ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΣΩΜΑ ΘΝΗΤΟ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ (αἰσθάνομαι < (βλέπω, παρατηρώ)

Ετυμολογία:
αίσθηση < αρχαία ελληνική αἴσθησις < αἰσθάνομαι < (βλέπω, παρατηρώ)

Μια ανάλυση σε βάθος..

Ερμής Τρισμέγιστος
Το αισθητικό μέρος της ψυχής είναι θνητό ενώ το λογικό είναι αθάνατο.

(λογική είναι οι δυνάμεις με "σώμα" του πυρός την ψυχή)
(λογική είναι οι δυνάμεις με σώμα θνητό από σάρκα).

Ότι πάσχει αισθάνεται και ότι αισθάνεται πάσχει.(Το θνητό σώμα της σάρκας)

Η αίσθηση δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά το κακό η το καλό που μπαίνει στο σώμα η φεύγει από αυτό. 

(ενέργειες διπολικές που εισέρχονται στο θνητό σώμα και το σώμα τις κάνει αισθήσεις).

Αλλά, στα αθάνατα σώματα, ούτε μπαίνει ούτε φεύγει κάτι, 

και γι αυτό σε εκείνα τα σώματα δε δημιουργείται αίσθηση.

(δεν δημιουργούνται διπολικές αισθήσεις "λύπη-χαρά").

σημ. 

όλα γύρω μας, που μας περιβάλλουν, είναι ενέργεια, ή μάλλον πολλές ενέργειες με πολλές ιδιότητες, ενέργειες καθολικές. 

Το θνητό σώμα της σάρκας περιβάλλεται στον χώρο που ζει και κινείται (ατμόσφαιρα του πλανήτη) από καθολικές ενέργειες, δέχεται όλες αυτές τις διπολικές καθολικές ενέργειες στο σώμα του, και τις σωματοποιεί σε αισθήσεις του σώματος, και εκδηλώνει τις ενέργειες ως αισθήσεις όπου κάθε τι έχει και το αντίθετο του. (λύπη-χαρά).

Το αθάνατο σώμα της ψυχής (σώμα του πυρός), αποτελείται από τέλειες ενέργειες, (ειδικές ενέργειες) οι οποίες από μεγάλο έρωτα γι'αυτήν ενώθηκαν μαζί της και την περιβάλλουν, (σώμα του πυρός),  και η ψυχή κινείται με το σώμα του πυρός μέσα στο σύμπαν στον δικό της νοητό κόσμο.

ψυχή είναι η νοητή ουσία (Αρμονία-δυνάμεις), με τις δικές της τέλειες αισθήσεις.

Και δεν μπαίνουν μέσα στο σώμα της ψυχής (σώμα του πυρός) οι καθολικές ενέργειες, (δίπολο λύπη-χαρά) μα ούτε και βγαίνουν οι δυνάμεις.

Η ψυχή έχει τις δικές της τέλειες αισθήσεις μόνον (δυνάμεις-Αρμονία), και σε τέλειο σώμα εκδηλώνονται.

Στα έμψυχα όντα υπάρχουν και δύο άλλες ενέργειες που συνοδεύουν τις αισθήσεις και τα πάθη, δηλαδή τη λύπη και τη χαρά. 

(το δίπολο, όπου έχει δύο άκρα σε ταλάντωση, όπου κάθετι έχει το αντίθετο του).

Χωρίς αυτές, (λύπη-χαρά = δίπολο)  όν έμψυχο και μάλιστα λογικό θα ήταν αδύνατο να αισθάνεται. Γι'αυτό λέω ότι αυτές είναι είδη των παθών που κυριαρχούν κυρίως στα λογικά όντα.
(οι μεν ενέργειες ενεργούν οι δε αισθήσεις φανερώνουν τις ενέργειες). 
Αυτές δε, καθώς είναι σωματικές, ανακινούνται από το άλογο μέρος της ψυχής και για αυτό, και για τις δύο λέω ότι φέρουν το κακό. 

