Ιερώνυμος Μπος και Επικυρίαρχοι

“Αν όλα είναι Τέχνη, τίποτα πλέον δεν είναι Τέχνη! Στον χώρο της σύγχρονης Τέχνης οι κρίσεις, ειδικά οι αρνητικές, δεν γίνονται δεκτές. Είναι σαν το πολιτικώς ορθό, που έχει φιμώσει κάθε διάλογο” Φ. ντε  Μοντεμπέλλο...

“Αν όλα είναι Τέχνη, τίποτα πλέον δεν είναι Τέχνη!
Στον χώρο της σύγχρονης Τέχνης οι κρίσεις, ειδικά οι αρνητικές, δεν γίνονται δεκτές.
Είναι σαν το πολιτικώς ορθό, που έχει φιμώσει κάθε διάλογο” Φ. ντε  Μοντεμπέλλο

Ο Ιερώνυμος Μπος [Hieronymus Bosch 1450-1516] και η τέχνη της θανάσιμης αγωνίας των επικυρίαρχων

Ο Ιερώνυμος Μπος είναι ένας από τους πιο γνωστούς και γνήσιους ζωγράφους όλων των εποχών. Τα έργα του, παρά το ότι έχουν δημιουργηθεί πεντακόσια χρόνια πριν, φαίνονται σύγχρονα και μοιάζουν σουρεαλιστικά. Είναι η τέχνη ενός κόσμου που βρίσκεται σε αναταραχή, σπαρασσόμενος από αντιφατικές τάσεις – ένας κόσμος όπου το φως της λογικής έχει σβήσει και τα ζωώδη ένστικτα κυριαρχούν, ένας κόσμος τρομοκρατίας και βίας, ένας ζωντανός εφιάλτης. Κοντολογίς, ένας κόσμος όπως ο σύγχρονος.

Ελάχιστα πράγματα μας είναι γνωστά από την ζωή του ανθρώπου που έμεινε γνωστός με το όνομα Ιερώνυμος Μπος. Ακόμη και το όνομα δεν είναι δικό του, αλλά είναι το ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τα έργα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Jeroen Anthoniszoon van Aken και είχε γεννηθεί γύρω στο 1450 στην εμπορική Φλαμανδική πόλη Χερτόχενμπος, κοντά στα γερμανικά σύνορα. Ήταν μια ευημερούσα πόλη με 25.000 περίπου κατοίκους. Η υφαντουργία ήταν η σπουδαιότερη βιομηχανική δραστηριότητα της πόλης. Όμως, υπήρχε αρκετά αναπτυγμένη βιοτεχνία μουσικών οργάνων, κατασκευής καμπανών, μαχαιριών, κ.λπ. Το 90% του πληθυσμού ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης.

Ο Μπος έζησε σε μια περίοδο που αποκαλείται η δύση του Μεσαίωνα

Η περίοδος αυτή συνέπιπτε με την απαρχή της  αφύπνισης που χαρακτηρίζουμε ως Αναγέννηση. Η έρευνα και οι επιστημονικές ανακαλύψεις ευδοκίμησαν σε μια ατμόσφαιρα διανοητικής περιέργειας. Κάτω από την επιφανειακή θρησκευτική τελετουργία με τις πομπές, τα προσκυνήματα και την ευλάβεια, οι άνθρωποι γίνονταν όλο και πιο δύσπιστοι προς την Εκκλησία και είχαν αμφιβολίες σχετικά με την θεοκρατική τάξη των πραγμάτων. Η τυπογραφία βοήθησε στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου περισσότερων ανθρώπων.

Η «ανακάλυψη» της Αμερικής, ο περίπλους της Αφρικής δημιούργησαν για την νέα τάξη ανθρώπων που γεννιόταν, ένα καινούργιο πεδίο δράσης. Οι αγορές των Ανατολικών Ινδιών και της Κίνας, ο αποικισμός της Αμερικής, οι ανταλλαγές με τις αποικίες, ο πολλαπλασιασμός των μέσων ανταλλαγής και των εμπορευμάτων γενικά έδωσαν μια άγνωστη ως τα τότε ώθηση στο εμπόριο, τη ναυσιπλοΐα, τη βιομηχανία και προκάλεσαν έτσι μια γρήγορη ανάπτυξη τού επαναστατικού στοιχείου της φεουδαρχικής κοινωνίας των επικυρίαρχων που δήθεν και φαινομενικά έδειχνε να καταρέει.

Το έργο του Μπος ανακαλύφθηκε τον 20ο αιώνα, αφού είχε περάσει στην λήθη για τρεις σχεδόν αιώνες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι προηγούμενες γενιές δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτή την παράξενη τέχνη, ούτε φυσικά  οι επικυρίαρχοι είχαν καμία διάθεση να την αφήσουν στο κοινό. Αν και το έργο του Μπος με το σύγχρονο γίγνεσθαι το χωρίζουν περισσότερα από πεντακόσια χρόνια, φαίνεται να μας αγγίζει περισσότερο από πολλά έργα της εποχής μας. Είναι πιο σχετικό με τον πολιτισμό που ζούμε, παρά το ότι περιγράφει την πραγματικότητα της δικής του σύγχρονης εποχής. Αυτή η τέχνη έχει μια παράξενη και συναρπαστική ομορφιά, αλλά αυτό που δεν φαίνεται να έχει είναι ΛΟΓΙΚΗ. Η ανθρώπινη ΛΟΓΙΚΗ αμφισβητείται σε κάθε βήμα. Η πραγματικότητα φαίνεται να βρίσκεται στο κεφάλι του δημιουργού. Βρισκόμαστε απέναντι σε εικόνες που έχουν τέτοια αντίθεση με την πραγματικότητα που μας φέρνουν ζάλη.

