ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Ό, τι παίζει σήμερα, πιο σωστά, ό, τι κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας είναι φρέσκα κουλούρια. Δηλαδή; Η τηλεόραση, ο σινεμάς, το αυτοκίνητο, το κομπιούτερ, το τηλέφωνο, ο ηλεκτρισμός, το αεροπλάνο, όλα αυτά είναι κόλπα που ανακαλύφθηκαν πριν 50 και 100 χρόνια, πριν 100 και 200 χρόνια. Γι' αυτό σου λέω φρέσκα κουλούρια.

Τι είναι, ρε, τα 100 και τα 500 χρόνια; Τϊποτα δεν είναι στην αιωνιότητα. Ένα ανύπαρκτο, ένα μη μετρήσιμο μέγεθος είναι τα χίλια και τα δύο χιλιάδες χρόνια. Απλά εσύ έτυχες να σκάσεις μύτη σε μια εποχή όπου η τεχνολογία “αυτοδιασύρεται”! Δηλαδή; Δεν προλαβαίνει να κυκλοφορήσει το νέο μοντέλο σ' ένα γκάτζετ ή, π.χ. σε κινητήρα υποβρυχίου και ήδη τα εργαστήρια έχουν πακετάρει το επόμενο μοντέλο, που είναι ανώτερο από το προηγούμενο.

Ο πατέρας δυο παλαβωμένων τύπων, ο Αντουάν Λυμιέρ τους μετέδωσε το «μικρόβιο». Ποιο; Αυτό του κινηματογράφου. Οι δυο γιοι του πήραν το 1894 βεβαίωση της ευρεσιτεχνίας τους στην κινούμενη εικόνα. Αυτό σημαίνει κινηματογράφος. Το κόλπο που γράφει την κίνηση. Εξ ου και σινεμά, σινεματογράφος.

Ξέχνα τὰ περιττά…

Ἄφησέ τα πίσω σου.
Ἀνακάλυψε τὰ λίγα, τὰ σημαντικά, τὰ σπουδαία…
…τὰ χρήσιμα καὶ τὰ πραγματικὰ ἀναγκαία…
…αὐτὰ ποὺ μόνον κάνουν τὴν ζωή μας ζωή, ἑστιάζοντας στὴν οὐσία καὶ  ὄχι στὰ περιτυλίγματα…

Τί χρειαζόμεθα πραγματικά;
Περισσότερα ἀντικείμενα; Περισσότερα ἀποκτήματα;
Περισσότερο κόσμο γύρω μας;
Ἤ μήπως μόνον μία ζεστή ἀγκαλιά; Ἕνα ἀληθές χαμόγελο; Ἕνα τρυφερό χάδι;
Πότε συγκεντρωθήκαμε μόνον σέ αὐτά; Πόσος καιρός πέρασε ἀπό τότε πού τά ἀπολαύσαμε, μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι, γιά τελευταία φορά;

Οἱ στιγμές μας πλέον εἶναι πολύτιμες. Τώρα, εἰδικῶς τώρα, ποὺ τὰ πάντα καταῤῥέουν καὶ διαλύονται, ἐὰν ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ ἑστιάσουμε στὰ πραγματικὰ ἀναγκαία, τότε τὸ χάσαμε τὸ «παιχνίδι». Δὲν ἀξίζει νὰ συζητᾶμε γιὰ τὸ ὁ,τιδήποτε, ἐὰν ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ γευθοῦμε τὰ μόνα ἀναγκαία, σπουδαία καὶ  σημαντικὰ τῆς ζωῆς μας δῶρα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, σὲ λίγο, σὲ πολὺ λίγο, ὅλοι μας θὰ ἀπομείνουμε γυμνοί, δίχως περιττά. Τότε, θέλοντας καὶ μή, ἐὰν δὲν ἔχουμε ἤδη συνειδητῶς ἐπιλέξει τὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ αὐτά, θὰ ἐγκλωβισθοῦμε τὴν ἀπώλεια, ἀδυνατώντας νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ εὐκαιρία μας χάθηκε.

