Η χώρα της ντροπής

Δεν πρέπει να εκπλαγούμε, εάν τελικά μας κατηγορήσουν επειδή εφαρμόσαμε τα εξοντωτικά μνημόνια, παρά το ότι ήταν οφθαλμοφανής η θανατηφόρα συνταγή τους – ούτε αν κρινόμαστε ως ανόητοι ή/και δειλοί, αφού συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως είναι απαραίτητα.

.

Είδηση: Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο η έκθεση του κ. Blanchard με ημερομηνία 4 Μαΐου 2010, στην οποία ο τότε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ προειδοποιούσε ότι, το ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης» εμπεριείχε πάρα πολύ σοβαρούς κινδύνους – κυρίως λόγω του επιπέδου δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτούσε, οπότε μπορούσε γρήγορα να ξεφύγει από την πορεία του, ακόμη και αν υπήρχε πλήρης συμμόρφωση.

Το έγγραφο που απευθυνόταν στον κ. P. Thomsen, παρουσιάσθηκε στα τέλη Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια διεθνούς οικονομικής ημερίδας της καναδικής δεξαμενής σκέψης «Centre for International Governance Innovation» από τον καθηγητή Οικονομικών κ. Bluestein, ο οποίος συνόψισε την κατάσταση ως εξής:

«Ο κ. Blanchard προειδοποιούσε πως η λιτότητα μπορεί να πάει στραβά, ακόμη και αν το πρόγραμμα εφαρμοσθεί κατά γράμμα. Ο κ. D. Strauss Kahn (τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ), έθετε θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ο J.C. Trichet (τότε επικεφαλής της ΕΚΤ) είπε ΟΧΙ».

«Δεν έκανα εγώ τη διαρροή, αλλά δεν είμαι και πολύ δυσαρεστημένος που έγινε: επτά χρόνια μετά και ακόμη δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο/ρεαλιστικό σχέδιο». Έτσι σχολίασε ο κ. Blanchard την ανάρτηση της έκθεσης/προειδοποίησης του 2010.

.

Ανάλυση

Μετά την πλήρη αποτυχία των μνημονίων, όσον αφορά τη διάσωση της Ελλάδας, έχει ξεκινήσει το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών του ενός στον άλλο – το γνωστό «blame game» των ξένων οργανισμών, τους οποίους υπερεκτιμούμε στην Ελλάδα, επειδή δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς λειτουργούν, καθώς επίσης εξαιτίας της μάλλον έμφυτης «ξενομανίας» μας.

Η σημασία του πιπιλίσματος στη βρεφονηπιακή ηλικία

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΨΑΡΡΟΣ
Φοιτητής Ιατρικής Σχολής|

Ένα κύριο στοιχείο της κοινωνικής αντίληψης για το σεξουαλικό ένστικτο είναι ότι απουσιάζει από την παιδική ηλικία και ότι αφυπνίζεται το πρώτον στην περίοδο της ζωής που χαρακτηρίζεται ως εφηβεία. Ωστόσο, αυτό είναι όχι μόνο απλώς ένα λάθος ,αλλά ένα λάθος με σοβαρές συνέπειες, καθώς σε αυτή την ιδέα κυρίως οφείλεται η παρούσα μας άγνοια για τις θεμελιώδης συνθήκες της σεξουαλικής ζωής.

