Συρία: Η αλήθεια που καίει !

γράφει ο «Ιερομύαξ»

Μετά την συντριπτική τους ήττα στα προάστια της Δαμασκού οι υποτιθέμενοι «Σύριοι» εξεγερμένοι έριξαν όλες τους τις δυνάμεις εναντίον της πόλης του Χαλεπιού, αποκαλύπτοντας έτσι τον προφανή τους στόχο να εξασφαλίσουν δίαυλο άμεσης γεωγραφικής επαφής με την Τουρκία όπου και εδρεύει το γενικό τους επιτελείο και από όπου διέρχονται οι ξένοι δημοσιογράφοι και λοιποί διεθνείς παρατηρητές.

Εδώ και ενάμισι χρόνο, έπειτα από την έκρηξη που οδήγησε στην αραβική «άνοιξη των λαών»  βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες ιστορικές απάτες
η οποία εμφανίζει την πτώση των τελευταίων ανεξαρτήτων εθνικιστικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ως νίκες της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας». Σε αυτές τις δύσκολες ώρες όπου ο πιο απροκάλυπτος κυνισμός, τα πιο χυδαία ψέμματα στρέφονται κατά του λαού της Συρίας προετοιμάζοντας τον όλεθρο και την φρίκη και για την ίδια την Ευρώπη, η διάδοση της αλήθειας είναι το πιο επιτακτικό επαναστατικό καθήκον για κάθε επαναστάτη εθνικιστή.

Και πρώτα απ' όλα της αλήθειας ότι στην Συρία καμιά λαϊκή επανάσταση δεν έχει ξεσπάσει εναντίον του προέδρου Άσσαντ, και ότι ο επονομαζόμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» δεν έχει κανένα λαϊκό πλειοψηφικό έρεισμα, (κάτι που ακόμα και αν ίσχυε εν μέρη, δεν θα αρκούσε για να δικαιολογήσει τον ανοιχτό πόλεμο που έχει κηρύξει στην Συρία ο διεθνής καπιταλισμός αφού η ευαισθησία των Αμερικάνων και λοιπών διεθνών παραγόντων έναντι των διαφόρων ''καταπιεσμένων λαών και μειονοτήτων'' είναι άκρως επιλεκτική).

Από την άνοιξη του 2011 το καθεστώς Άσσαντ βρέθηκε αντιμέτωπο με τις επιθέσεις ενόπλων Iσλαμικών ομάδων που γρήγορα συγκροτήθηκαν σε «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» με προφανή την ανάμειξη ευρωπαϊκών χωρών όπως της Γαλλίας ή οποία είχε αποστείλει εκπαιδευτές και αξιωματικούς αραβικής καταγωγής, ορισμένοι εκ των οποίων και αιχμαλωτίσθηκαν από τον εθνικό συριακό στρατό κατά την πολιορκία της πόλης Χομς. 

Ο βασικός πυρήνας του ''Ελεύθερου Συριακού Στρατού'' ήταν 40.000 μισθοφόροι, Τζιχαντιστές, οργανωμένοι και εξοπλισμένοι από τους Τούρκους και τους Σαουδάραβες Iσλαμιστές οι οποίοι εισέβαλαν στη Συρία από την Τουρκία και την Ιορδανία και επί 17 μήνες τώρα προσπαθούν με την στήριξη της εσωτερικής Σουνιτικής αντίδρασης, να δημιουργήσουν έναν θύλακα επί του συριακού εδάφους για να στηρίξουν ένα είδος επίπλαστης ''νομιμότητας'' ώστε να ζητήσουν ανοιχτή διεθνή στρατιωτική επέμβαση.



Παρά την καταιγιστική προπαγάνδα των διεθνών ΜΜΕ και την κινητοποίηση των γνωστών ακριβοπληρωμένων λεγεώνων ακτιβιστών, διανοουμένων και δημοσιογράφων και παρά την δράση των «εξεγερμένων» και την αποστασία αξιωματούχων του προέδρου Άσσαντ δεν σημειώθηκε καμιά αντικαθεστωτική έκρηξη, κανένα κύμα διαδηλώσεων, καταλήψεων κυβερνητικών κτιρίων ή δημιουργίας οδοφραγμάτων, καμιά ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, αλλά απεναντίας παρά την δολοφονική επίθεση κατά της στρατιωτικής συριακής ηγεσίας στις 18 Ιουλίου, οι εισβολείς έχασαν την μάχη της Δαμασκού ! 