Όταν η ΛΟΓΙΚΗ γίνεται παραλογισμός

Χριστούγεννα Προ Χριστού

«Τα τρία κακά της μοίρας μας Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός, δεν τα βλέπω να καταστρέφονται σύντομα, ειδικά τώρα που η άκρα επιθετικότητα του τελευταίου, επηρεάζει μοιραία και την επιθετικότητα των άλλων δύο» Δημήτριος Χοροσκελης

Ο Ιησούς Χριστός Είναι μια Αντιγραφή του Θεού -Ήλιου.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτά που ξέρετε. Τρεις αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού ορίσθηκαν χρονολογικά ο ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η γέννηση του Χριστού. Οι ιστορικές πηγές υποδεικνύουν ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων άρχισε να τηρείται στη Ρώμη γύρω στο 335 μ.κ.ε. αν και κάποιοι ερευνητές, βασιζόμενοι σε αρχαίους ύμνους με χριστουγεννιάτικη θεματολογία, θεωρούν ότι τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στον εορτασμό αυτό έγιναν μέσα στον 3ο αιώνα. Η παράδοση θεωρεί ότι η αρχαιότερη ομιλία για τη γιορτή των Χριστουγέννων εκφωνήθηκε από τον “Μέγα” Βασίλειο στην Καππαδοκία το έτος 376 μ.κ.ε.

Αυτοί είναι οι Μύθοι των Χριστουγέννων

Οι προσπάθειες επικράτησης των Χριστιανικών Τελετών

Μετά την βίαιη και σκόπιμη επικράτηση του Χριστιανισμού, οι γιορτές κι οι τελετές των προηγούμενων θρησκειών όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά σε μερικές περιπτώσεις ενισχύθηκαν. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, συνηθισμένοι και εθισμένοι στο Διονυσιακό Πνεύμα, ανέμεναν τις χρονικές περιόδους αυτών των εορτών για να τις τιμήσουν δεόντως. Μια από τις πλέον σημαντικές γιορτές ήταν η ρωμαϊκή γιορτή των Καλενδών, που ξεκινούσε στις 25 Δεκεμβρίου και κρατούσε έως στις 7 Ιανουαρίου.

Στο διάστημα αυτό, λαός και εξουσία τελούσαν ένα ατέλειωτο ξεφάντωμα που περιελάμβανε κρασοκατανύξεις, φαγοπότια, πανηγύρια, θεατρικές παραστάσεις και κάθε είδους δημόσια θεάματα. Οι πολίτες συνήθιζαν να στολίζουν σπίτια και καταστήματα, να παίζουν τυχερά παιχνίδια, να μεταμφιέζονται, να τραγουδούν και να χορεύουν. Ο χριστιανισμός, προσπάθησε πολύ να δώσει ένα τέλος στις κρατούντες παγανιστικές γιορτές. Κλήθηκε με τον τρόπο του να συμβάλει ως αναμορφωτικός και ενοποιητικός παράγοντας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να ακυρώσει το περιεχόμενο των ειδωλολατρικών εθίμων που ήταν δημοφιλή τότε, μετατρέποντας το περιεχόμενό τους σε χριστιανικό. Δεν ήταν όμως εύκολο να ξεριζώσει και να βάλει φραγμό σε συνήθειες αιώνων.

Μία από τις πρώτες ενέργειες του χριστιανικού κράτους ήταν να απαγορεύσει τις Διονυσιακές γιορτές του Δωδεκαήμερου των Καλενδών. Το να καταργήσει όλες τις προϋπάρχουσες γιορτές με κύρια και προεξέχοντα αυτή της περιόδου των Καλενδών σήμαινε βαθιά ρήξη με το κατεστημένο και ιδιαίτερα με το λαό. Έτσι ξεκίνησε μια σειρά από διαφωτιστικές, προπαγανδιστικές έως και καταδικαστικές ενέργειες,που έφεραν σχετικά αποτελέσματα. Οι τότε ρήτορες της εκκλησίας χαρακτήριζαν τις γιορτές «έργα του διαβόλου» και των «κακοποιών πνευμάτων». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τις κατακεραύνωνε και προέτρεπε τους χριστιανούς να απέχουν από αυτές. «Τίποτε δεν είναι εχθρικότερο προς το πνεύμα του χριστιανισμού, όσο τα συμβαίνοντα κατά τις νύχτες εκείνες», διακήρυττε.

