Ο Γουτεμβέργιος απέθανε. Ζήτω ο Ζουκερβέργιος!

«Το μέσο είναι το μήνυμα.»
Μάρσαλ Μακ Λούαν

Σύμφωνα με την Επιστήμη του Χάους «μικρές μεταβολές στις αρχικές συνθήκες ενός χαοτικού συστήματος προκαλούν μεγάλες αλλαγές στην επακόλουθη συμπεριφορά του».

Ένα τέτοιο σύστημα, χαοτικό, είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Και μια τέτοια «μικρή μεταβολή» έγινε τo 1455, όταν ο Γουτεμβέργιος (Gutenberg) τύπωσε το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, 180 αντίτυπα της Βίβλου.

Η τεχνολογία της τυπογραφίας (μαζί με την «ανακάλυψη» της Αμερικής) όχι μόνο οριοθετεί την Αναγέννηση, αλλά την πυροδότησε. Ο κόσμος άλλαξε, όχι γιατί άλλαξε το μήνυμα, αλλά γιατί άλλαξε το μέσο.

Η Βίβλος του Γουτεμβέργιου περιείχε ακριβώς τις ίδιες λέξεις, ακριβώς το ίδιο μήνυμα, με τις Βίβλους που αντέγραφαν οι μοναχοί. Όμως το νέο μέσο, επειδή ήταν φτηνό και ανεξέλεγκτο, απελευθέρωσε τη γνώση, την έκανε προσιτή σε όλους. Και όταν η πληροφορία διαδίδεται ελεύθερα προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις ανυπολόγιστης δυναμικής.

Χάρη στην τυπογραφία διαδόθηκαν οι ηλιοκεντρικές ιδέες του Κοπέρνικου (De Revolutionibus – 1543) που σίγουρα κανείς μοναχός δεν θα δεχόταν να αντιγράψει. Και μόνο έτσι θα μπορούσε να αγαπηθεί ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες (1605), το πρώτο μυθιστόρημα που εκτυπώθηκε.

Το μέσο δεν είναι το μήνυμα, το μέσο αλλάζει το μήνυμα.

Η τέχνη του να νιώθει κανείς ευτυχισμένος μόνος του

Όλοι όσοι έχουν βρεθεί σε σχέση, και ειδικά μακροχρόνια, έχουν κατανοήσει κάτι πολύ σημαντικό: ότι κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί για τις πράξεις των άλλων. Παρόλο που το να είσαι με κάποιον και να μοιράζεσαι τις στιγμές σου μαζί του είναι από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή, η ικανότητα να νιώθει κανείς αυτάρκης και χαρούμενος με τον ίδιο του τον εαυτό, είναι κάτι που πρέπει να το αναπτύξει οπωσδήποτε για χάρη της παντοτινής του ευτυχίας.

Το σίγουρο είναι πως δεν γίνεται να ελέγξετε τις πράξεις των άλλων, μπορείτε όμως να ελέγξετε τις αντιδράσεις σας σε αυτές και να αποφασίσετε με ποιο τρόπο επιθυμείτε να ζήσετε τη ζωή σας.

Το να είσαι μόνος δεν σημαίνει να νιώθεις μοναξιά

Όταν καταφέρνει κάποιος να νιώθει καλά με τον εαυτό του όντας μόνος του, αυτομάτως σταματά να εξαρτά τη διάθεση και τη συμπεριφορά του από τους άλλους. Με το να είσαστε, λοιπόν, περισσότερο ανεξάρτητοι μπορείτε κάλλιστα να είστε πιο επιλεκτικοί με τους ανθρώπους που σας πλαισιώνουν, βελτιώνοντας την ποιότητα των σχέσεών σας. Επίσης, νιώθοντας εσείς πιο ανεξάρτητοι, δεν έχετε ανάγκη να εξαρτώνται άλλοι από εσάς και σέβεστε τη μοναδικότητά τους. Έτσι, τους αφήνετε το περιθώριο να καλλιεργήσουν τη δική τους αυτοεκτίμηση, χτίζοντας μια σχέση σε υγιή και σταθερά θεμέλια.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ – ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Ο πόλεμος έγινε αναπόφευκτος, τον ετοίμασε με μια ακούραστη υπομονή επιστρατεύοντας όλες τις ικανότητες ενός προνοητικού πνεύματος. Δίνοντας στους Θρόνους και τις Κυριότητες το ρόλο των Χαλύβων και των Κυκλώπων, έβγαλε από τα γύρω βουνά σίδερο που τ’ αγαπούσε περισσότερο από το χρυσάφι κι έφτιαξε όπλα μέσα στις σπηλιές τ’ ουρανού. Ύστερα συγκέντρωσε στις έρημες, πολικές πεδιάδες μυριάδες Πνεύματα, τα όπλισε και τα γύμνασε...

Παρόλο που όλη αυτή η επιχείρηση ήταν μυστική ήταν πολύ μεγάλη για να μη την πάρει είδηση ο Θεός. Μπορούμε να πούμε πως από πάντα την περίμενε και τη φοβόταν επειδή είχε κάνει την κατοικία του ένα φρούριο και τους αγγέλους του στρατιώτες, κι έδινε στον εαυτό του τ’ όνομα του Θεού των Στρατιών. Ετοίμασε τους κεραυνούς του. Πάνω από τα μισά τέκνα των ουρανών του έμεναν πιστά. Έβλεπε να συνωστίζονται γύρω του ψυχές υπάκουες και καρδιές υπομονετικές. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ που δε γνώριζε φόβο ανέλαβε την αρχηγία αυτών των πειθήνιων κοπαδιών.

