Ονειρα: Το Μυστήριο της Δεύτερης Ζωής μας

Ο εγκέφαλός σου είναι πιο ενεργός όταν κοιμάσαι απ’ ό,τι όταν βλέπεις τηλεόραση

Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα.

«Η συνεχής επιρροή των αισθήσεων στους ανθρώπους, έχει υποσκελίσει τόσο πολύ την λειτουργία της σκέψης, στον βαθμό που τα τείχη του Χώρου και του Χρόνου φαίνονται αληθινά, στέρεα και ανυπέρβλητα. Αλλά ο Χώρος και ο Χρόνος δεν είναι παρά αντίστροφα μεγέθη της δύναμης του μυαλού. Ο άνθρωπος είναι ικανός να τα εξαφανίσει και τα δύο» Ralph Waldo Emmerson

«Ο Φιλόσοφος Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε ότι ήταν μια πεταλούδα, και όταν ξύπνησε είπε ότι δεν ήξερε αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου που είχε ονειρευτεί πως ήταν πεταλούδα, ή αν ήταν μια πεταλούδα που τώρα ονειρευόταν πως ήταν ο Τσουάνγκ Τσου» Τσουάνγκ Τσου, Το Όνειρο της Πεταλούδας (300 π.κ.ε.)

 «Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου κοιμούνται κάποιες ώρες κάθε ημέρα, κοιμούνται και ονειρεύονται, μας καθιστά όλους μέλη μιας παγκόσμιας μυστικής αδελφότητας, εκείνης του ύπνου και των ονείρων. Είμαστε όλοι μυστικοί πολίτες μιας χώρας εσωτερικής που δεν γνωρίζει σύνορα, για την οποία ο καθένας αποκτά την πρόσβαση ξαπλώνοντας στο κρεβάτι του» Jack London

Η ζωή δεν είναι όνειρο, θα μπορούσε όμως να φτάσει στο σημείο να γίνει όνειρο, γράφει ο Νοβάλις

Τα όνειρά μας σκιαγραφούν ένα ολόκληρο ιδιωτικό σύμπαν, στο οποίο ζούμε μυστικά, εκεί έχουμε βιώματα που ξεχνούμε, ταξιδεύουμε στους τόπους της ψυχής μας (μια Ψυχογεωγραφία), αλλά το κάνουμε δίχως την απαραίτητη συνείδηση που θα μας επέτρεπε να γίνουμε πλοηγοί του. Κι όμως, θα μπορούσαμε να γίνουμε «inner-spacemen» (κοσμοναύτες του εσωτερικού διαστήματος) και να καταλάβουμε πράγματα για τον μυστικό εαυτό μας και το μυστήριο του κόσμου μας, τα οποία μας αποκρύπτονται από τις επιβολές της απογοητευτικής καθημερινής πραγματικότητας και του παγιωμένου «ξύπνιου» εαυτού μας.

Η Συναισθηματική Νοημοσύνη

Γιατί το «EQ» είναι πιο σημαντικό από το «IQ»

«Η συναισθηματική νοημοσύνη ορίζεται ως η ικανότητα κάποιου να αντιλαμβάνεται, να εκφράζει, να κατανοεί, να χρησιμοποιεί και να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα αλλά και των άλλων ανθρώπων με τους οποίους έρχεται σε επαφή»

«Η στοργή (κι όχι η αγάπη) είναι η ακριβής αντανάκλαση της συνείδησης της αληθινής φύσης μας. Γεννιόμαστε μόνοι. Μόλις συνειδητοποιούμε τους εαυτούς μας συνειδητοποιούμε τη μοναχικότητα. Χρειαζόμαστε τους άλλους ανθρώπους, φυσιολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά, αν θέλουμε να γνωρίζουμε κάτι, ειδικά τους εαυτούς μας.» C. S. Lewis – The Four Loves

«Ο καθένας μπορεί να θυμώσει – αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο – αυτό δεν είναι εύκολο» Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια

Αποθηκεύοντας στη συναισθηματική μνήμη

Παρ’ όλο που η αμυγδαλή αποθηκεύει αρχέγονες πληροφορίες δε θα έπρεπε να την σκεφτούμε ως το μοναδικό κέντρο μάθησης. Η εγκαθίδρυση των αναμνήσεων είναι μια λειτουργία του όλου δικτύου, όχι μόνο ενός συστατικού. Η αμυγδαλή είναι πραγματικά κρίσιμη, μα δεν πρέπει να χάσουμε την παρατήρηση του γεγονότος ότι οι λειτουργίες υπάρχουν μόνο μέσα από την ικανότητα του συστήματος στο οποίο ανήκουν.
Η μνήμη γενικά, τείνει να είναι η διαδικασία μέσω της οποίας ανακαλούμε στον εγκέφαλο προηγούμενες συνειδησιακές εμπειρίες. Η αυθεντική μάθηση και μνήμη είναι ανάμεσα στον ιππόκαμπο και τον φλοιό. Αλλά, μετακίνηση του ιππόκαμπου έχει μικρή επίδραση στην κατάσταση του φόβου – εκτός από την κατάσταση που αφορά το γενικότερο πλαίσιο.

Σε αντίθεση, η συναισθηματική μάθηση που επιτυγχάνεται μέσω της κατάστασης του φόβου, δεν είναι δηλωμένη μάθηση. Είναι περισσότερο ενδιάμεση κατάσταση σ’ ένα διαφορετικό σύστημα, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα, λειτουργεί ανεξάρτητα από τη δική μας συνειδησιακή αντίληψη. Συναισθηματικές πληροφορίες μπορούν ν’ αποθηκευτούν χωρίς τη δηλωμένη μνήμη, όμως φυλάσσονται εκεί σαν ένα ψυχρό, δηλωμένο γεγονός.

Για παράδειγμα, αν ένα άτομο έχει πληγωθεί σ’ ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο οποίο το κλάξον του αυτοκινήτου κόλλησε, αυτός/αυτή αργότερα αντιδρά όταν ακούει το δυνατό ήχο κλάξον αυτοκινήτων. Το άτομο θυμάται τις λεπτομέρειες του ατυχήματος, όπου και όποτε συνέβη, ποιος άλλος ήταν μπλεγμένος και πόσο άσχημο ήταν. Αυτές είναι δηλωμένες μνήμες οι οποίες εξαρτώνται από τον ιππόκαμπο. Το άτομο επίσης μπορεί να υποστεί ένταση, άγχος και κατάθλιψη, καθώς η συναισθηματική μνήμη επανεργοποιήθηκε μέσα από το αμυγδαλικό σύστημα. Το δηλωμένο σύστημα έχει αποθηκεύσει το συναισθηματικό περιεχόμενο της εμπειρίας, μα το έχει κάνει επίσης και σαν γεγονός.

