Γιατί να ΜΗΝ βάζετε το αερόθερμο σε πολύπριζο!

Καθώς είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και οι θερμοκρασίες –ειδικά τη νύχτα- είναι χαμηλές, οι ειδικοί προειδοποιούν για μια κοινή χειμερινή «συνήθεια» που μπορεί να αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για εσάς και τους αγαπημένους σας.

Η πυροσβεστική υπηρεσία του Όρεγκον στις ΗΠΑ ανέφερε, ότι οι κάτοικοι δεν θα πρέπει ποτέ να συνδέουν ένα ηλεκτρικό θερμαντικό σώμα σε πολύπριζο. Όπως δείχνει η φωτογραφία τους από ένα καμένο πολύπριζο, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές.

Ποιος είναι ο κίνδυνος

«Τα πολύπριζα δεν έχουν σχεδιαστεί για να διαχειρίζονται την υψηλή ροή ρεύματος που απαιτείται για ένα αερόθερμο και μπορούν να υπερθερμανθούν ή ακόμα και να πάρουν φωτιά λόγω της προστιθέμενης ροής ενέργειας», αναφέρουν χαρακτηριστικά. Δημοσίευσαν, επίσης, την κεντρική φωτογραφία που βλέπετε, η οποία είναι πραγματική και δείχνει ένα πολύπριζο που είχε πάρει φωτιά από το αερόθερμο, το οποίο ήταν συνδεδεμένο σε αυτό.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Στο Παρίσι το 1931 ο  συγγραφέας Χένρι Μίλερ θα γνωρίσει την  Αναΐς Νιν. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μία θυελλώδης ερωτική σχέση, αν και οι δύο είναι παντρεμένοι. 

Ο Χένρι Μίλερ περιμένει την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός του, τριγυρίζοντας αμέριμνος στο Παρίσι. 

Η Αναΐς Νιν παρότι δείχνει πως είναι μια συντηρητική γυναίκα εντούτοις έγραψε, για την εποχή της, τολμηρά ερωτικά κείμενα. 

Η δουλειά της περιστρέφεται γύρω από τις πολυάριθμες σχέσεις που διατήρησε με συγγραφείς, καλλιτέχνες, ψυχαναλυτές κ.λπ., με τα ημερολόγιά της να αποκαλύπτουν μια γυναίκα διψασμένη για ζωή. 

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της εκδόθηκε μάλιστα μετά τον θάνατό της, στέλνοντας τη συγγραφέα του μια και καλή στο πάνθεο της ερωτικής γραφής. 

Με τον Χένρι ζουν τον έρωτά τους μέχρι τη στιγμή που θα φθάσει η γυναίκα του Μίλερ, η Τζουν. 

Η  παρουσία της Τζουν θα διχάσει τους δύο εραστές και θα δώσει νέα διάσταση στις σχέσεις ενός παράξενου ερωτικού τριγώνου. Και οι δύο ήταν πρωτοποριακοί ­ τόσο σε σεξουαλικό επίπεδο όσο και σε λογοτεχνικό. 

Ο Τροπικός του Καρκίνου είχε απαγορευθεί επί σειρά ετών σε πολλές χώρες και Ο Τροπικός του Αιγόκερω δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ παρά μόνο το 1962, 33 χρόνια μετά τη δημοσίευσή του στη Γαλλία.  Φοβερό. 

Τα ημερολόγια της Νιν ήταν τόσο γλαφυρά όσον αφορά τις εξωσυζυγικές περιπέτειές της, που απέφυγε να τα φέρει στη δημοσιότητα όσο ο σύζυγός της ζούσε. 

Τελικά εκδόθηκαν μετά θάνατον όλα εκτός από έναν τόμο. Το πόσο ερωτευμένος ήταν ο Χένρυ με την Αναίς αποτυπώνεται στην πιο κάτω επιστολή.

Αποστολή ραδιοκυμάτων από εξωγήινους (vid)

Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι είναι πιθανό να προέρχονται από εξωγήινους οι μυστηριώδεις εκλάμψεις ραδιοκυμάτων που φτάνουν στη Γη από τα βάθη του σύμπαντος.

Το ραδιοτηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου Παρκς βρίσκεται 20 χιλιόμετρα βόρεια από τη μικρή πόλη Παρκς της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία. Image: Supplied

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα έχουν ενταθεί οι μυστηριώδεις εκλάμψεις ραδιοκυμάτων που έρχονται από τα βάθη του σύμπαντος. Κανείς δεν γνωρίζει την προέλευσή τους, μερικοί επιστήμονες όμως λένε ότι πιθανόν να προέρχονται από έναν προηγμένο εξωγήινο πολιτισμό.