Ο Εωσφόρος μόλις είδε πως η στρατιά του δε γινόταν να μεγαλώσει παραπάνω την οδήγησε ορμητικά εναντίον του εχθρού και υποσχόμενος στους αγγέλους του πλούτη και δόξα βάδισε επικεφαλής τους κατά του Όρους που φέρει στην κορυφή του το θρόνο του σύμπαντος. Τρεις ολόκληρες μέρες πετούσαμε πάνω από τις αιθέριες πεδιάδες. Πάνω από τα κεφάλια μας κυμάτιζαν τα μαύρα λάβαρα της εξέγερσης.

Ήδη το Όρος του Κυρίου διαγραφόταν ρόδινο μες στο φως της ανατολής κι ο αρχηγός μας αναμετρούσε με το βλέμμα τα αστραποβόλα τείχη. Κάτω από τα ζαφειρένια τείχη απλώνονταν οι εχθρικές γραμμές που άστραφταν από χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες ενώ εμείς πορευόμαστε καλυμμένοι με μπρούντζο και σίδηρο. Οι γαλαζοκόκκινες σημαίες τους ανέμιζαν και οι αιχμές των δοράτων τους αστραποβολούσαν. Σε λίγο οι δυο στρατιές δε χωρίζονταν παρά από μια μικρή λουρίδα άδειας γης που η θέα της έφερνε ρίγος και στους πιο θαρραλέους με τη σκέψη πως εκεί μέσα σε μια αιματηρή συμπλοκή θα παιζόταν η τύχη τους.

Ξέρετε βέβαια πως οι άγγελοι δεν πεθαίνουν. Αλλά όταν το ατσάλι, το σίδερο, η διαμαντένια αιχμή ή η φλόγινη ρομφαία ξεσκίζουν το αιθέριο σώμα τους νιώθουν ένα πόνο πολύ χειρότερο απ’ αυτόν που θα ’νιωθαν οι άνθρωποι επειδή η σάρκα τους είναι πιο εκλεκτή κι αν καταστραφεί κάποιο βασικό όργανό τους τότε πέφτουν αναίσθητοι, αποσυντίθενται αργά, μετασχηματίζονται σε νέφη κι αρμενίζουν αναίσθητοι, σκόρπιοι γι’ ατέλειωτα χρόνια μέσα στον παγερό αιθέρα. Κι όταν τέλος ξαναπαίρνουν το πνεύμα και τη μορφή τους δεν ξαναβρίσκουν πια όλη τη μνήμη της περασμένης τους ζωής.

Γραφικός χαρακτήρας: Τι αποκαλύπτει για την προσωπικότητά σας – Κάντε το κουίζ!

Η μελέτη και ανάλυση του γραφικού χαρακτήρα είναι γνωστή ως γραφολογία και αναπτυχθεί για εκατοντάδες χρόνια. Οι επαγγελματίες γραφολόγοι συμμετέχουν σε πολλές αστυνομικές και δικαστικές υποθέσεις, αφού οι κρίσεις τους είναι καίριες για υπόπτους και εγκλήματα.

Ο γραφικός χαρακτήρας είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την εξακρίβωση μιας πλαστής υπογραφής για παράδειγμα. Οι γραφολόγοι ελέγχουν επίσης αν ένα αυτόγραφο σημείωμα είναι αυθεντικό, ή όχι. Ορισμένοι αναλυτές χειρογράφων μελετούν, επίσης, τον τρόπο γραφής για τον προσδιορισμό ορισμένων χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του γράφοντος.

Γραφικός χαρακτήρας: Ποια είναι η σχέση του με την προσωπικότητα του γράφοντος

Σύμφωνα με γραφολόγους σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν ελάχιστα συμπεράσματα που ΔΕΝ μπορούν να εξάγουν από τον τρόπο γραφής ενός ατόμου! Από ζητήματα φυσιολογίας, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, μέχρι χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η κυριαρχία, η επιθετικότητα και η σχιζοφρένεια, ένας γραφολόγος μπορεί να “διαγνώσει” τα πάντα από ένα σας χειρόγραφο και μόνο! Τα πάντα, από το μέγεθος των γραμμάτων σας και το πόσο κοντά είναι η μία λέξη στην άλλη, μέχρι το σχήμα των γραμμάτων και η πίεση επάνω στο χαρτί μπορούν να αποκαλύψουν περίπλοκες λεπτομέρειες της προσωπικότητάς σας.

Εδώ είναι μερικά από τα πιο κοινά χαρακτηριστικά που αποκαλύπτει ο γραφικός χαρακτήρας ενός ατόμου σε έναν ειδικό γραφολόγο.

>>>Κάντε ΕΔΩ ένα σύντομο κουίζ για το τι δείχνει ο δικός σας γραφικός χαρακτήρας για την προσωπικότητά σας<<<

Eurostat: Σχεδόν 4 εκατομμύρια Έλληνες στα όρια της φτώχειας

Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008. Στην ΕΕ, το αντίστοιχο ποσοστό επανήλθε το 2015 στα επίπεδα του 2008, δηλαδή στο 23,7% (118,8 εκατ. Άνθρωποι).

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω προβληματικές καταστάσεις: Είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά»).

