Η Χωρίς Διακρίσεις Συνείδηση

Όταν πραγματοποιούμε κάποια πνευματική προσπάθεια, όταν διαλογιζόμαστε ή ασκούμε κάποια ανάλογη δραστηριότητα, μπορούμε να το κάνουμε είτε χωρίς τις αισθήσεις (με τα μάτια κλειστά, στη σιωπή, στην ησυχία…) ή να το κάνουμε ενώ από τις αισθήσεις εισρέουν στο πεδίο της επίγνωσης διάφορες πληροφορίες… Στην πραγματικότητα το έργο του διαλογισμού συνίσταται στην μεταφορά του κέντρου βάρους της Επίγνωσης από τις αισθήσεις και την σκέψη στην Ίδια την Επίγνωση, στην Εσωτερίκευση του βιώματος της ζωής, στην Εμβάθυνσή του, στην Διεύρυνση της Επίγνωσης… ενώ οι εξωτερικές δραστηριότητες απαλείφονται «ψυχολογικά»... υπάρχουν αλλά δεν παίζουν ρόλο… 

Ολόκληρη η Ζωή Εσωτερικεύεται: «Απλωνόμαστε» πολύ πιο πέρα από το «εδώ» του σώματος. Είμαστε πιο πολύ «αλλού» παρά εδώ…

Όπως και να έχει, στην διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας παραμένουμε συνδεδεμένοι με τον υλικό φορέα μας (κι αν έχουμε «μηνύματα» μέσω των αισθητηρίων οργάνων από τον έξω κόσμο μπορούμε όποτε θέλουμε να επανέλθουμε στην «φυσιολογική» κατάσταση της εγρήγορσης).

Υπάρχει και μια άλλη περίπτωση να Ανυψωθούμε προς την Απεριόριστη Επίγνωση αποσύροντας την Συνειδητότητα από το σώμα και βιώνοντας την Εμβάθυνση της Ύπαρξης εξωσωματικά. Στην πραγματικότητα επιτελούμε (σε όλες τις περιπτώσεις) το ίδιο έργο, της Απελευθέρωσης της Επίγνωσης (της Συνειδητότητας, της Συνείδησης) από τα δεσμά του σώματος. Σημασία έχει η Διεύρυνση της Επίγνωσης, όχι ο τρόπος που θα το κάνουμε. Σημασία έχει να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους της Επίγνωσης στα Βαθύτερα Στρώματα της Ύπαρξης (από το σώμα στη ψυχή και μετά στο νοητικό πυρήνα της ύπαρξης… στον οντολογικό πυρήνα της ύπαρξης… μέχρι να Βιώσουμε την Ενότητα της Συνείδησης-το Ομοιογενές κι Αδιαφοροποίητο-, την Βάση της Παγκόσμιας Ύπαρξης… και να Αγκαλιάσουμε τα Βάθη της Θεότητας…)…

…

Όταν Φτάνουμε στο Επίπεδο της Ανεξαρτητοποίησης της Επίγνωσης, έξω από το πεδίο της διττότητας (όπου υποκείμενο-αντικείμενο διαχωρίζονται) και βιώνουμε την Οντολογική Ενότητα της Ύπαρξης, μπορούμε εγκαταλείποντας τον κόσμο των αισθήσεων να προχωρήσουμε στα Πιο Βαθιά Στρώματα Συνειδητότητας, στα Ανώτερα Επίπεδα της Επίγνωσης, που μας φέρνουν «έξω» από το σώμα, σε μια εμπειρία της Παγκόσμιας Συνείδησης. Αυτό γίνεται φυσιολογικά με την ψυχολογική απάλειψη των αισθήσεων, με την συνειδητή εξουδετέρωση των εξωτερικών πληροφοριών… σαν να μην «υπάρχουν». 

Σε Αυτόν τον Χώρο Επίγνωσης (είναι γνωστό σε όποιον έχει φτάσει Εδώ) υπάρχουν τρεις Καταστάσεις Ύπαρξης, τρία επίπεδα εμπειρίας που προχωρούν στην Πλήρη Απορόφηση της Επίγνωσης στον Ίδιο τον Εαυτό της, στην Ενοποίηση , στην Ομοιογεννοποίησή της και στην Διάλυσή της στο Χωρίς Ιδιότητες.