Η γέννηση του Τηλέμαχου

Ο Οδυσσέας κρατά τον Τηλέμαχο στην αγκαλιά

Πότε και πως γεννιέται ο Τηλέμαχος

 Η αναφορά του Τηλέμαχου στην Ιλιάδα είναι χαρακτηριστική, όταν ο Οδυσσέας εξοργισμένος από την συμπεριφορά του Θερσίτη, Β Ιλιάδος, στ.  260 τον κτυπάει με ένα ραβδί και του λέει:
"Να μη αποκαλούν  πατέρα του Τηλέμαχου, αν δεν  σε στείλω πίσω  με κλάματα και πλήγματα  όταν σε ξαναπιάσω να ανοηταίνεις."
Η Οδύσσεια αρχίζει με έναν  Τηλέμαχο που ετοιμάζεται να ενηλικιωθεί και η  γέννηση του Τηλέμαχου, η εφηβική του  ηλικία,  σκιαγραφείται μέσα από  τις πλάγιες σκέψεις του ποιητή.
Είναι χαρακτηριστικές επίσης οι  γεννήσεις θεών και ημιθέων και διάσημων ηρώων  μέσα από την σιωπηλή γνώση της Ελληνικής Μυθολογίας σε γεννήσεις αστεριών και της ονοματοδοσίας τους.
Έτσι έχουμε τη γέννηση του Διόνυσου, του Ηρακλή και τη γέννηση του Απόλλωνα που διηγείται ο Οδυσσέας όταν φθάνει στη  Σχερία συναντώντας τη Ναυσικά, ζ Οδυσσείας στ.160.
Απουσιάζει  η αναφορά στη γέννηση του Τηλέμαχου, αλλά  είναι έντονα φορτισμένη η σκηνή της συνάντησης τους και η αναγνώριση μεταξύ τους.
Δεν ξέρουμε πως  γεννιέται ο Τηλέμαχος, μαθαίνουμε όμως πότε  ενηλικιώνεται  και πως.
Πώς  γεννιέται ένας άνθρωπος;
Όταν το έμβρυο εξέλθει από τη μήτρα και πάρει τη πρώτη αναπνοή.
Πότε ενηλικιώνεται;

'Ολα όσα μπορείς να κάνεις με μια λακ!

Η λακ μπορεί να χρησιμοποιείται για να κρατάτε τα μαλλιά σας στη θέση τους, αλλά ποτέ δεν θα μαντέψετε τι άλλο μπορεί να κάνει!

Μειώστε την πιθανότητα να φύγει πόντος από το καλσόν σας!
Ψεκάστε με λακ το καλσόν στα ακροδάχτυλα, η λακ ενισχύει τους πόντους και τους κάνει να διαρκούν περισσότερο.

Αφαιρέστε το κραγιόν από ύφασμα
Εφαρμόστε τη λακ στο λεκέ από κραγιόν και αφήστε το να καθίσει για λίγα λεπτά. Σκουπίστε το σπρέι και ο λεκές θα φύγει. Στη συνέχεια, πλύνετε το ρούχο σας ως συνήθως.

Διατηρήστε τη λάμψη στα παπούτσια σας
Ψεκάστε ελαφρά με λακ τα παπούτσια σας για να τα διατηρήσετε όπως όταν τα αγοράσατε. Το βερνίκι στα παπούτσια δεν θα φεύγει τόσο εύκολα με αυτή την επικάλυψη!

Κρατήστε τις κουρτίνες σας καθαρές
Θέλετε να κρατήσετε τις κουρτίνες σας σαν καινούριες για ένα διάστημα; Το τέχνασμα είναι να εφαρμόσετε αρκετές στρώσεις από λακ μαλλιών, αφήνοντας κάθε στρώση να στεγνώσει καλά πριν την επόμενη.

Τέσσερις τρόποι για να βγάλετε τα χνούδια από τα ρούχα σας!

\

Όταν ο χρόνος πιέζει και το πουλόβερ είναι μέσα στο χνούδι, τι κάνεις; Βρίσκεις τη λύση εδώ!

1. Σελοτέιπ!
Κόβουμε λίγο σελοτέιπ και το περνάμε με τα 2 χέρια πάνω από το ρούχο – από την πλευρά φυσικά που βρίσκεται η κόλλα. Εάν το χνούδι που έχει πιάσει δεν είναι υπερβολικά πολύ και διάχυτο σε όλο το ρούχο, θα εκπλαγούμε από το πόσο αποδοτική είναι η αυτή η σχεδόν ερασιτεχνική μέθοδος. Το χνούδι κολλάει πάνω στο σελοτέιπ και φεύγει από το ρούχο.

2. Ειδική βούρτσα που αφαιρεί τα χνούδια
Κι όμως υπάρχουν και τέτοιες βούρτσες και μάλιστα είναι πολύ αποτελεσματικές. Βουρτσίζουμε δηλαδή τα ρούχα μας και τα χνούδια κολλάνε πάνω στη βούτσα αφήνοντας το ύφασμα καθαρό.
.

3. Αποχνουδωτής
Πρόκειται για ένα ειδικό μηχάνημα που λειτουργεί με μπαταρίες και αφαιρεί εύκολα χνούδι και τρίχες από τα ρούχα. Είναι αποδοτικό, εύχρηστο και σε χαμηλή τιμή.

