ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΗΓΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΥΑΣ

Σε δυο «κομμάτια» θα μπορούσε να χωριστεί η Αφρική εξαιτίας ενός τεράστιου ρήγματος.

Η τάφρος εμφανίστηκε ξαφνικά στη Κένυα και συνεχίζει να μεγαλώνει εξαιτίας των ισχυρών βροχοπτώσεων στην περιοχή.

Το ρήγμα έχει βάθος τουλάχιστον 15 μέτρα και πλάτος τουλάχιστον 20 και δημιουργήθηκε στην κοιλάδα Ναρόκ.

Η αιτία για το γεγονός ότι η γη κυριολεκτικά κόπηκε στα δύο, φαίνεται να βρίσκεται στις μεταβολές του φλοιού της γης.

«Ο θάνατος και η ανάσταση των θεών (θρησκευτικός συγκρητισμός)

«Οι Φρύγες, επίσης, που πίστευαν ότι ο Θεός κοιμάται τον χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι είναι ξυπνητός….» 

Πλούταρχος, Ηθικά

          Ο πρωτόγονος άνθρωπος βρέθηκε μπροστά σε δυο πραγματικότητες απέναντι στις οποίες ένιωσε αδύναμος βιολογικά. Αυτές ήταν το φυσικό περιβάλλον και ο Θάνατος. Ως προς το φυσικό περιβάλλον ένιωσε άμεσα εξαρτημένος, αφού αυτό αποτελούσε (εί) πηγή της βιολογικής του συντήρησης και επιβίωσης. Απέναντι στις φυσικές δυνάμεις (βροχή, σεισμός, εναλλαγή εποχών…) ήταν άοπλος και εκτεθειμένος στη μη προβλεψιμότητά τους.

          Ο θάνατος για τον πρωτόγονο στο βαθμό που ταυτίστηκε με τη βιολογική περατότητά του συνιστούσε τον απόλυτο φόβο και απέκτησε ένα μυστηριακό χαρακτήρα που ακόμη και σήμερα η επιστήμη – φιλοσοφία δεν απάντησε στο ερώτημα «γιατί πεθαίνουμε».

          Έτσι τις δυο αυτές πραγματικότητες (φυσικό περιβάλλον – θάνατος) σε μια ύστερη φάση τις αναγνώρισε ως νομοτέλεια και αναγκαιότητα. Ωστόσο αυτή η αναγνώριση δεν σήμανε και μια τυφλή παραίτηση ή αποδοχή αλλά το πρώτο βήμα για να τις ερμηνεύσει και να τις υπερβεί. Απώτατος στόχος να νιώσει ελεύθερος και ασφαλής«Ελευθερία είναι η αποδοχή της αναγκαιότητας»(Έγελος).

          Όσο κι αν η θέση του Hegel συνιστά οξύμωρο σχήμα δεν παύει να υποδηλώνει την αγωνία του ανθρώπου να επιβιώσει (βιολογικά – πνευματικά – ηθικά…) μέσα από τις επιταγές μιας αδήριτης αναγκαιότητας. Προς το σκοπό αυτόθεοποίησε τις φυσικές δυνάμεις ως μια μορφή άμυνας απέναντι στη «δύναμή» τους.

          Ο Ουρανός και η Γαία (γη) αποτέλεσαν το πρώτο δίδυμο των θεών. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες θεοποιήσεις σε μια προσπάθεια να κατανοήσει την αναγκαιότητα της δύναμης της φύσης και να συμφιλιωθεί μαζί της. Κι αυτό γιατί αυτή για τον άνθρωπο ήταν ο μέγιστος «χορηγός» και«διδάσκαλος». Η δικαιοσύνη, το μέτρο, η κοσμιότητα και η αρμονία αποτελούσαν τα βασικά στοιχεία της ύπαρξής της.

«Η πορεία προς τον Γολγοθά»

«Το σαλόνι ήταν γεμάτο ξύλινες αντίκες και πίνακες ζωγραφικής. Ένας από αυτούς ήταν τόσο μεγάλος που έπιανε τον μισό από τον ένα τοίχο του.» 
– από την Ερμιόνη Κοσκινά

Αναμφίβολα το να ζει κανείς στην Κέρκυρα έχει ένα εξαιρετικό προνόμιο: το Πάσχα. Πουθενά αλλού δεν μπορείς να γιορτάσεις και να βιώσεις σε όλο της το μεγαλείο την μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας.

Βέβαια το να συλλάβεις την βαθύτερη ουσία της πορείας του Ιησού προς την σταύρωση και τελικά την Ανάσταση, κατά την δική μου ταπεινή γνώμη βρίσκεται αρκετά μακριά από την εκκλησία, την πλημμυρισμένη από κόσμο Σπιανάδα και τους κόκκινους μπότηδες που πέφτουν.

Εκείνο το Πάσχα όπως και κάθε χρόνο κατέβηκα στην πιάτσα του χωριού να συναντήσω τα υπόλοιπα παιδιά για να ξεκινήσουν τα κάλαντα. Η ατμόσφαιρα ήταν πάντα γιορτινή, τα πειράγματα μεταξύ μας και τα γέλια ήταν πολλά και όλο το χωριό αυτές τις μέρες βρισκόταν σε κλίμα εξαιρετικά εύθυμο.

Όμως λίγο πιο έξω από το χωριό στο μοναχικό αρχοντικό της, η κυρία Ν. δεν άκουγε τα κάλαντα μήτε Χριστούγεννα μήτε Πάσχα ούτε φαινόταν να συμμερίζεται αυτήν την γιορτινή διάθεση που επικρατούσε.

