5 υπόγειοι τρόποι με τους οποίους βλάπτετε τη συναισθηματική ευημερία σας

Γνωρίζατε ότι είστε ένας από τους χειρότερους εχθρούς της συναισθηματικής ευημερίας σας; Σταματήστε να αναβάλλετε τα όνειρά σας και αρχίστε να χτίζετε την ευτυχία σας.

Η συναισθηματική ευημερία σας είναι σαν λεπτό γυαλί που μπορεί να ραγίσει με το παραμικρό άγγιγμα. Δεν έχει σημασία πώς φαίνεστε εξωτερικά, πόσο χαμογελάτε ή πόσο συχνά λέτε «αντέχω τα πάντα» ή «φυσικά και είμαι καλά».

Ένα άτομο που μπορεί εξωτερικά να μοιάζει δυνατό μπορεί στην πραγματικότητα να κρύβει έναν περίπλοκο εσωτερικό κόσμο. Ακόμα και οι πιο δυνατοί άνθρωποι εύκολα κουράζονται από αυτό, επειδή βαθιά μέσα τους το γυαλί έχει ραγίσει ή θρυμματιστεί.

Ευτυχώς η συναισθηματική ευημερία σας μπορεί να αποκατασταθεί. Αν γεμίζετε κάθε μέρα με αγάπη και εστιάσετε σε αυτό το εύθραυστο γυαλί, ο ήλιος θα λάμψει για σας και θα σας ενθαρρύνει σε κάθε βήμα της πορείας σας.

Στο σημερινό άρθρο θα προτείνουμε το εξής: συντάξτε ένα καλό συναισθηματικό συμβόλαιο με τον εαυτό σας. Κάθε καλό συμβόλαιο περιλαμβάνει μια δέσμευση.

Η συγκεκριμένη δέσμευση περιλαμβάνει το να δίνετε λίγο μεγαλύτερη προτεραιότητα στον εαυτό σας, να ακούτε, να θέτετε όρια και να καλλιεργείτε την αυτοεκτίμησή σας. Είναι εύκολο να εφαρμόσετε τα παραπάνω και το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση και θάρρος.

Είναι επίσης σημαντικό να μπορέσετε να εντοπίσετε το σημείο στο οποίο παραβιάζεται η ευημερία σας. Θα το εξηγήσουμε αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες παρακάτω.

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ποτέ δεν σχολιάζουν τους άλλους

Αντί να ασχολείστε με την κριτική των άλλων ή τον σχολιασμό των άλλων, αφιερώστε το χρόνο σας βελτιώνοντας τον εαυτό σας και τον περίγυρό σας.

«Το άτομο που αφιερώνει χρόνο για να βελτιώσει τον εαυτό του δεν έχει χρόνο για να σχολιάσει τους άλλους» – Μαρία Τερέζα της Καλκούτα.

Στη ζωή υπάρχουν ορισμένα πράγματα που είναι πολύ εξαντλητικά όπως το να ακούμε κάποιον να σχολιάζει διαρκώς τους άλλους. Όχι μόνο δεν μας αφήνει να ζήσουμε ελεύθεροι αλλά μας φυλακίζει σε μια παγίδα αρνητικής συμπεριφοράς και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα.

Οι πράξεις και τα λόγια των αδιάκριτων θα σας κουράσουν και θα καταστρέψουν το μυαλό σας.

Όταν λοιπόν αντιμετωπίζετε μια τέτοια κατάσταση έχετε δυο επιλογές: να απομακρυνθείτε ή να προσπαθήσετε να τους βοηθήσετε. Και όπως επισημαίνουμε στην αρχή του άρθρου: δεν υπάρχουν πιο συναισθηματικά και ζωτικά αδύναμοι άνθρωποι από εκείνους που αφιερώνουν το χρόνο τους σχολιάζοντας τους άλλους.

Με αυτή την έννοια, δεν υπάρχει κάτι πολυτιμότερο από μια ήρεμη ζωή και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει πάντα να προστατεύετε το φυσικό και ψυχολογικό σας χώρο. Η καρδιά σας δεν πρέπει να επηρεάζεται από καμία μη δημιουργική κριτική. Οι λέξεις πονούν μόνο όταν προέρχονται από άτομα που είναι σημαντικά για μας και ανάλογα με το τι και πώς θα το πουν.

Ο σκύλος μου το σκάει συνέχεια! Τί να κάνω;

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ο σκύλος σου μπορεί να προσπαθεί να το σκάσει και η αιτία σίγουρα δεν είναι ότι δε σ’ αγαπάει πια. Για ποιό λόγο φεύγει συνέχεια και τον ψάχνεις απεγνωσμένα στους δρόμους; Να έξι πιθανές αιτίες για το σκασιαρχείο του (και τι να κάνεις για να τον μαζέψεις).

Γιατί το σκάει;

1. Λατρεύει τη βόλτα

Ως γνωστόν τα σκυλιά τρελαίνονται για βόλτα. Κι αν δε του έφτασε ο περίπατος μέσα στη μέρα θα βρει τρόπο να την “κοπανήσει”. Υπάρχουν, μάλιστα, ράτσες που λατρεύουν τόσο να  γυρνάνε έξω, ώστε πηδάνε φράχτες και φεύγουν συνεχώς. Όπως για παράδειγμα τα Χάσκι.