Διότι, και η χαρά που την αισθάνεται κανείς με ηδονή, αμέσως γίνεται αιτία πολλών δεινών για αυτόν που την αισθάνεται, και η λύπη δίνει πιο δυνατούς πόνους και οδύνες.
Έτσι, φανερά, και οι δύο είναι αιτίες κακού. 

Είναι ασώματες ενέργειες μέσα σε σώμα.(θνητό σώμα της σάρκας).
Όμως η αίσθηση ούτε ενέργεια είναι, ούτε ψυχή, ούτε κάτι άλλο ασώματο, αλλά αν δεν είναι ασώματο θαείναι σώμα. (σώμα θνητό που σωματοποιεί τις καθολικές διπολικές ενέργειες).

(σημ. η εκδήλωση της ενέργειας στο σώμα εκδηλώνεται από το σώμα ως αίσθηση, άρα ανάλογα με το σώμα ανάλογη θα είναι και η αίσθηση).
Διότι από τα όντα πρέπει άλλα ασώματα να είναι (θεϊκό σώμα), και άλλα σώματα.(άνθρωπος της Γης με θνητό σώμα).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΑΡΜΟΝΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΙΚΑΙΟ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η Ανδρεία της ψυχής ( ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ) εξουσιάζει το Δίπολο την Ανίερη Δωδεκάδα μέσω της ιερής Δεκάδας.

Η μετάνοια εξαγνίζει τα λάθη της θνητής ψυχής.

Ταπεινός είναι ο θνητός άνθρωπος, ο δειλός, ο δούλος, που δεν γνωρίζει τον θεϊκό εαυτό του.

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΗ ΔΕΚΑΔΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΑΝΙΕΡΗ ΔΩΔΕΚΑΔΑ

Γιατί η δεκάδα, παιδί μου, είναι αυτή που γεννά τις ψυχές, η ζωή και το φως ενωμένα, όπου έχει δημιουργηθεί η μονάδα του πνεύματος. 

Η μονάδα, (ψυχή) λοιπόν, κατά την ορθή λογική, περιέχει την δεκάδα, και η δεκάδα την μονάδα.

....

Ανάλυση:

Ζωή και Φως είναι ο Φωτεινός Λόγος = ο δεύτερος Άνθρωπος θεός, εισερχόμενος ο Λόγος στον δυαδικό κόσμο ενώνεται με τις ψυχές του πνεύματος της κάθε φύσης του κτιστού κόσμου των Επτά κύκλων, και ο Λόγος που είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός, γίνεται Μονάδα...η εικόνα της ζωής.

Είναι ο Λόγος, που εισέρχεται από τις πύλες στον κάθε κύκλο του κτιστού κόσμου, και ενώνεται με το πνεύμα της φύσης του κόσμου στον οποίο εισήλθε, και γίνεται η εικόνα της ζωής...η Μονάδα. 

Η ανθρώπινη ψυχή είναι η Μονάδα και είναι η μόνη που έχει ελεύθερη επιλογή.


Ζωή και Φως είναι ο Φωτεινός Λόγος = ο δεύτερος Άνθρωπος θεός, εισερχόμενος ο Λόγος ενώνεται με τις ψυχές του πνεύματος της κάθε φύσης του κτιστού κόσμου των Επτά κύκλων, και ο Λόγος που είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός, ενώνεται με το πνεύμα της φύσης και γίνεται Μονάδα...η εικόνα της ζωής.

Ανθρώπινη ψυχή είναι η Μονάδα, η νοητή ουσία Ουσιωδώς όμοια με τον Φωτεινό Λόγο, ο πυρήνας της ψυχής, που ζει μόνος του κλεισμένος στον εαυτό του, και απλά ελκύεται από την Αρμονία του λόγου της ψυχής.

Έμαθε για το θάνατο του άντρα της παρουσιάζοντας την είδηση

Βίντεο με την παρουσιάστρια που έμαθε για το θάνατο του συζύγου της την ώρα που έλεγε την σχετική είδηση.