Κανένας από εμάς δεν πλησίαζε το κάπως εξορισμένο από το χωριό σπίτι. Οι μισοί έλεγαν πως η κυρία Ν. είναι μάγισσα γιατί κανείς δεν την είχε δει ποτέ να πηγαίνει στην εκκλησία, άλλοι έλεγαν ότι το αρχοντικό είναι στοιχειωμένο και άλλοι την θεωρούσαν τρελή ή στην καλύτερη περίπτωση τρομακτική. Ελάχιστες φορές ερχόταν μέσα στο χωριό κυρίως για να προμηθευτεί τα απαραίτητα και η επικοινωνία της με τον υπόλοιπο κόσμο περιοριζόταν στα εντελώς τυπικά.

Για λόγους φιλευσπλαχνίας αλλά κυρίως εξαιτίας της φιλοπερίεργης φύσης μου αποφάσισα ότι τέλος πάντων κάποιος πρέπει να πει σε αυτήν την γυναίκα τα κάλαντα. Έτσι όταν η παρέα σκόρπισε και όλοι πήραν το δρόμο για τα σπίτια τους, εγώ πήρα τον δρόμο για το αρχοντικό της κυρίας Ν.

«Το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο..»

Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».

Στις φωτογραφίες τουλάχιστον, φαινόταν ένα κάστρο ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο εντυπωσιακό από τα άλλα, αλλά είχε ιδιαίτερες συστάσεις.

Ο οδηγός εξηγούσε πως για λόγους που θα γίνονταν κατανοητοί αργότερα, οι επισκέπτες δεν πλήρωναν είσοδο εκ των προτέρων αλλά ήταν απαραίτητο να κλείσουν από πριν ραντεβού δηλαδή ημέρα και ώρα.

Η διαφορετική αυτή πρόταση του είχε κινήσει την περιέργεια, και το ίδιο απόγευμα ο άνθρωπος τηλεφώνησε από το ξενοδοχείο του και έκλεισε ραντεβού.

Όλα λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο. Αρκεί να έχει κάποιος ένα σημαντικό ραντεβού κάποια συγκεκριμένη ώρα και ανάγκη να είναι ακριβής, για να μπερδευτούν όλα. Η περίπτωση αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση, και δέκα λεπτά αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα, ο τουρίστας έφτασε στο παλάτι. Παρουσιάστηκε σ’ έναν άντρα με καρό φούστα, που τον περίμενε και τον καλωσόρισε.

-«Οι υπόλοιποι μπήκαν ήδη με τον ξεναγό;» ρώτησε αφού πρώτα δεν είδε κανέναν άλλο επισκέπτη.

-«Οι υπόλοιποι;» ανταπέδωσε την ερώτηση ο άντρας. «όχι οι επισκέψεις είναι ατομικές και δεν προσφέρουμε ξεναγούς»

Στιγμές και Αιωνιότητα

Στιγμές και Αιωνιότητα

Σ'αυτόν τον κόσμο είναι ουτοπία να υπάρχει το όμορφο στην ζωή μας, δεν υπάρχει τίποτα όμορφο σ' αυτόν τον κόσμο, και αν μπορεί να υπάρξει κάτι σαν αυτό είναι μόνον οι στιγμές, σαν την αναλαμπή που νιώθουμε στην ψυχή μας και αμέσως την προσπερνάμε, σαν ένα όνειρο που δεν είναι αληθινό όπως είναι η εδώ πραγματικότητα που ζούμε.

Γι'αυτό αγαπάμε τα όνειρα μας, διότι ζούμε μέσα σ' αυτά μακριά από την εδώ πραγματικότητα, άσχετα αν συνειδητά δεν πιστεύουμε ούτε σε αυτά, αφού πιστεύουμε ότι είναι απλά άλλο ένα όνειρο κι αυτό, μια ουτοπία, και όχι αληθινό όπως η εδώ πραγματικότητα που ζούμε..

Σ'αυτόν τον κόσμο ζούμε μόνον τις στιγμές, στιγμές που είναι αιωνιότητα σε κάποιον άλλο κόσμο, και μάλιστα εκεί υπάρχουν μόνον όμορφες στιγμές αιωνιότητας και τίποτα λιγότερο. Εμείς όμως εδώ οδηγούμαστε από τις μεταβαλλόμενες αισθήσεις, οι οποίες μας καταβάλλουν συνεχώς απορρίπτοντας τα όνειρα μας, γι'αυτό και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τίποτα όμορφο στην ζωή μας, διότι πάντα καταστρέφουμε τα όμορφα όνειρα μας.

"Αγάπα, σαν να είσαι στη μέση... Εκεί που δεν θυμάσαι, πως ακριβώς έχεις ξεκινήσει και δεν απασχολεί το νου σου, αν ποτέ θα τελειώσει."

Πως να θυμάσαι! όταν βλέπουμε με τα μάτια του σώματος μας, και όχι με τα μάτια της ψυχής μας. Διότι ο νοητός κόσμος δεν έχει παρελθόν ούτε μέλλον, αλλά μόνον παρόν στο τώρα!! και αυτό το παρόν είναι ΈΝΑ ΣΥΝΕΧΕΣ ΤΩΡΑ!! ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ όπου κανένα συναίσθημα καμιά αίσθηση δεν υπάρχει στο Νοητό!! ούτε ανάγκες, ούτε κούραση, ούτε κοιμάται, διότι γεννήθηκε από άυπνο και αθάνατο Πατέρα που είναι το Παν! και ο Νους της ψυχής ζει το συνεχές παρών μέσα στο Νοητό ασώματο και Αμετάβλητο Παν τον κόσμο του παντός.......και είναι το Παν που διαχώρησε σε μέρη τον κόσμο της Υλης, και δημιούργησε όλα τα κτιστά γεννημένα δημιουργήματα της Υλης τα οποία ζουν διαχωρισμένα από την Ολότητα του Παντός.

