Ελευθερία - Μέρος (2)

Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος πατήστε εδώ.

Το θέμα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγνώρισει ότι είναι παγιδευμένος και να παραδεχτεί ότι βρίσκεται σε φυλακή για να μπόρεση να δραπετεύσει. (Βίλχελμ Ράιχ).

Διαφορετικά δεν έχει καμία δυνατότητα και παραμένει εγκλωβισμένος στα πρότυπα που οι άλλοι έχουν διαμορφώσει για αυτόν.

Η κυτταρική μνήμη είναι πανταχού παρούσα και δεν μπορεί να διαγραφεί, μπορεί μόνο να διαφοροποιηθεί, αν αλλάξει η πηγή που την εκπέμπει. Και εδώ έχει να κάνει με την ευφυΐα μας. Ανάμεσα σε κάθε σκέψη υπάρχει ένα κενό σιγής. Μπορεί να μην το παρατηρούμε αυτό, αλλά είναι πάντα εκεί και είναι απόλυτα αναγκαίο.

Κάποιες σχολές ψυχολογίας που είναι προσανατολισμένες στο περιεχόμενο του νου ή τους μηχανισμούς του εγκεφάλου δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη, όμως το κενό αυτό είναι παρόν και είναι πέρα από κάθε σκέψη. Αν προσπαθήσετε να γράψετε με αυτό τον τρόπο χωρίς κενά στις λέξεις, θα σας είναι πολύ δύσκολο να βγάλετε νόημα.

“Τονανικήσεικανείςταπάθητουεαυτούτουείναιηπρώτηκαικαλύτερηνίκη”. Πλάτων

Εύκολα κατανοούμε ότι το κενό είναι απαραίτητο αλλιώς θα σκεφτόμασταν κάπως έτσι.

Τα κενά ανάμεσα στις νότες είναι η διαφορά της μουσικής από τον θόρυβο.

Η φύση μας έχει δώσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση μας. Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε αυτή την αλήθεια και όσο περισσότερο μπορούμε να κρατάμε σε αρμονία το νου μας, την ψυχή μας, και το σώμα μας, θα έχουμε άριστα αποτελέσματα σε σχέση με την ολότητα του είναι μας. Και η ολότητα του είναι μας επιτυγχάνεται όταν αντιληφτούμε ότι η συγχώρεση ( συν – χώρος ) είναι απαραίτητο στοιχείο του συστήματος μας.  

Σκεφτείτε ότι το σύμπαν είναι σε διαρκή κίνηση και για να υπάρχει διαρκής κίνηση χρειάζεται ο χώρος. Πως είναι δυνατόν να κινείσαι όταν είσαι περιορισμένος; Περιορισμένος σημαίνει βρίσκομαι σε στενό χώρο, στενός χώρος, χμ…. μήπως αυτό σας λέει κάτι; Στενοχωρημένος, ποιος είναι στενοχωρημένος; μα φυσικά αυτός που βρίσκεται σε στενό χώρο. Αν κάνετε τον παραλληλισμό θα αντιλήφθητε ότι: η συγχώρεση είναι απαραίτητη για να γίνει η μετάβαση στο Μετά-νοώ.

Το μόνο σταθερό είναι η κίνηση! Αν θέλει λοιπόν κάποιος να παραμένει σταθερός πρέπει να κινείται, και για να μπορεί κάποιος να κινείται χρειάζεται χώρο. Το πείραμα που το αποδεικνύει αυτό είναι, αν πάρετε ένα δίσκο στρογγυλό με χερούλι, αυτό που είχαν τα παλιά καφενεία, και βάλετε το φλιτζάνι γεμάτο καφέ και αρχίσετε να το γυρνάτε με το χέρι σας με γρήγορη κίνηση θα δείτε ότι ο καφές δεν χύνεται. Τώρα αν μειώσετε την ταχύτητα θα δείτε ότι ο καφές θα χυθεί. Πάντα αυτό μου άρεσε να το κάνω όταν ήμουν μικρός και έκανα θελήματα πηγαίνοντας τον καφέ στον τότε μάστορα μου και όλοι με ρωτούσαν πως το πετυχαίνω αυτό και δεν χύνω τον καφέ.

Ελευθερία - Μέρος (1)

Ομοιοπαθητική και αυτογνωσία

Ουσιαστικά η ελευθερία σημαίνει  ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση. 

Η αλήθεια είναι ότι κανένας μας δεν γεννιέται ελεύθερος. Όλοι ή σχεδόν όλοι γεννιόμαστε με καταγραφές που έχουν οι γονείς μας  και οι γονείς μας έχουν και αυτοί καταγραφές από τους δικούς τους γονείς. Είναι γνωστό πλέον ότι η στιγμή της σύλληψης κρατά ένα από τα πιο σημαντικά κλειδιά, το κατά πόσο βάσει συναισθηματικού DNA είμαστε σε θέση να μπορούμε να διαχειριστούμε αυτό που λέγεται Ελευθερία.

Αυτή μας η ικανότητα να μπορούμε να διαχειριστούμε την μη υποδούλωση μας εξαρτάται από την παιδαγωγική εργασία που έχουμε δεχτεί. Και μιας που το σύστημα μας στην Ελλάδα και όχι μόνο, δεν παιδαγωγεί αλλά εκπαιδεύει (βλέπε άρθρο στο Strange 146) για τον λόγο, του, ότι αν κάποιος καταφέρει να συνειδητοποιήσει αυτή του τη σκλαβιά τότε για το εκάστοτε σύστημα είναι επιζήμιος μιας και αυτή του η ελευθερία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε διακυβέρνησης που θέλει να έχει σε υποδούλωση τους ανθρώπους για να μπορεί να τους ελέγχει και να τους εκμεταλλεύεται.

Και αυτή η υποδούλωση υφίσταται από αρχαιότατων χρόνων και δεν έχει να κάνει με τις τωρινές κυβερνήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει άφεση αμαρτιών στις κυβερνήσεις που διαδέχονται η μια την άλλη και που σε τελική ανάλυση είναι πιόνια διαφόρων συμφερόντων και που τελικό σκοπό έχουν την εξαφάνιση του ανθρώπου.  Και να που το όμορφο τραγουδάκι του Διονύσης Σαββόπουλου μας υπενθυμίζει (Και να που έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις). Όλοι μας έχουμε χρέος να αποφασίσουμε αν θέλουμε να παραμείνουμε σκλάβοι ή να κινηθούμε προς την ελευθερία με ότι συνεπάγεται αυτό. Και όπως πολύ σωστά το διατυπώνει ο Ρήγας Φεραίος (Καλλιωναι μιας ωρας Ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή).

