Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Γιατί πρέπει να βάζουμε διαχωριστικές γραμμές...



Το να βάζουμε όρια είναι απαραίτητο για μια υγιεινή ζωή, αλλά τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν τα σέβονται, διασχίζουν την διαχωριστική γραμμή, ή απροκάλυπτα σε κακομεταχειρίζονται ή σε χρησιμοποιούν;

Το βλέπουμε αυτό συχνά στον πολιτισμό μας σε κάθε διαφορετικό τύπο ανθρώπου, σχετικά με τη φυλή, το φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, τον τίτλο εργασίας, κ.λπ. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αυτή τη βαθιά ριζωμένη, λανθασμένη πεποίθηση, ότι ορισμένοι άνθρωποι, αν έχουν μια καλύτερη δουλειά ή τίτλο, ή περισσότερα χρήματα από εμάς, μπορεί να μας συμπεριφέρονται με ασέβεια και να μας χρησιμοποιούν. Και αυτό δεν είναι η αλήθεια.

Όταν οι άνθρωποι καταπατούν ένα όριο που έχουμε ξεκάθαρα καθορίσει, είναι σαν ένα χαστούκι στο πρόσωπο. Ανάλογα με το τι είναι το όριο και την καταλληλότητα του, πολλά διαφορετικά συναισθήματα μπορεί να προκύψουν. Όταν οι άνθρωποι διασχίζουν μια γραμμή, μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε ενοχλημένοι, άνευ αξίας, προδομένοι, ότι μας χρησιμοποιούν και μας εκμεταλλεύονται.

Μόλις περάσουν τη γραμμή και δεν κάνουμε τίποτα γι 'αυτό, θα συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο.

Πώς Έγινα ο Πιο Ευτυχισμένος Άνθρωπος που Γνωρίζω


Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν όλα αυτά τα χρόνια πως καταφέρνω πάντα να είμαι τόσο χαρούμενη. Μετά τον θάνατο του πατέρας μου, όταν ήμουν 19 ετών, και κατά την διάρκεια μιας διαδικασίας ενός διαζυγίου σε ηλικία 22 ετών, οι άνθρωποι συνήθιζαν να λένε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να μαντέψουν τι περνούσα, επειδή νόμιζαν ότι πάντα χαμογελούσα.
Έχω μάθει ότι το να είμαι αυτάρκης και το να διδάσκω τους άλλους να είναι αυτάρκεις σε κάθε περίσταση είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματα μου. Γι 'αυτό μου αρέσει όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς μπορώ να παραμένω τόσο αισιόδοξη. Επειδή η απάντηση - με λίγα λόγια – είναι ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Κάποιες μέρες νιώθω τόσο άσχημα ώστε θέλω απλά να τα παρατήσω.
Αλλά ένας από τους λόγους που είμαι πολύ ευτυχισμένη γενικά είναι ότι δεν επιτρέπω στις αρνητικές σκέψεις μου για να με ελέγχουν για πολύ. Βαθιά μέσα μου γνωρίζω ότι όποια ταλαιπωρία και αν περνάω τελικά θα περάσει.
Έχω επίσης μερικά κόλπα (μετά από τόσα χρόνια που μελετάω την αυτοβοήθεια!) που διασφαλίζουν ότι μένω στο σωστό συναισθηματικό δρόμο. Αυτά τα πράγματα με κρατάνε συντονισμένη με τις υψηλής συχνότητας δονήσεις της χαράς και της αγάπη που θέλω να αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου. Είναι τα εξής:

Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς στρες;



Μάλλον όχι…
Η αντίδραση του στρες του οργανισμού, (η παραγωγή δηλαδή των ορμονών του στρες και κάποιων άλλων φλεγμονωδών ουσιών), είναι αυτή που δίνει στο σώμα ενέργεια για να παλέψει με τον εχθρό ή να τρέξει να σωθεί μακριά του, όπως πολλές φορές έχουμε πει. 
Αυτή η ενέργεια, είναι απαραίτητη για τη ζωή, τόσο για την αντιμετώπιση των εχθρικών
καταστάσεων, όσο και για την επίτευξη στόχων και τη δημιουργία γενικότερα.