Ας διακρίνουμε τι σημαίνει Μετανόηση, για να αντιληφθούμε και τι σημαίνει και Ανάσταση

Αν νιώθουμε υγιές κύτταρο ενός ευρύτερου ασθενούς οργανισμού, το καθήκον μας δεν είναι να τον επικρίνουμε, γιατί τότε γινόμαστε μέρος της ασθένειάς του.

Το καθήκον μας είναι να κρατάμε αντιστάσεις στην ασθένεια μεν, αλλά παράλληλα να προσπαθούμε να εξυγιάνουμε το κομμάτι εκείνου του οργανισμού που μας αφορά, γιατί είναι πολύ κοντά μας.

Η διάκριση του ποιος είμαι εγώ δεν είναι σε καμία περίπτωση επίκριση για το ποιος είσαι εσύ.

Μερικές φορές η ασθένεια είναι τόσο ύπουλη που μας διαπερνάει, ενόσω εμείς νομίζουμε ότι την έχουμε ξεπεράσει. 

ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ….

Πόσοι από εμάς στην καθημερινή μας ζωή δεν έχουμε κάνει κάποιες «κακές» επιλογές… ως προς τα άτομα ή τους γνωστούς που έχουμε επιλέξει ή βρέθηκαν κοντά μας, προκειμένου σε κάποια στιγμή να τους ανοιχτούμε ή να συζητήσουμε για άλλους φίλους ή γνωστούς μας… και πόσοι από εμάς… δεν έχουμε μετανιώσει στη τελική, έχοντας πρώτα αντικρίσει τις ανάλογες επιπτώσεις της ίδιας μας της επιλογής…!

Όταν γνωρίζουμε κάποιον-οια ίσως να έχουμε στην αρχή παρασυρθεί από έναν πρωτόγνωρο εύλογο ενθουσιασμό μπαίνοντας σε κάποιες παρέες και μιλάμε, γνωριζόμαστε και μάλιστα με κάποιους ίσως να «δένουμε» και λίγο παραπάνω.. σε κάποια ενδιαφέροντα, μέχρι τελικά που μπαίνουμε σε πιο σοβαρά προσωπικά μας ζητήματα-θέματα…. όπου εκεί τα πράγματα σοβαρεύουν και οι συζητήσεις μας παίρνουν ένα άλλο ύφος και ροή.

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων για να ψάξουν να βρούνε τις κατάλληλες λύσεις και να προβληματιστούν για σένα και ίσως τις περισσότερες φορές να κάνουν και πλάκα. Οπότε νιώθεις περίεργα… ξενερώνεις και ενώ θες πράγματι να μοιραστείς κάποια πράγματα, τελικά νιώθεις έναν περιορισμό. 

Το αντιλαμβάνεσαι λοιπόν κάποια στιγμή και ξέρεις ότι κάποια άτομα από αυτά δεν μπορούν να συμβαδίσουν μ’ ένα πιο σοβαρό περιεχόμενο συζήτησης… αλλά αυτό το διαπιστώνουμε ακόμη και στο διαδίκτυο. Καταλαβαίνεις ότι τελικά… δεν μπορείς να πάρεις κάποιες συμβουλές από αυτούς τους Ανθρώπους και παρόλα αυτά προσπαθείς να τους κάνεις να μπουν στην θέση σου. 

Ίσως η αλήθεια είναι… πως δεν μπορούν στη τελική ν’ αντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις πιο σοβαρά. Άλλοι πάλι επιλέγουν να συζητούν τα προβλήματα και τις σκέψεις τους, ενώ άλλοι προσπαθούνε να τ’ αγνοούν σα να μην υπάρχουν. Ίσως… κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν καθίσει να σκεφτούνε κάτι πέρα από τον δικό τους… «φλοιό». Δεν έχουν συνηθίσει δηλαδή να μοιράζονται τα «πράγματα», να «ανοίγονται» και τελικά… «κλείνονται» στον Εαυτό τους.

Αυτή είναι η Ακριβής Ολόσωμη Απεικόνιση του Ιησού σε 3D από την Ιερά Σινδόνη (video)

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Αυτή είναι Ακριβής Ολόσωμη Απεικόνιση του Ιησού
σε 3D από την Ιερά Σινδόνη

Ένα από τα πιο γνωστά λείψανα της αρχαιολογικής ιστορίας οδηγεί κορυφαίους ερευνητές να συμπεράνουν ότι ξέρουν «την ακριβή εικόνα του Ιησού όταν ήρθε στη γη».

Η Σινδόνη του Τορίνο, όπως είναι γνωστή, είναι ένα λινό πανί μήκους 14 ποδιών (περίπου 4.2 μέτρων) που πιστεύεται ότι έχει τυλίξει το σώμα του Ιησού Χριστού μετά τη Σταύρωση.

Πάρα πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το ζήτημα και πάντα υπάρχουν οι δύο αντίπαλες πλευρές που φιλονικούν για το ποιανού το δίκιο θα υπερισχύσει, δηλαδή, εάν πρόκειται πραγματικά ή όχι για το σάβανο που τύλιξε τον Ιησού, τα χρόνια εκείνα ή κάποιον άλλον.

Όμως, αυτή την φορά έχουμε κάτι καινούριο, διαφορετικό αλλά και εντελώς πρωτότυπο.

Σύμφωνα με δήλωση στο CBN News, ερευνητές στην Πάδοβα της Ιταλίας έχουν παρουσιάσει ένα 3-D αντίγραφο του πως έμοιαζε ο Ιησούς με βάση τις ακριβείς μετρήσεις του υφάσματος.