Θα προτιμήσω να πεθάνω, μας λέει ο Σωκράτης  παρά να ζω χωρίς ελευθερία. Λέτε να έχει άδικο; Σίγουρα όχι διότι ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο. Η διδασκαλεία του Σωκράτη είχε ένα και μοναδικό κύριο θέμα. Τον άνθρωπο. Μην ξεχνάτε ότι από τότε ο Σωκράτης πίστευε, ότι δεν υπάρχει ισότητα ούτε ελευθερία στον άνθρωπο. Την ελευθερία ο άνθρωπος οφείλει να την κατακτήσει με τις δικές του πράξεις και τις δικές του ενέργειες. Όμως η ισονομία στην οποία πίστευε, είναι χρέος της πολιτείας σε κάθε άνθρωπο, να του παρέχει μέσω νόμων τις ίσες ευκαιρίες για να μπορέσει να κατακτήσει την αρετή της ελευθερίας του σκέπτεστε, και όχι την εκπαιδευτική διαδικασία του επιβαλλόμενου σκέπτεστε.

Η Σχέση Μεταξύ Διάθεσης και Τροφής: Απολαύστε το Φαγητό Σας

Ίσως έχετε ακούσει για το Γαλλικό Παράδοξο; 

Η παραδοσιακή Γαλλική διατροφή είναι φορτωμένη με βούτυρο και κρέμα, μεταξύ άλλων πλουσίων και ελκυστικών απολαύσεων. 

Πάντως, κατά μέσο όρο, οι Γάλλοι έχουν την τάση να είναι αρκετά υγιείς και πεθαίνουν από καρδιακή ανακοπή σχεδόν στα ίδια ποσοστά όπως και οι Αμερικανοί, οι οποίοι μεγαλώνουν με μια ισχυρή πίστη ότι αυτές οι τροφές είναι δυνητικά επικίνδυνες. 

Αν και υπάρχουν πολλοί πιθανοί λόγοι, ένα επιχείρημα υπέρ αυτού του παράδοξου είναι ότι οι Γάλλοι απολαμβάνουν το φαγητό τους. 

Στη Γαλλία, το φαγητό είναι μια σεβαστή εμπειρία που πρέπει να γευτείτε, ενώ πολλοί Αμερικανοί ανησυχούν για το τι περιέχεται στο φαγητό τους. 

Οι ερευνητές έχουν βρει ότι η έλλειψη ανησυχίας σχετικά με το φαγητό του Γαλλικού λαού (σε συνδυασμό με μικρότερες μερίδες) είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην ικανότητα τους να καταναλώνουν πλούσιες τροφές χωρίς σημαντικούς κινδύνους για την υγεία.

Ο Paul Rozin, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, βρήκε ότι όταν ερωτούνται σχετικά με ορισμένες τροφές, οι Γάλλοι γενικά χρησιμοποιούν λέξεις όπως «γιορτή» για να περιγράψουν μια τούρτα ή «γεύμα» για να περιγράψουν ένα αυγό. 

Οι Αμερικανοί, αντίθετα, κυρίως οι γυναίκες, είναι περισσότερο πιθανό να χρησιμοποιήσουν λέξεις όπως «ένοχος» για την τούρτα και «χοληστερόλη» για το αυγό. 

Μην επιτρέπεις στο ποιος ήσουν να σε αποτρέψει από το ποιος προσπαθείς να γίνεις

Όταν βρισκόμαστε σε μια προσπάθεια ριζικής αλλαγής αυτό-καταστροφικών συνηθειών, κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρχουν πάντα πράγματα που θα μας τραβούν πίσω στο παλιό τρόπο ζωής μας: άνθρωποι, πράγματα που βλέπουμε και μας δελεάζουν ή μυρωδιές , ή συναισθήματα που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε. 

Το πιο τρομακτικό είναι όταν η νοοτροπία μας αρχίζει να γλιστράει πίσω στο παλιό εαυτό μας, και αρχίζουμε να μαντεύουμε το δικό ταξίδι μας.

Κάνω πραγματικά το σωστό; 

Δεν θα έπρεπε να πάω σπίτι και να είμαι με το σύζυγό μου / τα παιδιά / την οικογένεια; 

Αυτό δεν θα έπρεπε να κάνει ένας καλός πατέρας; 

Μπορώ ίσως να παραλείψω αυτή τη συνάντηση. 

Πρέπει να προσφέρω τα προς το ζην στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου, δεν χρειάζεται να ολοκληρώσω αυτή τη θεραπεία / αυτό το βήμα. 

Ίσως να μπορώ να το παζαρέψω, είναι απαραίτητο να βγάλω κάποια χρήματα.

Αυτές οι σκέψεις που κατακλύζουν το κεφάλι μας όταν αισθανόμαστε αδυναμία μας δίνουν μια επιλογή. 

Θα τις πιστέψουμε;

Πόσες θερμίδες έχει μια σαλάτα; Τι παγίδες κρύβει ένα ψάρι; Η καλή και η κακή πλευρά των τροφών

Τι κακό μπορεί να σου κάνει το ψαράκι; Γιατί να πρέπει να σκεφτείς διπλά όταν τρως την αγαπημένη σου σαλάτα. Τελικά στη διατροφή δεν υπάρχουν απαγορευμένες “κακές” τροφές, αλλά μόνο λάθος τρόπος να τις καταναλώνουμε.

Βάζουμε στο μικροσκόπιο 6 τρόφιμα και με τη βοήθεια του ειδικού σου δίνουμε την καλή και την κακή τους πλευρά σε ό, τι αφορά στην υγεία και τη σιλουέτα σου.

