Κουράστηκα να κουβαλώ τόσα «και αν...». Πνίγηκα μέσα τους.

 

Μάζεψα σε μια βαλίτσα όλα τα «και αν...» της ζωής μου.

Τα κοίταξα ένα ένα και τα χάιδεψα τρυφερά. Μείναν μαζί μου πολύ καιρό.

Κάποια τα κουβαλάω από παιδί. Μεγαλώσαμε μαζί... μόνο που όσο παίρναγε ο καιρός μεγάλωναν εκείνα, και μίκραινα εγώ.

Τα πήρα στα χέρια μου προσεκτικά. Δεν τα μισώ, δεν θέλω να εξαφανιστούν, δεν θέλω να ρίξω πάνω τους λάθη και ανάθεμα. Πορευτήκαμε χρόνια ολόκληρα μαζί κι ας μην καταλάβαινα ποτέ πώς καταφέρνουν να πολλαπλασιάζονται.

Ένα ένα τα έβαλα μέσα στην μπλε βαλίτσα. 

Εκείνη την κατά-ταλαιπωρημένα από τα ταξίδια μου. Τους άφησα και χώρο μεταξύ τους για ν’απλωθούν αν θέλουν... Τους άφησα και μια φωτογραφία μου μαζί, μην τυχόν και τους λείψω, κι έκλεισα την βαλίτσα. Έβαλα τον κωδικό που κουβαλώ από τα εφηβικά μου χρόνια.. και την έβαλα στο πατάρι. 

Κουράστηκα να κουβαλώ τόσα «και αν...». 

Πνίγηκα μέσα τους. Τους χάρισα το χαμόγελο και την ξεγνοιασιά μου. Τους χάρισα το πιο αθώο, το πιο αγνό, το πιο παιδικό κομμάτι του εαυτού μου.

Και αν, κάποιος στεναχωρηθεί;

Και αν, δεν είμαι εκεί να σώσω την παρτίδα;

Και αν, γίνουν όλα λάθος;

Και αν, δεν τους αρέσει και πρέπει κάποιος να το αλλάξει;

Και αν, δεν είναι ασφαλές;

Και αν... και αν... και αν...

Και αν ξέχασες να ζήσεις; 

Αν ξέχασες προσπαθώντας να χτίσεις μια ασφάλεια και μια τελειότητα να ζήσεις, όχι απλά να προετοιμάσεις μια ζωή; Αν ξέχασες να παίξεις στην ίδια την ταινία της ζωής σου; Αν για να τα κάνεις όλα «τέλεια», «σωστά» και «ασφαλή» δεν πρόλαβες ούτε μια σκηνή να ζήσεις από την ζωή σου;

Λάθη θα γίνονται πάντα. 

Άνθρωποι θα σε στεναχωρούν και θα τους στεναχωρείς. Άνθρωποι θα μπαίνουν για να βολευτούν κι όταν τους ξεβολέψεις, δεν θα θυμούνται ούτε το όνομά σου. Άνθρωποι θα μπαίνουν για να σε κάνουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου κι εσύ αν χαθείς στα «και αν...» δεν θα το παρατηρήσεις ποτέ.

Δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα. 

Δεν μπορείς να είσαι εκεί που είναι η έννοια σου κάθε στιγμή, δεν μπορείς να είσαι η ασπίδα για τα βέλη των ανθρώπων σου. Δεν είναι καν ηρωικό να νομίζεις πως μπορείς να σώσεις τους πάντες και τα πάντα.

Μπορείς όμως να ζήσεις. 

Μπορείς να γίνεις πρωταγωνιστής της ταινίας σου. Να την κόψεις και να τη ράψεις στα δικά σου μέτρα. Να χωρέσεις μέσα της όσους ζητά η ψυχή σου. Μπορείς να (τη) ζήσεις. Οφείλεις να (τη) ζήσεις. Γιατί υπάρχει ένα μυστικό πολυειπωμένο τόσο, που το ακούμε και το ξεχνάμε. 

Δεν έχει πρόβα, δεν έχει επανάληψη, δεν έχει δεύτερη προβολή αυτή η ταινία. Είναι μια κι έξω... 

Sophia Papailiado

pulseoflove

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