Τον Ερντογάν δεν θα τον βρίζεις, τον Ερντογάν…

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει καθόλου καλή σχέση με την ελευθερία λόγου. Το διαπιστώσαμε για τα καλά πέρυσι, όταν και έκανε την απειλή του πράξη, απαγορεύοντας την πρόσβαση στο Twitter στην Τουρκία. Ήταν η περίοδος που η μία αποκάλυψη διαδεχόταν την άλλη για την εμπλοκή του Τούρκου προέδρου σε οικονομικά σκάνδαλα και όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις τα social media είχαν πάρει φωτιά.

«Η διεθνής κοινότητα μπορεί να λέει το ένα ή το άλλο. Δε με νοιάζει καθόλου. Θα μάθουν όλοι πόσο ισχυρή είναι η Δημοκρατία της Τουρκίας», είχε πει, απαντώντας στον αρνητικό αντίκτυπο που προκάλεσαν οι ενέργειες του στον υπόλοιπο κόσμο. Σ’ έκανε να αναρωτιέσαι για ποια δημοκρατία ακριβώς μιλά, όμως στην πραγματικότητα έδινε ξανά το στίγμα της κυβερνώσας πολιτικής. Από τη μία στοχεύει σε μια Τουρκία που θα ανήκει στη Δύση, από την άλλη δεν διστάζει να παραβεί ακόμη και βασικές δυτικές αρχές, με υπεροψία που απορρέει από το αρκετά μακρινό πια αυτοκρατορικό παρελθόν. Έχει αποδειχτεί ότι η στάση της Τουρκίας σε ποικίλα ζητήματα, που παραπέμπει σε άτακτο μαθητούδι, την εμποδίζει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξέλιξη που δεν μποδίζει από την άλλη τον πρόεδρο της να συνεχίζει στο δρόμο του αυταρχισμού.

Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από την επίθεση 200 υποστηρικτών του Ερντογάν στην κεντροδεξιά εφημερίδα Χουριέτ στις αρχές του Σεπτέμβρη. Στην επίθεση πρωτοστάτησε ο επικεφαλής της Νεολαίας και βουλευτής του ΑΚΡ (το κόμμα του Ερντογάν), που είχε δηλώσει μετά την επίθεση: «Aνεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου, ο Ερντογάν θα γίνει πρόεδρος στην χώρα με διευρυμένες εξουσίες».  Για να πάρει τηναπάντηση από τον εκδότη της Χουριέτ ότι «Σε μια δημοκρατία τα κόμματα θα πρέπει να κρατούν αποστάσεις από την βία. Εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, εξαιτίας αυτών των γεγονότων, εμείς θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία». Σημειώνεται ότι η εφημερίδα είχε καταδικαστεί λίγους μήνες νωρίτερα για «εξύβριση» του Ερντογάν. Η διευθύντρια της εφημερίδας και δημοσιογράφος του άρθρου υποχρεώθηκαν να καταβάλλουν αποζημίωση 20.000 τούρκικων λιρών (6.950 ευρώ).

Στα παραπάνω πιο γνωστά και σε πολλά ακόμη όμως περιστατικά που δεν έχουν κάνει τόσο το γύρο του διαδικτύου προστέθηκε πριν λίγες μέρες η φυλάκιση 14χρονου πάλι για «εξύβριση» του Ερντογάν. Παρότι ανήλικος, πέρασε τη νύχτα στο τμήμα, ενώ η σύλληψη του έγινε στα πρότυπα της αυταρχικής διακυβέρνησης, έξω από web καφέ και μετά από παρακολούθηση.

Το ακόμη χειρότερο είναι πως η σύλληψη για το αδίκημα της «εξύβρισης» του προέδρου είναι θεσμοθετημένη, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 299 του τουρκικού ποινικού κώδικα, όποιο πρόσωπο «πλήττει την εικόνα» του προέδρου τιμωρείται με τέσσερα χρόνια φυλάκισης.  Ο 14χρόνος πάντως τη γλίτωσε, με απόφαση του εισαγγελέα, που στηρίχθηκε σε σχετικό άρθρο της νομοθεσίας το οποίο προβλέπει πως για ανήλικους κάτω των 15 ετών δεν μπορεί να γίνει δίκη αν στο παράπτωμα αντιστοιχεί τιμωρία μικρότερη των πέντε ετών φυλάκισης.

Αντίθετα λιγότερο «τυχερός» στάθηκε 17χρονος τον περασμένο Δεκέμβριο που καταδικάστηκε επίσης για «εξύβριση» σε φυλάκιση 11 μηνών με αναστολή. Η υπόθεση προκάλεσε λαϊκή κατακραυγή, καθώς εκτός του ότι συνελήφθη, αυτό συνέβη σε σχολική αίθουσα την ώρα του μαθήματος.

Εκ του αποτελέσματος η πολιτική του εκφοβισμού που ακολουθεί ο Ερντογάν δεν έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούσε. Η απήχηση του κόμματος δεν φτάνει σε επίπεδα αυτοδυναμίας και οι φωνές που εναντιώνονται στις κυβερνητικές πολιτικές δεν έχουν σιγήσει.  Όλο και περισσότεροι, όπως άλλωστε προκύπτει και από τις επαναλαμβανόμενες συλλήψεις, αλλά και διώξεις από τις οποίες δεν έχουν ξεφύγει ούτε δικαστικοί, είναι όσοι τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους τον Ερντογάν, που συνεχίζει να μην καταλαβαίνει πως δεν πετυχαίνει τίποτα με το να φυλακίζει όσους  τον «εξυβρίζουν», ενώ θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αν μείωνε τους λόγους που προκαλούν την «εξύβρισή» του.  Αυτό θα προϋπέθετε εκδημοκρατισμό και πιο αποτελεσματική πολιτική με ορατά οφέλη για την κοινωνία. Αυτό θα προϋπέθετε όμως και μια άλλη πολιτική δύναμη στην εξουσία που θα είχε διαφορετικές βλέψεις.

Μέσα από τις στρατηγικές έντασης -o περιορισμός της ελευθερίας λόγου αποτελεί μόνο ένα κομμάτι αυτή της στρατηγικής- ο Ερντογάν εκτιμά ότι μπορεί να επανακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, το αποτέλεσμα όμως μόνο σίγουρο δεν μπορεί να θεωρείται, όπως θεωρούταν αντλιθετα σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

«Τον Ερντογάν δεν θα τον βρίζεις» λένε οι νόμοι του, αλλά «ούτε τον ψηφίζεις», απαντούν οι από τα κάτω. Η άνοδος του HDP είναι μια σαφής ένδειξη ότι στους γείτονες μας κάτι αλλάζει, όπως έχει ήδη ξεκινήσει να αλλάζει και στην Ευρώπη…

3pointmagazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