“Τα ψάρια, οι ξηροί καρποί, οι σαλάτες ή ο καφές θεωρούνται από τους ειδικούς ως ωφέλιμες τροφές για την υγεία μας, ωστόσο δεν είναι πάντα τόσο υγιεινές επιλογές όπως νομίζουμε ή ο τρόπος που τις καταναλώνουμε είναι τέτοιος που μηδενίζει τις ευεργετικές τους ιδιότητες” εξηγεί η Κλινική διαιτολόγος διατροφολόγος Γεωργία Καπώλη και μας δίνει τη λαμπερή και τη σκοτεινή πλευρά των τροφίμων!!

1. Ψάρια

Η καλή πλευρά: Το ξέρεις καλά πως είναι από τα καλύτερα τρόφιμα για την υγεία. Τα ψάρια μας προσφέρουν τα καλά λιπαρά ω3 που είναι ευεργετικά για το καρδιαγγειακό μας σύστημα. Ακόμη σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες η κατανάλωση ψαριών προλαμβάνει την άνοια και μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού.

Η κακή πλευρά: Σε ορισμένα είδη ψαριών, τα λεγόμενα λιπαρά ψάρια, όπως ο ξιφίας, ο σολομός, ο λευκός μπακαλιάρος ωκεανού και ο φρέσκος τόνος εντοπίζονται υψηλά επίπεδα υδραργύρου, τα οποία μπορεί να βλάψουν το έμβρυο και για το λόγο αυτό οι έγκυες καλό είναι να αποφεύγουν την κατανάλωση λιπαρών ψαριών.

Ακόμη τα λιπαρά ψάρια θα πρέπει να τα αποφεύγουν τα παιδιά και οι γυναίκες που θηλάζουν. Γενικά πάντως δεν θα πρέπει να καταναλώνουμε πάνω από 2 μερίδες μεγάλων ψαριών την εβδομάδα, ενώ καλό είναι να προτιμούμε τα μικρά ψάρια που δεν είναι επιβαρημένα με υδράργυρο.

Σπίτι μου, σπιτάκι μου

Ωραίες οι έξοδοι, ωραίες οι βόλτες, ωραία και τα ταξιδάκια αλλά σαν το σπίτι σου πουθενά. Να τα λέμε κι αυτά. Γιατί αν δεν τα λέμε, θα πέσουν τα ντουβάρια και θα μας πλακώσουν. Διότι πώς να το κάνουμε; Άλλη η γλύκα του σπιτιού σου όταν χάνεσαι μέσα σε αυτό.

Το έλεγαν κι οι παλιοί, ρε παιδάκι μου. Ένα σπίτι να βρεις να μείνεις, ένα κεραμίδι να έχεις πάνω απ’ το κεφάλι σου κι όλα τα άλλα γίνονται. Βλέπεις, το σπίτι είναι το καταφύγιο του καθενός. Μπορεί να είναι καλύβα, διαμέρισμα, στούντιο ή μεζονέτα. Μπορεί να έχει του κόσμου τις ατέλειες και σε τίποτα να μη μοιάζει με ό,τι κάποτε φανταζόσουν. Είναι όμως η προσωπική σου κρυψώνα, η... γιάφκα σου.

Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τη ζεστασιά του χώρου τους ξέρουν για τι μιλάω. Οι σπιτόγατοι είναι ιδιαίτερη κατηγορία και συχνά κατακριτέοι απ’ τον περίγυρο. « Πάλι μέσα θα μείνεις;», ρωτάει ο κόσμος κι εκείνοι κάνουν το χατίρι σε φίλους και γνωστούς και ξεμυτίζουν λίγο απ’ τη φωλιά. Δεν είναι μονόχνοτοι ή βαρετοί. Είναι απλά συνειδητοποιημένοι. Ο κάθε άνθρωπος περνάει καλά με διαφορετικό τρόπο.

Εκείνοι προτιμούν να χαίρονται την ησυχία τους. Τους είναι αδιάφορο να βγαίνουν επειδή πρέπει να βγουν. Δεν τους νοιάζει εάν είναι Σάββατο κι όλη η παρέα έχει κλείσει τραπέζι κάπου. Θα βγουν όταν οι ίδιοι το έχουν ανάγκη. Όταν θα έχουν όρεξη να ξεσκάσουν και να δουν δυο αληθινούς φίλους. Οι γνωστοί για τα μάτια του κόσμου τους αφήνουν αδιάφορους.

Η Λευκάδα «πήγε» 36 εκατ. παραπέρα – Δεν είναι τίποτα, κοιμηθείτε ήσυχοι!

• 

Τα φονικά Ρίχτερ των τεχνητών σεισμών μετακίνησαν ολόκληρο το νησί κατά 36 εκατοστά… μόνο…

Κατά 36 εκατοστά μετατοπίστηκε η Λευκάδα μετά τον ισχυρό σεισμό των 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που σημειώθηκε την Τρίτη και άφησε πίσω του δύο ηλικιωμένες γυναίκες νεκρές και πολλές ζημιές σε διάφορα σημεία του νησιού.

Όπως προκύπτει από τις μετρήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, με τη χρήση προηγμένων μέσων, το νησί μετατοπίστηκε προς τον Νότο.

Επιπλέον, ο φλοιός έχει υποστεί κατακόρυφες παραμορφώσεις, που φτάνουν τα 20 εκατοστά, όταν το αντίστοιχο φαινόμενο στο σεισμό της Πάρνηθας το 1999 έφτανε τα εννέα εκατοστά.

Η μετασεισμική ακολουθία στο νησί συνεχίζεται. Μετά τον κύριο σεισμό και μέχρι αργά το βράδυ της Πέμπτης είχαν σημειωθεί περίπου 1.000 δονήσεις, ενώ σήμερα σημειώθηκε σεισμική δόνηση μεγέθους 4,8 R, στις 07.13 το πρωί.

Πόσα χρόνια υπάρχει ο πλανήτης Γη;

Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε ότι ο πλανήτης μας έχει ηλικία 2,9 δισεκατομμυρίων χρόνων. Τουλάχιστον αυτό αποδείκνυαν τα πιο παλιά ιζηματογενή πετρώματα που βρέθηκαν στην Αφρική. Ωστόσο Αμερικανοί επιστήμονες από το Old Dominion University της Βιρτζίνια έμειναν έκπληκτοι όταν βρέθηκαν στην περιοχή Pilbara της Δυτικής Αυστραλίας, όπου – ψάχνοντας για πρώιμα ίχνη ζωής – ανακάλυψαν πετρώματα που χρονολογούνται στα 3,5 δις χρόνια! Σύμφωνα με τη μελέτη τους, το συγκεκριμένο αυστραλιανό τοπίο αποτελούνταν αρχικά από μια παράκτια αμμώδη έκταση. Κατόπιν η άμμος μετατράπηκε σε μικροβιακά στρώματα (αποτελούμενα κυρίως από κυανοβακτήρια, γνωστά και ως γαλαζοπράσινα φύκια) και στη συνέχεια σε βράχια διατηρώντας τα μικροβιακά ορυκτά μέσα στο πέτρωμα. Έτσι η ηλικία του πλανήτη ανέβηκε κατά 0,6 δις χρόνια!

