ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ - «Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΝΚΙΝΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΛΓΑΜΕΣ» (Μέρος Δεύτερο)

Μέρος Πρώτο

Πινακίδες του Eπους του Γιλγαμές και ο 
Γιλγαμές, από τη Βιβλιοθήκη του ΑσσουρμπανιπάλΗ δεύτερη πινακίδα του επικού ποιήματος ξεκινά με την 
περιγραφή δύο παράξενων ονείρων που ταράζουν τον 
ύπνο του Γιλγαμές. Ένας κεραυνός και ένα αστέρι 
εμφανίζονται ως οιωνοί, καλοί και κακοί συνάμα, για να 
τον προειδοποιήσουν για κάποιον ισάξιό του σε δύναμη 
που θα τον συναντούσε και για κάτι πολύτιμο που θα
άφηνε στο τέλος η συνάντηση αυτή.

Όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση ο 
Ενκιντού ήταν δημιούργημα των θεών. Πλάστηκε από 
τη θεά της δημιουργίας Αρουρού από χώμα και νερό, 
προικίστηκε με τις πολεμικές ικανότητες του θεού του
πολέμου Νινούρτα και στάλθηκε με έναν κεραυνό στη 
γη όπου μεγάλωσε στην φύση και ανατράφηκε από τα 
άγρια ζώα. Αποστολή του ήταν να ανατρέψει την 
παλαιά τάξη που αντιπροσώπευε η εξουσία του σοφού 
μεν αλλά δεσποτικού, κατόπιν, βασιλιά Γιλγαμές όταν αυτός ξέχασε την αποστολή του και άρχισε να κυβερνά με αλαζονεία. Σκοπός του Ενκιντού ήταν να μεταφέρει 
στον Γιλγαμές ένα σημαντικό μήνυμα των θεών, πως
έπρεπε, δηλαδή, να κυβερνά τους ανθρώπους με 
δικαιοσύνη όπως άρμοζε σε έναν σοφό-ποιμένα 
βασιλιά. Η αντίληψη αυτή της μακρινής εκείνης εποχής 
καθώς και τα αρχαιολογικά ευρήματα, που 
χρονολογούνται 400 χρόνια μετά το Έπος, ταυτίζουν 
τον Γιλγαμές με έναν από τους βασιλείς του Σουμέρ και 
οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται για 
μυθικό αλλά για ιστορικό πρόσωπο που η φήμη του 
διατηρήθηκε μέσω του θρύλου. 

Στη συνέχεια του Έπους, όπως θα δούμε, ο Ενκιντού 
μετά από τον ερχομό του στη γη και την εξημέρωση του 
από μια ιερόδουλη, τη Σαχμάτ, ακούει τους θρήνους και 
τα παράπονα των ανθρώπων και αναλαμβάνοντας την 
αποστολή του γίνεται ο προστάτης τους: 


"Ο Γιλγαμές ηχεί τα σήμαντρα για το κέφι του. 
Η περηφάνια του ξεπερνάει και την ημέρα και τη 
νύχτα. 
Κανένας δεν πρόκειται να μείνει με τον πατέρα του. 
Όλους θα τους υποτάξει ο Γιλγαμές. 
Ο βασιλιάς πρέπει να είναι ο ποιμένας του λαού του.
Ο πόθος του ο ερωτικός, 
καμιά γυναίκα δεν αφήνει στον εραστή της, 
ούτε την κόρη του πολεμιστή, 
ούτε καν τη γυναίκα του αριστοκράτη. 
Και ας είναι ο σοφός, ο λεβεντόκορμος κι ο 
αποφασιστικός της πόλης μας ποιμένας". 

Όταν ο Ενκιντού συναντά τον πρώτο από 
τους ανθρώπους ζητά από την Σαχμάτ να τον φωνάξει 
μπροστά του για να τον γνωρίσει και να μάθει 
πληροφορίες από αυτόν: 
"Γυναίκα, φώναξε αυτόν τον άνθρωπο να έρθει εδώ. Τί 
θέλει; Θέλω να μάθω το όνομά του». 
Και η Σαχμάτ προσφώνησε τον άνθρωπο με τούτα τα 
λόγια: 
-Άρχοντα για που πηγαίνετε και κάνετε τόσο 
κουραστικό ταξίδι; 
Κι ο άνθρωπος απάντησε στον Ενκιντού: 
-Ο Γιλγαμές μπήκε στον οίκο της Συνέλευσης 
που ανήκει στο λαό. 
Όλοι μαζεύτηκαν εκεί προειδοποιημένοι 
από τους ήχους των τυμπάνων 
για να εκλέξουν τη νύφη, 
αλλά ο Γιλγαμές τους χλευάζει. 
Παράξενα πράγματα κάνει στην Ουρούκ. 
Γυρεύει αυτός να πάει πρώτος με τη νύφη, 
ο βασιλιάς να πηγαίνει πρώτος 
κι ύστερα να ακολουθεί ο σύζυγος, 
γιατί αυτό τον διέταξαν οι θεοί στη γέννησή του 
από τότε που αποκόπηκε από τον ομφάλιο λώρο. 
Αλλά τώρα άκουσε! Τα τύμπανα ηχούν, 
για την εκλογή της νύφης και η πόλη στενάζει βαθειά». 

