Εκλογές και τα λοιπά

Ο φίλος Αντωνέλος έγραψε “Δε χρειαζόμαστε καμία πολιτικη ηγεσία. Η ιδέα οτι υπαρχουν ηγετες ειναι μια ιδεα που καλλιεργείται στα σπίτια στα σχολεία στις εκκλησίες και στη κοινη γνώμη. Όταν ο ηγέτης κανει οτι θέλουμε λέμε πολύ ικανός. Όταν όχι λέμε ανίκανος. Κι αυτός ο καημενος είναι σαν εμας παλεύει για τη παρτη του.”

Διαβάζοντας αυτό μου ήρθαν αρκετά να προσθέσω. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η όλη διαδικασία του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι ειναι μια διαδικασία στην οποία όσοι εμπλέκονται προσπαθούν να ικανοποιήσουν προσωπικές βλέψεις, φιλοδοξίες, προσδοκίες, να αποκομίσουν κάποιο κέρδος. Σε όλο αυτό το παιχνίδι προστίθεται ένας abstract όρος που τον λένε “το κοινό καλό”. Αυτός ο όρος δεν μπορεί να σταθεί στα σοβαρά διότι το “κοινό καλό” δεν υφίσταται.

O καθένας (οι εκλεγμένοι και αυτοί που εκλέγουν) θέλει και από κάτι. Μαζεύονται λοιπόν κάμποσοι με παρόμοια συμφέροντα και επινοούν έναν όρο που λέγεται “κοινό καλό”. Κάποιοι άλλοι με διαφορετικά συμφέροντα επινοούν ένα διαφορετικό “κοινό καλό”.  Μοιραία τα δύο κοινά καλά διαφέρουν. Κάποιοι τρίτοι είναι ακόμη πιο intellectual και πιο abstract και μιλούν για ένα και μοναδικό “κοινό καλό” που είναι ο συγκερασμός των κοινών καλών των διαφόρων ομάδων! Aλλά ας είμαστε λίγο σοβαροί.. έχει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας περιγραφεί με απόλυτη (και όχι σχετική) ακρίβεια και χωρίς το παραμικρό ίχνος ασάφειας το ένα και μοναδικό “κοινό καλό”; Προφανώς όχι.

Το σύμβολο και το συμβολιζόμενο

Σκεφτείτε ενα συμπαγή τοίχο στον οποίον έχει ζωγραφιστεί με τέλεια προοπτική μια είσοδος σε ένα μέρος πολλά υποσχόμενο. Βλέποντάς τον, κινούμαι προς αυτόν, ενθουσιασμένοςπροσπαθώντας να μπω στην είσοδο για τη γη της επαγγελίας γιατί δεν έχω αντιληφθεί ότι ο τοίχος είναι συμπαγής… με έχει ξεγελάσει η τέλεια ζωγραφιά. 

Όταν και αν αντιληφθώ ότι ειναι μάταιο να ελπίζω ότι  θα καταφέρω όντως να μπω στο παράδεισο,  τρέχοντας προς μια ζωγραφισμένη -σε ενα τοίχο- είσοδο για τον παράδεισο, πρώτα από όλα, πριν κάνω Οτιδήποτε άλλο, σταματάω να τρέχω προς στον τοίχο. Μετά θα δω τι θα κάνω! Εμείς συνέχεια συζητάμε, φιλολογικά, για το τι θα κάνουμε μετά, χωρίς πρώτα να σταματήσουμε να κουτουλάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.

Αν αλλάξεις τη λέξη ζωή με τη λέξη ΖΩ τότε θα καταλάβεις ποιο είναι το νόημα της Ζωής σου.

Αν αλλάξεις τη λέξη ζωή με τη λέξη ΖΩ τότε υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις το νόημα της Ζωής σου. 

Δεν είσαι από αυτή τη ζωή περαστικός. 

Δεν ήρθες για να κάνεις τουρισμό και να χαζέψεις τα αξιοθέατα. Ήρθες για να τη ζήσεις.

Όσες ζωές είχες ζήσει πριν δεν έχουν καμιά σημασία. Όσες ζωές θα ζήσεις μετά, δεν έχουν καμιά σημασία. 

Σημασία για σένα έχει μόνο αυτή η ΖΩΗ, αυτή η ΣΤΙΓΜΗ και πρέπει να τη ζήσεις ολοκληρωτικά ώστε να καταφέρεις να συναντήσεις ΕΣΕΝΑ.

Τεχνικές χαλάρωσης με την Αναπνοή

Η αναπνοή παίζει σημαντικό ρόλο στη χαλάρωση, και ιδιαίτερα κατά τα αρχικά στάδια. Οι άνθρωποι που έχουν αρμονική σχέση με τον εαυτό τους και τον κόσμο τους αναπνέουν αργά, βαθιά και ρυθμικά. Η αναπνοή είναι η μοναδική αυτόνομη λειτουργία που μπορούμε να ελέγξουμε συνειδητά, και μέσα από αυτό τον έλεγχο είναι δυνατό να επηρεάσουμε όλες τις αυτόνομες και, ως ένα βαθμό, τις συναισθηματικές αντιδράσεις. 

Να μία βασική και ασφαλής τεχνική χαλάρωσης που στηρίζεται στην αναπνοή:

Ιδανικά, η άσκηση αυτή πρέπει να γίνεται δύο φορές τη μέρα επί 5-15 λεπτά, σε ένα ήσυχο δωμάτιο όπου δε θα μας ενοχλήσει κανείς. 

• Ξαπλώστε ανάσκελα έτσι που να στηρίζονται άνετα το κεφάλι και ο λαιμός σας. 

• Ακουμπήστε τα χέρια στο ύψος του στομάχου, κλείστε τα μάτια σας και βολευτείτε σε μια άνετη στάση. 

• Καλό είναι να μην υπάρχουν στο δωμάτιο πράγματα που μπορεί να σας αποσπάσουν την προσοχή, όπως το φως του ήλιου, τα ρολόγια, τα ζώα, κλπ. 