Τι είναι αυτό όμως που μας δυσκολεύει να επαναφέρουμε αυτές τις πρώιμες μνήμες της παιδικής μας ηλικίας; Αυτή η βρεφονηπιακή αμνησία;

Ο λόγος για αυτό το αξιοπερίεργο συναίσθημα πρέπει να αναζητηθεί εν μέρει σε αισθήματα καθωσπρεπισμού και εν μέρει σε ένα ψυχικό φαινόμενο που ονομάζεται διόμορφη αμνησία η οποία, στην περίπτωση των περισσοτέρων ανθρώπων (όχι όλων) αποκρύπτει τα πρώτα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Dr. Sigmund Freud, σημαντικό ρόλο στα αίτια αυτής της αμνησίας είναι ότι κατά την διάρκεια αυτών των ετών, από τα οποία αργότερα δεν συγκρατούμε τίποτε άλλο στην μνήμη μας εκτός από ελάχιστες ακατανόητες και αποσπασματικές αναμνήσεις, αντιδρούσαμε με έναν έντονο τρόπο στις εντυπώσεις, ότι ήμασταν ικανοί να εκφράσουμε με έναν ανθρώπινο τρόπο τον πόνο και τη χαρά, ότι δείχναμε την αγάπη, την ζήλια και άλλα παράφορα συναισθήματα τα οποία μας διακατείχαν εκείνο τον καιρό, και ακόμη ότι διατυπώσαμε παρατηρήσεις οι οποίες εκτιμήθηκαν από τους ενήλικες ως σοβαρή ένδειξη ευφυΐας και ανάπτυξης κριτικής ικανότητας.

Ας αναλύσουμε λεπτομερώς μια από αυτέ τις εκφράσεις, όπως είναι το πιπίλισμα.

Το πιπίλισμα του αντίχειρα ή την απόλαυση του θηλασμού θεωρείται ως ένα δείγμα των σεξουαλικών εκφράσεων της παιδικής ηλικίας (Dr.Lindner, παιδίατρος, 1879).

Το πιπίλισμα του αντίχειρα εμφανίζεται ήδη στην πρώιμη βρεφονηπιακή ηλικία και μπορεί να συνεχιστεί ως την ωριμότητα, ή ακόμα να εξακολουθεί να γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Ένα τμήμα του ίδιου του χείλους, της γλώσσας ή οποιοδήποτε άλλο μέρος του δέρματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το αντικείμενο πάνω στο οποίο συντελείται αυτό το πιπίλισμα. Μπορεί στο πνεύμα αυτό να εκδηλώνεται στο παιδί ένα έντονο ένστικτο του να αδράχνει κάτι, ένα είδος ταυτόχρονου ρυθμικού τραβήγματος των λοβών των αυτιών, και μπορεί για τον ίδιο σκοπό να πιάνεται από κάποιο μέρος ενός άλλου αυτό μου (κατά κανόνα από τα αυτιά του). Ο απολαυστικός θηλασμός συνεπάγεται μια πλήρη απορρόφηση της προσοχής κα οδηγεί είτε στον ύπνο είτε ακόμη σε μια κινητική αντίδραση ενός είδους οργασμού. Όχι σπάνια, συνδυάζεται με τον απολαυστικό θηλασμό το τρίψιμο κάποιου ευαίσθητου μέρος του σώματος, όπως είναι το στήθος, τα πόδια, ακόμη και των γενετικών οργάνων. Πολλά είναι τα παιδιά που το πιπίλισμα είναι ένα μέσο μεταβίβασης στον αυνανισμό.

Προσοχή σημαίνει Προσοχή

Σύμφωνα με μια παλιά ιστορία του Ζεν, ένας μαθητής ζήτησε από τον Δάσκαλο Ichu: «Σας παρακαλώ γράψτε για μένα κάτι γεμάτο σοφία». Ο Δάσκαλος Ichu πήρε το πινέλο του και έγραψε μια λέξη: «Προσοχή». Ο μαθητής είπε, «Αυτό είναι όλο;» Ο Δάσκαλος έγραψε, «Προσοχή, Προσοχή». Ο μαθητής ενοχλήθηκε. «Αυτό δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα βαθύ». Σε απάντηση ο Δάσκαλος Ichu έγραψε απλά, «Προσοχή, Προσοχή, Προσοχή». Εκνευρισμένος ο μαθητής ρώτησε, «Τι σημαίνει αυτή η λέξη ‘Προσοχή’;» Ο Δάσκαλος Ichu απάντησε, «Προσοχή σημαίνει Προσοχή».