Στον υλικό μας κόσμο, τα πάντα έχουν τα αντίθετά τους. Καλό-κακό, ωραίο-άσχημο, αρνητικό-θετικό κ.ο.κ
Τα συναισθήματά μας ακολουθούν και αυτά τον ίδιο κανόνα. Άλλα από αυτά μας δημιουργούν δυσαρέσκεια (αρνητικά συναισθήματα) και άλλα ευχαρίστηση (θετικά συναισθήματα). Η δυσαρέσκεια οδηγεί τον οργανισμό στην αντίδραση του στρες, προκειμένου αυτός να ετοιμαστεί για να την αποφύγει. Του δίνει, δηλαδή, την απαραίτητη ενέργεια για να δράσει.

Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, το να μην νιώθει κάποιος αρνητικό συναίσθημα, αλλά το να το κατανοεί και να χρησιμοποιεί την ενέργεια που αυτό του δίνει, για να πετύχει τους σκοπούς του στη ζωή.  

Αντίθετα οι περισσότεροι, νιώθοντας κάποιο αρνητικό συναίσθημα, αναλώνονται στο να δημιουργούν συνεχώς σκέψεις και νέα αρνητικά συναισθήματα γύρω από αυτό, αυξάνοντας, με τον τρόπο αυτό, την παραγωγή ορμονών του στρες, οι οποίες αφού δεν καταναλώνονται σε κάποια δράση, μένουν και καταστρέφουν το σώμα…

Δυαδικότητα και αποχρώσεις του γκρι

Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Η δυαδικότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ύλης μέσα στην οποία ζούμε. Όλα είναι διπλά : καλό – κακό, χρήσιμο –άχρηστο, μαύρο – άσπρο κ.λπ

Είναι όμως πράγματι διπλά ή εμείς τα βλέπουμε έτσι; 
Το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό; Προβληματιστήκατε ποτέ για τις ιδέες που πιστεύετε σαν σωστές; Αυτές που, επειδή τις υποστηρίζατε με πείσμα, σας έκαναν να μαλώσετε κάποτε με φίλους και γνωστούς, ή ακόμη και με συγγενείς;

Αυτό το θέμα της δυαδικότητας και των αντιθέτων είναι αυτό που παιδεύει την ανθρωπότητα αιώνες τώρα… Την οδηγεί σε μίση, πολέμους και αιματοχυσίες…
Είναι, όμως, αυτή η δυαδικότητα μία πραγματικότητα ή κατασκεύασμα του ανθρώπινου νου;

Μάλλον τον δεύτερο συμβαίνει.
Το μαύρο και το άσπρο είναι τα δύο άκρα μίας κατάστασης. Ανάμεσά τους όμως δεν υπάρχουν παρά μόνον αποχρώσεις του γκρι… Δηλαδή «ΕΝΑ» με πολλές αποχρώσεις…
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ !

Η γυναίκα που εκδικήθηκε για τη δολοφονία του ΤΣΕ

Μετά το θάνατο του ΤΣΕ το 1967,ο Roberto Quintanilla Pérez έγινε το πιο μισητό πρόσωπο,και άρχισε τη δίωξη του η επαναστατική αριστερά,ως ένας από τους υποκινητές της δολοφονίας του αντάρτικου.

Ένας από τους ανθρώπους που τον κυνήγησαν και τελικά τον βρήκαν ήταν η Monika Ertl,μια Γερμανίδα η οποία ήταν 34 ετών,και τα τελευταία 25 χρόνια ζούσε στην Βολιβία.Έγινε μέλος του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ELN) της Βολιβίας,το οποίο δημιουργήθηκε από τον ΤΣΕ το 1966.
Έτσι η Ertl,σκότωσε τον πρόξενo Perez,με ένα περίστροφο Colt Cobra 38,τιμωρώντας τον έτσι,για τη δολοφονία και ύστερα για τον εξευτελισμό που υπέστη το πτώμα του ΤΣΕ.