2. Είναι απόγονος λύκων

Μη ξεχνάς ότι τα σκυλιά είναι απόγονοι των λύκων, οι οποίοι διανύουν χιλιόμετρα κάθε μέρα. Κι ο σκύλος σου εξακολουθεί να έχει μερικά από αυτά τα ένστικτα. Εντάξει μπορεί να μη φάει τις κότες του γείτονα όπως οι λύκοι, αλλά τα χιλιόμετρά του θέλει να τα κάνει.

3. Κάτι του τράβηξε την προσοχή

Η αναζήτηση, η εξερεύνηση και το κυνήγι είναι στο αίμα του. Αυτό σημαίνει πως αν κάτι του τραβήξει την προσοχή θα το σκάσει για να κάνει τη δική του εξερεύνηση σα γνήσιος ντετέκτιβ!

4. Δεν είναι στειρωμένο

Τα αρσενικά σκυλιά που δεν έχουν στειρωθεί, έχουν την τάση να το σκάνε προς αναζήτηση συντρόφου…

5. Βαριέται

Για ένα σκύλο που βαριέται ο έξω κόσμος είναι πρόκληση. Αν δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς μαζί του και δεν το κατοικίδιο σου εκτονώνεται με παιχνίδι, θα βρει ενδιαφέροντα μακριά από το σπίτι.

Οι αληθινοί άντρες, μένουν με εκείνες που ομορφαίνουν επειδή αγαπάνε..

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν άνθρωπο στην ζωή σου, που θα μαζέψει την καρδιά σου από κάτω, θα την πάρει στα χέρια του, θα την ζεστάνει και θα στην ξαναδώσει πίσω ζωντανή και κόκκινη.

Όταν γνωρίσεις αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, μην τον φοβηθείς όπως τους άλλους.
Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη κοντά του να πετάξει, σαν λευκό περιστέρι στον ουρανό που ονειρεύτηκες να ζήσεις.

Άπλωσε το χέρι και αγκάλιασε αυτόν που θα σου χαρίζει το πιο όμορφο του χαμόγελο,το πιο ειλικρινή του “Σ’ αγαπώ”, το πιο ζεστό του “Να προσέχεις”.

Δεν θα έρθει κοντά σου για να πάρει αλλά για να δώσει.

Ούτε θα στέκεται μπροστά σου ή πίσω σου αλλά δίπλα σου.

Δεν θα είναι μαζί σου γιατί έχει την ανάγκη σου αλλά γιατί θα θέλει να σου χαρίσει όλη την αξόδευτη αγάπη που κρύβει μεσα του.

Κοντά του δεν θα φοβάσαι να ονειρεύεσαι.

Μήστρα: η κόρη του Ερυσίχθονα που εκδιδόταν για να τρέφει τον πατέρα της

by Αρχαίων Τόπος

Η Μήστρα είναι κόρη του Θεσσαλού Ερυσίχθονα, γιου ή αδελφού του βασιλιά Τριόπα. Το όνομα της κόρης αναφέρεται στον ψευτοησιόδειο Κατάλογο Γυναικών, όπου γίνεται λόγος για την ικανότητά της να αλλάζει μορφές. Η τύχη της καθορίζεται από το ήθος του πατέρα της, τουλάχιστον όπως το παραδίδει ο Οβίδιος. Διότι στον Ύμνο στη Δήμητρα του Καλλίμαχου ο Ερυσίχθων παρουσιάζεται σαν κακομαθημένος άγαμος νέος που από καπρίτσιο δείχνεται ασεβής και βίαιος, καθώς υλοτομεί από καπρίτσιο το ιερό άλσος της Δήμητρας -για να φτιάξει, λέει, με τα ξύλα των δέντρων τη στέγη του σπιτιού του, όπου θα παρέθετε γεύματα πλούσια για τους φίλους του.

 Οι προειδοποιήσεις και οι συμβουλές της Δήμητρας, που εμφανίστηκε μπροστά του σαν την ιέρεια του ναού της, δεν τον συνέτισαν και δεν απέτρεψαν την ιεροσυλία.  Η ποινή που του έστειλε η Δήμητρα ήταν μια ακόρεστη πείνα που τίποτε δεν μπορούσε να τη χορτάσει. Σε λίγο κατέφαγε όλα τα πλούτη του σπιτιού των γονιών του, οι οποίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να κρατήσουν μυστικό το οικογενειακό τους δράμα. Μέχρι που ο εσώκλειστος αδηφάγος γιος αναγκάστηκε να βγει έξω, για να ζητιανεύει.

Η φάρσα που έστησε η ομορφότερη πόρνη των αρχαίων χρόνων στο φιλόσοφο Διογένη

Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν πολλά πράγματα. Αν κάτι δεν ήταν, είναι ένα συνηθισμένος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα ο Διογένης ήταν αναρχικός ακόμα κι αν τότε που έζησε, το συγκεκριμένο κοινωνικόπολιτικό ρεύμα δεν είχε ιδρυθεί.