• Ο στόχος σας είναι να αναπνέετε αργά, βαθιά και ρυθμικά. Η εισπνοή πρέπει να είναι αργή και αβίαστη. Μετρήστε από μέσα σας μέχρι το 4, το 5 ή το 6, ό,τι σας βολεύει περισσότερο. Όταν ολοκληρωθεί η εισπνοή, αρχίστε να εκπνέετε αργά από τη μύτη. Μετρήστε και την εκπνοή όπως κάνατε με την εισπνοή. Η εκπνοή πρέπει να διαρκέσει όσο και η εισπνοή.  

• Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αίσθηση έντασης ή προσπάθειας. Αν αρχικά αισθάνεστε ότι εισπνέετε πλήρως μετρώντας μέχρι το τρία, είναι εντάξει. Σταδιακά επιβραδύνετε το ρυθμό σας μέχρι να φτάσετε στο σημείο να ολοκληρώνεται η εισπνοή σας μετρώντας αργά μέχρι το 5 ή το 6, και να κάνετε μια παύση μετρώντας μέχρι το 2 ή το 3 ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή. 

• Η αναπνοή σε αυτό το ρυθμό πρέπει να επαναληφθεί 15 με 20 φορές, και αφού ο κάθε κύκλος πρέπει να διαρκεί γύρω στα 15 δευτερόλεπτα, η άσκηση πρέπει να διαρκέσει συνολικά γύρω στα 5 λεπτά. 

• Από τη στιγμή που θα μάθετε αυτή την άσκηση, αρχίστε να εισάγετε ορισμένες σκέψεις σε διαφορετικά σημεία του κύκλου. Ένα παράδειγμα θα ήταν να προσπαθήσετε κατά την εισπνοή να νιώσετε μια αίσθηση ζεστασιάς και ενέργειας να μπαίνει στο σώμα σας μαζί με τον αέρα. Κατά την εκπνοή, νιώστε ότι βυθίζεστε πιο βαθιά μέσα στην επιφάνεια στην οποία είστε ξαπλωμένοι. 

• Όταν τελειώσει η άσκηση μη σηκωθείτε αμέσως. Ξεκουραστείτε για ένα-δυο λεπτά, αφήνοντας το νου σας να αντιληφθεί κάποια τυχόν αίσθηση γαλήνης, ζεστασιάς, βάρους, κλπ. 

Όταν μάθετε αυτή την άσκηση, θα μπορείτε να τη χρησιμοποιείτε σε οποιαδήποτε κατάσταση έντασης, με τη βεβαιότητα ότι θα διαλύσει τη συνηθισμένη ταραγμένη αντίδραση σας. Έτσι θα σας είναι πολύ πιο εύκολο να αντεπεξέλθετε σε οτιδήποτε αντιμετωπίζετε. 

Η επαφή με τη φύση στην παιδική ηλικία οδηγεί ευκολότερα σε ψυχική ισορροπία στην ενήλικη ζωή

Οι ενήλικες, οι οποίοι ως παιδιά είχαν έρθει σε στενή επαφή με το φυσικό περιβάλλον, μπορεί να παρουσιάζουν καλύτερη ψυχική υγεία συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν ανάλογα ερεθίσματα, σύμφωνα με μία νέα ευρωπαϊκή μελέτη.

Σε αντίθεση με τις μέχρι τώρα μελέτες που περιορίζονταν στα άμεσα οφέλη της επαφής με τη φύση, η νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό για θέματα περιβάλλοντος και δημόσιας υγείας «International Journal of Environment Research and Public Health», είναι η πρώτη που επιχείρησε να συσχετίσει αυτήν την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον με την ψυχική ισορροπία κατά την ενήλικη ζωή.

«Οι συμμετέχοντες στην έρευνα που εκτέθηκαν λιγότερο σε φυσικά περιβάλλοντα ως παιδιά θεωρούν αυτούς τους χώρους λιγότερο σημαντικούς στην ενηλικίωση», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Μίριαμ Πρέου της Σχολής Υγείας του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «PHENOTYPE» με δεδομένα από περίπου 3.600 ενήλικες από τη Βαρκελώνη (Ισπανία), το Ντέτινχεμ (Ολλανδία), το Κάουνας (Λιθουανία) και το Στόουκ - ον - Τρεντ (Ηνωμένο Βασίλειο).

“Η φαντασία είναι το μάτι της ψυχής”. Ρητό του Ζοζέφ Ζουπέρ.

Οι περισσότεροι από εμάς περηφανευόμαστε όταν είμαστε λογικοί και ισορροπημένοι. Από την άλλη πλευρά, μάς έρχονται κάποιες υποψίες πως ”σωστό” και ”απολαυστικό” δεν πάνε πάντα μαζί. Η ελευθερία μας περιορίζεται όταν στεκόμαστε συνεχώς μέσα στο τετράγωνο κουτί που μας ορίζει η λογική. Ήλθε η ώρα να αφήσουμε λίγο τους κανόνες και να πιάσουμε…τις εξαιρέσεις! Άλλωστε, η άνοιξη, βοηθά!

Και η λογική θέλει το φρένο της.  

Όταν θεωρούμε κάποιον ότι είναι υπερβολικός ή κάνει ανοησίες, λέμε οτι δεν έχει σώας τας φρένας. Αυτό ακριβώς μας παρέχει η λογική. Φρένα. Ουσιαστικά, κοντρολάρει τις ενστικτώδεις και τις συναισθηματικές μας παρορμήσεις. Χωρίς αυτήν, οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιάζονταν και καλύτερα να μην ξέραμε τι θα γινόταν μετά.

Όπως κάθε πράγμα, έτσι και η λογική, έχει βαθμίδες. Η λογική μάς φέρνει κοντά στο μέτρο. Ακόμη και η ίδια η λογική λοιπόν, έχει μέτρο! Μέχρι ένα σημείο, αποτελεί τον ελεγκτή όλων των σκέψεων και πράξεών μας. Από ένα σημείο και μετά, μετατρέπεται σε υπερβολή. Τα φρένα…μετατρέπονται σε χειρόφρενα και τελικά, φτάνουμε στην ακινησία, στην αδράνεια και στο φόβο όταν πρόκειται να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. Η λογική μάς βοηθά στο να ζήσουμε καλύτερα. Αν φτάσει σε σημείο να μας βλάπτει τότε δεν έχει νόημα να τη λέμε λογική. Μια κακή ιδέα, είναι να τη διαχωρίσουμε πλήρως από τη φαντασία, τη διαίσθηση, το ένστικτο και όλα όσα μάς κάνουν ξεχωριστούς στην φύση.

