ΣΕΞΟΛΟΓΙΑ: Αλχημεία

Σε βιβλία και άρθρα τα οποία αναφέρονται σε μεθόδους αυτογνωσίας (ινδικής κυρίως προέλευσης) θίγεται εξ’ απαλών ονύχων το σημαντικό πρόβλημα του σεξ. Δίνουν αόριστες συμβουλές και πληροφορίες ή προσπαθούν να υποβιβάσουν το θέμα σαν κάτι ανάξιο λόγου (και τα δύο δείχνουν πλήρη άγνοια).

Σχετικά με τις σεξουαλικές ενέργειες υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Οι δυτικοί με τον δυτικό τρόπο σκέψης σου λένε ότι δεν έχει σημασία. Μάλιστα γιατροί και ψυχολόγοι διαφημίζουν την εκσπερμάτωση και τον αυνανισμό, λέγοντας ότι είναι κάτι πολύ καλό για την σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου.

Οι ανατολικές κουλτούρες βουδισμός, ινδουισμός κλπ) μιλάνε για αγαμία και αποχή διαφημίζοντας επίσης τα οφέλη της πρακτικής τους. Λένε ότι έτσι θα έρθει ο άνθρωπος σε επαφή με τον Θεό. Κάτι ανάλογο με αυτό πιστεύουν και οι δικοί μας καλόγεροι.

Τελικά μαθαίνεις ότι δεν πρέπει ούτε να σπαταλάς ούτε να καταπιέζεις τις σεξουαλικές ενέργειες αλλά να τις χρησιμοποιείς για την αύξηση της συνειδητότητας. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν λέει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.

-Όταν κάποιος απέχει από το σεξ (αγαμία), καταπιέζει τις ενέργειές του. Αυτό είναι κάτι που πάει ενάντια στην φύση του σώματος, αφού υπάρχει μία τεράστια παραγωγή ενέργειας η οποία απαιτεί να την «ξεφορτωθείτε».

-Αντίθετα όταν κάποιος κάνει σεξ σπαταλάει τις ενέργειές του μέσω του οργασμού. Θυμηθείτε την εξάντληση που προκαλεί, αν και πολλοί θα θεωρήσουν την συγκεκριμένη κατάσταση σαν χαλάρωση.

Εδώ φαίνεται ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Τι μπορούμε να κάνουμε; 

Όποια μέθοδο και αν ακολουθήσουμε θα βρούμε μπροστά μας αξεπέραστα εμπόδια:

Από την μία μεριά υπάρχει η καταπίεση του φοβερά ισχυρού σεξουαλικού ενστίκτου, πολλές φορές με άσχημα ψυχολογικά και νευρολογικά επακόλουθα. Είναι γεγονός ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος που έχει μία φυσιολογική σεξουαλική ζωή με τον/την σύντροφό του (δεν μιλάμε εδώ για ζευγάρια «τρίτου» φύλου βέβαια), έχει και κάποια ψυχολογική ισορροπία. Είναι γνωστή η έκφραση «θα παντρευτεί και θα στρώσει».

Από την άλλη μεριά, η χωρίς μέτρο ικανοποίηση του άπληστου και ζωώδους ενστίκτου προκαλεί στο τέλος τον κορεσμό και την βαρεμάρα. Ο άνθρωπος σύρεται σε όλο και «βαρύτερες» διασκεδάσεις με δυσμενείς και πάλι συνέπειες για τον ψυχισμό του. Δεν είναι ίσως τυχαίο το γεγονός ότι τα διαζύγια (και κατ’ επέκταση τα οικογενειακά προβλήματα και το άγχος που προκαλούν) πολλαπλασιάζονται ταχύτατα σε αυτές τις ημέρες της σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Έτσι λοιπόν για τον «κοινό» άνθρωπο εμφανίζονται δύο δρόμοι: ο δρόμος της εγκράτειας και ο δρόμος της ξέφρενης ικανοποίησης του ενστίκτου. Και οι δύο δρόμοι δεν είναι παρά τα άκρα που δεν αποφέρουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Όμως το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τον Τρίτο Δρόμο. 

Χρήση και ταυτόχρονα τιθάσευση του ενστίκτου. 

Με λίγα λόγια: σεξουαλική πράξη ΧΩΡΙΣ οργασμό και ΧΩΡΙΣ εκσπερμάτωση. 

Οι κανόνες οι οποίοι πρέπει να εκπληρωθούν για την σωστή εφαρμογή της λύσης είναι οι εξής:

ΑΣΤΡΙΚΟ. ΑΣΤΡΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ. ΠΕΜΠΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Την ημέρα από της διάφορες δραστηριότητες το σώμα κουράζεται, και το βράδυ ξαπλώνουμε για ύπνο να το ξεκουράσουμε. 

Στην διάρκεια του ύπνου και μέσα στα όνειρα, βλέπουμε τον εαυτό μας να ταξιδεύει με ένα ενεργειακό εύπλαστο σώμα όμοιο στην μορφή με το φυσικό. Με αυτό το σώμα ταξιδεύουμε σε διάφορα μέρη του πλανήτη, συναντιόμαστε με διάφορα άτομα, όπου συνομιλούμε με γνωστούς, άγνωστους, πεθαμένους, και όλα αυτά τα ονομάζουμε όνειρα. 

Τώρα νομίζουμε ότι αυτός ο κόσμος είναι φανταστικός και μέχρι ενός σημείου έχουμε δίκαιο. Όμως αν εργαστούμε με τον εαυτό μας, αυτός ο κόσμος των ονείρων μετατρέπεται σε μια πραγματικότητα.

Μόλις κοιμάται ο άνθρωπος μεταφέρεται ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ στην Πέμπτη διάσταση, στον αστρικό κόσμο ή κόσμο των ονείρων, και αρχίζει να ονειρεύεται. 
Αυτό συμβαίνει γιατί εδώ στο φυσικό κόσμο στην διάρκεια της εγρήγορσης, συνεχώς φαντάζεται και ονειροπολεί.

Παράδειγμα επαλήθευσης: Στην διάρκεια της ημέρας βάλτε στόχο να κρατήσετε την προσοχή σας επάνω σας, σε αυτό που κάνετε την κάθε στιγμή, να ζείτε την κάθε στιγμή. Θα διαπιστώσετε από μόνοι σας ότι αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο, γιατί ο νους δούλος των σκέψεων, των επιθυμιών, και κινήσεων που πηγάζουν από τα ελαττώματα, τον κατέχουν συνεχώς, πετάει, φαντάζεται, ονειροπολεί, και σπάνια είναι αφυπνισμένος, συνειδητός, ζώντας την στιγμή.