Αντί για τη λέξη «προσοχή» θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «επίγνωση» ή «συνειδητότητα». Η προσοχή ή επίγνωση αποτελεί το μυστικό της ζωής και την καρδιά της άσκησης. Όπως ο μαθητής της ιστορίας, θεωρούμε μια τέτοια διδασκαλία απογοητευτική. Μας φαίνεται ξερή και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εμείς θέλουμε κάτι το συναρπαστικό στην άσκηση μας! Η απλή προσοχή είναι βαρετή, και θέτουμε το ερώτημα: αυτό είναι όλο σχετικά με την άσκηση;

Όταν οι μαθητές έρχονται να με δουν, ακούω το ένα παράπονο μετά το άλλο: σχετικά με το πρόγραμμα του sesshin*, σχετικά με το φαγητό, σχετικά με την εξυπηρέτηση, σχετικά με εμένα, σχετικά με όλα. Όμως, τα θέματα που μου φέρνουν οι άνθρωποι δεν είναι πιο σχετικά ή πιο σημαντικά από ένα «καθημερινό» συμβάν όπως το να κτυπήσω ένα μου δάκτυλο. Πώς τοποθετούμε τα μαξιλάρια μας; Πώς βουρτσίζουμε τα δόντια μας; Πώς σκουπίζουμε το πάτωμα, ή κόβουμε ένα καρότο; Νομίζουμε ότι είμαστε εδώ για να ασχοληθούμε με «πιο σημαντικά» θέματα, όπως τα προβλήματα με τον σύντροφό μας, τις δουλειές μας, την υγεία μας, και άλλα παρόμοια. Δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τα «μικρά» πράγματα, όπως τον τρόπο που κρατάμε τα ξυλάκια του φαγητού, ή το πού αφήνουμε το κουτάλι μας. Ωστόσο, αυτές οι μικρές πράξεις αποτελούν το υλικό της ζωής μας, λεπτό το λεπτό. 

Αρχίζοντας την Άσκηση του Ζεν

Ο σκύλος μου δεν προβληματίζεται για το νόημα της ζωής. Μπορεί να στεναχωρηθεί αν δεν φάει το πρωινό του, αλλά δεν πρόκειται να κάθεται ανησυχώντας για το αν θα πετύχει την απελευθέρωση ή τη φώτιση. Μόλις του δοθεί λίγο φαγητό και λίγη στοργή, η ζωή του γίνεται μια χαρά. Όμως, εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε σαν τους σκύλους. Έχουμε έναν εγωκεντρικό νου ο οποίος μας δημιουργεί πολλά προβλήματα. Αν δεν καταφέρουμε να κατανοήσουμε το λάθος στον τρόπο που σκεφτόμαστε, η αυτό-συνείδηση μας, η οποία αποτελεί τη μέγιστη ευλογία μας, γίνεται η καταστροφή μας.

Όλοι μας βρίσκουμε σε κάποιο βαθμό τη ζωή δύσκολη, πολύπλοκη, και πιεστική. Ακόμη κι όταν όλα πηγαίνουν καλά, όπως μπορεί να συμβαίνει για κάποιο διάστημα, ανησυχούμε ότι αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί για πολύ. Ανάλογα με την προσωπική μας ιστορία, αρχίζουμε την ενηλικίωση μας με αρκετά ανάμεικτα συναισθήματα γι’ αυτή τη ζωή.  Κανείς δεν πιστεύει ότι η ζωή του είναι τέλεια. Ωστόσο, υπάρχει κάτι μέσα μας που γνωρίζει ότι είμαστε απεριόριστοι, απέραντοι. Βρισκόμαστε πιασμένοι μέσα στην αντίφαση του να βρίσκουμε τη ζωή ένα μπερδεμένο πρόβλημα που μας δημιουργεί αρκετή στεναχώρια, και την ίδια στιγμή να έχουμε μια αμυδρή επίγνωση του πόσο απεριόριστη και απέραντη είναι η ουσία της ζωής. Έτσι, αρχίζουμε να ψάχνουμε για μια απάντηση σ’ αυτό το γρίφο.