Ο κόσμος της φαντασίας και η μαγεία του!

Πώς τα προβλήματα ψυχικής υγείας επηρεάζουν την ικανότητά μας να χρησιμοποιούμε τις δημόσιες συγκοινωνίες

Οι πάροχοι των μέσων μαζικής μεταφοράς χρειάζεται να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας κατά τη χρήση των υπηρεσιών τους.

---

Αυτό ήταν το συμπέρασμα της έρευνας που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο του Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων (British Psychology Society) από την Rebecca Posner, μέλος του Συλλόγου και Συμπεριφορική Ψυχολόγο.

Για την έρευνά της, η Rebecca Posner, διεξήγαγε μία έρευνα η οποία επικεντρώθηκε σε ομάδες πολιτών που είχαν υποστεί άγχος ή κατάθλιψη, με στόχο να γίνουν σαφείς οι επιπτώσεις αυτών των παθήσεων ως προς τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Χρησιμοποίησε τα ευρήματα για το σχεδιασμό μία μεγάλης κλίμακας μελέτη με τη μέθοδο του πειράματος επιλογής. Ζήτησε από άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας να επιλέξουν τον τρόπο μεταφοράς τους από την πόλη τους σε μία άλλη πόλη. Έξι παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την απόφαση των συμμετεχόντων τροποποιήθηκαν σε μερικούς από αυτούς – όπως ο χρόνος, το κόστος, τυχόν καθυστερήσεις, ανταποκρίσεις σε δρομολόγια και το επίπεδο συνωστισμού – προκειμένου να διαπιστωθεί η επίδρασή τους.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι η αύξηση οποιουδήποτε προαναφερόμενου παράγοντα, οδήγησε τους ανθρώπους που βίωναν άγχος ή κατάθλιψη στην προτίμηση να ταξιδεύουν με αυτοκίνητο παρά με λεωφορείο ή τρένο. Ακόμα κι αν η αρχική επιλογή ήταν για παράδειγμα το ταξίδι με τρένο, σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς τους παράγοντες επιδεινωνόταν, η τελική απόφαση του συμμετέχοντα άλλαζε.

Η σύρραξη Ελλάδας-Βουλγαρίας με αφορμή ένα... σκύλο!

Το περιστατικό που οδήγησε σε εισβολή αλλά και ατίμωση της Ελλάδας από τις μεγάλες δυνάμεις.

---

Αφορμές για να ξεσπάσει μια στρατιωτική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο χώρες υπάρχουν πολλές. Κυρίως έχουν να κάνουν με πολιτικοοικονομικούς ή θρησκευτικούς λόγους. Καμιά φορά όμως, η αφορμή μπορεί να είναι πολύ ασυνήθιστη. Όπως ας πούμε ένας σκύλος!

Ελληνοβουλγαρικά σύνορα 18 οκτωβρίου 1925. Περιοχή Πετρίτσι (Πέτριτς στα βουλγάρικα). Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας δεν ήταν και οι καλύτερες λόγω του Β’ Βαλκανικού Πολέμου (1913) όπου η δεύτερη είχε χάσει αρκετά από τα εδάφη της. Ένας σκύλος φεύγει από το ελληνικό φυλάκιο και κατευθύνεται προς το βουλγαρικό έδαφος.

Ένας Έλληνας στρατιώτης τον ακολουθεί για να τον μαζέψει. Πυρά έρχονται από την απέναντι πλευρά και ο στρατιώτης πέφτει νεκρός. Ο Λοχαγός του πηγαίνει στο σημείο κρατώντας μια λευκή σημαία. Η μοίρα του είναι ίδια με το στρατιώτη.

Τι σημαίνει η φράση "Big in Japan" που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί;

Οι περισσότεροι ακούσαμε για πρώτη φορά τη φράση "Big in Japan" στο ομώνυμο τραγούδι των Alphaville. 

Όχι ότι καταλάβαμε και τι ακριβώς εννοούσε ο ποιητής! 

Πάμε λοιπόν να μάθουμε, όσοι έχουμε μείνει από τότε με την απορία! 

Η φράση "Big in Japan"χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επιτυχία που σημείωναν μουσικά συγκροτήματα από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ιαπωνία, αλλά όχι κατ΄ανάγκη και σε άλλα μέρη του κόσμου. 

Ούτως ή άλλως τα γούστα των Ιαπώνων είναι λίγο περίεργα! 

Έτσι λοιπόν το "Big in Japan" σημαίνει ότι κάποιος κάνει κάτι "μεγάλο" και κάτι καλό στην Ιαπωνία. 

Η θυσία του αυθεντικού και πανέμορφου θεϊκού Εαυτού, αξίζει?

Όλο και πιο σπάνια συναντώ ανθρώπους που εκτιμούν τον Εαυτό τους.
Και για να καλύψουν αυτήν την έλλειψη αυτοεκτίμησης, ανεβάζουν τα επίπεδα εγωισμού και μιας αμυντικής αυτοπεποίθησης που τους κάνει να νομίζουν ότι το Σύμπαν περιφέρεται γύρω τους.
Η σύγκριση είναι μια βασανιστική διαδικασία τελειότητας που κάνει τους ανθρώπους να χάνουν τον αυθορμητισμό τους και κυρίως την χαρά για όσα είναι (ακόμα και για όσα έχουν)
Η αυτοεκτίμηση φαίνεται να έχει προδιαγραφές, όπως και το να εκτιμάμε έναν άλλον έχει προδιαγραφές, που δεν βασίζονται στις ποιότητες, αλλά στις αξίες...σαν να είναι ο άνθρωπος αντικείμενο προς πώληση και χρειάζεται να είναι τέλειος...Τέλειος όμως ως προς τι? και ως προς ποιόν?