Την ώρα που παρουσίαζε το δελτίο ειδήσεων, η Supreet Kaur μετέδωσε και την είδηση που αφορούσε το θάνατο του συζύγου της σε δυστύχημα. Πηγή: Youtube

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της μοίρας. Μια 28χρονη Ινδή τηλεπαρουσιάστρια, πληροφορήθηκε χθες το πρωί, την ώρα που μετέδιδε το δελτίο ειδήσεων, ότι ο σύζυγός της είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Το έμαθε διαβάζοντας την σχετική είδηση στο «ότοκιου», το μηχάνημα δηλαδή που χρησιμοποιούν οι παρουσιαστές της τηλεόρασης για να διαβάζουν τις ειδήσεις.

Ταυτόχρονα εκείνη την ώρα υπήρχε ζωντανή επικοινωνία με ανταποκριτή του σταθμού που είχε σπεύσει στον τόπο του δυστυχήματος και περιέγραφε την κατάσταση.

Η Supreet Kaur, που μετέδιδε τις ειδήσεις για το κανάλι IBC24 της Ινδίας, κατάφερε με κάποιο τρόπο να διατηρήσει την ψυχραιμία της ως δημοσιογράφος, δίνοντας στο κοινό όλες τις μακάβριες λεπτομέρειες σχετικά με το δυστύχημα.

Πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί αναμνήσεις (vid)

Μια «όμορφη», όπως χαρακτηρίστηκε, ανακάλυψη ανατρέπει τις γνώσεις μας για το πώς σχηματίζονται οι μνήμες στον εγκέφαλο.

Από την ταινία “Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού”. Image: Supplied

ΟΤΑΝ ο εγκέφαλος δημιουργεί τη μνήμη κάποιου γεγονότος, σχηματίζει ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές περιοχές δύο αντίγραφα του ίδιου γεγονότος, ένα για άμεση χρήση και ένα για χρήση σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με μια νέα ανακάλυψη που περιγράφεται ως «όμορφη».

Έως τώρα πιστευόταν ότι πρώτα σχηματιζόταν σε ένα μέρος του εγκεφάλου (τον ιππόκαμπο) μια βραχυπρόθεσμη μνήμη και αργότερα αυτή γινόταν πιο μόνιμη, όταν μεταφερόταν σε μια άλλη εγκεφαλική περιοχή (τον φλοιό). Σύμφωνα όμως με τα νέα δεδομένα, η ίδια μνήμη σχηματίζεται την ίδια στιγμή τόσο στον ιππόκαμπο, όσο και στον φλοιό, αλλά στη δεύτερη περίπτωση παραμένει «σιωπηλή» για περίπου δύο εβδομάδες, έως ότου φθάσει σε ώριμη κατάσταση.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας και νευροεπιστήμης Σουσούμου Τονεγκάβα, διευθυντή του ιαπωνο-αμερικανικού ερευνητικού Κέντρου Riken-MIT, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Science, δήλωσαν έκπληκτοι από την ανακάλυψή τους, η οποία, όπως είπαν, πιθανώς θα οδηγήσει σε μερική αναθεώρηση των σημερινών θεωρητικών μοντέλων που αφορούν τη δημιουργία και αποθήκευση των μνημών.

Αρχίζει να μαθαίνει να ζει χωρίς ουρανό

Η αλήθεια είναι οτι στην αρχή του έλειπε η εικόνα του ουρανού πάνω από το κεφάλι του. Δεν πίστευε σε θεωρείες συνωμοσίας αλλά έβλεπε τον ουρανό να εξαφανίζεται σταδιακά, όλο και περισσότερα κτήρια και στέγαστρα ξεφύτρωναν γύρω του και του τον έκρυβαν. 

Το τεχνητό φως δεν μπορούσε να συγκριθεί με το γαλάζιο του ουρανού, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν μια λύση που μείωνε την διάθεσή του να διαμαρτυρηθεί. 