Ο πρώτος τρόπος αναζήτησης είναι εκείνος που αναζητάει μια λύση έξω από εμάς τους ίδιους. Αρχικά αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα πολύ κοινό επίπεδο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που αισθάνονται ότι αν είχαν ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο, ένα καλύτερο σπίτι, καλύτερες διακοπές, ένα αφεντικό με μεγαλύτερη κατανόηση, ή έναν πιο ενδιαφέροντα σύντροφο, η ζωή τους θα πήγαινε μια χαρά. Όλοι μας περνάμε απ’ αυτή τη φάση. Σιγά-σιγά, όμως, αρχίζουμε να εξαντλούμε αυτά τα «αν». «Αν είχα αυτό, ή το άλλο, η ζωή μου θα πήγαινε μια χαρά». Ωστόσο, κανείς μας δεν εξαντλεί όλα αυτά τα «αν». 

Τα Στάδια του Ζεν

1. Αναζητώντας τον Ταύρο

Περιπλανώμενος σε απέραντους αγριότοπους, ψάχνει.
Μέσα από χειμάρους και βουνά, ο δρόμος βαθαίνει.
Η δύναμη και το κουράγιο τελειώνουν, μα δεν μπορεί
να τον βρει. Ανάμεσα στα θροϊσματα ακούει τα τζιτζίκια
να τραγουδούν. 

Στο στάδιο αυτό ο αναζητητής είναι γεμάτος προβλήματα, ανησυχία και αγωνία. Συχνά βλέπει ότι τώρα έχει περισσότερα προβλήματα απ' ότι πριν αρχίσει την πνευματική καλλιέργεια.

2. Διακρίνοντας κάποια ίχνη

Δίπλα στα ρυάκια, κάτω από τα δένδρα, υπάρχουν πολλά ίχνη,
τα αγριόχορτα δεν μπορούν να κρύψουν ολότελα αυτές τις εντυπώσεις.
Ακόμη και στα βαθιά βουνά, σε όλο και βαθύτερα μέρη,
ο θόλος του ουρανού, αν και απλώνεται παντού,
δεν εμποδίζει την όρασή του.

Αφού καλλεργηθεί επίμονα δίπλα σε ρυάκια και σε δάση, ο ταραγμένος νους του αναζητητή βαθμιαία ηρεμεί. Είναι σίγουρος πως όταν ο περιπλανώμενος νους σταματήσει, η αυτο-φύση του ταύρου θα εμφανιστεί.

3. Βλέποντας τον Ταύρο

Κίτρινα πουλιά κελαηδούν χαρούμενα στο δένδρο.                                                                                                                         Ζεστός ήλιος, απαλή αύρα και η πράσινη ιτιά.                                                                                                                                      Να ο ταύρος, πουθενά δεν μπορεί να κρυφτεί,                                                                                                                                  αλλά το κεφάλι του είναι κρυμμένο, μια ατελής σκηνή.

Καθώς οι απατηλές και ποικίλες σκέψεις γίνονται όλο και λιγότερες και η καρδιά γίνεται όλο και πιο ήρεμη και πιο καθαρή, ο αναζητητής δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι διακρίνει φευγαλέα τον ταύρο, που είναι η αυτο-φύση του. Όμως δεν έχει δει ακόμη καθαρά τον ταύρο και είναι πιθανό ο ταύρος να χαθεί ξανά.