Παράδειγμα απρόβλεπτης ανθρώπινης συμπεριφοράς

Πολλοί θα θυμούνται τη δίκη του Λαβαλέτ που έγινε κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης. Στην υπόθεση αυτή έλαβε χώρα ένα περιστατικό το οποίο καλό θα είναι να συγκρατήσουμε. Ο κόμης Λαβαλέτ είχε δεχτεί τη γενική διεύθυνση των δικαστηρίων όταν ήταν με το μέρος της Αυλής. Όταν τον παρέπεμψαν σε δικαστήριο, η τύχη του ήταν βέβαιη. Όταν του έδωσαν τον κατάλογο με τα ονόματα των ενόρκων, μόνο ένα όνομα του ήταν γνωστό. Ήταν το όνομα κάποιον κυρίου Ερόν ντε Βιλφός, ο οποίος ήταν στο Συμβούλιο του Κράτους και τον οποίο είχε βοηθήσει όταν κι εκείνος ήταν σύμβουλος εκεί. Η χαρά του ΛαΒαλέτ ήταν μεγάλη, επειδή ήταν σίγουρος πως ο Βιλφός θα έπαιρνε το μέρος του. 

Πάλι τα Κανονίζουν οι Τούρκοι - Αφήνουν τους Ρώσους και Τάζουν στους Αμερικανούς - Τα Δίνουν Όλα για να Μπούνε στην Μοσούλη ...

Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος 

 

OI ΑΡΧΗΓΟΙ ΕΔ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΧΘΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Η απόφαση για έναρξη της επιχείρησης απελευθέρωσης της Μοσούλης από τον ISIS, με συμμετοχή του Ιρακινού στρατού και των μελών της εθνικής αστυνομίας, που σύμφωνα με ανακοίνωση του πρωθυπουργού του Ιράκ, ΑλΑμπάντι, αποκλειστικά θα εισβάλουν στην πόλη, αλλά και την βοήθεια των Μονάδων Κινητοποίησης του λαού, αλλά και παραστρατιωτικών δυνάμεων Σιιτών, στις οποίες περιλαμβάνονται και Σουνίτες, Χριστιανοί και άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, όπως και περιφερειακή ενίσχυση από τους Κούρδους Πεσμεργκα, φαίνεται δεν άρεσε καθόλου στους Τούρκους οι οποίοι επέμεναν με θρασύτητα να πάρουν μέρος στην επιχείρηση με τους 3000 σουνίτες που έχουν εκπαιδεύσει στη βάση Bashiqa, ανατολικά της Μοσούλης και μάλιστα ζητούν επίμονα, μετά την απελευθέρωση να μείνουν εκεί ως αστυνομική δύναμη. Δηλαδή ενώ ο Ιρακινός Πρωθυπουργός επίσημα ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θεωρεί τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στη χώρα του παράνομες και δυνάμεις κατοχής, εναντίον των οποίων θα αγωνιστεί για την απελευθέρωση της χώρας του, όπως κάνει και για τον ISIS, οι Τούρκοι επιμένουν να πάρουν μέρος στην επιχείρηση και μάλιστα ο Τούρκος αρχηγός ενόπλων δυνάμεων Στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, επισκέφθηκε τον ομόλογο του στην Ουάσιγκτων Στρατηγό Τζο Ντάνφορντ ειδικά για αυτό τον σκοπό. Δεν ξέρουμε ακόμα τι του έταξε προκειμένου να πετύχει αυτό τον σκοπό του ο Τούρκος απεσταλμένος του Ερντογάν, πάντως είναι σίγουρο ότι κάποιο από τα ανταλλάγματα θα αφορά την συνεργασία με την Ρωσία. Σιγά μη μένανε πιστοί οι Τούρκοι στον Πούτιν και φυσικά έπεται και συνέχεια.

Έτσι, η επιχείρηση για την απελευθέρωση της Μοσούλης έχει ξεκινήσει ενώ σε ανακοίνωση του ο αλΑμπάντι ανέφερε ότι "Ανακοινώνω σήμερα την έναρξη αυτών των ηρωικών επιχειρήσεων, που στόχο έχουν να σας απελευθερώσουν από την αγριότητα και την τρομοκρατία του ISIS. Με τη θέληση του Θεού, θα συναντηθούμε σύντομα στο έδαφος της Μοσούλης, όπου όλοι μαζί θα γιορτάσουμε την ελευθερία".

Με αυτούς θα τον αλλάξουμε τον κόσμο

Γεια σου φίλε μου. Σου γράφω από τις Κυκλάδες αυτή τη φορά. Κάνω μια οκτωβριανή κρουαζιέρα -αφού η επανάσταση αργεί ακόμα- διάλειμμα από την ολλανδική παραγωγικότητα. Τώρα λοιπόν που πέρασε το καλοκαίρι, βλέπεις την πραγματική ζωή των ανθρώπων αυτών, που χρόνια τώρα τους μπούκωσαν τουρισμό και μεζονέτες.

Σου γράφω λοιπόν για τους άλλους.

Σου γράφω για αυτόν στην φωτογραφία.

Αυτόν που κόντρα στις μελέτες για την ελληνική οικονομία, τις κινήσεις της κυβέρνησης, την ΕΕ και κάθε άλλο διάολο, κατεβαίνει στη μικρή χαράδρα, σκάβει τον άνυδρο τόπο και φυτεύει 4 συκιές σε 20 τετραγωνικά γη.