Συνεπώς θα χρειαζόταν πολλές θεωρητικές ακροβασίες ώστε οι έγκυροι αναλυτές να μας πείσουν για την ύπαρξη «επανάστασης» στη Συρία ! Και επειδή οι ακροβασίες περιλαμβάνουν τον κίνδυνο γελοιοποίησης προτιμότερη είναι η παραπληροφόρηση.


Κραυγαλέο παράδειγμα οι παραπάνω φωτογραφίες: Η πρώτη δείχνει την βόλτα μιας μουσουλμανικής οικογένειας την μεσημεριανή ώρα όπου, ως είθισται στις ανατολικές χώρες, τα μαγαζιά είναι κλειστά, η ίδια εικόνα θα εμφανιστεί σε αυστριακή εφημερίδα, μονταρισμένη σε φόντο βομβαρδισμένου τοπίου με τον τίτλο να κατηγορεί τον συριακό στρατό ότι πλήττει αμάχους ! Συνεπώς εδώ τα λόγια περιττεύουν !

Αίσθηση προκαλούν και τα λόγια Σύρων προσφύγων που περνώντας στο Λίβανο δήλωναν σε ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα (όπως το γαλλικό ενημερωτικό κανάλι France24 στο οποίο το σχετικό ρεπορτάζ προβλήθηκε στις 30/07/2012) ότι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους λεγόμενους εξεγερμένους, ότι στήριζαν πάντα τον πρόεδρο Άσσαντ και ήλπιζαν ότι το καθεστώς θα καθάριζε τη χώρα από τους τρομοκράτες!

Η άλλη όψη της αλήθειας που σκοπίμως αποκρύπτουν τα ΜΜΕ είναι η στάση των κατά τα άλλα «δημοκρατικών» εξεγερμένων έναντι των χριστιανικών (Ελληνο καθολικών Μελκιτικών, Ορθοδόξων, Συριακών και άλλων) αλλά και των μειοψηφικών μουσουλμανικών, ετεροδόξων σε σχέση με το σουνιτικό Ισλάμ, πληθυσμών (Σιιτών, Αλαουϊτών, Δρούζων).

Σε κάθε πόλη ή περιοχή από την οποία περνούσαν οι εξεγερμένοι (ο οποίοι απ' ότι έγινε γνωστό πάνε στη μάχη παίρνοντας βαριά ναρκωτικά αφού ως μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές δεν έχουν το δικαίωμα να καταναλώνουν αλκοόλ!) επιδίδονταν σε εθνοκαθάρσεις και εκτελέσεις κατά χριστιανών, μειοψηφικών μουσουλμάνων και απλών Συρίων πατριωτών, όπως η εν ψυχρώ θηριώδης εκτέλεση της οικογένειας Μπερρύ στο Άλεπο (http://www.youtube.com/watch?v=xLPiMZRJmG4), ακόμα και στα πλάνα των διεθνών καναλιών ακούγεται απ' την πλευρά των «Ελευθέρων Συρίων»  (sic) η γνωστή τζιχαντιστική ιαχή «Αλλάχ Ακμπάρ», και φυσικά μια απλή παρατήρηση ακόμα και αυτών των καλοδουλεμένων και μονταρισμένων εικόνων δεν μπορεί επ’ ουδενί να πείσει για την ύπαρξη μαζικού κινήματος.