Όσο περνούσε ο καιρός όμως, ένιωθε οτι κάποιος είχε βαλθεί να τους πείσει  οτι δεν χρειάζεται ο ουρανός για να είσαι ευτυχισμένος στη ζωή. Χωρίς εντάσεις -δεν ήταν ώρα για επαναστάσεις του αέρα!- άρχισε να πιστεύει οτι η έλλειψη ουρανού τελικά μπορεί και να του έβγαινε σε καλό: τον προστάτευε από ακραία καιρικά φαινόμενα που όλο και πιο συχνά εμφανίζονται στη ζωή του κι από κάθε είδους τρομερά πλάσματα που θα μπορούσαν να πέσουν από ψηλά στη γη και να τον κατασπαράξουν. 

Ο Αλέξανδρος και οι Γυμνοσοφιστές...

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

by ancientweb

Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Στην αρχαία Ελλάδα ο θεός της ιατρικής και της υγείας ήταν ο Ασκληπιός. Κατά τη μυθολογία, ο Ασκληπιός ήταν υιός του θεού Απόλλωνα και της Κορωνίδας, κόρης του βασιλιά της Θεσσαλίας, Φλεγύα. Όταν η Κορωνίδα ήταν έγκυος, περιμένοντας το παιδί του Απόλλωνα, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν θνητό, τον Ισχύ. Ο Απόλλων οργίστηκε με αυτό και διέταξε την αδελφή του, την θεά Άρτεμη, να σκοτώσει την Κορωνίδα, όπως και έγινε. Ενώ το νεκρό σώμα της Κορωνίδας καιγόταν ο Απόλλων έβγαλε το μωρό από την κοιλιά της και το έδωσε στον Κένταυρο Χείρωνα να το μεγαλώσει.

Ο Χείρωνας έμαθε στον Ασκληπιό ιατρική και κυνήγι. Ο Ασκληπιός συμμετείχε αργότερα στην Αργοναυτική εκστρατεία με τον Ιάσωνα, ενώ οι υιοί του πολέμησαν στον Τρωικό πόλεμο. Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν τον Ασκληπιό ως έναν δυνατό άνδρα με γένια που καθόταν σε ένα θρόνο. Το ιερό του ζώο ήταν το φίδι και το σύμβολο του ήταν ένα ραβδί.

Στην ελληνική μυθολογία υπήρχε και το πρόσωπο του Μαχάονα. Ήταν ο υιός του θεού Ασκληπιού και της Ηπιόνης και προστάτης των ιατρών. Σήμερα, κανένας ιατρός στην Ελλάδα δεν τον γνωρίζει! Ο Μαχάων συμμετείχε, κατά τον Όμηρο, στον τρωικό πόλεμο και φρόντιζε τους τραυματίες και ασθενείς των Ελλήνων (Αχαιών).

Οι Έλληνες είχαν τον μεγάλο ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο και πολλούς άλλους ναούς σε όλη τη χώρα που λέγονταν «Ασκληπιεία» (στην ουσία ήσαν θεραπευτήρια) το σημαντικότερο από τα οποία ήταν στο νησί Κω. Στους χώρους αυτούς προσέρχονταν οι ασθενείς. Εκεί οι ιερείς του θεού τους έδιναν διάφορα φάρμακα από βότανα και τους συνιστούσαν την κατάλληλη δίαιτα. Οι ασθενείς εξαγνίζονταν και προσέφεραν τα δώρα τους στους ναούς. Κατόπιν κατέλυαν σε δωμάτια στα οποία τη νύκτα ερχόταν, υποτίθεται, ο θεός μεταμορφωμένος – συνήθως σε φίδι – και τους θεράπευε. Στην πραγματικότητα η θεραπεία γινόταν από τους ιερείς που χρησιμοποιούσαν φυσικά φάρμακα και συχνά έκαναν και χειρουργικές επεμβάσεις!!!