Θεσσαλονίκη 1912 - Μύθοι και “τηλεγραφήματα”

Η εθνική ενότητα που υπήρχε το 1912-13 πρέπει να ενοχλεί πολλούς, αφού κάθε φορά που γίνεται λόγος για τους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, έρχονται στην επιφάνεια και τα δήθεν “τηλεγραφήματα” που αντάλλαξε ο Ελ. Βενιζέλος με τον τότε Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο.
Ο μύθος λέει ότι ο Κωνσταντίνος ήθελε να βαδίσει κατά του Μοναστηρίου και ότι ο Βενιζέλος τον διέταξε να κινηθεί προς τη Θεσσαλονίκη.
Υποτίθεται ότι το απόγευμα της 12ης Οκτωβρίου 1912 (τονίζω την ημερομηνία επειδή πολλοί αφήνουν να εννοηθεί ότι τα τηλεγραφήματα αυτά αντηλλάγησαν στις 24 ή 25 ή 26 Οκτωβρίου), ο Βενιζέλος, ως Πρωθυπουργός αλλά και Υπουργός Στρατιωτικών, έστειλε στον Κωνσταντίνο επείγον τηλεγράφημα, ζητώντας του να διευκρινίσει τις προθέσεις του:
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ «Αναμένω να μοι γνωρίσετε την περαιτέρω διεύθυνσιν ην θα ακολουθήση η προέλασις του Στρατού Θεσσαλίας. Παρακαλώ μόνον να έχητε υπ’ όψιν ότι σπουδαίοι πολιτικοί λόγοι επιβάλλουσι να ευρεθώμεν μίαν ώραν ταχύτερον εις την Θεσσαλονίκην.»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ «Ο Στρατός δεν θα οδεύση κατά της Θεσσαλονίκης. Εγώ έχω καθήκον να στραφώ κατά του Μοναστηρίου, εκτός αν μου το απαγορεύετε.»
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ «Σας το απαγορεύω»

Η ΑΠΟΡΙΑ….ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΙΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΠΟΛΛΩΝ
Ο ενσαρκωμένος άνθρωπος της Γαίας ...μετά την ΕΝΝΕΑΜΗΝΗ παραμονή του στη μήτρα της ΜΗΤΕΡΑΣ του ....βρίσκεται μέσα στο ΣΚΟΤΑΔΙ....και κάνει την εύλογη ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στη ΖΩΗ .....και βλέπει το ΦΩΣ…και αρχίζει τις απορίες και τα ερωτήματα….διατί ευρίσκομαι εδώ….διατί γεννήθηκα και ούτε καθ’ εξής.
Όμως φωτίζοντας ..... ο Απόλλων τον ψυχικό χώρο του Ανθρώπου...από το ύψος της μυθοπλασίας...του επιτρέπει να γνωρίσει τον ΕΑΥΤΟΝ του….εάν φυσικά και ο ίδιος το επιθυμεί. Κι έτσι ο άνθρωπος ........θα βρει σε κάποια εύλογη στιγμή…την απάντηση στην απορία του…και στα ερωτήματά του.
Ο Ελληνικός Λόγος και η Ελληνική Γλώσσα θα του δείξουν τον δρόμο της ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ και την ΘΗΡΕΥΣΗΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ...μιας και ο κώδικας της Ελληνικής Αλφαβήτου....μας δείχνει την Θέαση ... στο γράμμα Θ(ΗΤΑ)...ίνα δοξασθεί το Ελληνικόν Ουράνιον Γένος.
Επικαλούμενος τον θείον ΦΩΣ, ....θα αναγνωρίσει την Αλήθεια(Θεία Άλη).... στην απάντηση,....... την οποία θα λάβει επί του ερωτήματος του,..... μέσω του θηρίου, το οποίο εξ αιτίας του φωτός, .......κατέστη πλέον ορατό.
Αυτή η διαδικασία γίνεται μέσω ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ του μύθου της γέννησης των διδύμων (αδερφών) του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος.
Η τοποθέτηση των ελληνικών γραμμάτων της ελληνικού αλφαβήτου οριζοντίως…ανά τεσσάρων γραμμάτων…μας δηλώνει καθέτως τη λέξη που βλέπετε εις το τέλος….όπου μας υποδεικνύει που να στρέψουμε το βλέμμα μας:

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ
Ο ήχος και η φωνή μας επικοινωνούν άμεσα με τις υποσυνείδητες περιοχές του νου μας, ως μέσο θεραπείας….όπου πλέον και σήμερα…έγινε αποδεκτή η θεραπευτική δύναμη του ήχου. Ο ήχος ως ένα είδος συχνότητας έχει πρόσβαση εις τις βαθύτερες καταστάσεις της συνείδησης μας.
Οι πρόγονοί μας ΕΛΛΗΝΕΣ ήξεραν και γνώριζαν πολύ καλά τις απεριόριστες χρήσεις της δύναμης του ήχου και ήταν γνωστές ειδικότερα εις τη χρήση των επωδών, που θεωρούνταν ιαματικά άσματα ή λόγια, που αποδίδονταν εις τον Ασκληπιό.
Από την Μυθολογία μαθαίνουμε ότι θεός Πάν-ας με την άγρια δυνατή φωνή του τρομοκρατούσε τους εχθρούς του και τους έτρεπε εις φυγήν…δηλαδή προκαλούσε (πανικό), ενώ με τη μουσική του αυλού του προσέλκυε τις νύμφες, που δεν μπορούσαν να αντισταθούν εις το άκουσμα της μουσικής του.
Ο φιλόσοφος επίσης Εμπεδοκλής γαλήνεψε έναν εξαγριωμένο νέο, που ήταν έτοιμος να επιτεθεί στον συκοφάντη του πατέρα του.

H Παγκόσμια Κυβέρνηση είναι αναπόφευκτη, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι φασιστική

Benjamin Fulford:
19 Οκτωβρίου, 2015
Τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ετών δείχνουν αμείλικτα προς τον σχηματισμό κάποιου είδους παγκόσμιας κυβέρνησης. Αυτό έγινε ακόμα πιο σαφές, καθώς οι περισσότεροι ηγέτες του κόσμου συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών την 28η Σεπτεμβρίου για την 70η επέτειο ίδρυσης του ΟΗΕ και εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, φαίνεται πως όλοι είναι στην ίδια γραμμή. Υπάρχει τώρα συναίνεση μεταξύ των παγκόσμιων ηγετών ότι η παγκόσμια κυβέρνηση είναι ο μόνος τρόπος για καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα, και να εμποδιστούν τα εταιρικά συνδικάτα που δολοφονούν, λεηλατούν και οδηγούν αυτόν τον πλανήτη στην καταστροφή. Η μάχη είναι τώρα για το τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή.
Οι Σιωναζί εξακολουθούν να πιέζουν για μια ολοκληρωτική, φασιστική νέα παγκόσμια τάξη που θα ελέγχεται από τις ίδιες παλιές γραμμές αίματος. Η White Dragon Society και οι σύμμαχοί της επιμένουν ότι θα πρέπει να είναι περισσότερο σαν ένα καλοπροαίρετο συμβούλιο ‘πρεσβυτέρων του χωριού’. Οι illuminati, το Πεντάγωνο και η Ιταλική Στοά P2 (Βατικανό), από την πλευρά τους, προσφέρουν μια τρίτη εναλλακτική λύση, την οποία αποκαλούν το μέλλον Star Trek. Αυτό το όραμα είναι για έναν κόσμο που θα έχει επικεφαλής έναν μεγάλο αξιοκρατικό οργανισμό και που θα λειτουργεί περίπου όπως το Πεντάγωνο, το Βατικανό ή η Κινεζική κομμουνιστική κυβέρνηση.

Θαλής ο Μιλήσιος

Αποτέλεσμα εικόνας για Θαλής ο Μιλήσιος

Στην κοσμολογία του Θαλή τον κυρίαρχο ρόλο παίζει το ύδωρ. Πίστευε πως είναι η «αρχή» των πάντων. Τού αποδίδονται δύο κύριες κοσμολογικές απόψεις: ότι η Γη στηρίζεται, δηλαδή επιπλέει, στο νερό και ότι το νερό είναι η «αρχή» των πάντων, μία αρχαιότερη ουσιαστικά θεωρία, που περιγράφει τη Γη να ακουμπάει στο νερό, να «διατηρείται στη θέση της επειδή επιπλέει σαν ένα ξύλο ή κάτι παρόμοιο».
Στην κοσμολογία του Θαλή, το νερό, εκτός του ότι είναι κοσμογονική αρχή, θυμίζοντας ανάλογους μύθους της Εγγύς Ανατολής, παύει να είναι θεός και αναγνωρίζεται ως φυσικό σώμα. Ωστόσο, στο γενικότερο πλαίσιο της φιλοσοφίας του «ο κόσμος είναι γεμάτος θεούς», δηλαδή μία θεϊκή και δαιμονική πνοή που δίνει ζωή σε όλα. Με αυτό εννοούσε ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι, κατά κάποιον τρόπο, ζωντανός και έμψυχος, γεγονός που πιστοποιεί η κίνηση, όπου ο κόσμος, δεν δημιουργήθηκε από τους θεούς, αλλά μέσα από φυσικές διεργασίες.

