Είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς το καλό. Σε όλη μου την ζωή αναρωτιόμουν : "Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσω τούς ανθρώπους?" και είδα ότι αν μια μέρα τούς δώσει κανείς τροφή, την επόμενη πεινούν πάλι... αν τούς δώσει κανείς ρούχα, φθείρονται μετά από λίγο καιρό....αν τούς δώσει ένα σπίτι, κι αυτό κάποια μέρα πρέπει να το επισκευάσουν.... αν τούς δώσει χρήματα, σύντομα θα ξοδευτούν... Κι έπειτα, οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Αν τούς δώσετε ένα σπίτι, αναρωτιούνται γιατί δεν τούς δίνετε παλάτι, κι αν τούς δώσετε εκατομμύρια, είναι θυμωμένοι που δεν είναι δισεκατομμύρια...
Είναι λοιπόν αδύνατο να βοηθήσει κανείς τούς ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο : ή αυτή η βοήθεια δεν είναι ποτέ οριστική, ή οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι γιατί περιμένουν πάντα περισσότερα.
Είναι προτιμότερο να τούς δώσει έναν τρόπο να τα καταφέρνουν μόνοι τους χωρίς να έχουν πάντα την ανάγκη κάποιου άλλου, κι αυτός ο τρόπος είναι το φως τής επιστήμης τών Μυστών, γιατί σε οποιαδήποτε περίσταση αυτή η επιστήμη δίνει μία λύση.
Χωρίς το φως, όχι μόνο το καλό που κάνει κανείς δεν θα είναι διαρκείας, αλλά οι άνθρωποι δεν θα είναι ούτε καν ευγνώμονες. Αυτό που πρέπει να τούς δώσει κανείς είναι ένα πνευματικό στοιχείο που χαράζεται μέσα τους.
Πολλοί το αγνοούν αυτό και όταν θέλουν να κάνουν το καλό, αντί να σκεφτούν ότι μπορούν να δώσουν αυτό το πνευματικό στοιχείο που δεν θα σβηστεί ποτέ, δίνουν κάτι το υλικό.
Δεν ξέρουν να δίνουν αυτό που είναι ουσιώδες, δίνουν ψίχουλα μικροπράγματα : μπιζού, αυτοκίνητα, πιστεύοντας ότι κάνουν τον άλλον ευτυχισμένο. Όμως, πρέπει να μάθει κανείς να δίνει ένα πνευματικό στοιχείο. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.