Στην Επίδαυρο ο Ασκληπιός λατρευόταν από τον 16ο αιώνα π.Χ. Αρχικά ο θεός λατρευόταν στο ναό της Επιδαύρου. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου είχε περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με το Ασκληπιείο της Κω που είχε περισσότερο επιστημονικό χαρακτήρα. Ο ναός του Ασκληπιού στην Επίδαυρο είχε στο εσωτερικό του το χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού που ήταν καθισμένος στον θρόνο του κρατώντας ένα ραβδί. Στο Ασκληπιείο έρχονταν άρρωστοι από όλη την Ελλάδα και μετά από όλο τον γνωστό κόσμο. Οι ασθενείς αρχικά έκαναν θυσία στον πατέρα του Ασκληπιού, Απόλλωνα, που ήταν και αυτός ιατρός. Μάλιστα, ο Απόλλωνας εθεωρείτο και αυτός θεός της ιατρικής και επιδέξιος χειρούργος. Στο ιερό του Ασκληπιού υπήρχαν ιατρικά εργαλεία, όπως νυστέρια, και γίνονταν και ιατρικές επεμβάσεις!

Το Μυστήριο Γύρω Από Τη Βιβλιοθήκη Του Βατικανού

Φήμες και εικασίες αιώνων αιωρούνται μέχρι σήμερα για τα κρυφά αρχεία της Βιβλιοθήκης του Βατικανού. Πιθανολογίες, που αγγίζουν το θεατό και το αθέατο, με αναφορές στην παρουσία εγγράφων, που αποκαλύπτουν την εξωγήινη ζωή ή τη διάψευση της ύπαρξης του Ιησού. Καταγραφή συμβάντων, που θα μπορούσαν να αμαυρώσουν το καθ’ όλα αγνό χριστιανικό προφίλ, να δημιουργήσουν παγκόσμια σύγχυση στο θρησκευτικό αίσθημα και να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Ή μήπως πρόκειται για κάποια παρεξήγηση;


«Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum»
Η σύγχυση προέκυψε εξαιτίας του τμήματος της βιβλιοθήκης με την ονομασία «Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum», δηλαδή «Προσωπικά Αποστολικά Αρχεία του Βατικανού». Η λέξη secretum χαρακτηρίζει την ιδιότητα του προσωπικού, κτήματος της Αγίας Έδρας και όχι την έννοια του μυστικού. Η αινιγματική αίσθηση, όμως, της διττής σημασίας ήταν αρκετή για να δημιουργήσει σε δραστήρια μυαλά απορίες, που έπρεπε να απαντηθούν.

Η βιβλιοθήκη λεηλατήθηκε από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη τον 17ο αιώνα. Τα κλοπιμαία έγγραφα, που κάλυπταν μια περίοδο περίπου 12 αιώνων, μεταφέρθηκαν στο Παρίσι.  Ανάμεσα τους βρέθηκε κι ο αφορισμός του Μαρτίνου Λούθηρου το 1521, θεμελιωτή του προτεσταντισμού, από τον Πάπα Λέων Χ  για την σκληρή κριτική και την αφισοκόλληση των θέσεων του Λούθηρου απέναντι στα συγχωροχάρτια, που εξέδιδε ο πάπας. Ακόμα, παρουσιάζονται δίκες ανθρώπων, όπως του Γαλιλαίου τον 17ο αιώνα, που καταδικάστηκε για τις θεωρίες του ως αιρετικός, αναγκασμένος να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε κατ’ οίκον περιορισμό. Αλλά και έγγραφα, που αφορούν τη συνεργασία της Αγίας Έδρας με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. 

Οι νόμοι από το Δία εις τον Μίνωα και οι νόμοι από το Θεό εις το Μωϋσή!!!

