Όλα βρίσκονται εκεί για μας, αλλά πρώτα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε τα μάτια μας, να χρησιμοποιήσουμε την αλήθεια και να δούμε τι υπάρχει πραγματικά. Οι άνθρωποι είναι τυφλοί, και είναι τυφλοί επειδή δεν θέλουν να δουν. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα.
Μια νεαρή γυναίκα συναντά έναν άνδρα και νιώθει αμέσως μια έντονη έλξη. Οι ορμόνες της ανεβαίνουν στα ύψη και τον θέλει οπωσδήποτε. Όλες της οι φίλες μπορούν να δουν τι είναι πραγματικά αυτός ο άνδρας. Παίρνει ναρκωτικά, δεν έχει δουλειά, διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν μια γυναίκα να υποφέρει. Εκείνη, όμως, τον κοιτάζει, και τι βλέπει;
Βλέπει μόνο αυτά που θέλει να δει. Βλέπει ότι είναι ψηλός, όμορφος, δυνατός, γοητευτικός. Δημιουργεί μια εικόνα του και προσπαθεί να αρνηθεί αυτά που δεν θέλει να δει. Λέει ψέματα στον εαυτό της. Θέλει πραγματικά να πιστέψει ότι η σχέση τους θα πετύχει. Οι φίλες της, της λένε: «Μα παίρνει ναρκωτικά, είναι αλκοολικός, δεν έχει δουλειά».
Και εκείνη απαντάει: «Ναι, αλλά η αγάπη μου θα τον αλλάξει».
Φυσικά, η μητέρα της τον απεχθάνεται και ο πατέρας της το ίδιο. Οι γονείς της ανησυχούν γι’ αυτήν επειδή μπορούν να διακρίνουν ποια θα είναι η κατάληξη. Της λένε: «Δεν είναι καλός για σένα».
Η νεαρή γυναίκα απαντά:
«Μου υποδεικνύετε τι να κάνω». Πηγαίνει ενάντια στη Μαμά και τον Μπαμπά της για να ακολουθήσει τις ορμόνες της και λέει ψέματα στον εαυτό της προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις επιλογές της. «Δική μου είναι η ζωή και θα κάνω αυτό που θέλω εγώ».
Μήνες αργότερα, η σχέση την επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Η αλήθεια αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια και κατηγορεί τον άνδρα για όσα δεν ήθελε να δει προηγουμένως. Δεν υπάρχει σεβασμός, υπάρχει πολλή κακοποίηση, αλλά τώρα η υπερηφάνειά της είναι πιο σημαντική. Πώς να γυρίσει πίσω στο σπίτι της, όταν η Μαμά και ο Μπαμπάς είχαν δίκιο; Αυτό απλώς θα τους δώσει ικανοποίηση.
Πόσο διάστημα θα χρειαστεί αυτή η γυναίκα για να μάθει το μάθημα της;
Πόσο αγαπάει τον εαυτό της; Ποιο είναι το όριο της αυτο-κακοποίησής της;
Όλος αυτός ο πόνος προέρχεται από το γεγονός ότι δεν θέλουμε να δούμε, ακόμα και όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας.
Ακόμα και όταν γνωρίζουμε κάποιον και εκείνος προσπαθεί να υποκριθεί τον καλύτερο εαυτό του, ακόμα και με αυτό το ψεύτικο προσωπείο, δεν κατορθώνει να κρύψει την έλλειψη αγάπης και σεβασμού που τον διακρίνει. Αλλά εμείς δεν θέλουμε να το δούμε και δεν θέλουμε να το ακούσουμε. Γι’ αυτό, ένας αρχαίος προφήτης είπε κάποτε: «Κανείς δεν είναι πιο τυφλός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να δει.
Κανείς δεν είναι πιο κωφός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να ακούσει. Και κανείς δεν είναι πιο τρελός από τον άνθρωπο που δεν θέλει να καταλάβει».
Είμαστε τυφλοί, πραγματικά είμαστε, και το πληρώνουμε. Αλλά αν ανοίξουμε τα μάτια μας και δούμε τη ζωή όπως είναι, μπορούμε να αποφύγουμε αρκετό συναισθηματικό πόνο. Δεν σημαίνει ότι δεν θα ρισκάρουμε. Είμαστε ζωντανοί και θα πρέπει να ρισκάρουμε` και τι έγινε αν αποτύχουμε; Ποιος νοιάζεται; Δεν έχει σημασία. Μαθαίνουμε και προχωράμε χωρίς κρίσεις.
Δεν χρειάζεται να κρίνουμε, να κατηγορούμε ή να νιώθουμε ένοχοι. Χρειάζεται απλώς να αποδεχτούμε την αλήθεια μας και να σχεδιάσουμε μια καινούργια αρχή. Αν μπορέσουμε να δούμε τον εαυτό μας όπως είναι, κάνουμε το πρώτο βήμα προς την αυτοαποδοχή – προς το τέλος της αυτοαπόρριψης. Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε να δεχτούμε τον εαυτό μας ακριβώς όπως είναι, τα πάντα μπορούν να αρχίσουν να αλλάζουν.
