ΜΑΓΙΑΣ.....Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΡΟΣ 3

Πιο συγκεκριμένα, το 1949, ο Μεξικανός αρχαιολόγος Αλμπέρτο Ρους, ανακάλυψε τον τάφο του βασιλιά του Ήλιου «Πακάλ Βοτάν». 

Ο Αλμπέρτο Ρους στεκόταν σ’ αυτό τον μικρό ναό, όταν πρόσεξε ότι μία πέτρινη πλάκα του δαπέδου είχε κάποιες τρύπες με πέτρινα πώματα. Όταν μετακινούνταν τα πώματα, οι τρύπες επέτρεπαν να σηκωθεί η πλάκα. 

Από κάτω υπήρχε μια στενή σκάλα που οδηγούσε βαθιά μέσα στην πυραμίδα. Κατεβαίνοντας εκατοντάδες σκαλιά, βαθιά κάτω από τον ναό, στη μέση της πυραμίδας, υπάρχει μια αίθουσα μήκους εννέα μέτρων και ύψους σχεδόν επτά μέτρων.

 Τα τοιχώματα είναι ακόμα βαμμένα σε βαθύ κόκκινο και διακοσμημένα με ανάγλυφες φιγούρες ανθρώπων από μαρμαροκονία, και που θεωρούνται ότι αντιπροσώπευαν τους Εννέα Κυρίους της Νύχτας, σύμφωνα με την μυθολογία των Μάγιας. Στο κέντρο υπάρχει μια ογκώδης πέτρινη σαρκοφάγος στην οποία βρίσκονταν τα λείψανα του πιο σεβαστού βασιλιά του Παλένκε.

Μέσα στον τάφο βρέθηκαν πολλά απ’ αυτά που θεωρήθηκαν σαν προσφορές – δύο σκαλισμένες σε νεφρίτη φιγούρες και δύο κεφάλια ωραιότατα φορμαρισμένα σε μαρμαροκονίαμα και εξαιρετικά ρεαλιστικά. 

Ο σκελετός του βασιλιά ήταν διακοσμημένος με σκουλαρίκια από νεφρίτη και φίλντισι, φορούσε περιδέραια από χάντρες νεφρίτη, τα δάχτυλα του ήταν καλυμμένα με δαχτυλίδια από νεφρίτη, ενώ σε κάθε χέρι και μέσα στο στόμα του υπήρχε ένα μεγάλο κομμάτι νεφρίτη. 

Το πιο όμορφο απ’ όλα ήταν που ο βασιλιάς φορούσε μια εκπληκτική μάσκα θανάτου από μωσαϊκό.  Ήταν το πορτρέτο του πλήρες, με μεγάλη μύτη, κυρτό μέτωπο, το δέρμα φτιαγμένο από νεφρίτη και τα μάτια από λευκό όστρακο, με κατάμαυρες κόρες από οψιδιανό.

  

Ο Πακάλ, ανέπτυξε μια μεγάλη κατασκευαστική δραστηριότητα, με αποκορύφωμα το Ναό των Επιγραφών, που χρησίμευσε ως τάφος και μας αποκάλυψε, ακέραιο, ολόκληρο το τελετουργικό του θανάτου, όπως σε κανένα άλλο τάφο σε όλη την Κεντρική Αμερική. Είναι ενδιαφέρουσες οι τοιχογραφίες και κυρίως η πλάκα της σαρκοφάγου που παριστάνει τον Πακαλ τη στιγμή του θανάτου του.

Ο Πακάλ και η μετάβασή του (θάνατος και επανεκκίνηση) παρουσιάζεται στη σαρκοφάγο, γιατί για τους Μάγιας «όλο το Σύμπαν ήταν γεμάτο συμβολικές έννοιες»

Οι περισσότεροι ερευνητές πιστεύουν ότι στα σκαλίσματα της σαρκοφάγου υπάρχει το κλειδί για την αληθινή προέλευση των Μάγιας.

Οι τωρινοί ερευνητές των Μάγιας, πιστεύουν ότι τα σχέδια στη σαρκοφάγο, αν εξεταστούν μαζί και ταυτόχρονα, αντιπροσωπεύουν μια σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας, παρουσιάζοντας την καταστροφή των προηγούμενων κόσμων και προσφέρουν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, μία προειδοποίηση από τον Πακάλ, για τα καταστροφικά γεγονότα που μας περιμένουν στον εγγύς μέλλον.

Στο κέντρο της σαρκοφάγου, εικονίζεται ένας πιλότος ιπτάμενου σκάφους, την ώρα που εργάζεται στο εσωτερικό του (καμπίνα). Ξεχωρίζουν διάφορα όργανα και μηχανήματα, μοχλοί, πηδάλια, έμβολα, ελατήρια, σωληνώσεις, αγωγοί και κύλινδροι. 

 Στο αρχαίο σχέδιο πάνω στην πέτρα απεικονίζεται ένα ανθρώπινο ον, να κάθεται με το κορμί γερμένο προς τα εμπρός, έχοντας την στάση οδηγού σε αγώνες. Φαίνεται να χειρίζεται μια σειρά από ακαθόριστα όργανα, έχοντας την φτέρνα του αριστερού του ποδιού πάνω σε κάτι που μοιάζει με πετάλι. 

Το όχημα είναι μυτερό μπροστά, ενώ πίσω τελειώνει σε γλώσσες από φλόγες, δίνοντας την εντύπωση του πυραύλου. Σύμφωνα με τον Έριχ Φον Νταίνικεν, στην πλάκα που βρέθηκε στον τάφο του Πακάλ, απεικονίζεται ένας αστροναύτης που βρίσκεται στον θάλαμο ελέγχου του διαστημόπλοιου, καθώς αυτό απογειώνεται.

Η περίφημη ταφική πλάκα του "Ναού των Επιγραφών", μεγέθους 3,8μ Χ 2,20μ και βάρους 5 τόνων, σκέπαζε ένα μονοκόμματο  ογκόλιθο-σαρκοφάγο, που περιείχε τον σκελετό του Πακάλ. 

Οι Μάγιας πίστευαν σε ένα είδος παράλληλων κόσμων και παράλληλων συμπάντων. Τον Κάτω Κόσμο, ή τόπο των Νεκρών, τον Πάνω Κόσμο ή Ουρανό τον τόπο των Ουράνιων Θεών και των προγόνων, και τον Μεσαίο Κόσμο, που αντιπροσώπευε τον δικό μας  φυσικό κόσμο, τον κόσμο της Ύλης.

 Οι αρχαίοι Μάγιας συμβόλιζαν αυτούς τους κόσμους και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις σαν ένα δέντρο, που συνήθως ήταν το δέντρο σεΐμπα, το οποίο αντιπροσώπευε το ιερό «Δέντρο της Ζωής» που οι ρίζες του φτάνουν χαμηλά στον κάτω κόσμο, ενώ τα κλαδιά του αγγίζουν τον ουρανό. 

Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το Παλένκε ακολουθεί το τριπλό σχήμα: Γη, Ουρανός και Κάτω κόσμος. Στο κέντρο της πόλης βρίσκονταν τα ανάκτορα του ηγεμόνα, σύμβολο της γης και της εξουσίας. Στα βόρεια υψωνόταν οι ναοί και οι τάφοι των αρχόντων, που μετά το θάνατο τους μετατρέπονταν σε Θεούς. Αυτό το σημείο της πόλης, συσχετισμένο με τον ουρανό, είχε συνήθως και μεγαλύτερο ύψος.

 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