ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Ubi dubium ibi libertas.

(Όπου υπάρχει αμφιβολία υπάρχει ελευθερία), Λατινική Παροιμία

Του Γιώργου Στάμκου (stamkos@post.com)

Στην εποχή της τηλεοπτικής και Internetικης δικτατορίας η πεζότητα εισέβαλε στα σπίτια μας μεταμορφωμένη σε γλυκιά θαλπωρή. Έχοντας συνειδητοποιήσει από νωρίς πως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς μου είναι η πλήξη της καθημερινότητας και η χλιαρή λάσπη της μετριότητας, κατέφυγα από μικρός στη σκέψη και στη φαντασία. Προτιμούσα να μηχανεύομαι τρόπους διανοητικής φυγής από την πεζή και μίζερη καθημερινότητα, παρά να βουλιάζω μέσα στη χλιαρότητά της. Από μικρός ήμουν ένας ασυμβίβαστος, ένας μοναχικός ονειροπόλος, όχι όμως κι ένας επαναστάτης. Θεωρούσα την επανάσταση ως μια ανώφελη σπατάλη ενέργειας, που καταλήγει πάντα να τρώει τα παιδιά της.

Καθώς μεγάλωνα δεν άλλαξα γνώμη. Αντίθετα παρατηρούσα πως όπου συνέβαινε μιαν επανάσταση απελευθερώνονταν πολύ ενέργεια, δημιουργούνταν προς στιγμήν υπερβολικές προσδοκίες κι ελπίδες στους ανθρώπους και στο τέλος ο ενθουσιασμός πάντα ξεφούσκωνε, οι ελπίδες πάντα διαψεύδονταν και όλα κατέληγαν σε πικρία κι απογοήτευση. Σ’ αυτό το μείγμα χάους και βίας, το αίμα έβαφε πάντα κόκκινα τα όνειρα των ανθρώπων.

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ

Ο κόσμος μας χρειάζεται επαναστάτες. Η επανάσταση και η επιθυμία για θετικές αλλαγές βρίσκεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπινου πνεύματος. Ωστόσο η εποχή μας σχεδόν εχθρεύεται τους οραματιστές που αναζητούν ριζοσπαστικές λύσεις στα κοινωνικά και ατομικά προβλήματα που μας απασχολούν κι ευνοεί το «πρακτικό πνεύμα», δηλαδή τα στεγνά οικονομικά συμφέροντα.

Εμείς εδώ στον διανοητικό υπερχώρο των κειμένων μας, όπως ίσως θα καταλάβατε, είμαστε άνθρωποι ευαίσθητοι, ονειροπόλοι, ρομαντικοί, θαυμαστές του παράξενου και επαναστάτες της πραγματικότητας. Δεν μας αρέσει ο κόσμος έτσι όπως είναι βαρετός, μίζερος και παγωμένος, με δυό λόγια «No Man Land» για τους αληθινούς ανθρώπους. Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, να τον κάνουμε κατοικήσιμο για τις ψυχές των αληθινών ανθρώπων και –το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε– να τον ομορφύνουμε με τις πινελιές μας, κάνοντας τον όσο γίνεται πιο υποφερτό. Είμαστε επαναστάτες με τον τρόπο μας καθώς προσφέρουμε στους αναγνώστες μας όσο το δυνατόν περισσότερες «ανατρεπτικές» ιδέες που μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο μας προς το καλύτερο.

Κι εσείς, εφόσον μας διαβάζετε, είστε εν δυνάμει επαναστάτες. Θέλετε ν’ αλλάξετε τον κόσμο αλλά δεν γνωρίζετε με ποιον τρόπο. Φοβάστε, αισθάνεστε μόνοι κι αδύναμοι, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα παιχνίδι του μυαλού σας, γιατί ούτε μόνοι είστε, ούτε αδύναμοι και οι φόβοι σας είναι περισσότερο ζήτημα άγνοιας παρά απόρροια αντικειμενικών καταστάσεων. Το 60 π.Χ. ο Λουκρήτιος έγραφε στο Περί της Φύσεως των Πραγμάτων:«Όπως τα παιδιά τρέμουν και φοβούνται τα πάντα μες στο πυκνό σκοτάδι, έτσι κι εμείς κάποιες στιγμές στο φως, φοβόμαστε όσα δεν θα έπρεπε κανείς να φοβάται περισσότερο από εκείνα που τρομάζουν τα παιδιά μέσα στο σκοτάδι». Οι περισσότεροι φόβοι μας είναι τεχνητοί και καλλιεργούνται έντεχνα από όσους θέλουν να μας ελέγχουν.

