Εγώ εμφανίζομαι μέσα στο σύμπαν, ή το σύμπαν μέσα μου;

Μεγαλώσαμε θεωρώντας αδιαμφισβήτητη την πεποίθηση, ότι υπαρχει ενας κοσμος φτιαγμένος από ύλη, που εμφανίστηκε πολύ καιρο πριν εμείς εμφανιστούμε. Κάποια στιγμή μέσα σε αυτό τον κόσμο γεννήθηκε το σώμα μας, από ύλη και μέσα σε αυτό αναπτύχθηκε ο (φτιαγμένος από ύλη) εγκέφαλός μας. Μέσα του εμφανιστηκε το μυαλό μας.

Αυτή η θεωρία θα ήταν αρκετα δικαιολογήσιμη αν κάθε βράδυ δεν συνέβαινε κάτι το εξαιρετικό. Από την άμεση εμπειρία μας βλέπουμε ότι κάθε βράδυ, ο κόσμος και το σώμα εξαφανίζονται, το μυαλό όμως όχι, και μέσα σε αυτό το μυαλό εμφανίζεται (γεννιέται) ένας καινούριος κόσμος και ένα καινούριο σώμα, ο κόσμος και το σώμα του ονείρου. Αυτή η εμπειρία μας αναγκάζει να ανατρέψουμε αυτή την αρχαία θεωρία ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από ύλη πριν πολύ καιρό και μέσα σε αυτόν κάποτε φτιάχτηκε ένα σώμα, μεσα σε αυτό ενας εγκέφαλος και τελικά μεσα σε αυτόν ένα μυαλό, το μυαλό μου. Και πρέπει επίσης να ανατρέψουμε την ιδέα ότι αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από εμάς, όταν το μυαλό μας πεθάνει.

Όλη αυτή η θεωρία θα μπορούσε να αντικατασταθεί με μια άλλη που βασίζεται στην ιδια μας την άμεση εμπειρία, σύμφωνα με την οποία τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα. Υπάρχει το μυαλό, μέσα στο οποίο γεννιέται ένα σώμα και ένας κόσμος, στο όνειρο και ένα άλλο σώμα και ένας άλλος κόσμος στο ξύπνιο. Δεν πεθαίνει το μυαλό, αντίθετα γεννιέται και πεθαίνει ένας κόσμος και ένα σώμα, κάθε βράδυ που κοιμόμαστε και ένας άλλος κόσμος και ένα άλλο σώμα κάθε πρωί που ξυπνάμε.

ΥΓ1: Ένας φυσικός του 20ου αιώνα έγραψε “φαίνεται ότι το σύμπαν δεν είναι μια τεράστια μηχανή, αλλά μόνο μια τεράστια σκεψη”

ΥΓ2: Λέμε “μα το σύμπαν είναι χειροπιαστό, αν πιάσεις το δένδρο θα το καταλαβεις” και ξεχνάμε ότι το αυτή η αίσθηση χειροπιαστού δεν είναι άλλο από την αίσθηση της αφής, δηλαδή μυαλό. Και όχι ένας εξωτερικός κόσμος φτιαγμένος από ύλη

jorgekapa

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