Η.Π.Α : Αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του Zodiac;

Σχεδόν 50 χρόνια μετά τον πρώτο φόνο του ασύλληπτου κατά συρροή δολοφόνου που έγινε γνωστός ως Ζόντιακ, δύο εγκληματολόγοι που δουλεύουν για την αστυνομία του Λος Άντζελες, οι  Σαλ Λαμπαρμπέρα και Κεν Μέινς ισχυρίζονται πως έλυσαν το μυστήριο της ταυτότητάς του.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά από το 1968 έως σήμερα που κάποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Ο «απρόσωπος δολοφόνος» έχει εξάψει τη φαντασία και την περιέργεια πολλών ειδικών και μη. Φυσικά σε αυτό παίζει ρόλο και η αμοιβή των  100,000 (εκατό χιλιάδων) δολαρίων που προσφέρεται σε όποιον καταφέρει να λύσει το μυστήριο .

Μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν από το τελευταίο γράμμα του Ζόντιακ στις 29 Ιανουαρίου του 1974 πάρα πολλοί κάτοικοι της Καλιφόρνιας έφτασαν στο σημείο να καταδίδουν ακόμα και συγγενείς τους ως Ζόντιακ . Οι καταγγελίες αυτές κυμαίνονταν από πάρα πολύ σοβαρές και τεκμηριωμένες μέχρι και εξόφθαλμα χαλκευμένες.

Η δράση του Ζόντιακ

Ο Ζόντιακ εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη νύχτα της 20ης Δεκεμβρίου 1968 στην πόλη Βαλέχο της Καλιφόρνια. Τα πρώτα του θύματα ήταν ο 17χρονος Ντέιβιντ Φάραντεϊ και η 16χρονη Μπέτι Λου Τζένσεν.

Οι δύο έφηβοι κάθονταν στο σταματημένο αυτοκίνητο τους μέσα σε ένα σκοτεινό δασάκι στη Λίμνη Herman της κωμόπολης Benicia στα περίχωρα του Βαλέχο, όταν ένα δεύτερο αυτοκίνητο εμφανίστηκε και από μέσα του βγήκε ένας άντρας ο οποίος τους πλησίασε και άνοιξε πυρ σκοτώνοντάς τους.

Θα ακολουθήσουν άλλες τρεις επιθέσεις, για τις οποίες ο Ζόντιακ θα αναλάβει την ευθύνη  :

• 4 Ιουλίου 1969 : Ο 19χρονος Μάικ Μαγκιού και η 22χρονη Νταρλίν Φέριν σε ερημικό χώρο στάθμευσης στην περιοχή Blue Rock Springs στο Βαλέχο
• 27 Σεπτεμβρίου 1969 : Η 22χρονη Σεσίλια Σέπαρντ και ο 20χρονος Μπράιαν Χάρντελ στην Λίμνη Berryessa στην περιοχή Νάπα
• 11 Οκτωβρίου 1969 : Ο 29χρονος Πολ Στάιν οδηγός ταξί στην περιοχή Presidio Heights στο Σαν Φραντσίσκο

Από τις επιθέσεις αυτές θα επιβιώσουν μόνο οι Μάικ Μαγκιού και Μπράιαν Χάρντελ. Από την περιγραφή που έδωσε ο Μαγκιού (καθώς στην επίθεση κατά του Χάρντελ ο Ζόντιακ φορούσε κουκούλα) ο δολοφόνος φέρεται να ήταν «ένας λευκός άντρας γεροδεμένος, με ύψος περίπου 1,78 και ξανθά σγουρά μαλλιά».

Το όνομα του Ζόντιακ πέρασε στον κύκλο του θρύλου όχι μόνο για τους φόνους του αλλά κυρίως γιατί άνοιξε μια περίεργη μορφή διαλόγου με την αστυνομία και τις εφημερίδες.

Από τον δεύτερο φόνο και μετά συνήθιζε να τηλεφωνεί στο  αστυνομικό τμήμα του Βαλέχο και αφού συστηνόταν τους ενημέρωνε για το φόνο. Καλούσε πάντα από τηλεφωνικό θάλαμο, ακριβώς 60 λεπτά μετά την διάπραξη του εγκλήματος, ενώ ο τηλεφωνικός θάλαμος πάντα ήταν μερικά μέτρα μακριά από το αστυνομικό τμήμα (!!!)