Gary Weber: Η διάλυση της προσκόλλησης στις σχέσεις

Για να καταλάβεις πόσο προσκολλημένος είσαι στο ταίρι σου, κάνε την εξής ερώτηση στον εαυτό σου: πώς θα ένιωθα αν το ταίρι μου δεν υπήρχε

Αν δεν μπορείς καν να φανταστείς αυτό το ενδεχόμενο, σε περίπτωση που μια μέρα το ταίρι σου δεν θα είναι εκεί μαζί σου, θα υποφέρεις πολύ.

Θα δεις ότι αν αρχίσεις να διαλύεις σιγά-σιγά αυτή την προσκόλληση, η σχέση θα αποκτήσει μια άλλη ποιότητα και θα γίνει πιο πλούσια. Ή, μπορεί η σχέση να μην αντέξει την ελευθερία, γιατί είχε δομηθεί πάνω στην εξάρτηση.

Συγχωρώ δεν σημαίνει συμφωνώ!

Οι οδηγίες για απελευθέρωση δική μας, αλλά και παρότρυνση του Θεού για να μπορούμε να ποιούμε το θέλημά Του είναι να συγχωρέσουμε όλους τους ανθρώπους και όλες τις καταστάσεις.

Όμως με την έννοια συγχωρώ, δεν σημαίνει συμφωνώ με όλα όσα κάνει, λέει ή σκέφτεται ο άλλος, δηλαδή ο κάθε συνάνθρωπός μας. Αλλά με την στάση μας αυτή, «συγχωρώ», του αφήνουμε τον «χώρο» να πράττει όπως θέλει χωρίς αυτό να μας επηρεάζει και χωρίς να μας ενοχλεί. Του λέμε δηλαδή μέσα από την συγχώρεση, ότι από μας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει και να είναι αυτό που θέλει.

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε εμείς είναι να πάρουμε απόσταση από τις πράξεις των άλλων και να σταματήσουμε να τις παίρνουμε προσωπικά. Να σταματήσουμε τις πράξεις αυτές να τις σωματοποιούμε και να τις ενοποιούμε με τη δική μας ζωή. Ακόμη και μία πράξη ενός ανθρώπου να μας έχει φέρει σε μία αλλαγή στην ζωή μας, καλό είναι να τον απελευθερώσουμε με την συγχώρεση, δηλαδή σε αφήνω ελεύθερο και να εστιάσουμε εμείς στο τι μας διδάσκει η κατάσταση αυτή. Πώς ήρθε στη ζωή μας αυτή η κατάσταση. Μήπως εμείς την προκαλέσαμε και απλώς ο συνάνθρωπός μας συνέδραμε ως προς τις συμπεριφορές μας?

Πρόγνωση: Μπορούμε να προβλέψουμε το Μέλλον;

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα η επιστημονική έρευνα που ενδυναμώνει την πιθανότητα που υπάρχει εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να διαισθανόμαστε τα γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ακόμη. Μιλάμε φυσικά για την Διαισθητική Πρόγνωση. Οι επιστημονικές έρευνες λοιπόν έχουν δείξει πως είναι πιθανό αυτή η Πρόγνωση να είναι μία αληθινή δυνατότητα από τις πολλές κατά τα φαινόμενα «διαισθητικές» δυνάμεις του Ανθρώπου, που αρχίζουν να θεωρούνται πραγματικές και όχι φανταστικές αισθήσεις που ανήκουν στην σφαίρα της δεισυδαιμονίας.