Όλα γύρω σου είναι αντανακλάσεις εσωτερικών δονήσεων που επιζητούν αποκατάσταση.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν χίλιοι λόγοι ίσως και χίλιοι δύο για να θυμώσεις με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζεις μες τη καθημερινότητα. 

Μπορεί ακόμη και να το εκλαμβάνεις ως φύσης-λογικό να αντιδράς με αμεσότητα και σθένος σε ότι σε ενοχλεί κι είναι πολλά όλο και περισσότερα αυτά που σε ενοχλούν κι όσο επιμένεις να εστιάζεις σ’ αυτά τόσο αυτά πληθαίνουν κι αυξάνουν.

Αναρωτήθηκες όμως ποτέ αν εν τέλει αντιδράς όπως η φύση θα ήθελε; Όπως ίσως θα ήταν όχι αναμενόμενο αλλά απρόσμενο ή μήπως όντως αντιδράς τόσο προβλέψιμα κι αναμενόμενα έτσι ώστε οι καταστάσεις να επαναλαμβάνονται με μια κυκλική τροχιά μέσα στο χρόνο μήπως κάποτε σου θυμίσουν ότι κάτι δεν κάνεις καλά.

Θα ήθελα να περιγράψω το φαινόμενο με μια απλή μεταφορά: Ο άνθρωπος πηγαίνει στο γυμναστήριο για να γυμνάσει το σώμα του και καθώς καταπονεί τους μυς του, ευχαριστιέται με την εικόνα που σχηματίζει το σώμα του, δε βρίζει τα όργανα που χρησιμοποιεί ούτε θυμώνει μαζί τους παρόλο που τον κουράζουν και τον ταλαιπωρούν. 

Αντιλαμβάνεται ότι είναι ωφέλιμα εργαλεία που έχουν σκοπό να σμιλεύσουν το φυσικό του σώμα έτσι ώστε να πάρει το δυνατόν μια τέλεια μορφή με βάση το μοντέλο-πρότυπο που έχει φανταστεί. Μέσα σε όλο αυτό το παιγνίδι πάντα θυμάται με ευκολία πως «Τι είναι ο πόνος μπρος τα κάλλη;»

Το γυμναστήριο της ψυχής όμως βρίσκεται μέσα στη ζωή και τα γεγονότα κι οι καταστάσεις είναι τα εργαλεία που απλόχερα προσφέρει η ζωή καθημερινά για να σμιλεύσουν τη δική της μορφή. 

Το καλέμι του Ανώτερου Γλύπτη μεθοδικά κι άοκνα απομακρύνει τα επίκτητα ελαττώματα έτσι ώστε να αποκτήσει ξανά την αρχετυπική της μορφή κι ενόσω οι καταστάσεις λειαίνουν το άμορφο σώμα της εκείνη ευφραίνεται καθώς γνωρίζει ότι αυτή η μορφή που έχει οραματιστεί είναι η ανάμνηση απ’ τη πρώτη της νιότη.

 Σε τούτο το παιγνίδι ο Πόνος ως μεγάλος Δάσκαλος προσφέρει το Κάλος στη Ψυχή μόνο όταν υπομείνει τα δεινά του. 

Στην αντίθετη περίπτωση το μάθημα επαναλαμβάνεται. 

Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας να παρατηρεί και να εστιάζει σε οτιδήποτε θετικό!

Έχει παρατηρηθεί ότι εστιάζουμε εύκολα στο αρνητικό κι ενίοτε είμαστε περισσότερο σε ετοιμότητα να σχολιάσουμε κάτι άσχημο παρά να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για το όμορφο. 

Το τελευταίο συνήθως γίνεται θύμα ζήλιας και πικρόχολων ψιθυριστών σχολίων. 

Έτσι μας μάθανε , έτσι τους βόλευε αλλά κάποτε πρέπει να το σταματήσουμε γιατί μας κρατά δεμένους σε χαμηλές δονήσεις κι αυτό μπορεί να είναι βολικό γι άλλους αλλά για μας είναι θανατηφόρο.

Ας δοκιμάσουμε από σήμερα κάτι διαφορετικό, να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να παρατηρεί και να εστιάζει σε οτιδήποτε θετικό μέσα στη καθημερινότητα μας.

Να εξασκήσουμε την προσοχή μας να ξεχωρίζει κάτι που ίσως να είναι μικρό κι ασήμαντο αλλά διαφέρει μέσα στο μουντό χρώμα των καιρών. 

Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό ας προσπαθήσουμε να του αφιερώσουμε το βλέμμα και τη σκέψη μας. 

Να νιώσουμε πόση ομορφιά υπάρχει στη πλάση που συχνά περνά απαρατήρητη επειδή έχουμε μάθει να ελκόμαστε απ' το μεγάλο το θορυβώδες το σπουδαίο κι αυτό επισκιάζει το μικρό το σιωπηλό αλλά παρόλα αυτά τόσο σημαντικό για να υπάρχει μέσα στη ζωή μας.

Επειδή τίποτε δεν είναι άχρηστο και πολλές φορές μέσα στα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα κρύβεται η μαγεία της δημιουργίας, ας ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά.

Η σωστή αντίδραση στις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας

Μετά την ψήφιση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του πολυνομοσχεδίου που απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, και αλλάζει το πλαισίο προστασίας για τους δανειολήπτες μέσω του νόμου Κατσέλη, οι πολίτες αναρωτιούνται ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης, ώστε να μην χάσουν τα σπίτια τους.

Επειδή διαβάζω για συλλαλητήρια, πορείες και διαδηλώσεις κόντρα στο νόμο που ψηφίστηκε, θέλω να πως όλα αυτά είναι παρωχημένα.