Ακόμα από τις 31 Ιουλίου 1969 ο Ζόντιακ άρχισε να στέλνει επιστολές στις 3 τοπικές εφημερίδες «Vallejo Times Herald», «San Francisco Chronicle» και «San Francisco Examiner» απαιτώντας να δημοσιεύονται στο πρωτοσέλιδο.

Οι επιστολές περιείχαν περιγραφές των φόνων, υποσχέσεις για άλλους φόνους καθώς και κρυπτογραφημένα κείμενα που ο ίδιος έλεγε πως αν τα αποκρυπτογραφούσαν θα μάθαιναν την ταυτότητά του. Όταν όμως ο κώδικας λύθηκε, το μόνο λογικά δομημένο κείμενο που συγκροτούσε ήταν το παρακάτω :

«Μου αρέσει να σκοτώνω ανθρώπους γιατί έχει πολύ πλάκα. Πιο πλάκα από το να σκοτώνεις άγρια ζώα στο δάσος γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο από όλα για να το σκοτώσεις. Κάτι μου προκαλεί την πιο διεγερτική εμπειρία. Είναι καλύτερο κι από το να πηγαίνω με γυναίκα. Το καλύτερο είναι ότι όταν πεθάνω θα ξαναγεννηθώ στον παράδεισο και αυτοί που σκότωσα θα γίνουν δούλοι μου. Δεν θα σας δώσω το όνομά μου γιατί θα προσπαθήσετε να καθυστερήσετε τη συλλογή μου από δούλους».

Οι ύποπτοι και η νέα θεωρία :

Ο Ζόντιακ σιώπησε για πάντα στις 29 Ιανουαρίου 1974 όταν έστειλε και το τελευταίο από τα συνολικά 20 γράμματά του. Στο τελευταίο αυτό γράμμα έγραφε «Εγώ = 37, Αστυνομία = 0» υπονοώντας έτσι πως είχε διαπράξει συνολικά 37 φόνους, πολύ περισσότερους δηλαδή από όσους επίσημα του αποδίδονταν.

Από τότε το όνομα του Ζόντιακ έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου. Πολλές θεωρίες τον συνδέουν με τον βομβιστή Τεντ Καζίνσκι (Unabomber) , την Οικογένεια Μάνσον* ή ακόμα και τον φόνο της Μαύρης Ντάλιας *. Πάρα πολλοί ύποπτοι ανακρίθηκαν αλλά για κανέναν δεν βρέθηκε κάτι που να αποδεικνύει ότι είναι ο Ζόντιακ.

Αυτόν ακριβώς τον γρίφο ισχυρίζονται ότι έλυσαν οι Σαλ Λαμπαρμπέρα και Κεν Μέινς. Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο  «Zodiac Killer: Case Closed?» οι δύο εγκληματολόγοι ισχυρίζονται πως ο Ζόντιακ είναι ο Βρετανός  Ρος Σάλιβαν φοιτητής και υπάλληλος τότε της  βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Σάντα Μπάρμπαρα.

Ο Σάλιβαν ο οποίος αν ζει σήμερα θα είναι 76 χρονών δεν είχε θεωρηθεί τότε ύποπτος ως πιθανός Ζόντιακ . Είχε όμως κατηγορηθεί και αθωωθεί για τον φόνο μιας 18χρονης κοπέλας της Cheri Jo Bates το 1966 δύο χρόνια δηλαδή πριν αρχίσει τη δράση του ο Ζόντιακ.

Σύμφωνα με τους δύο εγκληματολόγους η Bates έφερε τραύματα από μαχαίρι ίδιο με αυτό που χρησιμοποίησε ο Ζόντιακ στην περίπτωση των  Σεσίλια Σέπαρντ και Μπράιαν Χάρντελ.

Ακόμα ο Σάλιβαν ταιριάζει ακριβώς στην περιγραφή που είχε δώσει ο Μαικ Μαγκιού για τον Ζόντιακ. Σύμφωνα με τους συμφοιτητές του και τους αστυνομικούς συνήθιζε να φοράει ρούχα παραλλαγής και στρατιωτικού τύπου μπότες. Ακριβώς το ίδιο ντύσιμο είχαν περιγράψει τόσο ο Μαγκιού όσο και ο Χάρντελ.