Ο τρόπος σκέψης του και ο τρόπος ζωής του τον έκαναν να ξεχωρίζει. Οι ατάκες του και οι φαρμακερές απαντήσεις του σε όσους προσπαθούσαν να τον μειώσουν ή να τον εκθέσουν έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή για το πώς πρέπει κάποιος να αντιδρά απέναντι σε όσους θέλουν να τον μειώσουν.

Ο Διογένης δεν ήταν ένας εύκολος ή απλός άνθρωπος. Θεωρείται ο εμβληματικός πρωτοπόρος των Κυνικών που είχαν σαν έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) και οι οποίοι διατείνονταν ότι διέφεραν από τους άλλους σκύλους διότι εκείνοι δεν δάγκωναν τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουν!

Είναι ο πρώτος που δήλωσε «πολίτης του κόσμου» και το εννοούσε, σε μια εποχή που το βασικό γνώρισμα των ανθρώπων ήταν η πατρίδα και οι πρόγονοι. Σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν φρόντιζε να ισοπεδώνει όλους τους καθωσπρεπισμούς της κοινωνίας. Αυνανιζόταν δημόσια (είχε… ιδιαίτερη αδυναμία στην Αθηναϊκή αγορά), ουρούσε και αφόδευε σε περίτεχνες κολόνες και ιερούς ναούς.

Αρνητής του πολιτισμού και των Νόμων, πίστευε πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Είναι ενδεικτικό πως όταν μια μέρα είδε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, πήρε στα χέρια του το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε μακριά με δύναμη, αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).

Το πιο εξελιγμένο ρομπότ που προορίζεται να συμμετέχει σε αποστολές διάσωσης. Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο

Εντύπωση και θαυμασμό έχει προκαλέσει, η ανάρτηση ενός βίντεο που δείχνει ένα ρομπότ να τρέχει, να αποφεύγει εμπόδια και να κάνει τούμπες, χωρίς να χάνει την ισορροπία του.
Ο Άτλας, όπως είναι το όνομα του, κατασκευάστηκε από την Boston Dynamics, για λογαριασμό της Google.
Το ύψος του υπολογίζεται ότι είναι 1,88 και το βάρος του 150 κιλά.
Το βίντεο με τις ικανότητες του Άτλα, παρουσιάστηκε από τον ιδρυτή της Boston Dynamics, Marc Raibert, σε συμπόσιο στο Κέιμπριτζ, τον Αύγουστο.
Όπως ανέφερε ο Raibert «Μας ενδιαφέρει να ισορροπήσει, να κινείται γρήγορα και να αποφεύγει τις πτώσεις. Μας ενδιαφέρει να βγάλουμε αυτό το ρομπότ στον έξω κόσμο».
Η εταιρεία κατασκευής του επεσήμανε, ότι το λογισμικό του συγκεκριμένου ρομπότ είναι πολύ εξελιγμένο, γι’αυτό και οι ανταγωνίστριες εταιρείες δε μπορούν να φτάσουν τις δεξιότητές του.

Oι 5 πιο εθιστικές ουσίες στον κόσμο

Μία ομάδα ειδικών από το Royal College of Psychology σε συνεργασία με χημικούς, φαρμακολόγους, και ειδικούς εγκληματολογίας έφτιαξαν μία λίστα με τις πέντε πιο εθιστικές ουσίες του κόσμου. Η λίστα βασίστηκε σε τρεις παράγοντες: την απόλαυση, την ψυχολογική εξάρτηση και τη σωματική εξάρτηση και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Lancet Journal.

Αν και τα αποτελέσματα της λίστας δεν μας σοκάρουν, στο νούμερο πέντε βρίσκεται το αλκοόλ, μία ουσία που φαίνεται να είναι πιο εθιστική από όσο περιμέναμε. Ακολουθεί η λίστα, καθώς και το πόσο σκόραρε κάθε ουσία σε ψυχολογική και σωματική εξάρτηση (3/3, με το 3 να είναι το πιο εθιστικό).

Όποιος φοβαται πολυ ειναι δειλος

Περίληψη 

Κατ’ αρχήν δειλός δεν είναι αυτός που έχει φόβο, αλλά εκείνος που υποχωρεί μπροστά στο φόβο του. Επιπλέον, δειλός δεν είναι κάποιος επειδή όπως σχεδόν όλοι υποχωρεί μπροστά σ’ έναν πολύ μεγάλης έντασης φόβο, αλλά εκείνος που υποχωρεί μπροστά σ’ ένα φόβο ακόμα και μικρής ή μέτριας έντασης τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι υπερνικούν. Στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές που κάποιος αναστέλλεται από το να κάνει κάτι, δεν είναι επειδή είναι δειλός σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, αλλά επειδή φοβάται υπερβολικά σε σχέση με άλλους να κάνει αυτό το κάτι. Και φοβάται υπερβολικά να κάνει κάτι, όχι επειδή είναι δειλός (άλλωστε αυτό εξ’ ορισμού δεν ισχύει) αλλά επειδή πιστεύει αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό του. Κατηγορώντας τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο ως δειλό όταν αναστέλλεται από το να κάνει κάτι που φοβάται, επιδεινώνουμε την αναστολή του, αφού ενισχύουμε την αιτία της που είναι η υψηλού βαθμού αυτοαμφισβήτηση.