Αν καταφέρουμε και σταματήσουμε τον νου για μερικά σύντομα λεπτά στην διάρκεια της κάθε ημέρας, από τις φαντασίες και τις ονειροπολήσεις, τότε θα αφυπνίσουμε συνείδηση και θα δούμε ότι ο αστρικός κόσμος δεν είναι ένας χώρος φανταστικός, αλλά μια πραγματικότητα.

Στην πέμπτη διάσταση είναι που μπορούμε να συναντηθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον εσωτερικό και ατομικό μας, Θεϊκό Πατέρα, και Θεϊκή Μητέρα. Εκεί μπορούμε να γνωρίσουμε και να συνομιλήσουμε με έναν Άγγελο, έναν αρχάγγελο, μια Ιεραρχία κλπ, μα αυτό γίνεται αδύνατο αν πρώτα δεν αρχίζουμε να ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, εδώ στον φυσικό κόσμο.

ΑΛΧΗΜΕΙΑ - ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΑΓΝΟΤΗΤΑ.

Αυτός ο τρόπος εργασίας με το γνωστό όνομα ΑΛΧΗΜΕΙΑ για να πετύχει κάποιος την ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, είναι από το έργο του Δασκάλου Σαμαέλ Αούν Βεόρ γραμμένο με τίτλο ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΑΜΟΣ.

Παρακάτω περιγράφω επιγραμματικά θα έλεγα τον τρόπο που τον ζω και τον βιώνω, μιας και το θέμα αυτό αποτελείται από πολλές λεπτομέρειες. 

Θέλω επίσης να πω σε όλους πως η δυνατότητα και η ελπίδα να ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ, υπάρχει δικαιωματικά μέσα μας, αρκεί εμείς να κάνουμε αυτήν την απολαυστική εργασία με τον σωστό τρόπο, σιγά - σιγά, βήμα - βήμα, χωρίς βιασύνη, και με μεγάλη υπομονή και επιμονή, ώστε να μάθουμε Σεξουαλικά να μην πέφτουμε.   

Ξέρω πως αυτά που γράφω τώρα, στην λογική των φίλων, γνωστών, και αγνώστων που δεν έχουν ακούσει ποτέ τους κάτι πάνω στην Σεξουαλική Αναγέννηση, θα φανούν περίεργα, παράξενα, αδύνατα, τρελά, και χίλια δυο άλλα. 
Το καταλαβαίνω! 
Και εγώ όταν τα άκουσα για πρώτη φορά τα ίδια σκέφτηκα. Όμως αυτή η Γνώση δεν απευθύνεται στον νου, μα στην καρδιά μας, και αυτή πάντα διαισθάνεται τι είναι αλήθεια και τι ψέματα.

Μία εσωτερική διδασκαλία που στόχο έχει την απελευθέρωση του ανθρώπου, αν δεν περιέχει μέσα της τον ψυχολογικό θάνατο των ελαττωμάτων, την σεξουαλική αναγέννηση, και το δώρο της γνώσης προς τους άλλους, τότε είναι για να χάνουμε τον χρόνο μας καθυστερώντας, γιατί είναι ελλιπής.

Όπως έχουμε στο εξωτερικό ένα φυσικό Πατέρα και μία Μητέρα, που μας βοήθησαν να ΓΕΝΝΗΘΕΙ και να ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ το φυσικό μας σώμα, έτσι και στο εσωτερικό, επίσης έχουμε ένα πνευματικό Πατέρα και μία Μητέρα, προσωπικούς και ατομικούς, που μας βοηθάνε να ΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ και να ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.

Η σεξουαλική αναγέννηση ξεκινάει από τις τροφές και τα υγρά που ταΐζουμε το σώμα μας. Το σώμα μας αφομοιώνει τις τροφές και τα υγρά και συλλέγοντας τις καλύτερες ουσίες αυτών των τροφών και υγρών, παράγει το σπέρμα ή τα ωάρια, την ονομαζόμενη σεξουαλική ενέργεια.

Εδώ θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω τα πολύ όμορφα και αληθινά λόγια του Αλέξη Ζορμπά, που απευθυνόμενος στον Νίκο Καζαντζάκη του είπε:

"Πες μου τι κάνεις το φαΐ που τρως και θα σου πω ποιος είσαι."
Και συνεχίζοντας ο Ζορμπάς: 
"Κάποιοι το κάνουν ξίγκια και κοπριά, άλλοι το κάνουν δουλειά και κέφι, και άλλοι έχω ακουστά το κάνουν, λέει, Θεό. Τριών λογιών είναι το λοιπόν οι άνθρωποι. Εγώ αφεντικό δεν είμαι από τους χειρότερους μήτε πάλι από τους καλύτερους, στέκομαι στη μέση. Το φαΐ που τρώω το κάνω δουλειά και κέφι. Πάλι καλά!
Με κοίταξε πονηρά και γέλασε.
Του λόγου σου αφεντικό θαρρώ πως πολεμάς να το κάμεις Θεό, μα δεν τα καταφέρνεις και βασανίζεσαι."

Αυτή η ενέργεια έχει τρεις δρόμους, ή να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο πλάσμα, ή να σπαταληθεί για ευχαρίστηση, ή να μετατραπεί από το ζευγάρι, την στιγμή που ενωμένο αγαπιέται.

Παράλογο και ανήθικο

Ε​​άν αποφασίσουμε να καταγράψουμε όλους τους περιορισμούς που θέτει ο νόμος στη διαχείριση του σώματός μας, θα καταλήξουμε σύντομα σε ένα ζοφερό συμπέρασμα: το ίδιο μας το σώμα δεν μας ανήκει.

Εννοώ ότι δεν μας ανήκει εξ ολοκλήρου, όπως ίσως νομίζουμε, αλλά έχουμε ένα είδος συγκυριότητας με την κοινωνία. Διότι αν κάτι που θέλουμε να κάνουμε με το σώμα μας δεν αρέσει στην κοινωνία, αυτή έχει τρόπους να μας το απαγορεύσει. Ενας από αυτούς τους τρόπους είναι και ο νόμος, που σε μια δημοκρατία εκφράζει την κυρίαρχη λαϊκή θέληση, άρα μεταξύ των άλλων και την κυρίαρχη κοινωνική ηθική. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε άλλο παράδειγμα πέραν της απαγόρευσης της ευθανασίας. Οταν δεν μπορείς να επιλέξεις ούτε καν τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο του θανάτου σου, πόσο ελεύθερος είσαι άραγε;