Επίσης σύμφωνα με τους τότε γλωσσολόγους και κρυπτογράφους της αστυνομίας ήταν πάρα πολύ πιθανό ο Ζόντιακ να ήταν Βρετανός εξαιτίας του τρόπου που συνέτασσε τις προτάσεις στην αγγλική γλώσσα αλλά και κάποιον λέξεων που δεν συνηθίζονται στα αμερικανικά Αγγλικά.

Όταν έγινε ο πρώτος φόνος του Ζόντιακ ο Σάλιβαν είχε συλληφθεί το ίδιο βράδυ σε μια κοντινή περιοχή για «αλλόκοτη συμπεριφορά» αλλά δεν βρέθηκε πάνω του κάποιο όπλο ή κάτι που να τον συνδέει με το περιστατικό .

Κάτι που εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο είναι πως ο Βρετανός φοιτητής ήταν ειδικός στην κρυπτολογία και την κρυπτογραφία και είχε δημοσιεύσει μια μεγάλη εργασία σχετικά με αυτόν τον τομέα λίγο πριν εμφανιστεί ο Ζόντιακ ενώ σύχναζε και σε ένα κατάστημα και μια τοπική όπερα, τα οποία εμφανίζονται συχνά στις επιστολές του πιο μυστηριώδους δολοφόνου της Αμερικής .

Ίσως όμως το ανατριχιαστικότερο και πιο σκοτεινό κοινό σημείο είναι πως ο Σάλιβαν κυριολεκτικά εξαφανίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τον Ζόντιακ. Έπαψε να εργάζεται στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου στις αρχές τις δεκαετίας του 1970 περίπου την ίδια εποχή που έπαψε να σκοτώνει  και ο Ζόντιακ.  Έφυγε από την Σάντα Μπάρμπαρα  και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται από τότε.

Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο ότι ο Σάλιβαν έφυγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά ούτε ότι εργάστηκε ξανά κάπου. Η μόνη ένδειξη είναι κάποια αρχεία του νοσοκομείου της πόλης Σάντα Κρουζ στην Καλιφόρνια όπου αναφέρεται πως κάποιος με το όνομα Ρος Σάλιβαν πέθανε εκεί σε ηλικία 36 ετών το 1977 χωρίς ωστόσο να υπάρχουν παραπάνω στοιχεία ή φωτογραφία  του ατόμου και καθώς το ονοματεπώνυμο Ρος Σάλιβαν δεν είναι σπάνιο δεν μπορεί κάποιος να αποδείξει ότι ήταν εκείνος.

Τα πιο πιθανά σενάρια είναι πως ο Σάλιβαν είτε πέρασε κρυφά στο Μεξικό, είτε πλαστογράφησε καινούργια στοιχεία για το άτομό του , είτε ότι απλώς πέθανε και ο θάνατός του δεν δηλώθηκε ποτέ.

Οι Σαλ Λαμπαρμπέρα και Κεν Μέινς είναι πεπεισμένοι πως ο πρώην βιβλιοθηκάριος και κρυπτογράφος είναι ο Ζόντιακ  ωστόσο και άλλοι πριν από αυτούς είχαν παρουσιάσει παρόμοια στοιχεία και θεωρίες για άλλα άτομα χωρίς τίποτα να αποδειχθεί.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Ζόντιακ είναι πως σχεδόν 50 χρόνια μετά από την εμφάνισή του κάθε προσπάθεια αποκάλυψης της ταυτότητάς του δημιουργεί μόνο περισσότερα ερωτηματικά χωρίς να δίνει τελικά απάντηση. Και πως ο μεγαλύτερος τρόμος που προκαλεί σε κάθε Καλιφορνέζο είναι μήπως κάποιος δικός του άνθρωπος είναι τελικά ο ασύλληπτος δολοφόνος. Ίσως όμως και σε κάθε άνθρωπο γιατί ποιος μπορεί να είναι βέβαιος πως ο Ζόντιακ παρέμεινε στην Καλιφόρνια μετά το τέλος της δράσης του ; Ή για το ότι ήταν Αμερικανός και όχι από κάποια άλλη χώρα του κόσμου;

maxmag

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