Γιατί οι στρέιτ άντρες κάνουν σεξ με στρέιτ άντρες

Κι όμως. Οι στρέιτ άντρες κάνουν σεξ με στρέιτ άντρες

Μαζί στη μάχη, μαζί και στο κρεβάτι;


Γελιόμαστε οικτρά όλοι εμείς οι απ’ έξω, νομίζοντας πως οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις που λαμβάνουν χώρα σε μια φυλακή ή σ' ένα απομακρυσμένο στρατόπεδο, είναι απλά και μόνο μια απόδειξη του πόσο «αδερφή» ή «μάτσο» είναι κάποιος.
Ένα νέο βιβλίο έρχεται να γκρεμίσει και το τελευταίο ταμπού στο σεξ -και δη, στο ομοφυλοφιλικό. Με δυο λόγια, στο «Not Gay: Sex Between Straight White Men» (Όχι Γκέι: Σεξ Μεταξύ Στρέιτ Λευκών Ανδρών) που ήδη κυκλοφορεί, η συγγραφέας Jane Ward και καθηγήτρια σεξολογίας στο πανεπιστήμιο του Ρίβερσαϊντ στην Καλιφόρνια θεωρεί ότι πολλοί στρέιτ άντρες δεν θα είχαν αντίρρηση να πειραματιστούν ερωτικά με έναν άλλον άντρα, επίσης στρέιτ.

Δώστε τέλος στη δυσκοιλιότητα!



O σύγχρονος τρόπος ζωής, με την εσφαλμένη και άστατη διατροφή, το άγχος και την παντελή έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, έχει κάνει τη δυσκοιλιότητα ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα. 

Aν σας ταλαιπωρεί κι εσάς η δυσκοιλιότητα, διαβάστε μερικές από τις λύσεις που προτείνουν οι εναλλακτικές θεραπείες για να ανακουφιστείτε. 

Eνημερωθείτε για τις πρακτικές θεραπείες, τις οποίες μάλιστα μπορείτε να εφαρμόσετε άμεσα. 

Φλέρτ: Μια τέχνη ξεχασμένη από καιρό…

11192125340683_111d
Ταχυδρομείο. Ουρά βαρβάτη. Χαρτάκι νούμερο 78. Εξυπηρετείται το 35. Χέσε μέσα!
Κάθομαι στη δεύτερη σειρά, ακριανή καρέκλα. Μπροστά μου κυρία θαμπή. Μπαίνει κύριος τύπου Κωνσταντάρας. Αφήνει μυρουδιά καθαριότητας και κολόνιας. Πλησιάζει την καρέκλα δίπλα στην κυρία. Άπλετος χώρος, ωστόσο…
Κάνει μια κίνηση σαν να τη ζητήσει για χορό, απλώνει το χέρι του μπροστά και το πηγαίνει προς τα πίσω, αλλάζοντας τη φορά της παλάμης κατά τη διαδρομή. «Θα μπορούσα, ωραία μου κυρία;» τη ρωτάει, υπονοώντας «θα μπορούσα να καθίσω δίπλα σας;».
Η θαμπή κυρία φωτίζεται σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο μόλις το βάζεις σε πρίζα. Συγχρόνως ψηλώνει, αν και καθιστή.
Μετά από λίγο την κατασκοπεύω να τακτοποιεί τα μαλλιά της βάζοντας μια τούφα πίσω από το αφτί της. Βεβαίως πιάνουν μια κουβέντα με ενδιάμεσες στάσεις αμηχανίας από την πλευρά της γυναίκας, βεβαίως του χαμογελάει όταν έρχεται η σειρά της να σηκωθεί και βεβαίως τον αποχαιρετάει, εκείνον προσωπικά, όταν φεύγει, με ένα «Καλή σας μέρα, λοιπόν… ».