«Η επιστήμη δεν είναι σε θέση να ορίσει το όνομα του ανθρώπου που ήταν τυλιγμένο εκεί, αλλά η τέλεια αντιστοιχία των Ευαγγελίων και της Βίβλου γενικά με την Σινδόνη, με οδηγεί να σκεφτώ ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν απλά ο Ιησούς», δήλωσε στο CBN News ο Giulio Fanti, καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα.

«Για παράδειγμα, χιλιάδες άντρες σταυρώθηκαν από τους Ρωμαίους, αλλά μόνο ένας, ο Ιησούς, στέφθηκε με αγκάθια και το σάβανο εμφανίζει πολλές πληγές στο μέτωπο, στους κροτάφους και στον αυχένα λόγω του ακάνθινου στεφάνου. Για μένα είναι (ο Ιησούς), ακόμα κι αν η επιστήμη δεν επιβεβαιώνει το όνομα αυτού του ανθρώπου, Τον αναγνώρισα από μια γενικότερη άποψη», πρόσθεσε.

ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ

Πάσχα, λοιπόν. Πάσχα Ελλήνων, που λένε, όπως άλλοι λένε πάσχα Τούρκων, Κογκολέζων, Αυστραλών, Δανών, Μαυριτανών, όσοι είναι χριστιανοί έχουν το Πάσχα τους, τέλος πάντων. Αν δεν είσαι χριστιανός θα είσαι κάτι άλλο. Δεν μπορεί να μην είσαι κάτι. Κάτι άλλο θα είσαι. Κάτι πρέπει να είσαι. Τι, δηλαδή, θα είσαι άθεος; Δεν είναι σωστό αυτό. Πρέπει να πιστεύεις κάπου. Θα βρεις έναν θεό να κάνεις τη δουλειά σου. Και επειδή εσύ δεν μπορείς να βρεις Θεό, που να τον βρεις δηλαδή, δεν υπάρχει πρόβλημα, έχουν ψάξει άλλοι για σένα. Έτοιμο στον δώσανε τον θεούλη και σου είπανε, αυτός είναι. Δικός σου είναι. Και πάρε και χριστούγεννα, και πάρε και πάσχα και πάρε μεγάλες εβδομάδες και το ένα και το άλλο. Όλα για πάρτη σου.

Μιλάμε για το πάσχα. Και είπαμε ότι αν δεν είσαι χριστιανός, θα είσαι κάτι άλλο και θα έχεις κάτι άλλο για πάσχα. Δεν είναι δίκαιο και σωστό άλλοι να έχουν χριστούγεννα, πάσχα, ιστορίες τέτοιες και άλλοι να μην έχουν παρόμοια τέτοια. Ο καθένας με την θρησκεία του και η κάθε θρησκεία έχει τις δικές της γιορτές, τις δικές της λύπες, τα δικά της πάθη, τους δικούς της ψαλμούς, προσευχές κ.λ.π. κ.λ.π.

Υπάρχει, δηλαδή, ένα πρόγραμμα που κρατάει όλη τη χρονιά. Ένα ρεπερτόριο. Πως, ας πούμε, ανεβαίνει μια επιθεώρηση στο θέατρο, που έχει τη μουσική της, την πρόζα της, τα φωτιστικά, τα χορευτικά, τα σκηνικά, τα σκετσάκια, όλα αυτά, δηλαδή, που φτιάχνουν την παράσταση. Ένα θεατρικό έργο, όμως, φτιάχνεται από έναν άνθρωπο, άντε από δυο ή τρεις και φτιάχνεται σε μια εβδομάδα ή σ’ ένα μήνα ή σ’ ένα χρόνο. Δεν μπορεί ο άλλος να κάθεται δέκα χρόνια ή είκοσι ή μια ζωή ολόκληρη, για να φτιάξει ένα έργο. Πρέπει να ζήσει ο άνθρωπος. Πρέπει να έχει παραγωγή έργων ως θεατρικός συγγραφέας. Άσε, σου λέει, να γράψει κανένας άλλος τα αριστουργήματα που θέλουν χρόνια για να γραφτούν. Άσε, που μπορεί να δουλεύεις ένα έργο και δέκα και 20 και 50 χρόνια και τελικά να έχεις γράψει μια μαλακία και μισή.

Και δεν είναι μόνο που χρειάζεται χρόνια για να γραφτεί ένα αριστούργημα, ένα έργο με διαχρονικό μήνυμα και αιώνια αξία. Ο συγγραφέας έχει ανάγκη να κάνει μια άλλη ζωή, να πιάσει επαφή μ’ άλλους κόσμους, να καταδυθεί το πνεύμα του σε εσωγήινους και εξωγήινους χώρους. Αυτό δεν το προσφέρει η ρουτινιάρικη ζωή, σε κάποιο διαμέρισμα, να βλέπεις απέναντι σου τη κυρά Κατίνα να απλώνει ρούχα ή τον άλλον τον μαλάκα να συζητάει για τους αγώνες της λαϊκής τάξης. Είσαι τελειωμένος ως δημιουργός. Η σκέψη χρειάζεται να δραπετεύσει και να ταξιδεύσει εκεί, όπου μπορεί να αναζητήσει την Αλήθεια, να πάρει απαντήσεις. Αυτοί που γράψανε τα δράματα και τις κωμωδίες, που αντέχουν αιώνες ολόκληρους και θα αντέχουν ακόμη, δεν ήταν άνθρωποι συνηθισμένοι, ούτε κάνανε μια ζωή καθημερινότητας. Και κολοσσοί ήταν και κουβαλούσαν τρέλα.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μυστικός Δείπνος. Ψοφάω για μυστικότητες. Και για δείπνα. Κι όταν το έχεις το έργο σ’ ένα πακέτο, και δείπνος και με μυστικότητα, τότε το πράμα ενέχει τελετουργικότητα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για το τελευταίο συμπόσιο του Ιησού Χριστού με τους μαθητές του.

