Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

3.΄Εντγκαρ Κέυσι...Μυστηριώδης Άνθρωπος Των Θαυμάτων

_1
_2
_3
«Συζητούσαμε για το αν οι υπαγορεύσεις έχουν τη δυνατότητα να μας δώσουν και άλλου είδους πληροφορίες, εκτός από τις ιατρικές», του είπε σκεφτικά ο Ντέιβιντ, ένα βράδυ. «Αναρωτιέμαι, αν θα μπορούσες να δίνεις ένα είδος υπαγορεύσεων επαγγελματικού προσανατολισμού, μιλώντας στους ανθρώπους όχι μόνο για την υγεία τους, αλλά και για τον νου και την ψυχή τους. Υποδεικνύεις θεραπευτικές αγωγές για τα άρρωστα σώματα ... γιατί δεν θα μπορούσες να δώσεις συμβουλές που να θεραπεύουν ανθρώπους διανοητικά και πνευματικά ανάπηρους, και να βοηθάς κατεστραμμένες και χαμένες ζωές;»

«Ω, δεν νομίζω», απάντησε ο ΄Εντγκαρ έκπληκτος. «Αυτό μου φαίνεται ότι είναι κάτι πολύ πιο βαθύ.»
«Στοιχηματίζω ότι μπορείς».

«Ο Θεός περπατά δίπλα στον ΄Εντγκαρ Κέυσι, επενέβη η μητέρα του. «Δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορεί να κάνει αυτός, προκειμένου να βοηθήσει τους άλλους».

Προσπάθησε να απορρίψει την ιδέα, αλλά αυτή άρχισε να ριζώνει μέσα του. Το τελευταίο απόγευμα στο Λέξινγκτον, επέτρεψε στον Ντέιβιντ να καθοδηγήσει μια υπαγόρευση για τον εαυτό του. Αντί να ελέγξουν τη σωματική κατάσταση, σχημάτισαν μερικές απλές δοκιμαστικές ερωτήσεις, που είχαν σκοπό να τους δείξουν μέχρι ποιο βαθμό η δύναμή του θα τον βοηθούσε να σχεδιάσει τη ζωή του Ντέιβιντ.

΄Οταν ο ΄Εντγκαρ ξύπνησε, όλοι τον κοιτούσαν με απορία. Ο Ντέιβιντ είπε: «Μπορείς να προσθέσεις και το χάρισμα της προφητείας στον κατάλογο των θαυμάτων σου. Μου είπες πάρα πολλά πράγματα, για το πώς θα έπρεπε να ζω και να κατευθύνω τον εαυτό μου. ΄Επειτα, ανέφερες ότι πρόκειται να εγκαταλείψω το σπίτι μου, και ότι θα επιτύχω σε ένα είδος εργασίας, για το οποίο δεν έχω εκπαιδευτεί, ούτε καν το έχω σκεφτεί ποτέ. Ανάφερες ότι η οικογένειά μου θα αντιδράσει στην αναχώρησή μου, αλλά ότι εγώ θα πρέπει οπωσδήποτε να φύγω, γιατί αυτή η κίνηση θα επηρεάσει όλη μου τη ζωή. Και ακόμη, ότι πρόκειται να παίξω ένα μεγάλο ρόλο στη βοήθεια του έργου σου, στο μέλλον, αλλά εγώ ήδη έχω πάρει την απόφασή μου γι' αυτό.


(η Εθνική Εταιρεία των Ερευνητών)
_1
_2
Τον Μάιο του 1927 το όνειρο του ΄Εντγκαρ προχώρησε κατά ένα βήμα με τη δημιουργία της Εθνικής Εταιρείας των Ερευνητών. Ο καθένας που θα τη θεωρούσε σαν έναν οργανισμό για ιδιωτικούς αστυνομικούς, έβγαινε από την πλάνη του, διαβάζοντας τον υπότιτλο: Για να μπορέσουμε να εκδηλώσουμε την αγάπη μας προς τον Θεό και τον ΄Ανθρωπο.
Σε γενικές γραμμές, η ιδέα ήταν η εξής : Η ενασχόληση με γενικές ψυχικές έρευνες και η προσφορά για πρακτική εφαρμογή κάθε γνώσης, που αποκτάται μέσω των ψυχικών φαινομένων. Οραματιζόταν ένα εκτεταμένο δίκτυο μαθητών, που θα ενδιαφέρονταν για τις υπαγορεύσεις και για άλλες ψυχικές εκδηλώσεις, και όπου όλοι θα μελετούσαν και θα συνεισέφεραν, οτιδήποτε που θα μπορούσε να μπει σε πρακτική εφαρμοφή στην καθημερινή ζωή.
Το πιο σημαντικό για τον ΄Εντγκαρ ήταν ότι το όραμά του περιελάμβανε και το νοσοκομείο του. Σε συνδυασμό με αυτό, μπορούσε να υπάρχει και μια επιτελική ομάδα, μια βιβλιοθήκη αποκρυφιστικών θεμάτων, ένα θησαυροφυλάκιο για να φυλάγονται τα αντίγραφα των υπαγορεύσεων, και ένα προσωπικό, που θα μελετά και θα αντιπαραβάλλει τα δεδομένα. ΄Ηταν παράλογο να θεωρηθεί ότι η πλατιά γνώση, που προερχόταν από τον Κέυσι, προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί μόνον από ένα πρόσωπο και έπειτα να ξεχαστεί. Η σωστή μελέτη αυτών των χιλιάδων υπαγορεύσεων, οπωσδήποτε θα αποκάλυπτε μια γνώση απαραίτητη στον καθένα.

