Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η τουριστική περίοδος βαίνει προς το τέλος της και οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι το ταμείο είναι μείον και ο χειμώνας προμηνύεται δυσοίωνος, στη Ρόδο που «βούλιαξε» από τουρίστες.
Μπορεί κάποιοι –λίγοι- να έχουν βάλει στην άκρη χρήματα για να περάσουν τον χειμώνα, οι περισσότεροι όμως έχουν συνειδητοποιήσει ότι μπήκαμε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου και τα όποια περιθώρια για αποταμίευση, αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός.
Με την ψυχή στο στόμα και με το άγχος της επόμενης ημέρας, θα βγουν (;) οι υποχρεώσεις και φέτος. Μέχρι τα Χριστούγεννα το κράτος πρέπει να εισπράξει, άρα οι πολίτες πρέπει να δώσουν.
Και είναι υποχρεωμένοι να δώσουν όσοι δεν μπορούν να κρύψουν. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι. Αυτοί που σηκώνουν στις πλάτες τους την οικονομία του κράτους αλλά που δεν αντέχουν άλλο να βάζουν πλάτη.
Απορίας άξιον είναι, πώς και φέτος με τους χιλιάδες τουρίστες που πέρασαν από τη Ρόδο, το ταμείο θα κλείσει με αρνητικό πρόσημο. Το all inclusive είναι σίγουρα η μία παράμετρος… Η άλλη είναι η φορολαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Οσα και να βγάλεις δεν αρκούν. Δεν βγαίνει βρε αδελφέ!
Οι φοροτεχνικοί τραβούν τα μαλλιά τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλαίνε την μοίρα τους, οι επιχειρηματίες του τουρισμού αναθεματίζουν, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι αγκομαχούν.
Η καραμέλα ότι η Ρόδος «αντέχει» λόγω του τουρισμού, μας έχει τελειώσει. Η Ρόδος δεν αντέχει… Ο,τι «λίπος» είχε, το κατανάλωσε. Η σωστή διατύπωση είναι ότι κάποιοι Ρόδιοι, ακόμα αντέχουν. Οι υπόλοιποι παλεύουν, αγωνίζονται, αγωνιούν, τρέχουν και δεν φτάνουν… Μπαίνει ο μισθός (όποτε μπει) από την μια τσέπη και βγαίνει από την άλλη. Μέχρι τον επόμενο μήνα. Κι η σεζόν τελειώνει. Η αυλαία της τουριστικής περιόδου είθισται να πέφτει τον Οκτώβριο. Ενας μήνας και κάτι. Τι προλαβαίνεις να κάνεις μέσα έναν μήνα και κάτι; Προφανώς όχι θαύματα.
Επιταγές, χρέη, μισθοί και ανοιχτοί λογαριασμοί… παραπέμπονται για την επόμενη σεζόν με την ευχή και την ελπίδα να πάει καλύτερα όχι μόνο σε αφίξεις αλλά και σε εισπράξεις. Οι μήνες της καταβολής του επιδόματος ανεργίας λειψοί και το επίδομα κουτσουρεμένο κι αυτό.
ΕΝΦΙΑ, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, ΙΚΑ, τέλη κυκλοφορίας, φόροι, φόροι, φόροι, βουνό οι υποχρεώσεις μέχρι τον Δεκέμβριο. Δεν βγαίνουν.
Οι μισθοί Βουλγαρίας και οι υποχρεώσεις Ελβετίας απαιτούν μαθηματικά άλλα από αυτά που μάθαμε στο σχολείο.
Στη Ρόδο που και το 2017 βούλιαξε από τουρίστες, που δεν έμεινε ελεύθερο δωμάτιο όλο το καλοκαίρι, που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία οι αφίξεις, δεν περίσσεψε δεκάρα τσακιστή! Κι αν σου περίσσεψε, πάλι χαμένος είσαι γιατί καραδοκεί το κράτος να στην αρπάξει.
Στην Ελλάδα του παραλόγου, είσαι χρεωμένος επειδή δουλεύεις και δουλεύεις για να ξεχρεώσεις!