Συναισθηματικές και δηλωμένες μνήμες έχουν αποθηκευτεί και αναχθεί παράλληλα και οι ενέργειές τους είναι συνδεμένες αδιαχώριστα στη συνειδησιακή μας εμπειρία. Αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε απευθείας πρόσβαση στη συναισθηματική μνήμη μας, αντίθετα σημαίνει πως έχουμε πρόσβαση στις συνέπειες – δηλαδή στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, στον τρόπο που αισθάνονται τα σώματά μας. Αυτές οι συνέπειες συνδυάζονται με την ισχύουσα δηλωμένη μνήμη για να διαμορφώσουν μια καινούρια δηλωμένη μνήμη.

Ο Ομφαλός των Δελφών· Ομφαλός του Κόσμου

Ο Ομφαλός των Δελφών και το Πενταδωδεκάεδρο του Πλάτωνα
»Η βασική δομή της Γης εξελίσσεται από ένα απλό γεωμετρικό σχήμα σε περισσότερο πολύπλοκα. Αυτά τα σχήματα ονομάζονται Πλατωνικά στερεά. Είναι ο κύβος, το τετράεδρο, το οκτάεδρο, το δωδεκάεδρο και το εικοσάεδρο.

»… Στην αρχή
όντας αναίσθητοι σαν τα κτήνη,
έδωσα στους ανθρώπους λογική, τους έδωσα μυαλό.
Στην αρχή, κοιτάζοντας, έβλεπαν λάθος
κι ακούγοντας , δεν άκουγαν» μα σαν φαντάσματα που στα όνειρα μαζεύονται.
Η περίπλοκη ιστορία των ημερών τους ήταν σε σύγχυση.
Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης»

«Η Γη δεν είναι ένα νεκρό άψυχο σώμα, αλλά κατοικείται από ένα πνεύμα που είναι η ζωή της και η ψυχή της. Όλα τα πράγματα της Δημιουργίας, ακόμη και τα ορυκτά, παίρνουν τη δύναμή τους από το πνεύμα της Γης. Αυτό το πνεύμα είναι ζωή, τρέφεται από τα άστρα, και τρέφει όλα τα ζωντανά πράγματα που προφυλάσσει στη μήτρα του. Από το πνεύμα που δέχεται από ψηλά, η Γη κλωσάει τα ορυκτά στη μήτρα της όπως η μητέρα το αγέννητο παιδί της. Αυτό το πνεύμα κατασκευάζει τα βουνά σαν κατοικίες, ταξιδεύει με το νερό και τον άνεμο, χαράζει τους τόπους, μορφοποιεί τα πάντα, κι οι τόποι μιλούν τη γλώσσα του. Αν δεν βλέπεις γύρω σου αυτό το πνεύμα, δεν βλέπεις τίποτε» Basilius Valentinus, Αλχημιστής κι Ερμητικός Φιλόσοφος (1394 -1450)


Η Οικουμένη & ο Χάρτης του Εκαταίου

Ο Εκαταίος καταγόταν από παλαιά αρχοντική οικογένεια. Είναι βέβαιο ότι στη διάρκεια της Ιωνικής Επανάστασης (499 π.κ.ε.) έλαβε ενεργό μέρος στην πολιτική, συμβουλεύοντας τους συμπολίτες του. Ήταν άνθρωπος πολυταξιδεμένος, όχι όμως τόσο όσο ο Ηρόδοτος. Υπήρξε μαθητής του φιλόσοφου Αναξίμανδρου και από τις απόψεις του διδασκάλου του επηρεάστηκε στη σύνταξη ενός χάρτη (Γης Περίοδος), όπου παρουσίαζε τη Γη επίπεδη, σε μορφή δίσκου. Η οικουμένη χωριζόταν από δύο μεγάλες θάλασσες, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, κι από δύο μεγάλα ποτάμια, το Νείλο και το ∆ούναβη. Πάνω στο χάρτη αποτυπώνονταν πολλές τοποθεσίες, καθώς και άλλες λεπτομέρειες. Η απεικόνιση αυτή ανταποκρίνεται στην περιγραφή του Ομήρου, ότι η γη είναι κυκλικό σύμπλεγμα νησιών, που περιβάλλεται από υδάτινη κυκλική ζώνη.

Ο χάρτης του Εκαταίου,  άσκησε μεγάλη επίδραση στους μεταγενέστερους, ακόμα και μετά την εμφάνιση συστηματικών χαρτογράφων-γεωγράφων, όπως ο Ερατοσθένης. Ο Εκαταίος συνόδευσε το χάρτη του με μια εκτεταμένη περιγραφή της Ευρώπης και της Ασίας (Γης Περιήγησις), η οποία ήταν διανθισμένη με πλούσιο εθνογραφικό υλικό για τους κατοίκους των περιοχών που ανέφερε. Πολλές φορές έδειξε να ενδιαφέρεται για περίεργες λεπτομέρειες αλλά και για παράξενα πράγματα. Μάλιστα η προτίμησή του στα περίεργα θέματα έκανε μερικά χρόνια αργότερα τον Ηρόδοτο να τον ψέξει, χωρίς όμως αυτό να τον εμποδίσει να χρησιμοποιήσει στη συγγραφή του το χάρτη του Μιλήσιου. Ακόμη, ο Εκαταίος θεωρείται ότι είναι ο συγγραφέας του περίφημου ορειχάλκινου γεωγραφικού πίνακα, τον οποίο ο τύραννος της Μιλήτου Αρισταγόρας είχε επιδείξει στον βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη το 504 π.κ.ε. για να τον πείσει να συμμαχήσει με αυτόν εναντίον των Περσών.

Κοσμικός Αξονας

Πίστευαν λοιπόν οι αρχαίοι ότι το υπερφυσικό εισερχόταν στον φυσικό κόσμο μέσω του κέντρου του, που σημειωνόταν με την τοποθέτηση ενός πέτρινου «ομφαλού». Μέσω του νοητού κάθετου άξονα συνδεόταν ο πνευματικός κόσμος με τον φυσικό. Κι έτσι μπορούσαν ν’ αποκτήσουν επαφή με τους άλλους κόσμους, τον παράδεισο, την κόλαση και με τα πνεύματα.

αποτοξινωτικό νερό,για αδυνάτισμα και αποτοξίνωση του οργανισμού μας

νερό!!!

αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος κάθε κυττάρου μας,
αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του κυκλοφορικού και του λεμφικού μας συστήματος,
είναι πηγή ενέργειας,
μεταφέρει τροφή και οξυγόνο στα κύτταρα μας,
απομακρύνει όλα τα άχρηστα υλικά
και
αποτοξινώνει τον οργανισμό μας!!!
κάνει καλό στην καρδιά μας,
μας απαλλάσσει από τους πονοκεφάλους,
βελτιώνει τη συγκέντρωσή μας και το χρόνο αντίδρασής μας,
βελτιώνει κατά πολύ τις επιδόσεις μας κατά τη διάρκεια άσκησης,
βοηθάει στη καλή λειτουργία του μεταβολισμού μας
και
αυξάνει τις θερμίδες που καίμε καθημερινά,
μειώνει τα αποθέματα λίπους,
μας βοηθάει να χάσουμε βάρος-μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση νερού,περίπου μισού λίτρου την ημέρα,μπορεί να αυξήσει το μεταβολικό μας ρυθμό έως και 30% !!!
και
βέβαια μας ξεδιψάει και κάνει το δέρμα μας να λάμπει από υγεία και ομορφιά!!!
και ναι,είναι το νερό!!!
και ναι είναι κάποια από τα τόσα θαύματά του!!!
νερό,το βασικό στοιχείο της ζωής μας!!!
το αίμα μας αποτελείται 78% από νερό,
τα οστά μας 10% από νερό,
ο εγκέφαλος μας 75% από νερό,
οι μύες μας 75% από νερό.
ο ρόλος του ζωτικός!!!
εκτός από το να μας συντηρεί στη ζωή βελτιώνει την υγεία μας,
τη φυσική μας κατάσταση,
την εμφάνισή μας!!!
και βέβαια
δεν περιμένουμε να διψάσουμε για να πιούμε νερό,
γιατί η δίψα είναι σημάδι της αφυδάτωσης!!!
ξεκινάμε λοιπόν την ημέρα μας με ένα ποτήρι νερό,
συνεχίζουμε να πίνουμε νερό καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας
και
ένα ποτήρι νερό πριν πάμε για ύπνο!!!
και δεν ξεχνάμε τα φρούτα και τα λαχανικά,
τα οποία είναι ένας εξαιρετικός τρόπος ενυδάτωσης του οργανισμού μας!!!
και
όσο μπορούμε πίνουμε νερό φιλτραρισμένο για να έχουμε όσο το δυνατό καλύτερη ενυδάτωση!!!

ας μιλήσουμε λίγο για το νερό

photo

"αν υπάρχει μαγεία σε αυτόν τον πλανήτη,τότε βρίσκεται στο νερό"
είχε πει ο διάσημος ανθρωπολόγος,φιλόσοφος,παιδαγωγός και φυσικός επιστήμονας Loren Eiseley
και
αν ρωτήσουμε αν το νερό είναι σημαντικό ακόμα και ένα παιδί θα πει ΝΑΙ,
γιατί το νερό είναι αυτό που δίνει ζωή,
γιατί χωρίς νερό δεν ζούμε πάνω από τρεις - τέσσερις μέρες ενώ χωρίς φαγητό μπορούμε να ζήσουμε ακόμα και ένα μήνα,
γιατί
το σώμα μας αποτελείται από 65% νερό και για αυτό μη του το στερούμε,είναι απολύτως σημαντικό να πίνουμε τη σωστή ποσότητα νερού για να διατηρείται πάντα σε ισορροπία
και
όπως ποτέ δεν ξεχνάμε να φάμε ας μας γίνει συνήθεια να μην ξεχνάμε ποτέ να πίνουμε νερό!!!
και τα θαύματα του νερού στον οργανισμό μας είναι απεριόριστα
όπως
- μειώνει τους πονοκεφάλους
- βοηθά την πνευματική εγρήγορση
- οφελεί την πέψη
- βοηθά όσους υποφέρουν από δυσκοιλιότητα
- αναπληρώνει τους ιστούς του δέρματος
- έχει αντιγηραντικές ιδιότητες
- ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος
- απομακρύνει τις τοξίνες και τα απόβλητα
- αυξάνει την ενέργεια
- αυξάνει την ελαστικότητα του δέρματος
- βοηθά στο αδυνάτισμα μειώνοντας το σωματικό βάρος
- μπορεί να βοηθήσει με το άσθμα και τις αλλεργίες
- αυξάνει το μεταβολικό ρυθμό
- μειώνει τον κίνδυνο της αφυδάτωσης
- χρησιμεύει στη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών
- βοηθά τα νεφρά
- βοηθά στη διατήρηση φυσιολογικής λειτουργίας του εντέρου
- ενυδατώνει τους πνεύμονες
- κρατά υγιείς τους μύες και τις αρθρώσεις
- βοηθά όσους υποφέρουν από πόνους στην πλάτη και πολλά άλλα ακόμα
εμείς
ας δούμε κάποια από αυτά,λίγο πιό αναλυτικά

νερό-πηγή ζωής!

για την σπουδαιότητα του νερού και τον καταλυτικό του ρόλο στον οργανισμό μας έχουμε μιλήσει πολλές φορές,η δε αφυδάτωση είναι η νούμερο ένα αιτία της γήρανσης αλλά και πολλών άλλων ανιρορροποιών του οργανισμού μας!!!

μπορεί πολλές φορές να το ξεχνάμε αλλά

η υγεία και η επιβίωσή μας εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητα πόσιμου νερού-ναι

είναι το νερό πηγή ζωής

και

θεωρείται το πλέον σημαντικό και αναντικατάστατο θρεπτικό συστατικό για τον άνθρωπο,αλλά και για οτιδήποτε υπάρχει πάνω στον πλανήτη μας!
αδυναμία επαρκούς πρόσληψης οδηγεί πολύ γρήγορα σε σημαντικές βλάβες!
μετά από 2 με 4 μέρες, ο οργανισμός αδυνατεί να αποβάλει τις ουσίες,που κανονικά θα έπρεπε,με τα ούρα και οδηγείται τελικά σε υπογλυκαιμία.
σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων η ελάχιστη κατανάλωση νερού που μπορεί να εξασφαλίσει την υγείας μας είναι τα δύο λίτρα την ημέρα,
και
το σημαντικό στον ισχυρισμό αυτό είναι η σημείωση,ότι τέτοια κατανάλωση μπορεί να επιτευχθεί εύκολα και με μία ισορροπημένη διατροφή!
όσον αφορά το pH,το νερό θεωρείται ουδέτερο, αφού είναι ο ορισμός και το μέτρο της ουδετερότητας.
το pH του καθαρού νερού είναι 7.
πολλές φορές όμως  
τοξικά βαρέα μέταλλα σε πόσιμο νερό,
ποτάμια,
λίμνες και
υπόγεια ύδατα, σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τα ανώτατα επιτρεπτά όρια ή σε τιμές δυνητικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία, μεταβάλουν το pH του νερού!!!
και μετά έχουμε το χλώριο,
βέβαια 
απαγορεύεται παγκοσμίως να διατίθεται νερό πόσιμο χωρίς προηγούμενη χλωρίωση,
αλλά για το χλώριο στο νερό υπάρχουν πάρα-πολλές αντιδράσεις από επιστήμονες και μελετητές.