Διότι κόσμος σημαίνει δρᾶσις…

Κοσμῶ, δια-κοσμῶ, συμμετέχω, δρῶ, πράττω, ἐνεργῶ, δημιουργῶ, δομῶ κι ὅταν ἀπαιτεῖται, ἐκ τοῦ μηδενὸς ἐπαναδομῶ.
Κοσμῶ δὲν σημαίνει μόνον στολίζω καὶ μετατρέπω ἕναν χῶρο σὲ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦταν.
Κοσμῶ σημαίνει πὼς γίνομαι μέρος τῆς δημουργίας καὶ δρῶ γιὰ νὰ ἀνατρέψω καὶ νὰ ἐπαναδομήσω, ἀκόμη κι ἐὰν ἀπαιτηθῇ νὰ γκρεμίσω πρῶτα καὶ μετὰ νὰ ἐπαναδημιουργήσω.

Ὁ κόσμος μας, αὐτὸς δῆλα δὴ ποὺ σήμερα προστατεύεται ἀπὸ ὅλους μας, γιὰ νὰ μὴν καταῤῥεύσῃ, δὲν εἶναι κάτι κεκοσμημένον ἀλλὰ κάτι σαθρό, ποὺ κινδυνεύουμε, παραμένοντας ἐντός του, νὰ γίνῃ κι ὁ τάφος μας.
Ὁ κόσμος μας θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι κάτι δυναμικό, ἐνεργητικό, δημιουργικὸ κι ὄχι κάτι στατικό, ὅπως τώρα.
Ὁ κόσμος μας ἔπρεπε νὰ μᾶς δίδῃ χαρά, νὰ μᾶς γεμίζῃ πληρότητα καὶ νὰ μᾶς κινητοποιῇ κι ὄχι νὰ μᾶς βαραίνῃ, νὰ μᾶς κουράζῃ καὶ νὰ μᾶς σκοτώνῃ…

Ὁ κόσμος μας, ὅπως τὸν ἀντιλαμβανόμεθα, δὲν ὑπάρχει στὴν πραγματικότητα, διότι πρὸ πολλοῦ κατέῤῤευσε ἀπὸ ἐπαναλαμβανόμενα λάθη. Λάθη καὶ δικά μας, ἀλλὰ κυρίως τῶν (φερομένων ὡς) κρατούντων.
Ὁ κόσμος μας, γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, ἔχει πρὸ πολλοῦ μεταμορφωθεῖ σὲ φυλακή.
Ὁ κόσμος μας δὲν εἶναι πλέον κόσμος ἀλλὰ ἁλυσίδες.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Παραμονή Χριστουγέννων. Μπροστά σε μια καλοστολισμένη βιτρίνα κάποιου κλειστού πλέον καταστήματος, στέκεται ένας άνθρωπος. Πέτα σηκωμένα. Δυνατό  κρύο. Το χιόνι  πέφτει άφθονο. Βρισκόμαστε σε μια μεγαλούπολη της Αμερικής. Ο άνδρας κοιτάζει με θλίψη. Δεν πρόλαβε να χαρεί ξοδεύοντας, ή δεν  είχε χρήματα να αγοράσει; Ποιος ξέρει; Κρατάω το ότι ήταν καλοντυμένος. Καμία σχέση με κλοσάρ.

Η νύχτα προβλέπεται μακριά. Θα πρέπει να ρεβεγιονάρει. Μόνος του. Τόσο οδυνηρό, αλλά και τόσο καλό. Στην Αμερική δεν υπάρχουν φιλίες. Τα φιλικά καλέσματα είναι ψεύτικα, ή για να προωθηθούν επαγγελματικά συμφέροντα. Είναι μια ζούγκλα που επιβιώνει με τις γνωστές ντόπες. Ποτά, ναρκωτικά και δολοφονική αστυνομία. Έτσι περιορίζεται η βία του ανθρώπου που, ή δεν έχει χρήμα και πλημμυρίζει από ζήλια  γι’ αυτόν που έχει, ή έχει, αλλά επειδή τα έχει γευθεί όλα, σαν γνήσια βαριεστημένος, μονίμως φθάνει στα άκρα.

Γιατί όμως περιορίζομαι στην Αμερική; Σάμπως κι εδώ, τα ίδια δεν αρχίζουν σιγά- σιγά να γίνονται; Κι εδώ δεν ρέει άφθονο το ποτό, παντρεμένο με την ψευτιά του λουσάτου ρούχου, του ναρκωτικού και της ψεύτικης ευχής;

Πας στο ρεβεγιόν, πώς να κάτσει μέσα ο Έλληνας; Έχεις να δεις τον διπλανό κάτι μήνες. Πλησιάζει και σε ρωτάει:

« Είσαι καλά;»  Τι να του πεις;

«Ρε μαλάκα, αν δεν ήμουν καλά, εδώ θα ήμουν;>>.  Κι αυτό, αν είσαι καλά.  Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, μ’ αυτόν θα το μοιραστείς, που έχεις να τον δεις τόσο καιρό, και μάλιστα τώρα, την στιγμή του ρεβεγιόν;

