Τολμάς την ευτυχία;

Λες ότι θέλεις να βρεις την ευτυχία. Όλοι το λέμε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάσαι αδιανόητα στο ενδεχόμενο να τη βρεις. Γιατί αν τελικά τη βρεις, αν τελικά τη γευτείς, μπορεί να τη χάσεις. Αυτό σκέφτεσαι. Αυτό σκεφτόμαστε όλοι.

Κι αν η ευτυχία έρθει, πώς θα την αναγνωρίσεις;

Ευτυχία. Τι είναι;
Περνάμε όλη μας τη ζωή ψάχνοντάς την, ελπίζοντας ότι θα τη βρούμε και την αναζητούμε στα λάθος μέρη. Η αλήθεια είναι, ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε πώς να την αναγνωρίσουμε. Γιατί η ευτυχία δεν θα χτυπήσει την πόρτα και θα πει, “καλημέρα, τι κάνεις; η ευτυχία είμαι, ήρθα! Δες με, είμαι εδώ!”.

Όταν ήμουν παιδί, στις δύσκολες στιγμές, στις πιεστικές καταστάσεις, σκεφτόμουν ότι η ευτυχία είναι η απόδραση. Να φύγω από το σπίτι. Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι έλεγα “μια μέρα θα φύγω από εδώ, θα πάω στο δικό μου σπίτι και θα είμαι ευτυχισμένη”.

Στην πορεία της ζωής κατάλαβα ότι αυτή η αναζήτηση κράτησε πολύ περισσότερο και δεν είχε να κάνει μόνο με το να φύγω από το πατρικό μου. Η ίδια προσδοκία υπήρχε στα χρόνια του πανεπιστημίου – περιμένοντας να πάρω το πτυχίο και να ξεκινήσω επιτέλους μια άλλη ζωή, θεωρώντας ότι επιτέλους τότε θα ήμουν ευτυχισμένη και ελεύθερη.

Φυσικά, ξεκινώντας να εργάζομαι, έλεγα ότι μετά τη δουλειά ξεκινά ο χρόνος της ευτυχίας…ή ότι τα σαββατοκύριακα είναι δικά μου και εκεί βρίσκεται η ευτυχία. Και όσο προχωρούσε η χρονιά, στο μυαλό μου η ευτυχία ταυτίστηκε με τις διακοπές, αυτές τις 15 μέρες απόδρασης.

Αυτό είναι η ευτυχία;


Όχι, δεν είναι αυτό. Η ευτυχία δεν κρύβεται σε όλα αυτά που περιέγραψα.

Η ευτυχία δεν ήρθε όταν ερωτεύτηκα. Η ευτυχία δεν ήρθε μαζί με ένα μεγάλο μπόνους που πήρα στη δουλειά μου. Η ευτυχία δεν ήρθε στα ωραία εστιατόρια. Η ευτυχία δεν ήρθε στους εξωτικούς προορισμούς.

Η ευτυχία δεν ήρθε γιατί η ευτυχία βρίσκεται μόνο μέσα μας. Είναι μια δουλειά που γίνεται μέσα μας. Και συμβαίνει όταν είμαστε αρκετά τολμηροί για να την βρούμε.

Το να είμαστε ευτυχισμένοι σημαίνει ότι έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε γύρω μας και να ρίξουμε πολλές τολμηρές ματιές στη ζωή μας. Η ευτυχία βρίσκεται εκεί που ξεκινά η αποδοχή γι’ αυτό που είμαστε σήμερα, για τη ζωή που ήδη έχουμε. Βρίσκεται σε όλα εκείνα που κάθε μέρα αγνοοούμε. Στο πρωινό ξύπνημα, στις μυρωδιές, στις βόλτες μας, στα χέρια που μας αγκαλιάζουν, στο νερό που τρέχει, στις καλημέρες…σε όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που συμβαίνουν ενώ εμείς δεν γυρίζουμε να τα κοιτάξουμε.

Έχω γράψει πολλές φορές για την ευτυχία στο blog μου και για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότερες τεχνικές, οι περισσότεροι ‘τρόποι’ για να βρούμε την ευτυχία, δεν υπάρχουν ακριβώς.

