Η συναισθηματική προσκόλληση σε ζωντανούς και πεθαμένους ως μέσο κατοχής και κατάθλιψης

Όταν ένας άνθρωπος αγαπάει συναισθηματικά ένα άλλο άτομο, όπως τη μητέρα, τη σύζυγο, το σύζυγο, το παιδί ή ακόμα και ένα ζώο, δημιουργεί ένα συναισθηματικό δεσμό με το άτομο ή το ζώο. Όταν το άτομο ή το ζώο πεθάνει, υπάρχει η ίδια συναισθηματική έλξη μαζί τους. Καμία κατοχή δεν συμβαίνει μέχρι ο πεθαμένος άνθρωπος ή ζώο να εγκαταλείψει το αστρικό του σώμα. Όταν το αστρικό σώμα παραμείνει πίσω, το άτομο στη γη προσελκύει αυτό το αστρικό σώμα, το οποίο διεισδύει σιγά-σιγά στο δικό του αστρικό σώμα και το μολύνει σε μια αποσυνθετική διαδικασία. Το άτομο αισθάνεται πρώτα ότι είναι πιο κοντά στον αγαπημένο του, αλλά συνειδητοποιεί σταδιακά ότι κάποια δύναμη ενεργεί ανεξάρτητα στο σώμα του. Τα ζώα, επειδή ζουν ταυτόχρονα στον αστρικό και τον φυσικό κόσμο, βλέπουν το αστρικό σώμα του πεθαμένου ιδιοκτήτη και νομίζουν ότι είναι πάντα μαζί τους.

Τα αστρικά σώματα έχουν όλες τις συναισθηματικές καταγραφές μέσα τους και περνούν όλες αυτές τις εγγραφές στον ζωντανό άνθρωπο. Εκτός από το να γεμίζουν την συναισθηματική ζωή του με σύγχυση, τα αστρικά σώματα αρχίζουν να αποσυντίθενται, δημιουργώντας ασυνήθιστα συναισθηματικά προβλήματα και βαριές καταθλίψεις.

Ένα μολυσμένο αστρικό σώμα δεν μπορεί να θεραπευτεί με ορθόδοξες μεθόδους. Για να αποφευχθεί μια τέτοια καταστροφή, οι άνθρωποι δεν πρέπει να προσκολλώνται στους αγαπημένους τους. Η πραγματική αγάπη υπηρετεί και θυσιάζει, αλλά ποτέ δεν προσκολλάται. Όταν ο αγαπημένος φύγει, η πραγματική αγάπη ασκεί τη συνολική χαρά και την απόσπαση. Πολλοί σύζυγοι παθαίνουν εμμονή με την προσκόλλησή τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν ένας από τους δύο πεθαίνει, ο άλλος πεθαίνει κι αυτός σύντομα στη συνέχεια.


Η συναισθηματική προσκόλληση δεν μπορεί να μεταφραστεί ως αίσθημα ευθύνης, αλλά ως χημική συγχώνευση μεταξύ δύο αστρικών σωμάτων. Όταν το άτομο αναχωρήσει, παίρνει μέρος του αστρικού σώματος του αφοσιωμένου του ατόμου μαζί του. Το αναχωρημένο τμήμα του αστρικού σώματος του αφοσιωμένου ατόμου χρησιμοποιείται ως στοιχείο παρηγοριάς από τον πεθαμένο και μεταφράζεται από τον ζωντανό ως ένας βαθύς καημός και μια αίσθηση κατάθλιψης.

Είναι αυτό το αναχωρημένο τμήμα του αστρικού σώματος που χρησιμεύει ως σύνδεσμος μεταξύ των δύο όντων. Όταν η δύναμη της αναχωρημένης ψυχής πάνω στο αστρικό σώμα της εξασθενεί, καθώς το αφήνει στο αστρικό πεδίο και προχωρά στο νοητικό πεδίο, το ζωντανό τμήμα του αστρικού σώματος του ζωντανού ατόμου μαγνητικά τραβιέται πίσω στο αστρικό σώμα του ζωντανού ατόμου. Το αστρικό μέρος του ζωντανού ατόμου στο αστρικό σώμα του αναχωρημένου ατόμου τροφοδοτεί πάντα τον εαυτό του αντλώντας την ενέργεια του ζωντανού ατόμου.

Η συναισθηματική προσκόλληση μεταξύ δύο ζωντανών ανθρώπων επίσης δεν είναι ευεργετική γιατί τα συναισθηματικά στοιχεία, οι θυμαπάτες, οι επιθυμίες, οι συγχύσεις και οι ανησυχίες του κάθε ατόμου εισρέουν στο αστρικό όχημα του άλλου, δημιουργώντας διαταραχές, εντάσεις και ερεθισμούς. Μια τέτοια μεταβίβαση επιτυγχάνεται μέσω του κέντρου του ηλιακού πλέγματος, το οποίο τελικά καθίσταται υπερ-ενεργό και βλάπτει τα όργανα που συνδέονται με αυτό.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Other Worlds

elenastral

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