Κάναμε χιλιάδες διαδηλώσεις τα τελευταία έξι χρόνια, και το αποτέλεσμα ήταν η μία ήττα μετά την άλλη, και το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο.

Η απάντηση στην απελευθέρωση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική.

Η αντίδραση των πολιτών πρέπει να είναι να πάνε στο σπίτι του Αλέξη Τσίπρα και να τον βγάλουν στον δρόμο.

Πέντε πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις εάν κερδίσεις τα 5,4 εκατ. ευρώ στο ΤΖΟΚΕΡ της Κυριακής

Μετά από 10 διαδοχικά ΤΖΑΚΠΟΤ, το ΤΖΟΚΕΡ μοιράζει το αστρονομικό ποσό των  5.400.000€ στην κλήρωση της Κυριακής  22 Νοέμβρη! Από την αρχή του χρόνου 17 άτομα έπιασαν το ονειρικό «5+1» του ΤΖΟΚΕΡ και έγιναν από τη μία μέρα στην άλλη πολυεκατομμυριούχοι! Για εσένα που έπαιξες ή ετοιμάζεσαι να παίξεις, ίσως οι παρακάτω συμβουλές σου φανούν πολύτιμες! Γιατί να μην είσαι έτοιμος όταν τα εκατομμύρια σου χτυπήσουν την πόρτα; 

Αυτά είναι τα 5 πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις εάν είσαι εσύ ο μεγάλος υπερτυχερός! 

Πώς διατηρείται περισσότερες μέρες το ψωμί

Σε όλους μας αρέσει το ψωμί περισσότερο, όταν είναι φρέσκο. Αλλά πολλές φορές, είτε λόγω έλλειψης χρόνου για να πάμε να αγοράσουμε ψωμί, είτε επειδή είχαμε πάρει πολύ ψωμί πιο πριν και έχει μείνει, καταλήγουμε να καταναλώνουμε “μπαγιάτικο” ψωμί.

Αλλά πώς μπορούμε να διατηρήσουμε το ψωμί όσο πιο καλό γίνεται για όσες περισσότερες μέρες είναι δυνατόν;

 

Το ψωμί είναι ουσιαστικά ένα δίκτυο μορίων από πρωτεΐνες στο αλεύρι σίτου (γλουτένη) και από μόρια αμύλου. Αιωρούμενο σε αυτό το δίκτυο των μορίων είναι το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται από τη ζύμωση της μαγιάς μέσα στη ζύμη. Αυτό δίνει στο ψωμί την αφράτη υφή του.

 

Όταν η ζύμη θερμαίνεται στο φούρνο, τα μόρια αμύλου αποδυναμώνονται και επιτρέπουν σε μόρια του νερού να εισέλθουν ανάμεσα στις αλυσίδες των μορίων ζάχαρης και να συνδεθούν μαζί τους. Αυτό διογκώνει το άμυλο και αρχίζει να μαλακώνει.

Πού πρέπει να βάζετε το θερμόμετρο για σωστή μέτρηση

Η μέτρηση της θερμοκρασίας ενός ασθενούς είναι ένα βασικό βήμα για την παρακολούθηση ή ανίχνευση ασθενειών. Αυτό σημαίνει ότι η σωστή και ακριβής μέτρηση της θερμοκρασίας είναι σημαντική στην επιλογή και πορεία θεραπείας.

Αν και τα θερμόμετρα που μετρούν τη θερμοκρασία από το ορθό, δεν είναι γενικά η... πρώτη επιλογή ενός ασθενούς, μια νέα επιστημονική μελέτη έδειξε ότι τα “κεντρικά θερμόμετρα”, δηλαδή εκείνα που λαμβάνουν μετρήσεις θερμοκρασίας μέσα στο σώμα (καθετήρας σε πνευμονική αρτηρία, στην ουροδόχο κύστη, τον οισοφάγο, ή θερμόμετρα που μπαίνουν στο ορθό), είναι πολύ πιο ακριβή και ευαίσθητα από τα “περιφερικά θερμόμετρα”, δηλαδή εκείνα που ακουμπούν εξωτερικά στο σώμα του ασθενούς.

Ανάλογο «μπουφάν για το κρύο»

Γνωρίζουμε καλά πώς να προφυλάξουμε τον εαυτό μας από τις καιρικές συνθήκες και έχουμε ανάλογο ντύσιμο. Το ανάλογο μπουφάν μας δίνει την ανάλογη φροντίδα ως προς το κρύο που κάνει έξω.

Δεν μπορούμε να τα «βάλουμε» με τον καιρό και να παρέμβουμε στην φυσική αυτή διαδρομή.

Έτσι ακριβώς όπως το κρύο, είναι μερικές καταστάσεις ή γεγονότα στη ζωή μας. Κάποιες από αυτές μας «τρυπούν» το κόκκαλο από το «κρύο» που μπορεί να νιώθουμε. Το «κρύο» σε αυτές τις περιπτώσεις είναι άδικες συμπεριφορές, επίπονες καταστάσεις, κουραστική μέρα. Και επειδή κάποια από αυτά δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε απλώς να τα βιώσουμε θα φορέσουμε το ανάλογο «μπουφάν» για προστασία. 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ, (βίντεο)

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένας πρώην τρομοκράτης, στη συνέχεια διπλός πράκτορας της CIA μιλάει και εξομολογείται σε ένα αποκαλυπτικό βίντεο αποκαλύπτοντας ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος του ISIS.

O Mortοn Storm, ένας πρώην ριζοσπαστικός μουσουλμάνος φονταμενταλιστής, πιο συγκεκριμένα πρώην μέλος της Αλ Κάιντα στη Υεμένη ο οποίος αργότερα έγινε διπλός πράκτορας της CIA και συγγραφέας του αποκαλυπτικού βιβλίου, «AGENT STORM my life inside Al Qaeda and CIA», υποστηρίζει με όσα ξέρει, ότι μια δεύτερη δημόσια επίθεση των Τζιχαντιστών πιθανότατα θα εκδηλωθεί πολύ σύντομα.