Ελληνική Προϊστορία

Οι νόμοι από τον Δία [Θεό] εις τον Μίνωα

Ο Μίνωας ο Α’ κάθε εννέα χρόνια επήγαινε εις το σπήλαιο εις το οποίο είχε γεννηθεί ο Δίας, εις το όρος της Ίδης όπου εκεί συναντούσε τον Δία και του παρέδιδε τους νέους νόμους που έπρεπε να θεσπίσει, για να κυβερνήσει δίκαια τους υπηκόους του. Κατ’ άλλους λέγεται ότι επήγαινε εκεί προσμένοντας την «επιφοίτηση» από τον Δία. Αναφέρεται εις τον Μίνωα και τους νόμους του ο Θαλήτας αοιδός, νομοθέτης, μελοποιός και μουσικοδιδάσκαλος. 
Όπως μας πληροφορεί ο Στράβωνας εις το έργο του «Γεωγραφικά» 1ο βιβλίο εις το C 476,8 «ως δ’ είρηκεν Έφορος, ζηλωτής ο Μίνως αρχαίου τινός Ραδαμάνθυος δικαιοτάτου ανδρός ομωνύμου του αδερφού αυτού, ος πρώτος την νήσον εξημερώσαι δοκεί νομίμοις και συνοικισμοίς πόλεων και πολιτείαις, σκηψάμενος παρά Διός φέρειν έκαστα των τιθεμένων δογμάτων εις μέσον. Τούτον δη μιμούμενος και ο Μίνως δι’ εννέα ετών, ως έοικεν, αναβαίνων επί το του Διός άντρον και διατρίβον ενθάδε, απήει συντεταγμένα έχων παραγγέλματα τινά, έφασκεν είναι προστάγματα του Διός αφ’ ης αιτίας και τον ποιητήν ούτως ειρηκέναι «ενθάδε Μίνως εννέωρος βασίλευε Διός μεγάλο οαριστής».
Επίσης αναφέρονται εις τον Μίνωα και τους νόμους του, ο Πλάτων εις το έργο του «Νόμοι» όπως και ο Παυσανίας εις το έργο του «Περιηγήσεις».
Ήτο οι πρώτοι νόμοι που εμφανίστηκαν εις την ανθρώπινη κοινωνία και οι Έλληνες επίστευον ότι γενικώς οι νόμοι κατάγοντο από την Κρήτη. Οι νόμοι ήσαν σεβαστοί διότι ήσαν θεόσταλτοι. 

Αλιθέρσης, ο οιωνοσκόπος στo παλάτι του Οδυσσέα

Από την αρχή ακόμα της Οδύσσειας ο ποιητής μας προϊδεάζει για τον κολασμό των υπερφίαλων και υβριστών μνηστήρων(ραψ.β).

Ο Αλιθέρσης, γιος του Μάστορα, o Ιθακήσιος προφήτης, γνώστης των οιωνών, εξυπηρετεί την προοικονομία στο έπος, καθώς είναι αυτός που επισημαίνει στους μνηστήρες πως οι αδικίες, οι ξετσιπωσιές τους, οι σπαταλοσύνες σε καλό δεν θα τους βγούνε, αφού ο Οδυσσέας έρχεται μαζί με το θάνατό τους:

«Πήρε ο Αλιθέρσης τότε ο γέροντας το λόγο, του Μαστόρου
ο γιος, που κάλλιο απ΄ όλους κάτεχε τους συνομήλικούς του
τα όρνια τι δείχνουν και ξεδιάλυνε και τα σημάδια τ΄ άλλα.
Και τότε μίλησε καλόγνωμος κι ανάμεσό τους είπε:

«Βάλετε αφτί, Θιακοί, στα λόγια μου κι ό,τι σας πω γρικάτε,
για τους μνηστήρες όμως πιότερο τα λέω τα λόγια τούτα·
κακό μεγάλο καταπάνω τους πλακώνει, κι ούτε θα ΄ναι
καιρό ο Οδυσσέας πολύ απ΄ τους φίλους του μακριά· μπορεί και τώρα
να ΄ναι κοντά, για τούτους θάνατο και χαλασμό κλωσώντας —
όλους· μα κι άλλοι λέω θα πάθουμε πολλοί κακό μεγάλο,
απ΄ όσους ζούμε μες στην ξέφαντην Ιθάκη· μα ας γνοιαστούμε
τούτους πιο πριν ν΄ ανακρατήσουμε, και τούτοι ατοί τους όμως
να κρατηθούν τι άλλο δε βρίσκεται καλύτερο να κάνουν.
Μάντης δεν είμαι εγώ αδοκίμαστος, κι αυτά καλά τα ξέρω·»
( Οδύσσεια ραψ.β)

Αντί για το φόβο και το συνετισμό, την έπαρση του Ευρύμαχου(ευρύς +μάχομαι=φιλόνικος), τη δυσφορία και τη δυσαρέσκεια συναντά, ενός μνηστήρα που, διαφεντεύει, όπως και ο Αντίνοος, όλους τους υπόλοιπους, περίπου 108, μνηστήρες.