Τι είναι Aυτοπραγμάτωση;

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΗ ΚΑΠΑΣΑΚΑΛΙΔΗ
Σύμβουλος ψυχ.υγείας-ψυχοθεραπεύτρια|

“Αυτό που ένας άνθρωπος μπορεί να είναι, πρέπει να είναι. Την ανάγκη αυτή την αποκαλούμε αυτοπραγμάτωση”. A.Maslow|

Λίγο πριν το 1960 εμφανίσθηκε η σχολή της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας, που ονομάστηκε ως η «Τρίτη δύναμη», καθώς προσέφερε μια εναλλακτική φιλοσοφία και νέα τεχνικά μέσα σε σύγκριση με τις δυο προγενέστερες, τη ψυχανάλυση και τον συμπεριφορισμό. Αυτή η σχολή εστίασε στη συνείδηση, στη δύναμη της θέλησης και στην αποφασιστικότητα των ανθρώπων. O άνθρωπος είναι «φύσει καλός», διαθέτει από μόνος του την ικανότητα για προσωπική ανάπτυξη και αυτοπραγμάτωση γιατί είναι ένα ον κοινωνικό, λογικό και ρεαλιστικό και προσπαθεί να κατανοήσει τη συμπεριφορά από την άποψη του ίδιου του ατόμου που από τη στιγμή της γέννησης του αντιλαμβάνεται την εμπειρία του ως πραγματικότητα.

Μεταξύ των εκπροσώπων της προσέγγισης αυτής,ο Rogers αναγνωρίζει ως θεμελιώδη τάση του ανθρώπινου οργανισμού την έμφυτη τάση για πραγμάτωση. Το άτομο δεν αντιδρά παθητικά στο περιβάλλον, αλλά προχωράει με σκοπό και κινητήρια δύναμη να πραγματωθεί, να διατηρήσει και να επεκτείνει την εμπειρία του με σκοπό να μεταβεί από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από τη σταθερότητα στην ακαμψία, σε μια διαδικασία αλλαγής και ελεύθερης έκφρασης. Επιπλέον, ο Maslow μίλησε για την αυτοπραγμάτωση και την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς την υγεία και ιεράρχησε τις ανθρώπινες ανάγκες σχηματοποιώντας τες σε μια πυραμίδα, ξεκινώντας από τη βάση με τις πιο βασικές και βιολογικές ανάγκες και φτάνοντας στην κορυφή της με τις πιο «ανώτερες», όπως οι ανάγκες αυτοπραγμάτωσης. Όπως ο ίδιος αναφέρει, αυτοπραγμάτωση είναι η τάση του ατόμου να πραγματωθεί σε ό,τι δυνητικά μπορεί.

Πώς το άγχος επηρεάζει το μυαλό μας

Ο Μαντχουμίτα Μούργκια μας εξηγεί πως το χρόνιο άγχος μπορεί να επηρεάσει το μέγεθος του εγκεφάλου μας, τη δομή του και τις λειτουργίες του.

Σμήνη από ΑΤΙΑ στον Ήλιο! (Βίντεο)

Μία ακόμη φωτογραφία τραβηγμένη από την δορυφορική κάμερα του Stereo Ahead COR2 που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του ήλιου μας, περίπου 180 εκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη. Παρατηρήστε αυτά τα Άγνωστα Ιπτάμενα Αντικείμενα τα οποία κινούνται σε ομάδες των εννέα, μια ακόμη απόδειξη ότι δεν είμαστε μόνοι. 

LINK - 
https: //stereo-ssc.nascom.nasa.gov/br ...

Στη φυλακή ο εμπνευστής της αλκαλικής δίαιτας

Η χαρά μας ύστερα από τα περσινά Golden Globes δεν περιγραφόταν και αυτό γιατί επιτέλους είχαμε στα χέρια μας το μυστικό του καλλίγραμμου κορμιού της Kate Hudson. Ύστερα όμως από την είδηση πως ο διαιτολόγος της όχι μόνο συνελήφθη τον Ιανουάριο του 2014 και καταδικάστηκε το 2016 για δύο από τις τρεις κατηγορίες για κλοπή και για άσκηση της ιατρικής χωρίς άδεια, αλλά από τον Ιανουάριο 2017 αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης τριών ετών, προφανώς και η χαρά μας μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε τρόμο.

