Υπάρχει μια ιστορία που μου αρέσει σχετικά με έναν τραπεζίτη από τη Νέα Υόρκη που πηγαίνει για διακοπές σε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο χωριό στην Καραϊβική. Μετά από λίγες μέρες παρατηρώντας τη ζωή από το κατάστρωμα του ξενοδοχείου, κατευθύνεται προς το λιμάνι στα μέσα του πρωινού, καθώς οι ντόπιοι ψαράδες τελειώνουν τον καθαρισμό των αλιευμάτων τους. Ο τραπεζίτης έχει δει πως οι ντόπιοι ζουν σε ρουστίκ σπίτια κοντά στην παραλία. Είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει τον απλό τρόπο ζωής τους. Και επειδή ασχολείται με τις οικονομικές λύσεις, το μυαλό του έχει φυσικά στραφεί στην κατάστασή τους.
Αφού συστήνεται στους μπερδεμένους ντόπιους, σύντομα επιβεβαιώνει τις υποψίες του. Ναι, οι ψαράδες του λένε, βγαίνουν κάθε πρωί για ψάρεμα, βγαίνουν γύρω στις 6 π.μ. και επιστρέφουν δύο ή τρεις ώρες αργότερα. Αφού πωλούν τα αλιεύματά τους σε έναν χονδρέμπορο, επιστρέφουν στη συνέχεια στο σπίτι και περνούν την υπόλοιπη μέρα χαλαρώνοντας με την οικογένεια και τους φίλους. Τα βράδια απολαμβάνουν το φαγητό μαζί, συνήθως τελειώνοντας με μερικά σπιτικά γλυκά σε μια βεράντα ενώ βλέπουν το φεγγάρι να ανεβαίνει πάνω στη θάλασσα.
Τα μάτια του τραπεζίτη λάμπουν καθώς εξηγεί ότι έχει ένα σχέδιο που μπορεί να τους κάνει πλουσιότερους από ό, τι ποτέ τολμούσαν να ονειρευτούν. Τους κάνει νόημα να πλησιάσουν έναν πάγκο, και οι ψαράδες κάθονται γύρω από τον απροσδόκητο επισκέπτη τους, περίεργοι να ακούσουν τι έχει να πει.
Αν βγαίνατε όλοι για ψάρεμα δύο φορές την ημέρα, αντί για μια μόνο φορά, ο τραπεζίτης αρχίζει, θα διπλασιάζατε αμέσως το εισόδημά σας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα είχατε συλλέξει αρκετά χρήματα για να αγοράσετε ένα μεγαλύτερο σκάφος, ικανό να κάνει μεγαλύτερα ταξίδια και να πάρει πολύ μεγαλύτερα αλιεύματα. Τα βελτιωμένα έσοδα θα μπορούσαν να ξαναγυρνούν στη συλλογική επιχείρηση, επιτρέποντας την αγορά περισσότερων τέτοιων πλοίων μέχρι να έχετε ένα ολόκληρο στόλο από αυτά.
Μερικοί από τους αλιείς φαίνεται να ενδιαφέρονται. Άλλοι έχουν τις επιφυλάξεις τους. Καθώς ο τραπεζίτης τους κοιτάζει, ένας από τους πιο ενθουσιασμένους νεαρούς άνδρες τον ρωτάει: «Με μεγαλύτερα σκάφη και περισσότερα χρήματα, τι θα κάνουμε τότε;»
«Καλή ερώτηση», απαντά ο τραπεζίτης, εξηγώντας ότι ο χονδρέμπορος στον οποίο πωλούν τα ψάρια τους κάθε μέρα, πιθανόν να πουλά το ίδιο απόθεμα για δύο ή τρεις φορές το ποσό.
Εκείνοι πρόθυμα συμφωνούν ότι πράγματι αυτό συμβαίνει.
Αυτό που κάνετε έπειτα, εξηγεί ο τραπεζίτης, είναι να κόψετε τον χονδρέμπορο, να αγοράσετε τις μονάδες ψυγείου, να πωλήσετε απευθείας στους αγοραστές και αμέσως να διπλασιάσετε ή να τριπλασιάσετε το συλλογικό σας εισόδημα.
Τώρα, όλοι οι ψαράδες παρακολουθούν με ενδιαφέρον. Πώς θα μπορούσαν να μην τους ενδιαφέρει;
Έχοντας κερδίσει το κοινό του, ο τραπεζίτης περιγράφει πώς οι ψαράδες θα μπορούσαν να αγοράσουν συστηματικά κάθε χονδρέμπορο στο νησί.
«Τι θα κάνουμε τότε;» ρωτάει ο ίδιος νεαρός ψαράς, αναρωτώντας αν θα μπορούσε να υπάρχει και κάτι άλλο.
Ο τραπεζίτης εξηγεί ήρεμα πώς το ίδιο επιχειρηματικό μοντέλο μπορεί να αναπαραχθεί στα γύρω νησιά. Μιλά για τα οφέλη των οικονομιών κλίμακας και για την ανάπτυξη του αλιευτικού στόλου σε σημαντική επιχείρηση. Οι συγχωνεύσεις και εξαγορές θα προωθήσουν περαιτέρω την ανάπτυξη. Και όσο περισσότερο μιλάει, τόσο πιο επιρρεπείς γίνονται οι ψαράδες, ο νεαρός ψαράς παρεμβαίνει κάθε τόσο «Και μετά τι θα κάνουμε;»
Ο τραπεζίτης συνεχίζει, και καταλήγει σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα. Μόλις η εταιρεία έχει επιτύχει κρίσιμη μάζα, τους λέει, μπορούν είτε να βγουν με ιδιωτική πώληση είτε να βγούνε στο κοινό με χρηματιστηριακή αγορά. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι αρχικοί μέτοχοι, συμπεριλαμβανομένων όλων των ψαράδων, μπορούν να εξαργυρώσουν. Μέχρι τη στιγμή που θα βγουν από τη συμφωνία, κάθε ένα από αυτά θα αξίζει εκατομμύρια.
Οι ψαράδες κάθονται, χωνεύοντας όλα αυτά με εντυπωσιακή σιωπή στην αρχή, αλλά μετά από μια πολύ μεγάλη παύση, ένας από τους πιο σοβαρά σκεπτόμενους ηλικιωμένους ρωτά απλά: «Και μετά τι θα κάνουμε;»
«Ό, τι στην ευχή θέλεις θα κάνεις!» Ο τραπεζίτης απαντά με έμφαση. «Για αρχή, δεν θα χρειαστεί να εργάζεστε τόσο σκληρά, κι έτσι θα μπορείτε να περνάτε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας κάνοντας ό, τι θέλετε. Μπορείτε να περνάτε το χρόνο σας με την οικογένεια. Να βγαίνετε έξω κάθε βράδυ, να πίνετε μερικά ποτά με φίλους και να απολαμβάνετε το γεύμα σας κοιτάζοντας αυτή την υπέροχη θέα…»
Μόνον όταν λέει και τις τελευταίες λέξεις ο τραπεζίτης αντιλαμβάνεται τι λέει.
Την ίδια στιγμή που όλοι όσοι τον ακούν αντιλαμβάνονται το ίδιο.
Ο γέρος κουνάει το κεφάλι. «Αυτό που μας λες, επιβεβαιώνει, είναι ότι ζούμε ήδη σαν εκατομμυριούχοι».
(Απόσπασμα από το βιβλίο του David Michie, “MINDFULNESS is better than CHOCOLATE”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.