Το ευρύτερο ζήτημα της ευθανασίας είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και θέτει πολλά ερωτήματα που δεν έχουν εύκολη απάντηση. Δεν είναι, για παράδειγμα, καθόλου εύκολο να αποφασίσουμε πότε θα πρέπει οι συγγενείς ενός ασθενούς σε κώμα να διακόπτουν τη ζωή του. Δεν θα ασχοληθώ όμως εδώ με το θέμα της ευθανασίας γενικά αλλά με κάτι πολύ πιο απλό. Το ζήτημα που προέκυψε με την αυτοκτονία του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου. Το θεωρώ απλό γιατί ο Βέλιος εξέφρασε την επιθυμία να πεθάνει με αξιοπρέπεια και με τους δικούς του όρους. Δεν βρισκόταν σε κώμα, διατηρούσε ακέραιες τις γνωστικές του λειτουργίες, είχε χρόνο για να το αποφασίσει και να αναλογιστεί τις συνέπειες, και επιπλέον ήταν ένας ώριμος πνευματικά άνθρωπος που είχε στοχαστεί σε βάθος για τον θάνατο, ειδικά με αφορμή την ασθένειά του. Και όμως, αυτός ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να επιλέξει τον τρόπο που θα φύγει. Ενας δηλητηριώδης συνδυασμός νομικού θετικισμού, νομικού πατερναλισμού και νομικού ηθικισμού τον υποχρέωσε να πεθάνει με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που επιθυμούσε και προγραμμάτιζε.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Δ)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Α)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Β)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Γ)

Άκου Τα Συναισθήματα Σου

Τα ανθρώπινα συναισθήματα έχουν σχεδιαστεί με σκοπό την υψηλότερη καθοδήγηση με την εμπειρία των καλών συναισθημάτων να μας οδηγούν στον δρόμο μας και των κακών συναισθημάτων να μας δείχνουν ότι έχουμε απομακρυνθεί. Αν αποκλίνετε τελείως από την πορεία σας, ορισμένες εμπειρίες αναπόφευκτα συμβαίνουν με σκοπό να σας δείξουν τον «σωστό δρόμο» και, να σας επαναφέρουν, ελπίζω, πίσω, αλλά, αν έχετε παρεκκλίνει σοβαρά, ο Ανώτερος Εαυτός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει την κρίση, ως στρατηγική διόρθωσης της πορείας σας.

Τι σημαίνει αυτό για μας;

Λοιπόν, αν ζούμε πραγματικά σε μια προσομοιωμένη πραγματικότητα, μπορούμε να φωτιστούμε και να σταματήσουμε να παίρνουμε την ζωή τόσο σοβαρά, μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους, και να κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, και μπορούμε να συγχωρήσουμε και να ξεχάσουμε επειδή κανένα κακό δεν μπορεί να γίνει σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων. Ως εκ τούτου, αν η ασυνείδητη συμπεριφορά μας ήταν αποτέλεσμα προγραμματισμού, μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας επίσης, και, στην πραγματικότητα, αυτός είναι ίσως ο λόγος που τόσες πολλές πνευματικές φιλοσοφίες διακηρύσσουν ότι είμαστε πραγματικά αθώοι και δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρήσουμε.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Γ)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Α)

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Β)

Μάθημα #4 – Επικοινωνώντας με το Κβαντικό Πεδίο
Από έξω από την προσομοίωση, οποιαδήποτε μεταβλητή ή δυνατότητα μπορεί να αλλάξει ή να επηρεαστεί γράφοντας ή ξαναγράφοντας τον κώδικα, αλλά, από μέσα, δεν έχουμε αυτό το πλεονέκτημα, και, στην πραγματικότητα, ως Sims σε μια προσομοιωμένη πραγματικότητα, δεν έχουμε την φυσική δύναμη να επηρεάσουμε οτιδήποτε. Παρόλα αυτά, όταν πρόκειται να επηρεάσουμε την πραγματικότητα, ή, ακόμα και να δημιουργήσουμε συνειδητά τη ζωή, είμαστε εξοπλισμένοι με κάτι εξίσου ισχυρό!

Όλα όσα βιώνουμε πηγάζουν από το Κβαντικό Πεδίο, και, στην πραγματικότητα, το Πεδίο έχει τη δυνατότητα να γεννάει οτιδήποτε εμείς επιλέγουμε. Αυτό το χωρίς περιορισμούς Πεδίο της Δυνατότητας είναι συνειδητό και ευφυές, και, παρόλο που λειτουργεί σύμφωνα με ορισμένους κανόνες και προκαθορισμένα κριτήρια, ανταποκρίνεται επίσης στη Δύναμη του Νου.

Μέσω της Δύναμης Του Νου σας, μπορείτε να είστε, να κάνετε, ή να έχετε οτιδήποτε – από το μεγαλύτερο όνειρο μέχρι την πιο ευχάριστη επιθυμία. Χρησιμοποιώντας συνειδητά το μυαλό σας με τον σωστό τρόπο, μπορείτε να ζητήσετε από το Κβαντικό Πεδίο κυριολεκτικά οτιδήποτε (δεν πρόκειται για αστείο) και δεν μπορεί να πει όχι!

Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, είστε συνεχώς σε επικοινωνία με το Πεδίο μέσω των σκέψεων σας, των προθέσεων και της εστίασης, αλλά η πιο ισχυρή μορφή επικοινωνίας είναι οι πεποιθήσεις σας. Στην πραγματικότητα, το Πεδίο ακούει αυτόματα όλες τις πεποιθήσεις σας, και ως εκ τούτου λειτουργεί ως καθρέφτης, εκδηλώνοντας τις στην πραγματικότητα, και, από αυτήν την άποψη, η πραγματικότητα είναι ένα σύστημα ανάδρασης που αποδεικνύει άψογα τις πεποιθήσεις σας. Έτσι, αν δεν σας αρέσει κάποια πτυχή της ζωής σας, δεν χρειάζεται να ψάξετε πέρα από τις πεποιθήσεις σας.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Β)

Μάθημα #2 - Παίζοντας το Παιχνίδι

Μέσα σε μια εξελιγμένη εικονική πραγματικότητα, κάθε δυνατότητα υπάρχει σαν κύματα δυνατότητας μέσα στο Πεδίο της Δυνατότητας, αλλιώς γνωστή ως το Κβαντικό Πεδίο – το ευφυές Πεδίο της απεριόριστης δυνατότητας.