Όπως αναφέρει : «Πιστεύω ότι στις επόμενες εβδομάδες θα έχουμε μια βομβιστική επίθεση στην Αμερική. Οι άνθρωποι που έχουν φοβηθεί από τα γεγονότα στην Ευρώπη και προσπαθούν να βρούνε έναν τρόπο φυγής έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι πλέον πολύ αργά. Οι ρίζες του κακού έχουν ριζωθεί πολύ βαθιά και πολύ δύσκολα ξεριζώνονται τώρα. Αναμένεται να δούμε το πόσο κακό θα κάνουν τα “αγριόχορτα στον κήπο της Ευρώπης”. Το κακό που θα γινόταν στο Ανόβερο μόλις την τελευταία στιγμή αποτράπηκε».

ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Ubi dubium ibi libertas.

(Όπου υπάρχει αμφιβολία υπάρχει ελευθερία), Λατινική Παροιμία

Του Γιώργου Στάμκου (stamkos@post.com)

Στην εποχή της τηλεοπτικής και Internetικης δικτατορίας η πεζότητα εισέβαλε στα σπίτια μας μεταμορφωμένη σε γλυκιά θαλπωρή. Έχοντας συνειδητοποιήσει από νωρίς πως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς μου είναι η πλήξη της καθημερινότητας και η χλιαρή λάσπη της μετριότητας, κατέφυγα από μικρός στη σκέψη και στη φαντασία. Προτιμούσα να μηχανεύομαι τρόπους διανοητικής φυγής από την πεζή και μίζερη καθημερινότητα, παρά να βουλιάζω μέσα στη χλιαρότητά της. Από μικρός ήμουν ένας ασυμβίβαστος, ένας μοναχικός ονειροπόλος, όχι όμως κι ένας επαναστάτης. Θεωρούσα την επανάσταση ως μια ανώφελη σπατάλη ενέργειας, που καταλήγει πάντα να τρώει τα παιδιά της.

Καθώς μεγάλωνα δεν άλλαξα γνώμη. Αντίθετα παρατηρούσα πως όπου συνέβαινε μιαν επανάσταση απελευθερώνονταν πολύ ενέργεια, δημιουργούνταν προς στιγμήν υπερβολικές προσδοκίες κι ελπίδες στους ανθρώπους και στο τέλος ο ενθουσιασμός πάντα ξεφούσκωνε, οι ελπίδες πάντα διαψεύδονταν και όλα κατέληγαν σε πικρία κι απογοήτευση. Σ’ αυτό το μείγμα χάους και βίας, το αίμα έβαφε πάντα κόκκινα τα όνειρα των ανθρώπων.

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ

Ο κόσμος μας χρειάζεται επαναστάτες. Η επανάσταση και η επιθυμία για θετικές αλλαγές βρίσκεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπινου πνεύματος. Ωστόσο η εποχή μας σχεδόν εχθρεύεται τους οραματιστές που αναζητούν ριζοσπαστικές λύσεις στα κοινωνικά και ατομικά προβλήματα που μας απασχολούν κι ευνοεί το «πρακτικό πνεύμα», δηλαδή τα στεγνά οικονομικά συμφέροντα.

Όταν φοβάσαι να αλλάξεις

Σε ένα επεισόδιο στο Grey’s Anatomy μία κοπέλα βαριά τραυματισμένη επιλέγει να μη χειρουργηθεί, επειδή πιστεύει με προσήλωση στα ζώδια και το ωροσκόπιο της εκείνη την ημέρα της είχε πει ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά για εκείνη.

«Στην προσπάθειά της να μην πεθάνει, σκοτώνει τον εαυτό της» διατείνεται η χειρουργός, που λίγες ώρες αργότερα την παρακολουθεί ανήμπορη να πεθαίνει.

Η ίδια φράση παραλλαγμένη, μας αποκαλύπτει ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του μέσου ανθρώπου: Στην προσπάθεια μας να μην αλλάξουμε, παθαίνουμε τις μεγαλύτερες αλλαγές.

Γιατί φοβόμαστε τόσο την αλλαγή;

Της δουλειάς μας, των συναισθημάτων μας, του χαρακτήρα μας;

Είναι τελικά η αλλαγή ο μεγαλύτερος κίνδυνος ή μήπως είναι το αναγκαίο και ευκταίο αποτέλεσμα της ζωής μας, μιας ζωής που τρέχει με τρελούς ρυθμούς και καλείται συνεχώς να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα;

Μήπως, όταν όλα γύρω σου αλλάζουν, αν δεν αλλάξεις κι εσύ ο ίδιος, τότε θα καταστραφείς;

Αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί;

Το βλέπουμε παντού γύρω μας, σε όλα τα επίπεδα.

Πολεμώντας ανεμόμυλους

Αφιερωμένο στους Δον Κιχώτες του ελληνικού διαδικτύου

Αν έχετε διαβάσει τον Δον Κιχώτη* θα θυμάστε ότι πολεμούσε με ανεμόμυλους. Ο καθένας μας κάνει ακριβώς το ίδιο. Πολεμάει ανεμόμυλους. Ο Δον Κιχώτης ήταν  επινόημα της φαντασίας ενός συγγραφέα. Ένας άνθρωπος που πίστευε ότι είναι ένας μεγάλος πολεμιστής. Φανταζόταν πως κάθε ανεμόμυλος που συναντούσε ήταν και ένας εχθρός και άρχιζε μάχη μαζί του. Αυτό ακριβώς κάνουμε κι εμείς μέσα στην ψυχή μας. Και γι' αυτό ακριβώς το λόγο γίνονται συχνά αναφορές σ' αυτή την ιστορία, γιατί μας θυμίζει τους εαυτούς μας. Οι συγγραφείς και οι ποιητές έχοντας  τα προσωπικά τους βιώματα μιλάνε πάντα για την ανθρώπινη ύπαρξη σε σχέση με τον εαυτό τους. Ο περισσότερος κόσμος δεν ακούει, γιατί δεν βοηθάει όταν κάποιος άλλος μας λέει τι είναι λάθος με μας, και λίγη σημασία δίνει σε τέτοια ακούσματα. Ο καθένας πρέπει να ανακαλύψει μόνος του τον εαυτό του, και ο περισσότερος κόσμος δεν θέλει να το κάνει ούτε κι αυτό.

