Όπως ο Φοίνικας, θα βγούμε από τις στάχτες
«Θεέ, σε παρακαλώ βοήθησε με. Δείξε μου τον δρόμο για την υγεία, σε παρακαλώ δείξε μου τον δρόμο. Είμαι έτοιμη για πλήρη γιατρειά. Είμαι έτοιμη»
Βρίσκομαι μπροστά στη μεγαλύτερη αλλαγή που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Πηγαίνω από το να είμαι κάποια που υποφέρει στο να είμαι δημιουργός. Αφήνω κάτω το σπαθί μου για να φυτέψω σπόρους, σπόρους της ζωής. Αλλάζω τον πυρήνα μου, κι εν τούτοις δεν αλλάζω καθόλου. Ο αληθινός μου εαυτός θέλει να λάμψει, να έρθει στην επιφάνεια και για να συμβεί αυτό, όλα όσα δεν με εξυπηρετούν, πρέπει να φύγουν. Αυτή που πραγματικά είμαι θέλει να βγει μπροστά. Τέλος, καταστρέφω ό,τι δεν είμαι αληθινά εγώ. Είμαι έτοιμη να πετάξω τις μάσκες. Είναι πολύ βαριές για να τις φοράω. Είναι επίσης πάρα πολλές για να κρατάω λογαριασμό. Είναι εξουθενωτικό, και το μόνο που θέλω είναι να είμαι εγώ. Αυθεντικά εγώ.
Δεν ήμουν σίγουρη για το ποια αυτό το εγώ ήταν, αλλά ήθελα να το μάθω.
Από την εμπειρία μου, πιστεύω πραγματικά ότι η ζωή ξεκινάει μετά το θάνατο και ότι μπορούμε να ζήσουμε στο έπακρο όταν δεν τον φοβόμαστε πλέον. Ήμουν τόσο έτοιμη να φύγω, τόσο έτοιμη να αφήσω αυτή τη ζωή, που ένιωσα απαλλαγμένη από την παγίδα του θανάτου. Δεν ένιωθα πλέον τον φόβο να πεθάνω. Ήξερα ότι ήμουν περισσότερο από ένα άρρωστο σώμα και ότι πραγματικά δεν θα πεθάνω ποτέ. Γινόμουν όλο και πιο ατρόμητη, και αυτό ελευθέρωνε την ψυχή μου. Άρχισα να βλέπω το θάνατο ως μέρος της ΖΩΗΣ και τη διαδικασία του να πεθαίνεις ως μέρος της διαδικασίας του να ΖΕΙΣ.
Η Μαύρη Νύχτα οδήγησε στο πιο λαμπρό φως που έχω δει ποτέ, στον ενθουσιασμός για τη ζωή. Στο σκοπό και την αποστολή μου. Προχωρώντας προς τα εμπρός επρόκειτο να περνάω κάθε λεπτό κάθε μέρας προχωρώντας προς ό, τι ήξερα ότι θα μπορούσε να γίνει. Θα αποκτούσα την υγεία μου, ανεξάρτητα από το τι έπρεπε να κάνω. Δεν είχα τίποτα να χάσω. Δεν φοβόμουν να πεθάνω. Η ζωή μου είχε σταματήσει όπως την ήξερα και τώρα επέλεξα να βρω ένα νέο μονοπάτι. Είχα το σύζυγό μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου και είχα εμένα. Ήμουν ευλογημένη και θα έκανα οτιδήποτε για να είμαι το καλύτερο που θα μπορούσα να είμαι.
Το να είσαι μητέρα είναι τιμή, και θα έκανα κυριολεκτικά οτιδήποτε για να είμαι η μητέρα που άξιζαν τα παιδιά μου. Θα αποκτούσα την υγεία μου, με οποιονδήποτε τρόπο. Τελεία και παύλα.
Θα αποκτούσα την υγεία μου ή θα πέθαινα προσπαθώντας.
Συνειδητοποίησα ότι σε κάποιο σημείο, πρέπει να ξυπνήσουμε και να πούμε: Ως εδώ ήταν, αρκετά με αυτές τις ανοησίες που βλέπουμε ως περιορισμούς. Θα το κυνηγήσω επειδή το αξίζω.