Η ψευτιά των Χριστουγέννων. Που πρακτικά είναι η κορύφωση της ψευτιάς της κοινωνικής συνύπαρξης. Να γουστάρεις να πηδήξεις τη γυναίκα του <<φίλου>>, που έχει εμφανισθεί ξώβυζη ή ξώμπουτη, και να το παίζεις χαρούμενος που σε συνοδεύει η γυναίκα σου μετά από 30 χρόνια γάμου, ή μια φτηνιάρα που τελικά αυτή σου κάθισε. Να ζηλεύεις το σπίτι που είσαι καλεσμένος και δεν θα μπορέσεις ποτέ  να ανταποδώσεις την υποχρέωση. Να ξέρεις ότι είσαι μπατίρης, διακοσμητικό στοιχείο της δεξίωσης και να κάνεις τον επιτυχημένο. Νάσαι σ΄ένα νυχτερινό μαγαζί , καθισμένος  σε τραπέζι, πρακτικά πιο κοντά στο parking παρά στην πίστα. Να φλέγεσαι από κακία και να προσποιείσαι. Και μετά να πλάθεις το μύθο σου. Πόσο ωραία πέρασες όλη την περίοδο των γιορτών. Ευτυχώς που τις ξεπερνάμε λέω εγώ, μπας και γίνει και καμιά αυτοκριτική για του χρόνου.

Τους Ιλλουμινάτι βλέπουν οι “συνωμοσιολόγοι” πίσω από τον θάνατο του Τζορτζ Μάικλ

Γέμισαν τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ με την είδηση του θανάτου του Τζορτζ Μάικλ

Του “θρύλου” της ποπ. Του “μεγάλου” καλλιτέχνη. Και να οι άγνωστες πτυχές, στιγμές, σκέψεις, απόψεις, ταξίδια – ξαφνικά όλα σήμερα τα θυμήθηκαν. Και στεναχώρια μεγάλη από τον φίλο του και ομοϊδεάτη τον Έλτον Τζον και την άλλη, την Μαντόνα.

Πρώτον μεγάλο καλλιτέχνη δεν τον λες, γιατί αν τον πεις δεν ξέρεις τι είναι καλλιτέχνης ή τι σημαίνει μεγάλος. Ένα εμπορικό κατασκεύασμα, από αυτά που υπογράφουν τη συμφωνία και κάποια στιγμή τους έρχεται ο λογαριασμός εκεί που δεν το περιμένουν.

«Με μεγάλη μας θλίψη επιβεβαιώνουμε ότι ο αγαπημένος μας γιος, αδελφός και φίλος Τζορτζ πέθανε ειρηνικά στο σπίτι του τα Χριστούγεννα», ανακοίνωσε ο ατζέντης του τραγουδιστή.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Κυριάκος Παναγιώτου, γιος Κύπριου και Βρετανίδας, και έγινε γνωστός με το συγκρότημα Wham!, το οποίο ίδρυσε με τον Άντριου Ρίτζλεϊ το 1981. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί, αλλά ετοίμαζε ένα νέο άλμπουμ, με τον Βρετανό μουσικό παραγωγό Naughty Boy.

Πέθανε στο σπίτι του, στο Γκόρινγκ του Όξφορντσιρ και η αστυνομία θεωρεί τον θάνατό του ανεξήγητο αλλά όχι ύποπτο. Η ανακοίνωση της αστυνομίας:

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.!!!!!

Άγνωστο πλάσμα Συλλαμβάνεται από κάμερα σε δασώδη περιοχή στην  Βιρτζίνια των ΗΠΑ!!!!

Ο Rob Shaw ( Ρομπ Σόου  ) τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες με μια από τις 5  φωτογραφικές μηχανές που είχε αφήσει σε κάποια μονοπάτια σε δασώδη περιοχή τις Βιρτζίνια!!!! Η κάμερα ήταν τοποθετημένη στο δάσος .

Δεν έχει καμία ιδέα για το τι είναι αυτό που φωτογράφησε, αλλά τα μεγάλα μάτια του  κάνουν το όλο ζήτημα  αρκετά ενδιαφέρον!!!! Εσάς ποια είναι η γνώμη σας για αυτό που βλέπετε!!;!!

ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΚΟΥΤΙΑΣ!!!!

Τι είδους ζώου μπορεί να είναι αυτό !:! Ένα αρπακτικό, σαν αδηφάγος!;! Οι επιστήμονες μέχρι στιγμής δεν μπορούν να απαντήσουν σε αυτό αλλά και το DNA  του ζώου είναι τελείως άγνωστο!!!!

Μια θεωρία λέει ότι μπορεί να είναι ένας αρχαίος αδηφάγος, ένα σαρκοφάγο θηλαστικό που μοιάζει με μια μικρή αρκούδα!!!!

Το παράξενο αυτό αρχαίο πλάσμα βρέθηκε σε ορυχείο διαμαντιών στο  Udachny ( Ουντάχγι )  περιοχή Mirninsky  ( Μιρνίσκι – https://en.wikipedia.org/wiki/Mirninsky_District  ) στην  Γιακουτία, επίσης γνωστή ως η Δημοκρατία των Σαχά!!!!  Οι ανθρακωρύχοι διαμαντιών  που την έφεραν στο φως είπαν ότι πρόκειται για ένα είδος μιας μούμιας κάποιου είδους δεινοσαύρου!!!!