Μπορεί κάποιοι –λίγοι- να έχουν βάλει στην άκρη χρήματα για να περάσουν τον χειμώνα, οι περισσότεροι όμως έχουν συνειδητοποιήσει ότι μπήκαμε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου και τα όποια περιθώρια για αποταμίευση, αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός.
Με την ψυχή στο στόμα και με το άγχος της επόμενης ημέρας, θα βγουν (;) οι υποχρεώσεις και φέτος. Μέχρι τα Χριστούγεννα το κράτος πρέπει να εισπράξει, άρα οι πολίτες πρέπει να δώσουν.
Και είναι υποχρεωμένοι να δώσουν όσοι δεν μπορούν να κρύψουν. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι. Αυτοί που σηκώνουν στις πλάτες τους την οικονομία του κράτους αλλά που δεν αντέχουν άλλο να βάζουν πλάτη.
Απορίας άξιον είναι, πώς και φέτος με τους χιλιάδες τουρίστες που πέρασαν από τη Ρόδο, το ταμείο θα κλείσει με αρνητικό πρόσημο. Το all inclusive είναι σίγουρα η μία παράμετρος… Η άλλη είναι η φορολαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Οσα και να βγάλεις δεν αρκούν. Δεν βγαίνει βρε αδελφέ!
Οι φοροτεχνικοί τραβούν τα μαλλιά τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλαίνε την μοίρα τους, οι επιχειρηματίες του τουρισμού αναθεματίζουν, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι αγκομαχούν.
Η καραμέλα ότι η Ρόδος «αντέχει» λόγω του τουρισμού, μας έχει τελειώσει. Η Ρόδος δεν αντέχει… Ο,τι «λίπος» είχε, το κατανάλωσε. Η σωστή διατύπωση είναι ότι κάποιοι Ρόδιοι, ακόμα αντέχουν. Οι υπόλοιποι παλεύουν, αγωνίζονται, αγωνιούν, τρέχουν και δεν φτάνουν… Μπαίνει ο μισθός (όποτε μπει) από την μια τσέπη και βγαίνει από την άλλη. Μέχρι τον επόμενο μήνα. Κι η σεζόν τελειώνει. Η αυλαία της τουριστικής περιόδου είθισται να πέφτει τον Οκτώβριο. Ενας μήνας και κάτι. Τι προλαβαίνεις να κάνεις μέσα έναν μήνα και κάτι; Προφανώς όχι θαύματα.
Επιταγές, χρέη, μισθοί και ανοιχτοί λογαριασμοί… παραπέμπονται για την επόμενη σεζόν με την ευχή και την ελπίδα να πάει καλύτερα όχι μόνο σε αφίξεις αλλά και σε εισπράξεις. Οι μήνες της καταβολής του επιδόματος ανεργίας λειψοί και το επίδομα κουτσουρεμένο κι αυτό.
ΕΝΦΙΑ, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, ΙΚΑ, τέλη κυκλοφορίας, φόροι, φόροι, φόροι, βουνό οι υποχρεώσεις μέχρι τον Δεκέμβριο. Δεν βγαίνουν.
Οι μισθοί Βουλγαρίας και οι υποχρεώσεις Ελβετίας απαιτούν μαθηματικά άλλα από αυτά που μάθαμε στο σχολείο.
Στη Ρόδο που και το 2017 βούλιαξε από τουρίστες, που δεν έμεινε ελεύθερο δωμάτιο όλο το καλοκαίρι, που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία οι αφίξεις, δεν περίσσεψε δεκάρα τσακιστή! Κι αν σου περίσσεψε, πάλι χαμένος είσαι γιατί καραδοκεί το κράτος να στην αρπάξει.
Στην Ελλάδα του παραλόγου, είσαι χρεωμένος επειδή δουλεύεις και δουλεύεις για να ξεχρεώσεις!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Το ταμείο είναι μείον, αλλά τα "μαύρα"?
ΑπάντησηΔιαγραφή