Ζούμε άδειες ζωές αναζητώντας την ευτυχία, ψάχνοντας τα μαγικά φίλτρα για να την φέρουμε στη ζωή μας. Μάντρα, θετικές δηλώσεις, τελετουργικά και ένα κάρο άλλα ματζούνια. Σου έχω νέα.
Τα ματζούνια δεν λειτουργούν.
Τα ματζούνια δεν είναι ο δρόμος για την ευτυχία.

Η ευτυχία θέλει θάρρος. Δεν είναι εύκολο να την αποκτήσεις. Θέλει δύναμη να ξεπεράσεις τα όριά σου και να τη βρεις έξω από αυτά. Θέλει να σταματήσεις να νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Θέλει να μπορείς να σταματήσεις, να βρεις το δικό σου ρυθμό, να νιώσεις, να ακούσεις, να κοιτάξεις. Θέλει να ξεφύγεις από τη συνηθισμένη καθημερινότητα. Να μπορείς να ζήσεις αλλιώς. Να μπορείς να πεις “σ’ αγαπώ”, να ανοίξεις την καρδιά σου, να πεις ναι σε αυτά που σου αρέσουν, να αρπάξεις τις ευκαιρίες χωρίς να σκέφτεσαι εκατό φορές τι θα συμβεί, αν θα πληγωθείς, αν θα βγει σε καλό.

Ναι, οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε διατεθιμένοι να ανταποκριθούμε θετικά στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται μπροστά μας. Ακόμη και στις πιο μικρές. Λέμε ότι θα το κάνουμε, αλλά τελικά δεν το κάνουμε.

Και ξέρεις πολύ καλά τι λέω. Παίζουμε εκ του ασφαλούς, προσπαθούμε να είμαστε “συνετοί”, γινόμαστε αυτοί που οι άλλοι θεωρούν ότι είναι σωστό να είμαστε. Δεν έχουμε τα κότσια να πούμε σε κάποιον “ξέρεις κάτι; μου αρέσεις. Σε αγαπώ. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να σε χάσω μια μέρα”.
Φοβόμαστε.

Φοβόμαστε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή και προτιμούμε να δουλεύουμε από το πρωί έως το βράδυ μαζεύοντας χρήματα για δύο εβδομάδες διακοπών το χρόνο. Και αυτό είναι όλο. Και όταν πάμε διακοπές τις μισές στιγμές αναζητούμε το τέλειο μέρος για το πρωινό και μετά για το βραδυνό και τις άλλες στιγμές φωτογραφίζουμε αντί να ζούμε.

Αν δεν ηρεμήσεις και δεν βρεις εσωτερική γαλήνη και δεν απολαύσεις την κάθε μέρα, το πιθανότερο είναι ότι η ευτυχία θα περάσει αλλά δεν θα ακουμπήσει. Αν βρεις τη δύναμη να πεις “ευχαριστώ” που είσαι ζωντανός, αναπνέεις και περπατάς κάθε πρωί, θα αρχίσεις να νιώθες την ευτυχία. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι ο αέρας, ο ήλιος, ο χτύπος της καρδιάς σου, το χαμόγελο του παιδιού σου, το βλέμμα του σκύλου σου δεν είναι δεδομένα και αποτελούν το μικρό καθημερινό θαύμα της ζωής, τότε θα καταλάβεις τη γεύση της ευτυχίας.

Το να “αποκτήσεις” την ευτυχία είναι αδύνατον. Γιατί απλά η ευτυχία δεν αποκτιέται. Δεν είναι πράγμα. Η ευτυχία είναι μέσα σου. Δεν είναι κάπου εκεί έξω.

Συγγνώμη που θα στο χαλάσω…Ρώτησε κάποιον που πεθαίνει από καρκίνο ή που έχει βρεθεί στο όριο του θανάτου κάποια στιγμή. Όταν η ζωή σού τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια και δεν ξέρεις από που να πιαστείς, τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει ευτυχία. Τότε καταλαβαίνεις ότι όλες αυτές οι στιγμές στις οποίες δεν έδωσες καμία σημασία, είχαν το μεγαλύτερο νόημα.

Αλλά αυτό είναι το μισό μέρος της “εξίσωσης”.