Ο λόγος γίνεται για τον Robert Young, ο οποίος δημιούργησε την αλκαλική δίαιτα και έγραψε το βιβλίο, “The pH Miracle”, σύμφωνα με το οποίο θα πρέπει να αποφεύγουμε κατηγορηματικά τις όξινες τροφές, καθώς αυτές είναι η αιτία διαφόρων ασθενειών και να προτιμάμε τις αλκαλικές. 

Πιο συγκεκριμένα, ο Robert Young υποστηρίζει πως ορισμένα τρόφιμα, όπως το κρέας, το σιτάρι και η ζάχαρη κάνουν το σώμα να παράγει οξύ, το οποίο οδηγεί σε προβλήματα υγείας, όπως απώλεια οστικής μάζας, απώλεια μυών και πόνο στην πλάτη. Ωστόσο, έρευνες τώρα δείχνουν πως ενώ η διατροφή μας μπορεί να επηρεάσει την οξύτητα των ούρων, τα νεφρά εργάζονται σκληρά για να κρατήσουν τα επίπεδα του pH στο αίμα σταθερά. 

ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΤΕ ΣΤΟΝ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΚΥΚΛΟ ΣΑΣ

Στους αρχαίους καιρούς, όταν οι γυναίκες μαζεύονταν μαζί, μια παλμική αρμονία συχνά συνέβαινε και οι σεληνιακοί κύκλοι τους ευθυγραμμίζονταν. Σε πολλές παραδόσεις, οι γυναίκες πήγαιναν σε μια ειδική κατασκευή που ονομάζονταν «σεληνιακό καταφύγιο», ή μέσα σε μια καλύβα ή σκηνή (μερικές φορές ονομάζονταν η «κόκκινη σκηνή») για να αναπληρώσουν την ενέργεια τους μαζί. Θεωρούνταν αυτός ότι ήταν ιερός χρόνος για την γυναίκα.
Σε πολλούς πολιτισμούς, κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου μιας γυναίκας, δεν της επιτρέπονταν να ετοιμάσει το φαγητό. Ενώ οι γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία ήταν στο σεληνιακό καταφύγιο, οι ηλικιωμένες γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια έκαναν το μαγείρεμα. (Φαγητό παρασκευασμένο από γυναίκες που ήταν σε έμμηνο ρύση θεωρούνταν ελλιπές σε ενέργεια και ζωτικότητα). Το μεγαλύτερο μέρος του μήνα, μια γυναίκα έδινε ενέργεια στο φαγητό, αλλά η έμμηνος ρύση της ήταν η στιγμή που αυτή στρεφόταν προς τα μέσα για να επανασυνδεθεί με την πνευματική πηγή της και να αναζωογονήσει τα εσωτερικά αποθέματα της.

Μερικοί κοινωνικοί επιστήμονες έχουν εσφαλμένα θεωρήσει ότι οι πολιτισμοί στους οποίους οι γυναίκες δεν έφτιαχναν το φαγητό κατά την έμμηνο ρύση τους ήταν αποτέλεσμα της ανδρικής κυριαρχίας. Μοιράζονταν την πεποίθηση ότι η «απομόνωση» των γυναικών στο σεληνιακό καταφύγιο ήταν ένα είδος τιμωρίας, εν τούτους, ο χρόνος που οι αρχαίες αυτές γυναίκες περνούσαν σε απομόνωση και στην κοινότητα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τιμωρία. Ήταν ένας πανάρχαιος τρόπος λατρείας της κυκλικής φύσης της ενέργειας των γυναικών που τους έδινε την δυνατότητα να ανανεώσουν την ενέργεια τους.