Άτη, η θεότητα που εκπροσωπεί τη συμφορά και την καταστροφή

Ενώ ακόμα θρηνούμε το χαμό τόσων ανθρώπων από τα καταστροφικά αποτελέσματα των πρόσφατων καταιγίδων και της υπερχείλισης των χειμάρρων στη Μάνδρα, αναλογιζόμαστε τί θα μπορούσε να μας διδάξει η ελληνική μυθολογία. 

Η θεότητα που εκπροσωπεί τη συμφορά, την καταστροφή είναι η Άτη. Η θεά Άτη είναι επίσης θεά της ψευδαίσθησης και της παράνοιας. 

Στην αρχαία ελληνική «άτη» είναι ακόμα η σύγχυση φρενών που έρχεται από τους θεούς και οδηγεί τους ανθρώπους σε απερίσκεπτες πράξεις. 

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα, μάς αναφέρει ότι η Άτη, κόρη του Δία και της Έριδας ήταν ικανή να φέρει καταστροφές ακόμα και στον ίδιο τον πατέρα της, το Δία.

Όταν όμως ο Δίας κατάλαβε το ρόλο της, την άρπαξε από τα μαλλιά και την πέταξε από τον Όλυμπο, κάτω στα μέρη των ανθρώπων. Το πάτημα της ήταν απαλό όχι στο χώμα, αλλά επάνω στα κρανία των ανθρώπων που τους ξεγέλαγε και τους επηρέαζε για να τους οδηγήσει στην καταστροφή.

Οι αρχαίοι τραγικοί συνέλαβαν διαφορετικά την ιδέα της Άτης- πλάνης- καταστροφής και προσομοίωσαν τη δράση της με εκείνη της Νέμεσης και των Ερινυών. Στον Αγαμέμνονα, ο Αισχύλος βάζει την Κλυταιμνήστρα να επικαλείται την Άτη και τις Ερινύες για το θάνατο του άντρα της ως εκδίκηση για το χαμό της Ιφιγένειας.Και ασφαλώς αυτό απηχεί μια μεγάλη στροφή στον τρόπο που ο άνθρωπος αρχίζει να αναλαμβάνει πλέον τις ευθύνες του και δεν δικαιολογείται για πλάνη από τη θεά Άτη. Καταλαβαίνει ότι οι πράξεις του θα έχουν συνέπειες.

Φίλες και φίλοι μου, η φύση έχει τους νόμους της και ο άνθρωπος οφείλει να τους σεβαστεί για δικό του όφελος. Δυστυχώς η Άτη έρχεται με δέλεαρ τις προσωρινές εύκολες λύσεις, το γρήγορο κέρδος, την προσωρινή και πρόχειρη ρύθμιση. 

Ας μην ξεχνάμε ότι η Άτη πάει χέρι- χέρι με τη Δυσνομία (την ανομία), την αδελφή της, όπως λέει ο Ησίοδος.

Ας αναλάβει καθένας τις ευθύνες του και ας μην επαναπαύεται στο ότι : «Βρέχει επί δικαίους και αδίκους».

Ρ.Τ

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