Ο Μυστικός Δείπνος δεν είναι μόνον μυστικός, δηλαδή χωρίς να παραστεί στο τραπέζι και στο δωμάτιο κάποιος άλλος, είναι και η τελευταία φορά που ο αρχηγός συνέφαγε και συνήπιε με τους12 της ομάδος του.

Όλα έχουν την αξία τους. Τη σημασία τους. Και όλα όσα συνέβησαν και όσα ειπώθηκαν εκείνη τη βραδιά του Μυστικού Δείπνου δεν έχουν ερμηνευθεί καταλλήλως. Και όσο θα υπάρχει ζωή πάνω στη γη θα παραμένουν αποκωδικοποιημένα πολλά πράγματα που αφορούν το εν λόγω γεγονός, το Μυστικό Δείπνο.

Επ’ αυτού θα απλώσει σήμερον σενδόνιον ο αποδυτηριάκιας και φοβάμαι πως ό,τι γράψει το χέρι μου για τουλάχιστον 500 χρόνια κάποιοι πολύ σοβαροί, όπως και κάποιοι λοξοί θα τρελαθούν στο ψάξιμο του κειμένου για να το αποκρυπτογραφήσουν. Μιλάμε πολύ συγκρατημένα. Και ειλικρινώς θα σας ομολογήσω ότι το ξετύλιγμα του σεντονιού μου είναι εξαιρετικά κουραστική πνευματικά εργασία διότι πραγματικά πρόκειται περί ελλείμματος να μη φωτιστεί, να μη σχολιασθεί η παραμικρή λεπτομέρεια.

Τελευταίο βραδυνό γεύμα σημαίνει ότι ο Ιησούς εκείνη τη συγκεκριμένη νύχτα επιθυμούσε να πει όσα πολύ σημαντικά έβγαλε από το στόμα του προς τους παρόντες. Πόσοι ήταν οι παρόντες; Κανείς δεν ξέρει. Ούτε μας το λέει ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, το τεράστιο αυτό πρόσωπο της ανθρώπινης Ιστορίας που όταν ζωγράφιζε το αριστούργημα της αιωνιότητος, το Μυστικό Δείπνο, είχε επαφή με τον Θεό. Είναι ό,τι λέμε. Τελειώσαμε. Είναι το μυαλό των μυαλών, ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να παραδώσει στους ουρανούς ως καλλιτέχνης αλλά και ως επιστήμονας όλα όσα δημιούργησε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Άρα, το άτομο είναι ευλογημένο. Τελειώσαμε.

Στύση στον άνδρα: 10 αλήθειες που δύσκολα θα τις πιστέψετε… [vid]

Το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα είναι μια πραγματικά συναρπαστική απόδειξη του πόσο μοναδική είναι η ανθρώπινη ανατομία. Για παράδειγμα, ξέρατε ότι οι περισσότεροι άνδρες έχουν κατά μέσο όρο 11 στύσεις κάθε μέρα, εκ των οποίων οι τρεις έως πέντε συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας;

Και να 'ταν μόνο αυτό; Η στύση στον άνδρα ξεκινάει από... εμβρυακή ηλικία, αφού, σύμφωνα με τους ειδικούς, ακόμα και από τις 16 εβδομάδες κύησης το αρσενικό έμβρυο έχει τις πρώτες στύσεις!

Ξέρατε επίσης ότι δεν είναι όλες οι στύσεις το ίδιο, αλλά υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι; Ο πρώτος τύπος είναι η αντανακλαστική στύση, η οποία είναι οφείλεται στην φυσική επαφή. Ο δεύτερος τύπος είναι η ψυχογενής, η οποία προκαλείται από μια φαντασίωση. Ο τρίτος τύπος είναι η νυκτόβια στύση, δηλαδή εκείνη που συμβαίνει όταν ο άνδρας βρίσκεται στο στάδιο REM του ύπνου.

Θέλετε και ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο; Για να “σκληρύνει” το πέος απαιτεί περίπου 130 ml αίματος. 

Μυθική κοσμογονία

Νικόδημος

1. Ένας πανάρχαιος ύμνος της Βεδικής Παράδοσης (Ṛgveda 10.90) λέει πως στην αρχή ήταν/είναι ο Púruṣa, ο οποίος εμπεριέχει όλο το σύμπαν κι όλες τις υπάρξεις, όντας Κύριος της αθανασίας. Ο σύνολος κόσμος είναι μόνο το ένα τέταρτο της οντότητάς του· τα άλλα τρία είναι η αθανασία των ουρανών.

Θυσιάστηκε με όλες τις θεϊκές δυνάμεις και από κείνη τη θυσία γεννήθηκαν εκδηλωμένα όλα τα όντα: τα ζωντανά του αέρα, τα αγρίμια του δάσους και τα ήμερα των αγρών· άλογα, γελάδια, γίδια, πρόβατα.

Από το στόμα του πήρε μορφή ο Βραχμάνος. Από τα μπράτσα του ο Κυβερνήτης. Από τους μηρούς του ο Παραγωγός. Από τις πατούσες του ο Υπηρέτης.

Από τον νου του έγινε το Φεγγάρι. Από το μάτι του ο Ήλιος. Από το στόμα του οι θεοί Ίντρα (=αστραπή) και Άγκνη (=φωτιά). Από την ανάσα του ο Vāyu (=αέρας). Από τον αφαλό του το Διάστημα. Από το κεφάλι του ο Ουρανός. Από τα αυτιά του οι κατευθύνσεις του χώρου.

Η λέξη púruṣa σημαίνει Άνθρωπος επίσης! Σε άλλες περιγραφές λέγεται πως όποιος γνωρίζει τον εαυτό του γνωρίζει τα πάντα!