Κυρίως άρθρο

Συχνά  έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε τους εαυτούς μας ή τους άλλους ως δειλούς όταν φοβόμαστε πολύ να κάνουμε κάτι που οι περισσότεροι υποτίθεται ή όντως το κάνουν σχετικά άνετα.

Π.χ. φοβάμαι να φύγω απ’ αυτή τη σχέση που δεν με ικανοποιεί, γιατί είμαι δειλός. Ή φοβάμαι να πω την αλήθεια για το τάδε ζήτημα, γιατί φοβάμαι να αντιμετωπίσω ευθέως τις συνέπειες, είμαι δειλός. Ή αυτός φοβάται να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, είναι δειλός.

Θα πρέπει απ’ την αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι δειλός δεν είναι αυτός που φοβάται πολύ, αλλά αυτός που δεν πάει ενάντια στον φόβο του παρ’ όλο που κάτι τέτοιο θα ήταν ωφέλιμο για τον ίδιο ή για τους συνανθρώπους του. Στα παραπάνω παραδείγματα, όσο πολύ κι αν φοβάται κάποιος να κάνει κάτι, αν το κάνει τελικά, δεν θα θεωρηθεί δειλός ούτε απ’ τον εαυτό του ούτε από άλλους απλά και μόνο επειδή φοβήθηκε πολύ πριν το κάνει. Αντιθέτως, όσο πιο μεγάλος είναι ο φόβος στον οποίο χρειάστηκε να εναντιωθεί για να κάνει κάτι, τόσο πιο θαρραλέος σημαίνει ότι είναι.

Ας πούμε όμως ότι κάποιος κάνει πίσω μπροστά στο φόβο του. Πάλι, δεν σημαίνει ότι είναι δειλός.

Ενοχή: γιατί εμφανίζεται και πώς να την ξεπεράσουμε

Η ενοχή αναπτύσσεται απέναντι σε μία πράξη μας που θεωρούμε ότι ήταν βλαβερή προς κάποιον άλλον ή ακόμα και προς τον ίδιο μας το εαυτό.

Αυτό το συναίσθημα μπορεί να αποδειχθεί πολύ δυσάρεστο, ιδιαίτερα επίμονο και συχνά βασανίζει ψυχικά (συνειδητά ή υποσυνείδητα) εκατομμύρια ανθρώπους. Μερικές φορές μάλιστα αποτελεί τον βασικό, κρυφό πυρήνα ψυχικών διαταραχών που καλείται να αντιμετωπίσει ένας ψυχοθεραπευτής.

Ωστόσο θα είναι μεγάλη παράλειψη αν δεν αναγνωρίσουμε το σωτήριο ρόλο της ενοχής στην εξέλιξη και ειδικότερα τον ηθικό πολιτισμό του ανθρώπου. Η ενοχή είναι το επώδυνο συναίσθημα που μετά από μία βλαπτική συμπεριφορά κάνει τον άνθρωπο να θέλει να αποφύγει την επανάληψή της ή και να την επανορθώσει στο μέτρο του δυνατού.

Με άλλα λόγια, η ενοχή είναι προϊόν ενός μηχανισμού της ψυχής που μας κινητοποιεί να γινόμαστε καλύτεροι ο ένας προς τον άλλον αλλά και προς τον εαυτό μας. Επομένως, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι θέλουμε να απαλλαγούμε από την ενοχή επειδή είναι δυσάρεστη· κατά βάθος πιστεύουμε επίσης ότι τη χρειαζόμαστε για να βελτιωνόμαστε ως άνθρωποι. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που συχνά αυτό το συναίσθημα γίνεται τόσο επίμονο και είναι τόσο δύσκολο να το ξεπεράσουμε.

Προκειμένου λοιπόν να απαλλαγούμε από την ενοχή, θα πρέπει πρώτα να βεβαιωθούμε ότι δεν τη χρειαζόμαστε πλέον για να γίνουμε καλύτεροι. Εντάξει, κάναμε ένα λάθος όσο μεγάλο κι αν ήταν, νιώσαμε ενοχή, αλλά μέχρι πότε απαιτείται να νιώθουμε αυτό το συναίσθημα για να μάθουμε από το λάθος μας και να μην το ξανακάνουμε;

Μία εύλογη απάντηση είναι ότι χρειάζεται να νιώσουμε ενοχή μέχρι να βρούμε και να εξουδετερώσουμε τις πραγματικές αιτίες που κάναμε τη λάθος πράξη ώστε να μην την επαναλάβουμε. Πράγματι, όταν κάνουμε ένα λάθος, το μόνο που αξίζει την προσοχή μας είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε από δω και πέρα για να μην το επαναλάβουμε στο μέλλον (και να το επανορθώσουμε στο μέτρο του δυνατού).

