Ακόμα πιο ισχυροί σεισμοί το 2018 – Οι επιστήμονες προειδοποιούν

- Επιστήμονες συνδέουν την επιβράδυνση περιστροφής της Γης με ακόμα πιο ισχυρούς σεισμούς το 2018 - Εκτιμήσεις ακόμα και για 20 μεγάλους σεισμούς τον χρόνο από το 2018 και μετά - Οι επιστήμονες μελέτησαν σεισμούς που εμφανίστηκαν από το 1900 και ήταν πάνω από 7 Ρίχτερ

Ακόμα περισσότερους και πιο ισχυρούς σεισμούς θα φέρει, σύμφωνα με προβλέψεις των επιστομόνων, το 2018. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της επιβράδυνσης περιστροφής της Γης και των ισχυρότερων σεισμών.

Η πρόβλεψη για ισχυρότερους σεισμούς προέρχεται από το γεγονός ότι η Γη αυτή την περίοδο βιώνει μια περιοδική επιβράδυνση της περιστροφής της.

Ιστορικά αυτές οι επιβραδύνσεις συμπίπτουν με τους χρόνους που σεισμοί και σεισμική δραστηριότητα βρίσκονται στο peak τους.

«Είχαμε μόνο 6 μεγάλους σεισμούς το 2017. Θα μπορούσαμε από το 2018 να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με 20 μεγάλους σεισμούς τον χρόνο» δήλωσε ο Dr Roger Bilham από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

Ο Dr Roger Bilham με τη Rebecca Bendick από το Πανεπιστήμιο της Μοντάνα μελέτησαν σεισμούς που εμφανίστηκαν από το 1900 και ήταν πάνω από 7 Ρίχτερ.

Η Άφιξη των Ανθρώπων

Από την Γεωργία Μεταξά

Τι σημαίνει ευτυχία και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτό το Ταντάλειο δώρο; Μια διαφορετική προσέγγιση πάνω στα αιώνια ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η στήλη του Αντωνίνου Πίου στη Ρώμη (161 μ.Χ.) Ο Αιώνας (ή αλλιώς αιωνιότητα) με φτερά αγγέλου μεταφέρει τον αυτοκράτορα Αντωνίνο και τη σύζυγό του. Πηγή: Supplied

Ο ΛΟΓΟΣ για τον οποίο όλοι οι άνθρωποι αναζητούν την ευτυχία δεν είναι άλλος παρά επειδή την έχουν χάσει. Όπως στο μαρτύριο του Τάνταλου, μόλις απλώσουν το χέρι τους για να κόψουν τους καρπούς της, αυτή εξαφανίζεται και απομακρύνεται από κοντά τους. Την είχαν κάποτε στο μακρινό παρελθόν και τώρα προσπαθούν να την βρουν ξανά. Ο πόθος αυτός δεν είναι τυχαίος. Στην αρχαία παράδοση έχει μάλιστα ένα όνομα: αποκαλείται Παράδεισος.

Οι γραπτοί κανόνες για τον Παράδεισο χάθηκαν. Τους είχαμε κάποτε αλλά τώρα πια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μερικές ξεφτισμένες κλωστές, με τις οποίες προσπαθούμε να υφάνουμε το ρούχο της τέλειας ευτυχίας. Πόσο δύσκολο είναι όμως αυτό, όταν δεν έχεις όλα τα υλικά.

Ποια είναι τα υλικά; Ούτε αυτά τα γνωρίζουμε απόλυτα. Αστράφτουν διάφορα αντικείμενα γύρω μας, αλλά κατά βάθος ξέρουμε ότι δεν φέρνουν την πραγματική ευτυχία.

Και τελικά οι άνθρωποι αναρωτιούνται: «Για ποιο λόγο γεννήθηκα; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου;» Ζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις.

Κι όμως κάποτε η γνώση ήταν κοινός τόπος. Κάποτε οι άνθρωποι γνώριζαν. Είχαν τέλεια πρόσβαση σε όλα αυτά για τα οποία εμείς σήμερα χρειαζόμαστε, σαν τυφλοί και κουφοί, την τεχνολογία. Τι είναι η τεχνολογία; Τα δεκανίκια για την ανικανότητα των ανθρώπων να χρησιμοποιήσουν τον εαυτό τους σωστά.

