Κι εκεί που έχουμε ο,τι προβλήματα είχε ο Ιώβ, νάσου κι η μαγκίτισσα η γειτόνισσα. Νάσου κι ο Ερντογάν που απείλησε ευθέως την Ευρώπη οτι θα φοβάται να κυκλοφορεί στους δρόμους της. Θα πνίξει δηλαδή την Ευρώπη με μετανάστες ή και τρομοκράτες, κι άρα οι Γότθοι δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν την ελεύθερη κυκλοφορία τους.
Είναι να τον πάρεις στα σοβαρά, ή απλά να πεις οτι τρελάθηκε; Είναι να πεις οτι αυτός τελικά προστατεύει την Ευρώπη από κάποια φανατικά στίφη που κρατάει καγκελωμένα, ή είναι να πεις οτι η Ευρώπη είναι της πλάκας – κάτι σαν μεγαλοφωτογραφία της Ελλάδας – κι οτι βρίσκει και τα λέει προς το παρόν;
Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, κατά την γνώμη μου, οι απαντήσεις είναι θετικές. Και πρέπει να τον πάρεις στα σοβαρά, διότι κάποιος τον έχει βάλει να παριστάνει τον τρελό. Μια τρέλα που θα αυξηθεί μετά το αποτέλεσμα του δημοψήφισματος, και η οποία θα τον οδηγήσει στην μοίρα του Καντάφι μετά την πραγματική ανατροπή του από τους επιχειρηματίες της Τουρκίας και φυσικά την τριχοτόμηση του κράτους του.
Μέχρι όμως να γίνουν αυτά, ο Ερντογάν είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της γενικότερης αστάθειας της περιοχής εδώ. Ένα ακόμα πιόνι στην σκακιέρα που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δήθεν για να διασώζει με τα αντιτορπιλικά του μετανάστες από κάτι ψεύτικα φουσκωτά. Πιόνι για κάποιους μεγάλους, αλλά κανονικό πιονάκι αφού η δύναμη του εκπορεύεται από όλους τους ξυπόλητους της Ανατολίας, τους γνήσιους προσκυνημένους στην άρχουσα τάξη της Τουρκίας, η οποία αυτήν την στιγμή πιέζεται από έναν γνήσιο δικτάτορα.