2. Υπάρχουν άλλες, διαφορετικές περιγραφές κοσμογονίας στο παλαιό μέρος της Βεδικής Παράδοσης. Σε μελλοντικό άρθρο θα εξετάσουμε κάποιες από αυτές.

Η εκδοχή αυτή έχει πρόσθετο ενδιαφέρον διότι βρίσκουμε έναν ισχυρό απόηχο στην παράδοση των Σκανδιναβών στο συλλογικό έργο Edda (13ος αιών).

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΦΗΜΕΣ ΟΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Από το βραδύ της Τετάρτης, 4/4, κυκλοφορούν έντονες φήμες στην τουρκική πρωτεύουσα προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση ότι ο υπουργός υπεύθυνος για την τουρκική οικονομία, Mehmet Şimiek, υπέβαλε την παραίτηση στον πρωθυπουργό καθώς αναμένεται «βαρύς χειμώνας» για τα οικονομικά της χώρας.

«Καλή Σταύρωση»

Οι ευχές που δίνουν αναμεταξύ τους τα μέλη μιας κοινωνίας, απεικονίζουν και τις Αξίες της.
Σε μια μαλθακή κοινωνία μαλθακών υποκριτών, οι ευχές περνάνε κατευθείαν στο «Καλή Ανάσταση»…
όταν μια κοινωνία Ηρώων θα ευχόταν «Καλή Σταύρωση».

Το να πεθάνεις ξέροντας πως θα αναστηθείς, δεν είναι ηρωικό.
Ηρωικό είναι το να δεχθείς να ταπεινωθείς μπροστά σε ανθρώπους υποδεέστερους σου, γιατί αρνείσαι να κάνεις Κατάχρηση της Δύναμης που σου δόθηκε.
Αυτή είναι και η ΑΛΗΘΙΝΗ ουσία, το ΑΛΗΘΙΝΟ Μήνυμα του Δρώμενου της Μεγάλης Εβδομάδας.

Κανένας όμως δεν θα το πει ανοιχτά…

αυτές τις ημέρες μιλούν μονάχα οι «Ποιμένες», αυτοί που χαϊδεύουν τα αυτιά, έχοντας τα χέρια γύρω από τον λαιμό των αμνών του κοπαδιού τους, μιλώντας σε Προστακτική Β’ Πληθυντικού στα «κοπάδια» των «δούλων του Θεού», όταν μεταξύ τους αλληλοαποκαλούνται «αγαπητέ εν Χριστώ Αδελφέ», λίγο πριν κάποιες «αδελφές» από αυτούς ασελγήσουν σε άγουρα παιδικά κορμάκια, για να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες και παρά φύσει ορέξεις τους, ισχυριζόμενοι πως «φέρουν την Χάρη του Θεού», οι θεομπαίχτες.

Αλκυόνη Παπαδάκη: Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

Το “Μαζί”
Τι φταις αλήθεια.
Κανείς δε σου μαθε το δρόμο για το “εμείς”.

Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε
να επενδύεις στο “εγώ”.

Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτά του “εσείς”.
Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας
ανάμεσα σε σκοτάδια ν’ ανακαλύψεις το “εσύ”.

Σ’ έπιανε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του “αυτοί”.
Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναξες
“Αυτός! Αυτός!”
Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς.
Τι φταις!Αν κάποτε καθίσεις λίγο να ξαποστάσεις από τη μάχη σου,
θυμήσου μια λεξούλα που σου ξέφυγε.
Θα θελα να στην κρύψω ανάμεσα στις χούφτες σου
(θυμάσαι το “δαχτυλιδάκι” που παίζαμε παιδιά; )
“Μαζί”. “Μαζί”. Τη λένε τη λεξούλα μου τη μαγική.
Και μη βιαστείς να την πετάξεις. Μπορεί μια μέρα
να σου χρειαστεί. Πολλά φιλιά. Συχνά όταν βρίσκομαι σε πανηγύρια, σε γλέντια,
σε πολύβουες χαρές, αισθάνομαι σα να μην έχω “εισιτήριο”.
Σαν να χω βρεθεί εκεί λαθραία.
Μέχρι που μου ρχεται να το βάλω στα πόδια.
Είν αυτή η κατάρα που με δέρνει, να διαβάζω ανάποδα τον κόσμο.
Να επικεντρώνω την προσοχή μου στα υστερόγραφα.
Να μην βάζω τίτλους στα κεφάλαια.Πού βρίσκομαι; Ρωτάς;
Σε μια έρημο και περιφέρομαι άσκοπα.
Σε λίγο θα νυχτώσει και φοβάμαι.

Η συγχώρεση προσφέρει πολύτιμα μαθήματα ζωής..

Όταν συγχωρούμε, δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να λυτρωθεί από το σαράκι του μίσους και της πνευματικές φθοράς που αυτό επιφέρει. Δίνουμε τη δυνατότητα ακόμα και στον άνθρωπο που έσφαλλε εις βάρος μας, μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει το λάθος του και να προσπαθήσει να διορθωθεί. Η συγχώρεση δε σημαίνει πως ξεχνάμε το κακό που μας έχουν κάνει, ούτε μας επιβάλλει να δεχτούμε ξανά τον άνθρωπο που μας πλήγωσε στη ζωή μας. Η συγχώρεση μας βοηθάει να προχωρήσουμε μπροστά και να μην αφήσουμε τον πόνο να βαλτώσει τη ζωή και τη σκέψη μας.