Ποιόν θέλουμε να εντυπωσιάσουμε άραγε?

Οι περισσότεροι είναι αυστηροί και επικριτικοί με τον Εαυτό τους και με τους άλλους...Δεν συγχωρούν λάθη και αστοχίες σε κανέναν...όπως δεν συγχώρησαν τις δικές τους παιδικές αστοχίες και τα παρορμητικά λάθη τους οι γονείς τους...
Και σαν ενήλικες προσπαθούν πάντα για την τελειότητα, στην οποία θυσιάζουν την αγάπη, την γνησιότητα των αισθημάτων, την ειλικρινή και αυθόρμητη επαφή με τον Εαυτό τους και τους άλλους...

Και αναρωτιέμαι...Αξίζει αυτή η θυσία για να φαινόμαστε τέλειοι?

Αυτομέδων...ο ηνίοχος του Αχιλλέα

Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, άρχοντας και κυβερνήτης του εαυτού του ήταν ο ηνίοχος του Αχιλλέα, επομένως και του Πατρόκλου( όταν ο τελευταίος φόρεσε τα άρματα του ξαδέλφου του και βγήκε στον πόλεμο), ο Αυτομέδων (αυτό+ μέδω= προστατεύω, κυβερνώ).
Γιος του Διώρου από την Σκύρο, φίλος συγχρόνως του Αχιλλέα, ένας ιδιαίτερος ηνίοχος, αφού κουμαντάρει δύο θεϊκά άλογα και είχε πάει στην Τροία ως αρχηγός συντάγματος με δέκα πλοία.
Αυτόπτης μάρτυς του θανάτου του Πατρόκλου, βρέθηκε σε δεινή θέση:

«Και αν κι έκλαιεν τον Πάτροκλον, εχύθη με τους ίππους
ο Αυτομέδων, ως αετός εκεί που χήνες βόσκουν.
Κι εύκολ’ από την χλαλοή έφευγε αυτός των Τρώων
κι εύκολα πάλι έπεφτε το πλήθος να σκορπίσει
αλλ’ άνδρες δεν εφόνευε ‘κει που τούς κυνηγούσε
ότι στ’ αμάξι μόνος του να σπρώχνει δεν εμπόρει
τους γοργούς ίππους και να ορμά στην μάχην με την λόγχην».

Από τη δύσκολη θέση τον έβγαλε κάποιος σύντροφος που στάθηκε πίσω από το άρμα και τού φώναξε:

Οι οχτώ επικρατέστερες τεχνικές για να διαχειριστείτε το άγχος

Το πρόβλημα με το άγχος είναι ότι κλιμακώνεται εύκολα. Ο φόβος προκαλεί φόβο. Όσο περισσότερο ανησυχούμε ότι κάτι κακό θα συμβεί, τόσο περισσότερο πείθουμε τον εαυτό μας πως είναι σίγουρο ότι το κακό αυτό θα συμβεί. ‘Όμως μην ξεχνάμε πως το μόνο πράγμα που μας κάνει να ανησυχούμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε εμείς και αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε.

---

Για πολλούς, το άγχος είναι ένα απαίσιο συναίσθημα. Στην πραγματικότητα όμως, το άγχος ως μηχανισμός αντίδρασης υπάρχει για έναν και μόνο λόγο, για να μας δώσει τα αναγκαία εργαλεία που χρειαζόμαστε ώστε να επιβιώσουμε. Ωστόσο, εάν το άγχος ξεφύγει από τον έλεγχό μας, μπορεί να περιορίσει τη ζωή μας και να μας προκαλέσει περισσότερα προβλήματα παρά βοήθεια.

Το πρόβλημα με το άγχος είναι ότι κλιμακώνεται εύκολα. Ο φόβος προκαλεί φόβο. Όσο περισσότερο ανησυχούμε ότι κάτι κακό θα συμβεί, τόσο περισσότερο πείθουμε τον εαυτό μας πως είναι σίγουρο ότι το κακό αυτό θα συμβεί. Έτσι, έχουμε καταδικάσει τους εαυτούς μας να αποτύχουν πριν καν ξεκινήσουμε.

Μπορεί να αρχίσουμε να αποφεύγουμε ορισμένες καταστάσεις. Ωστόσο, αν και θα αισθανθούμε άμεση ανακούφιση από την αποφυγή, δεν μαθαίνουμε ποτέ πως ό, τι φοβόμαστε δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο καταστροφικό. Έτσι, όταν βρισκόμαστε μέσα στον φαύλο κύκλο του άγχους, είναι δύσκολο να παραμείνουμε λογικοί. Σε αυτό το σημείο, μπορεί να βοηθήσει η Γνωστική – Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT) κι οι τεχνικές της, ανεξάρτητα από το είδος του άγχους που βιώνουμε.

Πώς μπορούν οι τεχνικές CBT να μας βοηθήσουν, όταν κατακλυζόμαστε από άγχος;

• Οι σκέψεις μας μάς κάνουν ανήσυχους.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναγνωρίσουμε για το άγχος είναι ότι δεν είναι οι εξωτερικοί παράγοντες που μας κάνουν να ανησυχούμε, αλλά οι σκέψεις μας. Έτσι, αν οι σκέψεις μάς προκαλούν άγχος, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε σχετικά με μία κατάσταση.

Φυσικά, αυτό δεν είναι εύκολο. Έχουμε εμπιστοσύνη στο μυαλό μας ότι θα μας δώσει τις κατάλληλες πληροφορίες γρήγορα, ώστε να μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημά μας. Έτσι μπορεί να είναι δύσκολο να αποδεχτούμε ότι οι σκέψεις μας μπορεί και να μας δίνουν λάθος μηνύματα.

Το πρώτο βήμα στη θεραπεία CBT είναι να κατανοήσουμε πώς οι σκέψεις μας είναι υπεύθυνες για τον τρόπο που αισθανόμαστε. Δεν υπάρχει τίποτα στην καθημερινή φυσιολογική ζωή που προκαλεί άγχος από μόνο του. Το μόνο πράγμα που μας κάνει να ανησυχούμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε εμείς. Άρα, αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε.