Κάποτε υπήρχαν άνθρωποι. Μπορούσαν να ορίσουν την ύπαρξή τους τόσο απόλυτα όσο ένας πλανήτης που κινείται με τρόπο θαυμαστό στο ταξίδι του μέσα στον γαλαξία.

Γιατί χάθηκαν οι ικανότητες αυτές; Ποιος φθονερός θεός τις αφαίρεσε από τον άνθρωπο;

Κική Δημουλά - «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

Πρώτη Μέρα της Χρονιάς* Πανσέληνος στον Καρκίνο* Γίνε Σπίτι* Γίνε Αγκαλιά*

 1. 1. 2018

Ιανουάριος*

Πρώτη Μέρα του Μήνα*

Πρώτη Μέρα του Χρόνου*

Πρώτη Πανσέληνος της Χρονιάς*

Και η Πανσέληνος

γίνεται στον Καρκίνο,

στο Ζώδιο της Αγάπης,

της Οικογένειας,

της Αγαπημένης Αγκαλιάς,

αυτής της Αγκαλιάς

που μπορείς να έχεις,

που αξίζεις να έχεις,

Η φρικιαστική ιστορία του David Reimer

Απώτερος σκοπός της επιστήμης είναι η καταπολέμηση των υπαρχόντων ασθενειών και παθήσεων, που θερίζουν την ανθρωπότητα, με την ανακάλυψη νέων αντιβιοτικών και φαρμάκων, τα οποία κρίνονται άρτια αποτελεσματικά. Σταδιακά, λοιπόν, οργανικές μολύνσεις, όπως η νόσος του Χάνσεν (λέπρα), επουλώνονται, ανακουφίζοντας με αυτό το τρόπο την υποφέρουσα υφήλιο. Παράλληλα, αποσκοπεί στην ανίχνευση της αιτίας διάφορων κοινωνικών συμπεριφορών, διεξάγοντας πειράματα, προσαρμοσμένα στην αντιστοιχία της εκάστοτε κατάστασης, για να μελετήσει το χάος της ανθρώπινης φύσης και να χαρίσει απλόχερα απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει. Βέβαια, πολλές φορές στο βωμό της προόδου και της εξέλιξης του τομέα της ιατρικής, θυσιάζονται όντα, καταστρέφονται ζωές και μέλλον, ευτυχία και ηθική. Τα εκάστοτε πειραματόζωα θυσιάζονται, τα εκάστοτε πειραματόζωα θρυμματίζονται, όπως συνέβη και στην υπόθεση του David Reimer…

Στις 22 Αυγούστου 1965, στην καναδική επαρχία της Μανιτόμπα, η οικογένεια Reimer υποδέχεται τα δύο νεότερα μέλη της, δίδυμα αδέρφια, τον Bruce (που αργότερα πήρε το όνομα David) και τον Brian. Σύντομα, η αρχική ευτυχία που επικράτησε με τη γέννησή τους, μετατράπηκε σε φόβο και αγωνία για το μέλλον. Σε ηλικία μόλις 6 μηνών, τα παιδιά άρχισαν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με το ουροποιητικό τους σύστημα. Οι εξετάσεις όπου υποβλήθηκαν σε τοπικό νοσοκομείο υπέδειξαν την πάθηση της φίμωσης στα πέη τους, πάθηση που εμποδίζει το δέρμα που καλύπτει τη βάλανο να τραβηχτεί προς τα πίσω, δημιουργώντας δυσκολίες και στην ούρηση. Λόγω της σαθρής εξάπλωσης της φίμωσης, ωστόσο, οι γιατροί αποφάνθηκαν πως η περιτομή με καυτηρίαση θα αναμόρφωνε την κατάσταση, χωρίς επιπλοκές. Αν και η περίπτωση του Brian ήταν άκρως επιτυχημένη με την υποχώρηση της ασθένειας με την πάροδο του χρόνου, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί και για τον Bruce, το πέος του οποίου κάηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ένα μήνα μετά.

