Να τις ακούς τις πληγές σου

«Άνθρωποι άδειοι, κενοί, αδύναμοι να νιώσουν. Άνθρωποι δήθεν υπέροχοι που σου τάζουν το άπειρο ενώ δεν ειναι ικανοί να αγγίξουν ουτε το μηδέν. Εκείνοι που εμφανίζονται με αγγελική μορφή μα στη σκιά τους αντί για «φωτοστέφανο» ξεχωρίζουν τα «κέρατα».

Γράφει η Ελεονώρα Δοντά

Τα είδες τα πρόσεξες και έκανες τα στραβά μάτια γιατί πίστεψες οτι ίσως τα φαινόμενα απατούν…

Λένε πως οτι λάμπει δεν ειναι χρυσός, ποσό σωστή έκφραση;

Λενε πως ο καθρέπτης της ψυχής ειναι τα μάτια, πόσο σωστό;

Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν σε κοιτάνε στα μάτια, εκείνοι που χαμηλώνουν το βλέμμα τους, εκείνους να τους φοβάσαι, η καλύτερα να τους λυπάσαι. Να σηκωνεις το δείκτη του χεριού σου και να τους δείχνεις την έξοδο. Δεν χωράνε τέτοιοι άνθρωποι στις ζωές μας.

Κοίταξες ποτε τον εαυτό σου στον καθρέπτη αγαπητέ-η μου αναγνώστη-αναγνώστρια; Είδες ποσό σου πάει να χαμογελάς; Είδες πως μπορεί να τα ισιώσει όλα μια απλή καμπύλη; Και αν δεν το πίστεψες αυτο το χαμόγελο που είδες είναι γιατί απο πίσω του είχες κρύψει όλα όσα σε πονανε, συνέχισε να το φοράς και πίστεψε σε αυτο!

Μη σκύβεις το κεφάλι ποτέ, εσυ που είσαι σωστός. Μην το σκύψεις να το κρατάς ψηλά, να φωτογραφίζεται η περηφάνια και η αξιοπρέπεια σου, γιατί εσυ ήσουν σωστός. Γιατι εσυ προσπάθησες. Γιατι εσυ κολυμπήσες στα βαθιά χωρις σωσίβιο και οσο και αν θέλησαν να σε βουλιάξουν κράτησες την αναπνοή σου και ξεβράστηκες στην στεριά! Σηκωθηκες εξαντλημένος, λιωμένος, αλλα βρήκες τη δύναμη να ζητήσεις βοήθεια απο τον ίδιο σου τον εαυτό και εκείνος ενέδωσε.

Και τωρα σηκώθηκες, τωρα προχωράς γεμάτος πληγές που σου θυμίζουν τι δεν πρεπει να επαναλάβεις. Να τις ακούς τις πληγές σου, να τους ρίχνεις αλάτι για να σου θυμίζουν κάθε μέρα πως πόνεσες πολυ αλλα δεν σου άξιζε! Μόνο έτσι δεν θα αφήσεις τίποτα να σε πληγώσει ξανά!

Ασυγκράτητοι που είναι οι άνθρωποι στο να προκαλούν απογοήτευση.´Οχι όλοι, εκείνοι οι «λίγοι». Μα είναι εδω, είναι δίπλα μας, ζουν ανάμεσα μας και ειμαι σίγουρη πως ολοι μας γνωρίσαμε έστω και έναν απο αυτούς. Μπορεί να το πείτε τύχη, μπορεί ατυχία. Εγω το λεω «δύναμη». Γιατί; Γιατί μάθαμε απο αυτούς πως να εκτιμάμε τους εαυτούς μας, γιατί μάθαμε την αξία μας μέσα απο εκείνους και τωρα προχωράμε μπροστά με μια ανελέητη σιγουριά για τα καλύτερα που θα έρθουν! Και την πόρτα μας θα την ανοίξουμε μόνο σε εκείνους που θα αποδείξουν την αξία τους με πράξεις, όχι με ψευτόλογα και τζάμπα μαγκιά. Σε εκείνους τους αληθινούς, τους γεμάτους κότσια και όνειρα που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας!

Μη ξεχνάτε πως είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Εμεις οι ίδιοι επιτρέπουμε να μας πληγώσουν και εμείς οι ίδιοι δεν επιτρέπουμε να μας πληγώσουν! Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο μυαλό.

Σε οτι δίνεις δύναμη εκείνο θα σε εξουσιάζει…

blackmonday

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