Αν και αμέτρητες εκδοχές της ζωής υπάρχουν ταυτόχρονα, μόνον μία έκδοση κλειδώνει την κάθε στιγμή, και εμείς απρόσκοπτα την βιώνουμε ως πραγματικότητα, αλλά τι ακριβώς καθορίζει την έκδοση που βιώνουμε;

Μέχρι να γίνετε πλήρως συνειδητοί και αφυπνισμένοι, το κύριο υποσυνείδητο πρόγραμμα που ονομάζεται Εγώ, τρέχει αυτόματα την ζωή σας, σύμφωνα με τον ατομικό σας προγραμματισμό. Το Εγώ είναι ένα πρόγραμμα επιβίωσης που έχει σχεδιαστεί ειδικά για να σας κρατάει ζωντανό στην προσομοίωση όσο το δυνατόν περισσότερο, και, όταν λειτουργεί το Εγώ, έχετε λίγη, ή καθόλου δύναμη να επηρεάσετε την πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι, για όσο διάστημα είστε αναίσθητος, οι περισσότερες από τις επιλογές σας, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών σας, των αντιδράσεων και των αλληλεπιδράσεων, καθορίζονται από το Εγώ και υπαγορεύονται σύμφωνα με τον συγκεκριμένο προγραμματισμό σας. Αυτό το καθιστά αρκετά δύσκολο να αποφευχθούν μοιραία γεγονότα, και εξίσου δύσκολο να πραγματοποιηθούν επιθυμητές εμπειρίες που δεν είναι ήδη προ-αποφασισμένες.

Ως εκ τούτου, προκειμένου να επηρεάσετε σκόπιμα την πραγματικότητα, και να δημιουργήσετε συνειδητά την ζωή σας, θα πρέπει να υπερισχύσετε του υποσυνείδητου προγραμματισμού και να κάνετε συνειδητές επιλογές, αλλά, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παίξετε το Παιχνίδι Της Ζωής ως ο Ανώτερος Εαυτός σας. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι εύκολο κατόρθωμα όταν έχουμε αμνησία του Ανώτερου Εαυτού μας, και, κατά συνέπεια, βιώνουμε μια εικονική εκδοχή του εαυτού μας παγιδευμένοι μέσα στα όρια ενός προσομοιωμένου κόσμου όπου ο περιορισμός και ο φόβος φαίνεται να κυβερνούν.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Α)

Έχετε ποτέ την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με την «πραγματικότητα» - σαν να υπάρχει ένα σπουδαίο μυστικό στα πρόθυρα να αποκαλυφτεί; Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα κομμάτι μας που γνωρίζει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτό το περίπλοκο παιχνίδι της ζωής από αυτό που φαίνεται.

Σύμφωνα με την Κβαντική Φυσική, τα φυσικά δυναμικά της πραγματικότητας είναι σχεδόν πανομοιότυπα με ένα πολύ προηγμένο εικονικό παιχνίδι, και, στην πραγματικότητα, αρκετοί ειδικοί στους τομείς της Κβαντικής Φυσικής και της Ψηφιακής Φυσικής είναι πεπεισμένοι ότι ολόκληρο το σύμπαν μας είναι μια προσομοίωση, και, αν αυτό είναι αλήθεια, αυτό μας κάνει όλους εμάς Sims!

Παρά το πόσο πραγματική μοιάζει να είναι η πραγματικότητα, δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε με βεβαιότητα, γιατί αν ζούμε σε μία προσομοίωση, δεν έχουμε κανένα «πραγματικό» σημείο αναφοράς να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ πραγματικού και εικονικού. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβές να πούμε ότι χωρίς την εξελιγμένη ικανότητα του εγκεφάλου μας να ερμηνεύει ηλεκτρικά σήματα, δεν θα βιώναμε απολύτως τίποτα.

Υποθέτοντας ότι είμαστε εικονικά όντα, που παίζουν ένα εικονικό παιχνίδι, πώς ακριβώς παίζουμε το παιχνίδι;

Το παρακάτω βασίζεται στους Νόμους της Συνειδητής Δημιουργίας, την Κβαντική Φυσική, και διάφορες πνευματικές αρχές, μαζί με έναν υπαινιγμό οράματος, και ένα άγγιγμα φαντασίας. Ακόμα και αν η πραγματικότητα δεν είναι προσομοίωση, οι ακόλουθες έννοιες εξακολουθούν να ισχύουν για το παιχνίδι της ζωής, γι’ αυτό κρατήστε το μυαλό σας ανοικτό και απολαύστε την βόλτα!

Το Παιχνίδι Της Ζωής

Ζώντας με άνθρωπο με σχιζοφρένεια

Αρθρογράφος: Δημήτρης Τσουκάλης

1109

Η σχιζοφρένεια είναι μία διαταραχή από την οποία πάνω από 1% στην Ελλάδα υποφέρουν και η οποία υποστηρίζεται πως έχει βιο-ψυχο-κοινωνικό υπόβαθρο αλλά οι αιτίες της ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί. Από ψυχολογικής καθαρά άποψης, οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια δεν έχουν καμία σχέση με το πως τους παρουσιάζει η τηλεόραση, δεν είναι πολλαπλές προσωπικότητες, δεν είναι περισσότερο επιθετικοί από τον καθημερινό απλό μέσο άνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα υποφέρουν πολύ και είναι πολύ ευαίσθητοι.

Λόγω του οτι είναι πολύ ευαίσθητοι, νιώθουν άσχημα για το παραμικρό, φοβούνται πως θα βλαφθούν από τις σχέσεις με τους άλλους, απομακρύνονται από την πραγματικότητα και κλείνονται στον εαυτό τους γιατί δεν μπορούν να αντέξουν το χάος της σύγχυσης που νιώθουν για τον εαυτό τους και τους άλλους.

Ο άνθρωπος με σχιζοφρένεια δεν μπορεί να δεχθεί τα διπλά μηνύματα π.χ. κάποιος που του λέει μην καπνίζεις ενώ ο ίδιος έχει γεμίσει τα τασάκια και αρνείται η λογική του να υποταγεί σε αντιφατικές έννοιες που υπάρχουν στην οικογενειακή ζωή.  

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΔΥΝΑΤΗ

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι που προκάλεσαν το θάνατο του Θεού στην εμπειρία του σύγχρονου ανθρώπου ο θάνατος του Θεού έχει δύο τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Έχει προκαλέσει την απώλεια του νοήματος της ζωής και έχει κάνει την αγάπη ανέφικτη˙ και χωρίς την αγάπη η ζωή του ανθρώπου γίνεται ανυπόφορη, όσες και αν είναι οι υλικές ανέσεις, όποια και αν είναι τα επιτεύγματα της επιστήμης...