Αφυπνιζόμενοι στο ποιοι είμαστε πραγματικά, είμαστε σε θέση να αφήσουμε πίσω μας όλα όσα μας κρατούσαν πίσω. Κάνοντας μια αληθινή σχέση με την εσωτερική πηγή μας, τον Θεό και τη Δημιουργία, μπορούμε να περάσουμε αβίαστα μέσα από τη ζωή με ανανεωμένο πάθος και ενθουσιασμό. Αυτό το φυσικό πάθος για τη ζωή και τη δημιουργία είναι μέρος κάθε ανάσας που παίρνουμε.
Η αγάπη μου για την ίδια τη ζωή με οδήγησε στο να διερευνήσω την καταπληκτική αφθονία και την αγάπη της οποίας είμαστε όλοι μέρος. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος, αλλά το να υποφέρουμε είναι επιλογή. Η αγάπη είναι η απόλυτη γλώσσα του Σύμπαντος και οτιδήποτε δεν είναι αγάπη είναι εμπόδιο στη ροή της ζωής.
Το ποιος είστε πραγματικά, και η δύναμη που κρατάτε μέσα σας είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε αγωνία ή απόγνωση. Αξίζετε μια ζωή με αφθονία και χαρά, καθώς επιλέγετε να ξυπνήσετε στην πραγματική ουσία σας. Είστε εκπληκτικοί, και αφήνοντας τα περιττά σας και τον παλιό σας προγραμματισμό, θα αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο.
Το μήνυμά μου είναι - Μην φοβάστε το ταξίδι προς την ελευθερία και τις συναισθηματικές και πνευματικές καταιγίδες που έρχονται όταν περπατάς την αλήθεια σου. Αφήστε όλα να προκύψουν και αφήστε τον αληθινό αυθεντικό εαυτό σας να γεννηθεί. Μια ελεύθερη ζωή περιμένει και η ημέρα που πέθανα είναι η μέρα που άρχισα να ζω.
«Οι ζωές μας θα αντιπροσωπεύουν το ξύπνημα του φοίνικα αν το επιτρέψουμε. Από τη φωτιά και τις στάχτες των καμένων και θρυμματισμένων μας ζωών, μας προσφέρεται μια καινούρια αρχή… Εμφανίζεται με μεγάλη δύναμη και ομορφιά, άθικτη και ενδυναμωμένη από τις φλόγες της φωτιάς που η ίδια δημιούργησε» - Βγάζοντας τις Μάσκες
Της Hilde Larsen
«Θεέ, σε παρακαλώ βοήθησε με. Δείξε μου τον δρόμο για την υγεία, σε παρακαλώ δείξε μου τον δρόμο. Είμαι έτοιμη για πλήρη γιατρειά. Είμαι έτοιμη»
Βρίσκομαι μπροστά στη μεγαλύτερη αλλαγή που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Πηγαίνω από το να είμαι κάποια που υποφέρει στο να είμαι δημιουργός. Αφήνω κάτω το σπαθί μου για να φυτέψω σπόρους, σπόρους της ζωής. Αλλάζω τον πυρήνα μου, κι εν τούτοις δεν αλλάζω καθόλου. Ο αληθινός μου εαυτός θέλει να λάμψει, να έρθει στην επιφάνεια και για να συμβεί αυτό, όλα όσα δεν με εξυπηρετούν, πρέπει να φύγουν. Αυτή που πραγματικά είμαι θέλει να βγει μπροστά. Τέλος, καταστρέφω ό,τι δεν είμαι αληθινά εγώ. Είμαι έτοιμη να πετάξω τις μάσκες. Είναι πολύ βαριές για να τις φοράω. Είναι επίσης πάρα πολλές για να κρατάω λογαριασμό. Είναι εξουθενωτικό, και το μόνο που θέλω είναι να είμαι εγώ. Αυθεντικά εγώ.
Δεν ήμουν σίγουρη για το ποια αυτό το εγώ ήταν, αλλά ήθελα να το μάθω.
Από την εμπειρία μου, πιστεύω πραγματικά ότι η ζωή ξεκινάει μετά το θάνατο και ότι μπορούμε να ζήσουμε στο έπακρο όταν δεν τον φοβόμαστε πλέον. Ήμουν τόσο έτοιμη να φύγω, τόσο έτοιμη να αφήσω αυτή τη ζωή, που ένιωσα απαλλαγμένη από την παγίδα του θανάτου. Δεν ένιωθα πλέον τον φόβο να πεθάνω. Ήξερα ότι ήμουν περισσότερο από ένα άρρωστο σώμα και ότι πραγματικά δεν θα πεθάνω ποτέ. Γινόμουν όλο και πιο ατρόμητη, και αυτό ελευθέρωνε την ψυχή μου. Άρχισα να βλέπω το θάνατο ως μέρος της ΖΩΗΣ και τη διαδικασία του να πεθαίνεις ως μέρος της διαδικασίας του να ΖΕΙΣ.