Όμως τι ακριβώς είναι η πρόγνωση; Πρόκειται για την ικανότητα της γνώσης ή της δυνατότητας να διαισθανόμαστε ένα μελλοντικό γεγονός που δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε με κανένα τρόπο. Αυτές οι προγνώσεις μπορούν να εμφανιστούν ως συνειδητές αντιδράσεις στο περιβάλλον του ατόμου που τις κατανοεί συνειδητά, ή μπορούν να είναι ασυνείδητες ή καλύτερα, υποσυνείδητες αντιδράσεις που το άτομο δεν κατανοεί ( αυτές είναι και οι πιθανότερες περιπτώσεις πρόγνωσης σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες πάνω στο φαινόμενο)

Στη Ρωγμή του Χρόνου

Σε βλέπω κάτω από τη μάσκα που φοράς, χρόνια τώρα. Θυμάμαι πότε την έβαλες. Το έχεις ξεχάσει. Ίσως μέσα στις βαθύτερες σου σκέψεις, κάποιες ιδιαίτερες, φοβικές στιγμές να το θυμάσαι, αλλά αμέσως το διώχνεις. Για να μη σού φύγει το πορτρέτο που θέλεις να διατηρείς. Για να μη μπερδευτείς ανάμεσα σε κόσμους, χρόνους και συναισθήματα.

Όσο χτίζεις τους κόσμους της προσποίησής σου αισθάνεσαι κυρίαρχος, σίγουρος, σταθερός. Έχεις ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια για να το κάνεις. Ποτέ δεν είναι απλό ή εύκολο. Δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις με μιας ή να απαρνηθείς το δημιούργημά σου.

Κάποιες φευγαλέες στιγμές απέραντης θλίψης, βαθιάς ρωγμής μέσα σου, περνάνε απαρατήρητες από τους εξίσου κοιμισμένους γύρω σου. «Το χειρίζομαι», ψιθυρίζεις στον εαυτό σου, «είναι φυσιολογικό, όλοι κάπως έτσι αισθάνονται».

Αλλά έρχονται κάποιες «τυχαίες» στιγμές, που η αλήθεια καίει τα σωθικά σου, που η ματαιότητα τρυπάει το μυαλό σου, που ο χρόνος γίνεται απειλητικά μικρός. Και ξανά μπλέκεσαι στις διαδρομές του μυαλού σου, κάνοντας απίστευτους υπολογισμούς και επιχειρηματολογώντας για να επαναφέρεις την πολυπόθητη ηρεμία.

Σε βοηθούν σ’ αυτό οι αμέτρητοι σωτήρες, οι προτροπές να «σταματάς τη σκέψη», «να αδειάζεις το μυαλό» και καταφέρνεις – πιστεύεις – να το κλειδώνεις. Είναι απόλυτα πειστικοί οι ρόλοι που φόρεσες, οι εικόνες που θέλεις να βλέπεις, η πραγματικότητα που σε περιτριγυρίζει. Όλα υπάρχουν για να σε βοηθάνε, όσο τα έχεις ανάγκη. Όσο η διατήρησή τους φαντάζει ζήτημα ζωής και θανάτου. 

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ή ΟΤΑΝ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΝΗΣ

Είχα πριν από λίγες μέρες γνωρίσει τη Γεωργιανή Βαρβάρα Νικολάεβνα, κι απόψε με είχε καλέσει στο κλειστό τούτο περβόλι, γιατί με είδε βαριά στεναχωρημένο και με λυπήθηκε. Ποτέ μου δε συναπάντησα πιο όμορφη γυναίκα˙ όχι όμορφη, κάτι άλλο που δε χωράει σε λόγια – μάτια πράσινα μαυλιστικά κι επικίντυνα σα φιδιού, φωνή ανάλαφρα βραχνή, όλο υπόσχεση, άρνηση και γλύκα. Την κοίταζα, και το μυαλό μου θόλωνε, μουγκρητά προανθρώπινα ανέβαιναν από τα νεφρά μου, βαθιές μαύρες σπηλιές ανοίγουνταν μέσα μου κι έβγαιναν παμπάλαιοι τριχωτοί πρόγονοι και μούγκριζαν κοιτάζοντας τη Βαρβάρα Νικολάεβνα...