Το σύνδρομο Kitty Genovese στην πολιτική

Είναι συγκλονιστικό το σύνδρομο “Kitty Genovese”.
Η Kitty Genovese έχει μείνει γνωστή από τον ίδιο το θάνατο της. Αυτή η 28χρονη κάποια νύχτα στη δεκαετία του 60 δέχτηκε τρεις επιθέσεις από έναν περαστικό σε διαφορετικές φάσεις… Μέσα σε μισή ώρα μαχαιρώθηκε, βιάστηκε και κλάπηκε στο δρόμο, στην είσοδο του σπιτιού της και στον 2ο όροφο. Κατά τη διάρκεια των επιθέσεων η γυναίκα εκλιπαρούσε σε βοήθεια.. «Πεθαίνω.. .με μαχαιρώνουν» μαζί με ουρλιαχτά. Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων βρέθηκαν τουλάχιστον 38 διαφορετικοί μάρτυρες της επίθεσης, αλλά κανένας δεν πήρε την αστυνομία ή να βγει να βοηθήσει.
Οι βασικές δικαιολογία που χρησιμοποιούσαν ήταν είτε πως δεν είχαν αντιληφθεί τη σοβαρότητα του γεγονότος είτε πως ΣΙΓΟΥΡΑ θα είχε επέμβει κάποιος άλλος.
Αυτό έχει οδηγήσει τη σύγχρονη ψυχολογία στη μελέτη αυτού του φαινομένου που λέγεται διάχυση της ευθύνης . Όσο μεγαλύτερη είναι η «ομάδα» ή το «σύνολο» που παρατηρούν ένα συμβάν, τόσο πιο εύκολα μεταφέρουμε την ευθύνη δράσης ο ένας στον άλλο.
Αυτή συμπεριφορά δεν έχει την πηγή της στο «φόβο» έκθεσης του εαυτού μας σε μια πχ επικίνδυνη νυχτερινή περιπέτεια. Περισσότερος είναι ο φόβος της κοινωνικής απόρριψης… ο φόβος το να κάνεις «κάτι διαφορετικό» από την πλειοψηφία.

Εξομολόγηση


Τρέφομαι με τηλεοπτικά προγράμματα.
Φορτίζω την καρδιά μου κάθε μέρα.
Οι μπαταρίες πια έγιναν τόσο απαραίτητες, όσο ποτέ δεν υπήρξαν τα οράματα.
Περνάω το χρόνο μου διαβάζοντας e-mail -η ποίηση είναι εξαιρετικά επώδυνη.
Ξεχνάω συνεχώς το password της συνείδησής μου.
Χρειάζομαι τις καταστροφές οπωσδήποτε. Να θυμάμαι ότι είμαι ζωντανή…
Δοξάζω το πλαστικό και το νίκελ, τα κινητά τηλέφωνα και τους σταρ ανεξαιρέτως.
Δεν φαντάζομαι χρόνο χωρίς καλώδια. Πώς να περάσει μια νύχτα στο σκοτάδι;
Έχω εικονικό σπίτι, εικονικά ζωάκια, εικονικούς φίλους κι εικονικό σεξ. Όλο τον κόσμο σε ένα πληκτρολόγιο.
Θα ‘θελα να ταξιδεύω αλλά είναι τόσο τρομακτικό, να κουβαλάς παντού μόνο τον εαυτό σου.
Δεν θέλω ν’ απαντήσω σ’ άλλες ερωτήσεις. Απαιτώ την τετράγωνη λογική.

Ψυχολογικά πειράματα με ανθρώπους – Μέρος ΙΙ


O John Darley και ο Bibb Latane λοιπόν, σχεδίασαν μια αλληλουχία πειραμάτων για να εξετάσουν τις αναγκαίες συνθήκες οι οποίες κάνουν τους ανθρώπους να αγνοήσουν την κραυγή βοήθειας κάποιου, αλλά κι αυτές κατά τις οποίες πρυτανεύει η ευσπλαχνία τους τελικά. Έτσι το πείραματα σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε οι συνθήκες διεξαγωγής τους να προσομοιάζουν με τις συνθήκες  που επικρατούσαν κατά την διάρκεια του φόνου της Kitty Genovese.