Η Μαύρη Νύχτα οδήγησε στο πιο λαμπρό φως που έχω δει ποτέ, στον ενθουσιασμός για τη ζωή. Στο σκοπό και την αποστολή μου. Προχωρώντας προς τα εμπρός επρόκειτο να περνάω κάθε λεπτό κάθε μέρας προχωρώντας προς ό, τι ήξερα ότι θα μπορούσε να γίνει. Θα αποκτούσα την υγεία μου, ανεξάρτητα από το τι έπρεπε να κάνω. Δεν είχα τίποτα να χάσω. Δεν φοβόμουν να πεθάνω. Η ζωή μου είχε σταματήσει όπως την ήξερα και τώρα επέλεξα να βρω ένα νέο μονοπάτι. Είχα το σύζυγό μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου και είχα εμένα. Ήμουν ευλογημένη και θα έκανα οτιδήποτε για να είμαι το καλύτερο που θα μπορούσα να είμαι.
Το να είσαι μητέρα είναι τιμή, και θα έκανα κυριολεκτικά οτιδήποτε για να είμαι η μητέρα που άξιζαν τα παιδιά μου. Θα αποκτούσα την υγεία μου, με οποιονδήποτε τρόπο. Τελεία και παύλα.
Θα αποκτούσα την υγεία μου ή θα πέθαινα προσπαθώντας.
Συνειδητοποίησα ότι σε κάποιο σημείο, πρέπει να ξυπνήσουμε και να πούμε: Ως εδώ ήταν, αρκετά με αυτές τις ανοησίες που βλέπουμε ως περιορισμούς. Θα το κυνηγήσω επειδή το αξίζω.
Αφυπνιζόμενοι στο ποιοι είμαστε πραγματικά, είμαστε σε θέση να αφήσουμε πίσω μας όλα όσα μας κρατούσαν πίσω. Κάνοντας μια αληθινή σχέση με την εσωτερική πηγή μας, τον Θεό και τη Δημιουργία, μπορούμε να περάσουμε αβίαστα μέσα από τη ζωή με ανανεωμένο πάθος και ενθουσιασμό. Αυτό το φυσικό πάθος για τη ζωή και τη δημιουργία είναι μέρος κάθε ανάσας που παίρνουμε.
Η αγάπη μου για την ίδια τη ζωή με οδήγησε στο να διερευνήσω την καταπληκτική αφθονία και την αγάπη της οποίας είμαστε όλοι μέρος. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος, αλλά το να υποφέρουμε είναι επιλογή. Η αγάπη είναι η απόλυτη γλώσσα του Σύμπαντος και οτιδήποτε δεν είναι αγάπη είναι εμπόδιο στη ροή της ζωής.
Το ποιος είστε πραγματικά, και η δύναμη που κρατάτε μέσα σας είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε αγωνία ή απόγνωση. Αξίζετε μια ζωή με αφθονία και χαρά, καθώς επιλέγετε να ξυπνήσετε στην πραγματική ουσία σας. Είστε εκπληκτικοί, και αφήνοντας τα περιττά σας και τον παλιό σας προγραμματισμό, θα αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο.
Το μήνυμά μου είναι - Μην φοβάστε το ταξίδι προς την ελευθερία και τις συναισθηματικές και πνευματικές καταιγίδες που έρχονται όταν περπατάς την αλήθεια σου. Αφήστε όλα να προκύψουν και αφήστε τον αληθινό αυθεντικό εαυτό σας να γεννηθεί. Μια ελεύθερη ζωή περιμένει και η ημέρα που πέθανα είναι η μέρα που άρχισα να ζω.
«Οι ζωές μας θα αντιπροσωπεύουν το ξύπνημα του φοίνικα αν το επιτρέψουμε. Από τη φωτιά και τις στάχτες των καμένων και θρυμματισμένων μας ζωών, μας προσφέρεται μια καινούρια αρχή… Εμφανίζεται με μεγάλη δύναμη και ομορφιά, άθικτη και ενδυναμωμένη από τις φλόγες της φωτιάς που η ίδια δημιούργησε» - Βγάζοντας τις Μάσκες
Της Hilde Larsen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.