Πώς καταστρέφει το άγχος τις σχέσεις και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Τι επίδραση πιστεύετε ότι μπορεί να έχει το άγχος στην υγεία της σχέσης σας;

---

Υπάρχει μια πληθώρα πληροφοριών που μας προειδοποιεί για τους τρόπους με τους οποίους το άγχος δύναται να επηρεάσει αρνητικά τη σωματική και ψυχική μας υγεία.

Το άγχος μπορεί να προκαλέσει περιόδους πανικού, συναισθήματα φόβου και απογοήτευσης και μια αίσθηση ανησυχίας και έντασης. Μπορεί να πάρει τον έλεγχο των σκέψεων που κάνουμε και να έχει αρνητικό αντίκτυπο σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Σε περίπτωση που αισθάνεστε την ύπαρξη έντασης στη σχέση σας, ενδεχομένως να ευθύνεται το άγχος είτε αυτό προέρχεται από τη δική σας πλευρά είτε από την πλευρά του/της συντρόφου σας.

Ας δούμε με ποιο τρόπο το άγχος καταστρέφει τις σχέσεις και τι μπορείτε να κάνετε για να το σταματήσετε.

1. Το άγχος επηρεάζει την εμπιστοσύνη και την επικοινωνία

Το άγχος εντείνει τα όποια συναισθήματα φόβου και ανησυχίας υπάρχουν και μπορεί ενδεχομένως να λειτουργεί παρεμποδιστικά στην αναγνώριση των δικών σας αναγκών ή εκείνων του/της συντρόφου σας.

Για παράδειγμα, εάν βρίσκεστε σε μια διαρκή ανησυχία για το τι μπορεί να συμβεί, ίσως και να μην απολαμβάνετε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στο εδώ και τώρα ή από την άλλη πλευρά αν είστε σε μια συνεχή πίεση ο/η σύντροφός σας μπορεί να αισθάνεται ότι δεν είστε παρόντες στη σχέση σας.

Πώς να αξιοποιήσετε το άγχος σας

Το άγχος είναι ένας από τους πιο απειλητικούς εχθρούς στη συναισθηματική λίστα μας. Φοβόμαστε την εμφάνισή του, αισθανόμαστε αβοήθητοι και παγιδευμένοι λες μας έχει ακινητοποιήσει, και του παραχωρούμε τη δύναμη να μας κυριεύσει όταν βιώνουμε νέες, συναρπαστικές και με προκλήσεις, καταστάσεις. Αλλά μήπως το χειριζόμαστε λάθος;

---

Οι έρευνες δείχνουν ότι το άγχος μπορεί να αποτελέσει πραγματικά ένα δρόμο προς την έκφραση του καλύτερου εαυτού μας. Νέες μελέτες από τον χώρο των νευροεπιστημών, μαζί με ιδέες από την αρχαία φιλοσοφία, τον Δαρβίνο, τους πρώιμους κοινωνικούς επιστήμονες και τη θετική ψυχολογία, δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Σίγουρα το σοβαρό άγχος μπορεί να είναι εξουθενωτικό. Αλλά για πολλούς ανθρώπους που το βιώνουν σε πιο μέτρια επίπεδα μπορεί να είναι χρήσιμο, αν είμαστε αρκετά ανοιχτοί για να το αποδεχτούμε και να το αναδιαμορφώσουμε.

Για παράδειγμα, αν το άγχος σας κρατά πίσω από την υποβολή αίτησης για μία νέα δουλειά, πείτε στον εαυτό σας ότι η αίσθηση της καρδιάς σας που χτυπά δυνατά, η οποία θεωρούσατε ότι ήταν μία δυσφορία από το άγχος, είναι στην πραγματικότητα ένα σκίρτημα ενθουσιασμού. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει παρακινώντας σας να υποβάλετε αίτηση για τη δουλειά που θέλετε και όχι να απομακρυνθείτε από την ευκαιρία που σας παρουσιάζεται.

Το άγχος συχνά συνδέεται με το "πρωτόγονο" τμήμα του εγκεφάλου μας, ένα "παράλογο" κατάλοιπο που έχει απομείνει από την εποχή που ερχόμασταν αντιμέτωποι με άγρια ζώα στη σαβάνα. Αυτή η πλαισίωση μπορεί να κάνει το άγχος διπλά προβληματικό: το βλέπουμε τόσο καταστροφικό όσο και άχρηστο. Οι περισσότερες στρατηγικές αντιμετώπισης που βασίζονται στην γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία αναγνωρίζουν αυτή την άποψη του άγχους και προσπαθούν να την εξαλείψουν, ή τουλάχιστον να την κατευνάσουν. Και όντως έχουμε μάθει να το φοβόμαστε.

ΓΙΑΤΙ ΠΕΦΤΟΥΜΕ; ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ…

Στη δεκαετία του 60, στην Ιταλία, ζούσε ένας αγρότης, ο Ferruccio, που κατασκεύαζε τρακτέρ. Έχοντας την εμπειρία από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου υπηρέτησε ως μηχανικός στην ιταλική βασιλική αεροπορία, αναδείχθηκε σε έναν πετυχημένο και ευκατάστατο επιχειρηματία. Ακόμα και Ferrari αγόρασε, η οποία όμως διαπίστωσε αργότερα ότι παρουσίαζε ένα πρόβλημα που δημιουργούσε θόρυβο. Το πρόβλημα βρισκόταν στο συμπλέκτη και παρατήρησε ότι ο ίδιος χρησιμοποιούταν και στα τρακτέρ του.