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ - «Ο ΓΙΛΑΜΕΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΤΩΝ ΚΕΔΡΩΝ» (Μέρος Τρίτο)

Μέρος Δεύτερο



 Η τρίτη πινακίδα του Έπους διηγείται την πρώτη αποστολή του Γιλγαμές και του Ενκιντού που συμφιλιωμένοι πια επιχειρούν από κοινού την εξόντωση του επικίνδυνου γίγαντα, Χουάουα, κυρίαρχου του Δάσους των Κέδρων. Από τα στοιχεία που είναι γνωστά είναι βέβαιο πως η τοποθεσία αυτή υπήρχε όμως δεν αποσαφηνίζεται που ακριβώς βρισκόταν. Η πιο παλαιά εκδοχή αναφέρει πως ήταν κοντά στο όρος Ζάγρο στα ανατολικά της Μεσοποταμίας ενώ η νεότερη στα δυτικά. Όσον αφορά τον ίδιο τον Χουάουα περιγράφεται ως ένα τερατώδες πλάσμα, τεραστίων διαστάσεων που το μουγκρητό έμοιαζε με τον ήχο σφοδρής ανεμοθύελλας, το στόμα του έβγαζε φωτιά και η αναπνοή του ισοδυναμούσε με θάνατο. Η μορφή του γίγαντα απεικονίζεται σε πήλινο προσωπείο που βρέθηκε στην πόλη Σιππάρ με κείμενο χαραγμένο που λέει πως ήταν ένα τέρας πολύ αποκρουστικό με χοντρό και στρογγυλό πρόσωπο». Η περιπέτεια των δύο πρωταγωνιστών αρχίζει αμέσως μετά τη συμφιλίωσή τους. Ως σκοπός της προβάλλεται η φιλοδοξία του Γιλγαμές να διαιωνίσει το όνομά του στις μακρινές τους Σουμέρ χώρες. Στη συνέχεια οι Μεγάλοι Σοφοί και σύμβουλοι του κράτους που συνεδριάζουν για την απόφαση του βασιλιά τους Γιλγαμές, δίνουν τις νουθεσίες τους σε εκείνον και τις παραγγελίες τους στον βοηθό του τον Ενκιντού:

ΓΙΛΓΑΜΕΣ: «Δεν έχω αποτυπώσει το όνομά μου σε κεραμίδι,
έτσι όπως το όρισε η τύχη μου.
Γι' αυτό απόφασή μου είναι να πάω στη χώρα όπου κόβονται τα κέδρα.
Θα γράψω το όνομά μου εκεί όπου γράφουν τα ονόματά τους
όλοι οι δοξασμένοι και όπου δεν γράφτηκε ακόμα ανθρώπινο όνομα,μνημείο θα υψώσω στους θεούς.»
ΣΟΦΟΙ: «Γιλγαμές, μην εμπιστεύεσαι τη δύναμή σου την απέραντη.
Όταν τα μάτια σου χορτάσεις, το πρώτο σου το χτύπημα εμπιστεύσου.
Αυτός που πάει μπροστά σώζει τον σύντροφό του.
Προστάτης για τον φίλο γίνεται, εκείνος που το δρόμο καλά ξέρει.
Άσε τον Ενκιντού να πάει μπροστά.
Ξέρει το δρόμο που οδηγεί στο Δάσος το πυκνό των Κέδρων,
έχει δει μάχες και πείρα έχει στον αγώνα.
Ο Ενκιντού τον φίλο του θα προστατέψει,
τον σύντροφό του θα προφυλάξει […]
Ενκιντού! Εμείς στη σύναξη εμπιστευόμαστε τον Βασιλιά σε σένα.
Και εσύ με τη σειρά σου τον Βασιλιά φέρε μας πίσω.» 

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ - «Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΝΚΙΝΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΛΓΑΜΕΣ» (Μέρος Δεύτερο)

Μέρος Πρώτο

Πινακίδες του Eπους του Γιλγαμές και ο 
Γιλγαμές, από τη Βιβλιοθήκη του ΑσσουρμπανιπάλΗ δεύτερη πινακίδα του επικού ποιήματος ξεκινά με την 
περιγραφή δύο παράξενων ονείρων που ταράζουν τον 
ύπνο του Γιλγαμές. Ένας κεραυνός και ένα αστέρι 
εμφανίζονται ως οιωνοί, καλοί και κακοί συνάμα, για να 
τον προειδοποιήσουν για κάποιον ισάξιό του σε δύναμη 
που θα τον συναντούσε και για κάτι πολύτιμο που θα
άφηνε στο τέλος η συνάντηση αυτή.

Όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση ο 
Ενκιντού ήταν δημιούργημα των θεών. Πλάστηκε από 
τη θεά της δημιουργίας Αρουρού από χώμα και νερό, 
προικίστηκε με τις πολεμικές ικανότητες του θεού του
πολέμου Νινούρτα και στάλθηκε με έναν κεραυνό στη 
γη όπου μεγάλωσε στην φύση και ανατράφηκε από τα 
άγρια ζώα. Αποστολή του ήταν να ανατρέψει την 
παλαιά τάξη που αντιπροσώπευε η εξουσία του σοφού 
μεν αλλά δεσποτικού, κατόπιν, βασιλιά Γιλγαμές όταν αυτός ξέχασε την αποστολή του και άρχισε να κυβερνά με αλαζονεία. Σκοπός του Ενκιντού ήταν να μεταφέρει 
στον Γιλγαμές ένα σημαντικό μήνυμα των θεών, πως
έπρεπε, δηλαδή, να κυβερνά τους ανθρώπους με 
δικαιοσύνη όπως άρμοζε σε έναν σοφό-ποιμένα 
βασιλιά. Η αντίληψη αυτή της μακρινής εκείνης εποχής 
καθώς και τα αρχαιολογικά ευρήματα, που 
χρονολογούνται 400 χρόνια μετά το Έπος, ταυτίζουν 
τον Γιλγαμές με έναν από τους βασιλείς του Σουμέρ και 
οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται για 
μυθικό αλλά για ιστορικό πρόσωπο που η φήμη του 
διατηρήθηκε μέσω του θρύλου. 

Στη συνέχεια του Έπους, όπως θα δούμε, ο Ενκιντού 
μετά από τον ερχομό του στη γη και την εξημέρωση του 
από μια ιερόδουλη, τη Σαχμάτ, ακούει τους θρήνους και 
τα παράπονα των ανθρώπων και αναλαμβάνοντας την 
αποστολή του γίνεται ο προστάτης τους: 

ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ «ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ» (Μέρος Πρώτο)

Εισαγωγή

Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας στη γραφή και τη φιλολογία των Σουμερίων θα αναφερθούμε στο κυριότερο από τα λογοτεχνικά τους έργα, δείγμα σφηνοειδούς γραφής, το οποίο διασώζεται μέσα από πινακίδες των Ακκάδων και των Βαβυλωνίων. 