Αν απελευθερώσετε τη δημιουργική σας φαντασία τότε θα ξεδιπλωθεί μπροστά σας ο κόσμος όπως θα μπορούσε να είναι: όμορφος, ευτυχισμένος κι ελεύθερος Το επόμενο βήμα είναι να θελήσετε να τον αλλάξετε, να τον κάνετε να πλησιάσει στον κόσμο της φαντασίας σας. Έχω συγκρατήσει μια φράση του εφευρέτη της Ν-Μηχανής Μπρους ντε Πάλμα (1935-1997), για τον οποίο αναφέρομαι εκτενώς στο βιβλίο μου Ελεύθερη Ενέργεια: Η Επόμενη Πλανητική Επανάσταση: «Αν μπορείτε να το φανταστείτε, τότε είναι φανταστικό. Αν είναι φανταστικό, τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί». Παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Καρλ φον Κλαούσεβιτς καταλήγω πως η φαντασία είναι η συνέχεια της πολιτικής μ’ άλλα μέσα. Η φαντασία είναι ένα σιωπηλό όπλο ανατροπής της πραγματικότητας κι όχι μια προσπάθεια φυγής από αυτήν.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ

Ποιο ανθρώπινο πλάσμα θέλει να είναι δυστυχισμένο; Ποιος σκλάβος δεν θέλει την ελευθερία του; Αιτία της ανθρώπινης δυστυχίας είναι η άγνοια, η προσκόλληση και το μίσος. Ποια είναι όμως η αιτία της σκλαβιάς μας, που αρκετά συχνά είναι βελούδινη και «χρυσή»; Άποψη μου είναι πως από τη μία οι φόβοι μας κι από την άλλη η τάση μας να απολαμβάνουμε τις ταπεινές και κακόγουστες ηδονές,που μας προσφέρονται από τους εξουσιαστές μας, είναι οι βασικές αιτίες της σκλαβιάς μας.

Ακόμη κι όταν πιστεύουμε πως είμαστε ελεύθεροι παραμένουμε σκλάβοι. Δεν είμαι οπαδός καμιάς εξ αποκαλύψεως αλήθειας, δεν πιστεύω σε καμιά θρησκεία, σε κανένα μεταφυσικό μονοπώλιο, αλλά εκτιμώ τα όσα είπαν άνθρωποι που φωτίστηκαν, όπως ο Ιησούς και ο Βούδας. Σύμφωνα με τον δεύτερο οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι δεν επαναγεννούνται. Έχουν συμπληρώσει τον κύκλο τους σ’ αυτόν τον κόσμο της Σαμσάρα. Άρα λοιπόν, όλοι όσοι ζουν σήμερα είναι ψυχές ανθρώπων που δεν μπόρεσαν να ελευθερωθούν στις προηγούμενες ζωές τους, δηλαδή σκλάβων…