Είμαι ελεύθερος να χτίσω τη ζωή που εγώ επιλέγω!

“Πόσο μεγάλος γίνεαι αυτός ο καρχαρίας;” ρώτησε ο Ρίτσαρντ, που λατρεύει τα ενυδρεία.

“Εξαρτάται από το μέγεθος του ενυδρείου σου”, του απάντησε ο πωλητής. “Αν τον κρατήσεις  σ΄αυτόν τον μικρό χώρο, θα μείνει 20 πόντους.  Αν όμως τον αφήσεις στον ωκεανό, τότε θα γίνει αρκετά μεγάλος για να σε φάει”.

Οι καρχαρίες και τα χρυσόψαρα μεγαλώνουν ανάλογα με το μέγεθος του περιβάλλοντος που τους προσφέρεται. Το ίδιο και οι σκέψεις. Δώσε στις θετικές ή στις αρνητικές σου σκέψεις χώρο και τροφή, και θα διαμορφώσουν τη ζωή σου.

Συνειδητοποίησε την ισχύ του δυναμικού και της προσοχής. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με τη ζωή μας, γιατί έχουμε όλο το απαραίτητο υλικό. Πρέπει όμως να διαλέξουμε το τι θέλουμε να κάνουμε. Διαφορετικά θα αφήσουμε τον εαυτό μας να υποταχτεί στην καθοδική έλξη της μαζικής σκέψης. Αν δεν χρησιμοποιείς εσύ το νου σου, τότε θα το κάνει κάποιος άλλος.

Edith Sitwell: Η γυναίκα φαινόμενο

Ήταν το πιο εκκεντρικό πλάσμα στην Μεγάλη Βρετανία, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Μεγάλη ποιήτρια, επηρεασμένη από τους Γάλλους συμβολιστές δημοσίευε τις δουλειές της με άψογη τεχνική. Τα ποιήματα της θεωρήθηκαν ιδιόρρυθμα και προκλητικά -όπως άλλωστε και η ίδια.

Δεν θυμάμαι πότε ήταν ακριβώς, νομίζω το 2008, είχα πάει στο Λονδίνο για κάτι δουλειές, και συμπτωματικά στην Royal National Gallery γίνονταν μια μεγάλη έκθεση με τα πορτραίτα που της είχε βγάλει ο Cecil Beaton και με αρκετά από τα εξωφρενικά της κοσμήματα. Πήγα να δω και πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα φορούσε γυναίκα.

Η Dame Edith Louisa Sitwell, γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1887 και πέθανε στις 9 Δεκεμβρίου του 1964. Η οικογένεια της ήταν από τις πιο πλούσιες και πιο συντηρητικές οικογένειες της Αγγλίας. Ο δισεκατομμυριούχος και αριστοκράτης πατέρας της Βαρόνος George Sitwell και η μητέρας της Lady Ida Emily Augusta (καλλονή, αλκοολική και διπολική) δεν την αγάπησαν ποτέ, γιατί ήταν άσχημη, άχαρη, ψηλή, κοκκαλιάρα, ραχιτική και με πολύ μεγάλη μύτη. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε με τις παραμάνες και με έναν μεταλλικό κορσέ για να ισιώσει η σπονδυλική της στήλη.

Η πρώτη της ποιητική συλλογή ήταν το Clowns’ Houses (1918) αλλά την καθιέρωσε το Façade(1922), με τη μουσική και το ρυθμό να κυριαρχούν και τους στίχους να θυμίζουν τζαζ αυτοσχεδιασμούς. Εκείνη την εποχή η Edith έκανε έντονο μακιγιάζ σε νεκρικά χρώματα, φορώντας μακριά εξωτικά φορέματα και τεράστια κοσμήματα απαγγέλλοντας τα ποιήματά της στο σοκαρισμένο Λονδρέζικο κοινό με τη βοήθεια μιας ντουντούκας.

“Όλοι φοράμε μάσκες· και έρχεται η στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσουμε μαζί τους και το δέρμα μας.”