Η συγγραφή του Έπους αποδίδεται σε κάποιον συγγραφέα, ιερέα-εξορκιστή από την πόλη της Ουρούκ, με το όνομα Σιν- Λεκί-Ουνινί που σημαίνει «Σιν-δέξου-την-προσευχή μου». Η ύπαρξη του Σιν-Λεκί τοποθετείται στη Μέση Βαβυλωνιακή περίοδο (1600-1000π.Χ) κατά την οποία η ακμή του Σουμερικού κράτους είχε σβήσει και την περιοχή εξουσίαζαν οι Κασσίτες. Την εποχή εκείνη το Έπος του Γιλγαμές παρουσιάζεται ολοκληρωμένο με διακριτά τα σημεία στα οποία, κατά την πάροδο των προηγούμενων χρόνων, είχαν αποκοπεί ή προστεθεί κάποια κεφάλαια με μεθόδους τεχνικών συνοχής και συνέχειας. Τα παραπάνω στοιχεία οδηγούν τους μελετητές στο συμπέρασμα πως το όνομα «Σιν Λεκί» δεν ανήκει στον αρχικό συγγραφέα του Έπους αλλά σε εκείνον που κατέγραψε την τελική εκδοχή του, ενώ το όνομα του αρχικού του δημιουργού παραμένει άγνωστο.

Παρά την έλλειψη επαρκών στοιχείων για την ταυτότητα των συγγραφέων λογοτεχνών της περιόδου εκείνης η ύπαρξη σημαντικών έργων πιστοποιεί και την ύπαρξη ακροατηρίου. Δεδομένου πως οι εγγράμματοι στη Μεσοποταμία εκείνων των χρόνων απαριθμούσαν ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού συμπεραίνεται από αυτό πως την ανάγνωση των στίχων των έργων αναλάμβαναν οι γραφείς των σχολείων οι οποίοι πιθανόν να τους εκφωνούσαν σε συγκεντρώσεις πολιτών. Το γεγονός επίσης πως η γλώσσα του Έπους όπως και η γλώσσα άλλων λογοτεχνικών κειμένων της εποχής, εμφανίζεται εντυπωσιακά γλαφυρή, γεμάτη παρομοιώσεις και φανταστικές διηγήσεις για τα επιτεύγματα των γύρω λαών δημιουργεί την εντύπωση ενός ιδιαιτέρως απαιτητικού κοινού που εκτός από τις παραδόσεις του επιθυμούσε να γνωρίζει ότι συνέβαινε και εκτός των συνόρων του, κάτι που γινόταν εφικτό από τις εμπορικές διασυνδέσεις των Μεσοποτάμιων με τις γειτονικές τους χώρες.

Το Έπος του Γιλγαμές αποτελείται συνολικά από δώδεκα κεφάλαια που βρέθηκαν στα ερείπια του ναού του Νάμπου και στη βασιλική βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιπάλ, στη Νινευή κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα και συνενώθηκαν μερικώς σαν ένα «παζλ» δηλαδή κομμάτι-κομμάτι.
Το πρώτο απόσπασμα, που βρέθηκε στην κατοχή εμπόρου της Βαγδάτης, αγοράστηκε από τον Ασσυριολόγο ερευνητή Μπρούνο Μάισνμερ. Το απόσπασμα είχε εντοπιστεί στα ερείπια της αρχαίας Σιπάρ και ήταν τμήμα παλαιάς πινακίδας Βαβυλωνιακής εκδοχής. Το 1914 το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια ύστερα από έρευνες εντόπισε και αγόρασε μια δεύτερη πινακίδα που όπως διαπιστώθηκε αποτελούσε τη συνέχεια της πρώτης. Λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο μια ομάδα Γερμανών αρχαιολόγων σε ανασκαφές στην Ασσούρ ανασύρει ένα ακόμη τμήμα, εκτενέστερο των δύο προηγούμενων, που κάλυπτε μεγάλο μέρος της συνέχειας. Οι ανακαλύψεις αυτές δεν έκαναν δυνατή την αποκατάσταση ολόκληρου του έργου όμως αποκάλυψαν τρεις χιλιάδες στίχους του κυρίως μέρους του καθώς και τέσσερις ξεχωριστές σουμερικές ιστορίες κομμάτια των οποίων έχουν προστεθεί στην ακκαδική εκδοχή του κυρίως τμήματος του.

Μη ζεις κάνοντας διαρκώς συγκρίσεις… Μην αξιολογείς αυτό που έχεις με βάση τι έχει ο άλλος.

Ωστόσο, έχουμε μάθει να δημιουργούμε, μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερες προσδοκίες.

Για να ανακαλύψουμε πώς θα απαλλαγούμε απ’αυτές, πρέπει να αναρωτηθούμε πώς δημιουργούνται.

Μπορούν να δημιουργηθούν με δύο τρόπους: έναν παθητικό και έναν ενεργητικό.

Η παθητική μέθοδος συνίσταται, βασικά, στην υπάκουη συμπεριφορά να συσσωρεύει κανείς γονεϊκές εντολές και αντιλήψεις χωρίς να τις εξετάζει…ποτέ.

Να τρέχω, δηλαδή, πίσω από την επιθυμία να ανταποκριθώ σ’εκείνη την εξιδανικευμένη εικόνα που αντανακλά πιστά αυτό που περίμεναν από μένα οι γονείς μου, ο παππούς μου, ο δάσκαλός μου στην πέμπτη δημοτικού, ο εφημέριος του χωριού ή δεν ξέρω ποιος άλλος.

Η δεύτερη μέθοδος απαιτεί προσωπική δουλειά και συνενοχή κατά τη διαδικασία. Συνίσταται στην εφαρμογή των εντολών και των υποδείξεων που πήρε κανείς προκειμένου να συγκρίνει ό,τι έχει, με όλα όσα έχουν, είχαν ή μπορεί να φτάσουν να έχουν στο μέλλον οι άλλοι. Η αναμενόμενη ικανοποίηση έρχεται από τη στιγμή που θα καταφέρει να έχει κανείς όλα όσα έχουν οι άλλοι ή, ακόμη καλύτερα, παραπάνω απ’αυτούς.