Τι αλήθεια σημαίνει να πολεμάς ανεμόμυλους; Σημαίνει να μην πολεμάς ενάντια σε κάτι το σημαντικό ή πραγματικό, αλλά ενάντια σε φανταστικούς εχθρούς και σε φανταστικές μάχες. Με διάφορες ασήμαντες αφορμές, κατασκευάζουμε στο μυαλό μας  κάτι παγιωμένο και φοβερό. Λέμε: "Δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό," και έτσι ξεκινάμε μάχη, και "Δεν μου αρέσει αυτός," και επακολουθεί μάχη, και "Δεν είμαι ευχαριστημένος," και αρχίζει λυσσαλέος εσωτερικός πόλεμος. Πολύ δύσκολα πάντα καταλαβαίνουμε τι μας φταίει. Ο καιρός, το φαγητό, οι άνθρωποι, η δουλειά, η απραξία, το κράτος, σε οτιδήποτε κάνουμε συνήθως. Γιατί συμβαίνει αυτό σε μας; Εξ αιτίας της αντίστασης μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να αποδεχθούμε αυτό που πραγματικά είμαστε, δηλαδή τίποτα. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να είναι τίποτα.

Αγνό Αίσθημα Ύπαρξης - Απόδειξη Ενότητας.

Σε  όλους τους ανθρώπους στην διάρκεια της ζωής μας έρχονται κάποιες στιγμές, που αναδύεται μέσα μας το αδυσώπητο ερώτημα.
Ποιος είμαι?
Η απάντηση υπάρχει αλλά η φύση της είναι καθαρά υπαρξιακή.
Αυτό σημαίνει ότι η φύση της απάντησης είναι τέτοια που, δεν έρχεται με την λογική, αλλά με την αίσθηση και τελικά καταλήγει σε  βίωμα.
Μόνο τότε η απάντηση  σ' αυτό το ερώτημα είναι αληθινή.
Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα σιγά, σταδιακά.
Θα δώσω μια κατεύθυνση στην σκέψη που θα μετατραπεί σιγά-σιγά σε συναίσθημα.
Εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο αν το συναίσθημα θα γίνει βίωμα.  

Αρχίζω από τον τίτλο.
Τι είναι αυτό το αίσθημα ύπαρξης.
Απάντηση:
Είναι το μόνο σταθερό στοιχείο στην ζωή του ανθρώπου.
Είναι αυτό που μας συνοδεύει σε όλη μας την ζωή.
Όλα τα υλικά στοιχεία του κόσμου μεταβάλλονται διαρκώς. 
"Τα πάντα ρει" (Ηράκλειτος)
Ο νόμος της φθοράς κυβερνάει την υλική πραγματικότητα.
Στην υλική πραγματικότητα περιλαμβάνεται και η ζώσα ύλη.
Επομένως και τα ανθρώπινα σώματα κυβερνάει ο ίδιος νόμος.

Ας δούμε τώρα τι είναι κι' από που πηγάζει το αγνό Αίσθημα ύπαρξης.
Όταν ξυπνάμε το πρωί  και πριν ακόμα συνειδητοποίησουμε  τους εγκόσμιους προσδιορισμούς.
Αυτούς που αποκτήσαμε εν ζωή και καθορίζουν την θέση μας και συμπεριφορά μέσα στην κοινωνία.
Όπως όνομα, επάγγελμα οικογένεια φίλοι και σχέσεις με τους ανθρώπους.

Άμεσα και για ελάχιστο χρόνο, πριν προλάβουν να μπουν στην συνείδηση οι κοινωνικοί προσδιορισμοί:
Νιώθουμε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ύπαρξης.
Αυτό το αίσθημα είναι αρχέγονο και επειδή είναι πάντα παρόν, το θεωρούμε φυσιολογικό και περνάει απαρατήρητο.
Κάτι που το αισθανόμαστε σαν  Εγώ Είμαι.
Αισθάνομαι απλά την ύπαρξή μου στον κόσμο!

Αυτό το απροσδιόριστο κάτι, που μπορεί να σταθεί  μόνο του χωρίς περαιτέρω προσδιορισμούς.
Αυτό το αίσθημα, το Εγώ Είμαι παραμένει αναλλοίωτο για όλη μας την ζωή.
Η σταθερότητα και η συνέχεια είναι  λόγοι που καθιστούν αυτό το συναίσθημα απαρατήρητο για την προσοχή του ανθρώπου.
Το θεωρεί συνηθισμένο περιβάλλον και το παρακάμπτει. 
Δηλαδή η προσοχή παραμένει  στην επιφάνεια, παρατηρεί τα επουσιώδη και παρακάμπτει την ουσία.
Θα αποδειχθεί όμως παρακάτω ότι, αυτό είμαστε στην πραγματικότητα και τίποτε άλλο. 

Ρομαντικός Επίλογος - Νίκος Καρούζος

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων

ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.

ΡΟΗ ΖΩΗΣ - ΑΛΛΑΓΗ - ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ

ΡΟΗ ΖΩΗΣ

Η σκέψη, είναι νεκρή.

(Όπως την λειτουργούμε).

Μόνο το βίωμα είναι ζωντανό.

Και είναι νεκρή,

ακριβώς επειδή ότι υπάρχει

εξωτερικά νομίζουμε,

(διότι έτσι «φαίνεται»

στον κόσμο της ύλης,)

ότι είναι απέναντι μας,

ή ξέχωρο από εμάς.

Εσωτερικά όμως, μέσα μας,

ποτέ δεν επήλθε

η διάσπαση μας με οτιδήποτε,

ακριβώς επειδή πάντα, η Μία ουσία,

ως νιώσημο (της παντοτινής μας ένωσης),

υπάρχει, και αυτό ακριβώς το βίωμα

το αποδεικνύει.

Έτσι, μόνο σε αυτό το βίωμα υπάρχει

Ζωντανή Ροή.

Μια νέα εποχή ανατέλλει, αυτή του «ελαττώματος»

Ένας νέος τρόπος σκέψης γεννιέται στην εποχή μας. Δεν έχει εκφραστεί ακόμα και δεν θα τον βρείτε γραμμένο πουθενά αλλά σίγουρα αισθάνεστε την παρουσία του. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η «τελειότητα» πλέον δεν ξεπερνά σε ομορφιά το «ελάττωμα». Αυτό που «σέρνει» όμως στο φως της καθημερινότητας του ανθρώπου τη νέα εποχή δεν είναι αυτή η αρχαία αλήθεια, αλλά η συνειδητοποίηση της.