Είμαι σίγουρος πως δεν έκανε καμιά μελέτη, δεν πήγε σε κανέναν σύμβουλο επιχειρήσεων και ξέρει πως κι αν δεν πουλάει σύκα, τουλάχιστον θα τρώει.

Λίγες μέρες στις Κυκλάδες κι αν έχεις μάτι ανοιχτό, βλέπεις ένα κόσμο που έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πως τελικά θέλει κόπο, όχι τρόπο.

Θέλει κόπο και συνεργασία.

Σε κάθε γωνιά βρήκα και έναν που άφησε τη δουλειά του για να δουλέψει την γη σε έναν τόπο χωρίς νερό.

Βρήκα μια άλλη που αφήνει την δουλειά της για λόγους ηθικούς, κι ας ξέρει τι βουνό θα βρει μπροστά της.

Βρήκα δυο άλλους που τρέχουν την εταιρεία τους, κυνηγώντας την σωστή δουλειά και την καλή συνεργασία αντί για τον μεγάλο πελάτη και το εύκολο κέρδος.

Βρήκα τρεις καθηγητές που σκάνε να βρουν τρόπους να δώσουν κίνητρα στα παιδιά τους. Παιδιά τους τα λέγανε όχι μαθητές.

Βρήκα και παλιούς φίλους που λέγανε «πώς να κάνεις οικογένεια σε αυτήν την κατάσταση» και κάνανε οικογένεια και δεν τους καίγεται καρφί.

Γιατί η Ελλάδα δεν βγήκε από το ευρώ το 2010;

Δεν έχω καμία αμφιβολία πως το ερώτημα που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα θα είναι γιατί δεν βγήκε η Ελλάδα από το ευρώ το 2010 που χρεοκόπησε.

Ακόμα κι αν αφήσει κάποιος κατά μέρος την τραγική εικόνα της Ελλάδας εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία, δεν μπορεί να μην προσέξει πως το ευρώ καταρρέει και είναι θέμα χρόνου η διάλυση της ευρωζώνης, με την Ιταλία μάλλον να είναι η πρώτη χώρα που θα αποχωρήσει οικειοθελώς.

Οπότε, γιατί έγιναν όλα αυτά;

Για να διασωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες και να καταρρεύσει η Ελλάδα και να διαλυθεί η ελληνική κοινωνία;

Αν είναι αυτό, πρόκειται για εθνική προδοσία.

Και η εθνική προδοσία έχει ονόματα.

Η εθνική προδοσία έχει τα ονόματα των πρωθυπουργών και των πολιτικών που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία και τα ονόματα των πρωθυπουργών και των πολιτικών που ψήφισαν τα Μνημόνια.

Η Ελλάδα έπρεπε -και μπορούσε- να έχει βγει από το ευρώ το 2010 πριν καταστραφεί εντελώς.

Εκλογικεύοντας το παράλογο – Το ανίκητο όπλο του Θεμιστοκλή

Αυτή είναι μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν 2500 χρόνια στην Αθήνα. Ήταν τότε που η υπερδύναμη της εποχής, η Περσία, επιχειρούσε μία δεύτερη εισβολή στην Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά την καταστροφική ήττα που είχε υποστεί στη διάσημη μάχη του Μαραθώνα. Τώρα, στρατηγός των Ελλήνων ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος, ο Θεμιστοκλής, ο οποίος μας άφησε ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης του πλήθους, που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο στις περιπτώσεις που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε το παράλογο σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές.

Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να καθυστερήσουν τις περσικές δυνάμεις στις Θερμοπύλες. Πράγματι, η γενναία αντίσταση του Λεωνίδα και των συντρόφων του επέφερε σημαντικές απώλειες στον στρατό των εισβολέων και έδωσε χρόνο στους Έλληνες να υποδεχτούν προετοιμασμένοι τους Πέρσες, οι οποίοι οδεύουν εναντίον της Αθήνας καταστρέφοντας ό, τι βρίσκουν στον δρόμο τους.

Ενώ οι επικεφαλής του στρατού αναζητούν τρόπους να διασώσουν τον πληθυσμό της Αθήνας, ο κόσμος ήταν τρομοκρατημένος, όχι μόνο λόγω του πλήθους των εχθρών που πλησίαζαν, αλλά κι επειδή συνέβη εκείνες τις ημέρες να χαθεί το ιερό φίδι της θεάς Αθηνάς από την Ακρόπολη. Αυτό σήμαινε πως η θεά είχε αποσύρει για κάποιο λόγο την υποστήριξή της προς τους Αθηναίους. Το επόμενο βήμα ήταν να ζητήσουν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών, όπως έκαναν πάντα πριν λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Η απάντηση ήταν πως «… ο παντεπόπτης Ζευς δίνει την άδεια στην Τριτιγενή να μείνει απόρθητο μόνο το ξύλινο τείχος που θα προστατέψει εσένα και τα παιδιά σου …» και κατέληγε σε κάτι ακόμα πιο ασαφές: «Ω θεία Σαλαμίς, πολλά παλληκάρια εσύ θα φας, είτε όταν σπέρνεται το σιτάρι είτε όταν θερίζεται».

Ο χρησμός αυτός δυσκόλευε πολύ τον Θεμιστοκλή, ο οποίος είχε καταστρώσει ένα σχέδιο εκκένωσης της πόλης, ώστε, όταν θα έφταναν οι Πέρσες, δεν θα έβρισκαν κανέναν να σκοτώσουν.

