ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ

• ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

  To 1942 o μεγάλος Albert Einstein δίδασκε Φυσική στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ο

  βοηθός του σάστισε μόλις διαπίστωσε ότι τα θέματα του τελικού ετήσιου διαγωνίσματος

  των υποψήφιων τελειόφοιτων της Φυσικής σχολής, ήταν τα ίδια με τα περσυνά. Εντρομος

  για το θόρυβο που θα ξεσπούσε από την απροσεξιά του διάσημου δάσκαλου, έσπευσε στον

  Albert και ευγενικά τον ρώτησε:

  – Dr. Einstein οι ερωτήσεις του διαγωνισμού των τελειόφοιτων δεν είναι οι ίδιες με

  τις περσινές;

  – Ναι, ναι αγαπητέ είναι ακριβώς το ίδιο διαγώνισμα.

  – Μα καλά πως το κάνατε αυτό; ξαναρώτησε ο βοηθός.

  – Ξέρεις αγαπητέ οι ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ έχουν αλλάξει

  ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ

  Πάμε ένα Βήμα παραπέρα: ΜΕ άλλα λόγια ακριβώς ότι ίσχυε το 1942, ισχύει και σήμερα. Οι

  ίδιες ερωτήσεις, τα ίδια θέματα να διαχειριστείς. Με τη μεγάλη όμως διαφορά ότι οι

  Απαντήσεις έχουν Αλλάξει.

  ΜΕ ακόμη πιο απλά λόγια αυτό που σε έφερε εδώ δε θα σε πάει παραπέρα.

  Με ακόμη πιο απλά λόγια σήμερα πρέπει να βρεθούν καινούργιοι τρόποι για να

  προχωρήσει κάποιος. Πρέπει να κάνεις καινούρια πράγματα που πότε πριν δε

  χρησιμοποίησες.

  Ο Henrik Ibsen (Ερρίκος Ιψεν) ίσως ο μεγαλύτερος σύγχρονός δραματουργός γύρω στο 1850

  στο απόγειο της ακμής του έκανε μια απίστευτη δήλωση, σχεδόν αφοριστική:

  Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ

  Ακολουθεί Μαθηματική Απόδειξη

  Οι άνθρωποι, οι ομάδες, οι επιχειρήσεις, οι οργανισμοί, τα κράτη, οι φυλές όταν φτάνουν

  σε τοίχο σε αδιέξοδο κατά 97% είτε κάνουν τα ίδια που έκαναν πριν με μεγαλύτερη ένταση,

  είτε κάνουν τα ίδια χαμηλώνοντας την ένταση. Πολύ σπάνια (3%των περιπτώσεων) θα δεις

  κάποιον να αρχίζει να κάνει διαφορετικά πράγματα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Κι αν

  όντως συμβαίνει, γιατί θεωρούμε ότι η πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο;

  Καλύτερα όμως πριν από όλα να ορίσει κάποιος τι Είναι η Σκέψη, Σκέψις. Αραγε, γιατί

  χρειαζόμαστε τη Σκέψη; Ποιος είναι ο σκοπός της Σκέψης;

  Το απλό αποτέλεσμα ενός σκεπτόμενου ανθρώπου;

  Μια απλή ιδέα;

  Το αποτέλεσμα της διανοητικής ικανότητας;

  Η ενέργεια του σκέπτομαι;

  Η ικανότητα του σκέφτομαι, φαντάζομαι, αναλύω, κτλ;

  Το επακόλουθο μια ιδέας;
• Η επιστήμη μάλλον σηκώνει τα χέρια ψηλά. Υποστηρίζει ότι η Σκέψις είναι αποτέλεσμα

  πολλών διαφορετικών ανθρώπινων ενεργειών κι αλληλεπιδράσεων κι ως εκ τούτου

  αποτελεί τη συνισταμένη διαφορετικών ακαδημαϊκών επιστημών, Ψυχολογία,

  Νευροεπιστήμη, Βιολογία, Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία, κτλ.

  Ενας νευρώνας σύμφωνα με τη Βιολογία είναι ένα διεγέρσιμο κύτταρο στο νευρικό

  σύστημα που επεξεργάζεται και μεταδίδει πληροφορίες με ηλεκτροχημική σηματοδότηση.

  Οι νευρώνες είναι τα βασικά στοιχεία του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού των

  σπονδυλωτών και των περιφερειακών νευρών.

