Η ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ & ΒΙΟΗΘΙΚΗ - ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

Επιμέλεια Κειμένου
Παναγιώτης Σπανός
Διασώστης ΕΚΑΒ Ρόδου

Η ΒΙΟΗΘΙΚΗ & ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ 

Η βιοηθική είναι ένας νέος επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από τις νέες ανακαλύψεις σε διάφορους τομείς, ο οποίος δημιουργήθηκε παράλληλα με την ραγδαία ανάπτυξη  της τεχνολογίας, της βιολογίας, της βιοχημείας. Από αυτήν εξελίχθηκε κι ένας νέος κλάδος, αυτός της βιοιατρικής.

Ετυμολογικά ο ορισμός της προέρχεται από τις λέξεις βίος και ηθική, η οποία χρησιμοποιήθηκε πρώτη φόρα το 1971 από τον Potter στο βιβλίο του Bioethics: A Bridge to the future.22  Ο Potter προσπάθησε με αυτή την λέξη να περιγράψει την σχέση της ιατρικής επιστήμης με τις ανθρώπινες αξίες και τα χρηστά ήθη. Η βιοηθική από την φύση της εγείρει φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά ερωτήματα σχετικά με την αξία και τη σημασία της ανθρώπινης ζωής. Αναδεικνύει και προσπαθεί να δώσει απάντηση σε ζητήματα δημόσιας υγείας και πολιτικής αναλύοντας τις βασικές αρχές και τα όρια πάνω στις οποίες στηρίζεται η βιοιατρική εξέλιξη, όπως για παράδειγμα τις σχέσεις ιατρού, ασθενή και νοσηλευτικού προσωπικού, για τα δικαιώματα ασθενών και ειδικές καταστάσεις σχετικά με την αρχή ή το τέλος της ζωής κ.ά. 

Οι τέσσερις βασικές αρχές της ιατρικής ηθικής είναι η ωφέλεια, το μη βλάπτειν, η απουσία βούλησης προκλήσεως βλάβης, η δικαιοσύνη και η αυτονομία του ασθενούς, η οποία συμπεριλαμβανομένων και άλλων έγκειται στο δικαίωμα του ασθενούς να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων με το να αποδεχθεί ή να αρνηθεί οποιαδήποτε θεραπεία.  

Η αρχή της ωφέλειας περιέχει κανόνες για την παροχή ωφελειών και την εξισορρόπησή τους ενάντια στους πιθανούς κινδύνους και τις άσκοπες δαπάνες. Υποδηλώνει ενέργειες και πράξεις φιλανθρωπίας, ευγενείας και καλοσύνης. Περιλαμβάνει την αυταπάρνηση, τον αλτρουισμό, την αγάπη και την ανθρωπιά. Προστατεύει και υπερασπίζει τα δικαιώματα του ασθενούς αλλά αποτρέπει τη ζημιά και την εμφάνισή της σε τρίτους. Τα επιμέρους ζητήματα που προκύπτουν είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ασθενούς,  η πρόληψη και η θεραπεία της νόσου, η προαγωγή της υγείας, η μείωση της αναπηρίας και η ελάφρυνση της ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας. Εδώ, περιλαμβάνεται και ο καθορισμός της ποιότητας της ζωής, ένα σημαντικό ζήτημα για την απομάκρυνση και διακοπή της οποιαδήποτε αγωγής ή θεραπείας.  



Η αρχή του μη βλάπτειν υποδηλώνει την υποχρέωση του κάθε ατόμου να μη βλάπτει τον συνάνθρωπό του, κάτι που εμπεριέχεται και στον Ιπποκρατικό όρκο ‘...πάνω από όλα να μην βλάψεις...’. Περιλαμβάνει επίσης και άλλες ηθικές αρχές όπως για παράδειγμα μη σκοτώσεις, μην προκαλέσεις ή μην προσβάλεις την αξιοπρέπεια κάποιου κ.ά. Σχετίζεται με τη μη επιβολή πραγμάτων που μπορεί να βλάψουν άλλους ανθρώπους, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί από ορισμένους και η απόσυρση ή μη κλιμάκωση θεραπευτικής αγωγής σε περιπτώσεις ματαιοπονίας στις μονάδες εντατικής θεραπείας. 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