Αν θέλετε να μάθετε τι αγαπήσατε στον σύντροφο σας, κοιτάξτε στα ελαττώματα του. Η ωριμότητα σας εξαρτάται από την συμφιλίωση σας με αυτή την σκέψη. Η ωριμότητα όμως δεν έρχεται μόνο μεμονωμένα σε κάθε άνθρωπο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το περιβάλλον μας, θα αναγνωρίσουμε ότι η προσπάθεια προσέγγισης της τελειότητας σε οποιονδήποτε τομέα είναι το κεντρικό μήνυμα της πλειοψηφίας των ερεθισμάτων που δεχόμαστε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι για να την «αγγίξουμε», δηλαδή για να κάνουμε συγκεκριμένη την μορφή της τελειότητας, την πιέζουμε μέσα σε ένα μικρό «κουτάκι», αυτό της αντικειμενικότητας. Το πρόβλημα που δημιουργείται με αυτό είναι ότι κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να αγαπήσει την αντικειμενικότητα, διότι είμαστε φτιαγμένοι για να λειτουργούμε, κατά συνέπεια και να αγαπάμε, υποκειμενικά.

Με την ολοένα αυξανόμενη χρήση των κοινωνικών δικτύων ο μέσος άνθρωπος εδραιώνει την παρουσία του. Η απόσταση μεγαλώνει όλο και περισσότερο από την εικόνα του ιδανικού, όπως αυτή προβάλλεται προς τις μάζες των παρατηρητών. Αν και ένα προφίλ του εαυτού μας σε ένα κοινωνικό δίκτυο είναι το καλύτερο κομμάτι μας όπως εμείς το αξιολογούμε ή το μέρος αυτό της προσωπικότητας μας που εμείς επιθυμούμε οι άλλοι να βλέπουν σε εμάς, εν τούτοις παραμένει τόσο περισσότερο αληθινό και ελαττωματικό σε σχέση με την εικόνα της τελειότητας που κρύβει η διαφήμιση οποιασδήποτε μορφής. Το αποτέλεσμα είναι η διαφήμιση που προβάλει το αντικειμενικά τέλειο να αποξενώνεται τόσο πολύ από την συνειδητοποιημένη πλέον πραγματικότητα του καταναλωτή, που να μην το κάνει επιθυμητό. Κατά τον ίδιο τρόπο καταρρίπτονται και τα πρότυπα ομορφιάς, του τρόπου ζωής κτλ.

Καζαντζάκης Αν ενωθώ με τους άλλους θα χάσω την ελευθερία μου

"Δεν θα ήθελα να πεθάνω ποτέ"

Στις αρχές του 1957 η δημοσιογράφος Γιολάντα Τερέντσιο (σσ οι παλιότεροι θα τη θυμούνται ανεξίτηλα) επισκέφθηκε το ζεύγος Καζαντζάκη στο σπίτι τους στην πόλη Αντίμπ. Περιγράφει το χώρο, δίνει ένα σύντομο πορτρέτο του συγγραφέα και καταγράφει τη συζήτηση που είχε μαζί του. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα:

Ζουν ήσυχα, ερημικά, οι δυο Έλληνες στο γραφικό μικρό σπίτι της οδού του Μπα-Καστελέ. Απ' τα παράθυρά τους βλέπουν το λιμάνι της Αντίμπ και τη γαλανή Μεσόγειο. Η πρόσχαρη φιλοξενία της οικοδέσποινας αγκαλιάζει τον επισκέπτη μόλις δρασκελίσει το κατώφλι. Λίγα σκαλιά οδηγούν στο γραφείο του συγγραφέα. Ψηλός, ίσιος, ασκητικός, μ' ένα καλό χαμόγελο, απλώνει το μπράτσο και σφίγγοντας το χέρι ρωτάει άπληστα, με την ιδιαίτερη προσφορά του: «Τι νέα μας φέρνετε απ' την Ελλάδα;»

Ευτυχώς, μια σειρά από δημοσιογραφικές έρευνες μ' έχουν φέρει τελευταία σ' επαφή με την έξω από την Αθήνα Ελλάδα κι έτσι του διηγούμαι τι είδα και τι άκουσα στα χωριά και τις πόλεις, από τ' άγρια βράχια της Μάνης ώς την κορφή του Βίτσι.

Πως γίνονται και μεγάλα έργα, αλλά πως η φτώχεια μένει πάντοτε φτώχεια και πως η εγκατάλειψη στα χωριά είναι τόση ώστε οι άνθρωποι στη Βόρειο Ελλάδα μου είπαν πως ζούνε «πίσω από τον ήλιο».

Πίσω από τον ήλιο, μουρμουρίζει ο Καζαντζάκης και σημειώνει την απλή αυτή φράση, που βγήκε απ' τα χείλια του λαού που τόσο βαθιά αγαπάει.

Γ.Τ.: Πέστε μου τώρα και για σας, είσαστε ευχαριστημένος;

Ν.Κ.: Είμαι ευτυχισμένος -αν κι είναι ντροπή να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος μια ώρα τέτοια. Αν δεν ήταν μπροστά η Ελένη, θα σας έλεγα πως αυτή η γυναίκα είναι η αιτία της ευτυχίας μου... πραγματικά, δεν είχα ποτέ μου τολμήσει να φαντασθώ τέτοια κατανόηση από άνθρωπο. Αλλ' αν εξακολουθήσω, θα θυμώσει... Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμία φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή. Όταν δουλεύει κανείς πνευματικά δεν αρρωσταίνει, δεν γερνάει - αυτό είναι το μυστικό: να μην παρατήσει κανείς τη δουλειά του, γιατί τότε αλίμονο. Πέντε λεπτά μετά τον θάνατό σου, το μυαλό σου να δουλεύει ακόμα. Του Γκαίτε, είμαι σίγουρος, ότι δούλευε και μετά τον θάνατό του, γι' αυτό όταν ο Εκερμαν ξεσκέπασε το σώμα του, ήταν σαν του εφήβου, είχε πειθαρχήσει στα βάσανά του.

Γ.Τ.: Αν μπορούσατε να ξαναγεννηθείτε, θα το θέλατε;