Τον έβδομο μετά Χριστόν αιώνα δυο μοναχοί, ο Ιωάννης Μόσχος και ο μετέπειτα πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, ξεκίνησαν από την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να περιοδεύσουν όλη την αυτοκρατορία – Μικρά Ασία, Συρία, Παλαιστίνη και Αίγυπτο – για να επισκεφθούν τα μοναστήρια και τους ασκητές που ήταν άφθονοι τότε σ’ αυτές τις περιοχές και να συγκεντρώσουν και να καταγράψουν πληροφορίες που αφορούσαν στη ζωή τους, τη δραστηριότητά τους και τη σοφία τους. Απ’ αυτή την εξερεύνηση προέκυψε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό έργο, γνωστό ως το Λειμωνάριο του Ιωάννη Μόσχου, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και η ακόλουθη διήγηση:

«Όταν ήλθαν οι Μάζικες και λεηλάτησαν όλη εκείνη τη χώρα, ήλθαν στη Μεγάλη Όαση και θανάτωσαν πολλούς μοναχούς, ενώ πολλούς άλλους τους αιχμαλώτισαν. Ανάμεσα σ’ αυτούς που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στη λαύρα ήταν και ο αββάς Ιωάννης, πρώην αναγνώστης της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ο αββάς Ευστάθιος ο Ρωμαίος και ο αββάς Θεόδωρος. Ήταν όμως και οι τρεις ασθενείς.

Όταν αιχμαλωτίσθησαν ο αββάς Ιωάννης είπε στους βαρβάρους:

Δουλειά, οικογένεια, φίλοι ή ύπνος; Τι θυσιάζει μια γυναίκα σήμερα;

Η ετεροθαλής αδελφή του Μαρκ Ζάκερμπεργκ ιδρυτή του fb, Ράντι, παραδέχεται μια σκληρή αλήθεια για τις γυναίκες και κάνει το πρώτο βήμα προς την κατάρριψη ενός μύθου.

Πριν από αρκετούς μήνες η Αριάνα Χάφινγκτον (της Huffington Post) είχε ξεκινήσει μια μεγάλη εκστρατεία υπέρ του ύπνου, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι οι απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου έχουν μειώσει δραματικά τις ώρες που πρέπει να κοιμούνται οι άνθρωποι και δη οι εργαζόμενοι.

Παγκοσμίως, το θέμα του ύπνου απασχολεί επιστήμονες, οικονομολόγους και κοινωνιολόγους. Το burn out, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, οι διαταραχές άγχους, αλλά και μια σειρά από εξελίξεις στα οικονομικά συστήματα και στις κοινωνικές συνήθειες σχετίζονται με τις αλλαγές στις συνήθειες ύπνου και κυρίως με τη διάρκεια αυτής της ζωογόνας για τον άνθρωπο κατάστασης.

H σκληρή σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί ειδικά από τις γυναίκες να θυσιάζουν πολύτιμες ώρες από την ξεκούρασή τους

Ειδικά οι γυναίκες χάνουν τον ύπνο τους

Ανεξάρτητα, πάντως, από το αν προτείνονται σύγχρονοι τρόποι διαχείρισης του χρόνου, ώστε να κοιμούνται όλοι πολύ και καλά, ανεξάρτητα από το αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει μαγική φόρμουλα για αυτό, για τις γυναίκες φαίνεται ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το ομολόγησε κατά τη διάρκεια συνέντευξής της η ετεροθαλής αδελφή του Μαρκ Ζάκερμπεγκ, Ράντι.

Διαταραχή του πόνου

Αρθρογράφος: Καλλιόπη Κωστέα

1109

Η αιώνια σχέση σώματος και νου έχει επισημανθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια πριν, μέσα από τις σοφές ρήσεις των αρχαίων Ελλήνων (νους υγιής εν σώματι υγιεί), και έχει απασχολήσει την επιστήμη,την θρησκεία αλλά και την φιλοσοφία, αρκετές φορές.

Στον τομέα της ψυχικής υγείας, η σύνδεση σώματος και νου μελετάται υπό το βιολογικό, κοινωνικό και ψυχολογικό πρίσμα, αφού, πράγματι, ο οργανισμός μας προκαλεί αλλά και επηρεάζεται από ερεθίσματα που σχετίζονται τόσο με τον σωματικό όσο και με τον κοινωνικό και ψυχολογικό μας εαυτό.

Η διαταραχή του πόνου ανήκει στις Σωματόμορφες Διαταραχές, οι οποίες στην πέμπτη έκδοση του DSM μετονομάστηκαν σε Διαταραχές σχετικές με Σωματικά Συμπτώματα και αποτελούν μια ομάδα ψυχικών διαταραχών που βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η παρουσία σωματικών συμπτωμάτων που δεν εξηγούνται ικανοποιητικά από μια ιατρική κατάσταση, δεν έχουν οργανική βάση και δεν μπορουν να αποδοθούν στην χρήση ουσιών ή σε κάποια άλλη ψυχική διαταραχή.

Η κλινική εικόνα της διαταραχής του πόνου συνίσταται σε αρκετά έντονο πόνο ώστε να κρίνεται απαραίτητη η παρέμβαση ειδικού, αφού αυτός ο πόνος προκαλεί δυσφορία και σημαντική έκπτωση στη λειτουργικότητα του ατόμου. Ο πόνος μπορεί να αρχίζει ή να γίνεται πιο δυνατός μετά από έντονο στρες ή συγκρουσιακές καταστάσεις, αλλά το άτομο δεν μπορεί να δώσει λεπτομερείς περιγραφές των αισθήσεων του πόνου.

Θεραπευτική παρέμβαση.

η βάφτιση ως μηχανισμός παραγωγής θυμάτων

φίλες και φίλοι

ΔΕΝ γνωρίζω πότε και που  επινοήθηκε και επιβλήθηκε για πρώτη φορά το μυστήριο της χριστιανικής βάφτισης, του χριστιανικού τρόπου ονοματοθεσίας. Μας επιτρέπεται να εικάσουμε ότι θα πρέπει να ανάγεται στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες –  για το που δεν μπορώ ούτε καν υπόθεση να διατυπώσω –  αν κάποιος, κάποια γνωρίζει, ας μοιράσει τη γνώση του.

Η βάφτιση όμως δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ζήτημα ονοματοθεσίας, το οποίο είναι ένα άλλο μεγάλο μεγάλο και ενδιαφέρον ζήτημα. Γιατί δίνουμε στα παιδιά το όνομα του παππού ή της γιαγιάς; Ποια είναι η προέλευση αυτού του τρόπου ονοματοθεσίας;  Είναι ένας αρχαιοελληνικός τρόπος που επιβίωσε στις χριστιανικές κοινότητες;  Εάν είναι, είναι ο μοναδικός ή υπάρχει κι άλλος ή άλλοι; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα μπορώ να απαντήσω και θα το κάνω αύριο.

