΄Ηταν ένα από εκείνα τα όμορφα πρωινά ...«Η τέχνη του διαλογισμού»

«΄Ηταν ένα από εκείνα τα όμορφα πρωινά που δεν έχουν υπάρξει ποτέ πριν. Ο ήλιος μόλις έβγαινε και τον είδες ανάμεσα στον ευκάλυπτο και το πεύκο. ΄Ηταν πάνω από τα νερά, χρυσός, λαμπερός, μ' ένα φως που υπάρχει μόνο ανάμεσα στα βουνά και τη θάλασσα. ΄Ηταν απίστευτα καθαρό πρωινό, δεν κουνιόταν φύλλο, γεμάτο από εκείνο το παράξενο φως που βλέπει κανείς όχι μόνο με τα μάτια του, αλλά και με την καρδιά του. Και όταν το βλέπεις, οι ουρανοί είναι πολύ κοντά στη γη κι εσύ χάνεσαι μέσα στην ομορφιά.

Ξέρετε, δεν πρέπει ποτέ να διαλογίζεστε μπροστά σ' όλο τον κόσμο, ή μαζί με κάποιον άλλον ή ομαδικά.

Πρέπει να διαλογίζεστε σε κάποιο απόμερο σημείο, στην ησυχία της νύχτας ή στη γαλήνη πολύ νωρίς το πρωί. ΄Οταν διαλογίζεσαι απόμερα, πρέπει να υπάρχει μοναχικότητα. Πρέπει να είσαι εντελώς μόνος, να μην ακολουθείς κανένα σύστημα, καμιά μέθοδο, επαναλαμβάνοντας λέξεις, κυνηγώντας κάποια σκέψη ή διαμορφώνοντας μια σκέψη σύμφωνα με την επιθυμία σου. Αυτή η μοναχικότητα έρχεται όταν ο νους είναι ελεύθερος από τη σκέψη. ΄Οταν επηρεάζεσαι από επιθυμίες ή από τα πράγματα που επεδίωξε ο νους στο παρελθόν ή θα επιδιώξει στο μέλλον, δεν υπάρχει μοναχικότητα.

Μόνο στην απεραντοσύνη του παρόντος έρχεται αυτή η μοναχικότητα. Και τότε, σε μια ήσυχη απομόνωση όπου κάθε επικοινωνία έχει σταματήσει - όπου δεν υπάρχει ο παρατηρητής με τα προβλήματά του, με τις βλακώδεις ορέξεις του και ανησυχίες του - μόνο τότε, σ' εκείνη την ήσυχη μοναχικότητα, ο διαλογισμός γίνεται κάτι που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Τότε ο διαλογισμός είναι μια αιώνια κίνηση.

Δεν ξέρω αν έχετε διαλογιστεί ποτέ, αν έχετε μείνει ποτέ μόνοι σας με τον εαυτό σας, μακριά από τα πάντα, από κάθε άνθρωπο, από κάθε σκέψη και επιδίωξη, αν έχετε μείνει ποτέ εντελώς μόνοι, όχι απομονωμένοι, όχι βυθισμένοι σε κάποιο φαντασιόπληκτο όνειρο ή όραμα, αλλά πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεται τίποτα μέσα σας, τίποτα που να μπορείς να τ' αγγίξεις με τη σκέψη ή το συναίσθημα, τόσο μακριά που στην πλήρη μοναχικότητα αυτή η ίδια η σιωπή γίνεται το μόνο λουλούδι, το μόνο φως κι εκείνη η άχρονη ποιότητα που είναι δεν μετριέται από τη σκέψη.

Μόνο σε τέτοιου είδους διαλογισμό μπορεί η αγάπη να υπάρξει. Μην μπείτε στον κόπο να την εκφράσετε: θα εκφραστεί μόνη της. Μην την χρησιμοποιείτε. Μην προσπαθήσετε να την κάνετε πράξη: θα δράσει, και όταν δράσει, σ' εκείνη τη δράση δεν θα υπάρχει μετάνοια, καμιά αντίφαση, τίποτα από τις δυστυχίες και τα βάσανα των ανθρώπων. Γι' αυτό διαλογιστείτε μόνοι σας. Χαθείτε και μην προσπαθήσετε μετά να θυμηθείτε πού είσαστε. Αν προσπαθήσετε να το θυμηθείτε, τότε θα είναι κάτι νεκρό. Και αν κολλήσετε στην ανάμνησή του, τότε δεν θα ξαναείσαστε ποτέ μόνοι σας.

	Διαλογιστείτε, λοιπόν, σ' αυτή την απέραντη μοναχικότητα, στην ομορφιά εκείνης της αγάπης, σ' εκείνη την αθωότητα, μέσα σε κάτι καινούργιο - τότε υπάρχει η υπέρτατη ευτυχία που είναι άφθαρτη. Ο ουρανός είναι πολύ γαλάζιος, είναι εκείνο το μπλε που έρχεται μετά τη βροχή κι αυτές οι βροχές ήρθαν μετά από πολλούς μήνες ξηρασίας.
Μετά τη βροχή οι ουρανοί έχουν ξεπλυθεί κι οι λόφοι αναγαλλιάζουν κι η γη είναι γαληνεμένη. Και κάθε φύλλο έχει το φως τού ήλιου πάνω του και νοιώθεις τη γη πολύ κοντά σου. Διαλογιστείτε, λοιπόν, μέσα στις πιο κρυφές γωνιές της καρδιάς και του νου σας, εκεί όπου δεν έχετε βρεθεί ποτέ πριν. ΤΖΙΝΤΟΥ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ to-en ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