Επομένως όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να αποκαλύψουμε και να εξουδετερώσουμε τις αιτίες που διαπράξαμε κάτι κακό, μία βλαβερή πράξη, η ενοχή καθίσταται άχρηστη και τότε μόνο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απαλλαγούμε απ’ αυτή.

Οι αιτίες που σε τελευταία ανάλυση μας οδήγησαν στην τέλεση μίας «κακής», μίας βλαβερής πράξης είναι δύο:

Χάρων και Μένιππος, Λουκιανός, νεκρικοί διάλογοι

Χάρων και Μένιππος. (Ο διάλογος που ακολουθεί διεξάγεται ανάμεσα στον πορθμέα του κάτω κόσμου, τον Χάρωνα, και τον Μένιππο, ο οποίος έζησε μέχρι τον θάνατό του με βάση τα ιδεώδη των κυνικών. (Οι κυνικοί πρέσβευαν την απλή ζωή σύμφωνα με τη φύση, την εγκράτεια χωρίς παρεκκλίσεις και την άρνηση των καθιερωμένων κοινωνικών αξιών, όπως είναι ο πλούτος, η δόξα, η ομορφιά κ.ά.). Ως συνέπεια του τρόπου με τον οποίο έζησε, ο Μένιππος δεν έχει ούτε τον οβολό που έβαζαν, σύμφωνα με το έθιμο, στο στόμα του νεκρού ως αμοιβή του Χάρωνα. Ο τελευταίος ζητεί μετά το πέρασμα στην αντίπερα όχθη τα ναύλα).

ΧΑΡΩΝ: Παλιοτόμαρο, πλήρωσέ μου τα ναύλα σου!

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Φώναζε όσο θέλεις, αν σ᾽ αρέσει!

ΧΑΡΩΝ: Πλήρωσε, σου λέω, που σε πέρασα από τη λίμνη!

Μενελαος Λουντεμης: Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες

Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ ,όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται,όσο δεν αντέχεται.Τότε μπορεί και να μην έφευγες.

Μα μήπως έγινε; Μήπως στο είπα έτσι δυνατά,σπαραχτικά,όπως το’ θελα και δε γνώρισα τα λόγια μου;

Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του;

Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω; Και τώρα που όλοι έφυγαν,όλα έγιναν μισητά,σε ποιον ν’απλώσω τα χέρια μου; Σε ποιον; Σε ποιον να πω’σώσε με!’, τώρα που χάνομαι…που βουλιάζω…που βουλιάζω…»

Πιο αργή μάσηση, πιο λίγα κιλά!

Οι άνθρωποι που μασούν αργά το φαγητό τους όταν τρώνε, έχουν μικρότερες πιθανότητες να παχύνουν και να αναπτύξουν μεταβολικό σύνδρομο, σύμφωνα με μια νέα ιαπωνική επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακαγιούκι Γιαμάτζι του Πανεπιστημίου της Χιροσίμα, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε αμερικανικό καρδιολογικό συνέδριο, παρακολούθησαν επί πέντε χρόνια 642 άνδρες και 441 γυναίκες με μέση ηλικία 51 ετών, που χωρίσθηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με το πόσο γρήγορα έτρωγαν (αργά-φυσιολογικά-γρήγορα).

Διαπιστώθηκε ότι οι «γρήγορες μασέλες» είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα (11,6%) να εμφανίσουν μεταβολικό σύνδρομο, σε σχέση με όσους έτρωγαν με κανονικό ρυθμό (6,5%) ή με αργό (2,3%). Επί πλέον, όσοι έτρωγαν πιο γρήγορα, είχαν μέσα σε αυτή την πενταετία πάρει περισσότερα κιλά, είχαν μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης και υψηλότερο σάκχαρο, σε σχέση με όσους έτρωγαν αργά.

Φῶς μέσα… Φῶς κι ἔξω…

Ὁ Ἄνθρωπος γιὰ νὰ ζήσῃ στὸν πλανήτη χρειάζεται ἐνέργεια.
Πολὺ ἐνέργεια.
Ἐνέργεια πού, κατὰ κύριον λόγο, λαμβάνει μὲ τὴν τροφή.
Ὅμως μόνον μὲ τὴν τροφὴ δὲν καλύπτουμε τὶς ἀνάγκες μας.
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια ἀπὸ τὸν Ἥλιο…
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους…
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια ἀκόμη κι ἀπὸ τὸν …ἴδιο μας τὸν ἑαυτόν!
Καὶ ἴσως σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ὀφείλουμε νὰ ἑστιάσουμε σιγὰ σιγά.
Διότι ἡ μόνη ἐνέργεια ποὺ παραμένει ἀστείρευτη, πάντα σὲ περίσσεια καὶ διαρκῶς διαθέσιμη εἶναι αὐτὴ ποὺ πηγάζει ἀπὸ μέσα μας.