Μια νέα αστρονομική έκθεση δείχνει ότι η ένταση των παράξενων παλμών που ονομάζονται γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (fast radio bursts – FRBs) έχει γίνει ακραία, πράγμα που σημαίνει ότι οι εκρήξεις εκπέμπουν περισσότερη ενέργεια σε ένα μόνο χιλιοστό του δευτερολέπτου από ό,τι ο Ήλιος μας μέσα σε ένα 24ωρο!

Με άλλα λόγια, αυτές οι εκρήξεις φωτός είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο φωτεινές από οτιδήποτε έχει δει προηγουμένως ανθρώπινο μάτι.

Φράγχθι: Το άγνωστο σπήλαιο που βρέθηκε ο αρχαιότερος πλήρης ανθρώπινος σκελετός στην Ελλάδα

Και μόνο το γεγονός ότι εκεί επέλεξε να κατοικήσει για πρώτη φορά άνθρωπος πριν από τουλάχιστον 42.000 χρόνια, σου δημιουργεί δέος.

Το βάθος του χρόνου ήταν ασύλληπτο, εάν σκεφτεί κανείς ότι ο Χριστός πέρασε από τη γη πριν από μόλις 2.000 χρόνια σχεδόν, και ότι οι αρχαίοι Έλληνες ανέγειραν τον Παρθενώνα πριν από 2.450 έτη. Μηδαμινές αποστάσεις χρόνου, σε σχέση με τα 42.000 χρόνια που έχουν περάσει από τότε που ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ άφησε τα ίχνη του στο σπήλαιο Φράγχθι της Αργολίδας, ένα από τα σημαντικότερα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι παλαιοντολόγοι αποφαίνονται ότι πρωτοκατοικήθηκε κατά την Μουστιαία Περίοδο, και μετά βεβαιότητας μπορεί να ειπωθεί πλέον, ότι εκεί είχε βρει καταφύγιο ο Homo Sapiens προ 30.000 χρόνων. Επισκεπτόμενος το σπήλαιο, αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα ιδανικό καταφύγιο, ιδίως για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής.

Έμπαιναν βαθιά μέσα στη σπηλιά για να προστατέψουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους από τα άγρια ζώα, ήταν πολύ κοντά στη θάλασσα για να μπορέσουν να δραπετεύσουν εάν κάτι τέτοιο απαιτούνταν από τις περιστάσεις, το χειμώνα προστατεύονταν με φυσικό τρόπο από το κρύο, και τα καλοκαίρια διατηρούνταν αισθητά χαμηλότερη η θερμοκρασία σε σχέση με τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο.

Η εξωγήινη πέτρα «Υπατία» παλαιότερη και από τον Ήλιο;

Είναι μια φαινομενικά ασήμαντη πετρούλα, ένα βότσαλο που το μήκος του δεν ξεπερνά τα 3,5 εκατοστά και το βάρος του τα 30 γραμμάρια. Βαφτίσθηκε από τους επιστήμονες «Υπατία» και δεν μοιάζει με καμιά άλλη πέτρα ή μετεωρίτη που έχει πέσει στη Γη. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι παλαιότερη ακόμη και από τον Ήλιο...

Βαφτίσθηκε από τους επιστήμονες «Υπατία», παίρνοντας το όνομα της διάσημης νεοπλατωνικής φιλοσόφου της Αλεξάνδρειας, η οποία υπήρξε η πρώτη γνωστή γυναίκα μαθηματικός και αστρονόμος της Δύσης, αλλά η σχέση της με τη Γη σταματά σε αυτό.


Η εν λόγω πέτρα που είχε βρεθεί στη νοτιοδυτική Αίγυπτο το 1996 και έκτοτε μελετάται, είναι όχι απλώς εξωγήινη, αλλά μια μοναδική περίπτωση. Το 2013 οι επιστήμονες είχαν συμπεράνει ότι η «Υπατία» έχει εξωγήινη προέλευση και το 2015 ότι δεν εμφανίζει ομοιότητες με οτιδήποτε άλλο στον πλανήτη μας, είτε γηγενή πέτρα είτε μετεωρίτη εξ ουρανού. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρξε μέρος ενός τελείως ασυνήθιστου διαστημικού βράχου διαμέτρου μερικών μέτρων, που όταν έπεσε στη Γη, έγινε κομμάτια και έχει βρεθεί μόνο η «Υπατία».

Μια νέα επιστημονική μελέτη κατέληξε τώρα στην ακόμη πιο εντυπωσιακή εκτίμηση ότι η «Υπατία» -ή τουλάχιστον κάποια μέρη της- πιθανότατα είχαν σχηματισθεί προτού καν δημιουργηθεί το ηλιακό μας σύστημα πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Με άλλα λόγια, η «Υπατία» μπορεί να έχει ηλικία που ξεπερνά ακόμη και αυτή του Ήλιου μας, ενώ η προέλευσή της είναι άγνωστη, από πόσο μακριά δηλαδή στο διάστημα, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, ξεκίνησε για να καταλήξει στη Γη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωλογίας Γιαν Κράμερς του Πανεπιστημίου του Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωχημείας και κοσμοχημείας «Geochimica et Cosmochimica Acta», δήλωσαν ότι οι έως τώρα αναλύσεις επιβεβαιώνουν πως η «Υπατία» δεν μοιάζει με τους άλλους γνωστούς μετεωρίτες που έχουν πέσει στον πλανήτη μας. 

Αν ο Χ δεν βγει από το «ποτάμι», δεν υπάρχει σωτηρία ούτε γι’ αυτόν ούτε για την ανθρωπότητα.

Η ανθρωπότητα, λοιπόν,  είναι ένα. Πράγμα που για μένα, σημαίνει ότι  η ανθρωπότητα είναι όντως το «εγώ», δεν είναι απλώς λόγια. Μπορεί να  έχουμε εξωτερικές σωματικές διαφορές – προσώπου, χρώματος, ύψους και λοιπά- αλλά ψυχολογικά περνάμε τις ίδιες δυστυχίες, χαρές, πληγές και τραγωδίες. Αυτό είναι το «ποτάμι» όπου ο άνθρωπος ζει ψυχολογικά.  Το μόνο που υπάρχει είναι αυτό το «ποτάμι», που  είναι η κοινή συνείδηση των ανθρώπων. Το «ποτάμι» είναι φτιαγμένο από επιθυμίες, ανησυχίες, απελπισία, μοναξιά, πόνο, όπως και τα αντίθετά τους. Μπορεί να έχεις ένα διαφορετικό όνομα ή Τραπεζικό λογαριασμό, αλλά η συνείδησή  σου είναι ίδια με όλων. Μέσα σ’ αυτό το «ποτάμι», ο άνθρωπος έχει επινοήσει τους θεούς, τις τελετές, τους Σωτήρες, τους Κρίσνα, την Παρθένο Μαρία, όλα. Όλα είναι επινοημένα. Υπάρχει τίποτα πνευματικό σ’ αυτά; Υπάρχει τίποτα που να μην ανήκει στο «ποτάμι», στο χρόνο; Τίποτα.  Ούτε ο Άτμαν, ούτε η «ψυχή» ούτε ο Θεός που έχουν επινοήσει.  Αυτό το «ποτάμι», λοιπόν, είναι κοινό σε όλους μας, η συνείδησή μας είναι αυτό το «ποτάμι». Και όταν πεθαίνουμε, αυτό το «ποτάμι» συνεχίζει. Το «ποτάμι» εκδηλώνεται ως Χ, Ψ, και λοιπά. Όλοι ανήκουμε στο «ποτάμι», και όλες οι ιδιότητες του «ποταμού» είναι μέσα μας, όπως μία σταγόνα του «ποταμού», έχει όλες τις ιδιότητές του. Όπως ένα κύμα, δεν είναι διαφορετικό από τον ωκεανό που εκδηλώνεται σαν ένα κύμα και μετά εξαφανίζεται.

Λουί Αντουάν ντε Μπουγκενβίλ: Ο Πρώτος Γάλλος που περιέπλευσε την Γη

   Με τη ανακάλυψη του Ποταμού του Αγίου Λαυρεντίου το 1534 από τον Ζακ Καρτιέ, οι Γάλλοι αξίωσαν τα εδάφη του ανατολικού Καναδά ως δικές τους κτήσεις, ονομάζοντας την περιοχή Νέα Γαλλία. Τις επόμενες δεκαετίες, οι Γάλλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους των νέων εδαφών δημιουργώντας αποικίες οι οποίες όμως δεν επιβίωσαν λόγω των επιθέσεων που δέχονταν από τους ιθαγενείς αλλά και του ψυχρού κλίματος της περιοχής. Το 1562, ο Γάλλος θαλασσοπόρος Ζαν Ριμπόλτ, πλέει νοτιότερα και φτάνει στις ανατολικές ακτές της Φλόριντα, ιδρύοντας μια νέα αποικία, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Τζάκσονβιλ. Και η αποικία αυτή θα έχει την ίδια τύχη, αφού τρία χρόνια αργότερα, οι Ισπανοί θα εκδιώξουν τους Γάλλους από την περιοχή καθώς την είχαν ήδη κατοχυρώσει ως δική τους κτήση, δεκαετίες πριν. Οι Γάλλοι θα συνεχίσουν τις άκαρπες προσπάθειες δημιουργίας ενός οικισμού στον Καναδά, μέχρι την άφιξη του Σαμουέλ ντε Σαμπλέν το 1608, ο οποίος ίδρυσε την πόλη του Κεμπέκ. Από τότε, οι Γάλλοι εξαπλώθηκαν μέχρι τον κεντρικό Καναδά και επεκτάθηκαν νοτιότερα στην ενδοχώρα των σημερινών Η.Π.Α. φτάνοντας μέχρι τις ακτές του Κόλπου του Μεξικό, στις σημερινές πολιτείες της Λουιζιάνα και του Μισισιπή. Το 1607, οι Βρετανοί ιδρύουν στην σημερινή πολιτεία της Βιρτζίνια, την πρώτη τους μόνιμη αποικία στον Νέο Κόσμο, Τζέιμστάουν. Τον επόμενο ενάμισι αιώνα, η αποικιακή δραστηριότητα των Βρετανών στον Νέο Κόσμο, ήταν κατά πολύ περισσότερο πιο αυξημένη απ’ ότι των Γάλλων ώστε οι πρώτοι να φτάσουν στο σημείο να διεκδικούν τα εδάφη των δεύτερων και οι δύο αποικιακές δυνάμεις, να οδηγηθούν στον Επταετή Πόλεμο με τους Γάλλους να είναι σε μειονεκτική θέση αφού οι μερικές χιλιάδες Γάλλοι άποικοι είχαν να αντιμετωπίσουν τα δύο εκατομμύρια των Βρετανών που είχαν ήδη αποικίσει το ανατολικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής. Στον πόλεμο αυτό, συμμετείχε και ο πρώτος Γάλλος θαλασσοπόρος που περιέπλευσε την Γη, Λουί Αντουάν ντε Μπουγκενβίλ. 

   Με την έναρξη του Επταετή Πολέμου το 1756, σε ηλικία είκοσι εφτά χρονών, ο Μπουγκενβίλ έφτασε από την Γαλλία στον Καναδά και με τον Γαλλικό Στρατό αλλά και την βοήθεια των Ιθαγενών, κατέλαβε το Βρετανικά οχυρά του Ασουίγκο στην Λίμνη Οντάριο και του Ουίλιαμ Χένρι στην Λίμνη Τζορτζ. Στην συνέχεια όμως, η έκβαση του πολέμου δεν εξελίχθηκε θετικά για τους Γάλλους. Οι Βρετανοί προελαύναν όλο και βορειότερα προς τις Γαλλικές κτήσεις του Καναδά, φτάνοντας μέσω του Ποταμού του Αγίου Λαυρεντίου, στην πόλη του Κεμπέκ το 1759, όπου και επιτέθηκαν στις 31 Ιουλίου υπό τις εντολές του Στρατηγού Τζέιμς Γουλφ. Ο Μπουγκενβίλ, απέκρουσε με επιτυχία αυτή την επίθεση. Δεν τα κατάφερε όμως και στις 13 Σεπτεμβρίου όταν ο Γουλφ επιτέθηκε και πάλι στην πόλη, αυτή την φορά από τις Πεδιάδες του Αβραάμ, ώστε το Κεμπέκ να κατακτηθεί από τους Βρετανούς. Το τέλος του πολέμου, βρήκε τους Βρετανούς νικητές και με την Συνθήκη των Παρισίων το 1763, οι Γάλλοι έχασαν όλες τις αποικίες τους στην Βόρεια Αμερική εκτός από την Λουιζιάνα την οποία αργότερα ο Ναπολέων πούλησε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1800, και τα νησιά νότια της Νέας Γης, Σαν Πιέρ και Μικελόν τα οποία αποτελούν Γαλλικό έδαφος μέχρι και σήμερα. Το 1764, Ο Μπουγκενβίλ  με δικούς του οικονομικούς πόρους, έπλευσε στα ακατοίκητα τότε Νησιά Φόλκλαντς τα οποία ονόμασε Νησιά Μαλουίνς (από το Γαλλικό λιμάνι του Σαν Μαλό) ώστε να δημιουργήσει μια νέα αποικία με τους Γάλλους αποίκους της Ακαδίας (περιοχή του ανατολικού Καναδά) που είχαν εκτοπιστεί από τους Βρετανούς αρνούμενοι να ορκιστούν υποταγή στο Βρετανικό Στέμμα. Το ίδιο όμως έτος, ο Μπουγκενβίλ διατάχθηκε από τον Λουδοβίκο τον 15ο, να πουλήσει τα νησιά στην Ισπανική Αυτοκρατορία για διπλωματικούς λόγους. 