  Το σίγουρο είναι ότι η σκέψη είναι δραστηριότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου η οποία

  απαιτεί πάρα πολύ ενέργεια. Γι’ αυτό όποτε σκεφτόμαστε ως σαν φυσική άμυνα

  προσπαθούμε να είμαστε σύντομοι κι έπειτα επιστρέφουμε στη φυσική μας κατάσταση,

  τον αυτόματο πιλότο, την ύπνωση δηλαδή του εγκεφάλου, τη μη-διέγερση των νευρώνων

  και την εξοικονόμηση ενέργειας. Στο 95% του χρόνου μιας ανθρώπινης ζωής λειτουργούμε

  με τον ΑΠ και μόλις ένα 5% (και αν) σκεφτόμαστε. Είναι μια φυσική άμυνα. Κι αν απορεί

  κάποιος τι κατάσταση είναι ο ΑΠ, σε όλους μας έχει τύχει να οδηγούμε το αυτοκίνητο και

  να ξυπνάμε μετά από ένα εικοσάλεπτο και να λέμε ουπς τι έγινε, που βρισκόμαστε; Το

  μυαλό μας ήταν στον ΑΠ. Ακόμη και τώρα που κάποιοι διαβάζουν το κείμενο περί ΑΠ το

  μυαλό τους είναι στον ΑΠ κι απαιτείται και δεύτερη και τρίτη ανάγνωση για να καταλάβουν

  περί τίνος τυρβάζουμε.

  Ενα από τα προβλήματα όταν το μυαλό μας λειτουργεί στον ΑΠ είναι ότι οδηγούμαστε σε

  μια κατάσταση που οι επιστήμονες ονομάζουν νοητική μυωπία, μια κατάσταση

  στρέβλωσης – παραμόρφωσης της προσλαμβάνουσας πραγματικότητας σαν να βλέπεις με

  παρωπίδες. Εχει επιβεβαιωθεί πειραματικά ότι όταν περιορίζεται η περιφερειακή όραση οι

  άνθρωποι (σαν τα αγαπημένα άλογα καλή ώρα) μπερδεύονται με την απόδοση τους. Δεν

  καταλαβαίνουν ότι μπορεί να είναι τελευταίοι σε απόδοση και να νομίζουν ότι είναι από

  τους πρώτους. Βάλε τώρα αυτό να σου συμβαίνει για μια ολόκληρη ζωή και να το πιστεύεις

  για μια ολόκληρη ζωή αντίστοιχα.

  Να το κάνουμε πιο απλό. Συνήθως σκεφτόμαστε σαν να βρισκόμαστε μέσα σε κουτί

  (thinking inside the box), ένα κουτί με καλά καθορισμένα όρια. Ορια καθορισμένα από

  λογικούς, νομικούς, βιολογικούς, ηθικούς, φυσικούς, τεχνολογικούς περιορισμούς και

  καταναγκασμούς. Να γιατί σκεφτόμαστε σαν σε κουτί . Κι όσο πιο πολλοί οι περιορισμοί

  τόσο πιο μικρό το κουτί. Ξέρω θα πει κάποιος υπάρχει και η λογική των πραγμάτων.

  Παρατηρώντας αντικειμενικά τους ανθρώπους είτε τον επιχειρηματία, είτε το γιατρό, είτε

  το δικηγόρο, είτε τη γυναίκα σου, είτε τον τροχονόμο, είτε το καφετζή, είτε τον πελάτη, είτε

  το λογιστή, είτε το κράτος, είτε τον επαγγελματικό σου ανταγωνιστή «τρομάζεις» από το

  πόσο προβλέψιμοι είναι, από τις λίγες επιλογές που έχουν στη φαρέτρα τους. Εκεί

  καταλαβαίνεις πόσο μικρό είναι το κουτί από το οποίο έχουν να επιλέξουν. Το βλέπεις

  στους άλλους, με εσένα γιατί να ισχύει το αντίθετο; Τι κάνεις διαφορετικό;

  Ολοι αυτοί οι περιορισμοί, όλα αυτά τα όρια πάντα έχουν κι ωραίους ορισμούς. Είναι οι

  περίφημες νόρμες, επιχειρηματικές, πολιτικές, τα περίφημα standards, βιομηχανικά,

  επαγγελματικά. Οπου νόρμα προέρχεται από τη λέξη normal. Ποιος ορίζει το normal, το

  κανονικό? Ποιος στην τελική ορίζει τη λογική; Εύκολη Απάντηση: Η ΑΓΕΛΗ, συγγνώμη Η

  ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ.
• Να το πάμε πιο πέρα. Αν κάποιος κάνει αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι, θα έχει στην

  καλύτερη τα αποτελέσματα που έχουν όλοι οι άλλοι, είναι τα λεγόμενα normal

  αποτελέσματα. Ελα όμως που στις μέρες μας τα αποτελέσματα αυτά δε φτάνουν και

  ψάχνουμε τα ασυνήθιστα (μη-normal) αποτελέσματα.

  Η πλειοψηφία εξ’ ορισμού έχει πάντα (όχι σχεδόν πάντα, αλλά πάντα) ΑΔΙΚΟ. Συγγνώμη,

  αλλά η απόδειξη είναι μπετόν αρμέ δεν επιδέχεται διάψευσης.

  Πέρα από συμπεράσματα, ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ είναι πως να μπορεί κάποιος να ξεφύγει και να

  σκέφτεται εκτός του μικρού αυτού κουτιού της δουλειάς, των σχέσεων, της ζωής; Ιδέα

  κανείς; Κανείς;

dailytripes

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