Εδώ όμως αρχίζουν και τα παράδοξα της ιστορίας! Οι αμερικάνοι και δυτικοί καπιταλιστές και σιωνιστές που από το 2001 και έπειτα προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο ότι ηγούνταν μιας παγκόσμιας εκστρατείας κατά της διεθνούς ισλαμικής τρομοκρατίας (που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει στη μέση Ανατολή ως αντίβαρο στην ανάπτυξη των Σοσιαλοεθνικιστικών και κοσμικών ριζοσπαστικών αραβικών κινημάτων), φαίνονται τώρα να στηρίζουν παντί τρόπω τους σουνίτες ισλαμιστές στην πάλη τους κατά των τελευταίων αραβικών εθνικιστικών καθεστώτων (Σαντάμ Χουσεΐν, Μουαμάρ Καντάφι, Μπασσάρ Αλ-Ασσάντ), όπως φαίνονται να μην δίνουν και μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι το επιχειρησιακό κέντρο του διεθνούς Σουνιτικού φονταμενταλισμού είναι η αμερικανόφιλη Σαουδική Αραβία, τα διάφορα Ισλαμοκαπιταλιστικά εμιράτα και φυσικά η νεο-οθωμανική Τουρκία!



Ο Πρόεδρος Μπασσάρ Αλ-Ασσάντ, όπως και ο πατέρας του Χαφέζ, ανήκει στην μουσουλμανική θρησκευτική μειονότητα των Αλαουϊτών, μια εθνοθρησκευτική ομάδα που υπάρχει από τον 9οαιώνα μχ. και ασπάζεται ένα είδος εσωτερικού και μυστικιστικού Ισλάμ και που δεν είχε ποτέ καμιά αξίωση να εξαπλωθεί. Μαζί με τους Δρούζους, τους Σιίτες και τις διάφορες ανατολικές χριστιανικές εκκλησίες, αποτελούν ένα 26% του Συριακού πληθυσμού. Στο βάθος οι θρησκευτικές αυτές μειονότητες που επί αιώνες καταπιέζονταν από τους σουνίτες, είναι υπολείμματα του αυτόχθονου συριακού και ελληνορωμαϊκού πληθυσμού πριν την αραβομουσουλμανική κατάκτηση και φυσικά βλέπουν στο καθεστώς Άσσαντ την μοναδική ευκαιρία για την επιβίωσή τους.



Ο Χαφέζ Αλ – Ασσάντ, πατέρας του σημερινού, προέδρου, θεμελίωσε το 1970 ένα πατριωτικό, εθνικιστικό Κράτος, για όλους τους Σύριους, ανεξαρτήτως θρησκείας, εγγυήθηκε τους δικαιώματος κάθε πολίτη να ασπάζεται όποιο θρήσκευμα επιθυμούσε, της αξιοπρέπειας των γυναικών, του δικαιώματος στην εκπαίδευση και της συμμετοχή όλων των Συρίων στην πολιτική και πολιτισμική ζωή και έτσι δημιούργησε μια εθνικοκοινωνική ενότητα ενάντια στους ξένους ιμπεριαλιστές και την εσωτερική ισλαμική αντίδραση!


Είναι αξιοσημείωτο ότι ο υπουργός Άμυνας της Συρίας Daoud Rajha ο οποίος σκοτώθηκε στις 18 Ιουλίου από την επίθεση στο αρχηγείο των συριακών ενόπλων δυνάμεων ήταν χριστιανός ορθόδοξος, πράγμα που θα φάνταζε αδιανόητο σε αραβομουσουλμανικές φιλοαμερικανικές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα! Ας το γνωρίζουν καλά αυτό όσοι ''πατριώτες'' χριστιανοί αδιαφορούν σήμερα για την τύχη της Συρίας και του λαού της και αν μη τι άλλο ας αναλογιστούν την τύχη που περιμένει τους χριστιανούς αυτής της περιοχής αν το σιχαμερό μέτωπο διεθνών ιμπεριαλιστών - σιωνιστών - ισλαμιστών σουνιτών - και ισλαμοκαπιταλιστών πετρο Εμίρηδων καταφέρει να καταλάβει την Συρία!