Την κοίταζα κι εγώ και συλλογίζουμουν: Ετούτη η στιγμή δε θα ξανάρθει ποτέ. Ετούτη η γυναίκα δε θα ξαναβρεθεί ποτέ. Εκατομμύρια χρόνια δούλεψαν, αναρίθμητες περιπέτειες, σύμπτωσες, τύχες, μοίρες, για να γεννηθεί ετούτη η γυναίκα και τούτος ο άντρας και να σμίξουν σ’ ένα ακρογιάλι του Καύκασου, μέσα στο περβόλι ετούτο με τ’ ανθισμένα αράπικα καλάμια. Θα την αφήσουμε τη θεία ετούτη στιγμή να μας ξεφύγει;

Η γυναίκα στράφηκε, μεσόκλεισε τα μάτια.

– Νικολάι Μιχαήλοβιτς, μου ’πε έρχεσαι να φύγουμε;

Τρόμαξα˙ ό,τι λαχτάριζα και δεν τολμούσα να πω, η γυναίκα το τόλμησε.

– Να φύγουμε! είπα˙ να πάμε που;

– Μακριά από δω˙ βαρέθηκα τον άντρα μου, εδώ πλαντώ, εδώ μαραίνουμαι, λυπούμαι το κορμί μου, Νικολάι Μιχαήλοβιτς, λυπούμαι το, έλα να φύγουμε.

Αρπάχτηκα σφιχτά από την καρέκλα όπου κάθουμουν, φοβήθηκα μην τιναχτώ απάνω και την αρπάξω από τη μέση, ένα καΐκι είχε αράξει μπροστά μας, να μπούμε στο καΐκι και να φύγουμε. Πολέμησα να φέρω αντίσταση.

– Και το χρέος, Βαρβάρα Νικολάεβνα, οι χιλιάδες ψυχές που από μένα περιμένουν σωτηρία;

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ

Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο

Σα να 'χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του

Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,

που τώρα δεν ζω παρά για να σ' αναστήσω.

Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια

Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ

Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,

το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου

Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;

Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου

Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.

Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα

Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά

Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;

Θέλω να έρθω να σε βρω. Είσαι γλυκιά και σ' αγαπάω

Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ' αυτά σε γνώρισα,

έτσι σ' αγάπησα, έτσι σε πίστεψα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙ Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Οι 7 νόμοι του Σύμπαντος

Οι αρχές της Αλήθειας είναι επτά: 

Εκείνος που το καταλαβαίνει αυτό τέλεια, κατέχει το μαγικό κλειδί, που με αυτό οι Πύλες του ναού θα ανοίξουν.

«Το Παν είναι ο Λόγος. Το σύμπαν είναι Νοητικό». 

(Πρώτη Αρχή)

....

Το υλικό σύμπαν στο οποίο ζούμε είναι το πιο κατωφερή σύμπαν από τα επτά σύμπαντα του αισθητού κόσμου. 

Τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται η δομή και σύσταση τους είναι από την Ύλη δομημένη.

Η Υλη είναι το Προϋπάρχων δοχείο της γένεσης του αισθητού κόσμου των επτά κύκλων, και στον δικό μας κύκλο που είναι ο πιο κατωφερής ονομάζεται αλλιώς και στυγνό σκότος, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος.

Η Υλη λοιπόν, με την κίνηση που της δόθηκε διασπάστηκε σε Τέσσερα στοιχεία, από τα οποία τα πιο αραιά, λεπτοφυή, αιθερικά, ανέβηκαν ψηλά στους ανώτερους κύκλους, ενώ τα πιο βαριά κατακάθησαν στο πιο κατωφερή κύκλο.

Ο δικός μας υλικός κόσμος είναι ο πιο κατωφερής κύκλος με τα πιο βαριά και πυκνά στοιχεία της Ύλης.

Από την διασπαζόμενη Ύλη στο δικό μας σύμπαν κατακάθησαν τα Τέσσερα στοιχεία που είναι η γη, το νερό, ο αέρας, και η φωτιά.