Οι ειδικοί είναι λιγότερο βέβαιοι, και θέλουν να μελετήσουν πιο προσεκτικά το άγνωστο μίνι-τέρας!!!! Μια θεωρία είναι ότι είναι μια αδηφάγος, ένα σαρκοφάγο θηλαστικό που μοιάζει με μια μικρή αρκούδα!!!! Προς το παρόν, κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι είναι παρόλες τις εξετάσεις που έγιναν!!!!

3 ευχές με τη δύναμη των θετικών δηλώσεων

#1 Επιλέγω σχέσεις που με κάνουν ευτυχισμένο! Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που αναζητώ στις σχέσεις μου. Και η ευτυχία είναι το πρώτο. Ο στόχος μου είναι να διατηρώ φιλίες με ανθρώπους, των οποίων τα λόγια και οι πράξεις συμβάλλουν σε ένα θετικό τρόπο ζωής. Το δέσιμό μας είναι δυνατό και διαρκεί στο χρόνο. Οι φίλοι μου προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, όμως όλοι έχουν κάτι κοινό: είναι θετικοί. Αυτό το χαρακτηριστικό με έλκει σε αυτούς και είναι το βασικό κριτήριο επιλογής μου. Η ενέργειά μου ενώνεται μοναδικά με τη δική τους. Επιλέγω φίλους που ενδιαφέρονται για την ευημερία μου. Έχοντας ειλικρινείς ανθρώπους στο πλευρό μου νιώθω ασφαλής και προστατευμένος. Η σκέψη τους και το νοιάξιμό τους με κάνουν να νιώθω τη θέρμη της αγάπης. Ανταποδίδω, προσφέροντας τη φροντίδα μου. Οι σχέσεις μου με κάνουν να νιώθω πληρότητα όταν υπάρχουν ουσιαστικές και γεμάτες νόημα συζητήσεις μεταξύ μας. Μου αρέσει να ξέρω ότι ότι ο άλλος έχει ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Αναζητώ σχέσεις με ανθρώπους που μου επιτρέπουν να εκφράζω τη γνώμη μου ελεύθερα. Η αποδοχή είναι μια έμπρακτη απόδειξη του πόσο ανοιχτός είναι κάποιος. Είμαι ευτυχισμένος όταν συναντώ ανθρώπους που σέβονται την δική μου οπτική σαν να ήταν δική τους. Όταν μοιράζομαι κοινά ενδιαφέροντα με τους φίλους μου, αυτό με κάνει ευτυχισμένο.

Γιατί αξίζει να πληρώνεις το τίμημα του να είσαι ο εαυτός σου;

O Carl Rogers μέσω της προσωποκεντρικής θεραπείας, απαντά.

---

«Το να είσαι ο εαυτός σου» δεν είναι πάντα εύκολο. Προϋποθέτει να είσαι ειλικρινής με αυτό που είσαι: με το πώς σκέφτεσαι, πώς αισθάνεσαι και πώς πράττεις και μερικές φορές αυτή η επιλογή μπορεί να απομακρύνει τους άλλους ανθρώπους από δίπλα σου.

Το να είσαι ο εαυτός σου συνοδεύεται σχεδόν πάντα από κάποιο κόστος. Οι άλλοι θα αντιληφθούν ποιος πραγματικά είσαι και θα σε κρίνουν. Σε κάποιους ανθρώπους θα αρέσεις, σε μερικούς όχι και πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα νοιάζονται καν για σένα.

Στο γνωστό βιβλίο “On Becoming A Person: A Therapist’s View of Psychotherapy”, ο Carl Rogers αναλύει σε βάθος τη σημασία του να είσαι αληθινός και αυθεντικός με τον εαυτό σου και γιατί μερικές φορές αυτό δεν είναι πάντα μια εύκολη και ευχάριστη εμπειρία.

«Στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρωπους, έχω διαπιστώσει ότι, μακροπρόθεσμα, δεν με βοηθά να ενεργώ σαν να είμαι κάποιος που δεν είμαι πραγματικά. Δεν με βοηθά να ενεργώ ήρεμα και με ευχάριστη διάθεση, όταν στην πραγματικότητα είμαι θυμωμένος και θέλω να εκφράσω την άποψή μου. Δεν με βοηθά όταν συμπεριφέρομαι σαν να γνωρίζω τις απαντήσεις και στην πραγματικότητα δεν τις γνωρίζω. Δεν με βοηθά να ενεργώ σαν ένα στοργικό άτομο, όταν στην πραγματικότητα, εκείνη τη στιγμή, αισθάνομαι επιθετικότητα. Δεν με βοηθά να ενεργώ με απόλυτη βεβαιότητα, αν στην πραγματικότητα νιώθω φόβο και αβεβαιότητα».

Το άνοιγμα στους άλλους για το ποιος πραγματικά είσαι, σημαίνει ότι είσαι ανοιχτός να δείχνεις τόσο τις «καλές» όσο και τις «αμφιλεγόμενες» πτυχές του εαυτού σου, το οποίο μπορεί να είναι επώδυνο, αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι θα σε γνωρίσουν και θα σε καταλάβουν καλύτερα.