Ποσοστα χουντας

Στο τελευταιο ‘δημοψηφισμα’ ο Γεωργαρος ειχε παει «ΝΑΙ» 78,4%, «ΟΧΙ» 21,6%. Ειχε τουλαχιστον την ‘ευθιξια’ ως  δικτάτορας ο Παπαδόπουλος (που εκλεγόταν πρόεδρος της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας) να δωσει ενα 21% στο ΟΧΙ ετσι για τα ματια. Οχι οτι θα αλλαζε κατι δηλαδη μιας και ο George ηταν large σε αυτα τα θεματα.

Τωρα που εχουμε δημοκρατια (πρωτη φορα) τα αποτελεσματα ειναι ακομη καλυτερα: Κατά τις πολύωρες δια ανατάσεως της χειρός ψηφοφορίες που έγιναν το βράδυ του Σαββάτου προτάθηκε μεταξύ άλλων μία αλλαγή στο Καταστατικό του κόμματος ώστε και οι βουλευτές (μετά τους υπουργούς και τα διορισμένα στελέχη) να ενταχθούν στο όριο του 25% που ισχύει για τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.

Συγκεκριμένα το άρθρο 27 παρ. 5 ορίζει ότι «τα στελέχη που κατέχουν αμειβόμενη κυβερνητική θέση ή αξίωμα (μέλος Υπουργικού Συμβουλίου ή μέλος ΔΣ Δημόσιου Οργανισμού / Διεθνούς Οργανισμού ή Ανεξάρτητης Αρχής / ΔΕΚΟ / ΝΠΔΔ / Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς Υπουργείων, Υφυπουργοί), δεν μπορεί να υπερβαίνουν το 25% των μελών κάθε οργάνου του κόμματος». Η πρόταση ήταν να προστεθούν στο 25% και οι βουλευτές, οι οποίοι σε αντίθεση με τους άλλους είναι αιρετοί.

Η ηγεσία ήταν αντίθετη στην πρόταση. Το προεδρείο έθεσε σε ψηφοφορία την πρόταση και προς έκπληξη διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι σύνεδροι ψήφισαν και οι βουλευτές να ενταχθούν στον «κόφτη» του 25%. Αμέσως πήρε το λόγο ο Αλ. Τσίπρας και είπε στους συνέδρου πως «δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι ψηφίσατε, αλλά είστε ενάντια στην εισήγησή μου». Μεταφραση: Καλα εισαστε ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ που δεν καταλαβατε τι ψηφιζετε? Η τοσο ΑΦΕΛΕΙΣ που νομιζετε οτι θα μου πατε κοντρα?

H δασεία στα αρχαία Ελληνικά

H δασεία στα αρχαία Ελληνικά

   

Η δασεία, η οποία σημειώνεται σε έναν αριθμό λέξεων της αρχαίας Ελληνικής, αποτελούσε έναν δασύ ήχο, όπως αυτός που ακούγεται στην αρχή της αγγλικής λέξης home. Για την παράστασή του οι περισσότεροι Έλληνες (ανάμεσά τους και οι Αθηναίοι) χρησιμοποίησαν αρχικά το γράμμα Η (ήτα), όπως ακριβώς συμβαίνει και στο λατινικό και τα νεότερα ευρωπαϊκά αλφάβητα. Σταδιακά, ωστόσο, επικράτησε η ιωνική χρήση του Η για την παράσταση του μακρού e(=εε = η). Αργότερα αυτός ο φθόγγος «έκλεισε» σε i, γι’ αυτό και σήμερα το ήτα δηλώνει ήχο ίδιο με το γιώτα. Π.χ. Α.Ε. κῆπος  = keepos > kipos = κήπος Ν.Ε.

  Προκειμένου να δηλωθεί η δασεία, οι γραμματικοί της ελληνιστικής εποχής χρησιμοποίησαν το αριστερό μισό του Η, δηλαδή ⱶ (σημειούμενο πάνω από το φωνήεν), το οποίο αργότερα στρογγυλοποιήθηκε και εξελίχτηκε στη γνωστή δασεία. Η ψιλή (το δεξί μισό του Η), δήλωνε απλώς την έλλειψη του δασέος πνεύματος. Η δασεία προφερόταν κατά την ελληνιστική εποχή, όπως δείχνουν τα δάνεια της λατινικής γλώσσας από την Ελληνική (λ.χ. historia), αλλά ως το 2ο αιώνα μ.Χ. είχε χαθεί πια από τη γλώσσα μας. Η απώλεια της δασείας είχε συμβεί αιώνες νωρίτερα σε ορισμένες ελληνικές διαλέκτους, όπως η ιωνική ή η αιολική (ψιλωτικές διάλεκτοι), όπου πρέπει να είχε πάψει να ακούγεται ήδη από την εποχή του Ομήρου.

Ορισμένα αξιοσημείωτα φαινόμενα:

Η "αμαρτωλή" νυχτερινή περιπέτεια μιας κοπέλας

Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από μίμο της ελληνορωμαϊκής εποχής. Ο κύριος χαρακτήρας είναι μια κοπέλα, ενώ συμμετέχουν ο αδερφός της, η αδερφή της, η τροφός και ο πατέρας της. Στο κομμάτι που σώζεται τον λόγο λαμβάνουν μόνο η πρωταγωνίστρια,  ο αδερφός της και η τροφός. Για κάποιο λόγο η κοπέλα έχει βρεθεί σε δυσχερή θέση και ανακρίνεται από τους συγγενείς της, οι οποίοι οδύρονται. Πιθανώς η νεαρή κρύβει κάποιο ερωτικό ατύχημα που συνέβη στη διάρκεια μιας νυχτερινής γιορτής, πάνω στον ενθουσιασμό του κρασιού και της μουσικής. Οι συγγενείς την πιέζουν να αποκαλύψει τι ακριβώς συνέβη και υπόσχονται να είναι επιεικείς απέναντί της.

