Τελικά Γίνεται να τους Ικανοποιήσεις Όλους;

Μήπως προσπαθείς να ικανοποιήσεις του πάντες χωρίς αποτέλεσμα; Ίσως ήρθε η ώρα να βάλεις κάποια όρια.

Πόσες φορές έχεις γίνει λάστιχο προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες;

Φαντάζομαι πως έχει συμβεί σε όλους και πιθανότητα. Τουλάχιστον ανά διαστήματα, να συνεχίσει να βρίσκεται μέσα στην σφαίρα της πραγματικότητας μας.

Φυσικά και δεν είναι αρνητικό να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τους άλλους, ειδικότερα αν είναι οι δικοί σου άνθρωποι και μάλιστα χρειάζονται την βοήθεια σου.

Αλίμονο.

Ωστόσο, πολλές φορές μπορεί να πέσεις στην παγίδα να προσπαθείς να ικανοποιήσεις ανθρώπους που έχουν ως συνήθεια μόνο να ζητάνε και ξεχνάνε όλως τυχαίως να δώσουν κάτι πίσω.

Μάλιστα, μια επίπτωση του παραπάνω είναι να ξεχνάς να ικανοποιήσεις τον ίδιο σου εαυτό.

Και αυτό είναι ζήτημα.

Πόσο Χώρο Αφήνεις για να Ικανοποιήσεις τον Εαυτό σου;

Διάβασα πρόσφατα μια φράση που μου έκανε εντύπωση, απλά γιατί μου άρεσε και είναι της Marianne Williamson:

« Όσο περισσότερο χώρο δίνεις στον εαυτό σου να εκφράσει τις πραγματικές του σκέψεις και συναισθήματα, τόσος περισσότερος χώρος μένει για να αναδυθεί η σοφία »

Είναι σίγουρα θετικό να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τους άλλους. Δείχνει πως έχεις να δώσεις και αυτό δεν μπορεί με τίποτα να είναι αρνητικό.

Σίγουρα μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία θα υπάρξουν άνθρωποι που θα εκτιμήσουν αυτό που προσφέρεις.

Δυστυχώς όμως, δεν είναι όλοι έτσι.

Ενώ λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τι δίνεις και είναι ξεκάθαρο σε εκείνους πως προσπαθείς να τους ικανοποιήσεις, υπάρχουν και εκείνοι που πολύ απλά δεν έχουν όριο.

Η συνεχής προσπάθεια να τους ικανοποιήσεις όχι μόνο δεν τους αρκεί, όχι μόνο δείχνουν πως δεν την εκτιμούν ιδιαίτερα, αλλά συνεχίζουν να έχουν συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις από εσένα.

Μέσα σε αυτή την περίεργη στιχομυθία άδικης, στα δικά μου μάτια, ανταλλαγής, σκέφτεσαι μόνο τι θα κάνεις παραπάνω για εκείνους και ξεχνάς ένα από τα σημαντικότερα, για να μην πω το σημαντικότερο πρόσωπο της ιστορίας.

Εσένα.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πιέζεσαι χωρίς να υπάρχει λόγος, να μην εκφράζεις τις ανάγκες σου και στο τέλος να βγαίνεις και γδαρμένος.

Και αυτό γιατί στο παιχνίδι του « δίνω και δεν ζητάω να πάρω » μπαίνουν οι ενοχές.

Και όταν αναφέρομαι στις ενοχές, δεν εννοώ μόνο σε εκείνες που νιώθεις όταν δεν δίνεις αυτά που οι άλλοι σου ζητάνε, αλλά και σε αυτές, όταν νιώθεις την εσωτερική κλωτσιά στα σωθικά σου, να βάλεις μια φωνή και ζητήσεις αυτά που πιστεύεις πως σου αξίζουν.

Όσο και αν τους Ικανοποιήσεις, Ανικανοποίητοι θα Μείνουν

Δεν ξέρω αν έχεις συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, αν και είμαι σίγουρος πως έχουν βρεθεί σε κάποια φάση μπροστά σου, είναι μια πολύ ιδιαίτερη ράτσα.

Είναι εκείνοι, που ενώ έχεις σκιστεί στην δουλειά ή έχεις κάνει ότι περνάει από το χέρι σου για να τους ικανοποιήσεις, τίποτα και ποτέ δεν θα είναι αρκετό.

Οι προσδοκίες που έχουν από εσένα δεν σταματούν ποτέ.

Με το απίστευτο όπλο της κριτικής, σε στήνουν στον τοίχο, χωρίς καν να το καταλάβεις και μάλιστα σε φέρνουν εξ απήνης, αφού σε τοποθετούν σε μια θέση απολογίας, ενώ σου χρωστάνε και από πάνω.

Πάντα θα βρουν κάποιο λάθος, πάντα θα μείνει κάτι που ξέχασες να κάνεις ή να σχολιάσουν.

Βέβαια, το παιχνίδι δεν τελειώνει εδώ.

Γιατί ακόμα και να έχεις κάνει τα πάντα καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσουν τα ένσημα που δικαίως σου αναλογούν.

Όχι, δεν το κάνεις για το μπράβο, ούτε για να ακούσεις πως έκανες ότι έκανες καλά.

Αυτή η « καλή κουβέντα » δεν είναι το κίνητρο σου και το πιστεύω.

Όμως ξέρεις κάτι; Ας μιλήσουμε ειλικρινά.

Αν δεν ακούς ποτέ αυτή την καλή κουβέντα και αντί αυτού όλες σου οι προσπάθειες να ικανοποιήσεις πέφτουν στο κενό, τότε παίρνεις ανάποδες στροφές.

Ίσως θα Χρειαστεί να Βάλεις Όρια

Περίεργο πράγμα τα όρια στις σχέσεις.

Τις περισσότερες φορές που θέλουμε να ικανοποιήσουμε κάποιον, οφείλεται στο γεγονός πως έχει κάποια αξία το συγκεκριμένο άτομο για εμάς.

Και μέχρι εδώ όλα καλά.

Όμως, αν δεν πάρουμε την αποδοχή από το συγκεκριμένο άτομο, αισθανόμαστε άσχημα και κυρίως ρίχνουμε το φταίξιμο στον εαυτό μας, κάτι που είναι παντελώς άδικο.

Ας το παραδεχτούμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που χαίρεσαι να τους ικανοποιείς, γιατί πολύ απλά σου δείχνουν πως χαίρονται και εκείνοι με την σειρά τους για αυτό που έκανες.

Και να σου πω την αλήθεια, αυτό είναι απλό και αρκετό.

Θέλεις να τους ικανοποιήσεις και σου δείχνουν ανοιχτά πως το έκανες.

Τέλος.

Υπάρχουν όμως και εκείνοι, που ναι μεν θα σου πουν: « Ωραίο, μπράβο, καλή δουλειά, ευχαριστώ », αλλά θα δεις ταυτόχρονα μια αίσθηση ξινίσματος στο πρόσωπο τους.

Και αυτό είναι ικανό να σε ανατινάξει.

Δεν ξέρω ακριβώς να σου πω τα στεγανά του αλτρουισμού. Του τρόπου σκέψης: Κάνε το καλό και ρίξτο στον γιαλό.

Και ούτε θέλω να τα κατανοήσω βαθύτερα, για να σου πω την αλήθεια.

Μου αρέσει να προσφέρω και σίγουρα μου αρέσει να μου προσφέρουν.

Όταν θέλεις να ικανοποιήσεις το κάνεις γιατί γουστάρεις. Δεν το κάνεις για να πάρεις αντάλλαγμα.

Όμως θα πρέπει να γνωρίζεις ποια άτομα προσπαθείς να ικανοποιήσεις.

Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας μας ικανοποιήσουμε τους πάντες, θα χρειαστεί να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να κατανοήσουμε βαθύτερα τα κίνητρα πίσω από αυτή την συμπεριφορά.

Αν συνεχίζουμε να προσφέρουμε χωρίς να βλέπουμε έστω και μια σπιθαμή ευγνωμοσύνης, αισθανόμαστε άσχημα και την συνέχεια προσπαθούμε ακόμα παραπάνω, τότε σίγουρα θα χρειαστεί να εξετάσουμε το άτομο που προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε, αλλά και τους λόγους που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη την αποδοχή του.

Όχι δεν είναι κάτι εύκολο. Τουλάχιστον στην αρχή.

Όμως σκέψου το εξής: Είτε προσπαθήσεις είτε όχι, το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο. Η προσπάθεια ικανοποίησης θα παραμένει ένας τρύπιος κουβάς, που όσο και αν ρίξεις μέσα, πάντα άδειος θα μένει.

Και αυτό δεν θα έχει να κάνει με εσένα. Όχι, δεν φταις εσύ σε κάτι.

Οι άνθρωποι που δεν ικανοποιούνται ποτέ έχουν πολύ πιο αυστηρή σχέση με τον εαυτό τους παρά με εσένα. Οι προσδοκίες που έχουν τους πνίγουν σαν θηλιά στο λαιμό.

Απλά να θυμάσαι: Μην προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις πως έχει η κατάσταση με βάση την δική σου λογική. Θα είναι σαν να μιλάς σε τοίχο.

Οπότε προσοχή σε αυτά που σου ζητάνε. Στην αρχή, αν αποφασίσεις πως το αλισβερίσι πρέπει να τελειώσει, πιθανότατα να ρίξουν σε εσένα το φταίξιμο. Μην πτοηθείς. Ακόμα και αν γκρινιάξουν, μετά από κάποιο διάστημα θα καταλάβουν κάτι πολύ σημαντικό, ακόμα και με τον δύσκολο τρόπο:

Πόσο ιδιαίτερο είναι να έχεις ανθρώπους στο περιβάλλον σου που θέλουν να σε ικανοποιήσουν ή απλά να σε βοηθήσουν.

Αν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει την αξία που έχει αυτό που προσφέρεις, τότε ή δεν ξέρει τι θέλει ή αυτό που δίνεις το πουλάς πολύ φτηνά

.menofstyle

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