ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ, Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΜΕ.

Οι Έλληνες είναι ένας λαός που στερεοτυπικά τουλάχιστον χαρακτηρίζεται για το «φιλότιμό» του.

Οι Έλληνες παράλληλα είναι ένας λαός που ισχυρίζεται ότι προέρχεται από κλασσικούς ΥΠΑΡΚΤΟΥΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ προγόνους, που έζησαν σε τούτη την γη και έστειλαν το φως τους στην οικουμένη μας.


Υπήρχε λοιπόν μια λέξη, ένας όρος αν θέλετε, που αναπτύχθηκε σε αυτή εδώ την γη που πατάμε σήμερα, ίσως εκεί κοντά στον Κολωνό που γίνονται τα πάρε δώσε των ψευδαισθήσεων (γιατρικά των αντοχών μας) και στις «πλατείες» με τις «εφήμερες φιλίες», μια γ……η λέξη που ονομάζεται
ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ. 
Μια λέξη για την οποία πάσχιζε κάθε Δημόσιος Άντρας που σέβονταν τον εαυτό του στον αρχαίο τόπο μας. 
 
Για την ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ τους πάλευαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, για την ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ τους γίνονταν γενναίοι, διαφεντευτές, ρήτορες, φιλόσοφοι, τραγωδοί και κωμωδοί, επιστήμονες και καλλιτέχνες.

 Και ήταν μάλλον αυτή η πάλη, η δική τους ανακούφιση, ένα από τα δικά τους γιατρικά για την αγωνία του τέλους της ανθρώπινης ύπαρξης.

 Πάνω σ' αυτήν την λέξη στηρίζεται το ηθικό κομμάτι των προγόνων μας, γιατί όταν όταν λέμε ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ δίνουμε το στίγμα, τι ήθελαν και τι δεν ήθελαν οι πρόγονοί μας να λένε γι' αυτούς και τελικά έτσι ήταν, δείτε ως τρανό παράδειγμα την ιστορία του εφιάλτη, εκατοντάδες χρόνια μετά τον μνημονεύουν οι Έλληνες ως τον μεγαλύτερο προδότη, ενώ αντίθετα η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ του Λεωνίδα μας δείχνει μέσα στο πέρασμα των αιώνων έναν άντρα γεμάτο ΚΛΕΟΣ, ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΑΝΔΡΕΙΑ κτλ. 
 

Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ήταν το ''οπλο'' στην καταπολέμηση οτιδήποτε κακού μπορούσε να προξενήσει η διαπράξει ένας άνθρωπος, άλλη ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ έχει αυτός που τιμάει έναν φίλο, κι άλλη αυτός που τον προδίδει, άλλη ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ έχει ο χρηστός πολίτης κι άλλη ο ά-χρηστος, άλλη ο Έλληνας και άλλη ο ανθέλληνας, το ''στίγμα'' για τους Έλληνες ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη υπόθεση, μέσα απο το ήθος που προσέφερε η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ γεννήθηκε το ΦΙΛΟΤΙΜΟ (ΦΙΛΟ-ΤΙΜΩ - ΝΑ ΤΙΜΑΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΟΥ) Μία λέξη που κατα γεννική ομολογία στο εξωτερικό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

 Πάμε τώρα στο σχέδιο της Νέας Τάξης για την άυξηση της εγκληματικότητας, πρόσφατα ψηφίστηκε ένας νόμος ο οποίος απαγορεύει την δημοσιοποιήση των στοιχείων ενός εγκληματία, Η ΠΡΟΦΑΣΗ είναι οτι ο άνθρωπος αυτός μετά την αποφυλάκιση του θα μπορεί να ενταχθεί πιο έυκολα στην κοινωνία ξανά. 


Δηλαδή για παράδειγμα, ένας παιδεραστής ο οποίος έχει βιάσει (πάνω απ' όλα) μια ψυχή και θα την έχει σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής της, πρέπει να έχει το δικαίωμα να ενταχθεί ξανά στην κοινωνία, και με δεδομένο οτι κανείς δεν θα γνωρίζει τίποτα (απο τον περίγυρό του), βλέπε γείτονες, συγγενείς, κτλ. ο τύπος (που ψυχολογικά είναι άρρωστος), θα συνεχίσει να εγκληματεί, τόσο απλά είναι τα πράγματα, αλλάζει γειτονιά, αλλάζει δουλειά και ξαφνικά βρίσκεται ανάμεσα στα παιδιά σου, στα παιδιά μου, στα παιδιά όλων μας γιατί ποτέ δεν μάθαμε το όνομά του, ποιός μπορεί να ξεχάσει το όνομα ΔΟΥΡΗΣ; 
Αν αυτός ο νόμος ίσχυε τότε και κανένας δεν μάθαινε τίποτα, θα συνέχιζε να εγκληματεί (και μάλιστα ο συγκεκριμένος εις βάρος των παιδιών του) ναι η όχι; Με όλα αυτά, θέλω να σας δείξω τι σήμαινε αντρισμός, ήθος, και τόσα άλλα καλά στην αρχαία Ελλάδα.

Να γιατί αυτή η χώρα έδινε πολιτισμό, να γιατί οι πρόγονοί μας ήταν τόσο πιο μπροστά για την εποχή τους, να πως η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ έδινε αυτό που σήμερα έχουμε χάσει, η απλότητα χαρακτηρίζει τον Έλληνα, είμαστε απλός λαός, μαθημένος στην ντομάτα και την Ελιά, μαθημένος στην λαδόκολλα, γι αυτό θα περνάμε πάντα ''ΕΛΛΗΝΙΚΑ'' όπως πέρασαν τόσες και τόσες γενιές Ελλήνων με πολέμους, με φτώχιες που ελπίζω να μην ξανα δούν άλλες γενιές, όλο το μυστικό φίλοι μου κρύβεται μέσα στα ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, ένα εξ' αυτών είναι και το: ''ΦΙΛΙΑ ΤΙΜΑ'' δηλαδή το γνωστό σε όλους μας ''ΦΙΛΟΤΙΜΟ''.

από Περίανδρος Έλλην

ΠΗΓΗ