ALERT: Ο Ομπάμα αποφάσισε να ελέγξει και τον “διαστημικό καιρό”!

Ο έλεγχος και η οπλοποίηση του καιρού είναι γεγονός. Έχουμε γράψει επανειλημμένα για αυτό το θέμα, άπειρα τα στοιχεία που πλέον είναι στα χέρια όλων μας, εξάλλου δεν ιδρώνουν και πολύ να το αποκρύψουν. Φτάνει να βγάλει κανείς το κεφάλι από την άμμο και θα τα δει…

Όμως στις ελάχιστες μέρες διακυβέρνησης που απομένουν στον Ομπάμα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποφάσισε να κάνει στη χώρα του ένα ακόμα “δώρο”: Τον έλεγχο του Διαστημικού Καιρού.

Έτσι στις 13 Οκτωβρίου εξέδωσε Εκτελεστικό Διάταγμα για συντονισμό των προσπαθειών για την προετοιμασία του Έθνους για Εκδηλώσεις Διαστημικού Καιρού.

Επικαλούμενος την “εξουσία του ως Πρόεδρος που του παρέχει το Σύνταγμα και οι νόμοι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής”, ο Ομπάμα εκφράζει την ανησυχία για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο Διαστημικός Καιρός στη χώρα.

Έτσι στο διάταγμα αναφέρεται εκτός από την προετοιμασία των πολιτών, στην περισσότερη έρευνα σχετικά με την δημιουργία τυχόν ακραίων διαστημικών καιρικών φαινομένων, τη συνεργασία ιδιωτικού τομέα και ακαδημαϊκής κοινότητας, να συσταθεί ένα εθνικό πρόγραμμα έρευνας για την κατανόηση του Ήλιου και τις αλληλεπιδράσεις του με τη Γη και το ηλιακό σύστημα για την μοντελοποίηση των διαστημικών καιρικών συνθηκών και την πιθανή πρόβλεψη τους.

Ως “γεωμαγνητικές διαταραχές” θεωρούνται οι διαταραχές του μαγνητικού πεδίου της Γης που προκύπτουν από την ηλιακή δραστηριότητα. Και επικαλούμενος ότι αυτές θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα που θα έθεταν σε κίνδυνο τη χώρα του σε θέματα ασφάλειας, ηλεκτροδότησης, επικοινωνιών κ.λ.π. αφήνει χρονοδιαγράμματα 60 έως και 120 ημερών στους υπεύθυνους διαφόρων τομέων, που θα πρέπει να φέρουν σε πέρας όταν ο ίδιος πλέον θα είναι παρελθόν!

Όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίες. 

Το αλάνθαστο λάθος. Σκέφτηκες ποτέ ότι είναι λάθος να φοβάσαι το λάθος;

Το αλάνθαστο λάθος. Σκέφτηκες ποτέ ότι είναι λάθος να φοβάσαι το λάθος; 

 

Τι μπορεί να σου φέρει ένα λάθος αλήθεια; Μια λάθος διαδρομή, ένας αδιέξοδος δρόμος θα σε αναγκάσει τελικά να βρεθείς στον σωστό δρόμο. Το λάθος στο μεταξύ θα σε έχει διαπαιδαγωγήσει. 

Ακόμη και ο Σωκράτης ένα πράγμα μπορούσε να δηλώσει με σιγουριά. 

 

Ένα πράγμα γνωρίζω: ότι δεν γνωρίζω τίποτα. 

 

Όταν λοιπόν γνωρίζεις τι αγνοείς, το μόνο που σου μένει είναι να συμβιβαστείς και να αποδεχθείς τα 2 πράγματα (στα οποία βασίζεσαι) και ξέρεις ότι γνωρίζεις καλά. Μόνο αυτά μπορείς να έχεις  οδηγό σου.

 

Και πάλι αυτή η βεβαιότητα παίζεται. Γιατί ότι ξέρεις σήμερα, αύριο μπορεί να μην ισχύει. Να αλλάξουν οι συνθήκες και να χαθεί. Ότι επίσης ξέρεις, το ξέρεις για σένα όχι για τους άλλους. Όχι για επίδειξη.

 

 Κι άσε αυτούς που προσπαθούν να σε επηρεάσουν αρνητικά για τις επιλογές σου, να κάνουν επίδειξη της βεβαιότητας τους. Συνήθως όσοι σου επιβάλλονται με βεβαιότητες και σε κρίνουν αρνητικά, είναι άβουλα κομπλεξικά όντα που δεν έχουν τολμήσει ποτέ και ζηλεύουν την τόλμη σου. Ζηλεύουν το θράσος σου να κάνεις λάθη! Κατά βάθος δεν εκτιμάς την γνώμη τους. Γιατί λοιπόν τους αφήνεις να σε επηρεάζουν;

 

Αυτοί δεν θα σου πουν ποτέ μπράβο. Ακόμη και μετάλλιο κολύμβησης να πάρεις θα σε κατηγορήσουν γιατί δεν περπατάς στο νερό.