Είμαστε φυλακισμένοι πίσω ορατά και αόρατα δεσμά και μονίμως κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του «εσωτερικού αστυνομικού» που μας έχουν εμφυτεύσει από παιδάκια. Παντού γύρω μας υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ελέγχου τις οποίες ακολουθούμε καθημερινά. Τα πάντα τείνουν να γίνουν απαγορευμένα. Οι απαγορευτικές πινακίδες κυριαρχούν παντού. Καθόλου παράξενο που οι διάσημοι συλλέκτες George & Gilbert ασχολούνται τα τελευταία χρόνια με τη συλλογή απαγορευτικών πινακίδων, τις οποίες και σκοπεύουν να εκθέσουν. Σε συνέντευξη τους στο Θανάση Λάλα (ΒΗMagazino, 30/9/2001) έδωσαν την ακόλουθη εξήγηση: «Οι απαγορευτικές πινακίδες αποδεικνύουν που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ελευθερία της ανθρωπότητας… Η λέξηαπαγορεύεταιπρωτοστατεί σε όλους τους χώρους και αναφέρεται σε οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς… Είναι απίστευτο. Τα πάντα γύρω απαγορεύονται. Όλοι σου λένε τι να μην κάνεις. Δεν είναι σχιζοφρενικό; Από τη μια διψάμε –υποτίθεται– για ζωή και από την άλλη σχεδόν τα πάντα γύρω μας να απαγορεύονται. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε περισσότερα ‘’μη’’ από ποτέ άλλοτε. Οι περισσότεροι διεθνείς κανονισμοί αυτή τη στιγμή βασίζονται στην απαγόρευση… Η απαγόρευση είναι ένας εύκολος τρόπος να αποφεύγει κανείς την πραγματικότητα. Όταν κάποιος απαγορεύει κάτι, το κάνει επειδή δεν θέλει να το εξερευνήσει. Θέλει να το αποφύγει, δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί του δεν θέλει να το εξηγήσει…». Κι όμως, τα πιο ενδιαφέροντα μέρη του κόσμου μας είναι τα απαγορευμένα…

Από την άλλη ο κόσμος μας βρίθει από στερεότυπα και κλισέ. Τα πάντα είναι τυποποιημένα: «Οι εθνικές ομάδες είναι τυποποιημένες. Οι πολίτες των άλλων εθνών και θρησκειών είναι τυποποιημένοι. Τα φύλα και οι σεξουαλικές προτιμήσεις είναι τυποποιημένες. Οι άνθρωποι που γεννιούνται σε διάφορες εποχές του χρόνου είναι τυποποιημένοι (εποχική αστρολογία) και τα επαγγέλματα είναι τυποποιημένα. Η πιο γενναία ερμηνεία αποδίδει το γεγονός αυτό σε κάποιο είδος πνευματικής τεμπελιάς. Αντί να κρίνουμε τους ανθρώπους από τις ατομικές τους αξίες και τα ελαττώματα, επικεντρωνόμαστε σε μια ή δύο πληροφορίες γι’ αυτούς και έπειτα τους τοποθετούμε σε έναν μικρό αριθμό από προκατασκευασμένους περιστερώνες» (Καρλ Σαγκάν,Στοιχειωμένος Κόσμος).

ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Η δύναμη είναι στα χέρια μας! Αποτελεί όμως κοινό μυστικό πως χρησιμοποιούμε τη σκέψη μας ουσιαστικά για να θέσουμε το μυαλό μας σε αχρηστία. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας. Δεν θέλουμε, φοβούμαστε τις αλλαγές, τρέμουμε στην ιδέα της επανάστασης. Όσο πιο έμπειροι γινόμαστε, άλλο τόσο γινόμαστε και άτολμοι. Αποδεδειγμένα η πείρα διδάσκει το φόβο στις αλλαγές. Οι εμπειρίες τείνουν να κάνουν τους ανθρώπους άτολμους και συντηρητικούς. Η εμπειρία σκοτώνει δημιουργία και τη φαντασία. Οι σημερινοί άνθρωποι φοβούνται όλο και περισσότερο να εκτεθούν, να ανοιχτούν προς το άγνωστο. Με το φόβο όμως και τη συντηρητικότητα είναι αδύνατον να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα. Ακόμη κι όταν το συλλογικό μας ασυνείδητο αποφασίσει να κάνει ένα κβαντικό άλμα προς την Ελευθερία, λίγοι θα έχουν το θάρρος να βγουν μπροστά και να το υποστηρίξουν.

Με παρηγορεί ωστόσο η σκέψη πως έστω κι ένας από εσάς, φίλοι συνταξιδιώτες, θα βρει μέσα του το θάρρος για να βγει μπροστά και να διεκδικήσει το όνειρο. Τα άστρα μπορούν να περιμένουν κι απόψε. Αν πρόκειται να τα κληρονομήσεις, ποτέ δεν είναι αργά…

 

«Μέσα στον υπόνομο βρισκόμαστε -όλοι μας. Όμως αυτό δεν εμποδίζει όσους προτιμούν ν’ ατενίζουν τ’ αστέρια»

 Όσκαρ Ουάιλντ

zenithmag

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