Όταν, όμως, πήγε στη Ferrari για να παραπονεθεί για την κακή ποιότητα του εξαρτήματος, του είπαν ότι είναι ένας “αγρότης” και ότι δεν ξέρει από σπορ αυτοκίνητα. Ο Ferruccio προσβλήθηκε και ορκίστηκε να φτιάξει ένα αυτοκίνητο ικανό να ανταγωνιστεί την Ferrari. Οι προσπάθειές του οδήγησαν, τελικά, στη δημιουργία μιας από τις πιο ισχυρές και γνωστές βιομηχανίες αυτοκινήτων, η οποία πέτυχε πλήγμα στην οικονομία της Ferrari.
Ανέφερα το πλήρες όνομα του Ferruccio;

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ

Άλλο ένα βράδυ που είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου. Το άτιμο το κρύο που δεν αφήνει το σπιτάκι μου να ζεσταθεί με κρατούσε ξύπνιο. Στην τηλεόραση παίζει άλλη μια χαζή ταινία. Στο μυαλό μου ωστόσο έρχονταν σιγά σιγά όλοι αυτοί οι φίλοι που ήρθαν στην ζωή μου και έτσι ξαφνικά χάθηκαν! Άλλοι που υπάρχουν ακόμα, άλλοι που έμειναν αρκετά, άλλοι που είτε έκαναν ένα γρήγορο πασάλειμμα, είτε ένα αργό και ολίγον τι βασανιστικό πασάλειμμα!

«Άραγε γιατί να έκατσαν όλοι αυτοί τόσο λίγο στην ζωή σου;». Πιστεύω όλοι μας έχουμε κάτσει, άλλοι περισσότερα και άλλοι λιγότερα βράδια, με την σκέψη αυτών που έτσι ξαφνικά αποφάσισαν και εξαφανιστούν από την μια στιγμή στην άλλη! Αλλά είμαι σίγουρος πως κανένας μας δεν μπόρεσε ακόμη να δώσει απάντηση σε αυτό το αναθεματισμένο «Γιατί έφυγαν;».

Στο ένα χέρι έχουμε εκείνους που πέρασαν, ψέκασαν, σκούπισαν και τελείωσαν. Αυτοί συνήθως κάνουν ένα αστραπιαίο πέρασμα χωρίς να σε επηρεάσουν τον τρόπο σκέψης σου και χωρίς να προλάβουν να γίνουν ένα σημαντικό κομμάτι στην ζωή.

Παρόλο που δεν υπήρξαν και κάτι το σπουδαίο, όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχουν πια δίπλα σου κάπως σου έρχεται ρε παιδί μου όπως και να το κάνουμε. Αυτό βέβαια συμβαίνει εξαιτίας της ματαιοδοξίας του ανθρώπου, που θέλει να είναι αρεστός σε όλους με το έτσι θέλω! Εντάξει δεν λέω υπάρχουν και εξαιρέσεις , που λένε αυτό το «τι έφταιξε και δεν μπόρεσα να ταιριάξω μαζί του, τι λάθος έκανα;», αλλά αποτελούν την μειονότητα.

ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ…ΑΝΑΠΟΔΑ

Σε πολλές διαφημίσεις αυτοκινήτων φαίνεται ένα αυτοκίνητο να τρέχει προς μία κατεύθυνση, αλλά οι ρόδες του να γυρίζουν με αντίθετη φορά.

Από εκεί πήρα την αφορμή να ψάξω γιατί συμβαίνει αυτό.

Πρόκειται για την πιο απλή απόδειξη ότι δεν βλέπουμε ό,τι πραγματικά συμβαίνει. Το φαινόμενο οφείλεται στο γεγονός ότι το ανθρώπινο μάτι ή μάλλον ο εγκέφαλος δεν βλέπει μία συνεχόμενη εικόνα, αλλά τραβάει φωτογραφίες με έναν ρυθμό. Αυτός ο ρυθμός κάνει τον άνθρωπο να μην μπορεί να ξεχωρίσει διαφορές ανάμεσα σε εικόνες που εναλλάσσονται πολύ γρήγορα, κάτι που εκμεταλλεύεται και ο κινηματογράφος.

Έτσι αν το αυτοκίνητο κινείται με μικρή ταχύτητα τότε και οι ρόδες του γυρνάνε με μικρή (γωνιακή) ταχύτητα, ο εγκέφαλος σε ένα δευτερόλεπτο αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο:

Τραύμα,το παγωμένο μέλι μέσα μας.

Του Τάσου Δαφνομήλη-Συνθετική Συμβουλευτική

Ως παιδιά είχαμε ανάγκη τους γονείς μας για ευνόητους λόγους. Ένας σημαντικός λόγος ήταν ότι για κάποιο διάστημα ήταν αυτοί υπεύθυνοι για την υλοποίηση των αναγκών μας τόσο των συναισθηματικών όσο και των υλικών. Οι γονείς δεν είναι τίποτε άλλο από άνθρωποι που κάνουν λάθη, και μαθαίνουν τις περισσότερες φορές εκείνη τη στιγμή το δύσκολο ρόλο του γονέα.

Οι περισσότεροι γονείς συμπεριφέρονται στα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις που έχουν αποκομίσει και δομήσει από τα δικά τους παιδικά χρόνια, από τους δικούς τους γονείς δηλαδή. Οι πεποιθήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από κάποιες παγιωμένες άκαμπτες σκέψεις οι οποίες εκφράζονται με ένα στερεότυπο τρόπο έκφρασης. Οι περισσότεροι γονείς δίχως να το θέλουν, έχοντας μάλιστα καλή πρόθεση, προβάλλουν στα παιδιά τους το φόβο τους με διάφορους έμμεσους τρόπους, μερικοί από αυτούς είναι: η υπερπροστασία, ο αυταρχισμός, οι φοβίες, η σύγκριση, η απουσία έκφρασης συναισθήματος, η αδιαφορία ως προς τις ανάγκες του παιδιού. Άλλοι γονείς θέτουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες και ύστερα του παιδιού, άλλοι πάλι επίσης δεν σκέφτονται τι αντίκτυπο έχει η συμπεριφορά τους στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού. Άλλοι γονείς δυσκολεύονται να αποκωδικοποιήσουν την πραγματική ανάγκη του παιδιού, δυσκολεύονται δηλαδή να ακούσουν το παιδί τους με συνέπεια να πράττουν σύμφωνα με αυτό που φαντάζονται ότι συμβαίνει και όχι σύμφωνα με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα είναι ανθρώπινα γονεικά λάθη, τα οποία γίνονται στις περισσότερες έως όλες τις οικογένειες. Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Αυτές οι λανθάνουσες συμπεριφορές δημιουργούν και προκαλούν στο παιδί μία τραυματική εμπειρία, το λεγόμενο τραύμα. Ως τραύμα ονομάζεται η επώδυνη εμπειρία που βιώνει ένα παιδί συνήθως από το γονιό του. Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να φωτίσουμε και το τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο παιδί.