Έτσι λοιπόν, οι άνθρωποι που σε συμπαθούν, θα σε συμπαθούν για αυτό που πραγματικά είσαι και όχι για αυτό που προσποιείσαι ό,τι είσαι. Επίσης, προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση μία πραγματική σχέση με κάποιον που «σε καταλαβαίνει», απ’ ό,τι εκατό σχέσεις που στηρίζονται στο ψέμα.

Η ασθένεια είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης εκείνων των στιγμών στις οποίες δρούμε χωρίς αγάπη

Η ασθένεια είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης εκείνων των στιγμών στη ζωή μας στις οποίες δρούμε χωρίς αγάπη, μιλάμε χωρίς αγάπη, σκεφτόμαστε χωρίς αγάπη, παίζουμε χωρίς αγάπη. Αυτές οι στιγμές στη ζωή μας συσσωρεύονται ή έχουν συσσωρευτεί στη διάρκεια των ζωών και τελικά συγκεντρώθηκαν, συσσώρευσαν τον εαυτό τους στο σώμα μας. Έγιναν αποσυνθετικοί παράγοντες στο σώμα μας, η πηγή της ασθένειας και διάφορων παθήσεων.

Η ασθένειά σας είναι το αποτέλεσμα της παραβίασης του κανόνα της αγάπης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε πολύ, πολύ παλιούς αιώνες, στα Βεδικά χρόνια, στα χρόνια των Ουπανισάδων, στην αρχαία Χαλδαία, την Ασσυρία, και σε άλλα μέρη, όταν ένα άτομο αρρώσταινε, oι άλλοι τον λυπόντουσαν και νόμιζαν ότι ήταν το αποτέλεσμα της αμαρτίας.

Τι είναι η αμαρτία; Υπάρχει μόνο μια αμαρτία - αν απορρίψετε την αγάπη, αμαρτάνετε.

Αν κάποιος αρχίζει να κουτσομπολεύει και να συκοφαντεί, ή εάν η καρδιά του είναι γεμάτη ζήλια και εκδίκηση, λέω, "Έρχεται ασθένεια." Δύο μήνες αργότερα, δύο χρόνια αργότερα, η ασθένεια είναι εκεί, διότι οι συνέπειες του μίσους συσσωρεύονται. Αν κάποιος είναι διορατικός θα δει πώς οι άνθρωποι σιγά-σιγά συσσωρεύουν σκοτεινά σημεία στην αύρα τους, και αυτά τα σκοτεινά σημεία είναι φωλιά των μελλοντικών ασθενειών.

Όταν αγαπάς τον εαυτό σου πάρα πολύ, γίνεσαι μια πληγή στο σώμα της ανθρωπότητας

Ερώτηση: Μπορείτε να εξηγήσετε τη δήλωση ότι δεν μπορεί κανείς να αγαπά κάποιον άλλο, αν δεν μπορεί να αγαπά τον εαυτό του.

Απάντηση: Τελικά, όταν αγαπάς τον εαυτό σου πάρα πολύ, γίνεσαι μια πληγή, ένας καρκίνος στο σώμα της ανθρωπότητας. Όλα τα προβλήματα συμβαίνουν όταν ένα μέλος της οικογένειας αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους. Συμβαίνει το ίδιο στην ομάδα.

Πώς φεύγει η ουσία της αγάπης απ' τα σώματα

Κάθε φορά που σκέφτεστε με μίσος, μιλάτε με μίσος, δράτε με μίσος, καταστρέφετε την αύρα σας. Αν στο μέλλον σας βάλουν μπροστά από εκείνα τα μεγάλα μηχανήματα, τα οποία πρόκειται να έρθουν, αμέσως οι επιστήμονες θα πουν ότι υπάρχει ένα σημείο στο νοητικό σώμα σας που εκφυλίζεται, και πηγαίνει προς τον καρκίνο. Όλες οι ασθένειες ξεκινούν από τις υψηλότερες σφαίρες, γιατί όταν η αγάπη εξατμίζεται, το σκοτάδι έρχεται. Δεν υπάρχει κενό μέσα σας. Όταν η αγάπη έρχεται, το μίσος φεύγει.

Η απουσία της αγάπης είναι η παρουσία του θυμού, του φόβου, του μίσους, της ζήλιας, της εκδίκησης, της προδοσίας, της συκοφαντίας, της ματαιοδοξίας, του εγώ, του φανατισμού, της χωριστικότητας, της απληστίας, των εγκλημάτων και των πολέμων. Αποκαλώ αυτά τα δεκατέσσερα τα κακά που κάνουν την ανθρωπότητα δυστυχισμένη, τις οικογένειες δυστυχισμένες, τον άνθρωπο δυστυχισμένο, τις ομάδες δυστυχισμένες. Δεν έχει σημασία αν μόνο ένα ή δύο από αυτά υπάρχουν, είναι σαν χταπόδι το ένα σε σχέση με το άλλο. Προσκαλούν το ένα τον άλλο.

Το βαλς των Χριστουγέννων

Μελαγχολία, θλίψη, κατάθλιψη σε αντιδιαστολή με την ομορφιά των Χριστουγέννων.