Η βάφτιση είναι ένας τρόπος ένταξης στην χριστιανική κοινότητα. Εάν δεν βαφτιστείς, δεν είσαι χριστιανός. Γιατί; Η βάφτιση λοιπόν είναι ένας συνδυασμός δύο ετερόκλητων πρακτικών –  της ονοματοθεσίας και της ένταξης στη χριστιανική κοινότητα. Λόγω της ηλικίας του βαπτιζομένου νηπίου, δεν είναι μύηση, είναι ένταξη. Πώς γίνεται όμως η ένταξη;  Γιατί γίνεται με αυτόν τον τρόπο;

Η λέξη βάφτιση σημαίνει ‘βούτηγμα στο νερό’. Το αρχαιοελληνικό ρήμα βάπτω σημαίνει βυθίζω στο νερό. Ναυς έβαψεν είναι μια αρχαιοελληνική έκφραση που δηλώνει το ναυάγιο: το πλοίο βυθίστηκε στο νερό. Από αυτό το ρήμα προέρχονται οι λέξεις βάμμα(κάτι που βυθίζουμε στο νερό ή σε άλλο υγρό), βαφή και βαφεύς αφού η βαφή των κλωστών, των υφασμάτων, των ρούχων (και άλλων αντικειμένων) γινόταν με βύθισμα μέσα σε νερό με χρώμα. Ένα κομμάτι σιδήρου θεωρείται βαμμένο, εάν έχει βυθιστεί, όταν είναι πυρακτωμένο,  μέσα σε νερό για να γίνει πιο σκληρό.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ;

Μήπως η Αγάπη είναι χημεία;

Βιολογικά, η Αγάπη είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η πείνα ή η δίψα, αλλά πιο μόνιμη. Λέμε για την αγάπη ότι είναι τυφλή ή με την έννοια ότι δεν την ελέγχουμε. Αλλά πάλι, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα παράξενο, από τη στιγμή που η Αγάπη, είναι κατά βάση χημικό φαινόμενο μας λένε οι χημικοί.

Ενώ ο πόθος είναι μια περιστασιακή σεξουαλική επιθυμία στη δημιουργία της οποίας εμπλέκεται η απελευθέρωση ορμονών, όπως η τεστοστερόνη, και τα οιστρογόνα, στην πραγματική αγάπη ή στο πραγματικό δέσιμο και στην πραγματική αφοσίωση. Ο εγκέφαλος απελευθερώνει ένα τεράστιο συνδιασμό ορμονών:: Φερομόνες, Ντοπαμίνη, Νορεπινεφρίνη, σεροτονίνη, ωκυτοκίνη και βαζοπρεσίνη (ADH).

To HAARP διαλύει τη χώρα μας

Τις τελευταίες μέρες είμαστε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης καιρικής επίθεσης και δεν είναι ούτε οργή Θεού, ούτε μανία της φύσης, ούτε το όπου ο φτωχός και η μοίρα του – τα ακούσαμε και τα τρία

Ανάλογα προβλήματα έχει και η γειτονική Ιταλία.

Για κάποιο λόγο γίνεται επίδειξη δύναμης; Δημιουργία μεγαλύτερου οικονομικού χάους; Χειραγώγηση του νευρικού μας συστήματος, πλην όλων των άλλων;

Θα αρχίσω από το τελευταίο. Στους πέντε νεκρούς μπορείτε να προσθέστε και μερικά εκατομμύρια ζόμπι. Πολίτες που ξαφνικά νυστάζουν συνέχεια αλλά έχουν ταυτόχρονα και υπερδιέγερση, νιώθουν καταπονημένοι, με πονοκεφάλους και μαζεύουν τα κουράγια τους να κάνουν τη δουλειά τους όπως όπως, μετά.. όρεξη μηδέν.

Ακραία φαινόμενα που δεν είναι ξέσπασμα καταιγίδας μετά από καύσωνα, πρώτον γιατί δεν είχαμε τέτοιον, δεύτερον κρατάει μέρες. Ανεμοστρόβιλοι και… καταιγίδα κεραυνών!

Καταιγίδα κεραυνών προκάλεσε τη μεγάλη πυρκαγιά που μαίνεται στη Θάσο

“Ένα φλεγόμενο νησί στην καρδιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου”. Αυτή είναι η εικόνα που έδιναν την Κυριακή το απόγευμα οι επικεφαλής της Πυροσβεστικής που συμμετέχουν στην άνιση μάχη με την καταστροφική πυρκαγιά, που κατακαίει από το Σάββατο το ξημέρωμα την πανέμορφη Θάσο.

Καυγάδες και πώς να τους αποφύγουμε

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι δεν υπάρχει σχέση, στην οποία να μην εκδηλωθεί κάποια στιγμή διαφωνία, η οποία θα οδηγήσει σε καυγά. Εάν το φαινόμενο αυτό είναι συχνό θα πρέπει να προβληματιστούμε, ώστε να βρούμε τρόπο να εκφράζουμε την αναπόφευκτη διαφωνία μας με τρόπο τέτοιο, που δεν θα οδηγήσει σε τσακωμό.

Το πιθανότερο είναι να έχουμε επιλέξει λάθος τρόπο χειρισμού και να μην έχουμε σκεφτεί εναλλακτικές λύσεις.

Για να μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε καλύτερη αντιμετώπιση των συγκρούσεων με το σύντροφό μας θα πρέπει να διερευνήσουμε κάποια πράγματα που μας αφορούν. Θα πρέπει να εντοπίσουμε τηνπραγματική αιτία της ενόχλησής μας από τη συμπεριφορά του και να μη μείνουμε στην επιφάνεια. Θα πρέπει να αποκτήσουμε συναίσθηση του πώς αντιδρούμε σε δεδομένες καταστάσεις. Πώς τσακωνόμαστε, πώς εκφράζουμε τη διαφωνία μας; Διαλέγουμε να φωνάζουμε, να γκρινιάζουμε, να «παραβλέπουμε» μέχρι να γίνει η έκρηξη κ.ο.κ. Επίσης, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ποιον τρόπο επιλέγει ο σύντροφός μας να αντιδράσει σε αντίστοιχες καταστάσεις.

Εάν συνειδητοποιήσουμε τους τρόπους αντίδρασης μπορεί να γίνει μια κουβέντα συγκεκριμένη με παραδείγματα και να γίνει προσπάθεια να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά απαιτεί χρόνο και ενέργεια. Εάν, όμως, έχουμε συζητήσει ανοιχτά με το σύντροφό μας και έχουμε σαφή εικόνα του τι θέλουμε να πετύχουμε και προς τα πού να κινηθούμε τότε η επιτυχία είναι πολύ πιθανή.

Φόβος αποτυχίας

Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί της αποτυχίας, καθώς ο κάθε άνθρωπος διαθέτει διαφορετικά σημεία αναφοράς, συστήματα πεποιθήσεων και διαφορετικές αξίες. Μία αποτυχία για έναν άνθρωπο μπορεί να είναι ένα μεγάλο μάθημα ζωής για κάποιον άλλον...