Εξέγερση κατά της εντολής, είναι να μην κοιτάς το σνίτσελ στο πιάτο του διπλανού σου όταν σου σερβίρουν το δικό σου. Μπορεί να σ’αρέσει ή να μη σ’αρέσει το δικό σου σνίτσελ, αλλά αυτό δεν πρέπει να εξαρτάται από το πώς είναι το σνίτσελ του διπλανού. Μπορεί να είναι βέβαιο ότι δε σου αρέσει, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το πώς είναι το σνίτσελ του άλλου. Δεν μπορεί να πάψει να σου αρέσει το δικό σου μόλις δεις ότι το σνίτσελ του άλλου είναι πιο τραγανό, πιο τρυφερό ή πιο μεγάλο. Δεν είναι έτσι.

Οι δημιουργικοί άνθρωποι – όπως υποστηρίζουν στοιχεία έρευνας – δεν διαπρέπουν στον γνωστικό έλεγχο

Πρόσφατη έρευνα της ερευνήτριας του Πανεπιστημίου του Arkansas, Darya Zabelina(εικόνα), επίκουρης καθηγήτριας του τμήματος Ψυχολογίας, επιχειρεί μια νέα προσέγγιση για τη μέτρηση της συσχέτισης μεταξύ δημιουργικότητας και γνωστικού ελέγχου, που είναι η ικανότητα του νου να υπερβαίνει παρορμήσεις και να λαμβάνει αποφάσεις που βασίζονται σε στόχους, μάλλον, παρά σε συνήθειες ή αντιδράσεις. Η έρευνα δείχνει ότι άνθρωποι που έχουν δημιουργικά επιτεύγματα δεν επιδίδονται σε περισσότερο ή λιγότερο γνωστικό έλεγχο από λιγότερο δημιουργικούς ανθρώπους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενη έρευνα, που βασίζεται σε εργαστηριακούς ελέγχους, παρά σε επιτεύγματα της πραγματικής ζωής, για τη μέτρηση της δημιουργικότητας.

Η Zabelina και ο άλλος συγγραφέας της μελέτης Giorgio Ganis του Πανεπιστημίου του Plymouth, άρχισαν να συγκρίνουν τις γνωστικές διαδικασίες ανθρώπων που έχουν δημιουργικές επιτυχίες στις ζωές τους, με αυτές ανθρώπων που πέτυχαν καλή βαθμολογία στους εργαστηριακούς ελέγχους δημιουργικότητας. Τα αποτελέσματα των δυο ερευνών δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Neuropsychologia το Φεβρουάριο.

Στη μια μελέτη, οι ερευνητές εστίασαν σε μια μέτρηση της δημιουργικότητας, σε εργαστήριο, η οποία μετράει την «αποκλίνουσα σκέψη» ζητώντας 15 συμμετέχοντες να γράψουν μια λίστα με προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τη δυνατότητα να περπατούν στον αέρα ή να πετούν χωρίς να είναι σε αεροπλάνο. Μετά την ολοκλήρωση αυτού του τεστ, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν μια εργασία που σχεδιάστηκε για να μετρήσει τον γνωστικό έλεγχο, ή την ικανότητα να αλλάζουν την εστίαση της προσοχής τους. Τους παρουσιάστηκαν μικρά γράμματα που διευθετούνταν για να διαμορφώσουν μεγαλύτερα γράμματα και τους ζητήθηκε να δείξουν πότε ένα γράμμα-στόχος εμφανίζονταν – είτε ως μια διευθέτηση μικρότερων γραμμάτων, πράγμα το οποίο συνέβαινε πιο συχνά – ή ως μικρότερα γράμματα που διευθετούνταν για να κάνουν ένα διαφορετικό γράμμα, πράγμα το οποίο συνέβαινε πιο σπάνια.

Απολλώνιος Τυανεύς και Δαιμονικά μέσα από τον Φιλόστρατο

Ο Απολλώνιος ο Τυανέας (15 - 98) ήταν Έλληνας νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος από τα Τύανα της ρωμαϊκής επαρχίας της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία.
Ήταν ρήτορας και φιλόσοφος περίπου την εποχή του Ιησού Χριστού και συγκρίθηκε με τον Ιησού από τους χριστιανούς τον 4ο αιώνα και από άλλους συγγραφείς στη σύγχρονη εποχή. Ότι πληροφορία έχουμε για τον Απολλώνιο προέρχεται από τον Φιλόστρατο. Τη φήμη του οφείλει κυρίως ο Φιλόστρατος στα οκτώ βιβλία που αποτελούσαν: Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον.Οι εθνικοί για να το χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο στη θεαματική εξάπλωση του χριστιανισμού αλλοίωσαν την εικόνα του ιστορικού αυτού προσώπου (Απολλωνίου του Τυανέως) προσθέτοντας διηγήσεις θαυμάτων του και παρουσιάζοντάς τον ως δεινό μάγο κατά τρόπο που προκάλεσε την αντίδραση του Λουκιανού με τον Αλέξανδρον ή Ψευδόμαντιν.

Πατρίδα του Απολλώνιου ήταν τα Τύανα, Ελληνική πόλη της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του είχε το ίδιο όνομα και καταγόταν από αρχαία γενιά που οι ρίζες της έφταναν ως τους οικιστές. Ήταν ο πλουσιότερος από τους συμπο­λίτες του, αν και όλο το έθνος είναι πλούσιο. Όταν η μητέρα του Απολλώνιου επρόκειτο να τον γεννήσει, παρου­σιάστηκε μπροστά της το φάντασμα του Αιγυπτίου δαίμο­να Πρωτέα, για τον οποίο ο Όμηρος λέει πως άλλαζε μορφές

13. Χωρίς να φοβηθεί, ρώτησε τι θα γεννήσει και εκείνος απάντησε «εμένα». «Ποιος είσαι συ;» ρώτησε. «Ο Πρωτέας, ο Αιγύπτιος θεός», απάντησε. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω ποιος ήταν στη σοφία ο Πρωτέας σε όσους έχουν διαβάσει τους ποιητές. Είχε διάφορες μορφές, που άλλαζαν συνέχεια, δεν ήταν δυνατόν να συλληφθεί και, όπως φαίνε­ται, γνώριζε και προέβλεπε τα πάντα. Πρέπει να έχουμε στον νου μας τον Πρωτέα, διότι στη διάρκεια της ιστορίας θ' αποδειχτεί ότι ο Απολλώνιος είχε την ικανότητα της πρόγνωσης περισσότερο από τον Πρωτέα και ξέφυγε από πολλούς κινδύνους και δυσκολίες με μεγαλύτερη ευκολία σε περιπτώσεις που τον είχαν περιβάλει ασφυκτικά. 