Τὰ ἀναγκαῖα ἐνεργειακὰ ἐπίπεδα, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε, τὰ γνωρίζουμε. Μᾶς τὰ ὁρίζει τὸ σῶμα μας.  
Τί γίνεται ὅμως ὅταν τά ὑπερβαίνουμε; 
Διότι συχνά, μὲ διαφόρους τρόπους, μποροῦμε νὰ ὑπερβοῦμε τὰ ἀναγκαῖα, γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας, ἐνεργειακὰ ἐπίπεδα.
Τότε, ἐὰν ξέρουμε, μοιράζουμε… Μοιράζουμε ἁπλόχερα…Ὅταν ἔχουμε περίσσευμα τὸ μοιράζουμε… Διότι ἐὰν δὲν τὸ μοιράσουμε, τότε αὐτὴ ἡ ἐνέργεια κάπου μέσα μας ἐγκλωβίζεται καὶ μᾶς …πνίγει. Τὸ σῶμα μας, ὅταν δὲν μποροῦμε νὰ μοιράσουμε τὴν ἐνέργεια, λειτουργεῖ σὰν …χύτρα δίχως …ἐκτονώσεις!!!
Καὶ σκάει!!!

Τα παράξενα ''μαγικά'' κάτοπτρα του αρχαίου κόσμου

Η αποθέωση της λογικής και η αίσθηση του μέτρου και της αρμονίας είναι δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.  Αυτή όμως η αρχαία Ελλάδα της λατρείας του λόγου και της ελεύθερης σκέψης, της ανάπτυξης των επιστημών, της άνθησης της φιλοσοφίας, της ποίησης και της ιστορίας είναι η μία πλευρά που έφθασε σε μας, μέσα από τα κείμενα των μεγάλων Ελλήνων κλασικών συγγραφέων και τις μελέτες των κορυφαίων ελληνιστών από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας.
Κάτω από αυτήν υπάρχει μια άλλη Ελλάδα ενός κόσμου σκοτεινού και άγριου, των απλών ανθρώπων -συχνά περιθωριακών και απόκληρων της κοινωνίας- που κάνουν ξόρκια και επικλήσεις στους δαίμονες, καταφεύγοντας σε μάγους και μάγισσες, όπως ακριβώς στην αρχαία Αίγυπτο και στη Βαβυλώνα.

Η μελέτη του κόσμου των Ελλήνων μάγων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι αναφορές στα λογοτεχνικά, ρητορικά και ιστορικά κείμενα της εποχής είναι ελάχιστες, καθώς οι μεγάλες μορφές της αρχαίας ελληνικής διανόησης ούτε είχαν ούτε θα ήθελαν να έχουν την παραμικρή σχέση με τα άτομα των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων που στρέφονταν στο εξωπραγματικό και το υπερφυσικό. Απομένουν τα κείμενα των πινακίδων, με τις πολλές αλλά λακωνικές επιγραφές σε μια γλώσσα άξεστη και ακατέργαστη, τόσο ξένη στην αρμονία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας των μεγάλων συγγραφέων. Τα κείμενα αυτά μας οδηγούν από τον κόσμο των σοφών στον κόσμο των μάγων, από τον δήμο και την αγορά στο βασίλειο των «δαιμόνων», από την Ελλάδα του φωτός στον κόσμο της νύχτας και του σκοταδιού.

Οι αναφορές στη μαγεία, των ποιητών, των ρητόρων, των φιλοσόφων και των ιστορικών, αν και απελπιστικά λίγες, μας βοηθούν πάντως να κατανοήσουμε κάπως αυτόν τον σκοτεινό και άγριο κόσμο, που είναι τόσο ξένος με έναν πολιτισμό φημισμένο για τον ορθολογισμό του.

Social Media: 7 βήματα για τη διάσωση της αυτοεκτίμησής μας

Τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης μπορούν να μας βοηθήσουν να νιώσουμε πιο συνδεδεμένοι με τους φίλους μας, ακόμα και όταν είμαστε μακριά. Όμως, για πολλούς από εμάς, η κουλτούρα του υπερβολικού sharing μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή μας.

Με περισσότερες από 10 εκατομμύρια νέες φωτογραφίες να φορτώνονται στο Facebook κάθε ώρα, οι ειδικοί λένε ότι τα Social Media, είναι ένα ορυχείο δυνατοτήτων για τους νέους να προσελκύονται σε συγκρίσεις με βάση την εμφάνιση. Το Instagram χαρακτηρίστηκε πρόσφατα ως το χειρότερο για την ψυχική υγεία των νέων καθώς προκαλεί αισθήματα ανεπάρκειας και ανησυχίας.

Στην εποχή των πανταχού παρόντων κοινωνικών μέσων, πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας στο διαδίκτυο όταν η χρήση τους επηρεάζει άμεσα την αυτοεκτίμηση μας;

Δημιουργήστε ένα φάκελο αυτοεκτίμησης στο τηλέφωνό σας
Η φοιτήτρια Issie Lakin, 17 ετών, λέει ότι η συνεχής εξέταση των “όμορφων γυναικών με «τέλεια» σώματα, καμπύλες, ακριβό ρουχισμό και συνεχή ταξίδια» είχε καθοριστικό αντίκτυπο στον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της. Αυτή η συνεχής σύγκριση με άλλους ανθρώπους στο Instagram είναι καταστροφική, λέει, έτσι προσπαθεί να θυμηθεί τα θετικά πράγματα στη ζωή της. “Η καλύτερη στρατηγική αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος για μένα ήταν να εντοπίζω και να κατεβάζω στο τηλέφωνό μου, εικόνες και φράσεις έμπνευσης, ώστε να μου θυμίζουν εκείνα που έχω καταφέρει στη ζωή μου”, λέει η Lakin. “Ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά αυτό που, τελικά, έκανα ήταν να δημιουργήσω ένα φάκελο με όλες αυτές τις εικόνες και τις ρήσεις και να καταφεύγω σε αυτές, όποτε είχα κάποια δυσκολία.

