Τα "πηδηχτά" γονίδια (Jumping genes) - Γονεϊκή συμπεριφορά και πηδηχτά γονίδια

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η ανακάλυψη πριν λίγα χρόνια τουDNA και του ανθρώπινου γονιδιώματος, τα γονίδια δηλαδή που αυτό περιέχει, (σας έχω αναλυτικά εξηγήσει το θέμα αυτό εδώ), έκαναν τους επιστήμονες για άλλη μια φορά να νιώσουν υπερήφανοι και σπουδαίοι.

Πίστεψαν πως βρήκαν τη λύση πολλών προβλημάτων υγείας. Εύκολα και αβίαστα θεώρησαν τους εαυτούς τους αντιπροσώπους του Θεού και στο όνομα της καλής υγείας άρχισαν να σκοτώνουν έμβρυα πριν αυτά γεννηθούν, εάν είχαν κάποιο  γονίδιο που οι ερευνητές είχαν συνδέσει με καρκίνο. Πίστευαν έτσι με την "Ευγονική", έτσι ονομάστηκε η καινούργια αυτή επιστήμη, πως θα μπορούσαν να προφυλάξουν τους καινούργιους  ανθρώπους από το να παρουσιάσουν καρκίνο, στη ζωή τους...

Για άλλη μια φορά γελάστηκαν... Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά, πως τα μυστικά της φύσης είναι πολύ μεγάλα για τον μικρούλη ανθρώπινο εγκέφαλο, ακόμη και αυτόν, των «μεγάλων» επιστημόνων.   

Με την πρόοδο των ερευνών, όλο και περισσότερα «καρκινικά» γονίδια άρχισαν να ανακαλύπτονται, αλλά παράλληλα άρχισαν να ανακαλύπτονται όλο και περισσότερα γονίδια που επισκευάζουν αυτά τα καρκινικά γονίδια. Και τότε κατάλαβαν οι ερευνητές πως κάτι άλλο συμβαίνει. Πως κάτι επηρεάζει και «χαλάει» τα γονίδια και πως ο οργανισμός έχει την ικανότητα να τα επιδιορθώνει, κάποιες φορές. Η έρευνα έφτασε έτσι στην ανακάλυψη πως το χρόνιο στρες με τον καταρράκτη αντιδράσεων που προκαλεί στον οργανισμό μέσω έκκρισης διαφόρων ορμονών, ευθύνεται για την δημιουργία προβληματικών γονιδίων και τα νοσήματα στα οποία αυτά οδηγούν τον οργανισμό.

Οι έρευνες λοιπόν άλλαξαν στόχο, και καινούργιες θεραπείες που υπήρχαν παλαιότερα και είχαν απαξιωθεί από τους επιστήμονες ονομάζοντάς τες «εναλλακτικές» για να δείξουν πως δεν είχαν αυτές επιστημονική βαρύτητα, άρχισαν να ερευνώνται από καινούργια οπτική γωνία. Πολλά από τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών είναι πολύ ενδιαφέροντα και οδήγησαν σε συμπεράσματα, που έφεραν ξανά τις θεραπείες αυτές στο προσκήνιο της επικαιρότητας, τις έβαλαν πλάι σε αυτές της  κλασσικής ιατρικής και τους δόθηκε το καινούργιο όνομα  «συμπληρωματικές».  

Δεν θα πάψει βέβαια ο άνθρωπος να συνεχίσει να ερευνά και να μπαίνει όλο και πιο βαθιά στο μεγαλείο τη ζωής. Και να εκπλήσσεται, θα πρέπει να συμπληρώσω. 