Όλοι έχουν την αξία τους και η Ζωή τη σέβεται. Αλλά αυτή δεν μετριέται σε δολάρια ή σε χρυσό- μετριέται σε αγάπη. Ακόμη περισσότερο,
μετριέται σε αγάπη για τον εαυτό μας. Το πόσο αγαπάμε τον εαυτό μας, αυτή είναι η αξία μας και η Ζωή τη σέβεται. Όταν αγαπάτε τον εαυτό σας, η αξία σας είναι εξαιρετικά υψηλή και αυτό σημαίνει ότι η ανοχή σας στην αυτο-κακοποίηση είναι πολύ μικρή. Είναι πολύ μικρή γιατί σέβεστε τον εαυτό σας. Σας αρέσει ο εαυτός σας όπως είναι και αυτό ανεβάζει ακόμα περισσότερο την αξία σας. Αν δεν σας αρέσουν κάποια πράγματα στον εαυτό σας, η αξία σας είναι λίγο μικρότερη.
Μερικές φορές, κρίνουμε τον εαυτό μας τόσο σκληρά που αισθανόμαστε την ανάγκη να μουδιάσουμε για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε μαζί του. Αν δεν συμπαθείτε ένα άτομο, μπορείτε να απομακρυνθείτε από κοντά του. Αν δεν συμπαθείτε μια ομάδα ανθρώπων, μπορείτε να κάνετε το ίδιο. Αλλά αν δεν συμπαθείτε τον εαυτό σας, δεν έχει σημασία πού θα πάτε` είναι πάντα μαζί σας.
Για να αποφύγετε να είστε με τον εαυτό σας, έχετε ανάγκη από κάτι που θα σας μουδιάσει, που θα σας αποσπάσει την προσοχή από αυτόν. Ίσως το αλκοόλ να βοηθήσει. Ίσως τα ναρκωτικά ή το φαγητό – να τρώτε, να τρώτε, να τρώτε. Η αυτο-κακοποίηση μπορεί να γίνει πολύ χειρότερη. Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους. Είναι αυτοκαταστροφικοί και σκοτώνουν τον εαυτό τους σιγά-σιγά γιατί δεν έχουν το θάρρος να το κάνουν γρήγορα.
Αν παρατηρήσετε αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους, θα δείτε ότι προσελκύουν ανθρώπους σαν και αυτούς. Τι κάνουμε αν δεν μας αρέσει ο εαυτός μας; Προσπαθούμε να μουδιάσουμε με αλκοόλ για να λησμονήσουμε τον πόνο μας.
Αυτή τη δικαιολογία χρησιμοποιούμε. Πού θα βρούμε αλκοόλ; Πηγαίνουμε σε ένα μπαρ για να πιούμε, και μαντέψτε ποιοι θα είναι εκεί! Άνθρωποι σαν κι εμάς, που προσπαθούν και αυτοί να ξεφύγουν από τον εαυτό τους, που προσπαθούν και αυτοί να μουδιάσουν. Μουδιάζουμε μαζί, αρχίζουμε να μιλάμε για τον πόνο μας και συνεννοούμαστε πολύ καλά. Αρχίζουμε ακόμα και να το απολαμβάνουμε.
Συνεννοούμαστε τέλεια γιατί εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα. Είμαστε και οι δύο αυτοκαταστροφικοί.
Στη συνέχεια πληγώνουμε ο ένας τον άλλον – μια τέλεια σχέση στην κόλαση.
Τι συμβαίνει όταν αλλάξετε; Για κάποιο λόγο, δεν έχετε πλέον ανάγκη το αλκοόλ. Δεν έχετε πρόβλημα να είστε με τον εαυτό σας και πραγματικά το απολαμβάνετε. Σταματάτε να πίνετε, αλλά έχετε τους ίδιους φίλους και όλοι πίνουν. Μουδιάζουν, αρχίζουν να γίνονται ευτυχισμένοι, αλλά εσείς μπορείτε να δείτε καθαρά ότι η ευτυχία τους είναι πλασματική. Αυτό που αποκαλούν ευτυχία είναι μια επανάσταση ενάντια στον συναισθηματικό τους πόνο. Στο πλαίσιο αυτή της “ευτυχίας”, είναι τόσο πληγωμένοι που διασκεδάζουν πληγώνοντας άλλους ανθρώπους, αλλά και τον εαυτό τους.
Δεν ταιριάζετε πλέον με αυτούς και φυσικά δυσανασχετούν μαζί σας, γιατί δεν είστε πια σαν κι αυτούς. «Με απορρίπτεις γιατί δεν πίνεις πια μαζί μου, δεν “φτιάχνεσαι” μαζί μου». Τώρα, πρέπει να επιλέξετε: μπορείτε να κάνετε ένα βήμα προς τα πίσω η μπορείτε να προχωρήσετε σε ένα άλλο επίπεδο συχνότητας και να γνωρίσετε ανθρώπους που επιτέλους αποδέχονται τον εαυτό τους όπως και εσείς. Ανακαλύπτετε ότι υπάρχει ένα άλλο πεδίο πραγματικότητας, ένα νέο είδος σχέσης, και δεν ανέχεστε πλέον συγκεκριμένου είδους κακοποιήσεις.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.