Αμερικής λάθη στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (3)

Νικόδημος

1. Τα λάθη είναι δυστυχώς πολλά και οφείλονται στους περιορισμούς στην ψυχοσύνθεση του Προέδρου, του επιτελείου και των ανώτερων αξιωματούχων και συμβούλων του. Ο κύριος περιορισμός σε κάθε περίπτωση είναι η προτεραιότητα του προσωπικού συμφέροντος, μετά του κομματικού και τελευταίου του εθνικού συμφέροντος.

Η εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο ήταν προδιαγεγραμμένη και οι Αμερικανοί το γνώριζαν εξαρχής, όσο κι αν οι μάζες εκφράζονταν κατά της εμπλοκής των ΗΠΑ. Το 1938 μάλιστα το περιοδικό ΤΙΜΕ ανακήρυξε τον Χίτλερ εγκωμιαστικά ως “man of the year”!

Εντούτοις, παρότι το 1941, πριν την εισβολή των χιτλερικών στην ΕΣΣΔ (Μπαρμπαρόσα), ήταν γνωστό πως οι Ιάπωνες θα επιτίθενταν στις ΗΠΑ στον Ειρηνικό ή στη (νότια) θάλασσα της Κίνας, ΔΕΝ έγιναν αμυντικές προετοιμασίες με ραντάρ π.χ. ή απευθείας συνδέσεις επικοινωνίας με Ουάσιγκτον!!!

2. Μετά, στο πεδίο δεν έπαιρναν τη διοίκηση πάντα οι καλύτεροι. Την έπαιρναν αυτοί που είχαν τις κατάλληλες διασυνδέσεις ή γνώριζαν καλά πως να γλείφουν τους ανώτερους και τους πολιτικούς ηγέτες.

Έτσι ανήλθε στην ιεραρχία ο Ντ. Μακάρθουρ ο οποίος, ναι μεν, έμοιαζε να κέρδισε τον πόλεμο στην Κορέα, μα κόστισε πολύ ακριβά στις μάχες και του Ειρηνικού και της Κορέας.

Όμοιος σε εγωπάθεια, ματαιοδοξία και φιλοδοξία ήταν ο επίσης γενναιότατος στρατηγός (δύο αστέρων) Mark Clark που διοικούσε τους Συμμάχους στο πεδίο στη Νότια Ιταλία. Γόνος στρατιωτικής οικογένειας, με αδιαμφισβήτητες ικανότητες, ήταν και φίλος του Αϊζενχάουερ στην Ακαδημία West Point.

Τον Ιούνιο ο Mark Clark ήταν με τον Αϊζενχάουερ στη Βρετανία και τον Νοέμβριο πήρε προαγωγή σε στρατηγό 3 αστέρων! Τον Σεπτ. 1943 έγινε διοικητής της 5ης Αμερικανικής Στρατιάς που αποβιβάστηκε στο Σαλέρνο.

3. Από τον 1ο Π.Π. έδειξε σε ηλικία 22 ετών μεγάλη γενναιότητα και τόσο στη Βόρειο Αφρική όσο και στην Ιταλία ήταν συχνότατα στην πρώτη γραμμή.

Αυτό που οι ιστορικοί όλοι αμφισβητούν είναι η διοικητική ικανότητά του στο πεδίο, η ευλυγισία του σε σχεδιασμό και η ευρύτερη αντίληψή του του πολέμου. Το 1946, μάλιστα, έγινε έρευνα στο Κογκρέσο για τη διοίκηση και υπαιτιότητά του στην καταστροφική διάσχιση του ποταμό Gari της 36ης Μεραρχίας Πεζικού. Ο Mark Clark αθωώθηκε, μα οι αμφιβολίες παρέμειναν.

Οι αδυναμίες του φάνηκαν στην πρώτη ανώτατη διοίκησή του στην αποβίβαση στο Σαλέρνο που είχε πολύ καλή γερμανική οχύρωση.

Υπέθετε (λάθος) πως οι Γερμανοί δεν ήξεραν πως οι Σύμμαχοι έφθασαν. Για να τους αιφνιδιάσει, όπως νόμιζε, απαγόρευσε, παρά τις συμβουλές (κι ενστάσεις) των υφισταμένων του και των πλοιάρχων του συνοδευτικού στόλου, να βομβαρδιστούν τα οχυρωματικά έργα και η 16η Μεραρχία Πάντσερ κρυμμένη στις απότομες βουνοπλαγιές. Μετά, άπλωσε την αποβίβαση και επίθεση στο μήκος 35 χλμ της ακτής του κόλπου του Σαλέρνο.

Τους πήρε δυο ώρες να αποβιβαστούν και με μεγάλες απώλειες, παγιδευμένοι στην ακτή, σφυροκοπούνταν για μια βδομάδα και κινδύνευαν να πέσουν στη θάλασσα.

4. Μόνο στις 15/9/43 ο Ανώτερος Διοικητής στρ. Σερ Alexander έφθασε κι έδωσε αμέσως διαταγή ο μικτός στόλος Αμερικανών και Βρετανών να βομβαρδίσουν ανελέητα τις βουνοπλαγιές, να καταστρέψουν τις γερμανικές δυνάμεις κι έτσι να εξασφαλίσουν την κατάληψη του Σαλέρνο.

Ο Mark Clark είχε αυξήσει φωτογράφους και δημοσιογράφους τότε στη συνοδεία του σε 15 και πόζαρε συχνά (με αυτοκρατορικό προφίλ) για τον τύπο. Του δόθηκε, μάλιστα, ο Σταυρός για Distinguished Services διότι πιστευόταν (εσφαλμένα κατά τους ιστορικούς) πως η δική του ηγεσία είχε σώσει την κατάσταση.

Πολλά δυστυχώς ήταν τα λάθη του Mark Clark και στη συνέχεια. Το χειρότερο ήταν πως ΔΕΝ υπάκουσε τον Αλεξάντερ, μετά τις συμφορές στον ποταμό Rapido (όπου οι Αμερικανοί έχασαν 2.000 ενώ οι Γερμανοί 250!) και στο Μόντε Κασίνο (όπου οι συμμαχικές απώλειες ήταν τραγικές), να στρέψει τις δυνάμεις του ανατολικά και να αναχαιτίσει τους Γερμανούς (10η Στρατιά) που υποχωρούσαν ενώ ο Μοντγκόμερι προέλαυνε στην ανατολική ακτή πέρα από το Φότζιο προς την Ορτόνα.

Θέλησε ο Mark Clark να γίνει ο κατακτητής–απελευθερωτής της Ρώμης. Έτσι μετά το Κασίνο στράφηκε βορειοδυτικά προς τη Ρώμη.

Όντως μπήκαν θριαμβευτικά στη Ρώμη και μετά οι Σύμμαχοι προέλασαν μα αναχαιτίστηκαν στην ισχυρή αμυντική γραμμή Gustav (ή Χειμερινή, κατά τους Συμμάχους) που έκοβε στα δυο την Ιταλική μπότα στο ύψος της Ορτόνα (ανατολικά) και ανάμεσα στη Νάπολη και το Άντζιο. Η γερμανική γραμμή άμυνας ισχυροποιήθηκε μετά και μεταφέρθηκε λίγο πιο πάνω από τη Ρώμη κι εκτεινόταν ως την Πεσκάρα (ανατολικά).

Η εγωπάθεια του Mark Clark επίσης κόστισε ακριβά.
vigla

       Αμερικής λάθη στον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο (1)

                      Αμερικής λάθη στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (2)

                      Αμερικής λάθη στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (3)

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