Τέτοια έκπληξη αισθάνθηκαν και ερευνητές, όταν ανακάλυψαν πρόσφατα, πως  τα γονίδιά μας μπορούν να αντιγράφουν τους εαυτούς τους και να τοποθετούν την νέα κόπια τους σε άλλο σημείο του γονιδιώματος επηρεάζοντας έτσι και αλλάζοντας τη λειτουργία πολλών γειτονικών γονιδίων, πράγμα που αλλάζει όπως καταλαβαίνετε και τη λειτουργία των κυττάρων που τα περιέχουν!... Ονομάστηκαν αυτά «jumping genes», γονίδια που πηδάνε, δηλαδή.   Σε αυτά τα «πηδηχτά» γονίδια αποδίδουν τώρα, οι επιστήμονες την ποικιλομορφία που παρουσιάζει το ανθρώπινο είδος.  Και βέβαια αυτή η ανακάλυψη, κάνει, όπως καταλαβαίνετε,  την κληρονομικότητα να μην έχει πια τόσο σημαντικό ρόλο στην υγεία και τη ζωή μας, όσο πιστεύαμε μέχρι πρότινος.  

Αναφέρεται πως αυτά τα πηδηχτά γονίδια αποτελούν περίπου το μισό από το ανθρώπινο γονιδίωμα, καθώς γονίδια αντέγραφαν και μετέφεραν κόπιες του εαυτού τους σε άλλο μέρος του γονιδιώματος ανά τους αιώνες.  

Στον καθένα μας, περίπου 80 – 100 τέτοια γονίδια είναι τώρα ενεργά,  αντιγράφοντας τους εαυτούς τους και τοποθετώντας τους σε νέες θέσεις, δηλώνουν οι ερευνητές του νοσοκομείου Johns Hopkins, που ασχολούνται με το θέμα. Ένας στους 50 ανθρώπους, λένε, παρουσιάζει κάποια τέτοια αλλαγή, που δεν υπήρχε στους γονείς του.  

Νέο ενδιαφέρον πεδίο άνοιξε, όπως καταλαβαίνετε. Οι ερευνητές θα αρχίσουν τώρα να ψάχνουν την σύνδεση αυτών των «πηδηχτών» γονιδίων με όλα τα νοσήματα. Από τον αυτισμό, μέχρι τον καρκίνο.

Κάποιοι όμως ελπίζω να αρχίσουν να ερευνούν και την αιτία που κάνει αυτά τα "πηδηχτά" γονίδια να αρχίζουν να αντιγράφουν τους εαυτούς τους και να τους τοποθετούν όπου τους αρέσει, επηρεάζοντας έτσι πολλές από τις λειτουργίες του οργανισμού.

Υπάρχουν όμως και επιστήμονες που έχουν ήδη διατυπώσει θεωρίες, στηριγμένες σε γερά θεμέλια ερευνών, πως τέτοια "πηδηχτά" κομμάτια του DNA μας, καταγράφουν συναισθήματα, χρησιμεύουν δηλαδή σαν αρχεία συναισθηματικής μνήμης. Αυτά τα πηδηχτά κομμάτια του DNA στα οποία αναφέρονται οι έρευνες αυτές, είναι κομμάτια του DNA που δεν περιέχουν εντολές για την κατασκευή από το κύτταρο πρωτεϊνών. Δεν ανήκουν δηλαδή αυτά στα γνωστά μας γονίδια, αλλά στο υπόλοιπο DNA μας, (junk DNA) του οποίου την χρησιμότητα δεν έχει ακόμη καταφέρει να ανακαλύψει η επιστήμη. 

Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή άποψη, εάν τελικά αποδειχθεί αληθινή, από περισσότερες έρευνες, θα έχει μεγάλη επίδραση στην ιατρική που ξέρουμε μέχρι σήμερα. 