Στη διάρκεια της ζωής όλων, εκδηλώνεται ο φόβος της αποτυχίας. Όμως, ο φόβος της αποτυχίας (που ονομάζεται και "ατυχοφοβία") επικρατεί όταν του επιτραπεί να δημιουργήσει εμπόδια και να αποτρέψει την πρόοδο, τα βήματα προς τα εμπρός.

Οι αιτίες του φόβου της αποτυχίας είναι πολυ-παραγοντικές. Συγκεκριμένα, οι επικριτικοί ή οι μη υποστηρικτικοί γονείς συνδέονται με μια από τις αιτίες για μερικούς ανθρώπους, επειδή, υπήρχε συστηματική υπονόμευση ή ταπείνωση στην παιδική ηλικία, τα οποία μετατράπηκαν σε αρνητικά συναισθήματα και μεταφέρθηκαν στην ενήλικη ζωή.

Επίσης, ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να είναι μια αιτία. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια σε μία σημαντική παρουσίαση, μπροστά σε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, η απόδοση δεν ήταν και τόσο καλή. Η εμπειρία αυτή, εφόσον αξιολογηθεί ως απαίσια ή τραγική, μεταφράζεται ως αποτυχία και σε μεταγενέστερα γεγονότα εκδηλώνεται ως φόβος αποτυχίας.

τα Σημάδια του Φόβου της Αποτυχίας

Εφόσον επικρατεί ο φόβος της αποτυχίας, τότε ενδέχεται να εκδηλώνονται μερικά από τα παρακάτω συμπτώματα:

ΑΥΤΟΣ ο ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ που ΣΤΡΙΒΕΙ 180°… Τι ΕΙΝΑΙ; (Βίντεο)

Γράφει ο Σπύρος Μακρής,

Τι μπορεί να σημαίνει όταν βλέπεις έναν μετεωρίτη και αυτός αντί να πέφτει αλλά πορεία;…

Αυτό το παράξενο περιστατικό που βιντεοσκοπήθηκε δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί εύκολα. Τι είναι αυτό το φλεγόμενο αντικείμενο που πέφτει αλλά ξαφνικά κάνει στροφή 180° στην φθίνουσα πορεία του;

Σίγουρα, αποκλείεται να είναι μετεωρίτης. Θα μπορούσε, όμως, να είναι κάποιο φλεγόμενο επανδρωμένο ή μη ιπτάμενο όχημα, ή ακόμα και ένα τηλεκατευθυνόμενο αντικείμενο, του οποίο ο όποιος χειριστής του (εντός ή εκτός του οχήματος-αντικειμένου) μπορούσε να του αλλάξει πορεία.

Αντίδραση πάλης ή φυγής

Ο όρος «πάλη ή φυγή» πρωτοχρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Αμερικανό φυσιολόγο, Walter Cannon ώστε να περιγράψει την αντίδραση οργανισμών κάτω από αγχογόνες συνθήκες. Με λίγα λόγια, όταν ένας ζωντανός οργανισμός βρίσκεται υπό απειλή, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα ανταποκρίνεται, προκαλώντας αύξηση της αδρεναλίνης και μεταβολές στις κόρες των ματιών, στα επίπεδα ζαχάρου και κορτιζόλης και στους χτύπους της καρδιάς ή την αρτηριακή πίεση.

 Πολλές φορές, η απόκριση αυτή προκαλεί παρεμβολές και σε αυτόνομες αντιδράσεις, όπως το ανοσοποιητικό σύστημα, την αναπνοή και την πέψη.

Εξελικτικά, ο μηχανισμός αυτός στόχο έχει να τροφοδοτήσει τον οργανισμό με επιπλέον εγρήγορση, αντοχή και ταχύτητα ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του καλύτερα πολεμώντας την απειλή (πάλη) ή να τον προετοιμάσει για να τραπεί σε φυγεί (φυγή). Οι επιστήμονες αναφέρονται επίσης σε μία τρίτη αντίδραση στρες που συμβαίνει όταν ένα ζώο δεν παλεύει, ούτε φεύγει και ονομάζεται “πάγωμα”. To ζώο πανικοβάλλεται και λιποθυμά ή μένει ακίνητο, κάτι που συμβαίνει για παράδειγμα στους ανθρώπους αν τρομάξουν ή στις γάτες όταν τυφλώνονται από τους προβολείς του αυτοκινήτου. Ωστόσο, το πάγωμα δεν συμπεριλαμβάνεται ως βασική αντίδραση διότι θεωρείται μέθοδος αποφυγής, μιας και πολλά ζώα χάνουν το ενδιαφέρον τους σε πλάσματα που δεν κινούνται ή μοιάζουν νεκρά.

Η απόκριση «πάλης ή φυγής» εμφανίζεται στους ανθρώπους σε περιόδους στρες ή κινδύνου και μπορεί να είναι παραγωγική όταν η κατάσταση το απαιτεί.

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ “ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ; ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ;

Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί για ποιο λόγο υπάρχετε; Ποιο είναι το νόημα και ο σκοπός της ζωής; Είναι όμως παρηγορητικό ότι μπορούμε να παρακάμψουμε το μεταφυσικό γιατί, απαντώντας στο πώς.

Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί για ποιο λόγο υπάρχετε; Ποιο είναι το νόημα και ο σκοπός της ζωής; Ο πλανήτης Γη γιατί να υπάρχει; Τα αστέρια και το σύμπαν; Να υπάρχει άραγε κάτι πιο υπερβατικό απ’ όσα μας γίνονται αντιληπτά μέσω των αισθήσεων και των επιστημονικών οργάνων; Κανείς δε γνωρίζει. Συχνά, μάλιστα, έχω την αίσθηση, ότι όσοι με περισσή αυτοπεποίθηση κηρύσσουν την ‘αλήθεια’, μέσα τους εξακολουθούν να θρέφουν μια ανομολόγητη αμφιβολία.

Σε έναν κόσμο, λοιπόν, όπου η αβεβαιότητα μοιάζει να είναι η μόνη βεβαιότητα και τα μεταφυσικά ερωτήματα παραμένουν αιώνια αναπάντητα, η συνειδητοποίηση κάποιων απλών απαντήσεων σε πιο προσεγγίσιμα, θετικά ερωτήματα ίσως είναι μια παρηγοριά. Είναι παρηγορητικό ότι μπορούμε να παρακάμψουμε το μεταφυσικό γιατί, απαντώντας στο πώς.

Σε έναν κόσμο, λοιπόν, όπου η αβεβαιότητα μοιάζει να είναι η μόνη βεβαιότητα και τα μεταφυσικά ερωτήματα παραμένουν αιώνια αναπάντητα, η συνειδητοποίηση κάποιων απλών απαντήσεων σε πιο προσεγγίσιμα, θετικά ερωτήματα ίσως είναι μια παρηγοριά. Είναι παρηγορητικό ότι μπορούμε να παρακάμψουμε το μεταφυσικό γιατί, απαντώντας στο πώς. Παραδείγματος χάριν, μπορούμε να ανταλλάξουμε το μεταφυσικό ερώτημα: «Γιατί υπάρχει το φαινόμενο της ζωής;» με το θετικό: «Πώς προέκυψε το φαινόμενο της ζωής;».

