Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι γένους θηλυκού – Μέρος 2ο

Η θυματοποίηση είναι γενικότερα συνδεδεμένη με τη ρουτίνα αλλά και το lifestyle των θυμάτων, τα οποία είναι σε θέση να επηρεάσουν το μέγεθος της έκθεσης τους σε πιθανούς δράστες. Επιπλέον η θυματοποίηση σχετίζεται με το πόσο ευάλωτο μπορεί να είναι το πιθανό θύμα.

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορεί να κακοποιηθούν σεξουαλικά από φίλους, εραστές, συνεργάτες, απλές γνωριμίες ή ακόμη και αγνώστους. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση της σχετικής βιβλιογραφίας είναι πως στα θύματα που βιάζονται σε γραμμή με την σεξουαλικότητα τους αποδίδεται πολύ λιγότερη ευθύνη για το έγκλημα σε σχέση με αυτά που βιάζονται αντίθετα των σεξουαλικών τους προτιμήσεων.

Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί πως οι άνδρες αντιμετωπίζονται με λιγότερη συμπόνια σε σχέση με τις γυναίκες θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

Στην περίπτωση των ανδρών, έρευνες έχουν δείξει πως στα ομοφυλόφιλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αποδίδεται περισσότερη ευθύνη σε σχέση με τα ετεροφυλόφιλα. Αυτό συνιστά αποτέλεσμα της ομοφοβίας και των ομοφοβικών στάσεων που διακρίνουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό που υπονοείται είναι πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός του θύματος κρύβει κάποια σεξουαλική έλξη προς τον δράστη. Επομένως, οι άνδρες- δράστες βιασμών ομοφυλόφιλων ανδρών θεωρούνται λιγότερο υπεύθυνοι για τη πράξη τους, ενώ την ίδια στιγμή τα θύματα χρεώνονται μέρος της ευθύνης καθώς θεωρείται ότι έχουν συμβάλει στη πραγματοποίηση της επίθεσης.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, πολύ λίγοι άνδρες, θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αναφέρουν την επίθεση στις αρχές, καθώς πιστεύουν πως θα τύχουν αρνητικής θεραπείας καθώς και ότι θα αντιμετωπιστούν με δυσπιστία. Τελικά, δεν έχουν και απόλυτο άδικο!

Οποιαδήποτε ακατάλληλη αντιμετώπιση ενός τόσο ευαίσθητου θέματος μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω φόβο αλλά και αρνητικές ή ακόμη και βίαιες αντιδράσεις εκ μέρους του θύματος. Κάτι τέτοιο θα αποτρέψει το κακοποιημένο άτομο από το να αναζητήσει βοήθεια και ιατρική προσοχή. 

Το ψυχολογικό τραύμα που έχει ήδη υποστεί ένας σεξουαλικά κακοποιημένος άνδρας είναι δυνατό να γίνει ακόμα πιο έντονο στη περίπτωση που θα τύχει αρνητικής αντιμετώπισης από τα άτομα στα οποία απευθύνθηκε για βοήθεια.

Παραδείγματος χάριν την αστυνομία, γιατρούς, νοσοκόμες, ψυχολόγους είτε ανθρώπους από το περιβάλλον του, όπως φίλους και συγγενείς. Πολλοί από τους ειδικούς οι οποίοι στην πραγματικότητα θα έπρεπε να παρέχουν υποστήριξη σε σεξουαλικά κακοποιημένους άνδρες, στη πραγματικότητα επιλέγουν να πιστεύουν στους μύθου του βιασμού με αποτέλεσμα να προωθούν τη δημιουργία στερεοτύπων και κατ’ ουσίαν να τραυματίζουν ακόμη βαθύτερα το θύμα. Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί και πολλαπλά επίπεδα θυματοποίησης καθώς το θύμα δεν τραυματίζεται μόνο από τον δράστη αλλά και από την απόρριψη του από την κοινωνία, τους φίλους και την οικογένεια του. Αυτό οδηγεί προοδευτικά στην ενίσχυση της αίσθησης ενοχής απέναντι στο συμβάν της επίθεσης γεγονός το οποίο δεν επιτρέπει την ανάρρωση από αυτή ενώ προωθεί τη στιγματοποίηση του θύματος. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν το αίσθημα ενοχής που αισθάνεται το θύμα αποτελεί σπουδαίο κομμάτι της κουβέντας, κυρίως όταν αναφερόμαστε σε άνδρες-θύματα. 

Το κομμάτι της ανδρικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι μία πολύ σοβαρή συζήτηση που στην πραγματικότητα δεν έχει λάβει την κατάλληλη προσοχή!

Σε επόμενο άρθρο θα συζητηθούν οι συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης στον άνδρα καθώς και η άμεση ανάγκη εξέλιξης μιας ειδικής συμβουλευτικής θεραπευτικής διαδικασίας για τα εν λόγω θύματα.

Διαβάστε ακόμη το 1ο μέρος της ενότητας: Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι γένους θηλυκού 

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

1. Davies, M. (2002). Male sexual assault victims: A selective review of the literature and implications for support services. Aggressive and Violent Behavior, 7, 203–214.

2. Hodge, S., & Canter, D. (1998). Victims and perpetrators of male sexual assault. Journal of Interpersonal Violence, 3 (2), 222-239.

3. Wakelin, A., & Long, K. M. (2003). Effects of victim gender and sexuality on attributions of blame to rape victims. Sex Roles, 49, 477−487.

4. Anderson, C. L. (1982). Males as sexual assault victims: multiple levels of trauma. Journal of Homosexuality, 7, 145–162.

Αρθρογράφος: Λυδία Μυλωνάκη

Ψυχολόγος - MSc Forensic Mental Health.
Απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

e-psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