(Στη δύση της ζωής του, άρρωστος πια, ζητά οδηγίες ...)
_1
_2
«Πήγαινε εκεί όπου θα μπορείς να έχεις την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή», είπε η υπαγόρευση, προτρέποντάς τον να μπει σε κλινική.
«Πόσον καιρό θα πρέπει να μείνω;» ήταν η επόμενη ερώτηση, και η απάντηση ήρθε απότομα:
«Μέχρι να γίνεις καλά ή να πεθάνεις».
Ο ΄Εντγκαρ και η Γκέρτρουντ πήγαν στο Ροανόκ και για λίγο ο ΄Εντγκαρ φάνηκε να καλυτερεύει. Αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει να ανησυχεί για εκείνους που χρειάζονταν τη βοήθειά του και που ήταν αναγκασμένοι να περιμένουν. Τελικά, η αγωνία του τον οδήγησε σε αποπληξία, που άφησε τη μια πλευρά του σώματός του παράλυτη.
Στο Βιρτζίνια Μπιτς, η αφοσιωμένη του βοηθός Μέι ξύπνησε ένα πρωί με δυνατό συναίσθημα ότι έπρεπε να επισκεφθεί τον ΄Εντγκαρ. ΄Οταν έφτασε εκεί, είδε τη μαύρη απελπισία στα μάτια του. Είχε νοσταλγήσει το σπίτι του, τους φίλους του, την όμορφη λίμνη του. Η Μέι έκανε μερικά τηλεφωνήματα και σε λίγο οι φίλοι του έφτασαν με ένα ασθενοφόρο, μάσκες οξυγόνου και όλα όσα χρειάζονταν.
Τον μετέφεραν στο σπίτι, την επόμενη της Ημέρας των Ευχαριστιών και ήταν πιο ευτυχισμένος, αλλά όχι και πιο δυνατός, ξαπλωμένος σε μια θέση από όπου μπορούσε να βλέπει έξω προς τη λίμνη και να παρατηρεί τις πέρκες να πηδούν επάνω από το νερό με την ανατολή και τη δύση του ήλιου. Την πρωτοχρονιά του 1945, η Μέι έκανε την καθημερινή της επίσκεψη. Ο ΄Εντγκαρ κατάφερε με ένα τρεμάμενο χαμόγελο να ψιθυρίσει:«΄Ολα κανονίστηκαν ... Θα γίνω καλά την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου».
Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου, η Μέι στάθηκε στο προσκέφαλό του και τον είδε να αφήνει την τελευταία του, κουρασμένη πνοή. Ξαφνικά, κατάλαβε τι εννοούσε. Το θαύμα της θεραπείας θα γινόταν την Παρασκευή, όπως της είχε πει, αλλά από την άλλη πλευρά του πέπλου, που τόσα είχε κάνει για να το ανασηκώσει.
Εκείνη σήκωσε τα μάτια της, κοιτάζοντας έξω το ηλιοβασίλεμα και είδε το τελευταίο θαύμα. Στο Βιρτζίνια Μπιτς, στο Νόρφολκ και στις γύρω περιοχές της ακτής, ακόμη μιλούν με θαυμασμό για το φαινόμενο που συνόδευσε τη λαμπρή δύση εκείνου του απογεύματος. Μια αχτίδα λαμπρού κόκκινου σηκώθηκε σαν οβελίσκος από τον δίσκο του ήλιου που έδυε. ΄Εφθασε σχεδόν μέχρι το ζενίθ και παράμεινε εκεί, ένα μνημείο στον ουρανό για αρκετή ώρα μετά τη δύση.
΄Εντγκαρ Κέυσι
«Μυστηριώδης ΄Ανθρωπος των Θαυμάτων»

 (εκδ. Βουλούκου, Αθήνα 1982



ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.