Aρχαίοι Σοφοί

Οι αρχαίοι Σοφοί ήταν:
Μαζεμένοι σαν να περνούσαν ένα ποτάμι το χειμώνα Τι σύνεση!
Σαν να παραμόνευε παντού γύρω ο κίνδυνος.
Τι προσοχή!
Σαν να ήταν παντού φιλοξενούμενοι.
Τι αξιοπρέπεια!
Σαν τον πάγο που αρχίζει να λιώνει.
Τι ταπεινότητα!
Σαν το παρθένο Δάσος τ’ ανέγγιχτο.
Τι ειλικρίνεια!
Σα μια όαση που περιμένει τον οδοιπόρο.

ΕΙΝΑΙ Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΤΟ ΑΙΤΙΟ;

Κωνσταντίνος Α. Δημόπουλος

Καθηγητής Βιοχημείας και Χημείας Τροφίμων | Τμήμα Χημείας ΕΚΠΑ

Η αθηροσκλήρωση, που αποτελεί σήμερα την πρώτη αιτία θανάτου, είναι μια χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση κατά την οποία σχηματίζονται στο εσωτερικό του αγγείου οι αθηρωματικές πλάκες που εμποδίζουν την ομαλή ροή του αίματος και όταν διαρραγούν προκαλούν θρόμβους, με αποτέλεσμα  τα καρδιαγγειακά νοσήματα (καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο). Σαν γενεσιουργό αίτιο της φλεγμονώδους αυτής κατάστασης για πολλά χρόνια θεωρήθηκε η χοληστερόλη στο αίμα, αν και σήμερα υπάρχει έντονη αμφισβήτηση.

Από την πρώτη σημαντική μελέτη των καρδιαγγειακών νοσημάτων (την περίφημη μελέτη των 7 χωρών του Ancel Keys το 1958) διαπιστώθηκε ότι στις μεσογειακές χώρες, αν και τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα είναι υψηλά, παρουσιάζονται λιγότερα καρδιαγγειακά νοσήματα. Σήμερα υπάρχουν μελέτες που θεωρούν ότι η χοληστερόλη σχετίζεται μεν στατιστικά με τα καρδιαγγειακά, χωρίς όμως να αποτελεί και το αίτιο αυτών, προτείνοντας μάλιστα και συγκεκριμένους μηχανισμούς. Επιπλέον, από πειράματα με πειραματόζωα, στα οποία μελετάται ο σχηματισμός και η αναστολή των αθηρωματικών πλακών, αποδεικνύεται ότι τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα  δεν σχετίζονται με την αθηρογένεση.

«ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ»

Κάποτε ένας Σουλτάνος πήγε για κυνήγι με την ακολουθία του. 

Καθώς όμως σημάδευε ένα ελάφι, η χορδή του τόξου έσπασε και ακρωτηριάστηκαν δύο δάκτυλα του χεριού που το κρατούσε. 

Ο Μεγάλος Βεζίρης τότε του είπε «μη στενοχωριέσαι Πατισάχ, για καλό έγινε!» 

Ο Σουλτάνος θύμωσε πάρα πολύ και διέταξε να κλείσουν το Βεζίρη στην πιο βαθιά φυλακή. 

Χρόνια έμεινε εκεί , αλλά δεν παραπονιόταν «Για καλό έγινε», έλεγε…. 

Ο Σουλτάνος ξαναπήγε για κυνήγι και προχώρησε πολύ βαθιά μέσα στη ζούγκλα. 

Στο τέλος χάθηκε με την ακολουθία του και δεν μπορούσαν να εύρουν το δρόμο να γυρίσουν πίσω. 

Τους βρήκαν ανθρωποφάγοι, και τους ετοίμασαν να τους φάνε. 

Καμιά απόρριψη και καμιά αποδοχή δεν είναι προσωπική

Από το βιβλίο «το Φιλί της Πεταλούδας» 

της Δέσποινας Παλαμάρη

Από την παιδική ηλικία μάς διδάσκουν να είμαστε τέλεια πλάσματα για να μην μας απορρίψουν και προσπαθούμε σκληρά να έχουμε την αποδοχή όλων. 

Αρχίζουμε να φοβόμαστε την απόρριψη και δεν τολμάμε να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε. Σταδιακά αντιμετωπίζουμε τους άλλους με δειλία, γιατί το «όχι» που μπορεί να βγει από τα χείλη τους γιγαντώνεται και γίνεται ένας δράκος που μας καταπίνει. Κρατάμε με αυτόν τον τρόπο απόσταση από τους ανθρώπους. Κρατάμε με αυτόν τον τρόπο απόσταση από τη ζωή. 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι το «όχι» του άλλου δεν αφορά εμάς αλλά τον ίδιο. Δεν είναι κάτι προσωπικό και είναι απόλυτα υγιές κάποιος να μπορεί να εκφράσει το «όχι» του. Εκφράζοντάς το μας κάνει ένα δώρο. Ουσιαστικά μας λέει ότι η ενέργειά του δεν μπορεί να κινηθεί μαζί με τη δική μας και μας γλυτώνει από καυγάδες και τσακωμούς που θα υπήρχαν στο μέλλον. Γιατί, όταν δυο ενέργειες δεν μπορούν να κινηθούν μαζί, τότε δημιουργούν δυσαρμονία στη ροή και αυτό φέρνει δυσκολίες στη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων.

Και εμείς από την άλλη χρειάζεται να μπορούμε να εκφράζουμε το «όχι» μας κάνοντας ένα αντίστοιχο “δώρο” στον άλλον αντί να τον ταλαιπωρούμε με χίλιες δυο ιδιοτροπίες και τερτίπια, τιμωρώντας τον κατά βάθος επειδή υπάρχει στη ζωή μας. Αν δυσκολευόμαστε να λέμε «όχι» είτε γιατί δεν θέλουμε να πληγώσουμε τον άλλον είτε γιατί θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί, τότε κάνουμε τη ζωή μας ένα μπερδεμένο κουβάρι με αποτέλεσμα να καταπιεζόμαστε και να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε με ποιους ανθρώπους ταιριάζουμε και με ποιους όχι.

Αν είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας, αν είμαστε αληθινοί στα «ναι» και στα «όχι» μας, τότε η ζωή μας δεν θα είναι ένα μπέρδεμα αλλά η ενέργειά μας θα ρέει αβίαστα και θα έχουμε χαρά.