Τα έντονα χρώματα, οι υπερβολικοί στολισμοί, τα πολλά φώτα, οι μυρωδιές από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, κάποιους ανθρώπους δεν καταφέρνουν να τους συνεπάρουν και να χορέψουν στο ρυθμό των Χριστουγέννων. Μήπως επειδή δεν έχουν παρτενέρ; Το βαλς των Χριστουγέννων απαιτεί συντροφιά. Δεν είναι χορός μοναχικός. Και αυτό στοιχίζει σε θετικό συναίσθημα πολλούς ανθρώπους αυτές τις μέρες. Άλλοι πάλι κρύβονται καλά μέσα στα λαμπερά φορέματα και τα ακριβά κοστούμια. Θέλω να πιστεύω πως αυτοί δεν είναι και τόσο πολλοί.

Άνθρωποι μόνοι και σε μια εποχή που πλέον δεν μπορούν να έχουν ούτε τα απαραίτητα. Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους ή παιδιά που έχασαν τους γονείς τους. Άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους. Και είναι πάρα πολλοί αυτοί. Μήπως τελικά υπάρχει κι αυτή η πλευρά τούτων των ημερών; Μήπως τελικά δεν απευθύνομαι στους λίγους, αλλά στους πολλούς; Τι νόημα μπορούν να έχουν τα στολίδια και τα λαμπιόνια γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Κανένα απολύτως. Αντιθέτως, μπορεί να νιώσουν και χειρότερα. Αναρωτιέσαι γιατί;  Γιατί ενώ γύρω τους βλέπουν ανθρώπους χαρούμενους, εκείνοι βιώνουν τη δική τους απώλεια. Οι ευχάριστες αναμνήσεις από προηγούμενα Χριστούγεννα έρχονται και κατακλύζουν τη σκέψη τους και το πένθος βρίσκει το χώρο του να επανέλθει. «Τι νόημα έχουν τα Χριστούγεννα αν δεν έχεις τους δικούς σου ανθρώπους κοντά σου;», σκέφτονται.

Λάμψη, μυρωδιές, χρώματα κι αρώματα. Αυτά είναι που πρέπει να συνοδεύουν τα Χριστούγεννα. Όλα είναι χαρούμενα. Ή μήπως έτσι δείχνουν; 

Γιατί θα παντρευτείτε τον λάθος άνθρωπο

Είναι ένα από τα πράγματα, που φοβόμαστε ότι θα μπορούσε να συμβεί και σε εμάς. Προσπαθούμε πολύ να το αποφύγουμε. Και όμως συνεχίζουμε να το κάνουμε: να παντρευόμαστε το λάθος άτομο.

Εν μέρει, αυτό συμβαίνει γιατί όταν προσπαθούμε να πλησιάσουμε τους άλλους, αναδύεται μία σειρά από προβλήματα. Φαινόμαστε φυσιολογικοί μόνο σε όσους δεν μας γνωρίζουν πολύ καλά. Σε μια σοφότερη κοινωνία, που θα είχε περισσότερη επίγνωση από τη δική μας, η σίγουρη ερώτηση στο πρώτο ραντεβού θα ήταν: «Και πως έγινες τρελός;»

Ίσως έχουμε μια λανθάνουσα τάση να γινόμαστε έξαλλοι όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας, ή να χαλαρώνουμε μόνο όταν δουλεύουμε. Ίσως μας είναι δύσκολο να νιώσουμε οικειότητα μετά το σεξ ή να μη μιλάμε όταν αντιμετωπίζουμε ταπείνωση. Κανείς δεν είναι τέλειος. Το πρόβλημα είναι ότι πριν από το γάμο, σπάνια ασχολούμαστε με τις εσωτερικές μας πολυπλοκότητες. Κάθε φορά που οι περιστασιακές μας σχέσεις απειλούν να αποκαλύψουν τις αδυναμίες μας, κατηγορούμε τους συντρόφους μας για αυτό και χαλαρώνουμε για την υπόλοιπη ημέρα. Όσο για τους φίλους μας, δεν ενδιαφέρονται αρκετά για να μας διαφωτίσουν. Ένα από τα προνόμια της μοναχικότητας είναι, ως εκ τούτου, η ειλικρινής εντύπωση ότι είμαστε πραγματικά αρκετά εύκολοι χαρακτήρες για να ζήσει κάποιος μαζί μας.

Οι σύντροφοί μας δεν έχουν μεγαλύτερη αυτοεπίγνωση. Προσπαθούμε φυσικά, να τους καταλάβουμε. Επισκεπτόμαστε τις οικογένειές τους. Εξετάζουμε τις φωτογραφίες τους, συναντάμε τους παλιούς φίλους τους. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αίσθηση ότι τους έχουμε γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο γάμος καταλήγει ως ένα ελπιδοφόρο, γενναιόδωρο, απείρως ευγενικό τυχερό παιχνίδι που παίζεται από δύο ανθρώπους που δεν ξέρουν ακόμα ποιοι είναι οι ίδιοι ή ποιος θα μπορούσε να είναι ο άλλος, δεσμεύοντας τους ιδίους σε ένα μέλλον που δεν μπορούν να συλλάβουν και έχοντας αποφύγει προσεκτικά την έρευνα ο ένας για τον άλλο.