Η προσπάθεια να εκδικηθούμε και να πράξουμε το «οφθαλμός αντί οφθαλμού», φθείρει πρώτα από όλα εμάς. Το μίσος κυριαρχεί στην ψυχή μας, θολώνει τη λογική κρίση και μας εμποδίζει να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Τότε παγιδευόμαστε μέσα στην παγίδα του και αδυνατούμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας και να γιατρέψουμε τις πληγές μας. Η εκδίκηση μπορεί μεν να δίνει ένα αίσθημα χαράς στην αρχή, αλλά ποτέ δεν ικανοποιεί. Διότι το κακό έχει ήδη συμβεί και δεν πρόκειται ο χρόνος να γυρίσει πίσω, όσο και να το θέλουμε. Αλλά και πάλι δεν αισθανόμαστε αγαλλίαση, διότι βρωμίσαμε την ψυχή μας για ανθρώπους που δεν το άξιζαν.

Η εκδίκηση δε μας απελευθερώνει, τουναντίον μας πλημμυρίζει με φόβο, διότι μετά βιώνουμε τη διαρκή αγωνία του τι θα πράξει ο άλλος για να μας εκδικηθεί και να μας πονέσει και μάλιστα περισσότερο. Όταν δείξουμε όμως πνευματική ωριμότητα και συγχωρέσουμε, τότε θα δώσουμε ένα τέλος σε αυτό τον ατέρμονο κύκλο του μίσους και θα έχουμε νικήσει με σημαία την αγάπη.

Η ευκαιρία της ενσυναίσθησης πριν το τσουνάμι

Υπάρχουν πλείστα δυσάρεστα γεγονότα που συγκλονίζουν και εισβάλλουν με τις εικόνες τους σε κάθε σπίτι. Μας γεμίζουν με συναισθήματα που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε μέσα μας. Μέσα από την ασφάλεια της απόστασης, χαμένοι στην παραίσθηση της βολικής πραγματικότητας, επανερχόμαστε στην καθημερινότητα μας.

Παρηγορούμαστε, έχοντας αυτά που θεωρούμε ως δεδομένα, την στέγη κάτω από το κεφάλι μας, το αυτοκίνητο που θα κάνει τις μετακινήσεις μας πιο γρήγορες, το φαγητό που θα χορτάσει την πείνα ή την λαιμαργία μας, τη δουλειά που θα εξασφαλίζει το μέλλον μας, τα χρήματα που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας.

Είναι όμως στιγμές που η σκέψη επανέρχεται ρωτώντας επίμονα, τι θα συνέβαινε εάν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε εμάς τους ίδιους, πως θα νοιώθαμε και τι θα βιώναμε; Μέσα στο αυτό το δράμα και το κουρέλιασμα της ψυχής, αντικρίζει κανείς την ανθρώπινη φύση κατάματα, τον έσχατο πόνο, την μέγιστη αγωνία και την απόλυτη αδυναμία.

Εκεί βλέπεις τον άνθρωπο στις πιό ακραίες του καταστάσεις, στις πιο οριακές στιγμές και την μικρή αδιόρατη γραμμή που χωρίζει τον θάνατο απ την ζωή.

Σωρεία πληροφοριών μας δείχνουν τα όσα τραγικά συμβαίνουν στις γειτονιές του πλανήτη μας. Λες και μας προ-καλούν να τα προσέξουμε και να διδαχτούμε για το εφήμερο και το πόσο εκτεθειμένοι και εμείς μπορεί να βρεθούν από αυτά. Βλέπουμε την απόγνωση ζωγραφισμένη παντού αλλά και την μικρότητα που νιώθουμε σαν άνθρωποι. Μπροστά στα ποικίλα φαινόμενα ή γεγονότα αποκαλύπτεται η ανθρώπινη αδυναμία, καθώς και οι περιορισμένες δυνατότητες που ενδέχεται να έχουμε, ώστε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο μας.

Απόδειξη: Αύξηση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων μετά από χημικούς αεροψεκασμούς

Ένα απλό πείραμα που μπορεί να το κάνει ο καθένας, αποδεικνύει αυτό που λέμε εδώ και χρόνια: Οι χημικοί αεροψεκασμοί διενεργούνται για να ιονίζεται η ατμόσφαιρα και να αυξάνει η ακτινοβολία!

Όπως έχουμε επίσης εξηγήσει πολλές φορές, τα συμπτώματα που νιώθουμε συνήθως μετά από μπαράζ χημικών αεροψεκασμών, δεν οφείλονται μόνο στα βαρέα μέταλλα που έχουμε εισπνεύσει, αλλά κύρια στην άνοδο της ακτινοβολίας.

Μπορεί τα κάψιμο στο λαιμό και στα μάτια, η δυσκολία στην αναπνοή να είναι λόγω χημικών, αλλά ο πονοκέφαλος, η υπνηλία, η κούραση, η αϋπνία, ο εκνευρισμός, πόνοι στους μύες και κόκκαλα, βουητό στα αυτιά - αυτά κι άλλα πολλά, είναι αποτέλεσμα της επίδρασης της αυξημένης ακτινοβολίας πάνω μας.

Για να κατανοήσετε το παρακάτω βίντεο εξηγούμε: Το σπίτι και γραφείο μας είναι στη Μακρινίτσα, όπου στα αριστερά "βλέπει" στα Χάνια. Εκεί είναι το πάρκο όλων των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, το οποίο δεσπόζει ο πύργος του ΟΤΕ.