Όλα είναι χρήμα;

Όλα είναι χρήμα. 

Αλλά πίσω από το χρήμα, βρίσκεται αυτή η ταυτότητα που πασχίζει ο σύγχρονος άνθρωπος να διαφυλάξει. 

Ποιος είμαι; 

Τι έχω; 

Τι πρέπει να διατηρήσω; 

Πώς θα είμαι ασφαλής; 

Τι με καθορίζει κοινωνικά; 

Πόσοι με αποδέχονται; 

Πού είμαι αποδεκτός; 

Πώς θα κερδίσω; 

Τι έχω να υπερασπιστώ; 

Πώς θα επιβιώσω; 

Ποιος είναι ο τρόπος που το σύστημα έχει βρει για να εξαγοράζει τη συμμόρφωσή σου; Το χρήμα φυσικά. Εξωτερικά. Γιατί εσωτερικά, έχει ήδη παγιδεύσει τη συνείδησή σου. 

Τα σπουδαιότερα πράγματα ξεκινάνε από μέσα μας, και καθρεφτίζονται στο χαμόγελό μας..

Γράφει η Άρτεμις Πολυκάρπου

Όλοι κάτι ψάχνουμε και όλο κάτι μας λείπει! Γεμίσαμε ψυχαναγκαστικά πιστεύω που δεν είναι καν κομμάτι της ύπαρξης μας σ ’αυτόν τον πλανήτη. Μάθαμε να ψάχνουμε απαντήσεις έξω από τον εσωτερικό μας εαυτό. Όταν βασίζεσαι σε εξωτερικούς παράγοντες είναι απολυτά λογικό να μην είσαι ποτέ πραγματικά ολοκληρωμένος. Εξαρτάσαι συνεχώς από κάτι που δεν ελέγχεις. Ποσό εξαντλητικό και ψυχοφθόρο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;

Ένας πνευματικός δάσκαλος είπε «Δεν ξέρω μεγαλύτερη αξία, από αυτή που είναι απαραίτητη για να κοιτάξει κάνεις μέσα του»  Το να έχουμε το κουράγιο να δούμε τους φόβους μας και τις μη λειτουργικές πεποιθήσεις, είναι θεμελιώδες αν θέλουμε να διαφωτιστούμε.  Ο καλύτερος τρόπος για να κοιτάξουμε μέσα μας είναι με υπευθυνότητα, αποδοχή και σεβασμό.

Τι είναι το «μέσα» μας όμως; Κάποιοι το λένε ψυχή άλλοι ανώτερος εαυτός. Δεν έχει σημασία το όνομα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο εσωτερικό κομμάτι του εαυτό μας που μας συνδέει με την πνευματική αλλά και την θεία υπόσταση του κόσμου. Αυτός ο ανώτερος εαυτό μας είναι το κλειδί προς την ολοκλήρωση.

Γιατί δεν είμαι Ευτυχισμένος;

Ποια είναι η αιτία που δε μπορώ να νιώσω ευτυχισμένος;

Στον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε, όπου ο καθένας έχει την άποψη του και προσπαθεί να την επιβεβαιώσει με κάθε ευκαιρία, υπάρχει μία καθολική «ιδέα» η οποία δεν έχει να κάνει με το φύλο, την φυλή, την καταγωγή ή την ηλικία.

Όλοι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Θέλουμε να νιώθουμε ότι είμαστε σημαντικοί, ότι μας αγαπάνε, μας εκτιμούν, ότι δεν έχουμε προβλήματα και ότι είμαστε οικονομικά αυτόνομοι. Αυτή η επιθυμία του ανθρώπου έχει γίνει έμμονη αναζήτηση μέσα στην κοινωνία. Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι άσχετα με το κόστος ή με τις θυσίες που θα χρειαστεί να κάνουμε.

Η ευτυχία παρέχει αδιαμφισβήτητα οφέλη, με βάση έρευνες που έχουν γίνει, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Βελτιώνει την ψυχική και σωματική μας υγεία, συμβάλει θετικά στην καριέρα μας, στις σχέσεις, ακόμα και στα οικονομικά μας.

Βέβαια, παρόλο που έχουν γίνει διάφορες έρευνες γύρω από αυτό το θέμα, κανένας (από όλους όσους γνωρίζω) δεν έχει ανακαλύψει το «μαγικό φίλτρο» (κάποιο είδος σκέψης ή πράξης) το οποίο εγγυάται την ευτυχία.

Φυσικά, όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει μία μοναδική λύση εξίσου καλή για τα πάντα.

Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

"Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Κανένας θείος Παράδεισος δεν μπορεί να κλείσει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα φεύγει από τον Παράδεισο των θεών και οδεύει προς το δικό του Παράδεισο. 

Ο Αδάμ θεωρήθηκε όταν έφυγε από το θείο παράδεισο για να ακολουθήσει τη δική του οντολογική πορεία επί της γης ότι διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα. Στην Οδύσσεια όμως ο Οδυσσέας εγκαταλείπει τον Παράδεισο της Καλυψούς με την άδεια των θεών, του Πατρός των θεών Διός, διότι η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες, διότι δεν ζούσαν σε σχέση με κάποια οντότητα αλλά με το Όλον.

Γιατί αισθάνομαι πως πάντα κάτι λείπει;

Νοιώθουμε συχνά πως υστερούμε, πως όσο και να προσπαθούμε πάντοτε κάτι λείπει.