Λέξεις και βήματα: Τα οφέλη από το γράψιμο στη φύση

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που κυριαρχεί στη φύση κι αυτό μας οδηγεί στο να θέλουμε να κυριαρχούμε στα πάντα.

Από τη Δήμητρα Διδαγγέλου, Ψυχολόγο – Δημοσιογράφο, MSc Media Psychology

«Ο πρωινός άνεμος φυσά αιώνια, το ποίημα της δημιουργίας δε διακόπτεται ποτέ∙ όμως λίγα είναι τα αυτιά που το ακούνε.»Henry D. Thoreau, Walden (Η ζωή στο δάσος)

Δευτέρα απόγευμα, μόλις έχετε τελειώσει από μια δύσκολη μέρα δουλειάς στο γραφείο κι επιστρέφετε σπίτι. Τι προτιμάτε να κάνετε για αποφόρτιση; Να ανοίξετε τον υπολογιστή και να τσεκάρετε τα social media, χαζεύοντας συγχρόνως κάτι στην τηλεόραση ή ν’ αλλάξετε ρούχα και να βγείτε έξω για δραστηριότητα στη φύση ή σε κάποιο κοντινό πάρκο;

Η πλειοψηφία των ανθρώπων συνήθως προτιμά την πρώτη επιλογή χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι γεγονός πως τις τελευταίες εκατονταετίες ο άνθρωπος έχει αποσυνδεθεί από τη φύση σε εκπληκτικά μεγάλο βαθμό (Katcher and Beck, 1987). Ενήλικες και παιδιά περνούν τον περισσότερο χρόνο τους μπροστά στην οθόνη και στα τεχνολογικά μέσα και λιγότερο σε δραστηριότητες στη φύση (Atchley et al., 2012).

Το βλέπουμε και το βιώνουμε καθημερινά γύρω μας. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνούμε σε κλειστούς χώρους και αν βρισκόμαστε έξω δεν είναι λίγες οι φορές που η προσοχή μας είναι στραμμένη είτε σε μια οθόνη, είτε σε κάποιο άλλο τεχνολογικό μέσο. Και τις όποιες φορές βρισκόμαστε στη φύση, το πιο συνηθισμένο είναι να θέλουμε να κυριαρχήσουμε και να επιβάλλουμε την παρουσία μας εκεί, χωρίς να τη σεβόμαστε. Ξεχνάμε το ότι είμαστε μέρος της, ότι είμαστε ένα μαζί της. Ότι εαυτός και φύση δεν είναι δύο διαφορετικές οντότητες, είναι μία (Welling, 2014).

Η Mary Reynolds Thompson στο βιβλίο της «Reclaiming the Wild Soul» σημειώνει χαρακτηριστικά ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο που κυριαρχεί στη φύση κι αυτό μας οδηγεί στο να θέλουμε να κυριαρχούμε στα πάντα: στο συνάνθρωπό μας και ακόμη χειρότερα, στο πνεύμα μας. Όπως έγραψε ένας από τους μαθητές της «Με βαραίνουν όλοι οι εσωτερικοί κανόνες του πώς πρέπει να είμαι και έχω αποσυνδεθεί από την αυθόρμητη ροή μέσα μου.» Η επιθυμία μας να κυριαρχήσουμε στο περιβάλλον μας και να το αλλάξουμε μπορεί να μας απομακρύνει από το να βρούμε την πραγματική μας φύση (Thompson, 2014).

Η επαφή με τη φύση μπορεί να μας βοηθήσει να συνδεθούμε ξανά με τον εαυτό μας. Το νιώθουμε όταν περπατούμε στην παραλία, κάνουμε έναν περίπατο στο δάσος, όταν περνούμε από το πάρκο της γειτονιάς μας, όταν ποτίζουμε τα φυτά στο σπίτι μας, αγοράζουμε ένα μπουκέτο λουλούδια ή ακόμη κι όταν βλέπουμε σκηνές από τη φύση σε φωτογραφίες ή σε βίντεο. Όλα αυτά που ενστικτωδώς αισθανόμαστε, έρχονται να μας τα επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες και να μας εξηγήσουν γιατί η επαφή με τη φύση μας κάνει να νιώθουμε τόσο ωραία.

Γιατί ασκούμε αρνητική κριτική;

Μήπως η κρυφή ευχαρίστηση που μας γεμίζει, όταν ασχολούμαστε με τις ζωές και τη συμπεριφορά των άλλων δεν είναι παρά οι σκιές που ρίχνουμε σε ανικανοποίητα κομμάτια του εαυτού μας, τα οποία αρνιόμαστε κατά βάθος να δεχθούμε;

Ένα σύστημα που επιβάλλει…

Ζούμε σε μία κοινωνία άκρως ανταγωνιστική, όπου κυριαρχεί έντονα η σύγκριση και η κριτική μεταξύ των ανθρώπων. Αυτά είναι μέρη του ανταγωνιστικού πνεύματος που η κοινωνία μας επιβάλει από την παιδική ηλικία, ως έναν τρόπο αξιολόγησης της επιτυχίας. Ο πιο δυνατός θα επιβιώσει, ο επιτυχής θα είναι και ο πιο ευτυχισμένος. Έχουμε μάθει να συγκρίνουμε τα επιτεύγματά μας με αυτά των άλλων προκειμένου να τα σταθμίσουμε και να δούμε κατά πόσο μας ικανοποιούν ή όχι.

Ασκούμε αρνητική κριτική γιατί αισθανόμαστε ανασφαλείς. Είναι αδύνατον να δεχθούμε τους άλλους με τα λάθη και τις ατέλειές τους, αν πρώτα δεν έχουμε αποδεχτεί τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο λιγότερο είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας, τόσο πιο πολύ ψάχνουμε να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκουμε δικαιολογία για τους δικούς μας φόβους και τις δικές μας αδυναμίες. Στην πραγματικότητα αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας στα μάτια μας, κριτικάροντας τον άλλον. Είναι σαν να λέμε «Δεν είμαι και τόσο κακός: κοιτάξτε αυτόν, είναι χειρότερος από εμένα.»

Είναι πολύ πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες των άλλων, από το να κοιτάξουμε μέσα μας και να ασκήσουμε αυτοκριτική.

Η διαδικασία αυτή αποτελεί πλέον μια συνήθεια της καθημερινής μας επικοινωνίας. Η συζήτηση γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν αναφερόμαστε σε τρίτους. «Είδες τι έκανε;» παρατηρούμε και οι ακροατές κρέμονται ήδη από τα χείλη μας. Όλες οι συζητήσεις μας λοιπόν έχουν περιεχόμενο τη ζωή και τις αντιδράσεις των άλλων.

Φαίνεται πως είναι πιο ανώδυνο και εύκολο για μας, ίσως και ευχάριστο, να υπογραμμίζουμε τις ατέλειες των άλλων. Κριτικάροντας τους άλλους, εξασφαλίζουμε ασυνείδητα τους εαυτούς μας. Εμείς γινόμαστε αυτομάτως τα «καλά παιδιά», οι «διαλεκτοί», εκείνοι που είναι σωστοί. Αυτό μειώνει την ανασφάλειά μας, μας εξυψώνει. Ο πιο εύκολος τρόπος να υπερτιμήσουμε τον εαυτό μας είναι να υποτιμήσουμε όλους τους άλλους.

Πρόκειται όμως για μια λύση προσωρινή που, τελικά,  στρέφεται εξίσου εναντίον μας.

Πώς θα απαλλαγώ από την κριτική…του εαυτού μου και των άλλων;

Πώς θα απαλλαγώ από την κριτική…του εαυτού μου και των άλλων;

Όλοι έχουμε το δικό μας σύστημα αξιών. Και ενώ αυτό είναι εξαιρετικά θετικό, ταυτόχρονα γίνεται και ‘επικίνδυνο’ καθώς μας γεμίζει με υπερβάλλοντα ζήλο καθώς περιμένουμε και οι άλλοι γύρω μας να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ζήσουμε τη ζωή ή να βλέπουμε τον κόσμο. Το να περιμένουμε οι άλλοι να ζουν και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους δικούς μας κανόνες, μας στερεί την αίσθηση της πληρότητας αλλά και τη δυνατότητα της προσωπικής ανάπτυξης.

Το να είσαι επικριτικός έχει και άλλες επιπτώσεις. Αν είσαι σκληρός με τους άλλους, γίνεται και σκληρός με τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει ότι τόσο η αυτοπεποίθησή σου, όσο και η ευτυχία σου…υποφέρουν.
Η ζωή είναι απλά πιο απολαυστική όταν αποδεχόμαστε τους άλλους και τον εαυτό μας.

Χρησιμοποίησε την παρακάτω “στρατηγική” και γίνε λιγότερο επικριτικός.

1. Άκουσε τις επικριτικές σου σκέψεις. Όλα ξεκινούν από κάπου. Πριν εκφράσεις σε λόγια την κριτική σου, είναι σημαντικό να αντιληφθείς από που αυτή ξεκινάει. Δώσε σημασία στις σκέψεις που κάνεις. Μόλις αντιληφθείς αυτό που σκέφτηκες, χρησιμοποιήσέ το σαν το “καμπανάκι” για να αλλάξεις τη διαδικασία. Παρακολούθησε τη σκέψη σου και υπενθύμισε στον εαυτό σου, εκείνη τη στιγμή, να είναι πιο ανοιχτός.

2. Σταμάτα για 5 δευτερόλεπτα και πάρε μια βαθιά ανάσα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, αυτός ο χρόνος αρκεί να δημιουργήσεις ένα δίκτυ ασφαλείας πριν πεις κάτι. Όταν πιάσεις τον εαυτό σου να θέλει να επικρίνει, σταμάτησε για 5 δευτερόλεπτα. Κάνε μια μικρή παύση. Με αυτόν τον τρόπο διακόπτεις το μοτίβο της σκέψης σου και δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να σκεφτείς πριν πεις κάτι που ενδέχεται να μετανιώσεις. Αναρωτήσου, πόσες φορές έχεις πει κάτι που αμέσως μετά ευχόσουν να μην το είχες πει;

3. Κατανόησε ότι οι άνθρωποι, όπως εσύ, κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Αυτό, δεν σημαίνει ότι ο καθένας είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Σημαίνει, όμως, ότι ο καθένας έχει μεγαλώσει διαφορετικά, έχει το δικό του παρελθόν, τις δικές του τραγωδίες, τη δική του ανατροφή, τα δικά του θέματα υγείας, το δικό του τρόπο να βλέπει τον κόσμο. Ο καθένας, κουβαλώντας τις δικές του εμπειρίες διαμορφώνει τη συμπεριφορά του. Ο τρόπος που κρίνουμε τους άλλους, θα άλλαζε αν γνωρίζαμε ολόκληρη την ιστορία τους.