Έχουμε ξαναγράψει για το εν λόγω 'τέρας':

Εκτός από την κινητή, φέρει πάνω του και την ιδιωτική τηλεόραση, ενώ η εμβέλεια του ξεπερνά κάθε... φαντασία! Δείτε την εικόνα πιο κάτω. Αν φτάνει μέχρις εκεί που λένε, τότε τι να πούμε εμείς που τον έχουμε πλάι μας;

ΟΤΑΝ ΑΠΟΡΡΙΘΦΗΚΕ Η ΚΑΣΣΙΑΝΗ ΛΟΓΩ ΕΞΥΠΝΑΔΑΣ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Κασσιανή ή Κασ(σ)ία, ή Εικασία, ή Ικασία. Βυζαντινή ηγουμένη. Ποιήτρια, συνθέτρια και υμνογράφος στην οποία και αποδίδεται το ψαλλόμενο κάθε Μεγάλη Τρίτη, σα σήμερα, τροπάριο που αρχίζει με τις λέξεις: "Κύριε η εν πoλλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή...". Λίγο έλειψε και δεν θα έπεφτε στην αμαρτία, στην κόλαση των αμαρτιών. Μία γυναίκα τόσο όμορφη και τόσο έξυπνη όσο η Κασσιανή είχε κι άλλες επιλογές. Παραήταν, όμως, σπιρτόζα για να γίνει σύζυγος αυτοκράτορα.

Γνωστός είναι ο μύθος για το διάλογο της με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, που την απέρριψε στην τελετή για την επιλογή νύφης, ακριβώς γιατί ένιωσε ότι πλήγωσε τον εγωισμό του.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Εκ γυναικός τα χείρω.
ΚΑΣΣΙΑΝΗ: Και εκ γυναικός τα κρείττω.

Η αποτυχία της να γίνει αυτοκράτειρα την οδήγησε στα δυτικά της Κωνσταντινούπολης, όπου ίδρυσε ένα κοινόβιο, στο οποίο έγινε η πρώτη ηγουμένη. Ο έρωτας της, όμως, για το Θεόφιλο δεν έσβησε ποτέ. Ούτε και ο αυτοκράτορας την είχε ξεχάσει.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΝΗΣΤΕΥΣΕΙΣ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Με μία φράση του στον Κατηχητικό του λόγο ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έκανε φύλλο και φτερό τις δοξασίες για την αμαρτία που διαπράττουν όσοι δεν νηστεύουν τη Σαρακοστή. Στα απλά ελληνικά αποδίδεται με τη φράση ''Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφρανθείτε...'', ενώ στη γλώσσα του Χρυσοστόμου ''Ει τις ευσεβής και φιλαλήθης απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπρής πανηγύρεως...''.

Τα πρέπει της νηστείας κυκλοφορούν σε δεκάδες εκδόσεις. Άλλοι νηστεύουν όλες τις μέρες της Σαρακοστής, άλλοι μόνο Τετάρτη και Παρασκευή. Ορισμένοι την Τετάρτη και την Παρασκευή δεν τρώνε ούτε λάδι, και ποτέ κρέας όλο το 40ήμερο, ενώ μόνο του Ευαγγελισμού επιτρέπεται να φάνε ψάρι. Άλλο άρθρο του κανονισμού της νηστείας ορίζει τον αριθμό των ημερών που πρέπει να νηστέψει κανείς πριν κοινωνήσει, ενώ άλλο προνοεί τα της εξομολόγησης. Οι περισσότεροι, όμως, προσέρχονται στην Ανάσταση με ενοχές.

ΠΑΡΤΕ ΔΡΟΜΟ, ΡΕ, ΘΑ ΤΟ ΠΙΩ ΜΕΧΡΙ ΠΑΤΟ!

Πάσχα. Η γιορτή του θανάτου. Κι εγώ είμαι με το θάνατο. Εκεί, όταν έρθει το τέλος, δείχνει ο άλλος την κλάση του. Ποια γέννηση; Γι’ αυτό τοποθετώ στα τσικό τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Γεννήσεως. Δεν παίρνεις πρέφα τι συμβαίνει και για ποιο λόγο ξεκαβατζάρεις από την κοιλιά της μάνας σου. Στο θάνατό φαίνεται η μαγκιά του καθενός, τα κυβικά του.

Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί. Θεέ, θεέ, γιατί με εγκαταλείπεις, είπε ο Ιησούς, το μεγαλύτερο πρόσωπο στη Γη, το μεγαλύτερο άτομο, το πλέον παρεξηγημένο και συκοφαντημένο. Ξεχνάω τους ευαγγελιστές και τους ερμηνευτές τους. Δεν τους χρειάζομαι, δεν έχουν να μου πουν τίποτα. Δεν θα έπινα παρέα με βαρεμένους χριστιανούς, ούτε με εχθρούς του χριστιανισμού. Είναι εκτός κόλπου και οι μεν και οι δε. Όλα τα είπε στο αυτί μου ο Χριστός, ο οποίος σίγουρα θα πήγαινε μαζί μου στο καζίνο να τραβήξει μπιλιές στη ρουλέτα και θα έπινε στο κουτούκι, στον ίδιο πάγκο, απέναντί μου. Και θα το φιλοσοφούσαμε μία χαρά. Και δεν θα μ’ έστελνε στην κόλαση εμένα τον ειδωλολάτρη και πανηδονιστή.

Δεν αναστήθηκε ο Χριστός. Τούτο το παγκόσμιο παραμύθι που έστησαν; Και πώς είναι δυνατόν να αναστήθηκε ο Άνθρωπος, αφού δεν έχει πεθάνει. Ο Υιός του Θεού, λένε. Άλλο σότο αυτό. Ο ίδιος είναι ο Θεός, ποιος γιος. Πάτερ, ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο… Ώστε, έτσι, ε; Απευθύνθηκε, δηλαδή, στον Πατέρα Του και Τον ικέτευσε(;) μην Τον υποχρεώσει σ’ αυτό το τεράστιο ζόρι. Έτσι απλά και τόσο... μυστηριακά τα λένε.

Θάνατος. Πεθαίνεις για πάρτη σου. Φεύγεις με τέτοιον τρόπο και θριαμβεύει η προσωπική σου αξία, το προσωπικό σου σύστημα ηθικής.