Στα λόγια αυτά του ανθρώπου ο Ενκιντού γύρισε με 
κάτασπρο το πρόσωπο και είπε: 
"Θα πάω στο μέρος απ' όπου ο Γιλγαμές κυριαρχεί 
πάνω στο λαό, θα τον προσκαλέσω σε πάλη και θα 
βροντοφωνάξω σ' όλη την Ουρούκ: 
-Ήρθα ν' αλλάξω την παλιά τάξη γιατί είμαι ο πιο 
δυνατός εδώ».

Ο Ενκιντού μπήκε μέσα στα ισχυρά τείχη της Ουρούκ 
και προχώρησε ως τη μεγάλη αγορά. 
Οι άνθρωποι που τον είδαν τον αναγνώρισαν και 
έλεγαν χαρούμενοι γι αυτόν: 
"Είναι ολόιδιος ο Γιλγαμές Είναι αυτός που μεγάλωσε
πίνοντας γάλα από άγρια θηρία. 
Είναι η πιο μεγάλη δύναμη. 
Τώρα ο Γιλγαμές θα βρει τον δάσκαλό του. 
Τούτος ο μεγάλος, τούτος ο ήρωας, 
που η ομορφιά του είναι σαν των θεών, 
θα γίνει δάσκαλος ακόμα και στο Γιλγαμές".

Ο Ενκιντού, με οδηγό του την Σαχμάτ, φτάνει στο 
παλάτι του Γιλγαμές. Στέκεται μπροστά του και τον 
εμποδίζει να μπει στην αίθουσα του γάμου για να βρει 
τον έρωτα. Και η σκληρή μάχη αρχίζει όμως δεν βγάζει 
νικητή: 

"Ο Ενκιντού την είσοδο του έφραξε στην κάμαρα του
γάμου. 
Τον Γιλγαμές να μπει δεν άφηνε. 
Ήρθαν στα χέρια, αρπάχτηκαν σαν ταύροι. 
Ο παραστάτης της πόρτας γκρέμισε, ο τοίχος σείστηκε. 
Ρουθούνιζαν και κοιτάζονταν σαν ταύροι. 
Κομμάτιασαν τα πορτόξυλα κι ο τοίχος ξανασείστηκε.
Ο Γιλγαμές λύγισε το γόνατο, στηρίχτηκε καλά στη γη 
και με μια απότομη στροφή έριξε κάτω τον Ενκιντού. 
Και τότε η μανία του κόπασε ξαφνικά. 
Κι όταν ο Ενκιντού έπεσε είπε στον Γιλγαμές:

-Άλλος όμοιος στον κόσμο δεν υπάρχει. 
Η Νινσούν που είναι δυνατή σαν άγριο βόδι, 
είναι η μάνα που σε γέννησε 
και υψώθηκες έτσι πάνω από τους ανθρώπους. 
Και ο Ενλίλ σου έδωσε τη βασιλεία, 
γιατί η δύναμή σου ξεπερνάει τη δύναμη των 
ανθρώπων." 

Ο Ενκιντού αναγνωρίζει τη δύναμη του αντιπάλου του 
και τη μάταιη, μεταξύ τους, πάλη. Το ίδιο καταλαβαίνει 
και ο Γιλγαμές και έτσι οι δύο πρωταγωνιστές αφού 
παραδέχονται πως είναι μάταιο να αναζητούν μεταξύ
τους τον νικητή συμφιλιώνονται και αγκαλιάζονται. 
Ορκίζονται να παραμείνουν παντοτινοί φίλοι και 
σύμμαχοι και αμέσως μετά συναποφασίζουν, 
αγνοώντας τους θεούς, την πρώτη τους κοινή 
επιχείρηση: την εξόντωση του γίγαντα του Δάσους των 
Κέδρων.

Όμως γι αυτήν, αγαπητοί φίλοι, θα μιλήσουμε την 
ερχόμενη Πέμπτη την ίδια ώρα. Σας εύχομαι να έχετε
ένα όμορφο βράδυ! 

Από Βάσω Μαγγανάρη
ΠΗΓΕΣ: 
ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, Henrieta Mc Call, 
εκδόσεις Παπαδημα 
[PDF] ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ-ex-amaxis, google

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