Ο χρόνος και η υποκειμενικότητά μας ...Όταν η σκέψη σταματά, τότε και ο χρόνος σταματά. Αν ο χρόνος δεν υπάρχει στη πραγματικότητα, τότε το μέλλον θα είναι παρόν και ίσως υπάρχει η δυνατότητα να το δούμε. Υπάρχει μόνο μία στιγμή του χρόνου και αυτή είναι το τώρα. Ο Θεός συνεχώς μας ρωτά αν θέλουμε να διαφωτίσουμε αυτή τη στιγμή. Εμείς απαντούμε, όχι ευχαριστώ, όχι τώρα, και αυτή η σκέψη δημιουργεί το χρόνο. Ο χρόνος δεν υπάρχει. Τον δημιουργούμε. Η επιστημονική μέθοδος όπως εδραιώθηκε από τον Newton σχετικά με το χρόνο τον εκλαμβάνει ως στέρεο πλαίσιο, ένα απόλυτο πλαίσιο αναφοράς. Όμως πώς ο Θεός επέλεξε μία συγκεκριμένη, δεδομένη στιγμή να δημιουργήσει το σύμπαν; Ο χρόνος, όπως τον σκεφτόμαστε φυσικά, μετράται με βάση τη κίνηση ενός αντικειμένου σε σχέση με κάποιο άλλο, τους δείκτες του ρολογιού, τη σελήνη γύρω από τη γη, τη γη γύρω από τον ήλιο.
Φανταστείτε πως είστε ένας κόκκος άμμου σε μία κλεψύδρα και πως ο χρόνος μετράται από τη κίνηση συγκεκριμένων κόκκων άμμου. Στο πάνω μέρος της κλεψύδρας ο χρόνος είναι ανεπαίσθητος, οι περισσότεροι κόκκοι δείχνουν να μη κινούνται. Όμως, καθώς προσεγγίζουν το λαιμό της κλεψύδρας, οι συγκεκριμένοι κόκκοι αναπτύσσουν ταχύτητα και ο χρόνος επισπεύδεται. Αν δούμε το σύμπαν ως ολότητα, δεν υπάρχει χρόνος, είναι όπως το πάνω μέρος της κλεψύδρας. Ωστόσο, αν επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο κόκκο στο σύμπαν τότε ο χρόνος επισπεύδεται.
Αν δεν υπάρχει αλλαγή δεν υπάρχει χρόνος. Μια κατάσταση αιώνιου παρόντος είναι, λοιπόν, μια κατάσταση στασιμότητας γιατί η αλλαγή σημαίνει διακριτές καταστάσεις κι αυτό πάλι προϋποθέτει η μια κατάσταση να μην ταυτίζεται με την άλλη. Διάκριση όμως δεν νοείται χωρίς μνήμη, χωρίς τη δυνατότητα να την προστατεύω από τη φθορά του χρόνου και της
Στα όνειρα, στην ονειρική κατάσταση, ποιός είναι ο χώρος; Γιατί σε αυτή τη κατάσταση ο νους μας μοιάζει να βιώνει γεγονότα που κανονικά διαρκούν πολλές ώρες (ή καλύτερα στιγμές) ενώ αυτά διαδραματίζονται μόνο σε μερικά λεπτά.
Και δεν αναφέρομαι στο μηχανισμό των ονείρων γιατί είναι, πιστεύω, πέραν του θέματος της συζήτησής μας. Τα όνειρα είναι απτές λειτουργίες του μυαλού μας και αποσκοπούν σε κάτι. Όμως χώρος στην ονειρική κατάσταση δείχνει να μην υπάρχει παρ’ όλο που τον ζούμε σαν έννοια χώρου.
Ο χρόνος δεν είναι απόλυτος. Η αίσθηση του χρόνου παράγεται από έναν βρόγχο νευρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο όπου μεσολαβεί ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη. Ένα πλήρες κύκλωμα είναι μια στιγμή του χρόνου. Η ταχύτητα με την οποία το κύκλωμα ολοκληρώνεται μπορεί να αλλάξει λόγω της θερμοκρασίας του εγκεφάλου, του ανεφοδιασμού του αίματος, και των συγκεντρώσεων των νευροδιαβιβαστών στις συνάψεις. Εάν ο νευρικός βρόγχος ολοκληρώνεται αργά, ο χρόνος φαίνεται να επιταχύνεται. Όταν ο νευρικός βρόγχος ολοκληρώνεται γρήγορα, ο χρόνος εμφανίζεται να επιβραδύνεται.
O χρόνος δείχνει να είναι ασύμμετρος. Ρέει μόνο προς μία κατεύθυνση. Η ροή της συνάρτησης του κύματος η μόνη αληθής και μη-αναστρέψιμη δράση που γνωρίζουμε. Αν ο Jon von Neumann και ο Eugene Wigner είχαν δίκιο ότι η συνείδηση καταρρίπτει τη λειτουργία του κυματισμού, τότε συνεπάγεται πως η συνείδηση δημιουργεί το χρόνο. Οι φιλόσοφοι αιώνες τώρα υποστηρίζουν πως υπάρχει κόσμος πέρα από το χρόνο. Πρόκειται για τον κόσμο των κβαντικών κυμάτων αλλά και άλλων δυνάμεων που δεν γνωρίζει η παρούσα κατάσταση συνείδησης μας μέσα στο πλαίσιο στο οποίο είναι κλειδωμένη.
ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ !!!
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.