«Λάθε βιώσας» (ζήσε απαρατήρητος)

Η αβεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και το πεπερασμένο αυτής στιγμάτισε την πορεία του ανθρώπου και χρωμάτισε με έντονο τρόπο τον πολιτισμό του. Το άτομο, μοναχικός διαβάτης δίπλα σε ένα πλήθος συνανθρώπων, στην αέναη προσπάθειά του να ξεπεράσει την ατέλειά του και το φόβο του θανάτου αναζητά στιγμές αποφόρτισης όλων των βασανιστικών αισθημάτων του. Νιώθει, δηλαδή, βαθιά την ανάγκη να δώσει πειστικές απαντήσεις στα υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα και να βιώσει μέσα από αυτές το αίσθημα του κυρίαρχου. Η αναζήτηση, λοιπόν, της δύναμης και της σιγουριάς τον οδηγεί ενίοτε σε μια κατάστασηεσωτερικής ισορροπίας και ευεξίας. Αυτή η κατάσταση, ωστόσο, δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα και φαντάζει ως κινούμενος στόχος. Εννοιολογικά ορίζεται ως ευτυχία και ο νοηματικός της προσδιορισμός από τη φύση του είναι δυσχερής.   

            Εκείνο, όμως, που διαχρονικά προβλημάτισε τους φιλοσόφους ήταν ο τρόπος κατάκτησής της. Πρώτος ο Αριστοτέλης διακήρυξε πως απώτατος στόχος κάθε ανθρώπινης πράξης είναι η ευδαιμονία. Για το Σταγειρίτη φιλόσοφο η «ευδαιμονία» συνίσταται στην ομορφιά και την τελειότητα της ύπαρξης καθεαυτήν. Η καθεαυτή, δηλαδή, ευδαιμονία του ανθρώπου είναι η αρετή. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας, αφού ο άνθρωπος ωθείται από τη φυσική ορμή του να σχηματίσει κοινωνίες («άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον»).

Ο ενάρετος, επομένως, άνθρωπος μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα στην τέλεια κοινωνία, την πόλη – κράτος. Ο Αριστοτέλης, δηλαδή, έδωσε στην Ευτυχία κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Η ευδαιμονία και η αυτοεκπλήρωση δεν μπορούν να βιωθούν έξω από την κοινωνία και μόνο με την προσωπική απομόνωση. Σε κάθε βίωμα ευδαιμονίας ο Αριστοτέλης ανιχνεύει κοινωνικό και πολιτικό χρώμα. Γι’ αυτό και βασικό στοιχείο της πολιτικής του φιλοσοφίας είναι η ιδέα ότι η αποστολή του κράτους είναι να καθιστά δυνατή την ανάπτυξη και την ευδαιμονία του πολίτη.

            Στην αριστοτελική, όμως, θεώρηση της ευδαιμονίας – ευτυχίαςαντιτάχτηκαν οι φιλόσοφοι των Ελληνιστικών χρόνων (Κυνικοί, Σκεπτικοί, Επικούρειος, Στωϊκοί). Οι παραπάνω φιλόσοφοι ανέδειξαν τον προσωπικό χαρακτήρα της ευτυχίας που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από διαδικασίες αποφυγής των δοκιμασιών της ζωής. Κύριος εκφραστής αυτής της τάσης ο Επίκουρος (341-270 π.Χ.). Οι αιτίες αυτής της διαφοροποίησης βρίσκονται στην κατάρρευση της πόλης – κράτους και στην αδυναμία του πολίτη να αντλήσει την ευδαιμονία του από την ασφάλεια που παραδοσιακά του παρείχε η πολιτεία με τους θεσμούς και τους νόμους της.  Την απώλεια της πολιτικής αυτονομίαςτων πόλεων – κρατών την ακολούθησε ο προσωπικός δρόμος της επιβίωσης και της νοηματοδότησης της ύπαρξης. Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο φυσικό ήταν να αναδειχθεί ως πρότυπο ζωής και ατομική αξία ο άνθρωπος – ιδιώτης. Η ανεξαρτησία και η ευτυχία συναρτάται πλέον από την απομάκρυνση από την πολιτική δράση. Στην θέση της πολιτικής μπαίνει πλέον ο κοσμοπολιτισμός, αφού και οι γενικότερες συνθήκες ευνοούσαν κάτι τέτοιο.

Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου!

Ο Μαρκ Μάνσον (συγγραφέας του βιβλίου « Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου») λατρεύει τον Μπουκόβσκι και μαζί με αυτόν λατρεύει και τη βωμολοχία του, την ωμότητά του και  την ευθύτητά του.

Το βιβλίο αυτό είναι blow minding! Παίρνει όλα αυτά που γνωρίζεις και έχεις ως διδάγματα και παραδεδεγμένες αλήθειες και ξερνάει πάνω τους μηδενίζοντας κάθε αξία τους.

Μη μάθετε τον εαυτό σας, η αγανάκτηση είναι ένα είδος ηδονής, το να είσαι μέτριος είναι κάτι θετικό, κάνετε λάθος για όλα είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους που σε σκαλώνουν, σου κινούν την  περιέργεια και σε κάνουν να αναρωτιέσαι που θα καταλήξει! Τελικά όλα όσα έχουμε μάθει είναι ένα ψέμα; Ο Μαρκ Μάνσον μας παρουσιάζει ένα αρκετά καλογραμμένο βιβλίο και στηρίζει τις σοκαριστικές του απόψεις με παραδείγματα και ισχυρά επιχειρήματα.

1. Η επιθυμία περισσότερων θετικών εμπειριών είναι μια αρνητική εμπειρία και η αποδοχή αρνητικών εμπειριών είναι μια θετική εμπειρία.

2. Επικέντρωση στα πραγματικά σημαντικά πράγματα όπως η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας. Όλα τα άλλα είναι μικρομ****ς.

3. Όταν κατακλύζεσαι από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα αποδέξου τα και προχώρα! Πες πως δεν έχουν σημασία και γράψ’ τα στα … σου που λέει και ο Μάνσον!

4. Η αληθινή ευτυχία έρχεται μόνο όταν βρίσκεις προβλήματα που απολαμβάνεις να έχεις και τα οποία απολαμβάνεις να λύνεις. Γιατί προβλήματα θα υπάρχουν πάντοτε το θέμα είναι να βρίσκεις αυτά που θα μπαίνεις πιο ευχάριστα στη διαδικασία να λύσεις.

Τα 10 πρέπει, ενός υπέροχου ανθρώπου!!!

Ο Παύλος είναι δικηγόρος. Κατάγεται από φτωχή οικογένεια. Όντας έξυπνος, αποφοίτησε με άριστα, από τη νομική. Η παρατηρητικότητα και η οξυδέρκειά του, τον βοήθησαν να υιοθετήσει όλα εκείνα τα στοιχεία, ώστε να φαντάζει σημαντικός. Νοίκιασε ένα γραφείο στο Κολωνάκι. Το θάρρος, το θράσος και η καπατσοσύνη, στοιχεία απαραίτητα για το επάγγελμά του, τον βόηθησαν να αναρριχηθεί, σύντομα.