Οι ρίζες του ανθρώπινου παραλογισμού

Η Λόρι Σάντος ψάχνει για τις ρίζες του ανθρώπινου παραλογισμού, ερευνώντας τον τρόπο που οι συγγενείς μας τα πρωτεύοντα παίρνουν αποφάσεις. Μια σειρά έξυπνων πειραμάτων πάνω στα "πιθοικονομικά" δείχνει ότι κάποιες από τις ανόητες επιλογές που κάνουμε εμείς, τις κάνουν και οι μαϊμούδες. 

<<Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινή μου ομιλία, με δύο παρατηρήσεις σχετικά με το ανθρώπινο είδος. Η πρώτη παρατήρηση είναι κάτι που ίσως θεωρείτε ως αρκετά προφανές, και αυτό είναι ότι το είδος μας, ο Homo sapiens, είναι πραγματικά πολύ έξυπνο -- εξωφρενικά έξυπνο -- αφού όλοι κάνουμε πράγματα που κανένα άλλο είδος στον πλανήτη δεν κάνει αυτή τη στιγμή. Αυτή δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που πιθανώς το αναγνωρίζετε αυτό. Βέβαια, εκτός του να είμαστε έξυπνοι, είμαστε επίσης ένα ιδιαίτερα ματαιόδοξο είδος. Μας αρέσει να επιδεικνύουμε το γεγονός ότι είμαστε έξυπνοι. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε οποιονδήποτε σοφό, από τον Σέξπηρ μέχρι τον Στήβεν Κόλμπερτ, για να αποδείξω για παράδειγμα το γεγονός ότι έχουμε μεγαλόφρωνα λογική και άπειρες ικανότητες και είμαστε καταπληκτικότεροι από οτιδήποτε άλλο στον πλανήτη ως προς τις εγκεφαλικές λειτουργίες. 

Όμως φυσικά, υπάρχει μια δεύτερη παρατήρηση σχετικά με το ανθρώπινο είδος, στην οποία θα ήθελα να εστιάσω λίγο περισσότερο· πρόκειται για το γεγονός ότι παρόλο που είμαστε πραγματικά έξυπνοι, μερικές φορές μοναδικά έξυπνοι, μπορούμε επίσης να γίνουμε εξαιρετικά κουτοί όταν πρόκειται για κάποιες πτυχές της λήψης των αποφάσεών μας. Παρατηρώ αρκετά ειρωνικά χαμόγελα στο ακροατήριο. Μην ανησυχείτε, δεν θα κατηγορήσω κανέναν συγκεκριμένα για οποιαδήποτε πτυχή των δικών του λαθών. Όμως, μόλις τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε πρωτοφανή παραδείγματα της ανθρώπινης αδεξιότητας. Παρακολουθούμε τα εργαλεία που με μοναδικό τρόπο κατασκευάσαμε, ώστε να εξάγουμε τους πόρους μας από το περιβάλλον, να σκάνε στα μούτρα μας. Παρακολουθήσαμε τις χρηματοπιστωτικές αγορές, που μοναδικά δημιουργήσαμε -- αυτές οι αγορές που υποτίθεται ότι θα ήταν απρόσβλητες από την ανοησία -- τις είδαμε να καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας. 

Γιόρταζαν οι αρχαίοι Έλληνες την Πρωτοχρονιά;

Πρέπει κατ' αρχάς να ειπωθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν φαίνεται να γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά.

Γι' αυτούς μεγαλύτερη σημασία είχε η αρχή κάθε μήνα που ονομαζόταν νουμηνία.

Στην Αθήνα, ωστόσο, μια επιγραφική μαρτυρία μας πληροφορεί για μια θρησκευτική τελετή που γινόταν στην αρχή του νέου έτους ή, σωστότερα, την τελευταία ημέρα του απερχομένου, αφορούσε όμως περιορισμένο αριθμό ατόμων.

Επρόκειτο για μια θυσία των απερχόμενων αξιωματούχων στον Δία Σωτήρα και την Αθηνά Σωτήρα και απέβλεπε στην εξασφάλιση της εύνοιας των θεών αυτών για τη νέα χρονιά.

Μόλις στα ρωμαϊκά χρόνια και κάτω από την επίδραση της ίδιας της Ρώμης άρχισε ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς, ο οποίος επεκτάθηκε σε όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επομένως και στον ελληνικό χώρο.

Ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας που το 46 π.Χ. καθιέρωσε την 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους, κάτι που έκτοτε γνώρισε ευρεία διάδοση στη Δύση με λιγοστές και περιορισμένες τοπικά και χρονικά εξαιρέσεις, όπως π.χ. στην εποχή του Καρόλου του Μεγάλου (ο τελευταίος επειδή συνέβη να ανεβεί στον θρόνο τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ. όρισε για την επικράτειά του ως αρχή του χρόνου τις 25 Δεκεμβρίου.)

Στον Ιούλιο Καίσαρα και στις γνώσεις του περίφημου αστρονόμου από την Αλεξάνδρεια Σωσιγένη, τη συνδρομή του οποίου είχε ζητήσει, οφείλουμε και την προσαρμογή του έτους στη διάρκεια της περιστροφής της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η σειρά των μηνών που ισχύουν σήμερα, η διάρκεια και οι ονομασίες τους οφείλονται εν πολλοίς στη διορατικότητα του ρωμαίου στρατηλάτη και πολιτικού.

Στην αρχαία Ελλάδα το έτος το αποτελούσαν δώδεκα σεληνιακοί μήνες, οι οποίοι είχαν συνήθως 29 και 30 ημέρες εναλλάξ (πρόκειται για τους «κοίλους» και «πλήρεις» μήνες, αντίστοιχα, των Αρχαίων). Τα όρια κάθε μήνα τα σηματοδοτούσε η εμφάνιση δύο νέων φεγγαριών, επομένως η διάρκειά του ήταν περίπου 29 ½ ημέρες.

Η Απίστευτη Δύναμη που έχει το Φιλί στο Τρίτο Μάτι, το Φιλί στο Μέτωπο

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Εάν έχετε ποτέ φιλήσει στο μέτωπο, ή αν έχετε δεχτεί ένα φιλί στο μέτωπο, τότε κάτι έχετε νιώσει έντονα, κάτι συναρπαστικό. Ίσως δεν ξέρετε τι. Θα σκέφτεστε, ίσως, ότι κάτι τόσο απλό δεν θα μπορούσε να είναι και ιδιαίτερα συναισθηματικό, σωστά; Τότε… γιατί είναι;

Ένα φιλί στο μέτωπο είναι ουσιαστικά ένα φιλί στο τρίτο μάτι. Είναι πολύ πιο βαθύ απ΄ ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι. Κατά μία έννοια, είναι σαν να φιλάς τον άνθρωπο στην ψυχή του. Βλέπετε, το μέτωπό μας δεν το αγγίζουν συχνά οι άλλοι. Βέβαια κάποιος μας έχει κρατήσει το χέρι, ή έχουν υπάρξει ανάλογες κινήσεις και χειρονομίες, αλλά το μέτωπό μας είναι κάτι διαφορετικό.

Το τρίτο μάτι, για εκείνους που δεν ξέρουν, είναι μια πύλη προς την εσωτερική μας σφαίρα, το εσωτερικό  μας βασίλειο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και έναν χώρο εκείνου που θεωρούμε ότι είναι η υψηλότερη συνείδηση. Το τρίτο μάτι είναι ένα σύμβολο καθώς και ένα μέρος του ποιοι είμαστε. Συχνά συνδέεται με τη φώτιση και την ευαισθητοποίηση. Είναι κάτι που βρίσκεται ανάμεσα στα φρύδια μας. Μπορούμε να το ανοίξουμε και να το κλείσουμε και είναι πραγματικά εκεί, ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε.

Όταν τα χείλη συναντούν το μέτωπο όπου βρίσκεται το τρίτο μάτι είναι σαν να υπάρχει μια αίσθηση αφύπνισης που αναδύεται από μέσα. Για όσους δεν γνωρίζουν, αυτός ο αδένας, η επίφυση, που λέγεται ότι είναι το τρίτο μας μάτι, βρίσκεται στο μέτωπο ακριβώς όπου μπορεί να φανταστείτε ένα τρίτο μάτι να υπάρχει. Είναι ένας μυστηριώδης αδένας για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα και ταυτόχρονα τα πάντα. Απλώς εξαρτάται από το ποιόν ρωτάτε.

Η ΑΠ - ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΙΚΙΣΗ ΣΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

“Εκείνο το πνεύμα που, σαν το νερό, μεταμορφώνεται συνεχώς “αντίστοιχα με τις δέκα χιλάδες περιστάσεις" δεν μπορεί να αποκληθεί οικείο.” 

Αυτό που λέει η Βουδική διδασκαλία είναι ότι η επιθυμία για ζωή που είναι η αιτία του πόνου οφείλεται στην άγνοια του φευγαλέου και παροδικού κόσμου. Η άγνοια δημιουργεί την επιθυμία της Μεταφυσικής του Άχρονου και Αμετάβλητου Κόσμου και της εγγενούς ουσίας του εγώ. Έτσι η Βουδική διδασκαλία καλεί στην αποδοχή της κενότητας, της απ-ουσίας του κόσμου και της ύπαρξης και στην αποδέσμευση από την μάταιη αναζήτηση μεταφυσικών θεμελίων που να εδραιώνουν τον κόσμο και την ψυχή και προτείνει την “κατοίκηση στο πουθενά”. 

Η απ-ουσία περιβαλλει την ύπαρξη με κάτι ονειρικά-μετέωρο γιατί δεν επιτρέπει καμία μονοσήμαντη, οριστική, δηλ. υποστασιακή οριοθέτηση των πραγμάτων. Το άτομο είναι ατελείωτα μεταβλητό, έτσι δεν είναι προσιτό σε καμία ψυχολογία, σε καμία ψυχανάλυση. Το υποκείμενο δεν είναι ούτε το "εγώ" ούτε το "αυτό". 

Ο κόσμος είναι ένα όνειρο, η απ-ουσία διατηρεί τα πάντα σ’ έναν ονειρικό μετεωρισμό. 

Η “κατοίκιση στο πουθενά” είναι η αποδέσμευση από τον προστατευτικό χώρο της οικίας. Οικία εννοούμε, συμβολικά, τον τόπο της ψυχής και της εσωτερικότητας, των ικανοτήτων και των δυναμικών του, τον οποίο αισθάνεται ο άνθρωπος ότι τον κατέχει και είναι ιδιοκτήτης του. Οικία (σπίτι) είναι ο τόπος αυτής της οικονομικής ύπαρξης, δηλαδή είναι ο τόπος της κατοχής και της συλλογής. Η κατοίκηση στο πουθενά παριστά την αντιθετική μορφή προς την οικονομία.  

Όλη τη Δυτική Φιλοσοφική Σκέψη μπορούμε να τη θεωρήσουμε μια σκέψη του Οίκου και την Ύπαρξη, μια Οικο-νομική Ύπαρξη. Ακόμα και ο Heidegger που επιχείρησε να στοχαστεί το Είναι και το Ον στην Ενότητα και τη Διαφορά τους δεν αποδεσμεύθηκε, εντελώς, από το ιδεώδες του Οίκου. Η ανάλυση του Dasein του Heidegger διατυπώνει ουσιαστικά μια οικονομική ύπαρξη. Το Dasein βλέπει τον κόσμο μόνο ως προς τον εαυτό του, ως προς τις δυνατότητες του είναι του.

 "Είναι-στον-κόσμο" θα πει τελικά είναι-παρ’-εαυτόν-κατ’-οίκον. Η "μέριμνα" ως μέριμνα για τον εαυτό θα ήταν η φύση του οίκου, εννοημένου ως "εκ-στατικού χαρακτηριστικού". Η μέριμνα ψυχώνει το είναι - στον - κόσμο. Το Dasein δεν μπορεί να περιπλανηθεί. Κάθε στροφή του υποκειμένου στον κόσμο είναι επιστροφή στον εαυτό του. Σε κάθε τι συνειδητό είναι συνειδός του εαυτού του. Ένα εγώ-είμαι συνοδεύει κάθε παράστασή του.  

