Έναν «μπαμπούλα», μου δίνετε παρακαλώ ?

Φιλοσοφία, αφύπνιση, εγρήγορση, σωφροσύνη, λέξεις και έννοιες οι οποίες ενεργοποιούνται στους ανθρώπους συνήθως αφού υπάρξει στην ζωή τους ένα συμβάν το οποίο μοιάζει με σεισμό. Ένα συμβάν το οποίο θα καταφέρει να τους ταράξει, να τους οδηγήσει να δουν την ζωή στην πραγματική της διάσταση, πίσω από το χάρτινο τοπίο της ύλης. Ένα τέτοιο συμβάν είναι ικανό αυτόματα να μας «αναγκάσει» να δούμε την ζωή μέσα από άλλα μάτια και να καταλάβουμε ότι κυνηγάμε λάθος πράγματα. Ότι βασιστήκαμε σε λάθος δεδομένα, τα οποία δεν είναι πάντα τα καλύτερα. Κλείσαμε τα μάτια στην ζωή, κλείσαμε τα μάτια μας στις σχέσεις, κλείσαμε τα μάτια στην πραγματική διάσταση της αγάπης, της ενότητας και βιώνουμε την σκληρότητα, σχεδόν σε όλους τους τομείς.

Δεν το βλέπουμε, δεν το καταλαβαίνουμε φλυαρούμε, λέγοντας ατάκες και λέξεις που μοιάζουν φιλοσοφία, αλλά για να πράξουμε ούτε λόγος. Μέχρι που έρχεται ένα συμβάν, δηλαδή ένας μπαμπούλας, ο οποίος μας ενεργοποιεί τον φόβο και τον πόνο και μετά από εκεί αρχίζει η ζωή να αλλάζει στα μάτια μας. Όχι εκεί σταματάμε να φλυαρούμε και αρχίζουμε να ζούμε επί της ουσίας. Τότε αποφασίζουμε τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό στην ζωή μας. Τότε αναζητούμε την πράξη και όχι τα λόγια της μέχρι πριν φιλοσοφίας μας.

Μα γιατί να πρέπει να έρθει ένα επίπονο, επώδυνο συμβάν στη ζωή του κάθε ανθρώπου για να φύγει από το φλυαρώ και χλιαρό περιβάλλον της χάρτινης ζωής και να περάσει στην ουσία της ?

Γιατί προκαλούμε και προσκαλούμε έναν μπαμπούλα – τρόμο για να μας οδηγήσει να ενθυμηθούμε τον τρόπο- δρόμο ?

Αντί για μπαμπούλα – τρόμο, μπορούμε πριν να συμβεί κάτι τέτοιο στην ζωή μας, είτε σε μας προσωπικά, είτε σε κάποιο άτομο της οικογένειάς μας και πριν βιώσουμε τον πόνο, μετατρέπουμε τον μπαμπούλα, σε μπαούλα. Δηλαδή σε αυτά που έχει μέσα μας η ψυχή μας, γνώσεις αμέτρητες, όχι για να φλυαρούμε, αλλά για να καταλάβουμε επί της ουσίας ότι το κάθε τώρα δεν επαναλαμβάνεται. Και αφού δεν επαναλαμβάνεται μπορεί να μην έχουμε την ευκαιρία να αγκαλιάσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Μπορεί να μην έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε με αρμονία στην απλή μας καθημερινότητα. Μέσα σε ένα λεπτό άλλαξαν ζωές ανθρώπων και συνανθρώπων μας. Δεν χρειάστηκε πολύ.

Το να επιλέξουμε να μην βιώσουμε ποτέ την φρίκη ενός «μπαμπούλα» είναι μόνο δική μας απόφαση. Κανέναν άλλος δεν μπορεί να την πάρει για μας. Μα ακόμη και κάποιος άλλος να μας πει γι’ αυτή την απόφαση, μόνο εμείς μπορούμε να την θέσουμε σε εφαρμογή, σήμερα.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