Άρχισε να ακούει κλασική μουσική, να πηγαίνει στο θέατρο, απέκτησε κύκλο. Ντύνεται με όμορφα και ακριβά ρούχα. Όπου πηγαίνει, όλοι τον κοιτάζουν. Μοσχοβολάει, ακτινοβολεί, οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα. Έμαθε να έχει ένα μόνιμο χαμόγελο επιτυχίας, στο πρόσωπο. Έχει σημαντικούς φίλους, μεγάλο κύκλο γνωριμιών.

Είναι άνθρωπος που καταφέρνει να ελίσσεται και να καταφέρνει πολλά με την εξυπνάδα του. Λίγο σνομπ. Κυκλοφορεί με γοητευτικές γυναίκες. Γενικά, κάνει θόρυβο με την παρουσία του.

Αλλά στην ουσία, ο Παύλος, είναι ένας απόλυτα ανολοκλήρωτος άνθρωπος. Και ίσως, όχι ευτυχισμένος.

Δυστυχώς όσο η κοινωνία εξελίσσεται (sic) τόσο περισσότερο «κρύβει» τα κλειδιά της ολοκλήρωσης σε πολλούς Παύλους. Η έμφαση στην ύλη και η πνευματική ατροφία των ημερών μας, αποπροσανατολίζουν. Οι δύσκολες συνθήκες επιβίωσης της οικογένειας του Παύλου, και η λάμψη των νέων ανήθικων πειρασμών, που επιβάλλει ο εργασιακός και κοινωνικός ανταγωνισμός, έκαναν τον πατέρα του να λησμονήσει να συμβουλέψει το παιδί του για τις πρωταρχικές αξίες που είχε κι εκείνος σαν παιδί. Έτσι, άθελά του, σηματοδότησε το ρηχό μέλλον του γιου του.

Χιλιάδες γονείς, έδωσαν λανθασμένα πρότυπα επιτυχίας, στα παιδιά τους. Οι προτάσεις για προσωπική ολοκλήρωση, περιορίστηκαν μόνο στο φαίνεσθαι και στην κακώς εννοούμενη διπλωματία. Πολλοί φιλόδοξοι νέοι, θεωρούν χρυσό, ότι λάμπει. Δεν ξεχωρίζουν τον τενεκέ κάτω από τη λαμπερή επίστρωση. Προσθέτουν και μια πρέζα πονηριάς και άγονται και φέρονται από τον κάλπικο, ρηχό, και αμείλικτο, «κύριο Χάιντ». Αγνοώντας τα βασικά, και πρωταρχικά στοιχεία που γαληνεύουν την ψυχή, σκότωσαν τον «Δόκτωρ Τζέκυλ» μέσα τους, χάνοντας έτσι, την ευκαιρία να γίνουν υπέροχοι άνθρωποι. Δέκα θα έπρεπε να είναι οι εντολές της ατομικής ολοκλήρωσης,

1. ΚΑΝΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ. Ένας υπέροχος άνθρωπος, έχει τη δύναμη να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ. Να παραδεχθεί ταπεινά και με θάρρος το λάθος του. Όχι πλαγίως, όχι ύπουλα. Τα MEA CULPA δεν έχουν χώρο. Η συγνώμη έχει λυτρωτική δύναμη. Απελευθερώνει, δείχνει δύναμη. Όπως επίσης δυνατός είναι όποιος ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ. Ακόμα και αν έχει υποφέρει από κακές συμπεριφορές. Όταν η μεταμέλεια του «θύτη» είναι ειλικρινής. Η εκδίκηση είναι μια πράξη σκλαβιάς, μικρότητας και αφορά ασήμαντα όντα. Σε εκείνα, που είναι κατώτερα, ακόμα και από οποιοδήποτε μικροσκοπικό ζωάκι που δεν ξέρει να εκδικείται.

Το Εγχειρίδιο της Ήττας ένα manual για την εξασφάλιση μιας νέας Επικής Καταστροφής

Φαίνεται το πράγμα πλέον … κολαούζο δε θέλει … μπαίνουμε σε περιπέτειες σαφέστατα διότι  ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ τα μεγάλα χρέη πληρώνονται με αίμα και με Γη.

Ο ευρύτερος Ελλαδικός χώρος πάντοτε ήταν το μήλον της Έριδος καί λόγω της απίστευτης γεωστρατηγικής του θέσης αλλά σαφέστατα καί λόγω κλίματος, καί κάλους, όπως επίσης απ’ ότι τελικά φαίνεται καί λόγω κοιτασμάτων.

Βρεθήκαμε, λοιπόν, εμείς οι μαλθακωμένοι απ’ την καλοπέραση της μεταπολίτευσης - ανάξιοι κληρονόμοι - να καθόμαστε πάνω σ’ ένα χρυσοφόρο κοίτασμα, σ’ ένα απ’ τα ομορφότερα μέρη της Γης, χάσκοντας για την καλή μας τύχη και διασκεδάζοντας μες στην ημιμάθεια.

Φάγαμε, σκάσαμε, φουσκώσαμε και απολαύσαμε τας ηδονάς σαν τον Μόσχο τον σιτευτό και τώρα βεβαίως ήρθε η ώρα ο βοσκός να σφάξει τον Μόσχο τον σιτευτό γιατί βάρυνε και είναι έτοιμος να παραδοθεί στους συνδαιτημόνες που τον χάιδευαν τόσα χρόνια – τον χάιδευαν τόσο πολύ που σχεδόν πείστηκε ο Μόσχος ότι τον αγαπούσαν πραγματικά…

Τί ακριβώς περίμενες να σου συμβεί φίλε και αδερφέ Νεοέλληνα, καραγκιοζάκο…; …καρικατούρα των μεγάλων παππούδων σου που τώρα σε ζώσανε τα φίδια και βλέπεις τη Γη να φεύγει κάτω απ’ τα πόδια σου;

Τί ακριβώς περίμενες να συμβεί στη ζωή σου όταν η καλή σου η μαμά σε δασκάλευε να κοιτάς την οικογένεια σου και να αφήνεις τους άλλους να πάνε στο καλό;

Ποιά νόμιζες ότι θα ήταν η έκβαση των πραγμάτων όταν παπαγάλιζες υψηλές αξίες και αρχαία μεγαλεία, αλλά άρπαζες τον διορισμό απ’ τον τοπικό Μαυρογιαλούρο για να ζήσεις «σαν άνθρωπος», αφού πρώτα είχες αποτάξει κάθε δύσκολο μονοπάτι επιτυχίας;

Πού πίστευες ότι θα πάνε τα πράγματα έχοντας αποστηθίσει το Ευρωπαϊκό Όραμα ως τη μόνη σου σωτηρία από τους κακούς γείτονες; Δεν είχες ποτέ ακούσει ότι η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ;