ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Στο Παρίσι το 1931 ο  συγγραφέας Χένρι Μίλερ θα γνωρίσει την  Αναΐς Νιν. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μία θυελλώδης ερωτική σχέση, αν και οι δύο είναι παντρεμένοι. 

Ο Χένρι Μίλερ περιμένει την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός του, τριγυρίζοντας αμέριμνος στο Παρίσι. 

Η Αναΐς Νιν παρότι δείχνει πως είναι μια συντηρητική γυναίκα εντούτοις έγραψε, για την εποχή της, τολμηρά ερωτικά κείμενα. 

Η δουλειά της περιστρέφεται γύρω από τις πολυάριθμες σχέσεις που διατήρησε με συγγραφείς, καλλιτέχνες, ψυχαναλυτές κ.λπ., με τα ημερολόγιά της να αποκαλύπτουν μια γυναίκα διψασμένη για ζωή. 

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της εκδόθηκε μάλιστα μετά τον θάνατό της, στέλνοντας τη συγγραφέα του μια και καλή στο πάνθεο της ερωτικής γραφής. 

Με τον Χένρι ζουν τον έρωτά τους μέχρι τη στιγμή που θα φθάσει η γυναίκα του Μίλερ, η Τζουν. 

Η  παρουσία της Τζουν θα διχάσει τους δύο εραστές και θα δώσει νέα διάσταση στις σχέσεις ενός παράξενου ερωτικού τριγώνου. Και οι δύο ήταν πρωτοποριακοί ­ τόσο σε σεξουαλικό επίπεδο όσο και σε λογοτεχνικό. 

Ο Τροπικός του Καρκίνου είχε απαγορευθεί επί σειρά ετών σε πολλές χώρες και Ο Τροπικός του Αιγόκερω δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ παρά μόνο το 1962, 33 χρόνια μετά τη δημοσίευσή του στη Γαλλία.  Φοβερό. 

Τα ημερολόγια της Νιν ήταν τόσο γλαφυρά όσον αφορά τις εξωσυζυγικές περιπέτειές της, που απέφυγε να τα φέρει στη δημοσιότητα όσο ο σύζυγός της ζούσε. 

Τελικά εκδόθηκαν μετά θάνατον όλα εκτός από έναν τόμο. Το πόσο ερωτευμένος ήταν ο Χένρυ με την Αναίς αποτυπώνεται στην πιο κάτω επιστολή.

<<Είμαι τρομερά ζωντανεμένος, γεμάτος οδύνη, και νιώθω απόλυτη την ανάγκη να σε δω. Πρέπει να σε δω. Σε βλέπω απαστράπτουσα και θαυμάσια, και την ίδια στιγμή γράφω στην Τζουν και γίνομαι κομμάτια, αλλά μπορείς να με καταλάβεις. Πρέπει να με καταλάβεις, Αναΐς, και να σταθείς στο πλευρό μου. Είσαι παντού, ολόγυρά μου, σαν μια λαμπρή φωτιά. Ω, να ’ξερες, Αναΐς, πώς νιώθω αυτή την ώρα… Θέλω να γνωριστούμε ακόμα πιο πολύ. Σ’ αγαπώ. Σ’ ερωτεύτηκα σαν ήρθες και κάθισες στο κρεβάτι μου –όλο εκείνο το δεύτερο απόγευμα μαζί σου ήταν μια ζεστή υγρασία- κι ακούω ξανά τον τρόπο με τον οποίο προφέρεις τ’ όνομά μου– με την παράξενη προφορά σου. Μου ξυπνάς ένα τέτοιο μίγμα συναισθημάτων – δεν ξέρω πώς να σε πλησιάσω. Έλα, απλώς, κοντά μου, πλησίασέ με, κι όλα θα είναι όμορφα. Στο υπόσχομαι. Μ’ αρέσει τόσο η εντιμότητά σου – μοιάζει, σχεδόν, με ταπείνωση. Ποτέ δεν θα μπορούσα να την πληγώσω. Τη νύχτα σκεφτόμουν ότι μια γυναίκα σαν εσένα θα ‘πρεπε να παντρευτώ. Ή, μήπως, σκέφτομαι έτσι, επειδή πάντα στην αρχή ο έρωτας εμπνέει τέτοιες σκέψεις; Δεν φοβάμαι, ότι θα θελήσεις ποτέ να με πληγώσεις. Βλέπω ότι κι εσύ έχεις σθένος –αλλιώτικο απ’ το δικό μου, πιο υπαινικτικό. Όχι, δεν θα σπάσεις. Είπα πολλές ανοησίες, είπα ότι είσαι εύθραυστη, ότι είσαι ευπαθής. Πάντα ήμουν λιγάκι αμήχανος. Αλλά, είμαι όλο και λιγότερο. Όλα θα εξαφανιστούν. Έχεις μια τόσο λεπτή αίσθηση του χιούμορ, και σε λατρεύω γι αυτό. Πάντα, θέλω να σε βλέπω να γελάς. Σου ανήκει το γέλιο. Σκεφτόμουν διάφορα μέρη που θα ’πρεπε να τα επισκεφτούμε μαζί. Μικρά, σκοτεινά μέρη, σκόρπια, εδώ κι εκεί, στο Παρίσι. Μόνο και μόνο, για να μπορώ να λέω, “εδώ ήρθα με την Αναΐς, εδώ φάγαμε, εδώ χορέψαμε, εδώ ήπιαμε μαζί”. Α, να σ’ έβλεπα κάποτε στ’ αλήθεια μεθυσμένη, τι απόλαυση θα ήταν! Φοβάμαι που το λέω, Αναΐς, αλλά, σαν έχω στο μυαλό μου τον τρόπο που σμίγουν τα κορμιά μας, το πώς ανοίγεις τα πόδια σου, το πόσο υγρή είσαι, ω Θεέ μου, με πιάνει τρέλα σαν σκέφτομαι πώς είναι δυνατό να σβήσουν ποτέ αυτά… Χθες, σε σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν τα πόδια σου να μ’ αγγίζουν, το δωμάτιο να καταρρέει, εγώ να πέφτω πάνω σου μέσα στο σκοτάδι και να μην ξέρω τίποτα πια. Σε σκεφτόμουν, και μούγκριζα και ανατρίχιαζα από χαρά. Αν το Σαββατοκύριακο περάσει δίχως να σε δω, θα μου είναι αβάσταχτο… Αν χρειαστεί, θα έρθω την Κυριακή στις Βερσαλίες –θα κάνω οτιδήποτε αρκεί να σε δω. Μη φοβάσαι, μήπως πρέπει να μου φερθείς ψυχρά. Μου είναι αρκετό να κάθομαι δίπλα σου, και να σε κοιτώ με θαυμασμό. Σ’ αγαπώ, αυτό είν’ όλο».

Η Αναϊς Νιν, γεννήθηκε 21 Φεβρουαρίου το 1903 και πέθανε σα σήμερα 14 Ιανουαρίου, το 1977. 

Το 1973, η Νιν έγινε επίτιμη διδάκτορας του Κολεγίου Τέχνης της Φιλαδέλφειας, ενώ την επόμενη χρονιά θα εκλεγεί μέλος του Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ.

apodytiriakiascy

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