Ο δημιουργός Νους που περιείχε μέσα στο δικό του Νου την Ύλη, (δεύτερος Νους δημιουργός), με τον πνευματικό του Λόγο της Αρμονίας, που είναι Αδιαίρετος με το Νου, έδωσε κίνηση στην Ύλη άρα της έδωσε την ζωή, (η κίνηση είναι η ζωή), και διασπάστηκε με την τριβή στα Τέσσερα στοιχεία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ ( ΨΥΧΗ )

Όπως δια την Γαία πάς εσπαρμένος αγρός ήταν και βωμός λατρείας αυτής, ούτω και πας τόπος στον οποίον άναπταν πυρ ήταν βωμός της Εστίας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ

Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι οι ψυχές αποτελούνται από τρία τμήματα.
Οι φιλόσοφοι-βασιλείς το αντιλαμβάνονται πρώτοι.

Τα τρία αυτά τμήματα είναι:

1) Το επιθυμητικό:
Η ελεύθερη βούληση η οποία συμβολίζεται με τα δεσμά στα χέρια.
Η ερώτηση σε αυτή την περίπτωση είναι:
"Τι μπορώ να κάνω ελεύθερα" ?
Κάθε οντότητα που ενσαρκώνεται και μετενσαρκώνεται στο υλικό σύμπαν δεν διαθέτει, όπως προαναφέρθηκε 100% ελεύθερη βούληση.
Όταν σπάσουμε τα δεσμά στα χέρια τότε η ελεύθερη βούληση απελευθερώνεται και με αυτόν τον τρόπο αφυπνίζεται η εν δυνάμει δόνηση της που βρίσκεται στον ψυχικό πυρήνα.

2) Το θυμοειδές:
Είναι η ψυχική γενναιότητα και συμβολίζεται με τα δεσμά στα πόδια.
Το ερώτημα εδώ είναι:
"Που δεν μπορώ να πάω ελεύθερα" ?
Το Μάτριξ του ψευδοσύμπαντος διαθέτει την καταγραφή του φόβου και του τρόμου.
Η καταγραφή αυτή δεσμεύει την οντότητα μέσα σε ένα καλά προγραμματισμένο πεδίο δράσης. Ο φόβος και ο τρόμος είναι εφευρέσεις του Μάτριξ και κατά συνέπεια είναι μία ψευδαίσθηση.
Είναι δική μας επιλογή εάν συνεχίσουμε να ζούμε στην ψευδαίσθηση αυτή η όχι.


3) Το λογιστικό:
Είναι η ορθή σκέψη η οποία πηγάζει ο ορθός λόγος.
Συμβολίζεται με τα δεσμά στον αυχένα (κεφάλι).
Η ερώτηση είναι: "Τι δεν μπορώ να σκεφτώ ελεύθερα?"

Η πλύση εγκεφάλου και η αλλοίωση της ορθής σκέψης και του λόγου πρωτοστατούν στον πίνακα του Μάτριξ.
Η καταγραφή αλλοιώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα με την επανάληψη. Δεν έχει σημασία εάν η επανάληψη είναι ορατή η αόρατη με τα φυσικά μάτια.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει συχνότητες οι οποίες μπορούν να συλλάβουν έννοιες ή ακόμα και εντολές του Μάτριξ χωρίς να το συνειδητοποιεί η προσωπικότητα.

Οι κατώτεροι θεοί-δημιουργοί είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τα πάντα για να δεσμεύσουν την ελεύθερη βούληση, θα μεταχειριστούν οποιαδήποτε ψυχολογική βία για να καταστείλουν την ψυχική γενναιότητα και θα μεταχειριστούν οποιοδήποτε μέσο για να καταστείλουν και να κατευθύνουν την σκέψη.
Ανεξάρτητα του ότι οι καταγραφές βρίσκονται στο Μάτριξ, οι επικυρίαρχοι φροντίζουν να ανανεώνουν την κρυσταλική τους δόνηση.

«ΜΟΙΡΑ»

Τύχη, συγκυρίες, κληρονομικότητα… Είναι στοιχεία που δεν καθορίζεις, αλλά καθορίζονται βαθμιαία απο μόνα τους και ορίζουν το μέλλον σου!

Πόσο τυχεροί είναι κάποιοι τελικά, τα βρίσκουν όλα έτοιμα, δίχως ν’ αγωνιστούν, δίχως να παλέψουν! Μόνο με τ’ όνομα που κληρονόμισαν, όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές γι’ αυτούς!