Οι αρνητικές επιπτώσεις του να κόβετε τα μαλλιά σας

Πίσω στις αρχαίες εποχές, οι άνθρωποι πολλών πολιτισμών είχαν μακριά μαλλιά επειδή πίστευαν πως ήταν σημάδι δύναμης και πνευματικής ωριμότητας.

Οι Ιθαγενείς της Αμερικής και οι Κινέζοι είναι λίγα παραδείγματα από τις κουλτούρες που εκτιμούσαν τα μακριά μαλλιά και γι αυτό οι άντρες και οι γυναίκες αυτών των πολιτισμών σπάνια έκοβαν τα μαλλιά τους.

Ακόμα και αν τότε πολλοί πολιτισμοί πίστευαν πως τα μακριά μαλλιά ήταν ευεργετικά για το σώμα, υπάρχει κάποια απόδειξη σήμερα που υποστηρίζει την πεποίθηση πως τα μακριά μαλλιά μπορούν να κάνουν ένα άτομο περισσότερο διαισθητικό;

ΠΩΣ ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΟ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ

Αν μελετάτε την Φύση αρκετά βαθιά, θα πρέπει να ξέρετε πως δε θα δημιουργούσε ποτέ κάτι που δεν έχει κάποιο ρόλο στην εξέλιξη ενός συστήματος, όπως το ανθρώπινο σώμα.

Μόλις το κατανοήσετε αυτό, θα πρέπει να ξέρετε πως τα ανθρώπινα μαλλιά δεν υπάρχουν μόνο για την ομορφιά, αλλά επίσης παίζουν ιδιαίτερο ρόλο, βοηθώντας το σώμα να λειτουργήσει στο βέλτιστο επίπεδο του.

Ένας από τους τρόπους με τους οποίους τα μαλλιά βοηθούν το σώμα να αποδώσει καλύτερα είναι ότι λειτουργούν ως κεραίες που σας βοηθούν να αισθανθείτε την ενέργεια του περιβάλλοντος πιο αποτελεσματικά. Γι αυτό όταν φοβάστε, όλες οι κοντές τρίχες του σώματος σηκώνονται, ενδυναμώνοντας την διαίσθηση σας.

Τα μαλλιά μπορούν να θεωρηθούν προέκταση του νευρικού συστήματος, επειδή έχουν την ικανότητα να απορροφούν πληροφορίες από το περιβάλλον και να τις μεταβιβάζουν στον εγκέφαλο για επεξεργασία.

Υπάρχει μια ιερότητα που δεν ανήκει ούτε στη σκέψη ούτε σε συναίσθημα

Αυτό που είναι ιερό δεν έχει ιδιότητες. Μια πέτρα σε ένα ναό, μια εικόνα σε μια εκκλησία, ένα σύμβολο δεν είναι ιερά. Ο άνθρωπος τα ονομάζει ιερά, κάτι άγιο που πρέπει να λατρεύεται, κάτω από πολύπλοκες παρορμήσεις, από φόβους και επιθυμίες. Αυτή η «ιερότητα» εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στο πεδίο της σκέψης· οικοδομείται από τη σκέψη και στη σκέψη δεν υπάρχει τίποτα καινούριο ή άγιο. Η σκέψη μπορεί να συναρμολογεί τις πολυπλοκότητες των συστημάτων, των δογμάτων, των πίστεων, και οι εικόνες, τα σύμβολα που προβάλλει δεν είναι πιο άγια από τα αρχιτεκτονικά σχέδια ενός σπιτιού, ή το σχέδιο ενός καινούριου αεροπλάνου. Όλα αυτά βρίσκονται μέσα στα όρια της σκέψης και δεν υπάρχει τίποτα ιερό ή μυστικιστικό σε όλα αυτά. Η σκέψη είναι ύλη και μπορεί να μετατραπεί σε οτιδήποτε άσχημο ή όμορφο.
Υπάρχει, όμως, μια ιερότητα που δεν ανήκει ούτε στη σκέψη ούτε σε συναίσθημα που νεκραναστημένο από τη σκέψη. Δεν είναι αναγνωρίσιμη από τη σκέψη ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη σκέψη. Η σκέψη δεν μπορεί να τη διατυπώσει. Αλλά υπάρχει μια ιερότητα, ανέγγιχτη από οποιοδήποτε σύμβολο ή λέξη. Δεν είναι μεταδόσιμη. Είναι γεγονός.