Δηλαδή, οι συμμετέχοντες που ήταν 72 φοιτητές (άντρες και γυναίκες), του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, πίστευαν ότι παίρνουν μέρος σε μια συζήτηση για την προσαρμογή τους στην πανεπιστημιακή ζωή της πόλης, ήξεραν ότι στο πείραμα συμμετέχουν κι άλλοι, αλλά δεν τους έβλεπαν. Πως γινόταν αυτό; Τους περνούσαν από ένα διάδρομο, που φαινόταν ότι οδηγεί σε άλλα δωμάτια (αλλά οι πόρτες αυτών των δωματίων ήταν κλειστές), σε ένα χώρο όπου θα άκουγαν άλλους συμμετέχοντες να μιλούν για τη ζωή τους, σαν να βρίσκονταν για παράδειγμα σε ομαδική συνεδρία.

Για να εξασφαλιστεί υποτίθεται η ανωνυμία και να μην αισθάνονται ντροπή και ενοχές να μιλήσουν για προσωπικά τους θέματα, κανείς δεν θα έβλεπε τον άλλο και ο ερευνητής θα έβγιανε εκτός δωματίου, αφήνοντας τους μόνο ένα ερωτηματολόγιο με οδηγίες. Όταν θα μιλούσαν οι άλλοι (επρόκειτο όμως για ηχογραφημένες ‘συνεντεύξεις’), το δικό τους μικρόφωνο θα ήταν κλειστό κι όταν ερχόταν η σειρά τους, θα μπορούσαν να μιλήσουν για δύο λεπτά για τις εμπειρίες τους.

Ψυχολογικά πειράματα με ανθρώπους – Μέρος Ι



..
Φαντάζομαι ότι αισθανθήκατε ένα ρίγος διαβάζοντας τον τίτλο. Δεν πρόκειται όμως να γίνει λόγος εδώ για τίποτα παραπάνω απ’ την ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά και τον τρόπο που την μελέτησαν, ερευνητές 28 αντιστοίχων πειραμάτων κοινωνικής ψυχολογίας. Οι τρεις συγγραφείς μάλιστα του εν λόγω βιβλίου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται όλα αυτά, ξεκίνησαν να δικαιολογούνται από την εισαγωγή κιόλας λες και ήξεραν τι θα σκεφτούν οι αναγνώστες.
Δηλώνουν λοιπόν σαφέστατα ότι υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας, ότι τα υποκείμενα γνωρίζουν ότι συμμετέχουν σε κάποιου είδους έρευνα, ότι ακόμη κι ανεξάρτητοι παρατηρητές μπορεί να κληθούν, ότι αν δεν γινόντουσαν τέτοια πειράματα πολλές πτυχές της συμπεριφοράς μας δεν θα είχαν εξηγηθεί κτλ κτλ. Με απλά λόγια θέλουν να κάνουν σαφές στους αναγνώστες, ότι δεν είναι επιστήμονες-τέρατα που βασανίζουν σε κάποιο εργαστήριο αθώους ανθρώπους. 
Αν και τα πειράματα αυτά έχουν δεχτεί επικρίσεις κατά καιρούς, σίγουρα προσέφεραν πολλά στην κατανόηση της κοινωνικής μας συμπεριφοράς κι έκαναν την αρχή για να ξεκινήσει επικοδομητικός επιστημονικός διάλογος, σε πολλούς τομείς. Στόχος μάλιστα των συγγραφέων του βιβλίου, είναι να πείσουν ακριβώς για την χρησιμότητα αυτών των πειραμάτων, χωρίς ωστόσο να υποστηρίζουν ότι προσφέρουν την απόλυτη γνώση.

Το βιβλίο τους πάντως, που έχει τον τίτλο «Experiments with people: Revelation of social psychology» και μπορείτε να διαβάσετε κι εσείς σελίδες του κάνοντας κλικ στον τίτλο, δεν είναι καινούριο. Κυκλοφόρησε το 1994, αλλά συνδέεται με την θεματολογία αυτού του blog (κάποιοι θα θυμάστε τα πειράματα του Milgram για τα οποία έχουν γίνει εδώ αναρτήσεις και όχι μόνο αυτά). Και καθώς δεν αναπαράγει απλά τις αρχικές έρευνες, αλλά περιέχει κυρίως παράθεση της κάθε έρευνας, σχολιασμό και σύνδεση με άλλες έρευνες, σκέφτηκα ότι έχει να προσφέρει σε όσα κατά καιρούς έχουμε συζητήσει. Γι’ αυτό και διάλεξα να σας παρουσιάσω ένα πείραμα που θεωρώ ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Στα κενά του άλλου τρυπώνει ο άνθρωπος

Στα κενά του άλλου τρυπώνει ο άνθρωπος

Τι να πω για μένα που έφυγα, τι να πω για σένα που μ΄άφησες...

