Ο Δρ. Μάνος Δανέζης μας λέει ότι το μοντέλο της ύλης που ξέραμε έχει πλέον ριζικά αλλάξει και μας αποκαλύπτει τι στην πραγματικότητα είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου.
Στο πλαίσιο αυτής της «νέας πραγματικότητας» ακόμα και ο θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί!
Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές.
Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας».
Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας.
Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας.
Σκέφτομαι άρα υπάρχω.
Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση, έχουμε ύπαρξη. (νοητή ζωή όπως μας λέει ο Ερμής Τρισμέγιστος χιλιάδες χρόνια πριν).
Το υλικό μας υπόστρωμα (τα αισθητά σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου. (πυρ και πνεύμα)
Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος, χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.
(δικές μου σημειώσεις..ο άνθρωπος της Γης είναι η δίχως λογική φύση από πυρ και πνεύμα που παίρνει υπόσταση και ζωή από την νοητική ουσία της ψυχής).
Είμαστε δηλαδή ένα τίποτα; Όχι, είμαστε κάτι πολύ περισσότερο, απλά στην παρούσα κατάστασή μας δεν μπορούμε να το συλλάβουμε.
Ας το δούμε σε ένα άλλο επίπεδο: σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).
Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.
(όταν οι ψυχές-συνειδητότητες εισέλθουν στην ενεργειακή καμπύλωση-εικονικό ολόγραμμα, δηλαδή ενωθούν με την πληροφορία της υλικής διπολικής υπόστασης ως ζωή, με την έννοια του χρόνου μέσω της αυξομείωσης της γέννησης και της φθοράς).
(Τότε προκύπτει ο τρισδιάστατος "υλικός"κόσμος, ενώ όλα είναι στην πραγματικότητα νοητά, όπου εισέρχονται στην τέταρτη διάσταση οι ψυχές για να ενωθούν με την "πληροφορία-πυρ και πνεύμα" και να γεννηθούν τα αισθητά σώματα μέσα στον εικονικό χώρο, που εμείς εδώ ονομάζουμε ως πυκνότητα υλοενέργειας).
Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας, αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.
(Όπως οι μαύρες τρύπες απορροφούν την ύλη και χάνεται από τα δικά μας μάτια..με τον ίδιο τρόπο όταν καμπυλώνεται ο χωρο-χρόνος ανάλογα με το "βάθος της αφύπνισης της συνειδητότητας των ανθρώπων" τα σώματα τους παύουν να υπάρχουν και αρχίζουν οι άνθρωποι να "βλέπουν" τον αόρατο νοητό κόσμο της ψυχής.