Πηγές:  

http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=what-makes-each-brain-unique

http://www.sciencedaily.com/releases/2011/02/110204205507.htm
http://thesecondevolution.com/mh-paper2005.pdf  

Γονεϊκή συμπεριφορά και πηδηχτά γονίδια

Σας θυμίζω πως γονίδια λέγονται τμήματα του  DNA που περιέχουν μία πλήρη οδηγία προς το κύτταρο για την δημιουργία μιας πρωτεΐνης. Στη δημιουργία αυτής της πρωτεΐνης, παίζει ρόλο και η θέση του γονιδίου μέσα στην αλυσίδα του DNA καθώς και η συνεργασία του με άλλα γονίδια. Πράγματα που ακόμη δεν έχουν διευκρινισθεί από την επιστήμη.

Έχουν όμως παρατηρήσει οι ερευνητές, πως κάποιες φορές, γονίδια αντιγράφουν τον εαυτό τους και τον τοποθετούν σε άλλη θέση μέσα στην αλυσίδα του DNA.
Μεταναστεύουν, δηλαδή, και πηγαίνουν να γειτονεύσουν με άλλα γονίδια. Αυτά τα γονίδια που μεταναστεύουν μέσα στο DNA έχουν ονομαστεί «πηδηχτά γονίδια» (jumping genes). Το φαινόμενο το μελετούν οι επιστήμονες περίπου μισό αιώνα τώρα, χωρίς όμως ακόμη να έχουν καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα για τις αιτίες που το δημιουργούν και το ρόλο του στην υγεία.

Πρόσφατα ερευνητές, μελέτησαν το φαινόμενο σε νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου νεαρών ποντικών (στη θέση που λέγεται «ιππόκαμπος») και παρατήρησαν πως όσο λιγότερη φροντίδα είχαν τα μικρά ζώα από τη μητέρα τους, τόσο εντονότερο ήταν το φαινόμενο της μετάθεσης κάποιου συγκεκριμένου γονιδίου, στα κύτταρα του ιπποκάμπου του εγκεφάλου τους. Το περίεργο ήταν πως αυτή η μετάθεση αυτή αφορούσε ένα συγκεκριμένο γονίδιο και όχι διάφορα άλλα. Και μελετώντας περισσότερο το φαινόμενο, παρατήρησαν πως αυτό το γονίδιο είχε ήδη υποστεί κάποια μετάλλαξη, πράγμα που συμφωνεί με προηγούμενες μελέτες στις οποίες είχε διαπιστωθεί ότι η έλλειψη φροντίδας στα μικρά ποντίκια οδηγεί σε μεταλλάξεις γονιδίων που τα κάνει περισσότερο ευαίσθητα στην αντίδραση του στρες του οργανισμού.

Το πείραμα, όπως λένε οι ερευνητές, δείχνει πως η κληρονομικότητα μπορεί να καθορίζει τα γονίδια που έχουμε στα κύτταρά μας, αλλά οι συνθήκες της ζωής μας (περιβαλλοντικοί παράγοντες), ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της ζωής, επηρεάζουν τη λειτουργία αυτών των γονιδίων και αλλάζουν τη λειτουργία του οργανισμού μας.

Όπως σε παλαιότερο άρθρο μου (που αξίζει να διαβάσετε) σας είχα πει, κάποιοι πιστεύουν πως αυτά τα πηδηχτά γονίδια έχουν σχέση με την συναισθηματική μας μνήμη, και αυτό ταιριάζει με τα αποτελέσματα αυτής της πρόσφατης μελέτης, που αφορά την επίδραση της γονεϊκής συμπεριφοράς στα μικρά ποντίκια. 

Η επιστήμη της επιγενετικής, που ασχολείται με όλες αυτές τις αλλαγές των γονιδίων, είναι ο ήλιος που φωτίζει τα όνειρα όσων επιθυμούν μία καλύτερη ανθρωπότητα… Αν και τα διάφορα εξουσιαστικά συστήματα (πολιτικά, θρησκευτικά κ.λπ) δεν θα αφήσουν εύκολα τα "ποίμνιά" τους να αλλάξουν...

Με αγάπη

Πηγή:  http://science.sciencemag.org/content/359/6382/1395

lenahealth + lenahealth

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