…Έτσι, εφευρέθηκε ο γάμος. (OSHO)

Ο γάμος είναι ένας θεσμός που έχει εφευρεθεί, δεν είναι κάτι φυσικό. Γι’ αυτό και η φύση δεν έχει δώσει στον άνθρωπο ένα νου που να μπορεί να προσαρμόζεται στο γάμο.

Ο άνθρωπος όμως θεώρησε αναγκαίο ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποια μορφή νομικού συμβολαίου ανάμεσα στους εραστές, επειδή ο ίδιος ο έρωτας είναι φτιαγμένος από όνειρα – άρα δεν είναι αξιόπιστος.

Τη μια στιγμή βρίσκεται εδώ και την επόμενη έχει φύγει.

Εσύ όμως θέλεις να είσαι εξασφαλισμένος και για την επόμενη στιγμή και για ολόκληρο το μέλλον σου.

Ο συμβιβασμός που έχουν κάνει οι άνθρωποι είναι οι εξής: Θέλουν να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, θέλουν να είναι σίγουροι για το αύριο και θέλουν να έχουν την εγγύηση ότι ο άνθρωπος που είναι τώρα ερωτευμένος μαζί τους, θα βρίσκεται κοντά τους για πάντα – ότι αυτό δεν είναι κάτι προσωρινό… Έτσι, εφευρέθηκε ο γάμος.

Οι θρησκείες λένε ότι οι γάμοι γίνονται στον παράδεισο – ένα παράξενο είδος παράδεισου βέβαια, γιατί αν αυτοί οι γάμοι γίνονται στον παράδεισο, τότε τι νομίζεις ότι μπορεί να είναι η κόλαση;

Τα σημάδια δεν δείχνουν το άρωμα, τη φρεσκάδα, την ομορφιά ενός παράδεισου, αλλά την ίδια την κόλαση!

Ο άνθρωπος όμως συμβιβάστηκε με το γάμο, γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να εξασφαλίσει το μέλλον του και να αποκτήσει ιδιωτική περιουσία.

Τα ζώα δεν έχουν ιδιωτική περιουσία. Είναι όλα τους κομμουνιστές. Και πολύ καλύτεροι κομμουνιστές από ό,τι έχει εμφανιστεί ποτέ στην ιστορία του ανθρώπου. Δεν έχουν καμία δικτατορία του προλεταριάτου και δεν έχουν χάσει την ελευθερία τους, αλλά ωστόσο δεν έχουν καθόλου ιδιωτική περιουσία.

Ο άνθρωπος επίσης έχει ζήσει για χιλιάδες χρόνια χωρίς το γάμο, εκείνες όμως ήταν οι εποχές που δεν υπήρχε ιδιωτική περιουσία. Εκείνες ήταν οι εποχές του κυνηγιού – ο άνθρωπος ήταν κυνηγός. Και εκείνοι οι άνθρωποι, πριν από χιλιάδες χρόνια, δεν είχαν ψυγεία για να αποθηκεύσουν τις τροφές και ήταν αναγκασμένοι να καταναλώνουν γρήγορα την τροφή τους. Το μόνο που μπορούσαν να ελπίζουν, ήταν ότι θα είχαν τροφή για αύριο.

Έτσι, αφού δεν μπορούσαν να συσσωρεύουν, δεν ετίθετο και κανένα ζήτημα γάμου.