Έτσι λένε είναι οι σχέσεις των ανθρώπων.Εκεί που χαίρεσαι , βαλτώνεις κι αυτός ο βάλτος μεγαλώνει μέσα σου κι απάτητος γίνεται χωρίς να το καταλάβεις.Χάνεσαι στο ανικανοποίητο. Καμιά φορά μιλάς- ίσως να μιλάς και πολύ- και τι; θαρρείς πως κάποιος σ' ακούει;

Σ΄ έναν λαβύρινθο σκέψεων μπερδεύονται οι άνθρωποι, δεύτερες-τρίτες-πέμπτες-δέκατες και σε μια εγωπάθεια ξεκαθαρίζουν τα θέλω τους.Κι ο κόσμος φαντάζει όμορφος εκτός απ΄τον δικό μας χώρο.

Ανάβουμε ρεσώ, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ν' αποδείξουμε πως μπορούμε ν΄αλλάξουμε τα πράγματα. Πια ήταν η τελευταία φορά που ανέβηκες τη σκάλα κρατώντας ένα τριαντάφυλλο κλεμμένο απ΄τον κήπο της γειτόνισσας, και πότε ένα σημείωμα μικρό με δυο λέξεις "μου λείπεις" ξεπρόβαλε από την τσέπη σου χωρίς να το γνωρίζεις; Πιο πρωινό άφησες γλυκά το χάδι των χειλιών σου στο μάγουλο, εκεί κοντά στο αφτί, ψιθυρίζοντας "σ αγαπώ" πριν φύγεις.

 Ό,τι αφήσαμε να χαλάσει , χάλασε! Τώρα τσουλάμε με την πλάτη σ΄ένα αγκάθινο κενό, που συνήθως δεν θέλουμε να δούμε. Μόνιμοι σύντροφοι στην κάθε μέρα οι μάσκες που πάψαμε να βλέπουμε σαν κάτι ξένο.

"..Δεν έχω θυμό μέσα μου!..Δεν έχω έχθρα για κανέναν.."


Δεν έχω θυμό μέσα μου!
Δεν έχω έχθρα για κανέναν!

Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη!
Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς!
Κι η λύπη όταν την ξυπνάς γίνεται θάνατος!

Μην μου ξυπνάς την λύπη μέσα μου.
Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί.

Θα θελα να μπορούσα να

θυμώσω και να φωνάξω.
Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ. 
Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει.

(Κ.Δημουλά)

Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Πέρασα μέρες με βροχή,
εντάθηκα πίσω απ΄αυτό
το συρματόπλεγμα το υδάτινο
υπομονετικά κι απαρατήρητα,
όπως ο πόνος των δέντρων
όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει
κι όπως ο φόβος των γενναίων.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε συντριβάνια
και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν
σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ «ΠΗΔΑΝΕ» ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ!


Μεγάλωσες κι έμαθες αυτά που είδες. Τόσα ήθελε η μανούλα σου, η γιαγούλα σου, από τον πατέρα σου, από τον παππού σου. Αυτά, όχι κάτι... περισσότερο θα δώσεις κι εσύ αύριο στην γυναίκα σου. Στη μητέρα των παιδιών σου.
Είσαι μαλάκας! Η γιαγιά σου δεν άκουγε την ίδια μουσική που ξετρελαίνει την εγγονή της. Ούτε η μάνα σου ντυνόταν όπως σήμερα η αδελφή σου. Άσε το λεξιλόγιο, από το στόμα της νεώτερης γενηάς ακούς τέρατα.
Για λύπηση σήμερα είναι ο άνδρας. Θα μπει στο λούκι του γάμου και η κυρία θα τον πηδάει. Με τα μούτρα της. Με τις γκρίνιες της. Επειδή είναι μια άλλη γυναίκα, η γυναικα του καιρού της.
Φοβερά πράγματα. Πηγαίναμε στρατό και κάθε μέρα μετράγαμε μια μέρα λιγώτερο. Πότε θα απολυθούμε. Αυτό δεν το κάνει ο παντρεμένος άνδρας. Κάνει το άλλο. Ποιο; Δεν ξέρει τι να... κάνει. Πώς έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει. Χωρίς να ήταν προετοιμασμένος.