Διαγράψτε τις εφαρμογές από το τηλέφωνό σας
Δεν χρειάζεται να διαγράψετε τους πραγματικούς λογαριασμούς σας, αλλά η διαγραφή των εφαρμογών από το τηλέφωνό σας μπορεί να σας βοηθήσει κατευνάζοντας την παρόρμηση να ελέγχετε συνεχώς αυτές τις πλατφόρμες. Αν διαπιστώσετε ότι ο έλεγχος του Instagram σάς στέλνει σε μια σπειροειδή κατεύθυνση αρνητικών σκέψεων, η διαγραφή των εφαρμογών – ακόμα και για σύντομο χρονικό διάστημα – θα μπορούσε να σας δώσει την απόσταση που χρειάζεστε.

Κρυμμένα αισθήματα και απιστία

Οι γυναίκες συγχωρούν περισσότερο την απιστία σε σχέση με τους άντρες αν και σήμερα παρουσιάζεται η τάση να συγχωρούν και οι άντρες (σε μικρότερο βαθμό) την γυναικεία απιστία. Σε γενικές γραμμές αν έχεις μια ικανοποιητική σχέση με τον άλλο, δηλαδή αν μπορείς να δέχεσαι και να δινεις την ευχαρίστηση, αν υπάρχει χιούμορ και αν μπορείς να δέχεσαι και τα κακά του άλλου, δύσκολα απατάς γιατί σε εμποδίζει ο φόβος οτι θα χάσεις την καλή σχεση. Όλοι κοιτούν. Άντρες και γυναίκες. Άλλο είναι αυτό καί άλλο να αποφασίσεις να ρισκάρεις να απατήσεις. 

Οσο μια σχέση δεν εχει στοιχεία χαράς που προέρχεται από την ευγνωμοσύνη βασικά, τόσο ευκολότερα πας αλλού. Αυτό ειναι ένα προβλημα γιατί τα στατιστικά επιβεβαιώνουν αυτό που ξέρουμε από την κλινική ανάλυση και την θεωρητική κατανόηση: ότι η ευγνωμοσύνη υπάρχει όταν αγαπηθείς από τη φιγούρα που σε φροντίζει τον πρώτο χρόνο. Δυστυχώς αυτή ειναι η μεγάλη αληθεια που εχει φέρει στο φως η διεξοδική ψυχολογική ανάλυση. Που σημαινει οτι χρειάζεται να εκπαιδεύσουμε τους άντρες να στέκονται ψυχολογικά στις γυναίκες τους πάντοτε αλλά με μεγάλη προσοχή κατα την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του πρώτου χρόνου ζωης του βρέφους. Εκεί χρειάζεται εκπαίδευση. 

Οταν η μητρική φιγούρα αισθανεται ασφαλής, ακόμα κι αν η ίδια δεν ειχε πάρει αγάπη, θα μεγαλώσει το μωρό της σχετικά καλά. Αλλά η έννοια της στήριξης, σε έναν κόσμο γεμάτο έγνοιες και προβλήματα, εχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Ετσι ειμαστε καταδικασμένοι να υποκύπτουμε στην αδιαφορία και στην μοναξιά. Θα έβαζα ένα μάθημα στα σχολεία αν περνούσε από το χέρι μου. Θα λεγόταν: "το μάθημα της στήριξης". Να μάθουμε εκεί να ακούμε, όχι αυτό που θα θέλαμε γιατί μας εχει λείψει, αλλά αυτό που ο άλλος εκφράζει ως ανάγκη του. Είναι τόσο δύσκολο αυτό όμως. Η μισή θεραπεία είναι αυτό. Η μισή ελπίδα είναι αυτό. Η μισή μας ζωή ή ίσως και ολόκληρη η ζωή μας ειναι αυτό. Εγω το βλεπω να δουλεύει αυτό. Βλεπω ποσο γρήγορα η σκοτεινιά γινεται φως, και πως το σύμπτωμα μετατρέπεται σε φυσιολογική επιθυμία για ζωή.

Ανυπόκριτος θαυμασμός για την Ελένη από τους απόμαχους της Τροίας

Χαρά Νάστου

Η Ελένη ως θεατής της μονομαχίας Μενέλαου-Πάρη, δεν είναι μόνη.
 
Συθεατές της ο Πρίαμος και όλοι οι πρωτόγεροι της Τροίας, που τα γηρατειά εμποδίζουν τους ώμους τους να σηκώσουν τ’ άρματα του πολέμου.