Στο άλλο μισό, βρίσκεται το πως μπορείς να μείνεις ευτυχισμένος. Γιατί, ωραία. Χαμηλώνω τους ρυθμούς μου, παρατηρώ, αναγνωρίζω και τελικά μπορώ να δω την ευτυχία στη ζωή μου. Έχω τα κότσια να ευτυχίσω; Μπορώ να εμπιστευτώ την ευτυχία; Κι αν τη χάσω; Κι αν…Κι αν…Κι αν;

Αυτά τα "αν" μας βασανίζουν στην αναζήτηση της ευτυχίας. Είναι πιο εύκολο να αναζητάς την ευτυχία, να εύχεσαι να σου συμβεί, από το να την ανακαλύψεις και να τη ζήσεις. Ζούμε άλλωστε σε μια κοινωνία που μας θρέφει με   ‘ανυπομονησία’. Τι υπάρχει μετά; Τι καλύτερο μπορεί να συμβεί; Μήπως στην επόμενη ‘γωνία’ μας περιμένει κάτι καλύτερο;

Αλλά ξέρεις κάτι. Η ευτυχία είναι ήδη εκεί. Στο τώρα…όχι στην επόμενη γωνία. Όχι σε μία άλλη καλύτερη στιγμή από αυτήν που ζεις τώρα. Η ευτυχία είναι σήμερα, όχι στην “κάποια μέρα”. Αρκεί να έχεις το κουράγιο να τη δεις και να ζήσεις αυτό που συμβαίνει. Και να αποδεχτείς το δώρο της κάθε στιγμής. Να πεις ευχαριστώ για τη δουλειά που έχεις σήμερα και να κατανοήσεις ότι παρά τις προκλήσεις και την πίεση που μπορεί να νιώθεις τώρα, είσαι εκεί για κάποιο λόγο. Γιατί πριν από κάποιο διάστημα, ήθελες αυτή τη δουλειά και ήταν το καλύτερο που μπορούσε να σου συμβεί εκείνη τη στιγμή.

Και το σώμα σου, που τόσο υποτιμάς, επειδή μπορεί να έχει κάποια κιλά παραπάνω, είναι αυτό που σου δίνει ζωή κάθε μέρα. Και βάζω στοίχημα ότι αν σκεφτόσουν ότι κάποια μέρα μπορεί να έχανες το ένα σου πόδι, θα έδινες τα πάντα να γύριζες το χρόνο πίσω και να είχες τα δύο σου πόδια με αυτά τα περιττά κιλά…και δεν θα σε πείραζε καθόλου.
 
Κοίταξε, λοιπόν, γύρω σου. Κοίταξε όσα ήδη έχεις. Ίσως είναι αυτά ακριβώς που χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή.

Και όταν ξεκινήσεις να τα εκτιμάς και να ζεις την κάθε στιγμή με όσα έχεις, θα δεις μπροστά σου και άλλες ευκαιρίες που μέχρι σήμερα δεν έβλεπες. Και αν τελικά βρεις το κουράγιο να ζήσεις στο τώρα, θα δεις ότι η ευτυχία δεν κρύβεται. Είναι εκεί, σε όλα όσα έως τώρα δεν έχεις προσέξει. Σε όλα όσα θεωρείς δεδομένα και που αν τα έχανες από τη ζωή σου, θα έδινες και την ίδια σου τη ζωή για να τα φέρεις πίσω.

Για μια στιγμή, κλείσε τα μάτια σου και δες με την ψυχή σου όσα έχεις ήδη στη ζωή σου. Και μόλις τα δεις, ξεκίνησε και το ταξίδι σου για να γίνεις αυτός ο άνθρωπος που θέλεις να γίνεις. Ξεκίνησε το ταξίδι σου για να δεις ακόμη περισσότερα από αυτά που ήδη έχεις και μπορεί να μην γνωρίζεις. Ξεκίνα να βρεις όλες αυτές τις θετικές και φωτεινές πλευρές σου που τις είχες βάλει στην άκρη για καιρό. Ξεκίνα να βρεις τις δικές σου αλήθειες, το δικό σου τρόπο να ζεις. Ξεκίνα να ανακαλύψεις το δικό σου μοναδικό τρόπο να κάνεις τα πράγματα.

mailchi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