Α) Η Κατάσταση όπου η Επίγνωση  (καθώς «σβήνουν» τα αισθητήρια μηνύματα από τον έξω κόσμο κι η Επίγνωση «απελευθερώνεται» από το σώμα) Απλώνεται σε όλο το Χώρο… Στην πραγματικότητα αυτή είναι μια εξωτερική εμπειρία ακόμα αφού η Επίγνωση διακρίνεται από τον Χώρο…

Β) Η Κατάσταση όπου η Επίγνωση (έχοντας «πληρώσει» Όλο τον Χώρο…) Αναγνωρίζει τον εαυτό της σαν τον Χώρο Εμπειρίας: Η Επίγνωση και ο Χώρος Ταυτίζονται… Αυτό είναι ένα Μεσωτερικό Στάδιο, μια Ενδιάμεση Κατάσταση…

Γ) Η Κατάσταση όπου μόνο Επίγνωση Υπάρχει: Χωρίς Εμπόδια Απλώνεται στο Απεριόριστο, στα Απύθμενα Βάθη της Χωρίς Διακρίσεις και Ιδιότητες Κατάστασης…

Αυτές οι πνευματικές εμπειρίες είναι για την Επίγνωση Αντικειμενικές ως προς το περιορισμένο ψυχοσωματικό εγώ αλλά περιορισμένες ακόμα στο «πνευματικό κέντρο επίγνωσης», στο «Ανώτερο Υποκείμενο» που έχει Παγκόσμιο Χαρακτήρα και (εξαιτίας αυτού ακριβώς του Παγκόσμιου Χαρακτήρα του) Είναι Αντικειμενικό (η Αντικειμενική Πραγματικότητα).

Είναι όμως εμπειρίες που  έχουμε ενόσω είμαστε συνδεδεμένοι με τον υλικό φορέα κι από αυτή την άποψη δεν είναι Πλήρεις, Ολοκληρωμένες κι Οριστικές… Είναι εμπειρίες που βιώνουμε από ένα «Σημείο» (μέσω του Οποίου παραμένουμε συνδεδεμένοι με το σώμα) και το Οποίο ποτέ (ενόσω ζούμε) δεν «διαλύεται» οριστικά. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσαμε να επανέλθουμε στην «φυσιολογική» κατάσταση της εγρήγορσης στον υλικό κόσμο… Μόνο μετά τον αποχωρισμό μας από τον υλικό φορέα μας μπορούμε να έχουμε Εμπειρία Πλήρη (αυτού που βιώνουμε σαν Κατάσταση κατά την διαδικασία του Διαλογισμού)... Αυτό που μέσα στον Διαλογισμό δοκιμάζουμε σαν «προσωπική εμπειρία», όταν εγκαταλείπουμε τον υλικό κόσμο γίνεται Ύπαρξη στον Αντικειμενικό Αόρατο Πνευματικό Κόσμο…

…

Οι Τρεις Καταστάσεις του Πνευματικού Πεδίου, στις Οποίες Βιώνουμε τον Παγκόσμιο Οντολογικό Πυρήνα μας, που Καθίσταται (Σταδιακά) Ένας και Μοναδικός, Κοινός για όλες τις Υπάρξεις, είναι γνωστές σε όλους τους μυστικιστές, εδώ και χιλιάδες χρόνια, στους Δασκάλους των Ουπανισάδ, στον Βούδα, στον Πανταζάλι, στο Λάο Τσε, στους Αρχαίους Έλληνες Ορφικούς, στους Χριστιανούς νηπτικούς, ακόμα και στους κόλπους των Σούφι… Προφανώς δεν μιλάμε για κάτι νέο. Μιλάμε όμως μέσα από προσωπικά βιώματα, προσωπική εμπειρία όλων αυτών στα οποία αναφερόμαστε. 

Και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι  είναι απολύτως επαληθεύσιμα. Αρκεί βεβαίως να έχει κάποιος την πρόθεση, την θέληση και την υπομονή να τα πραγματοποιήσει… Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει η Γνώση στις θρησκείες και την μυστική φιλοσοφία αλλά ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει το Κλειδί της Ερμηνείας, μένουν στις θεωρίες, στα λόγια και δεν μετουσιώνουν τη γνώση σε βίωμα, σε εμπειρία.

 Η θρησκεία είναι «μυστικό βίωμα», δεν είναι ούτε διδασκαλίες, ούτε θεολογία, ούτε θρησκευτικά ιδρύματα, ούτε εξωτερική λατρεία και τελετουργικά τυπικά, ούτε θρησκευτικά έθιμα και εξωτερικές δραστηριότητες… Καλά είναι τα αγάλματα του Βούδα, καλές είναι οι χριστιανικές εκκλησίες με τις ωραίες ζωγραφιές, αλλά Πρέπει Μέσα μας να Πραγματοποιήσουμε την Αλήθεια. Πρέπει Καθένας μας να Κάνει τα Βήματα στο Κενό για να διαπιστώσει προσωπικά αν θα γκρεμιστεί, ή θα Ανυψωθεί (χωρίς να ξέρει πως) πάνω από τον κόσμο… Ιδού η Πραγματικότητα: Μπροστά στα μάτια μας.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