“Αντίο, Τζιμάκο…”

“Στην πρώτη επιφανειακή ‘’γνωριμία’’ μας, τον χλεύαζα για το στυλ και την εμφάνιση του.” – από τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο

”Ο Τζιμάκος έφυγε”, το μήνυμα που έλαβα από ένα φίλο το μεσημέρι του Σαββάτου. Έμεινα να κοιτάω την οθόνη γι αρκετή ώρα. Ξαφνικά γέμισε με εικόνες και μουσικές. Εικόνες με τα πάντα, με τα ευφάνταστα εξώφυλλα των δίσκων του, τις φάρσες του, τις παραστάσεις του, τα αστεία του. Όσο για τις μουσικές, εκεί του έδωσε και κατάλαβε η οθόνη του κινητού μου, έβαλες κιόλας και το ηχείο στο παιχνίδι. Εξάλλου είχε μια φωνή υπέροχη

Ο Πανούσης έδενε πολιτική γνώμη, επικαιρότητα, υπερβολή και καυστική σάτιρα με τρόπο μαγικό, εξωπραγματικό. Αυτό το αναγνωρίζει και εκείνος που δεν συμφωνεί με τα λεγόμενα του, δεν παίρνω και όρκο γι αυτό βέβαια. Στην πρώτη επιφανειακή ‘’γνωριμία’’ μας, τον χλεύαζα για το στυλ και την εμφάνιση του. Οι στίχοι των τραγουδιών του, που άκουσα για πρώτη φορά στις τελευταίες τάξεις του λυκείου με ‘’ανάγκασαν’’ να αλλάξω γνώμη ντροπιασμένος και να βρω μέσα απ’ τα τραγούδια του ένα χιούμορ που μου ταίριαζε.

Τότε που κοιτούσα με μίσος την κάθε καθηγήτρια, επειδή ήθελα να σφάξω σαν κουνέλι(όχι απαραίτητα κουνέλι) για να βγω να παίξω μπάλα(κάγκελα παντού) ή όταν ήθελα να καρφώσω τους σπασίκλες μαθητές στον μαυροπίνακα(γυφτάκι). Ταυτίστηκα με τον Τζίμη αν και πολλά που έλεγε δεν τα κατανοούσα τότε. Οι φάρσες και οι στίχοι του ήταν απ’ τις πιο ποιοτικές παρέες εκείνη την περίοδο και πάντα θα ευχαριστώ αυτόν που μου τον έμαθε.

Βάζω τα όρια μου: από την παθητικότητα στην διεκδικητικότητα

Παθητικότητα, επιθετικότητα ή διεκδικητικότητα; Η διεκδικητικότητα είναι μια απαραίτητη δεξιότητα που διατηρεί τις ισορροπίες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν την διεκδικητικότητα με την επιθετικότητα, την δυναμικότητα, την απαιτητικότητα.

Η διεκδίκηση όμως είναι στην ουσία η χρυσή τομή ανάμεσα στην παθητικότητα και την επιθετικότητα. Ο παθητικός άνθρωπος δεν αξιώνει τίποτα από τους γύρω του αλλά περιμένει οι άλλοι να ενδιαφερθούν για τις ανάγκες του και να τις ικανοποιήσουν. Ο επιθετικός, αντίθετα, απαιτεί διαρκώς την ικανοποίηση των αναγκών και των θέλω του, σε βάρος συχνά των δικαιωμάτων και των αναγκών των άλλων.

Ως διεκδικητικότητα περιγράφεται η συμπεριφορά σύμφωνα με την οποία γνωστοποιούμε με δυναμισμό και αποφασιστικότητα τα θέλω, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας στους άλλους, χωρίς όμως να απαιτούμε πάση θυσία την ικανοποίηση τους και χωρίς να τους τα επιβάλλουμε παρά τη θέληση τους. Ο διεκδικητικός  άνθρωπος υπερασπίζεται τα δικαιώματα του αλλά παράλληλα σέβεται και τα δικαιώματα των άλλων. 

Γιατί είμαι παθητικός; Η δύναμη της σκέψης