Πόσο άλλαξε η αντίληψή μας για το Σύμπαν το 2017;

14 τρόποι που η αντίληψή μας για το σύμπαν άλλαξε για πάντα μέσα στο 2017
Γιατί, το 2017, ήταν μια απίστευτη χρονιά για την αστροφυσική επιστήμη. Μετάφραση, επιμέλεια: Θωμάς Αργυρέας

Κάτω εδώ στη Γη, οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν συνεχώς, παρατηρώντας, μετρώντας και προσπαθώντας να καταλάβουν ακριβώς τι στο καλό συμβαίνει στο απέραντο Σύμπαν πέρα ​​από την γειτονιά μας.

Και το 2017 ήταν ένα εξαιρετικά συναρπαστικό έτος για την επιστήμη του διαστήματος – έτσι παραθέτω μερικές από τις ιστορίες που πραγματικά μας κατέπληξαν.

Είδαμε να συγκρούονται αστέρες νετρονίων

Απλά πρέπει να το πούμε, το γεγονός μας άφησε με το στόμα ανοιχτό και -πιθανότατα- δεν θα ξεπεραστεί από τίποτα άλλο, εκτός, ίσως, ​​από τις πρώτες φωτογραφίες του ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας.

Τα κύματα βαρύτητας μπόρεσαν να μας βοηθήσουν να εντοπιστεί η σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων, επιτρέποντάς μας, έτσι, να κάνουμε οπτική παρατήρηση την στιγμή που συνέβαινε (καθώς και να μετρήσουμε άμεσα την ταχύτητα της βαρύτητας). Αυτό ήταν τεράστιο επίτευγμα – μπορείτε να διαβάσετε τις συνέπειες εδώ.

1. Είχαμε έναν διαστρικό επισκέπτη

Οι αστεροειδείς και οι κομήτες στο Ηλιακό Σύστημα δεν είναι κάτι καινούργιο – οι αστρονόμοι τους παρατηρούν συνεχώς. Αλλά αυτή ήταν ειδική περίπτωση – για πρώτη φορά, οι επιστήμονες παρατήρησαν κάτι, είτε αστεροειδής ήταν είτε κομήτης, μέσα στο Ηλιακό μας Σύστημα αλλά το οποίο προέρχονταν από αλλού.

Και αποδείχθηκε ακόμη πιο καταπληκτικό όταν ξεκινήσαμε να το μελετούμε – ένας περίεργος αστεροειδής με έναν παγωμένο πυρήνα που πιθανότατα ταξίδευε μέσα στο χώρο για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Ο Stephen Hawking υποστήριξε ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο ενεργειακά νεκρό για εκατομμύρια χρόνια. Και δεν ήταν ο μόνος που έψαξε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

2. Οι αστρονόμοι μέτρησαν ακόμα πιο μακρινή απόσταση μέσα στον δικό μας γαλαξία

Είναι πράγματι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε με τι μοιάζει ο Γαλαξίας μας από το σημείο που βρισκόμαστε στο εσωτερικό του – πράγμα που σημαίνει ότι ήταν ιδιαίτερα συναρπαστική η είδηση ότι οι αστρονόμοι μπόρεσαν να μετρήσουν την απόσταση από μας μιας ομάδας αστεριών 66.000 έτη φωτός μακριά, στην άλλη πλευρά του γαλαξία.

Σχεδόν διπλασίασαν το προηγούμενο ρεκόρ μέτρησης των 36.000 έτη φωτός!

Ὥρα νὰ γκρεμίσουμε τὰ ῥημάδια καὶ νὰ ξανακτίσουμε ὅπως πρέπει…

Ἀλίαρτος

ἀφῆστε το νὰ γίνῃ χωράφι…

Ἀλίαρτος

Τὰ παιδιὰ εἶναι πολύτιμα, ἀλλὰ νὰ ἀφήσουμε τὴν δική μας προβολὴ στὴν ἄκρη.
Μποροῦμε; Μᾶς ἀφήνει ὁ ἐγωϊσμός;
Καὶ μὴν μοῦ πεῖτε μερικὰ «χριστιανοαπελευθερωτικά»…