Όλα βρίσκονται εκεί για μας, αλλά πρώτα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε τα μάτια μας, να χρησιμοποιήσουμε την αλήθεια και να δούμε τι υπάρχει πραγματικά. Οι άνθρωποι είναι τυφλοί, και είναι τυφλοί επειδή δεν θέλουν να δουν. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα.
Μια νεαρή γυναίκα συναντά έναν άνδρα και νιώθει αμέσως μια έντονη έλξη. Οι ορμόνες της ανεβαίνουν στα ύψη και τον θέλει οπωσδήποτε. Όλες της οι φίλες μπορούν να δουν τι είναι πραγματικά αυτός ο άνδρας. Παίρνει ναρκωτικά, δεν έχει δουλειά, διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν μια γυναίκα να υποφέρει. Εκείνη, όμως, τον κοιτάζει, και τι βλέπει;
Βλέπει μόνο αυτά που θέλει να δει. Βλέπει ότι είναι ψηλός, όμορφος, δυνατός, γοητευτικός. Δημιουργεί μια εικόνα του και προσπαθεί να αρνηθεί αυτά που δεν θέλει να δει. Λέει ψέματα στον εαυτό της. Θέλει πραγματικά να πιστέψει ότι η σχέση τους θα πετύχει. Οι φίλες της, της λένε: «Μα παίρνει ναρκωτικά, είναι αλκοολικός, δεν έχει δουλειά».
Και εκείνη απαντάει: «Ναι, αλλά η αγάπη μου θα τον αλλάξει».
Φυσικά, η μητέρα της τον απεχθάνεται και ο πατέρας της το ίδιο. Οι γονείς της ανησυχούν γι’ αυτήν επειδή μπορούν να διακρίνουν ποια θα είναι η κατάληξη. Της λένε: «Δεν είναι καλός για σένα».
Η νεαρή γυναίκα απαντά:
«Μου υποδεικνύετε τι να κάνω». Πηγαίνει ενάντια στη Μαμά και τον Μπαμπά της για να ακολουθήσει τις ορμόνες της και λέει ψέματα στον εαυτό της προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις επιλογές της. «Δική μου είναι η ζωή και θα κάνω αυτό που θέλω εγώ».
Μήνες αργότερα, η σχέση την επαναφέρει στην πραγματικότητα.