Ατενίζοντας με τα γέρικα μάτια τους την ομορφιά της, βγαίνουν από το στόμα τους τα γνωστά λόγια, που περιγράφουν αυτή την ομορφιά αντικειμενικότερα απ' τον καθένα, αφού τα εκφράζουν άνθρωποι μιας ηλικίας, που τους έχει απομακρύνει από τον πόλεμο και τον ερωτικό τον πόθο.

“Δεν είναι να οργίζεσαι, αν Αχαιοί και Τρώες
τόσον καιρό πάσχουν πολλά για μια γυναίκα τέτοια'
με τις αθάνατες θεές στην όψη τόσο μοιάζει”.
(Ιλιάδα ραψ. Γ)

Όταν την καλεί ο Πρίαμος κοντά του και της ζητά να του δείχνει τους Αργείτες στρατηγούς, του απαντά ευγενικά και με ενσυναίσθηση της ευθύνης:

“Για σένα έχω σεβασμό και φόβο, πεθερέ μου.
Ο θάνατος ας μ' έβρικε, όταν ακολουθούσα
τον γιο σου κι άφηνα πίσω όσους γνωστούς κι αν είχα
και τη μικρούλα κόρη μου και τις καλές μου φίλες”

Του δείχνει τον Αγαμέμνονα, τον Οδυσσέα τον Αίαντα, τον Ιδομενέα.
Τα μάτια όμως της Ελένης ψάχνουν τ' αδέλφια της και, μη βλεποντάς τους, υποθέτει πως από τις δικές της ντροπές ή κρύβονται, ή καθόλου δεν ήρθαν στην Τροία.
Δεν ξέρει πως από χρόνια έχουν πεθάνει:

Ελένη: “Ή απ' τη Λακεδαίμονα την ποθητή δεν ήρθαν,
ή ακολούθησαν εδώ με ποντοπόρα πλοία,
αλλά δεν έχουν όρεξη να μπουν στη μάχη μέσα,
καθώς φοβούνται την ντροπή, τα άσχημά μου έργα”.

ΜΥΘΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ – ΙΡΙΣ

ΑΠΟ ΒΑΣΩ ΔΕΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Στα μυθικά τέρατα, από τα οποία βρίθει η παγκόσμια και η ελληνική μυθολογία, θα επιστρέψουμε. Σήμερα, όμως, θα αναφερθούμε στο ουράνιο θαύμα που η ανθρώπινη φαντασία έπλασε. Την Αγγελιοφόρο Ίριδα, τον Άγγελο, η οποία όπως και η Εκάτη, που με τη σειρά της αποκαλούσαν Άγγελο, λατρευόταν στο νησί της Εκάτης, κοντά στη Δήλο. 

Ως θεϊκή ή υπερβατική παρουσία η έννοια άγγελος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πρόσωπο του Ερμή, ο οποίος προσφωνείται ως άγγελος της Περσεφόνης από τον Όμηρο. Στην αρχαία Ελλάδα, η έννοια άγγελος χαρακτήριζε κάποιον ο οποίος μετέδιδε ειδήσεις, πληροφορίες ή αγγελίες. 


Σε όλες, όμως, τις εποχές ήταν οι διαμεσολαβητές μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ ανθρώπων και θεών, μεταξύ υπερβατικού και κοσμικού, σύμβολο των αόρατων δυνάμεων που αναλαμβάνονται στους ουρανούς και κατέρχονται ανάμεσα στην πηγή της ζωής και στον κόσμο των φαινομένων.

Γι΄ αυτό, μια μορφή με την οποία ταυτίζεται η Ίρις είναι η Ειδοθέα, κόρη του Πρωτέα, που το όνομά της δηλώνει ορατή εμφάνιση, όπως είναι το ουράνιο τόξο. 

Ποια, όμως, ήταν η μυθική Ίρις; 

Άτη, η θεότητα που εκπροσωπεί τη συμφορά και την καταστροφή

Ενώ ακόμα θρηνούμε το χαμό τόσων ανθρώπων από τα καταστροφικά αποτελέσματα των πρόσφατων καταιγίδων και της υπερχείλισης των χειμάρρων στη Μάνδρα, αναλογιζόμαστε τί θα μπορούσε να μας διδάξει η ελληνική μυθολογία. 

Η θεότητα που εκπροσωπεί τη συμφορά, την καταστροφή είναι η Άτη. Η θεά Άτη είναι επίσης θεά της ψευδαίσθησης και της παράνοιας. 

Στην αρχαία ελληνική «άτη» είναι ακόμα η σύγχυση φρενών που έρχεται από τους θεούς και οδηγεί τους ανθρώπους σε απερίσκεπτες πράξεις. 

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα, μάς αναφέρει ότι η Άτη, κόρη του Δία και της Έριδας ήταν ικανή να φέρει καταστροφές ακόμα και στον ίδιο τον πατέρα της, το Δία.

Όταν όμως ο Δίας κατάλαβε το ρόλο της, την άρπαξε από τα μαλλιά και την πέταξε από τον Όλυμπο, κάτω στα μέρη των ανθρώπων. Το πάτημα της ήταν απαλό όχι στο χώμα, αλλά επάνω στα κρανία των ανθρώπων που τους ξεγέλαγε και τους επηρέαζε για να τους οδηγήσει στην καταστροφή.