Είναι καταφανής πλέον η υποκρισία όλων αυτών των ''δημοκρατών'' που κόπτονται για τα ''ανθρώπινα δικαιώματα'' την ίδια στιγμή που συμπράττουν με τις πιο καταπιεστικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής όπως και όλων αυτών που ξεκίνησαν εκστρατεία κατά του ισλαμισμού για να πλήξουν εν τέλη ότι απομένει από το ιστορικό εθνικιστικό αντισιωνιστικό ρεύμα στη Μέση Ανατολή! 

Όμως ας είμαστε ξεκάθαροι, οι ''αντιτρομοκρατικές'' Αμερικανοσιωνιστικές εξαγγελίες όπως και οι ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις αποτελούσαν μέρος μιας εκτεταμένης μεθόδευσης που ως στόχο είχε την πρόσδεση της Ευρώπης στο αμερικανικό άρμα και την συντριβή των εθνικιστικών αφρικανικών και μεσανατολικών καθεστώτων και του Σιιτικού Ισλάμ που λόγω της εναντίωσής του στους Σουνίτες Ισλαμοκαπιταλιστές και το σιωνισμό αποτελεί τροχοπέδη για την Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων!

Ακόμα μια φορά ο Αμερικανοσιωνιστικός άξονας ξεγυμνώνεται, όπως και η συμπαιγνία του με τους σουνίτες ισλαμιστές κάτι που δικαιολογεί απόλυτα το γιατί καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν εναντιώνεται στην αθρόα αραβομουσουλμανική εισβολή της Ευρώπης, όπως αποκαλύπτεται και ο πραγματικός χαρακτήρας της τουρκικής «βοήθειας» στη Γάζα που στόχο έχει να παραγκωνίσει την Ιρανική επιρροή στην περιοχή! 

Υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γινόμαστε ιστορικοί απολογητές όλων των πράξεων του Μπααθικού καθεστώτος, θεωρούμε ότι πρέπει να δοθεί μια άνευ όρων υποστήριξη στον Πρόεδρο Άσσαντ και στον αγώνα του τελευταίου Εθνικιστικού Κράτους της Μέσης Ανατολής. Ο αγώνας της Συρίας, είναι και αγώνας της Ελλάδας και της Ευρώπης!


Διότι η πτώση κάθε ελευθέρου και ανεξαρτήτου Κράτους, η υποδούλωση κάθε λαού που θέλει απλώς και μόνο να ακολουθήσει το δικό του ιστορικού πεπρωμένο, δυναμώνει το σύστημα που εδώ και πάνω από μισό αιώνα καταδυναστεύει τους λευκούς ευρωπαϊκούς λαούς. Η ήττα των εισβολέων θα είναι το πιο ισχυρό πλήγμα ενάντια στον διεθνή ιμπεριαλισμό και ακόμα μια αχτίδα φωτός σε ένα ζοφερό τοπίο κρίσης, εξαθλίωσης και υποδούλωσης που κυριαρχεί στην Ευρώπη!

Η υποστήριξη στο Συριακό λαό πρέπει να πάρει το χαρακτήρα δυναμικών ενεργειών μέσω της δημιουργίας επιτροπών στήριξης που θα ενημερώνουν την κοινή γνώμη διαδίδοντας την αλήθεια και θα σαμποτάρουν ανοιχτά τις ενέργειες των έμμισθων πρακτόρων και προπαγανδιστών του διεθνούς καπιταλισμού!

Το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να αντιταχθεί σε κάθε ενέργεια στρατιωτικής επέμβασης με όποιο μέσο χρειαστεί και ταυτοχρόνως να τεθεί τώρα και το ζήτημα αποστολής μονάδων Ευρωπαίων εθελοντών στο πλευρό του Συριακού Εθνικού Στρατού, του μόνου ελευθέρου στρατού!


Είναι ζήτημα τιμής για όσους Ευρωπαίους και Έλληνες θέλουν να λέγονται εθνικιστές, νεοφασίστες ή εθνικοσοσιαλιστές να συμβάλλουν στην ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της αραβικής αντίδρασης στη Συρία!

Ο ιμπεριαλισμός είναι ισχυρός αλλά δεν είναι ανίκητος!

ΠΗΓΗ