Αισθανόμαστε πως δεν έχουμε αυτά που χρειάζονται, πως δεν επιτελούμε σωστά όλους τους ρόλους που πρέπει. Πλημμυρίζουμε από αισθήματα ενοχής, νοιώθουμε κατώτεροι από τους άλλους, κατηγορούμε τον εαυτό μας με μένος για όλες του τις ελλείψεις και τα ελαττώματα.

Σε τι οφείλεται;

Γιατί αισθανόμαστε έτσι; Γιατί πάντα κάτι λείπει; Ποιος και τι ευθύνεται για όλο αυτό τον κυκεώνα αρνητικών συναισθημάτων που συχνά πυκνά μας περικυκλώνει;

Από τότε που γεννιόμαστε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις προσδοκίες των άλλων.

Μαθαίνουμε πως πρέπει να τρώμε όλο το φαγητό για να μας αγαπάει η μαμά, μαθαίνουμε να είμαστε καλά παιδιά για να κερδίσουμε τον έπαινο, φοβόμαστε να εκφράσουμε μία αντίθετη άποψη για κάτι προκειμένου να μη χάσουμε την αγάπη ενός άλλου ανθρώπου.

Η επιστήμη πίσω από τον φόβο

Τα συναισθήματα τον φόβου και της ανησυχίας προέρχονται από το κεντρικό νευρικό σας σύστημα. Πρόκειται για αναμνήσεις αποθηκευμένες σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες ενεργοποιούνται με ερεθίσματα από την καθημερινότητά σας. Συχνά θεωρούμε αναμνήσεις μόνο τις εμπειρίες ή τις εντυπώσεις, τα γεγονότα ή ακόμα και τις λεπτομέρειες, που μπορούμε να ανακαλέσουμε με τη βούλησή μας. 'Όμως, οι νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ότι έχουμε πολλούς διαφορετικούς τύπους αναμνήσεων και ο καθένας ακολουθεί χωριστή νευρική οδό στον εγκέφαλό μας.

Οι έκδηλες και οι άδηλες αναμνήσεις

Η δρ. Ελίζαμπεθ Φελπς, καθηγήτρια Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αφιέρωσε την καριέρα της στη μελέτη της λειτουργίας αυτών των νευρικών συστημάτων. Με τη γνωσιακή νευροεπιστήμη, ερευνά τις σχέσεις των συναισθημάτων με τις αναμνήσεις. Η δρ. Φελπς ανακάλυψε ότι υπάρχουν δύο βασικοί τύποι αναμνήσεων: οι έκδηλες (ή δηλωτικές) αναμνήσεις και οι άδηλες (ή μη δηλωτικές) αναμνήσεις.

Οι έκδηλες αναμνήσεις είναι όταν θυμάστε γεγονότα, λεπτομέρειες και εντυπώσεις. Είναι οι μνήμες που ενεργοποιούνται όταν διαβάζετε έναν κατάλογο και το στόμα σας αρχίζει να σαλιώνει ή όταν ακούτε ένα τραγούδι απ' τα παλιά και φορτίζεστε συναισθηματικά ή δακρύζετε. Ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου ελέγχει την αποθήκευση και την ανάκληση των έκδηλων αναμνήσεων τις οποίες εσείς επιλέγετε να θυμηθείτε. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι άδηλες αναμνήσεις, που μαθαίνονται. Αποθηκευμένες αντιδράσεις, από παλιότερες συναισθηματικά φορτισμένες εμπειρίες και γεγονότα, συνδέονται με τις αυτόματες φυσικές μας αντιδράσεις.

Η γνώση δεν είναι μόνο προϊόν εγκεφαλικής δραστηριότητας, Μάθετε πως να τη διακρίνετε

Από τον Ζάχο Σκαφίδα

Το κείμενο αυτό στηρίζετε στα πειράματα που έκανε ο  Benjamin Libet. Τα υπόλοιπα είναι εμπειρικές παρατηρήσεις και δεν έχουν επιστημονική απόδειξη. Ως εκ τούτου όσοι ψάχνουν για επιστημονικά εμπεριστατωμένο κείμενο περιττό να προχωρήσουν. 

Το επιστημονικό κατεστημένο αυστηρά διατείνεται ότι, χωρίς εγκέφαλο δεν μπορεί να υπάρχει σκέψη. Είναι όμως έτσι και πως θα το διαπιστώσουμε.

Τα υλικά και μη υλικά σώματα

Να θυμηθούμε τα υλικά και μη υλικά σώματα. Το γνωστό μας υλικό σώμα. Το ψυχικό ή αστρικό σώμα. Το πνευματικό μας σώμα. Όπως το υλικό σώμα εκδηλώνεται στα υλικά πεδία που επιλέγει, έτσι και τα δύο άλλα σώματα μπορούν να εκδηλώνονται όπου επιλέγουν. Το μεγάλο πρόβλημα όλων των σωμάτων είναι ότι δεν έχουν αρκετή γνώση των πεδίων που υπάρχουν για να εκδηλωθούν. Οι πεποιθήσεις στη διάρκεια της ύπαρξης του το έλκουν προ το μέρος τους.

Στο άρθρο Από το Big Bang στη Θέωση θα δείτε μια εκτενή εικονική ανάλυση της εκδηλωμένης Θεότητας. Συνοπτικά αναφέρω ότι μπορούμε να φανταστούμε κάθε εγώ ως την κορυφή ενός κύματος σε ένα ωκεανό.

                                 

Όπως βλέπετε στην εικόνα το πάνω μέρος του κύματος είναι το εγώ. Αμέσως παρακάτω βρίσκεται το αστρικό ή το ατομικό ασυνείδητο. Εδράζεται λίγο κάτω από το λαιμό στο ύψος της καρδιάς. Εκεί που τελειώνει το κύμα και ενώνεται με τον ωκεανό είναι το πνευματικό ατομικό ασυνείδητο που επικοινωνεί με το ομαδικό ασυνείδητο, τον ωκεανό. Εδράζεται στον πυρηνικό αστέρα τρία δάκτυλα πάνω από τον αφαλό.

Το υλικό σώμα είναι απαραίτητο για την εκδήλωση της συνείδησης στον υλικό κόσμο