη του τρίτου επιπέδου, μπορεί να υπάρξει ένας αληθινός αγωγός φωτός, αγάπης και δύναμης για τον εσωτερικό άνθρωπο.

Όταν είναι ενεργός η πρώτη σπείρα, ο άνθρωπος είναι θείος και ένα με τη Θέληση του Θεού.

Η κάθε σπείρα συνδέεται με το αντίστοιχο υποπεδίο αυτού του συγκεκριμένου πεδίου.

Εφτά σπείρες αντιστοιχούν στα εφτά νοητικά υποπεδία, εφτά στα συγκινησιακά υποπεδία και εφτά στα φυσικά υποπεδία. Όπως ειπώθηκε, τα ανώτερα πεδία του κάθε φορέα γίνονται ενεργά όταν είναι ενεργές οι ανώτερες σπείρες των σπερμάτων.

Στο βαθμό που οι σπείρες των σπερμάτων ενεργοποιούνται και τα αντίστοιχα υποπεδία σχηματίζονται και οργανώνονται, στον ίδιο βαθμό το περιεχόμενο του δισκοπότηρου γίνεται πλουσιότερο και ανώτερης ποιότητας.

Ακόμα και η μορφή, το χρώμα και η ακτινοβολία του δισκοπότηρου γίνονται πιο όμορφα και πιο φωτεινά και ανάλογα ο ορίζοντας του πεδίου της συνείδησής σας γίνεται όλο και ευρύτερος.

Όταν έχει αναπτυχθεί πλήρως μπορείτε να δείτε εννιά φλόγες, σαν τα πέταλα ενός τριαντάφυλλου, να σχηματίζουν το δισκοπότηρο.

Μέσα εκεί παρατηρούνται τρεις φλόγες ηλεκτρικού γαλάζιου χρώματος οι οποίες τελικά θα κάψουν το δισκοπότηρο και θα ελευθερώσουν την πύρινη ουσία του.

Αν ο μαθητής ακολούθησε την Ατραπό μέχρι τη «Γαλάζια Κορυφή», τώρα είναι απόλυτα ικανός να αποσπαστεί από το φυσικό του σώμα και τα προβλήματα του, από το συγκινησιακό του σώμα και τα προβλήματα του και ειδικά

από το νοητικό του σώμα και τα προβλήματα του. Τώρα έχει μια καθαρή ιδέα ότι δεν είναι το σώμα, οι συγκινήσεις και ο νους, αλλά κάτι πέρα από αυτά.

Τώρα είναι ένας άνθρωπος ο οποίος σκαρφαλώνει προς αυτό που ονομάζεται ο εαυτός του.

Καθώς σκαρφαλώνει βλέπει ότι με μια υλική έννοια μειώνεται αλλά με μια πνευματική έννοια αυξάνει γίνεται όλο και πιο πλούσιος και αναλογικά ο ορίζοντάς του γίνεται απεριόριστος.

Καθώς προχωρούμε προς την ύλη γινόμαστε αποκλειστικοί και καθώς προχωρούμε προς το πνεύμα γινόμαστε περιεκτικοί.

Το να προχωράτε προς την ύλη σημαίνει να βυθίζεστε σε όλο και βαθύτερο ύπνο.

Το να προχωράτε προς το πνεύμα σημαίνει να αφυπνίζεστε προοδευτικά στον Εαυτό σας και να ελευθερώνεστε.

Η ελευθερία πετυχαίνεται όταν ελευθερώνεται το πετράδι μέσα στο λωτό. Καθώς ο λωτός ξεδιπλώνεται, πετυχαίνεται περισσότερη ελευθερία, μέχρις ότου το πετράδι ελευθερώνεται και πετυχαίνεται η ολοκληρωτική απελευθέρωση.

Μπορεί να συμβεί ανώμαλο ξεδίπλωμα του λωτού. Αυτό προκαλεί προσωρινή ανταρσία και αχαλίνωτη συμπεριφορά αλλά καθώς το ξεδίπλωμα προχωρεί ο άνθρωπος ισορροπεί και εισέρχεται στην αληθινή Ατραπό της πνευματοποίησης, της ελευθερίας.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στην ανθρωπότητα.

Η αληθινή ελευθερία για την ανθρωπότητα θα επιτευχθεί καθώς ο μεγάλος λωτός ξεδιπλώνεται και το πετράδι αρχίζει να ακτινοβολεί.

iepistimitisaftopragmatosis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