Και θα μου πείτε τώρα… Μα καλά ποιος θα απαρνιόταν τις έτοιμες ευκολίες? Ουδείς. Απλώς μου είναι δύσκολο να χωνέψω, μου είναι δύσκολο ν’ αποδεχτώ το χάσμα που επικρατεί απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Το χάσμα ανάμεσα στην αδικία και στην ευημερία!
Αυτό το χάσμα μέχρι να πεθάνω θα με βασανίζει. Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν και κάποιοι άλλοι αιώνια να βασανίζονται? Γιατί? Ποιος ορίζει αυτον τον αόρατο παράγοντα που καταδυναστεύει το παρόν και το μέλλον? Ποιος?

Ε όχι, δεν πιστεύω σε κανένα Θεό. Αυτός απουσιάζει, αδιαφορεί!
Ακόμα κι αν ήμουν πλούσιος, ποτέ μου δεν μπορώ να διανοηθώ πως κάποιος δίπλα μου πεινάει, βασανίζεται και εγώ πιστεύω πως όλα στη ζωή είναι ωραία! Πως όλα είναι τέλεια και εγώ με την εκδικητική αδιαφορία μου συντελώ στην καταστροφή…

30 Αργύρια επι πτωμάτων»

Μια μικρή ιστορία θα σας πω, όχι για να το παίξω κάποιος, ούτε για να μου πείτε μπράβο, απλώς θέλω να σας δείξω το πρόσωπο του ανθρώπου, του παρτάκια, του ρουφιάνου και γενικά μιας συχνής διεφθαρμένης συμπεριφοράς που υπάρχει, μια μάστιγα που αδυνατώ να πιστέψω πως θα εξαφανιστεί.

Όταν εργαζόμουν σ’ ένα θίασο (για δυο χρόνια σχεδόν), η εργοδοσία αποφάσισε ό,τι πρέπει ν’ απολύσουν κάποιους συναδέλφους και χωρίς δεύτερη σκέψη σύνταξα ένα κείμενο με τίτλο «μανιφέστο» το οποίο έδωσα στους υπεύθυνους. Έτσι δεν απέλυσε η διοίκηση τα παιδιά. Τα οποία παιδιά, είχαν προταθεί γι’ απόλυση απο »συναδέλφους μας» οι οποίοι είχαν πάρει ανώτερη θέση με το καιρό. Που θέλω να καταλήξω; Πως ο άνθρωπος με το που πάρει μια καλύτερη καρέκλα αλλάζει, γίνεται βρώμικος και παύει πλέον ν’ αγωνίζεται για το σύνολο, παρά μόνο για τη πάρτη του και πατά επι πτωμάτων! Δεν τον ενδιαφέρει το άδικο, η αλήθεια, παρά μόνο το τομάρι του. Οπότε στη ζωή σου θα πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο συμφέρον και την αδικία ή το δίκαιο και την αλληλεγγύη. Θα πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλές έννοιες, θα μπεις σε πολλά διλήμματα! Όπως μπήκα και γω, παίρνοντας κάθε ευθύνη στην πλάτη μου και έτοιμος ν’ αντιμετωπίσω κάθε κόστος! Και έτσι και έγινε. Δεν ανανεώθηκε η σύμβασή μου με το πρόσχημα πως άργησα να υπογράψω! Μ’ αρέσουν πολύ τ’ ανέκδοτα αλλά εδώ δεν θα γελάσω, δεν θα πω τίποτα, τουλάχιστον μου αρκεί πως πέτυχα το στόχο μου. Κάποιοι εργαζόμενοι δεν απολύθηκαν, παρέμειναν στην επιχείρηση και οι ρουφιάνοι συνάδελφοι έχασαν αρκετά προνόμια απο τις θέσεις που είχαν.

«Επιμύθιο»

Ιαπωνία - Σπαραχτικό βίνεο που δείχνει δελφίνια να εκλιπαρούν κατά την ετήσια σφαγή τους

Taiji, Ιαπωνία - Η ετήσια επίδειξη απόλυτης βαρβαρότητας. Η περίφημη σφαγή δελφινιών και φαλαινών στΟ Taiji της Ιαπωνίας.

Ο Ιδρυτής του The Dolphin Project  και πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ  του 2009 «The Cove», Ric O'Barry βρισκόταν εκεί για να καταγράψει το λουτρό αίματος για ακόμη μια φορά.

Ακόμη και μετά από τόσες πολλές παρακολουθήσεις αυτών των τόσο ειδεχθών πράξεων, ο Barry κλονίζεται από την τόσο απρόκλητη εξόντωση των εν λόγω ευφυών μορφών ζωής.

Το κυνήγι στο Taiji διαρκεί για έξι μήνες, σκοτώνοντας ή συλλαμβάνοντας έως 1.873 ζώα αυτή τη σεζόν και μόνο. Η ετήσια σφαγή εξακολουθεί να προκαλεί τη διεθνή κατακραυγή από υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ζώων.

Σε μια προσπάθεια να ασκήσει πίεση στην ιαπωνική κυβέρνηση να σταματήσει το κυνήγι, το 2010 η περιβαλλοντική οργάνωση Sea Shepherd άρχισε να στέλνει "Cove Guardians"- παρατηρητές να καταγράφουν τη σφαγή.

Σύμφωνα με μια αναφορά από το  The Dodo :

Κάθε χρόνο, 20.000 δελφίνια σφάζονται στην Ιαπωνία, εκατοντάδες από αυτά μόνο στο κυνήγι στο Taiji. Τα λίγοι που επιβιώνουν, στα γεμάτα κόκκινο αίμα νερά, πωλούνται σε αιχμαλωσία, έχοντας ως μοίρα να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους αποκομμένα από την οικογένεια τους και να δίνουν παραστάσεις σε ζωολογικούς κήπους και θαλάσσια πάρκα.

Κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κτηνωδία ισχυριζόμενοι ότι αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς και της παράδοσης. Ωστόσο, η μαζική θανάτωση, χρησιμοποιώντας καταδύτες, έχει γίνει μόλις πρόσφατα ένα σύνηθες φαινόμενο.

Πίνετε αυτόν τον χυμό για να χάσετε βάρος, να ρυθμίσετε τον θυρεοειδή και να καταπολεμήσετε την λοίμωξη!

Ο θυρεοειδής είναι υπεύθυνος για την παραγωγή σημαντικών ορμονών που ρυθμίζουν την λειτουργία της καρδιάς, του εγκεφάλου, την χοληστερόλη, την αναπνοή και την θερμοκρασία του σώματος.

Ωστόσο, όταν ο αδένας παράγει ανεπαρκές επίπεδο ορμονών (μια κατάσταση που ονομάζεται υποθυρεοειδισμός), μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρδιακά προβλήματα, πόνο στις αρθρώσεις, παχυσαρκία και υπογονιμότητα.

Εδώ είναι τα πιο κοινά συμπτώματα υποθυρεοειδισμού:

• Κράμπες στους μύες
• Δυσκοιλιότητα
• Αύξηση βάρους
• Κούραση
• Απώλεια μνήμης
• Απώλεια μαλλιών
• Ξηρό δέρμα
• Ευερέθιστο έντερο
• δυσανεξία στο κρύο
• χαμηλή λίμπιντο
• Κατάθλιψη
• Αδυναμία

Ευτυχώς για σας, έχουμε ένα φυσικό χυμό που βοηθάει στη θεραπεία του υποθυρεοειδισμού και μειώνει τα συμπτώματα. Να πώς να τον προετοιμάσετε:

Συστατικά

• ¼  κουταλάκι του γλυκού χυμό λεμονιού
• ¼  κουταλάκι του γλυκού ξηρό τζίντζερ
• ¼ κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο
• ½ κουταλάκι του γλυκού κανέλα Κεϋλάνης
• ¾  κουταλιά της σούπας χυμό πορτοκάλι
• 1 φλιτζάνι χυμό cranberry